Relaties
alle pijlers
Vriendje is backpacken, ik zit thuis... Ik mis hem!
zaterdag 1 augustus 2009 om 10:31
Hoi allemaal,
Ben net nieuw hier op het forum, maar ik moet hier gewoon mijn ei even kwijt...
Het zit zo, mijn vriend (waar ik nu bijna 4 maanden een relatie mee heb) is afgelopen donderdag voor een maand vertrokken om te gaan backpacken in Azie met 2 (single) vrienden. Niks aan de hand zou je zeggen, een maand is zo om. Wel dus, want ik mis hem nu al zo verschrikkelijk dat het lichamelijk pijn doet! Het doet me denken aan liefdesverdriet, ben constant emotioneel en misselijk. Ik had nooit verwacht dat ik me zo alleen en bijna in de steek gelaten zou voelen na 3 maanden relatie. Ik heb het daarvoor ook bijna 3 jaar alleen (en goed) getrokken!
Aan de ene kant denk ik; schop onder je kont en gáán, niet zwelken in zelfmedelijden. Aan de andere kant denk ik; ik mis hem zo, ik wil hem aanraken, knuffelen... Ik kom steeds in zijn huis omdat ik de auto mag lenen, en dan wil ik steeds naar boven rennen om op zijn kussen een potje te janken (wat helemaal naar hem ruikt)... Af en toe stromen de tranen, maar ik heb meer de hele dag zo'n knoop in mijn buik.
Overigens doet hij alles heel netjes, hij smst veel en was van plan me over een paar uur te bellen. Volgens mij barst ik daarna dan helemaal in tranen uit... Ik wil hem ook niet steeds lastig vallen met het feit dat ik hem zo mis, het is zijn welverdiende vakantie.
Hoe kom ik in hemelsnaam van dat ontzettende gemis af? Als het maar gewoon wat minder zou zijn, dan functioneer ik tenminste weer wat beter. Ik ga wel gewoon werken, spreek met vriendinnen af, maar hij is steeds in mijn hoofd aanwezig (en de brok in mijn keel dus ook) Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik wat labieler ben omdat er ook net een maagzweer bij me is geconstateerd, dat maakt het allemaal niet makkelijker.
Graag tips en ervaringen? Thanks!
Ben net nieuw hier op het forum, maar ik moet hier gewoon mijn ei even kwijt...
Het zit zo, mijn vriend (waar ik nu bijna 4 maanden een relatie mee heb) is afgelopen donderdag voor een maand vertrokken om te gaan backpacken in Azie met 2 (single) vrienden. Niks aan de hand zou je zeggen, een maand is zo om. Wel dus, want ik mis hem nu al zo verschrikkelijk dat het lichamelijk pijn doet! Het doet me denken aan liefdesverdriet, ben constant emotioneel en misselijk. Ik had nooit verwacht dat ik me zo alleen en bijna in de steek gelaten zou voelen na 3 maanden relatie. Ik heb het daarvoor ook bijna 3 jaar alleen (en goed) getrokken!
Aan de ene kant denk ik; schop onder je kont en gáán, niet zwelken in zelfmedelijden. Aan de andere kant denk ik; ik mis hem zo, ik wil hem aanraken, knuffelen... Ik kom steeds in zijn huis omdat ik de auto mag lenen, en dan wil ik steeds naar boven rennen om op zijn kussen een potje te janken (wat helemaal naar hem ruikt)... Af en toe stromen de tranen, maar ik heb meer de hele dag zo'n knoop in mijn buik.
Overigens doet hij alles heel netjes, hij smst veel en was van plan me over een paar uur te bellen. Volgens mij barst ik daarna dan helemaal in tranen uit... Ik wil hem ook niet steeds lastig vallen met het feit dat ik hem zo mis, het is zijn welverdiende vakantie.
Hoe kom ik in hemelsnaam van dat ontzettende gemis af? Als het maar gewoon wat minder zou zijn, dan functioneer ik tenminste weer wat beter. Ik ga wel gewoon werken, spreek met vriendinnen af, maar hij is steeds in mijn hoofd aanwezig (en de brok in mijn keel dus ook) Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik wat labieler ben omdat er ook net een maagzweer bij me is geconstateerd, dat maakt het allemaal niet makkelijker.
Graag tips en ervaringen? Thanks!
zondag 2 augustus 2009 om 19:31
Gewoon volhouden het went vanzelf! Ik zie mijn vriend een keer in de 2 a 3 maanden. De eerste week dat hij weer weggaat bij mij of ik bij hem voelt alsof hij is overleden en ben ik een emotioneel wrak. Na die week ben ik me normale zelf en ga ik lekker werken naar school en uit , we skypen elke dag en we vertellen dan onze dag aan elkaar. Voor je het weet zijn de 3 maanden om. MORGENNN KOMT HIJ VOOR 2 MAANDEN. We hebben het weer overleeft en er breekt een heerlijke tijd aan .. dus gewoon ff doorzetten en inderdaad denken aan die heerlijke dag als je hem weer ziet!! Want die dag kan namelijk niet beter en overtreft de maand met ellende van hem missen geloof me!
zondag 2 augustus 2009 om 21:18
Hey allemaal,
Bedankt voor alle berichtjes tot nu toe! Het helpt me echt om te weten hoe anderen hiermee omgaan en dat het niet alleen in míjn hoofd zo erg is... En dat het natuurlijk erger kan, dus dat hij langer weg zou zijn of dat hij niks van zich zou kunnen laten horen...
Op dit moment zijn hebben we de 1e halve week gehad, hij heeft me gister gebeld. Dacht dat ik daarna helemaal emotioneel zou zijn, maar niks was minder waar. Even een traantje, maar daarna ben ik inderdaad mijn eigen ding gaan doen. Besefte me wel dat ik deze weken het beste doorkom door mijn eigen leuke dingen te gaan doen. Ik was net nog even in zijn huis, heb nog even aan zijn kussen geroken, heerlijk. Ik weet dat hij terugkomt en dat is alles wat belangrijk is. Ik mis hem, maar niet ten koste van mezelf!
(Al ben ik wel benieuwd hoe lang ik dit gevoel vasthou, maar dat is van latere zorg
)
En wat betreft die maagzweer; het is een bacterie (al dacht ik zelf altijd dat het van stress kwam) en wordt nu behandeld, dus waarschijnlijk ben ik helemaal opgeknapt als hij weer terugkomt! Hij weet niet wie hij dan ziet hahaha!
Bedankt voor alle berichtjes tot nu toe! Het helpt me echt om te weten hoe anderen hiermee omgaan en dat het niet alleen in míjn hoofd zo erg is... En dat het natuurlijk erger kan, dus dat hij langer weg zou zijn of dat hij niks van zich zou kunnen laten horen...
Op dit moment zijn hebben we de 1e halve week gehad, hij heeft me gister gebeld. Dacht dat ik daarna helemaal emotioneel zou zijn, maar niks was minder waar. Even een traantje, maar daarna ben ik inderdaad mijn eigen ding gaan doen. Besefte me wel dat ik deze weken het beste doorkom door mijn eigen leuke dingen te gaan doen. Ik was net nog even in zijn huis, heb nog even aan zijn kussen geroken, heerlijk. Ik weet dat hij terugkomt en dat is alles wat belangrijk is. Ik mis hem, maar niet ten koste van mezelf!
(Al ben ik wel benieuwd hoe lang ik dit gevoel vasthou, maar dat is van latere zorg
)En wat betreft die maagzweer; het is een bacterie (al dacht ik zelf altijd dat het van stress kwam) en wordt nu behandeld, dus waarschijnlijk ben ik helemaal opgeknapt als hij weer terugkomt! Hij weet niet wie hij dan ziet hahaha!
zondag 2 augustus 2009 om 22:59
ik kan het me helemaal voorstellen dat je je rot voelt!
ik heb het al als mn vriend na het weekend weer weg gaat om te werken de hele week...
of alstie 2 weken op vakantie gaat...(vorig jaar)
en dan kan het me vrij weinig schelen als mensen zeggen dat dat idioot is "want je ziet hem toch aan het eind van de week weer" ik vind het rot en ik mag dat ook rot vinden;)
dus jij ook:)
Meestal gaat het na een tijdje wel weer over...of beheerst het in elk geval niet meer je hele dag...
Toen hij op vakantie was heeft het mij wel geholpen om een 'verassing' te bedenken voor als hij terug was, had toen gezellig dagje uit geregeld...dan heb je iets leuks om op te focussen voor jullie samen.
Succes!
ik heb het al als mn vriend na het weekend weer weg gaat om te werken de hele week...
of alstie 2 weken op vakantie gaat...(vorig jaar)
en dan kan het me vrij weinig schelen als mensen zeggen dat dat idioot is "want je ziet hem toch aan het eind van de week weer" ik vind het rot en ik mag dat ook rot vinden;)
dus jij ook:)
Meestal gaat het na een tijdje wel weer over...of beheerst het in elk geval niet meer je hele dag...
Toen hij op vakantie was heeft het mij wel geholpen om een 'verassing' te bedenken voor als hij terug was, had toen gezellig dagje uit geregeld...dan heb je iets leuks om op te focussen voor jullie samen.
Succes!
