vriendschappen beeindigen

Wanneer een vriendschap niet meer loopt als ervoor, zijn daar 2 mensen bij betrokken. Als je dus effectief merkt dat het van jouw kant alleen uitkomt en de ander het laat afweten, kan ik me voorstellen dat dat frustrerend is en dat je daar geen zin meer in hebt.

Maar ik persoonlijk laat ze dan gewoon doodbloeden. Ik bedoel die persoon in kwestie neemt hoogstwaarschijnlijk dan zelf toch geen contact meer op, ik zie niet in waarom ik dan nog eens expliciet moet gaan zeggen dat ik er op die manier geen zin in heb. Kan zijn dat ik het hen zo makkelijker maak, maar stoort mij niet echt.

Heb het vroeger ook wel eens meegemaakt, dikke mik en dan door allerlei veranderingen (andere school, lief, ...) steeds minder en minder en tja, je blijft zelf ook niet alleen maar geven. Maar that's life.

Waarom zou doodbloeden per se laf zijn?? Over het algemeen waardeer ik eerlijkheid in een vriendschap, maar niet alles hoeft altijd hardop gezegd te worden. Ik heb ook wel vriendschappen laten doodbloeden. Als je al een tijdje niets meer van iemand gehoord hebt, en zelf ook niets van je hebt laten weten, moet je dan nog iemand opbellen om te zeggen dat het wat jou betreft over is? Maak je het daarmee niet harder dan nodig?? Met goede vriendschappen loop je er soms harder voor dan vriendinnen die ik normaal gesproken twee keer per jaar spreek over ditjes en datjes.

quote:Ponder schreef op 15 februari 2009 @ 21:12:

Wanneer een vriendschap niet meer loopt drijf ik de situatie op de spits om alle gevoelens helder te krijgen. Indien er geen bereidheid is om tot een gesprek over te gaan of een ander wil er geen moeite meer in steken dan heb ik liever geen vriendschap dan iets wat door steeds minder contact doodbloed. Voor mij is het nodig om een duidelijke situatie te krijgen in plaats van maanden te piekeren over hoe nu verder. Alleen door deze stap te zetten kan mij ook het verwijt worden gemaakt dat ik confrontatie ben aangegaan, degene ben die de eerste klap uitdeeld maar is een vriendschap dood laten bloeden niet een beetje laf..

Wat is beter confrontatie of niets zeggen en hoe en hoe lang houdt je dat vol?



In een werksituatie hoor ik wel eens de reactie: "jij zegt wat we allemaal denken" of ben ik degene die in moeilijke situaties het eerste aangeeft dat het niet goed gaat en dat het anders moet.

Alleen ben ik bang dat ik dan wordt gezien als degene die de confrontatie opzoekt terwijl een ander zich achter verschuilt en er zijn voordeel mee doet..Ik vraag me af; waarom is het nodig iets op de spits te drijven. Is het niet beter om op een tactvolle manier een gesprek aan te gaan? Als je echt voor de ander openstaat en echt luistert kan je een heel interessant gesprek krijgen. En ja, soms is iets gewoon over, met doodbloeden is volgens mij niets mis.Dan kan je elkaar toch nog dag zeggen als je elkaar weer eens tegen komt.

Het komt wat zwart-wit op me over, maar dat kan ik helemaal mis hebben.