Relaties
alle pijlers
Vrouw en kind alleen als het uitkomt?
woensdag 17 februari 2010 om 05:52
Helder samengevat Meds. Helemaal mee eens!
@TO. Iedereen die maar Iets negatiefs zegt over jouw partner, wordt meteen aangevallen en krijgt te horen hoe goed je partner wel niet is. Tja, als ie zo goed is, wat zeur je dan?
Ehmm nog even een opmerking over of niet alle mannen van die aanstellers zijn. Nee, ze zijn niet allemaal zo. Misschien vind je wel een betere, mits je bereid bent om in te zien dat er echt wel betere en betrokkene partners zijn dan die van jou!
@TO. Iedereen die maar Iets negatiefs zegt over jouw partner, wordt meteen aangevallen en krijgt te horen hoe goed je partner wel niet is. Tja, als ie zo goed is, wat zeur je dan?
Ehmm nog even een opmerking over of niet alle mannen van die aanstellers zijn. Nee, ze zijn niet allemaal zo. Misschien vind je wel een betere, mits je bereid bent om in te zien dat er echt wel betere en betrokkene partners zijn dan die van jou!
woensdag 17 februari 2010 om 07:26
Los van 't feit dat hier 'n kind in 't spel is, snap ik haar partners standpunt. Die man heeft nooit laten blijken dat ie into 'n samenwoon relatie is. Misschien is ie wel 'n latter in hart en nieren omdat ie behoefte heeft aan vrijheid en rust. En dan kun je 'm wel pushen maar dan zal dat alleen averechts kunnen werken. En mannen zijn doorgaans wat minder attent dan vrouwen. Dat kind is niet in levensgevaar dat heeft enkel 'n griepje. Ik zou er ook niet bij stilstaan om dan te gaan bellen hoe 't ermee gaat, laat staan als ik zelf ook met griep op bed lig.
woensdag 17 februari 2010 om 08:22
quote:return_of_kreng schreef op 16 februari 2010 @ 23:34:
[...]
Wat wij allemaal vinden van zijn gedrag doet niet terzake. Ik zou denken dat hij niet de meest ideale partner is. Wat ik echter niet begrijp is waarom jij er van uit gaat dat hij zal veranderen, dat hij zal groeien in zijn vaderrol en uiteindelijk wel hetzelfde zal willen als jij, terwijl keer op keer uit zijn gedrag blijkt dat hij het prima vind zoals het is, en dat het hem niks uitmaakt of zijn kind 3 maanden of 3 jaar is. De ontwikkeling waar jij op hoopt gaat echt niet vanzelf gebeuren. Ik denk ook dat zelfs als hij zou gaan samenwonen, dat hem ook niet een meer betrokken en verantwoordelijke vader zal maken. Wat je ook doet. Deze kikker blijft een kikker. Aan jou of je zo door wil of niet. maar hem verwijten dat hij nooit in een prins is verandert gaat jou niet gelukkig maken. Kikker dumpen misschien wel.
Helemaal eens met Kreng.
TO, ik denk dat je gerust het idee kunt laten varen dat je deze man in de door jou gewenste ideale partner gaat kneden. Hij is niet kneedbaar. Als die natuurlijke groei er in had gezeten, dan was die inmiddels wel zichtbaar geweest na 3 jaar. Je vriend is geen traditionele family man en gaat dat ook niet worden. Niet met jou in ieder geval. Hoe rot dat ook is voor jou en jullie kind.
De enige die de knoop kan doorhakken en een beslissing kan nemen ben je zelf. Ga naar je vriend en vertel hem rustig dat je deze situatie niet meer trekt. Dat je hem respecteert en zijn vrijheid gunt, maar dat je jezelf een stabielere relatie gunt en een echt gezin voor jullie zoontje wilt. En dat jullie elkaar dus beter los kunnen laten.
Heel erg rot allemaal, maar je ziet duidelijk dat de eenzijdige beslissing van een vrouw om te kiezen voor een kind op een aantal mannen niet het gewenste Halleluja-effect heeft en ze het licht zien als het kind er eenmaal is.
[...]
Wat wij allemaal vinden van zijn gedrag doet niet terzake. Ik zou denken dat hij niet de meest ideale partner is. Wat ik echter niet begrijp is waarom jij er van uit gaat dat hij zal veranderen, dat hij zal groeien in zijn vaderrol en uiteindelijk wel hetzelfde zal willen als jij, terwijl keer op keer uit zijn gedrag blijkt dat hij het prima vind zoals het is, en dat het hem niks uitmaakt of zijn kind 3 maanden of 3 jaar is. De ontwikkeling waar jij op hoopt gaat echt niet vanzelf gebeuren. Ik denk ook dat zelfs als hij zou gaan samenwonen, dat hem ook niet een meer betrokken en verantwoordelijke vader zal maken. Wat je ook doet. Deze kikker blijft een kikker. Aan jou of je zo door wil of niet. maar hem verwijten dat hij nooit in een prins is verandert gaat jou niet gelukkig maken. Kikker dumpen misschien wel.
Helemaal eens met Kreng.
TO, ik denk dat je gerust het idee kunt laten varen dat je deze man in de door jou gewenste ideale partner gaat kneden. Hij is niet kneedbaar. Als die natuurlijke groei er in had gezeten, dan was die inmiddels wel zichtbaar geweest na 3 jaar. Je vriend is geen traditionele family man en gaat dat ook niet worden. Niet met jou in ieder geval. Hoe rot dat ook is voor jou en jullie kind.
De enige die de knoop kan doorhakken en een beslissing kan nemen ben je zelf. Ga naar je vriend en vertel hem rustig dat je deze situatie niet meer trekt. Dat je hem respecteert en zijn vrijheid gunt, maar dat je jezelf een stabielere relatie gunt en een echt gezin voor jullie zoontje wilt. En dat jullie elkaar dus beter los kunnen laten.
Heel erg rot allemaal, maar je ziet duidelijk dat de eenzijdige beslissing van een vrouw om te kiezen voor een kind op een aantal mannen niet het gewenste Halleluja-effect heeft en ze het licht zien als het kind er eenmaal is.
woensdag 17 februari 2010 om 08:56
Wat wil je eigenlijk zélf van hem?
Ik lees:
- Ik voel me vaak eenzaam
- Hij moet ook af en toe de lastige aspecten van ons kind op zich nemen
- Ik wil graag een groter huis met een leuk tuintje
Wil je hém zelf eigenlijk wel als partner of wil je eigenlijk gewoon een partner en vader voor je kind en omdat hij de vader is en je hem toch al kent, is hij degene bij wie jij die rol neerlegt?
Of eigenlijk: ben je wel stapelgek op deze man als zijnde je partner?
De vraag kwam bij me op omdat je je zo focust op allerlei voordelen die je nu mist omdat je niet samenwoont, maar het zijn allemaal geen échte redenen om samen te willen wonen. Daarvoor moet nog altijd de relatie zelf de reden voor zijn, omdat je gewoon stapelgek op elkaar bent en gewoon (allebei) de behoefte hebt om dat te delen.
Wellicht is dat ook wel de echte reden, maar ik zie je in dit topic voornamelijk alle voordeeltjes opnoemen als reden, vandaar de vraag.
Ik lees:
- Ik voel me vaak eenzaam
- Hij moet ook af en toe de lastige aspecten van ons kind op zich nemen
- Ik wil graag een groter huis met een leuk tuintje
Wil je hém zelf eigenlijk wel als partner of wil je eigenlijk gewoon een partner en vader voor je kind en omdat hij de vader is en je hem toch al kent, is hij degene bij wie jij die rol neerlegt?
Of eigenlijk: ben je wel stapelgek op deze man als zijnde je partner?
De vraag kwam bij me op omdat je je zo focust op allerlei voordelen die je nu mist omdat je niet samenwoont, maar het zijn allemaal geen échte redenen om samen te willen wonen. Daarvoor moet nog altijd de relatie zelf de reden voor zijn, omdat je gewoon stapelgek op elkaar bent en gewoon (allebei) de behoefte hebt om dat te delen.
Wellicht is dat ook wel de echte reden, maar ik zie je in dit topic voornamelijk alle voordeeltjes opnoemen als reden, vandaar de vraag.
woensdag 17 februari 2010 om 09:05
nou, elninjoo longontsteking is geen griepje. en een volwassen vent heeft wel iets meer weerstand opgebouwd dan een kind van 3....
Maar nu aan TO:
Als jij van hem wilt dat hij meer betrokken is bij jullie dochter(edit: ik lees nu zoon), zal je dat toch duidelijk moeten gaan maken.
Hij heeft destijds eigenlijk al aangegeven niet zo snel te willen gaan. Je raakte zwanger en besloot zelf om jullie kindje te houden. Je hebt zelfs tegen hem gezegd dat je alleen wilde opdraaien voor het kind, indien dat nodig zou zijn.
Hij is inmiddels toch meer betrokken geraakt dan je destijds had kunnen hopen.
Ik snap je probleem wel, want in de praktijk is het veel moeilijker om er vooral alleen voor te staan. En zeker als je kind zo ziek is... Ik hoop trouwens dat ze snel weer opknapt.
Maar goed, als jij de zaken anders wilt, zul je dat aan meten geven. Hij wil niet samenwonen, dan kun je dat ook niet dwingen. Maar je kunt wel aangeven dat je op financieel gebied meer steun wilt en/ of dat hij bijvoorbeeld jullie kind voor een deel in de week opvangt. Er dienen dus afspraken gemaakt te worden.
Maar nu aan TO:
Als jij van hem wilt dat hij meer betrokken is bij jullie dochter(edit: ik lees nu zoon), zal je dat toch duidelijk moeten gaan maken.
Hij heeft destijds eigenlijk al aangegeven niet zo snel te willen gaan. Je raakte zwanger en besloot zelf om jullie kindje te houden. Je hebt zelfs tegen hem gezegd dat je alleen wilde opdraaien voor het kind, indien dat nodig zou zijn.
Hij is inmiddels toch meer betrokken geraakt dan je destijds had kunnen hopen.
Ik snap je probleem wel, want in de praktijk is het veel moeilijker om er vooral alleen voor te staan. En zeker als je kind zo ziek is... Ik hoop trouwens dat ze snel weer opknapt.
Maar goed, als jij de zaken anders wilt, zul je dat aan meten geven. Hij wil niet samenwonen, dan kun je dat ook niet dwingen. Maar je kunt wel aangeven dat je op financieel gebied meer steun wilt en/ of dat hij bijvoorbeeld jullie kind voor een deel in de week opvangt. Er dienen dus afspraken gemaakt te worden.
Only dead fish go with the flow
woensdag 17 februari 2010 om 09:11
Ik begin me trouwens wel af te vragen of hij destijds heeft besloten om meer betrokken te zijn bij jullie kind of dat hij er echt voor wilde gaan.
Ik lees uit je verhaal dat hij niet helemaal voor je wilde gaan: toen niet en nu ook nog steeds niet.
De zwangerschap was er nu eenmaal en hij besloot om betrokken te zijn bij jullie kind (dus een rol te spelen als vader), maar dat is niet hetzelfde als echt gaan voor een gezin en gaan voor jou.
Ik denk dat je daarover toch geen illusies moet hebben. Misschien heeft hij zich enkel geschikt naar de situatie, zo goed mogelijk voor zijn gevoel, maar als hij de keuze had gehad, waren jullie wellicht niet eens meer bij elkaar geweest... Die mogelijkheid is er dus!
Ik lees uit je verhaal dat hij niet helemaal voor je wilde gaan: toen niet en nu ook nog steeds niet.
De zwangerschap was er nu eenmaal en hij besloot om betrokken te zijn bij jullie kind (dus een rol te spelen als vader), maar dat is niet hetzelfde als echt gaan voor een gezin en gaan voor jou.
Ik denk dat je daarover toch geen illusies moet hebben. Misschien heeft hij zich enkel geschikt naar de situatie, zo goed mogelijk voor zijn gevoel, maar als hij de keuze had gehad, waren jullie wellicht niet eens meer bij elkaar geweest... Die mogelijkheid is er dus!
Only dead fish go with the flow
woensdag 17 februari 2010 om 09:35
Wat ik het verschil vind in de situatie van to met haar partner, is dat er eerst schrik was omtrent de zwangerschap. Begrijpelijk, want dat hebben wel meer stellen als ze ontdekken dat ze ongepland zwanger zijn. Toch waren ze op dat moment een stel toen ze de baby gemaakt hebben. To heeft haar vriend blijkbaar in een adempauze van hun relatie verteld dat ze voor deze baby zou gaan en dat als hij toch een vader voor deze baby wilde zijn, die ruimte er was. Maar hij was het niet verplicht, echter, zij koos voor het kind.
Blijkbaar was het voor hem geen optie om zijn vriendin te verliezen en wilde hij haar met kind en al. Hij heeft toen dus besloten onderdeel van dit gezin te willen zijn.
Ik ben het met iedereen eens dat to duidelijker aan had moeten geven wat ze voor rol van hem verwachtte. Kennelijk is ze er verkeerd van uit gegaan dat kiezen voor haar en de baby ook zou beteken dat hij een normale betrokken partner zou zijn. Deze man kiest, maar in de praktijk blijkt het maar half te zijn. En er zit dus kennelijk ook geen groei in. Dan kiest hij in mijn ogen niet echt voor haar en het kind, want elke andere willekeurige man die wel echt zou kiezen voor zijn lief en hun kind, zou er gewoon voor gaan en er voor beiden zijn. Hij kiest vooral voor zichzelf en de plek die overschiet mogen to en hun kind invullen.
Ik zou als ik to was nu echt voor zichzelf gaan kiezen en dat ze zich afvraagt wat ze wil uit het leven. Wil ze hiermee leven (wetende ook dat dit het voorbeeld is dat ze haar kind meegeeft) of wil ze de full monty? Dat zal ze waarschijnlijk niet vinden bij haar partner er al helemaal niet als ze geen kristalheldere taal gaat spreken (en hou inderdaad op met sms-en. Zoiets bespreek je in alle rust met elkaar rondom de tafel bij wijze van).
Blijkbaar was het voor hem geen optie om zijn vriendin te verliezen en wilde hij haar met kind en al. Hij heeft toen dus besloten onderdeel van dit gezin te willen zijn.
Ik ben het met iedereen eens dat to duidelijker aan had moeten geven wat ze voor rol van hem verwachtte. Kennelijk is ze er verkeerd van uit gegaan dat kiezen voor haar en de baby ook zou beteken dat hij een normale betrokken partner zou zijn. Deze man kiest, maar in de praktijk blijkt het maar half te zijn. En er zit dus kennelijk ook geen groei in. Dan kiest hij in mijn ogen niet echt voor haar en het kind, want elke andere willekeurige man die wel echt zou kiezen voor zijn lief en hun kind, zou er gewoon voor gaan en er voor beiden zijn. Hij kiest vooral voor zichzelf en de plek die overschiet mogen to en hun kind invullen.
Ik zou als ik to was nu echt voor zichzelf gaan kiezen en dat ze zich afvraagt wat ze wil uit het leven. Wil ze hiermee leven (wetende ook dat dit het voorbeeld is dat ze haar kind meegeeft) of wil ze de full monty? Dat zal ze waarschijnlijk niet vinden bij haar partner er al helemaal niet als ze geen kristalheldere taal gaat spreken (en hou inderdaad op met sms-en. Zoiets bespreek je in alle rust met elkaar rondom de tafel bij wijze van).
woensdag 17 februari 2010 om 11:04
Bedankt voor jullie reacties, ik heb er heel veel aan en ik ga er zeker wat mee doen. Ik schrok er wel een beetje van dat iemand zei dat ik hiermee een "onveilige" situatie voor ons kind creeer..ik zag het zelf niet zo zwaar, in die zin dat er wel meer vaders zijn die dan ms wel onder hetzelfde dak wonen, maar op een booreiland werken, veel naar het buitenland moeten oid..en dus ook niet dagelijks samen om de eettafel zitten.Ik ga het eens goed laten bezinken en kom er nog op terug.
oh, en de reden dat ik hem verdedig is dat ik bang ben dat ik anders een te eendimensionaal beeld neerzet...maar idd, misschien doe ik dat wel teveel. Ik heb nml. altijd medelijden met iedereen .
oh, en de reden dat ik hem verdedig is dat ik bang ben dat ik anders een te eendimensionaal beeld neerzet...maar idd, misschien doe ik dat wel teveel. Ik heb nml. altijd medelijden met iedereen .
woensdag 17 februari 2010 om 11:12
quote:_Hertje_ schreef op 17 februari 2010 @ 11:04:
Bedankt voor jullie reacties, ik heb er heel veel aan en ik ga er zeker wat mee doen. Ik schrok er wel een beetje van dat iemand zei dat ik hiermee een "onveilige" situatie voor ons kind creeer..ik zag het zelf niet zo zwaar, in die zin dat er wel meer vaders zijn die dan ms wel onder hetzelfde dak wonen, maar op een booreiland werken, veel naar het buitenland moeten oid..en dus ook niet dagelijks samen om de eettafel zitten.Ik ga het eens goed laten bezinken en kom er nog op terug.
Het is niet het probleem dat je vriend af en toe weg is, als het werkgerelateerd is dan kan een kind daaraan wennen. Maar je kind heeft natuurlijk haarfijn in de gaten dat Papa alleen voor de leuke dingen is en dat mama degene is waar ie op kan bouwen. En je kind heeft haarfijn in de gaten dat dit niet is wat jij wilt. Als je kindje ouder wordt gaat het zich afvragen of het zijn/haar schuld is dat papa niet bij jullie wil zijn.
Maar het ergste is dat er in jullie relatie geen gelijkheid is. Jouw wensen tellen niet en zijn wensen zijn maatgevend. Dat is geen liefde. Dat is echt GEEN LIEFDE.
oh, en de reden dat ik hem verdedig is dat ik bang ben dat ik anders een te eendimensionaal beeld neerzet...maar idd, misschien doe ik dat wel teveel. Ik heb nml. altijd medelijden met iedereen .Heb maar eens medelijden met jezelf want je hebt een kind die je in je eentje moet verzorgen, en je hebt een uitwonend kind, die ook nog aandacht eis. Ik vraag me af of het medelijden is of een fundamentele zelfminachting. Zo laat je je toch niet behandelen?
Bedankt voor jullie reacties, ik heb er heel veel aan en ik ga er zeker wat mee doen. Ik schrok er wel een beetje van dat iemand zei dat ik hiermee een "onveilige" situatie voor ons kind creeer..ik zag het zelf niet zo zwaar, in die zin dat er wel meer vaders zijn die dan ms wel onder hetzelfde dak wonen, maar op een booreiland werken, veel naar het buitenland moeten oid..en dus ook niet dagelijks samen om de eettafel zitten.Ik ga het eens goed laten bezinken en kom er nog op terug.
Het is niet het probleem dat je vriend af en toe weg is, als het werkgerelateerd is dan kan een kind daaraan wennen. Maar je kind heeft natuurlijk haarfijn in de gaten dat Papa alleen voor de leuke dingen is en dat mama degene is waar ie op kan bouwen. En je kind heeft haarfijn in de gaten dat dit niet is wat jij wilt. Als je kindje ouder wordt gaat het zich afvragen of het zijn/haar schuld is dat papa niet bij jullie wil zijn.
Maar het ergste is dat er in jullie relatie geen gelijkheid is. Jouw wensen tellen niet en zijn wensen zijn maatgevend. Dat is geen liefde. Dat is echt GEEN LIEFDE.
oh, en de reden dat ik hem verdedig is dat ik bang ben dat ik anders een te eendimensionaal beeld neerzet...maar idd, misschien doe ik dat wel teveel. Ik heb nml. altijd medelijden met iedereen .Heb maar eens medelijden met jezelf want je hebt een kind die je in je eentje moet verzorgen, en je hebt een uitwonend kind, die ook nog aandacht eis. Ik vraag me af of het medelijden is of een fundamentele zelfminachting. Zo laat je je toch niet behandelen?
woensdag 17 februari 2010 om 11:17
quote:_Hertje_ schreef op 17 februari 2010 @ 11:04:
Bedankt voor jullie reacties, ik heb er heel veel aan en ik ga er zeker wat mee doen. Ik schrok er wel een beetje van dat iemand zei dat ik hiermee een "onveilige" situatie voor ons kind creeer..ik zag het zelf niet zo zwaar, in die zin dat er wel meer vaders zijn die dan ms wel onder hetzelfde dak wonen, maar op een booreiland werken, veel naar het buitenland moeten oid..en dus ook niet dagelijks samen om de eettafel zitten.Ik ga het eens goed laten bezinken en kom er nog op terug.
.
Hertje,
tuurlijk zijn er veel meer ouders die onregelmatig afwezig zijn. Denk maar de kinderen van een vroedvrouw of een trucker. Maar dat is toch iets anders. Dit is willekeur. Kind weet niet wat hij aan papa heeft. (niet wanneer, maar wat)
En daar creëer je onveilige hechting mee.
Ik vind echt oprecht dat het in het belang van je zoontje is om , linksom of rechtsom, duidelijkheid te creëren.
Bedankt voor jullie reacties, ik heb er heel veel aan en ik ga er zeker wat mee doen. Ik schrok er wel een beetje van dat iemand zei dat ik hiermee een "onveilige" situatie voor ons kind creeer..ik zag het zelf niet zo zwaar, in die zin dat er wel meer vaders zijn die dan ms wel onder hetzelfde dak wonen, maar op een booreiland werken, veel naar het buitenland moeten oid..en dus ook niet dagelijks samen om de eettafel zitten.Ik ga het eens goed laten bezinken en kom er nog op terug.
.
Hertje,
tuurlijk zijn er veel meer ouders die onregelmatig afwezig zijn. Denk maar de kinderen van een vroedvrouw of een trucker. Maar dat is toch iets anders. Dit is willekeur. Kind weet niet wat hij aan papa heeft. (niet wanneer, maar wat)
En daar creëer je onveilige hechting mee.
Ik vind echt oprecht dat het in het belang van je zoontje is om , linksom of rechtsom, duidelijkheid te creëren.
woensdag 17 februari 2010 om 11:21
Hmm, je zegt wel erg rake dingen meds, ik hga het zeker op tafel leggen. En idd, ik sta ook regelmatig met mijn mond vol tanden als mini vraagt waarom papa niet komt eten..dan zeg ik maar weer dat ie moet werken. Maar ik denk idd dat kinderen haarfijn dingen oppikken en vooral die van mij, die is zo op mij afgestemd dat ie precies aanvoelt wanneer ik verdrietig ben. En dat is niet goed, want kinderen moet gewoon lekker kind zijn. Maar daar zorg ik wel voor hoor!
woensdag 17 februari 2010 om 11:29
Jongens..zou het echt zo ernstig zijn? Dat van die onveilige hechting? De vader is hier natuurlijk wel een aantal keer per week he (3 a 4) en dan gaat ie ook met mini in bad, brengt hem ook wel naar KDV als het uitkomt en gaat 'snachts naar hem toe. Als ie er niet is dan gaan we overdag vaak nog even bij papa langs op het werk (hij werkt vlakbij) en bellen ze gezellig...Ik wil het niet bagataliseren maar ik schrik hier wel van..als het echt zo'n impact zou hebben?
woensdag 17 februari 2010 om 11:33
quote:dametje27 schreef op 17 februari 2010 @ 11:24:
Ik zou eerst een paar dingen zelf besluiten voor je gaat praten. Nu leg je de verantwoordelijkheid om te veranderen weer bij hem.Nou ja, ik vind het logisch om deze dingen idd eens goed en duidelijk met hem te bespreken en afhankelijk van zijn reactie kan ik dan beslissen wat we verder gaan doen. Ik kan nu wel beslissen bij hem weg te gaan maar wie weet is hij wel bereidt om mij meer tegemoet te komen en was het een kwestie van ignorance. En als ie daar niet toe bereidt is dan moet ik knopen gaan doorhakken, dat ben ik met je eens.
Ik zou eerst een paar dingen zelf besluiten voor je gaat praten. Nu leg je de verantwoordelijkheid om te veranderen weer bij hem.Nou ja, ik vind het logisch om deze dingen idd eens goed en duidelijk met hem te bespreken en afhankelijk van zijn reactie kan ik dan beslissen wat we verder gaan doen. Ik kan nu wel beslissen bij hem weg te gaan maar wie weet is hij wel bereidt om mij meer tegemoet te komen en was het een kwestie van ignorance. En als ie daar niet toe bereidt is dan moet ik knopen gaan doorhakken, dat ben ik met je eens.
woensdag 17 februari 2010 om 11:52
quote:_Hertje_ schreef op 17 februari 2010 @ 11:33:
[...]
Nou ja, ik vind het logisch om deze dingen idd eens goed en duidelijk met hem te bespreken en afhankelijk van zijn reactie kan ik dan beslissen wat we verder gaan doen. Ik kan nu wel beslissen bij hem weg te gaan maar wie weet is hij wel bereidt om mij meer tegemoet te komen en was het een kwestie van ignorance. En als ie daar niet toe bereidt is dan moet ik knopen gaan doorhakken, dat ben ik met je eens.
Je moet het niet alleen voor je kind anders willen je moet het ook voor jezelf anders willen. Jij hebt toch verdorie ook recht op een normale man die op een normale manier zijn gezin onderhoudt en ondersteunt? Deze man doet dat niet en wil dat niet. Neem dan afscheid. Maak het leuk met jezelf en let jij maar eens op wat een leuke, verantwoordelijke kerels jij nog tegen gaat komen met wie het wel goed gaat.
Uitgangspunt moet zijn
1. wat is goed voor het kind (pa en ma in een gezonde relatie onder 1 dak)
2. wat is goed voor Hertje (liefde, respect en steun)
Beide heb je nu niet, dan is er eigenlijk geen andere optie meid
[...]
Nou ja, ik vind het logisch om deze dingen idd eens goed en duidelijk met hem te bespreken en afhankelijk van zijn reactie kan ik dan beslissen wat we verder gaan doen. Ik kan nu wel beslissen bij hem weg te gaan maar wie weet is hij wel bereidt om mij meer tegemoet te komen en was het een kwestie van ignorance. En als ie daar niet toe bereidt is dan moet ik knopen gaan doorhakken, dat ben ik met je eens.
Je moet het niet alleen voor je kind anders willen je moet het ook voor jezelf anders willen. Jij hebt toch verdorie ook recht op een normale man die op een normale manier zijn gezin onderhoudt en ondersteunt? Deze man doet dat niet en wil dat niet. Neem dan afscheid. Maak het leuk met jezelf en let jij maar eens op wat een leuke, verantwoordelijke kerels jij nog tegen gaat komen met wie het wel goed gaat.
Uitgangspunt moet zijn
1. wat is goed voor het kind (pa en ma in een gezonde relatie onder 1 dak)
2. wat is goed voor Hertje (liefde, respect en steun)
Beide heb je nu niet, dan is er eigenlijk geen andere optie meid
woensdag 17 februari 2010 om 11:58
Hm Meds, we zijn buiten dit nog wel gek op elkaar he, het is niet zo dat het alleen maar klote is. Hij heeft me ook enorm gesteund verleden jaar toen mijn moeder overleed etc. Dus ik sta ook weer niet te springen om hem zo even aan de kant te zetten voor een ander, dat maakt het juist zo ingewikkeld.
woensdag 17 februari 2010 om 11:58
woensdag 17 februari 2010 om 12:09
Dat moet ik toch echt even tegenspreken hoor, alle andere keren dat mini ziek was, was vaders er ook gewoon. Alleen nu heeft meneer dus zelf een griepje en dan dus niet (wat natuurlijk ook raar is hoor, daar niet van). Het punt is idd meer dat IK de support mis op zo'n moment. Hij komt nu wel deze kant op trouwens, ik heb gezegd dat het moest 
.
.
woensdag 17 februari 2010 om 12:12
Je mist steun, maar hij heeft je vorige jaar enorm gesteund?
Ik snap het niet meer hoor. Het is toch allemaal op ZIJN voorwaarden. Of niet? Want je hebt hem gebeld dat jij moet komen en hij komt. Goed gesprek lijkt me een h'e'el goed idee, misschien alleen even wachten tot jullie allemaal beter en uitgerust zijn..
Ik snap het niet meer hoor. Het is toch allemaal op ZIJN voorwaarden. Of niet? Want je hebt hem gebeld dat jij moet komen en hij komt. Goed gesprek lijkt me een h'e'el goed idee, misschien alleen even wachten tot jullie allemaal beter en uitgerust zijn..
woensdag 17 februari 2010 om 13:05
Ik heb alleen de beginpost en de eerste paar reacties gelezen. Ik zal dus wel mega-mosterd zijn, maargoed.
Ik vind niet dat je hier zelf voor hebt gekozen. Je wilde het allemaal alleen doen, maar hij uiteindelik toch voor jou gekozen. En bij jou hoort een kind, jullie kind. Je bent gek dat je hem financieel niks laat bijdragen. Vind ik echt van de zotte. Hij ziet het kind (=recht, want ook van hem) en hij heeft plichten (want kind is van hem). PUNT
Jullie hebben een realtie maar hij is een soort van weekendpappa. Mamma zorgt, pappa is lachen en voor de leuk. Prima; maar dat moe thet kind dan ook weten. Duidelijkheid is zo belangrijk. Anders wordt je kind er alleen maar onzeker door.
Bouw regelmaat in. Pappa is er op bepaalde dagen, zo vaak per week. Niet alleen als hij zin heeft (ene week 5 keer, andere week 2). Een kind betrekt veel op zichzelf. Onthou dat goed. Die kan zomaar gaan denken; waarom komt pappa niet meer zo vaak? Vindt hij me niet lief genoeg?).
Duidelijkheid schappen. Doe het voor je kind. En ook voor jezelf. Duidelijke afspraken maken omtrent de omgang met je kind en dan merk je zelf wel of je dit fijn vindt zo. Ik denk dat je jezelf verschrikkelijk te kort doet om met deze man 'samen' te blijven. Want uiteindelijk ben je toch alleen. Hij kiest voor zichzelf. Ook al is hij er vaak wel, het klinkt niet al iets onvoorwaardelijks.
Sterkte!
Ik vind niet dat je hier zelf voor hebt gekozen. Je wilde het allemaal alleen doen, maar hij uiteindelik toch voor jou gekozen. En bij jou hoort een kind, jullie kind. Je bent gek dat je hem financieel niks laat bijdragen. Vind ik echt van de zotte. Hij ziet het kind (=recht, want ook van hem) en hij heeft plichten (want kind is van hem). PUNT
Jullie hebben een realtie maar hij is een soort van weekendpappa. Mamma zorgt, pappa is lachen en voor de leuk. Prima; maar dat moe thet kind dan ook weten. Duidelijkheid is zo belangrijk. Anders wordt je kind er alleen maar onzeker door.
Bouw regelmaat in. Pappa is er op bepaalde dagen, zo vaak per week. Niet alleen als hij zin heeft (ene week 5 keer, andere week 2). Een kind betrekt veel op zichzelf. Onthou dat goed. Die kan zomaar gaan denken; waarom komt pappa niet meer zo vaak? Vindt hij me niet lief genoeg?).
Duidelijkheid schappen. Doe het voor je kind. En ook voor jezelf. Duidelijke afspraken maken omtrent de omgang met je kind en dan merk je zelf wel of je dit fijn vindt zo. Ik denk dat je jezelf verschrikkelijk te kort doet om met deze man 'samen' te blijven. Want uiteindelijk ben je toch alleen. Hij kiest voor zichzelf. Ook al is hij er vaak wel, het klinkt niet al iets onvoorwaardelijks.
Sterkte!
