Relaties
alle pijlers
Waarom (niet) gekozen voor geregistreerd partnerschap?
dinsdag 27 mei 2008 om 12:19
N.a.v. een topic op de Wonenpijler (Geregistereerd partnerschap of samenlevingscontract?) een vraag over (samenwonen / trouwen / )geregistreerd partnerschap.
De achtergrond: mijn vriend is onlangs bij mij komen wonen. Hij betaalt nu gewoon de helft van alle kosten (hypotheek, verzekeringen, gas, water licht, boodschappen etc.). Ik heb een koophuis en flink wat spaargeld. Ik wil dat als we ooit uit elkaar gaan ik gewoon in mijn huis kan blijven wonen, maar ik wil ook dat als er iets met mij gebeurt vriend in mijn huis kan blijven zonder een hoop gedoe of onnodige kosten. Er moet dus juridisch iets geregeld worden.
Vriend en ik hebben er de laatste dagen n.a.v. dat topic veel over gesproken. Over wat we willen, hoe we dingen geregeld willen hebben. Samenvattend: bij overlijden binnen 5 jaar bij een samenlevingscontract met testament moeten nog steeds hoge successierechten betaald worden, daarom willen we of trouwen of een geregistreerd partnerschap aangaan zodat alles vanaf het eerste moment goed geregeld is. We hebben alle voor- en nadelen van trouwen en geregistreerd partnerschap op een rijtje gezet (geregistreerd partnerschap wordt niet erkend in het buitenland, er is niet automatisch iets geregeld bij het krijgen van kinderen (maar die willen we toch niet), het is omslachtiger / duurder om te scheiden als je getrouwd bent) en dan komt een geregistreerd partnerschap met partnerschapsvoorwaarden (waarin we beschrijven dat het huis en mijn spaargeld van mij is en blijft als we ooit uit elkaar gaan) als beste optie uit de bus.
Maar waarom kiezen dan maar zo weinig mensen ervoor om een geregistreerd partnerschap aan te gaan? Is trouwen 'echter'? Wil iedereen kinderen? Of zijn wij te pessimistisch als we nu al rekening houden met de kans dat we niet eeuwig samen zullen blijven? Daar gaan we wel van uit hoor, maar ja, je weet nooit. Zie ik iets over het hoofd? Zijn er hier mensen die bewust voor een geregistreerd partnerschap hebben gekozen i.p.v. voor een huwelijk, en waarom, of zijn er hier mensen die erover nagedacht hebben maar toch voor een huwelijk hebben gekozen?
De achtergrond: mijn vriend is onlangs bij mij komen wonen. Hij betaalt nu gewoon de helft van alle kosten (hypotheek, verzekeringen, gas, water licht, boodschappen etc.). Ik heb een koophuis en flink wat spaargeld. Ik wil dat als we ooit uit elkaar gaan ik gewoon in mijn huis kan blijven wonen, maar ik wil ook dat als er iets met mij gebeurt vriend in mijn huis kan blijven zonder een hoop gedoe of onnodige kosten. Er moet dus juridisch iets geregeld worden.
Vriend en ik hebben er de laatste dagen n.a.v. dat topic veel over gesproken. Over wat we willen, hoe we dingen geregeld willen hebben. Samenvattend: bij overlijden binnen 5 jaar bij een samenlevingscontract met testament moeten nog steeds hoge successierechten betaald worden, daarom willen we of trouwen of een geregistreerd partnerschap aangaan zodat alles vanaf het eerste moment goed geregeld is. We hebben alle voor- en nadelen van trouwen en geregistreerd partnerschap op een rijtje gezet (geregistreerd partnerschap wordt niet erkend in het buitenland, er is niet automatisch iets geregeld bij het krijgen van kinderen (maar die willen we toch niet), het is omslachtiger / duurder om te scheiden als je getrouwd bent) en dan komt een geregistreerd partnerschap met partnerschapsvoorwaarden (waarin we beschrijven dat het huis en mijn spaargeld van mij is en blijft als we ooit uit elkaar gaan) als beste optie uit de bus.
Maar waarom kiezen dan maar zo weinig mensen ervoor om een geregistreerd partnerschap aan te gaan? Is trouwen 'echter'? Wil iedereen kinderen? Of zijn wij te pessimistisch als we nu al rekening houden met de kans dat we niet eeuwig samen zullen blijven? Daar gaan we wel van uit hoor, maar ja, je weet nooit. Zie ik iets over het hoofd? Zijn er hier mensen die bewust voor een geregistreerd partnerschap hebben gekozen i.p.v. voor een huwelijk, en waarom, of zijn er hier mensen die erover nagedacht hebben maar toch voor een huwelijk hebben gekozen?
dinsdag 27 mei 2008 om 12:26
dinsdag 27 mei 2008 om 12:30
1. als je geen geld hebt voor of zin hebt in (het organiseren van )een huwelijk
2. als een samenlevingscontract onvoldoende is (wegens moneyflow, onregelmatige inkomsten en uitgaven etc)
3. als er kinderen zijn of snel gaan komen
4. als een duidelijk contract is wat jullie willen
5. i.v.m. scheiding. bij GP moet het contract ontbonden worden, bij huwelijk volgt een officiele scheiding
6. een huwelijk kan daarna ook nog, dan komt er een akte van omzetting
2. als een samenlevingscontract onvoldoende is (wegens moneyflow, onregelmatige inkomsten en uitgaven etc)
3. als er kinderen zijn of snel gaan komen
4. als een duidelijk contract is wat jullie willen
5. i.v.m. scheiding. bij GP moet het contract ontbonden worden, bij huwelijk volgt een officiele scheiding
6. een huwelijk kan daarna ook nog, dan komt er een akte van omzetting
dinsdag 27 mei 2008 om 12:33
dinsdag 27 mei 2008 om 12:35
Ikzelf zag geen voordelen aan het geregistreerd partnerschap (makkelijker kunnen scheiden vind ik persoonlijk geen factor om rekening mee te houden), maar wel wat nadelen, zoals niet-erkendzijn in buitenland.
En verder vind ik de partnerregistratie (heb het maar één keer meegemaakt) wat gekunsteld overkomen, de formulering was exact hetzelfde als bij trouwen maar dan met de woorden "geregistreerd partnerschap", dus dan kreeg je zoiets als "Jan Pieters, verklaart u aan te nemen als geregistreerd partner Marietje Jansen, wat is daarop uw antwoord?". Vond ik een beetje mal. En wat zeg je daarna, "dit is Marietje, mijn geregistreerd partner?".
Je kunt de zakelijke kant met huwelijkse voorwaarden precies zo regelen als je het wil.
Persoonlijk vind ik dus het geregistreerd partnerschap een beetje een gekunsteld aftreksel van trouwen, het was prima als tussenoplossing toen homo's nog niet konden trouwen maar ik zie er nu het nut niet meer van in.
Feest heeft er in mijn ogen niks mee te maken: je kunt trouwen zónder feest en ook GP-en mét feest.
En verder vind ik de partnerregistratie (heb het maar één keer meegemaakt) wat gekunsteld overkomen, de formulering was exact hetzelfde als bij trouwen maar dan met de woorden "geregistreerd partnerschap", dus dan kreeg je zoiets als "Jan Pieters, verklaart u aan te nemen als geregistreerd partner Marietje Jansen, wat is daarop uw antwoord?". Vond ik een beetje mal. En wat zeg je daarna, "dit is Marietje, mijn geregistreerd partner?".
Je kunt de zakelijke kant met huwelijkse voorwaarden precies zo regelen als je het wil.
Persoonlijk vind ik dus het geregistreerd partnerschap een beetje een gekunsteld aftreksel van trouwen, het was prima als tussenoplossing toen homo's nog niet konden trouwen maar ik zie er nu het nut niet meer van in.
Feest heeft er in mijn ogen niks mee te maken: je kunt trouwen zónder feest en ook GP-en mét feest.
dinsdag 27 mei 2008 om 12:36
quote:Capibara schreef op 27 mei 2008 @ 12:19:
N.a.v. een topic op de Wonenpijler (Geregistereerd partnerschap of samenlevingscontract?) een vraag over (samenwonen / trouwen / )geregistreerd partnerschap.
De achtergrond: mijn vriend is onlangs bij mij komen wonen. Hij betaalt nu gewoon de helft van alle kosten (hypotheek, verzekeringen, gas, water licht, boodschappen etc.). Ik heb een koophuis en flink wat spaargeld. Ik wil dat als we ooit uit elkaar gaan ik gewoon in mijn huis kan blijven wonen, maar ik wil ook dat als er iets met mij gebeurt vriend in mijn huis kan blijven zonder een hoop gedoe of onnodige kosten. Er moet dus juridisch iets geregeld worden.
Vriend en ik hebben er de laatste dagen n.a.v. dat topic veel over gesproken. Over wat we willen, hoe we dingen geregeld willen hebben. Samenvattend: bij overlijden binnen 5 jaar bij een samenlevingscontract met testament moeten nog steeds hoge successierechten betaald worden, daarom willen we of trouwen of een geregistreerd partnerschap aangaan zodat alles vanaf het eerste moment goed geregeld is. We hebben alle voor- en nadelen van trouwen en geregistreerd partnerschap op een rijtje gezet (geregistreerd partnerschap wordt niet erkend in het buitenland, er is niet automatisch iets geregeld bij het krijgen van kinderen (maar die willen we toch niet), het is omslachtiger / duurder om te scheiden als je getrouwd bent) en dan komt een geregistreerd partnerschap met partnerschapsvoorwaarden (waarin we beschrijven dat het huis en mijn spaargeld van mij is en blijft als we ooit uit elkaar gaan) als beste optie uit de bus.
Maar waarom kiezen dan maar zo weinig mensen ervoor om een geregistreerd partnerschap aan te gaan? Is trouwen 'echter'? Wil iedereen kinderen? Of zijn wij te pessimistisch als we nu al rekening houden met de kans dat we niet eeuwig samen zullen blijven? Daar gaan we wel van uit hoor, maar ja, je weet nooit. Zie ik iets over het hoofd? Zijn er hier mensen die bewust voor een geregistreerd partnerschap hebben gekozen i.p.v. voor een huwelijk, en waarom, of zijn er hier mensen die erover nagedacht hebben maar toch voor een huwelijk hebben gekozen?
Omdat een geregistreerd parntnerschap eigenlijk alleen is bedoeld voor mensen van gelijk geslacht. Om deze mensen ook te kunnen laten trouwen (uitgeklede versie mbt buitenland en kinderen, omdat die punten gevoelig liggen)
Maar omdat men niet mag discrimineren mogen mensen van verschillend geslacht ook hun partnerschap registreren.
N.a.v. een topic op de Wonenpijler (Geregistereerd partnerschap of samenlevingscontract?) een vraag over (samenwonen / trouwen / )geregistreerd partnerschap.
De achtergrond: mijn vriend is onlangs bij mij komen wonen. Hij betaalt nu gewoon de helft van alle kosten (hypotheek, verzekeringen, gas, water licht, boodschappen etc.). Ik heb een koophuis en flink wat spaargeld. Ik wil dat als we ooit uit elkaar gaan ik gewoon in mijn huis kan blijven wonen, maar ik wil ook dat als er iets met mij gebeurt vriend in mijn huis kan blijven zonder een hoop gedoe of onnodige kosten. Er moet dus juridisch iets geregeld worden.
Vriend en ik hebben er de laatste dagen n.a.v. dat topic veel over gesproken. Over wat we willen, hoe we dingen geregeld willen hebben. Samenvattend: bij overlijden binnen 5 jaar bij een samenlevingscontract met testament moeten nog steeds hoge successierechten betaald worden, daarom willen we of trouwen of een geregistreerd partnerschap aangaan zodat alles vanaf het eerste moment goed geregeld is. We hebben alle voor- en nadelen van trouwen en geregistreerd partnerschap op een rijtje gezet (geregistreerd partnerschap wordt niet erkend in het buitenland, er is niet automatisch iets geregeld bij het krijgen van kinderen (maar die willen we toch niet), het is omslachtiger / duurder om te scheiden als je getrouwd bent) en dan komt een geregistreerd partnerschap met partnerschapsvoorwaarden (waarin we beschrijven dat het huis en mijn spaargeld van mij is en blijft als we ooit uit elkaar gaan) als beste optie uit de bus.
Maar waarom kiezen dan maar zo weinig mensen ervoor om een geregistreerd partnerschap aan te gaan? Is trouwen 'echter'? Wil iedereen kinderen? Of zijn wij te pessimistisch als we nu al rekening houden met de kans dat we niet eeuwig samen zullen blijven? Daar gaan we wel van uit hoor, maar ja, je weet nooit. Zie ik iets over het hoofd? Zijn er hier mensen die bewust voor een geregistreerd partnerschap hebben gekozen i.p.v. voor een huwelijk, en waarom, of zijn er hier mensen die erover nagedacht hebben maar toch voor een huwelijk hebben gekozen?
Omdat een geregistreerd parntnerschap eigenlijk alleen is bedoeld voor mensen van gelijk geslacht. Om deze mensen ook te kunnen laten trouwen (uitgeklede versie mbt buitenland en kinderen, omdat die punten gevoelig liggen)
Maar omdat men niet mag discrimineren mogen mensen van verschillend geslacht ook hun partnerschap registreren.
dinsdag 27 mei 2008 om 12:58
quote:isabon schreef op 27 mei 2008 @ 12:36:
Omdat een geregistreerd parntnerschap eigenlijk alleen is bedoeld voor mensen van gelijk geslacht. Om deze mensen ook te kunnen laten trouwen (uitgeklede versie mbt buitenland en kinderen, omdat die punten gevoelig liggen)
Maar omdat men niet mag discrimineren mogen mensen van verschillend geslacht ook hun partnerschap registreren.
Dit was vroeger zo, tegenwoordig mogen mensen van gelijk geslacht ook gewoon met elkaar trouwen.
Natuurlijk is het een beetje een slap aftreksel van trouwen, wat in eerste instantie bedoeld was voor mensen van gelijk geslacht voordat die konden trouwen. Maar ja, we willen dit niet uit romantische motieven, maar gewoon om alles goed geregeld te hebben. Waarom zou ik dan voor trouwen kiezen als dat in feite toch niets toevoegt (en het alleen maar omslachtiger is als we ooit van dit 'contract' afwillen)? Erkenning in het buitenland? Wat voor last heb ik er van als dat niet zo is zolang ik niet in het buitenland wil wonen?
We zitten niet op een bruiloft te wachten, als we een feestje willen geven doen we dat toch wel, zonder huwelijk of GP.
Omdat een geregistreerd parntnerschap eigenlijk alleen is bedoeld voor mensen van gelijk geslacht. Om deze mensen ook te kunnen laten trouwen (uitgeklede versie mbt buitenland en kinderen, omdat die punten gevoelig liggen)
Maar omdat men niet mag discrimineren mogen mensen van verschillend geslacht ook hun partnerschap registreren.
Dit was vroeger zo, tegenwoordig mogen mensen van gelijk geslacht ook gewoon met elkaar trouwen.
Natuurlijk is het een beetje een slap aftreksel van trouwen, wat in eerste instantie bedoeld was voor mensen van gelijk geslacht voordat die konden trouwen. Maar ja, we willen dit niet uit romantische motieven, maar gewoon om alles goed geregeld te hebben. Waarom zou ik dan voor trouwen kiezen als dat in feite toch niets toevoegt (en het alleen maar omslachtiger is als we ooit van dit 'contract' afwillen)? Erkenning in het buitenland? Wat voor last heb ik er van als dat niet zo is zolang ik niet in het buitenland wil wonen?
We zitten niet op een bruiloft te wachten, als we een feestje willen geven doen we dat toch wel, zonder huwelijk of GP.
dinsdag 27 mei 2008 om 13:01
quote:Capibara schreef op 27 mei 2008 @ 12:58:
[...]
Dit was vroeger zo, tegenwoordig mogen mensen van gelijk geslacht ook gewoon met elkaar trouwen.
Eigenlijk vind ik het ook een beetje een slap aftreksel van trouwen. Maar ja, we willen dit niet uit romantische motieven, maar gewoon om alles goed geregeld te hebben. Waarom zou ik dan voor trouwen kiezen als dat ik feite toch niets toevoegt (en het alleen maar omslachtiger is als we ooit van dit 'contract' afwillen)? Erkenning in het buitenland? Wat voor last heb ik er van als dat niet zo is zolang ik niet in het buitenland wil wonen?
We zitten niet op een bruiloft te wachten, als we een feestje willen geven doen we dat toch wel, zonder huwelijk of GP.Maar dan nog steeds wordt het niet erkend in het buitenland en zijn er vwb kinderen dezelfde beperkende voorwaarden
[...]
Dit was vroeger zo, tegenwoordig mogen mensen van gelijk geslacht ook gewoon met elkaar trouwen.
Eigenlijk vind ik het ook een beetje een slap aftreksel van trouwen. Maar ja, we willen dit niet uit romantische motieven, maar gewoon om alles goed geregeld te hebben. Waarom zou ik dan voor trouwen kiezen als dat ik feite toch niets toevoegt (en het alleen maar omslachtiger is als we ooit van dit 'contract' afwillen)? Erkenning in het buitenland? Wat voor last heb ik er van als dat niet zo is zolang ik niet in het buitenland wil wonen?
We zitten niet op een bruiloft te wachten, als we een feestje willen geven doen we dat toch wel, zonder huwelijk of GP.Maar dan nog steeds wordt het niet erkend in het buitenland en zijn er vwb kinderen dezelfde beperkende voorwaarden
dinsdag 27 mei 2008 om 13:05
Hoi Capibara,
Vriendlief en ik zijn afgelopen vrijdag langs de notaris geweest om het een en ander te regelen.
Vriendlief is ook bij mij ingetrokken, en ook ik wil mijn huis niet uit als de liefde over zou zijn. Dus hebben wij de woning laten taxeren. Overwaarde na taxatie gedeeld door twee, is voor beide partijen eerlijk. Ik heb testamentair laten vastleggen, dat mijn vriend in het huis mag blijven wonen mits hij dat wil en kan betalen. Hij kan dan de rest hypotheek overnemen en in de woning blijven.
Wij hebben de optie geregistreerd partnerschap overwogen. Maar eigenlijk nog even in de koelkast gezet. Omdat we er stiekum even niet van uit gaan dat één van de twee binnen 5 jaar sterft en we tzt willen gaan verhuizen en eventueel gezinsuitbreiding willen. En dan wordt het dus wel een keuze voor trouwen, omdat dit qua erkenning van het kind gemakkelijker zou zijn. Maar moet zeggen, dat ik me daar nog niet in heb verdiept.
Jullie zeggen heel stellig: wij willen geen kinderen. Dan denk ik dat je - alle opties overwegend zoals je zelf al aangeeft, een goede keuze maakt voor het gereg. partnerschap. Ik denk persoonlijk dat veel mensen er niet te erg bij stilstaan. Hoe vaak zie je niet dat stellen samenwonen, en er helemaal nix op papier staat? En onder de 30 lijkt het wel een soort wandaad om een testament te maken. Alsof je van plan bent dood te gaan. Alsof je dat kunt plannen! Ik vind het heel erg goed dat jullie er zo uitgebreid over nadenken. En als je in love bent ga je er natuurlijk niet vanuit dat je ooit uit elkaar gaat, maar als dat onverhoopt wel gebeurd trek je de haren uit het hoofd als je vooraf niets geregeld hebt...
Succes!!
Vriendlief en ik zijn afgelopen vrijdag langs de notaris geweest om het een en ander te regelen.
Vriendlief is ook bij mij ingetrokken, en ook ik wil mijn huis niet uit als de liefde over zou zijn. Dus hebben wij de woning laten taxeren. Overwaarde na taxatie gedeeld door twee, is voor beide partijen eerlijk. Ik heb testamentair laten vastleggen, dat mijn vriend in het huis mag blijven wonen mits hij dat wil en kan betalen. Hij kan dan de rest hypotheek overnemen en in de woning blijven.
Wij hebben de optie geregistreerd partnerschap overwogen. Maar eigenlijk nog even in de koelkast gezet. Omdat we er stiekum even niet van uit gaan dat één van de twee binnen 5 jaar sterft en we tzt willen gaan verhuizen en eventueel gezinsuitbreiding willen. En dan wordt het dus wel een keuze voor trouwen, omdat dit qua erkenning van het kind gemakkelijker zou zijn. Maar moet zeggen, dat ik me daar nog niet in heb verdiept.
Jullie zeggen heel stellig: wij willen geen kinderen. Dan denk ik dat je - alle opties overwegend zoals je zelf al aangeeft, een goede keuze maakt voor het gereg. partnerschap. Ik denk persoonlijk dat veel mensen er niet te erg bij stilstaan. Hoe vaak zie je niet dat stellen samenwonen, en er helemaal nix op papier staat? En onder de 30 lijkt het wel een soort wandaad om een testament te maken. Alsof je van plan bent dood te gaan. Alsof je dat kunt plannen! Ik vind het heel erg goed dat jullie er zo uitgebreid over nadenken. En als je in love bent ga je er natuurlijk niet vanuit dat je ooit uit elkaar gaat, maar als dat onverhoopt wel gebeurd trek je de haren uit het hoofd als je vooraf niets geregeld hebt...
Succes!!
dinsdag 27 mei 2008 om 13:05
Gevoelsmatig is een GP voor mij een soort tweederangshuwelijk, alsof je zegt: ik durf niet (meer) te trouwen,ik durf niet te beloven dat ik tot mijn dood bij mijn partner zal blijven, maar een GP durf ik wel aan. Want die kun je makkelijk ontbinden, zonder gedoe.
(Voor anderen kan het natuurlijk anders aanvoelen, het is persoonlijk.) Vandaar dat wij bewust voor een huwelijk gekozen hebben. Wij zijn er namelijk rotsvast van overtuigd dat we bij elkaar zullen blijven 'tot de dood ons scheidt'.
Kinderen krijgen speelde niet mee, aangezien we beiden al kinderen hadden en er geen meer wilden.
Om voor onze kinderen toekomstige problemen rond erfenissen te vermijden zijn we onder huwelijkse voorwaarden getrouwd.
(Voor anderen kan het natuurlijk anders aanvoelen, het is persoonlijk.) Vandaar dat wij bewust voor een huwelijk gekozen hebben. Wij zijn er namelijk rotsvast van overtuigd dat we bij elkaar zullen blijven 'tot de dood ons scheidt'.
Kinderen krijgen speelde niet mee, aangezien we beiden al kinderen hadden en er geen meer wilden.
Om voor onze kinderen toekomstige problemen rond erfenissen te vermijden zijn we onder huwelijkse voorwaarden getrouwd.
dinsdag 27 mei 2008 om 13:08
quote:isabon schreef op 27 mei 2008 @ 13:01:
Maar dan nog steeds wordt het niet erkend in het buitenland en zijn er vwb kinderen dezelfde beperkende voorwaardenZoals ik al schreef: wij willen geen kinderen. En blijft mijn vraag: wat voor last heb ik er van dat het in het buitenland niet erkend wordt zolang we gewoon in Nederland blijven wonen?
Maar dan nog steeds wordt het niet erkend in het buitenland en zijn er vwb kinderen dezelfde beperkende voorwaardenZoals ik al schreef: wij willen geen kinderen. En blijft mijn vraag: wat voor last heb ik er van dat het in het buitenland niet erkend wordt zolang we gewoon in Nederland blijven wonen?
dinsdag 27 mei 2008 om 13:16
quote:SuperSannie77 schreef op 27 mei 2008 @ 13:05:
Omdat we er stiekum even niet van uit gaan dat één van de twee binnen 5 jaar sterft Dat dacht mijn vader ook niet, en toch is hij er niet meer. Dat heeft me toch echt wel wakker geschud destijds. Zoiets weet je namelijk nooit zeker, daarom willen we gewoon dingen op papier hebben. Als ik volgende week / volgende maand / volgend jaar onder de tram loop kan het zomaar gebeurd zijn. En nee, daar gaan we niet van uit, maar het kan wel.quote:En onder de 30 lijkt het wel een soort wandaad om een testament te maken. Alsof je van plan bent dood te gaan. Alsof je dat kunt plannen!
Dat dus. Overigens zijn we 38 en 42, dus ja, dan komt de dood al wat dichterbij...
quote:Ik vind het heel erg goed dat jullie er zo uitgebreid over nadenken. En als je in love bent ga je er natuurlijk niet vanuit dat je ooit uit elkaar gaat, maar als dat onverhoopt wel gebeurd trek je de haren uit het hoofd als je vooraf niets geregeld hebt...
Succes!!Dank je!
Omdat we er stiekum even niet van uit gaan dat één van de twee binnen 5 jaar sterft Dat dacht mijn vader ook niet, en toch is hij er niet meer. Dat heeft me toch echt wel wakker geschud destijds. Zoiets weet je namelijk nooit zeker, daarom willen we gewoon dingen op papier hebben. Als ik volgende week / volgende maand / volgend jaar onder de tram loop kan het zomaar gebeurd zijn. En nee, daar gaan we niet van uit, maar het kan wel.quote:En onder de 30 lijkt het wel een soort wandaad om een testament te maken. Alsof je van plan bent dood te gaan. Alsof je dat kunt plannen!
Dat dus. Overigens zijn we 38 en 42, dus ja, dan komt de dood al wat dichterbij...
quote:Ik vind het heel erg goed dat jullie er zo uitgebreid over nadenken. En als je in love bent ga je er natuurlijk niet vanuit dat je ooit uit elkaar gaat, maar als dat onverhoopt wel gebeurd trek je de haren uit het hoofd als je vooraf niets geregeld hebt...
Succes!!Dank je!
dinsdag 27 mei 2008 om 13:23
quote:Reiger100 schreef op 27 mei 2008 @ 13:05:
Gevoelsmatig is een GP voor mij een soort tweederangshuwelijk, alsof je zegt: ik durf niet (meer) te trouwen,ik durf niet te beloven dat ik tot mijn dood bij mijn partner zal blijven, maar een GP durf ik wel aan. Want die kun je makkelijk ontbinden, zonder gedoe.
Dat is misschien het idee wat me (onbewust) toch nog tegenhoudt om helemaal enthousiast voor een GP te gaan. Aan de andere kant; we durven elkaar nu te beloven dat we er altijd voor elkaar willen zijn, en om de toekomst veilig te stellen leggen we wat dingen vast in een contract. Niets meer en niets minder. Ik hoef mijn liefde voor mijn vriend niet zo nodig te 'bewijzen' aan de wereld met een bruiloft.
Het huwelijk als instutuut heeft me nooit zo geboeid, ik heb niet van jongs af aan over 'de mooiste dag van mijn leven' gedroomd. Dus jammer dan, dat het een tweederangs huwelijk lijkt, voor ons is het niet meer dan een contract waarmee we wat juridische en fiscale zaken makkelijk kunnen regelen. We houden ook zonder boterbriefje van elkaar, dat weten we, dat voelen we.
En trouwens... zo onrealistisch is het niet om er rekening mee te houden dat je ooit uit elkaar gaat. Nee, ik ga er nu absoluut niet van uit, maar de statistieken spreken voor zich; 1 op de 3 huwelijken strandt. En als mij dat nog een keer zou gebeuren zou ik blij zijn dat me dat niet weer heel veel geld voor een advocaat gaat kosten zonder dat dat nodig is.
Gevoelsmatig is een GP voor mij een soort tweederangshuwelijk, alsof je zegt: ik durf niet (meer) te trouwen,ik durf niet te beloven dat ik tot mijn dood bij mijn partner zal blijven, maar een GP durf ik wel aan. Want die kun je makkelijk ontbinden, zonder gedoe.
Dat is misschien het idee wat me (onbewust) toch nog tegenhoudt om helemaal enthousiast voor een GP te gaan. Aan de andere kant; we durven elkaar nu te beloven dat we er altijd voor elkaar willen zijn, en om de toekomst veilig te stellen leggen we wat dingen vast in een contract. Niets meer en niets minder. Ik hoef mijn liefde voor mijn vriend niet zo nodig te 'bewijzen' aan de wereld met een bruiloft.
Het huwelijk als instutuut heeft me nooit zo geboeid, ik heb niet van jongs af aan over 'de mooiste dag van mijn leven' gedroomd. Dus jammer dan, dat het een tweederangs huwelijk lijkt, voor ons is het niet meer dan een contract waarmee we wat juridische en fiscale zaken makkelijk kunnen regelen. We houden ook zonder boterbriefje van elkaar, dat weten we, dat voelen we.
En trouwens... zo onrealistisch is het niet om er rekening mee te houden dat je ooit uit elkaar gaat. Nee, ik ga er nu absoluut niet van uit, maar de statistieken spreken voor zich; 1 op de 3 huwelijken strandt. En als mij dat nog een keer zou gebeuren zou ik blij zijn dat me dat niet weer heel veel geld voor een advocaat gaat kosten zonder dat dat nodig is.
anoniem_61593 wijzigde dit bericht op 27-05-2008 13:35
Reden: waarom typ ik toch altijd bruikloft i.p.v. bruiloft...
Reden: waarom typ ik toch altijd bruikloft i.p.v. bruiloft...
% gewijzigd
dinsdag 27 mei 2008 om 13:34
Hier GP. Ben al een keer getrouwd geweest, heb kinderen. Woon nu samen. Partner en ik wilden iets vast laten leggen, GP was goedkoper dan notaris. Op een gratis maandagochtend, twee getuigen erbij, verder niemand. Bij een huwelijk had ik me misschien verplicht gevoeld mijn kinderen erbij te betrekken(en het dus grootser te moeten maken dan het werkelijk is), terwijl het voor ons gewoon een zakelijke afhandeling was. Onze relatie is niet zakelijk, hoor, maar dit zagen we als een formaliteit, een regelding. Wat ons betreft had het gewoon aan het loket gemogen, maar ja, moest in de trouwzaal gebeuren. Ik sluit niet bij voorbaat uit dat we het ooit nog eens in een huwelijk gaan omzetten en dan mijn kinderen er wel een rol bij te geven. Als bevestiging voor onszelf hebben we dat niet nodig.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
dinsdag 27 mei 2008 om 13:35
quote:Capibara schreef op 27 mei 2008 @ 13:23:
[...]
Ik hoef mijn liefde voor mijn vriend niet zo nodig te 'bewijzen' aan de wereld met een bruikloft.
Het huwelijk als instutuut heeft me nooit zo geboeid, ik heb niet van jongs af aan over 'de mooiste dag van mijn leven' gedroomd. Sorry, maar dat snap ik dus helemaal niet als argument tegen trouwen. Niemand verplicht je toch om een bruiloft met toeters en bellen te houden? Trouwen kan ook gratis op maandagochtend, het is een contract, niks meer en niks minder, en in dát opzicht dus geen sikkepit anders dan GP.
[...]
Ik hoef mijn liefde voor mijn vriend niet zo nodig te 'bewijzen' aan de wereld met een bruikloft.
Het huwelijk als instutuut heeft me nooit zo geboeid, ik heb niet van jongs af aan over 'de mooiste dag van mijn leven' gedroomd. Sorry, maar dat snap ik dus helemaal niet als argument tegen trouwen. Niemand verplicht je toch om een bruiloft met toeters en bellen te houden? Trouwen kan ook gratis op maandagochtend, het is een contract, niks meer en niks minder, en in dát opzicht dus geen sikkepit anders dan GP.
dinsdag 27 mei 2008 om 13:38
quote:Capibara schreef op 27 mei 2008 @ 13:23:
[...]
Ik hoef mijn liefde voor mijn vriend niet zo nodig te 'bewijzen' aan de wereld met een bruikloft.
Dat is dus iets wat ik wel waardeer in het huwelijk: ik was het namelijk een beetje zat om van mensen om me heen te horen dat een tweede relatie wel niet hetzelfde zal zijn als een eerste, dat je je niet meer zo onvoorwaardelijk durft te geven, en dat je DUS niet meer trouwt.
Terwijl ik net het omgekeerde ervaar: mijn huidige relatie is zoveel heerlijker dan mijn eerste.
Het huwelijk als instutuut heeft me nooit zo geboeid, ik heb niet van jongs af aan over 'de mooiste dag van mijn leven' gedroomd.
Ik ook niet, ik heb noch mijn eerste noch mijn tweede huwelijksdag als de mooiste van mijn leven ervaren (hoewel ik de tweede keer vééél gelukkiger was), en de eerste keer deed ik het eigenlijk alleen maar met al die poespas (witte jurk en zo) om mijn moeder niet vreselijk teleur te stellen. Ik begijp je dus
Dus jammer dan, dat het een tweederangs huwelijk lijkt, voor ons is het niet meer dan een contract waarmee we wat juridische en fiscale zaken makkelijk kunnen regelen. We houden ook zonder boterbriefje van elkaar, dat weten we, dat voelen we.
Ook dat begrijp ik helemaal, wij weten ook van elkaar dat we van elkaar houden zonder dat briefje. Alleen lijkt de buitenwereld het zonder dat briefje niet te weten.
En trouwens... zo onrealistisch is het niet om er rekening mee te houden dat je ooit uit elkaar gaat. Nee, ik ga er nu absoluut niet van uit, maar de statistieken spreken voor zich; 1 op de 3 huwelijken strandt. En als mij dat nog een keer zou gebeuren zou ik blij zijn dat me dat niet weer heel veel geld voor een advocaat gaat kosten zonder dat dat nodig is.
Mij man en ik hadden er allebei al meer dan twintig jaar huwelijk 'op zitten' en weten vanuit onze ervaring, die we daarin opgedaan hebben, dat het deze keer echt 'voor altijd' is. We waren in ons vorige huwelijk allebei heel trouw en zouden zonder toedoen van onze ex-partners nooit gescheiden zijn, terwijl het toch nooit zo fijn geweest is als wat we nu hebben. Dat scheiden meer kost als je gehuwd bent dan als je een GP hebt, is voor ons dus geen argument.
Maar ik kan begrjjpen dat dat niet voor iedereen geldt.
Je moet je eigen afwegingen maken en kijken waar je het meeste belang aan hecht.
[...]
Ik hoef mijn liefde voor mijn vriend niet zo nodig te 'bewijzen' aan de wereld met een bruikloft.
Dat is dus iets wat ik wel waardeer in het huwelijk: ik was het namelijk een beetje zat om van mensen om me heen te horen dat een tweede relatie wel niet hetzelfde zal zijn als een eerste, dat je je niet meer zo onvoorwaardelijk durft te geven, en dat je DUS niet meer trouwt.
Terwijl ik net het omgekeerde ervaar: mijn huidige relatie is zoveel heerlijker dan mijn eerste.
Het huwelijk als instutuut heeft me nooit zo geboeid, ik heb niet van jongs af aan over 'de mooiste dag van mijn leven' gedroomd.
Ik ook niet, ik heb noch mijn eerste noch mijn tweede huwelijksdag als de mooiste van mijn leven ervaren (hoewel ik de tweede keer vééél gelukkiger was), en de eerste keer deed ik het eigenlijk alleen maar met al die poespas (witte jurk en zo) om mijn moeder niet vreselijk teleur te stellen. Ik begijp je dus
Dus jammer dan, dat het een tweederangs huwelijk lijkt, voor ons is het niet meer dan een contract waarmee we wat juridische en fiscale zaken makkelijk kunnen regelen. We houden ook zonder boterbriefje van elkaar, dat weten we, dat voelen we.
Ook dat begrijp ik helemaal, wij weten ook van elkaar dat we van elkaar houden zonder dat briefje. Alleen lijkt de buitenwereld het zonder dat briefje niet te weten.
En trouwens... zo onrealistisch is het niet om er rekening mee te houden dat je ooit uit elkaar gaat. Nee, ik ga er nu absoluut niet van uit, maar de statistieken spreken voor zich; 1 op de 3 huwelijken strandt. En als mij dat nog een keer zou gebeuren zou ik blij zijn dat me dat niet weer heel veel geld voor een advocaat gaat kosten zonder dat dat nodig is.
Mij man en ik hadden er allebei al meer dan twintig jaar huwelijk 'op zitten' en weten vanuit onze ervaring, die we daarin opgedaan hebben, dat het deze keer echt 'voor altijd' is. We waren in ons vorige huwelijk allebei heel trouw en zouden zonder toedoen van onze ex-partners nooit gescheiden zijn, terwijl het toch nooit zo fijn geweest is als wat we nu hebben. Dat scheiden meer kost als je gehuwd bent dan als je een GP hebt, is voor ons dus geen argument.
Maar ik kan begrjjpen dat dat niet voor iedereen geldt.
Je moet je eigen afwegingen maken en kijken waar je het meeste belang aan hecht.
dinsdag 27 mei 2008 om 13:43
quote:ellen2_ schreef op 27 mei 2008 @ 13:35:
Sorry, maar dat snap ik dus helemaal niet als argument tegen trouwen. Niemand verplicht je toch om een bruiloft met toeters en bellen te houden? Trouwen kan ook gratis op maandagochtend, het is een contract, niks meer en niks minder, en in dát opzicht dus geen sikkepit anders dan GP.
Dat snap ik, trouwen is net zo duur of goedkoop als een GP (in onze woongemeente worden dezelde tarieven gehanteerd, en kan het op bepaalde tijden allebei gratis).
Er heersen blijkbaar wel andere sentimenten bij een GP dan bij een huwelijk. Er werd hier geopperd dat GP een soort tweederangs huwelijk is. Dat vat ik dan op alsof er misschien gedacht zou kunnen worden dat je minder van je partner zou houden als je voor een GP kiest dan wanneer je trouwt. Alsof je pas écht van je partner houdt als je getrouwd bent. Want bij een GP ben je meer berekenend bezig (je houdt tenslotte rekening met de kosten van het uit elkaar gaan, zelfs als daar nog absoluut geen sprake van is) en 'durf' je niet volledig voor je partner te gaan. Ofzo, ik weet het niet.
Sorry, maar dat snap ik dus helemaal niet als argument tegen trouwen. Niemand verplicht je toch om een bruiloft met toeters en bellen te houden? Trouwen kan ook gratis op maandagochtend, het is een contract, niks meer en niks minder, en in dát opzicht dus geen sikkepit anders dan GP.
Dat snap ik, trouwen is net zo duur of goedkoop als een GP (in onze woongemeente worden dezelde tarieven gehanteerd, en kan het op bepaalde tijden allebei gratis).
Er heersen blijkbaar wel andere sentimenten bij een GP dan bij een huwelijk. Er werd hier geopperd dat GP een soort tweederangs huwelijk is. Dat vat ik dan op alsof er misschien gedacht zou kunnen worden dat je minder van je partner zou houden als je voor een GP kiest dan wanneer je trouwt. Alsof je pas écht van je partner houdt als je getrouwd bent. Want bij een GP ben je meer berekenend bezig (je houdt tenslotte rekening met de kosten van het uit elkaar gaan, zelfs als daar nog absoluut geen sprake van is) en 'durf' je niet volledig voor je partner te gaan. Ofzo, ik weet het niet.
dinsdag 27 mei 2008 om 13:47
Misschien ligt het ook wel aan mezelf hoor. Ik ben al eens getrouwd geweest, en dat bleek niet voor eeuwig te zijn. Misschien vind ik het daarom gewoon moeilijk om die belofte nog een keer uit te spreken (terwijl ik nu nog veel zekerder van mijn relatie ben dan destijds, wat dat betreft herken ik wel wat je zegt Reiger!).
Overigens was mijn eerste bruiloft er ook zo een van gratis trouwen op dinsdagochtend om 9 uur.
Overigens was mijn eerste bruiloft er ook zo een van gratis trouwen op dinsdagochtend om 9 uur.
dinsdag 27 mei 2008 om 13:50
quote:Capibara schreef op 27 mei 2008 @ 13:43:
[...]
Er heersen blijkbaar wel andere sentimenten bij een GP dan bij een huwelijk. Er werd hier geopperd dat GP een soort tweederangs huwelijk is. Dat vat ik dan op alsof er misschien gedacht zou kunnen worden dat je minder van je partner zou houden als je voor een GP kiest dan wanneer je trouwt. Alsof je pas écht van je partner houdt als je getrouwd bent. Want bij een GP ben je meer berekenend bezig (je houdt tenslotte rekening met de kosten van het uit elkaar gaan, zelfs als daar nog absoluut geen sprake van is) en 'durf' je niet volledig voor je partner te gaan. Ofzo, ik weet het niet.
Ik besef heel goed dat sommige stellen die voor een GP kiezen, heel erg veel van elkaar houden, en dat sommige stellen die voor een huwelijk kiezen, dat uit gewoonte, traditie enz. doen, en niet noodzakelijk omdat ze meer van elkaar houden. Sommige vrouwen lijken vooral te willen trouwen vanwege de jurk
Maar ik merk om me heen dat sommige mensen ervan uitgaan dat je voor een GP kiest omdat je voor een huwelijk (met meer gedoe en stigmatisering als je wil scheiden) niet (meer) durft te kiezen.
Hoe zit het overigens met je burgelijke stand als je een GP hebt???
Ik ken alleen ongehuwd, gehuwd, gescheiden en weduw(naar).
Als je gescheiden bent, wordt je burgelijke stand daarna 'gescheiden' en niet meer 'ongehuwd'. En je ex-partner blijft je leven lang in bijna al je officiële documenten vermeld, tenzij je weer trouwt.
Dat laatste was voor mij ook een reden om te trouwen: ik wil dat mijn eigen man op mijn documenten staat, en niet mijn ex.
Hoe zit dat met een GP, weten jullie dat?
[...]
Er heersen blijkbaar wel andere sentimenten bij een GP dan bij een huwelijk. Er werd hier geopperd dat GP een soort tweederangs huwelijk is. Dat vat ik dan op alsof er misschien gedacht zou kunnen worden dat je minder van je partner zou houden als je voor een GP kiest dan wanneer je trouwt. Alsof je pas écht van je partner houdt als je getrouwd bent. Want bij een GP ben je meer berekenend bezig (je houdt tenslotte rekening met de kosten van het uit elkaar gaan, zelfs als daar nog absoluut geen sprake van is) en 'durf' je niet volledig voor je partner te gaan. Ofzo, ik weet het niet.
Ik besef heel goed dat sommige stellen die voor een GP kiezen, heel erg veel van elkaar houden, en dat sommige stellen die voor een huwelijk kiezen, dat uit gewoonte, traditie enz. doen, en niet noodzakelijk omdat ze meer van elkaar houden. Sommige vrouwen lijken vooral te willen trouwen vanwege de jurk
Maar ik merk om me heen dat sommige mensen ervan uitgaan dat je voor een GP kiest omdat je voor een huwelijk (met meer gedoe en stigmatisering als je wil scheiden) niet (meer) durft te kiezen.
Hoe zit het overigens met je burgelijke stand als je een GP hebt???
Ik ken alleen ongehuwd, gehuwd, gescheiden en weduw(naar).
Als je gescheiden bent, wordt je burgelijke stand daarna 'gescheiden' en niet meer 'ongehuwd'. En je ex-partner blijft je leven lang in bijna al je officiële documenten vermeld, tenzij je weer trouwt.
Dat laatste was voor mij ook een reden om te trouwen: ik wil dat mijn eigen man op mijn documenten staat, en niet mijn ex.
Hoe zit dat met een GP, weten jullie dat?
dinsdag 27 mei 2008 om 13:52
quote:Capibara schreef op 27 mei 2008 @ 13:47:
Misschien ligt het ook wel aan mezelf hoor. Ik ben al eens getrouwd geweest, en dat bleek niet voor eeuwig te zijn. Misschien vind ik het daarom gewoon moeilijk om die belofte nog een keer uit te spreken (terwijl ik nu nog veel zekerder van mijn relatie ben dan destijds, wat dat betreft herken ik wel wat je zegt Reiger!).
-)Herkenning enerzijds, net het omgekeerde anderzijds: precies omdat ik helemaal geen moeite had om het nog eens uit te spreken, en het deze keer écht waar te (mogen) maken, vond ik het fijn om te trouwen.
Misschien ligt het ook wel aan mezelf hoor. Ik ben al eens getrouwd geweest, en dat bleek niet voor eeuwig te zijn. Misschien vind ik het daarom gewoon moeilijk om die belofte nog een keer uit te spreken (terwijl ik nu nog veel zekerder van mijn relatie ben dan destijds, wat dat betreft herken ik wel wat je zegt Reiger!).
-)Herkenning enerzijds, net het omgekeerde anderzijds: precies omdat ik helemaal geen moeite had om het nog eens uit te spreken, en het deze keer écht waar te (mogen) maken, vond ik het fijn om te trouwen.
dinsdag 27 mei 2008 om 13:53
Bij GP wordt dat ook vermeld. Bij mij werd door de ambtenaar van de burgerlijke stand verteld dat de overheid je gewoon als "gehuwd"beschouwt. Dus als je een status moet opgeven dan is het "gehuwd" waar geen optie "GP"wordt gegeven.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
