Relaties
alle pijlers
Vriendin ontwijkt me...
donderdag 5 juni 2008 om 21:18
Ik heb al een tijdje het idee dat een goede vriendin van me me ontwijkt.
Ik zie haar bijna dagelijks want ze is ook een collega van me en ´vroeger´ gingen we na het werk heel vaak nog even wat drinken of samen eten bij haar thuis.
De laatste tijd is het net alsof alles van mijn kant moet komen.
Ze nodigt me niet meer bij haar uit (dat moet ik nu zelf doen en dat vind ik een beetje vreemd overkomen) en het lijkt wel alsof ze nooit meer samen iets wil ondernemen.
Als we hebben afgesproken heeft ze vaak hoofdpijn of moet ze plotseling ergens heen zodat het niet door kan gaan.
Ik vind het erg jammer dat het zo gaat en ik krijg er echt een rotgevoel van. Hoe komt dit nou opeens? Op het werk ontwijkt ze me niet en kletsen we gewoon gezellig, maar het voelt niet meer zoals eerst.
Ik heb al aangegeven dat ik het vervelend vind om mezelf de hele tijd uit te moeten nodigen en dat ze als ze een keer niet wil afspreken dat gewoon eerlijk moet zeggen, maar ze zegt steeds dat ze het juist leuk vind als ik er ben... maar waarom nodigt ze me dan zelf niet uit en verzint ze (volgens mij) steeds smoesjes???
Recht op de vrouw af vragen: ik heb het gevoel dat je me ontwijkt durf ik niet zo goed...
Iemand tips/ervaring?
Ik zie haar bijna dagelijks want ze is ook een collega van me en ´vroeger´ gingen we na het werk heel vaak nog even wat drinken of samen eten bij haar thuis.
De laatste tijd is het net alsof alles van mijn kant moet komen.
Ze nodigt me niet meer bij haar uit (dat moet ik nu zelf doen en dat vind ik een beetje vreemd overkomen) en het lijkt wel alsof ze nooit meer samen iets wil ondernemen.
Als we hebben afgesproken heeft ze vaak hoofdpijn of moet ze plotseling ergens heen zodat het niet door kan gaan.
Ik vind het erg jammer dat het zo gaat en ik krijg er echt een rotgevoel van. Hoe komt dit nou opeens? Op het werk ontwijkt ze me niet en kletsen we gewoon gezellig, maar het voelt niet meer zoals eerst.
Ik heb al aangegeven dat ik het vervelend vind om mezelf de hele tijd uit te moeten nodigen en dat ze als ze een keer niet wil afspreken dat gewoon eerlijk moet zeggen, maar ze zegt steeds dat ze het juist leuk vind als ik er ben... maar waarom nodigt ze me dan zelf niet uit en verzint ze (volgens mij) steeds smoesjes???
Recht op de vrouw af vragen: ik heb het gevoel dat je me ontwijkt durf ik niet zo goed...
Iemand tips/ervaring?
donderdag 5 juni 2008 om 21:21
Wat wil je horen?
Ze doet normaal op het werk maar nodigt je niet steeds meer uit haar zelf uit om te komen eten. Maar je wilt het niet gewoon aan haar vragen wat er is.
Hoe zou je het anders willen doen om een eerlijk antwoord te krijgen?
Ze doet normaal op het werk maar nodigt je niet steeds meer uit haar zelf uit om te komen eten. Maar je wilt het niet gewoon aan haar vragen wat er is.
Hoe zou je het anders willen doen om een eerlijk antwoord te krijgen?
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 5 juni 2008 om 21:32
Waarom zitten jullie altijd bij haar ?
Betaal jij weleens mee , of koop jij weleens wat er nodig is voor een godenmaal ? Heb je haar wel eens uitzinnig bedankt dmv een geweldige bos bloemen ? Blijf je misschien altijd heel lang plakken ?
Betaal jij weleens mee , of koop jij weleens wat er nodig is voor een godenmaal ? Heb je haar wel eens uitzinnig bedankt dmv een geweldige bos bloemen ? Blijf je misschien altijd heel lang plakken ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 5 juni 2008 om 21:34
donderdag 5 juni 2008 om 22:19
Ik heb haar al verschillende keren bij mij thuis uitgenodigd, ze is toen ook wel bij mij geweest, maar daarna werd het eigenlijk een beetje standaard om naar haar te gaan.
Ik had dat zelf ook al bedacht (dat ze misschien wel weer es bij mij zou willen komen of dat ik het betaal etc) maar ook toen ik dat voorstelde reageerde ze nogal lauwtjes en toen heb ik het maar zo gelaten... wilde haar ook niet pushen om bij mij te komen.
Ik had dat zelf ook al bedacht (dat ze misschien wel weer es bij mij zou willen komen of dat ik het betaal etc) maar ook toen ik dat voorstelde reageerde ze nogal lauwtjes en toen heb ik het maar zo gelaten... wilde haar ook niet pushen om bij mij te komen.
donderdag 5 juni 2008 om 22:23
Moeilijk dit soort dingen. Ik ga geen mosterd na de maaltijd schrijven, maar er een andere interpretatie op los laten..
Net als relaties kunnen ook vriendschappen van voorbijgaande aard zijn. Er zijn veel onderzoeken naar gedaan en ook veel artikelen over geschreven. Het is heel moeilijk als een vriendin of een vriend steeds afstandelijker en ontwijkender gaat doen. Maar net als in een relatie kan de een de ander minder leuk of interessant gaan vinden. En hoeft dan niet aan jou te liggen, maar je ontwikkelt je als mens en soms 'groei je dan uit elkaar'. Hard, maar wel waar. Veel vrienden in je leven komen en gaan. Het zijn passeerders en op dat moment 'gebruik' je elkaar omdat je een gemeenschappelijk belang bij de vriendschap hebt. Kijk maar naar als je single bent, opeens ga je altijd met die single-vriendin om. Altijd stappen en lol. Tot een van jullie een vriend krijgt, vaak zie je dan een vriendschap langzaam eindigen. Er wel bij gezegd dat dit niet altijd zo hoeft te zijn, het is maar een vb. Ik heb zelf ook ooit een vriendschap 'beeindigd'. Niet omdat ze niet leuk meer was, maar we hadden geen gemeenschappelijk belang. Zij was op zoek naar een hartsvriendin, maar daar had ik er al twee van en was niet in staat om ook nog eens een derde alle aandacht vd wereld te geven. Jammer, ze vond het ook vreselijk dat ze me steeds minder zag, maar hard gezegd, had ze voor mij geen toegevoegde waarde aan mijn leven. En zo ben ik zelf ook wel eens 'gedumpt'.
Ik denk dus dat je (sommige) vriendschappen moet zien als een relatie.. Dat is het trouwens ook eigenlijk..hihi..
Hoop dat mijn verhaal een beetje duidelijk is.
Nu zeg ik natuurlijk niet dat dit in jouw situatie zo is maar het zou kunnen. Ik durfde het namelijk ook niet eerlijk tegen die vriendin te zeggen....
Net als relaties kunnen ook vriendschappen van voorbijgaande aard zijn. Er zijn veel onderzoeken naar gedaan en ook veel artikelen over geschreven. Het is heel moeilijk als een vriendin of een vriend steeds afstandelijker en ontwijkender gaat doen. Maar net als in een relatie kan de een de ander minder leuk of interessant gaan vinden. En hoeft dan niet aan jou te liggen, maar je ontwikkelt je als mens en soms 'groei je dan uit elkaar'. Hard, maar wel waar. Veel vrienden in je leven komen en gaan. Het zijn passeerders en op dat moment 'gebruik' je elkaar omdat je een gemeenschappelijk belang bij de vriendschap hebt. Kijk maar naar als je single bent, opeens ga je altijd met die single-vriendin om. Altijd stappen en lol. Tot een van jullie een vriend krijgt, vaak zie je dan een vriendschap langzaam eindigen. Er wel bij gezegd dat dit niet altijd zo hoeft te zijn, het is maar een vb. Ik heb zelf ook ooit een vriendschap 'beeindigd'. Niet omdat ze niet leuk meer was, maar we hadden geen gemeenschappelijk belang. Zij was op zoek naar een hartsvriendin, maar daar had ik er al twee van en was niet in staat om ook nog eens een derde alle aandacht vd wereld te geven. Jammer, ze vond het ook vreselijk dat ze me steeds minder zag, maar hard gezegd, had ze voor mij geen toegevoegde waarde aan mijn leven. En zo ben ik zelf ook wel eens 'gedumpt'.
Ik denk dus dat je (sommige) vriendschappen moet zien als een relatie.. Dat is het trouwens ook eigenlijk..hihi..
Hoop dat mijn verhaal een beetje duidelijk is.
Nu zeg ik natuurlijk niet dat dit in jouw situatie zo is maar het zou kunnen. Ik durfde het namelijk ook niet eerlijk tegen die vriendin te zeggen....
donderdag 5 juni 2008 om 22:35
Als ze een collega van je is dan zien jullie elkaar ook al de hele dag op het werk. Misschien vind ze het gewoon een beetje te veel van het goede worden als ze je dan 's avonds ook nog regelmatig ziet.
Misschien vind ze dat werk en privé toch een beetje te veel verweven zijn geraakt en voelt zij zich daar ongemakkelijk bij.
Misschien vind ze dat werk en privé toch een beetje te veel verweven zijn geraakt en voelt zij zich daar ongemakkelijk bij.
donderdag 5 juni 2008 om 23:20
Ik denk eerlijk gezegd dat (ook al durf je het niet zo goed) je het haar gewoon wel op je 'vrouw' af moet vragen.
Het heeft geen zin om allerlei oorzaken te bedenken waarom ze minder contact met je zoekt. Als je echt de waarheid wil weten moet je het haar gewoon vragen. En je hoeft nergens bang voor te zijn, het is je vriendin, dat soort dingen kunnen vriendinnen toch gewoon aan elkaar vragen?
Misschien is het wel veel minder erg dan dat je denkt, dus vraag het haar gewoon!!
Het heeft geen zin om allerlei oorzaken te bedenken waarom ze minder contact met je zoekt. Als je echt de waarheid wil weten moet je het haar gewoon vragen. En je hoeft nergens bang voor te zijn, het is je vriendin, dat soort dingen kunnen vriendinnen toch gewoon aan elkaar vragen?
Misschien is het wel veel minder erg dan dat je denkt, dus vraag het haar gewoon!!
