Relaties
alle pijlers
Waarom (niet) gekozen voor geregistreerd partnerschap?
dinsdag 27 mei 2008 om 12:19
N.a.v. een topic op de Wonenpijler (Geregistereerd partnerschap of samenlevingscontract?) een vraag over (samenwonen / trouwen / )geregistreerd partnerschap.
De achtergrond: mijn vriend is onlangs bij mij komen wonen. Hij betaalt nu gewoon de helft van alle kosten (hypotheek, verzekeringen, gas, water licht, boodschappen etc.). Ik heb een koophuis en flink wat spaargeld. Ik wil dat als we ooit uit elkaar gaan ik gewoon in mijn huis kan blijven wonen, maar ik wil ook dat als er iets met mij gebeurt vriend in mijn huis kan blijven zonder een hoop gedoe of onnodige kosten. Er moet dus juridisch iets geregeld worden.
Vriend en ik hebben er de laatste dagen n.a.v. dat topic veel over gesproken. Over wat we willen, hoe we dingen geregeld willen hebben. Samenvattend: bij overlijden binnen 5 jaar bij een samenlevingscontract met testament moeten nog steeds hoge successierechten betaald worden, daarom willen we of trouwen of een geregistreerd partnerschap aangaan zodat alles vanaf het eerste moment goed geregeld is. We hebben alle voor- en nadelen van trouwen en geregistreerd partnerschap op een rijtje gezet (geregistreerd partnerschap wordt niet erkend in het buitenland, er is niet automatisch iets geregeld bij het krijgen van kinderen (maar die willen we toch niet), het is omslachtiger / duurder om te scheiden als je getrouwd bent) en dan komt een geregistreerd partnerschap met partnerschapsvoorwaarden (waarin we beschrijven dat het huis en mijn spaargeld van mij is en blijft als we ooit uit elkaar gaan) als beste optie uit de bus.
Maar waarom kiezen dan maar zo weinig mensen ervoor om een geregistreerd partnerschap aan te gaan? Is trouwen 'echter'? Wil iedereen kinderen? Of zijn wij te pessimistisch als we nu al rekening houden met de kans dat we niet eeuwig samen zullen blijven? Daar gaan we wel van uit hoor, maar ja, je weet nooit. Zie ik iets over het hoofd? Zijn er hier mensen die bewust voor een geregistreerd partnerschap hebben gekozen i.p.v. voor een huwelijk, en waarom, of zijn er hier mensen die erover nagedacht hebben maar toch voor een huwelijk hebben gekozen?
De achtergrond: mijn vriend is onlangs bij mij komen wonen. Hij betaalt nu gewoon de helft van alle kosten (hypotheek, verzekeringen, gas, water licht, boodschappen etc.). Ik heb een koophuis en flink wat spaargeld. Ik wil dat als we ooit uit elkaar gaan ik gewoon in mijn huis kan blijven wonen, maar ik wil ook dat als er iets met mij gebeurt vriend in mijn huis kan blijven zonder een hoop gedoe of onnodige kosten. Er moet dus juridisch iets geregeld worden.
Vriend en ik hebben er de laatste dagen n.a.v. dat topic veel over gesproken. Over wat we willen, hoe we dingen geregeld willen hebben. Samenvattend: bij overlijden binnen 5 jaar bij een samenlevingscontract met testament moeten nog steeds hoge successierechten betaald worden, daarom willen we of trouwen of een geregistreerd partnerschap aangaan zodat alles vanaf het eerste moment goed geregeld is. We hebben alle voor- en nadelen van trouwen en geregistreerd partnerschap op een rijtje gezet (geregistreerd partnerschap wordt niet erkend in het buitenland, er is niet automatisch iets geregeld bij het krijgen van kinderen (maar die willen we toch niet), het is omslachtiger / duurder om te scheiden als je getrouwd bent) en dan komt een geregistreerd partnerschap met partnerschapsvoorwaarden (waarin we beschrijven dat het huis en mijn spaargeld van mij is en blijft als we ooit uit elkaar gaan) als beste optie uit de bus.
Maar waarom kiezen dan maar zo weinig mensen ervoor om een geregistreerd partnerschap aan te gaan? Is trouwen 'echter'? Wil iedereen kinderen? Of zijn wij te pessimistisch als we nu al rekening houden met de kans dat we niet eeuwig samen zullen blijven? Daar gaan we wel van uit hoor, maar ja, je weet nooit. Zie ik iets over het hoofd? Zijn er hier mensen die bewust voor een geregistreerd partnerschap hebben gekozen i.p.v. voor een huwelijk, en waarom, of zijn er hier mensen die erover nagedacht hebben maar toch voor een huwelijk hebben gekozen?
dinsdag 27 mei 2008 om 14:00
Reiger, dat moet je dus ook invullen. Weet je, toen ik GP wilde laten doen, moest ik ook een bewijs hebben dat ik gescheiden van mijn ex was. En als ik nu weer zou scheiden en weer een GP of huwelijk aan zou willen gaan, zou ik weer een bewijs moeten overleggen dat het GP ontbonden is. Zo gaat dat, wat dat betreft geen onderscheid.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
dinsdag 27 mei 2008 om 14:04
dinsdag 27 mei 2008 om 15:22
quote:Capibara schreef op 27 mei 2008 @ 13:43:
[...]
Er heersen blijkbaar wel andere sentimenten bij een GP dan bij een huwelijk. Er werd hier geopperd dat GP een soort tweederangs huwelijk is. Dat vat ik dan op alsof er misschien gedacht zou kunnen worden dat je minder van je partner zou houden als je voor een GP kiest dan wanneer je trouwt.
Zo zie ik het niet, maar ik vind GP vooral een onhándig en onduidelijk aftreksel van een huwelijk. Neem nou de formulieren waarop je burgerlijke staat moet invullen en dat dat dan weer onduidelijk is. Dan denk ik: wat doe je jezelf aan met een GP? Waarom zou je dat nou willen? Wat is er nou handiger aan een GP dan trouwen? Wat is er in vredesnaam tegen trouwen?
Ik kan wel drie argumenten noemen (heb ik ook al gedaan) waarom trouwen handiger is dan GP, en ik ben maar één argument tegengekomen waarom GP handiger is: je kunt makkelijker scheiden. Nou, sorry, maar als dat de afweging moet zijn......
Sorry, ik wil je niet voor het hoofd stoten, maar ik snap het écht niet. Ik krijg dan inderdaad de indruk dat mensen niet durven trouwen want dat ze dat 'te officieel' vinden of zo.
[...]
Er heersen blijkbaar wel andere sentimenten bij een GP dan bij een huwelijk. Er werd hier geopperd dat GP een soort tweederangs huwelijk is. Dat vat ik dan op alsof er misschien gedacht zou kunnen worden dat je minder van je partner zou houden als je voor een GP kiest dan wanneer je trouwt.
Zo zie ik het niet, maar ik vind GP vooral een onhándig en onduidelijk aftreksel van een huwelijk. Neem nou de formulieren waarop je burgerlijke staat moet invullen en dat dat dan weer onduidelijk is. Dan denk ik: wat doe je jezelf aan met een GP? Waarom zou je dat nou willen? Wat is er nou handiger aan een GP dan trouwen? Wat is er in vredesnaam tegen trouwen?
Ik kan wel drie argumenten noemen (heb ik ook al gedaan) waarom trouwen handiger is dan GP, en ik ben maar één argument tegengekomen waarom GP handiger is: je kunt makkelijker scheiden. Nou, sorry, maar als dat de afweging moet zijn......
Sorry, ik wil je niet voor het hoofd stoten, maar ik snap het écht niet. Ik krijg dan inderdaad de indruk dat mensen niet durven trouwen want dat ze dat 'te officieel' vinden of zo.
dinsdag 27 mei 2008 om 15:53
Hoi ik ben een GP-er. De ceremonie is echt hetzelfde als trouwen. Bij ons was de overweging: we vieren het zo klein, als we er spijt van krijgen dan kunnen we alsnog het groot doen bij trouwen. Nou geen, spijt dus. En het voelt getrouwd. Ik heet nu ook Zwieber en niet meer Iza van mijn achternaam en voor de kleine die er al was maakte het weinig uit.
Echter, wij willen gaan emigreren daarom laten we het omzetten in trouwen volgend jaar, gewoon ff ondertekenen meer niet. Als we in Ned zouden blijven wonen was het prima geweest met alleen de GP.
Echter, wij willen gaan emigreren daarom laten we het omzetten in trouwen volgend jaar, gewoon ff ondertekenen meer niet. Als we in Ned zouden blijven wonen was het prima geweest met alleen de GP.
woensdag 28 mei 2008 om 14:34
Misschien een beetje offtopic,sorry
Mijn vriend en ik wonen samen sinds een jaar in zijn huis. Ik betaal mee aan onkosten en de rente vd hypotheek. Ik betaal absoluut niet mee aan de aflossing. Dit vinden we allebei terecht omdat ik dan zou bijdrage aan zijn bezit.
Nu zijn we op het punt gekomen dat we beide eigenaar willen zijn van het huis. Bij navraag gebleken dat er slechts een paar opties zijn. NL dat ik mij laat bijschrijven, maar dan betaal ik wel 6% overdrachtsbelasting over mijn deel en dan nog alle nieuwe aktes die er moeten komen, dan heb ik het nog niet eens over het testament. Dit is een erg duur geintje min 15.000 euro. Bij een notaris vast leggen dat we het vanaf nu samen bekostigen etc. is niets waard. Het eigendom blijft van mn vriend en als het puntje bij paaltje komt heb ik jaren aan een huis betaald wat niet van mij is. Het zou eventueel kunnen maar werkt dan alleen bij overlijden. Laatste optie, trouwen in gemeenschap van goederen (of huwelijkse voorwaarden, dan kan het ook ). In dit geval is het huis van beide. We zijn dan ook elkaars directe erfgenaam.
In alle gevallen sluiten we beide een levensverzekering af om te zorgen dat de ander in het huis kan blijven wonen (helft afbetaald) mocht de ander te komen overlijden.
Mijn voorkeur gaat hierbij dus uit naar trouwen. Minder rompslomp en meer zekerheid dat de dingen zijn geregeld zoals ik dat graag wil. Ik neem dat bij GP dit ook allemaal zo opgaat.
Mijn vriend en ik wonen samen sinds een jaar in zijn huis. Ik betaal mee aan onkosten en de rente vd hypotheek. Ik betaal absoluut niet mee aan de aflossing. Dit vinden we allebei terecht omdat ik dan zou bijdrage aan zijn bezit.
Nu zijn we op het punt gekomen dat we beide eigenaar willen zijn van het huis. Bij navraag gebleken dat er slechts een paar opties zijn. NL dat ik mij laat bijschrijven, maar dan betaal ik wel 6% overdrachtsbelasting over mijn deel en dan nog alle nieuwe aktes die er moeten komen, dan heb ik het nog niet eens over het testament. Dit is een erg duur geintje min 15.000 euro. Bij een notaris vast leggen dat we het vanaf nu samen bekostigen etc. is niets waard. Het eigendom blijft van mn vriend en als het puntje bij paaltje komt heb ik jaren aan een huis betaald wat niet van mij is. Het zou eventueel kunnen maar werkt dan alleen bij overlijden. Laatste optie, trouwen in gemeenschap van goederen (of huwelijkse voorwaarden, dan kan het ook ). In dit geval is het huis van beide. We zijn dan ook elkaars directe erfgenaam.
In alle gevallen sluiten we beide een levensverzekering af om te zorgen dat de ander in het huis kan blijven wonen (helft afbetaald) mocht de ander te komen overlijden.
Mijn voorkeur gaat hierbij dus uit naar trouwen. Minder rompslomp en meer zekerheid dat de dingen zijn geregeld zoals ik dat graag wil. Ik neem dat bij GP dit ook allemaal zo opgaat.
donderdag 5 juni 2008 om 08:10
Vriend en ik hebben er veel over gesproken de afgelopen dagen. Héél veel. En ja, geregistreerd partnerschap voelt toch als een slap aftreksel van het huwelijk. Dat scheiden makkelijker is zou inderdaad geen reden moeten zijn om daar voor te kiezen; ik ben helemaal niet van plan om te scheiden. Ik kies voor meer dan 100% voor mijn vriend, met of zonder boterbriefje, dus waarom nu al rekening houden met iets wat hopelijk nooit gebeurt?
Ik ben er denk ik ook achter waar mijn aversie tegen trouwen vandaan komt. Ik denk dat ik moeite heb met het imago. Trouwen hoeft voor mij niet zo nodig, ik vind het eerlijk gezegd een beetje mutserig (sorry voor iedereen die ik hiermee voor het hoofd stoot). Als ik (op andere fora) bijvoorbeeld lees dat er meiden zijn die hun bruiloft 1,5 jaar of langer aan het voorbereiden zijn, 'de mooiste dag van hun leven' tot in de puntjes voorbereid willen hebben en zich tot echte bridezilla's ontpoppen... ik moet er echt niet aan denken! Toen ik met mijn ex trouwde was dat gratis op een dinsdagochtend, en zeker niet in een witte jurk (zou ook ongepaste symboliek zijn geweest; we woonden op dat moment al 10 jaar samen, hihi).
Ik hoef niet door middel van een huwelijk aan de buitenwereld duidelijk te maken hoeveel we van elkaar houden. Maar... we willen bepaalde dingen wèl gewoon goed geregeld hebben. Het huwelijk is daarvoor het ultieme middel, mutserig of niet. We hebben daarom besloten toch maar te gaan trouwen. Gewoon een keer 's ochtends vroeg, zonder poespas, in onze dagelijkse kloffie en waarschijnlijk zonder iemand erbij. Wel willen we mooie ringen kopen en 's avonds een etentje organiseren voor onze moeders, opa, broers en zussen, maar dan ook zonder dat mensen zich verplicht voelen nieuwe kleding aan te schaffen, een cadeau voor ons te kopen of sketches of zo'n afschuwelijk ABC in te studeren. Binnenkort gaan we dus in ondertrouw (het is nu even wachten op de uittreksels uit de geboorteregisters), daarna contractje laten opstellen door de notaris en dan willen we in september trouwen, op de dag dat het precies 1 jaar 'aan' is. Wel wat snel misschien, maar het voelt gewoon goed, dus waarom zouden we het uitstellen?
Capi is happy!
Ik ben er denk ik ook achter waar mijn aversie tegen trouwen vandaan komt. Ik denk dat ik moeite heb met het imago. Trouwen hoeft voor mij niet zo nodig, ik vind het eerlijk gezegd een beetje mutserig (sorry voor iedereen die ik hiermee voor het hoofd stoot). Als ik (op andere fora) bijvoorbeeld lees dat er meiden zijn die hun bruiloft 1,5 jaar of langer aan het voorbereiden zijn, 'de mooiste dag van hun leven' tot in de puntjes voorbereid willen hebben en zich tot echte bridezilla's ontpoppen... ik moet er echt niet aan denken! Toen ik met mijn ex trouwde was dat gratis op een dinsdagochtend, en zeker niet in een witte jurk (zou ook ongepaste symboliek zijn geweest; we woonden op dat moment al 10 jaar samen, hihi).
Ik hoef niet door middel van een huwelijk aan de buitenwereld duidelijk te maken hoeveel we van elkaar houden. Maar... we willen bepaalde dingen wèl gewoon goed geregeld hebben. Het huwelijk is daarvoor het ultieme middel, mutserig of niet. We hebben daarom besloten toch maar te gaan trouwen. Gewoon een keer 's ochtends vroeg, zonder poespas, in onze dagelijkse kloffie en waarschijnlijk zonder iemand erbij. Wel willen we mooie ringen kopen en 's avonds een etentje organiseren voor onze moeders, opa, broers en zussen, maar dan ook zonder dat mensen zich verplicht voelen nieuwe kleding aan te schaffen, een cadeau voor ons te kopen of sketches of zo'n afschuwelijk ABC in te studeren. Binnenkort gaan we dus in ondertrouw (het is nu even wachten op de uittreksels uit de geboorteregisters), daarna contractje laten opstellen door de notaris en dan willen we in september trouwen, op de dag dat het precies 1 jaar 'aan' is. Wel wat snel misschien, maar het voelt gewoon goed, dus waarom zouden we het uitstellen?
Capi is happy!
donderdag 5 juni 2008 om 08:31
"Ik ben er denk ik ook achter waar mijn aversie tegen trouwen vandaan komt. Ik denk dat ik moeite heb met het imago. Trouwen hoeft voor mij niet zo nodig, ik vind het eerlijk gezegd een beetje mutserig (sorry voor iedereen die ik hiermee voor het hoofd stoot). Als ik (op andere fora) bijvoorbeeld lees dat er meiden zijn die hun bruiloft 1,5 jaar of langer aan het voorbereiden zijn, 'de mooiste dag van hun leven' tot in de puntjes voorbereid willen hebben en zich tot echte bridezilla's ontpoppen... ik moet er echt niet aan denken! "
Hoi Capibara, ik herken dat gevoel, ik vind trouwen eigenlijk ook een beetje mutserig, alleen niet als het om mezelf en mijn man gaat
Nee, serieus, wat ik net als jij een beetje mutserig vind (ook hier sorry voor wie het anders ervaart) is zo'n enorm bruiloftsfeest dat dan zogezegd de mooiste dag van je leven is, met alle spanningen die eraan voorafgaan en de angst dat er iets mis zal lopen in het opgefokte scenario.
Hoe dan ook, het klinkt alsof je blij bent met de beslissing, en dat is fijn. Bij voorbaat een fijne dag gewenst.
Hoi Capibara, ik herken dat gevoel, ik vind trouwen eigenlijk ook een beetje mutserig, alleen niet als het om mezelf en mijn man gaat
Nee, serieus, wat ik net als jij een beetje mutserig vind (ook hier sorry voor wie het anders ervaart) is zo'n enorm bruiloftsfeest dat dan zogezegd de mooiste dag van je leven is, met alle spanningen die eraan voorafgaan en de angst dat er iets mis zal lopen in het opgefokte scenario.
Hoe dan ook, het klinkt alsof je blij bent met de beslissing, en dat is fijn. Bij voorbaat een fijne dag gewenst.
donderdag 5 juni 2008 om 10:19
quote:Capibara schreef op 05 juni 2008 @ 08:10:
Als ik (op andere fora) bijvoorbeeld lees dat er meiden zijn die hun bruiloft 1,5 jaar of langer aan het voorbereiden zijn, 'de mooiste dag van hun leven' tot in de puntjes voorbereid willen hebben en zich tot echte bridezilla's ontpoppen... ik moet er echt niet aan denken!
Gelijk heb je . Wij zijn vrij simpel getrouwd, ik in een leuke jurk die ik in een kwartiertje had uitgezocht en met een bosje tulpen van de markt hoor. Het kan echt, trouwen zonder mutserigheid.
Andere mensen hebben geprobeerd ons van alles op te dringen ("ja maar ik kan heel goedkoop een limousine voor jullie regelen hoor!") maar daar hadden we echt geen trek in. Uiteindelijk is het een heel leuke en gezellige dag geworden, ik durf te wedden dat we het heel wat leuker hebben gehad dan al die bridezilla's.
Geniet ervan!
Als ik (op andere fora) bijvoorbeeld lees dat er meiden zijn die hun bruiloft 1,5 jaar of langer aan het voorbereiden zijn, 'de mooiste dag van hun leven' tot in de puntjes voorbereid willen hebben en zich tot echte bridezilla's ontpoppen... ik moet er echt niet aan denken!
Gelijk heb je . Wij zijn vrij simpel getrouwd, ik in een leuke jurk die ik in een kwartiertje had uitgezocht en met een bosje tulpen van de markt hoor. Het kan echt, trouwen zonder mutserigheid.
Andere mensen hebben geprobeerd ons van alles op te dringen ("ja maar ik kan heel goedkoop een limousine voor jullie regelen hoor!") maar daar hadden we echt geen trek in. Uiteindelijk is het een heel leuke en gezellige dag geworden, ik durf te wedden dat we het heel wat leuker hebben gehad dan al die bridezilla's.
Geniet ervan!
donderdag 5 juni 2008 om 10:24
vrijdag 6 juni 2008 om 13:46
Je beslissing is al gemaakt, maar ik dacht, laat ik mijn reactie toch nog even toevoegen
Wij hebben anderhalf jaar geleden gekozen voor een GP. We hadden hier een aantal redenen voor: we kochten een huis en wilden snel en goedkoop alles geregeld hebben. Wegens veel stress en tijdgebrek zijn we een GP aangegaan gratis op maandagochtend. Alternatief zoals een samenlevingscontract vonden we duur en ook omslachtig, omdat wij alles in gemeenschap van goederen willen.
Daarnaast wisten we dat we ook graag wilden trouwen in de toekomst, maar pas nadat we daar voor gespaard hadden. Geen grootste bruiloft, maar wel intiem en lekker mutserig in jurk en pak Dit gaan we dan ook doen dit jaar. We moeten dan ons GP om laten zetten in een huwelijk. Kwestie van een akte laten omzetten, maar je kunt ook dan weer kiezen voor een ceremonie in de trouwzaal of niet. Wat je zelf wil. Maar wel alleen in je woongemeente.
Waarom een huwelijk? Omdat we kinderen willen, alles is dan makkelijker geregeld ivm erkenning, omdat het in het buitenland overal erkend wordt en wij ooit nog wel eens willen emigreren en omdat het voor ons toch anders voelt dan een GP. Voor de een misschien wel en de ander niet. Dat kun je toch niet uitleggen
Mocht je het GP laten ontbinden, dan sta je in de registers van de Burgerlijke Stand vermeld als: ex-partner van .....
Op je paspoort kun je kiezen bij een GP: alleen je meisjesnaam of je meisjesnaam en daaronder PV ...... zoals dat bij een huwelijk ook wordt vermeld als EV...... onder je meisjesnaam.
Onze keus zal zeker niet veel voorkomen, maar ach, wij zijn ook niet standaard Ik kan aan de reactie merken van mensen dat eerst een partnerschap en dat daarna om laten zetten in een huwelijk niet vaak voorkomt. Op het gemeentehuis wisten ze ook niet meteen alle voorwaardes op te noemen, zo weinig dat het voorkomt, haha.
Wij hebben anderhalf jaar geleden gekozen voor een GP. We hadden hier een aantal redenen voor: we kochten een huis en wilden snel en goedkoop alles geregeld hebben. Wegens veel stress en tijdgebrek zijn we een GP aangegaan gratis op maandagochtend. Alternatief zoals een samenlevingscontract vonden we duur en ook omslachtig, omdat wij alles in gemeenschap van goederen willen.
Daarnaast wisten we dat we ook graag wilden trouwen in de toekomst, maar pas nadat we daar voor gespaard hadden. Geen grootste bruiloft, maar wel intiem en lekker mutserig in jurk en pak Dit gaan we dan ook doen dit jaar. We moeten dan ons GP om laten zetten in een huwelijk. Kwestie van een akte laten omzetten, maar je kunt ook dan weer kiezen voor een ceremonie in de trouwzaal of niet. Wat je zelf wil. Maar wel alleen in je woongemeente.
Waarom een huwelijk? Omdat we kinderen willen, alles is dan makkelijker geregeld ivm erkenning, omdat het in het buitenland overal erkend wordt en wij ooit nog wel eens willen emigreren en omdat het voor ons toch anders voelt dan een GP. Voor de een misschien wel en de ander niet. Dat kun je toch niet uitleggen
Mocht je het GP laten ontbinden, dan sta je in de registers van de Burgerlijke Stand vermeld als: ex-partner van .....
Op je paspoort kun je kiezen bij een GP: alleen je meisjesnaam of je meisjesnaam en daaronder PV ...... zoals dat bij een huwelijk ook wordt vermeld als EV...... onder je meisjesnaam.
Onze keus zal zeker niet veel voorkomen, maar ach, wij zijn ook niet standaard Ik kan aan de reactie merken van mensen dat eerst een partnerschap en dat daarna om laten zetten in een huwelijk niet vaak voorkomt. Op het gemeentehuis wisten ze ook niet meteen alle voorwaardes op te noemen, zo weinig dat het voorkomt, haha.
