Wanneer is 't genoeg.....

Welke beloftes houdt hij zich niet aan?

je wilt hem niet kwijt zeg je. Wat zijn de dingen in je vriend waardoor je hem niet kwijt wilt?

Misschien ben ik hard maar waarom zou hij veranderen? Elke keer heb je gesprekken met hem, hij verbetert en zakt weer terug. Vervolgens heb je weer gesprekken etc. Er zit voor hem geen sanctie aan. Je hebt hem een laatste kans gegeven, denk je dat hij er van overtuigd is dat dit zijn laatste kans is en dat het anders het gat van de deur wordt? Of zal hij wel weer denken dat het nu ook weer zal loslopen?

Welke verwachtingen heb jij?

Mijn man en ik zijn op huishoudtechnisch vlak allebei veranderd sinds we samenwonen. We zijn meer naar elkaar toegegroeid wat dat betreft. Zou het kunnen dat bij jullie zowel jij als hij niet meebuigt? Als mijn man niet had meegebogen dan denk ik ook dat ik starder zou zijn geweest, en dat we geen relatie meer hadden gehad.



Wij doen elkaar eigenlijk helemaal geen beloftes bedenk ik nu, niet van enig kaliber tenminste.

Dit gaat hoe dan ook niet werken. Als hij geen hinder onder vind van zijn gedrag zal dat gedrag niet veranderen. En met hinder bedoel ik niet dat jij boos word of klaagt maar in zijn normale functioneren.

Hij zal vast jou gelukkig willen maken en ontzettend van je houden, dat toont hij aan met zijn pogingen tot beterschap. Maar duidelijk is het niet echt hem, dat is ook de reden dat hij afzakt. Dag in dag uit een toneelstukje op voeren voor een ander is gewoon weg niet vol te houden.



Weet niet hoe oud jullie zijn, maar sommige mensen staan gewoon heel lang zo in het leven (en sommige voor altijd) dat verander je niet met dreigen te vertrekken.



Dus als jij niet kan leven met hem hoe hij nu is (of beter gezegd hoe hij is tussen de verbeter pogingen in) dan werkt het gewoon weg niet.

Om wat voor soort beloftes en verantwoordelijkheden gaat het, dat lijkt me wel belangrijk.

Vraag hem eens hoe voor hem liefde geven aan jou eruit ziet, en vertel hem eens hoe jij dat voor hem doet. Wanneer vindt hij dat ie rekening met jou houdt en wanneer vind jij dat jij rekening met hem houdt?



Mijn man houdt bijvoorbeeld rekening met mij door me te bellen om te zeggen dat ie heel laat thuis komt. Ik hou rekening met hem oa door er eigenlijk geen probleem van te maken dat ie laat thuis komt, zoiets?

.

.

quote:zakdoekjeopviva schreef op 18 december 2009 @ 13:45:

Als hij geen hinder onder vind van zijn gedrag zal dat gedrag niet veranderen. En met hinder bedoel ik niet dat jij boos word of klaagt maar in zijn normale functioneren.

Hij zal vast jou gelukkig willen maken en ontzettend van je houden, dat toont hij aan met zijn pogingen tot beterschap. Maar duidelijk is het niet echt hem, dat is ook de reden dat hij afzakt. Dag in dag uit een toneelstukje op voeren voor een ander is gewoon weg niet vol te houden.

Weet niet hoe oud jullie zijn, maar sommige mensen staan gewoon heel lang zo in het leven (en sommige voor altijd) dat verander je niet met dreigen te vertrekken.

Mooi geschreven precies wat ik denk waardoor ik je even "gebruik"



Of als je echt gevoel hebt voor hem : Doe je wat met eigen verwachting en acceptatie vemogen. Het leven loopt namelijk niet zoals jij het wilt.... ook al geef je dit duidelijk aan een ander aan.



Zoals je schrijft in je opening komt het op mij over alsof jij zeer goed weet wat jij wilt en hij door liefde dat graag wil doen voor je echter het zit niet in hem. Natuurlijk kan jij dan kiezen voor:

"dan maar niet". Daar heb je volste recht toe op elk moment wanneer je wilt. Ik vroeg je dan : ook welke beloftes? wat zijn jouw verwachtingen?



Met als reden dat bijvoorbeeld een controlfreak ( zeg niet dat jij er een bent) zal kunnen leren iets minder controle te willen hebben.

Bijvoorbeeld een hystericus (zeg niet dat jij er een bent) zal kunnen aanpakken dat gevoel is wat je hebt niet wat je bent. Je gevoel hoeft niet je gedrag op extreme wijze te veranderen.



Natuurlijk geldt bovenstaande oook voor hem echter wanneer gevoel er is voor elkaar zou je kunnnen leren om te gaan met wat de ander is. Dit geldt voor jou en voor hem. In mijn ogen is een relatie is gewoonweg werken op dit gebied. Werken aan jezelf en naar de ander toe. Begrip, veplaatsen in de ander, acceptatie en compromissen sluiten is dan in mijn ogen de basis van respect naar elkaar.



Ik schrijf dit je omdat ik ook lees dat je met bepaalde regelmaat denkt: "het gaat lekker zo....".

Kerstmuts, dit komt me helaas maar al te bekend voor. Mijn ex en ik hebben 2 weken geleden de relatie verbroken, mede door de dingen die jij noemt. Het liep gewoon niet tussen ons. Hebben 4 jaar lang samengewoond en ook hij beloofde steeds weer op tijd te komen, te helpen met de huishouding enz. Maar wie stond er altijd alleen voor? Ik. Ik heb altijd te veel gedaan en hij te weinig.

Uiteindelijk ben ik mezelf gewoon kwijt geraakt en voldeed ik eigenlijk nog niet aan zijn verwachtingen. Hij wilde gewoon zijn gang kunnen gaan. Waren we samen een film aan het kijken en de buurman vroeg of hij kwam klussen? Dan ging hij. Had ik in 1 week al 5x gevraagd of hij dit of dat even wilde doen, dan vergat hij het nog en deed ik het uiteindelijk of zelf, of het gebeurde gewoon niet. Allemaal van dat soort dingetjes. Het is een doodgoeie jongen hoor, staat voor iedereen klaar, maar er valt gewoon niet samen mee te leven.



Dat is dan in het kort mijn situatie. Geen idee of je er veel in herkent, misschien ligt het bij jullie toch anders, maar waar je vooral op moet letten is dat jij zelf niet te veel water bij de wijn gaat doen om het te laten werken.

Als jullie karakters gewoon niet bijelkaar passen dan houdt het vroeg of laat op. Ik ook hield nog zielsveel van hem en wilde hem niet kwijt, maar achteraf gezien ben ik veel te lang door gegaan met deze relatie. Ik kon mezelf niet meer zijn en moest veel te veel energie in de relatie stoppen.



Als persoon is mijn ex hartstikke leuk, maar om een huishouding mee te runnen en een relatie mee te hebben een ramp. Zelf zal ik ook de makkelijkste niet zijn, maar als het uiteindelijk niet werkt en je moddert steeds maar voort, dan houdt het een keer echt op. Ook wij hadden leuke momenten, maar die zul je toch ook wel met een nieuwe vriend kunnen beleven. Eentje die wel beter bij jou past en waar jij je niet zo aan ergert...



Wie weet heb je wat aan mijn ervaring, ook al is het voor ons niet goed afgelopen (althans de relatie is beeindigd, hopelijk zullen we in de toekomst beide iemand vinden waar het beter mee werkt, waardoor er toch nog een happy end is )



Liefs, Simooon



PS. Ik heb het nu allemaal even heel nuchter opgeschreven, het verdriet is er heus nog wel en zal moeten slijten. Maar welke keuze je ook gaat maken, vergeet niet dat je zelf op de eerste plaats hoort te staan.

Om antwoord te geven op je vraag 'wanneer is het genoeg?' dan lijkt het antwoord me: nu. Hij kan blijkbaar niet veranderen en stelt jou daarmee steeds teleur. En omdat jij nooit voet bij stuk houdt en hem steeds een nieuwe kans geeft, blijft het zo doorgaan.

quote:qwertu schreef op 18 december 2009 @ 13:58:

Als je je partner "nog één laatste kans" moet geven, dan zóu je je eens af kunnen vragen of jullie je wel gelijkwaardig opstellen binnen jullie relatie.







Eens, ik krijg een beetje het gevoel of we met een kind/ouderrelatie van doen hebben. Wat Vlinder zei over dat bespreken hoe jullie vinden dat je je liefde aan elkaar toont, vind ik wel een goeie.



(heb je toevallig gisteren Roue Verveer gezien op tv? Vind ik hierbij wel goed aansluiten)

quote:Enneaaa schreef op 18 december 2009 @ 14:09:

[...]





Of als je echt gevoel hebt voor hem : Doe je wat met eigen verwachting en acceptatie vemogen. Het leven loopt namelijk niet zoals jij het wilt.... ook al geef je dit duidelijk aan een ander aan.



Hier sta ik echt heel erg achter! Ik heb in mijn huwelijk in het begin precies het zelfde gehad, en ja dat is over gegaan.



Dat is niet heel snel gegaan overigens, en er gebeurd nog wel eens iets wat mij niet "aan staat "of tegen "de afspraken" in gaat, maar ik vind niet meer dat hij een bepaalde tijd thuis moet zijn en hij laat t weten als hij afwijkt van de aangegeven tijd. Beide beetje ingeleverd, beide tevreden! Wat betreft opruimen (ook probleem geweest) hij heeft zijn plek; maak maar zooi wat je wil; daar!, maar de rest ruim je op! Kan hij dingen niet meer vinden of gaan ze stuk omdat het niet bestand was tegen stapelen, tja ik maak mij er niet meer druk om!



Klussen in huis dat gaat nog niet echt heel soepel, maar weet je zo is hij! en als ik t zelf kan doe ik t zelf en anders vraag ik t gewoon elke avond opnieuw



Wil je het echt niet meer, kan je geen compromieen vinden; tja dan houd het op; maar ik geloof echt dat als de liefde van beide kanten groot genoeg is dat het wel kan. (maar dan niet met een wat ik ook vermoed; ouder-kind relatie, en niet met boos worden of dreigen)

Ik kan me helemaal aansluiten bij het meeste wat hiervoor al gezegd is.



Hoe communiceren jullie over dit 'probleem'? "Zeur' jij de oren van zijn kop dat hij moet veranderen, of geef je aan wat het voor jou betekent en vraag je hem wat het voor hem betekent??



Wat Vlinder ook zegt eigenlijk.

Misschien wordt hij er wel gek van dat ie van alles van jou moet doen.. hoe meer je vraagt.. hoe langer hij het uitstelt.