Relaties
alle pijlers
Wat als je vriendje langdurig met iemand anders flirt?
maandag 28 april 2008 om 17:14
Mijn vriendje gaat niet vreemd, het valt allemaal wel mee. Maar toch word ik er gek van!!
Het begon toen onze relatie even een dipje had. We zijn al vier jaar bij elkaar en hebben het altijd fijn gehad samen. Tot er een tijd geleden een paar vervelende dingen in mijn leven gebeurde waar ik echt last van had en wat ik thuis (bij hem dus) afreageerde. Achteraf stom natuurlijk, maar ik wist niet wat ik met m'n ellende aan moest en daar werd hij de dupe van.
Op een dag bleek hij z'n mail open te hebben staan op mijn laptop. Nieuwsgierig als ik ben, toch even rondkijken. Totdat ik op hele berg mails stuitte van hem en een collega die er behoorlijk gezellig uitzagen. Goedgelovig als ik ben zocht ik er niks achter, legde de computer weer aan de kant en besloot later die dag nog eens te kijken. Bleek dat de eerdere mails ineens allemaal verwijderd waren en er nieuwe voor in de plaats waren gekomen, die, terwijl ik aan het lezen was, weer verwijderd werden. Dat zette me aan het denken. De volgende dag weer en de dag erop weer. Op een avond barstte de bom en biechtte ik op dat ik als een ziekelijk jaloerse vriendin twee keer per uur zijn mail checkte om te kijken of er nog mails bij waren gekomen die ik vervolgens weer gewist zag worden. Ik kon er niet meer mee stoppen.
Toen bleek dat het flirten, zoals hij het zelf benoemde, al lang aan de gang was. Het was ontstaan tijdens ons dipje (eind vorig jaar) toen ze een keer op stap waren en ze waren er mee doorgegaan op het werk. Hij noemde het 'superspannend'. Ik hoefde me geen zorgen te maken want zij had een vriend. En zou niet knap genoeg zijn voor hem, niet interessant genoeg, te verlegen ('ze heeft via de mail wel een grote mond maar in het echt komt er geen woord uit') en ga zo maar door.
Maar het mailen stopte niet, ging ondanks dat gewoon door en door. Op stapavondjes met collega's kwam hij op een keer niet eens thuis, dat was voor mij het toppunt. Toen moest het echt veranderen.
Totdat zij, kort geleden, ineens op een feest van ons op kwam draven. Geen woord tegen me zegt, wegkijkt als ik haar aankijk, wegloopt als ik een gesprek met haar begin. Na een paar borrels trek ik het ineens niet meer en ga bij haar staan. Vraag waarom ze zo doet, ik zeg dat ik weet dat zij weet dat ik een groot deel van hun mailconversaties heb gelezen (dat had ik namelijk teruggelezen) en zij begint alles te ontkennen. Ik vroeg wat zij ervan zou vinden als haar vriend hiervan op de hoogte zou zijn (die was niet zo moeilijk te achterhalen na alles wat ik al wist). Ze begint te huilen en te smeken of ik dat ajb niet wil doen, te zeggen dat ze zo veel van hem houdt etc etc. Maar toch blijven ontkennen dat er geflirt was met mijn vriend. Waarom ben je er dan zo bang voor? Waarom kun je mij niet aankijken? Waarom begin je te huilen? Waarom worden er dan mailtjes gewist? Waarom ontken je dan ooit een mailtje te hebben gestuurd als het niks voorstelde? Etc. Uiteindelijk liep ze huilend bij me weg en ging ze naar huis. Van andere collega's hoorde ik later dat ze wel degelijk te ver was gegaan en ze zich dat gerealiseerd had van te voren, ze had aan tig mensen gevraagd hoe met mij om te gaan.
En nogmaals; ik weet het; waarschijnlijk is het 'maar' flirten en als ik de verhalen moet geloven zal er niks gebeurd zijn. Ik ben zelf ook geen heilige, als ik met vriendinnen op stap ga kijk ik zelf ook wel eens lekker om me heen. Maar dan is het gewoon eenmalig en onschuldig en met iemand die ik verder toch niet ken.
Dit weet het niet zeker, ik voel me onzeker, kan er niet van slapen en het zit de hele dag in m'n hoofd. Vandaag heeft het een hoogtepunt bereikt want ik ben thuisgebleven van m'n werk omdat ik het gewoon niet trok.
Misschien moeilijk om te geloven, maar ik heb een leuke relatie, we hebben toekomstplannen, zijn bezig met een nieuw huis etc. In onze relatie ben ik eigenlijk nog nooit jaloers geweest, tot de laatste maanden. Ik word er gek van.
Het begon toen onze relatie even een dipje had. We zijn al vier jaar bij elkaar en hebben het altijd fijn gehad samen. Tot er een tijd geleden een paar vervelende dingen in mijn leven gebeurde waar ik echt last van had en wat ik thuis (bij hem dus) afreageerde. Achteraf stom natuurlijk, maar ik wist niet wat ik met m'n ellende aan moest en daar werd hij de dupe van.
Op een dag bleek hij z'n mail open te hebben staan op mijn laptop. Nieuwsgierig als ik ben, toch even rondkijken. Totdat ik op hele berg mails stuitte van hem en een collega die er behoorlijk gezellig uitzagen. Goedgelovig als ik ben zocht ik er niks achter, legde de computer weer aan de kant en besloot later die dag nog eens te kijken. Bleek dat de eerdere mails ineens allemaal verwijderd waren en er nieuwe voor in de plaats waren gekomen, die, terwijl ik aan het lezen was, weer verwijderd werden. Dat zette me aan het denken. De volgende dag weer en de dag erop weer. Op een avond barstte de bom en biechtte ik op dat ik als een ziekelijk jaloerse vriendin twee keer per uur zijn mail checkte om te kijken of er nog mails bij waren gekomen die ik vervolgens weer gewist zag worden. Ik kon er niet meer mee stoppen.
Toen bleek dat het flirten, zoals hij het zelf benoemde, al lang aan de gang was. Het was ontstaan tijdens ons dipje (eind vorig jaar) toen ze een keer op stap waren en ze waren er mee doorgegaan op het werk. Hij noemde het 'superspannend'. Ik hoefde me geen zorgen te maken want zij had een vriend. En zou niet knap genoeg zijn voor hem, niet interessant genoeg, te verlegen ('ze heeft via de mail wel een grote mond maar in het echt komt er geen woord uit') en ga zo maar door.
Maar het mailen stopte niet, ging ondanks dat gewoon door en door. Op stapavondjes met collega's kwam hij op een keer niet eens thuis, dat was voor mij het toppunt. Toen moest het echt veranderen.
Totdat zij, kort geleden, ineens op een feest van ons op kwam draven. Geen woord tegen me zegt, wegkijkt als ik haar aankijk, wegloopt als ik een gesprek met haar begin. Na een paar borrels trek ik het ineens niet meer en ga bij haar staan. Vraag waarom ze zo doet, ik zeg dat ik weet dat zij weet dat ik een groot deel van hun mailconversaties heb gelezen (dat had ik namelijk teruggelezen) en zij begint alles te ontkennen. Ik vroeg wat zij ervan zou vinden als haar vriend hiervan op de hoogte zou zijn (die was niet zo moeilijk te achterhalen na alles wat ik al wist). Ze begint te huilen en te smeken of ik dat ajb niet wil doen, te zeggen dat ze zo veel van hem houdt etc etc. Maar toch blijven ontkennen dat er geflirt was met mijn vriend. Waarom ben je er dan zo bang voor? Waarom kun je mij niet aankijken? Waarom begin je te huilen? Waarom worden er dan mailtjes gewist? Waarom ontken je dan ooit een mailtje te hebben gestuurd als het niks voorstelde? Etc. Uiteindelijk liep ze huilend bij me weg en ging ze naar huis. Van andere collega's hoorde ik later dat ze wel degelijk te ver was gegaan en ze zich dat gerealiseerd had van te voren, ze had aan tig mensen gevraagd hoe met mij om te gaan.
En nogmaals; ik weet het; waarschijnlijk is het 'maar' flirten en als ik de verhalen moet geloven zal er niks gebeurd zijn. Ik ben zelf ook geen heilige, als ik met vriendinnen op stap ga kijk ik zelf ook wel eens lekker om me heen. Maar dan is het gewoon eenmalig en onschuldig en met iemand die ik verder toch niet ken.
Dit weet het niet zeker, ik voel me onzeker, kan er niet van slapen en het zit de hele dag in m'n hoofd. Vandaag heeft het een hoogtepunt bereikt want ik ben thuisgebleven van m'n werk omdat ik het gewoon niet trok.
Misschien moeilijk om te geloven, maar ik heb een leuke relatie, we hebben toekomstplannen, zijn bezig met een nieuw huis etc. In onze relatie ben ik eigenlijk nog nooit jaloers geweest, tot de laatste maanden. Ik word er gek van.
maandag 28 april 2008 om 17:24
maandag 28 april 2008 om 17:27
als er niks aan de hand is zal het vast ok zijn om het haar vriend te vertellen denk ik dan...dan kom je er met een beetje discussie wel uit...
k zou er niet aan moeten denken trouwens dat mijn vriend er van dat emailverkeer op nahield hoor. zou voor mij best een rede zijn om een flinke rel te schoppen (en een flinke knauw voor mijn zelfvertrouwen)
k zou er niet aan moeten denken trouwens dat mijn vriend er van dat emailverkeer op nahield hoor. zou voor mij best een rede zijn om een flinke rel te schoppen (en een flinke knauw voor mijn zelfvertrouwen)
maandag 28 april 2008 om 17:55
Van alles... 's ochtends vroeg begon bij binnenkomst met goedemorgen en dan ging het over van alles en nog wat. Vooral over elkaar, wat ze deden, wat ze leuk vonden, hobby's, geroddel, grapjes, en het ging dan de hele dag door van afspraakje naar afspraakje. Van een samen lunchen tot een potje tafelvoetbal en van ga je mee koffie halen tot ga je ook mee stappen dan en dan.
En dan eind van de dag, vaak ging zij eerder naar huis dan hij, zo van 'ik weet niet waar je zit maar ik ga naar huis en zie je hoop ik morgen weer' met heel veel kusjes erbij enzo.
Ik weet het... niet heel schokkend. Maar toch een beetje eng... toch?
En dan eind van de dag, vaak ging zij eerder naar huis dan hij, zo van 'ik weet niet waar je zit maar ik ga naar huis en zie je hoop ik morgen weer' met heel veel kusjes erbij enzo.
Ik weet het... niet heel schokkend. Maar toch een beetje eng... toch?
maandag 28 april 2008 om 18:13
En wat te doen met haar vriend... ik neig heel erg naar: jij verziekt mijn relatie, dus ik de jouwe. Lekker kinderachtig natuurlijk. Kan niet meer zo redelijk zijn.
Aan de andere kant, ik zou het echt heel lullig vinden om iemand hetzelfde gevoel te bezorgen als dat ik heb, terwijl het misschien echt niks is.
Aan de andere kant, ik zou het echt heel lullig vinden om iemand hetzelfde gevoel te bezorgen als dat ik heb, terwijl het misschien echt niks is.
maandag 28 april 2008 om 18:29
"En wat te doen met haar vriend... ik neig heel erg naar: jij verziekt mijn relatie, dus ik de jouwe. Lekker kinderachtig natuurlijk. Kan niet meer zo redelijk zijn."
Kan ik me helemaal voorstellen appelientje! Toch, mee uitkijken, niet omdat het voor zo zielig zou zijn, maar straks heb jij het dan weer gedaan. Het hele gedoe is erg vervelend, hoop dat je eruit komt. Groetjes
Kan ik me helemaal voorstellen appelientje! Toch, mee uitkijken, niet omdat het voor zo zielig zou zijn, maar straks heb jij het dan weer gedaan. Het hele gedoe is erg vervelend, hoop dat je eruit komt. Groetjes
maandag 28 april 2008 om 19:42
Hoe moeilijk het ook is; houd het bij jezelf!
Ik snap dat je de neiging hebt om haar uit te horen of haar vriend in te lichten, maar zij zijn niet belangrijk voor jou.
Leg aan je vriend uit wat dit met jouw gevoel doet, en vraag wat het hem nou precies brengt! Ik vind ook niet dat je jaloers bent trouwens, je maakt je terecht zorgen over het gedrag van je vriend. Ik zou met hem gaan praten en daarna mijn conclusies trekken! Het is misschien maar een klein deel van je relatie, maar ik vind hem in dit opzicht wel vrij respectloos naar jou toe.. De vraag is; in hoeverre laat je dit toe?
Ik snap dat je de neiging hebt om haar uit te horen of haar vriend in te lichten, maar zij zijn niet belangrijk voor jou.
Leg aan je vriend uit wat dit met jouw gevoel doet, en vraag wat het hem nou precies brengt! Ik vind ook niet dat je jaloers bent trouwens, je maakt je terecht zorgen over het gedrag van je vriend. Ik zou met hem gaan praten en daarna mijn conclusies trekken! Het is misschien maar een klein deel van je relatie, maar ik vind hem in dit opzicht wel vrij respectloos naar jou toe.. De vraag is; in hoeverre laat je dit toe?
maandag 28 april 2008 om 22:15
dinsdag 29 april 2008 om 14:03
Eens met Rosanna08!
Alles wat in het geniep gebeurd (mails wissen bv.) is niet in de haak.
Je vriend kan aan zijn klompen wel aanvoelen dat hij te ver gaat,jij bent degene die je eigen grenzen moet stellen.
Houdt hij zich niet aan die afgesproken grenzen dan kun je je conclusie trekken.
I've been there,en ik weet ook hoe machteloos je je kan voelen in zo'n situatie,maar kom echt voor jezelf op!
Alles wat in het geniep gebeurd (mails wissen bv.) is niet in de haak.
Je vriend kan aan zijn klompen wel aanvoelen dat hij te ver gaat,jij bent degene die je eigen grenzen moet stellen.
Houdt hij zich niet aan die afgesproken grenzen dan kun je je conclusie trekken.
I've been there,en ik weet ook hoe machteloos je je kan voelen in zo'n situatie,maar kom echt voor jezelf op!
dinsdag 29 april 2008 om 15:15
Wat een rotsituatie, zeg.
Dat hij zegt dat ze niet knap genoeg is ed, zou ik in ieder geval niet geloven: ze is leuk genoeg om "superspannend" mee te flirten. Niet zo netjes van je vriend dat hij het op zo'n manier probeert te bagatelliseren! Zijn ze nu nog steeds aan het mailen?! Daar zou ik vanavond erg duidelijk in zijn: email en alle niet-zakelijke contact stopt NU. Zo niet, opsodemieteren (letterlijk hij de deur uit) en eerst maar eens prioriteiten leren stellen voor hij weer terug mag. En wat is: "niet thuisgekomen"? Is hij onverwacht echt een nacht ergens blijven slapen of was hij heel erg laat thuis? Heb je zijn "alibi" (bij vriend blijven slapen, hotel, ...) gecheckt?
Ik zou haar en haar relatie met haar vriend laten voor wat het is. Dat is echt verpsilde energie: je krijgt namelijk niet wat je zoekt. Probeer je op je eigen relatie te richten, hoe moeilijk dat ook is.
Ik snap ook dat je je nu zo klote voelt dat je thuis bent gebleven maar probeer zo sterk mogelijk te zijn. Door te gaan met je werk, je sociale contacten en niet verzuipen hierin! Het lijkt erop dat dit moeilijk voor je is: je keek op een bepaald moment twee keer per uur naar zijn email en nu blijf je hierom thuis. Niet doen! Als je met hem in gesprek gaat ook sterk blijven! Niet smeken, genoegen nemen met een lief woord, enz. Duidelijk zijn, grenzen stellen en als hij erover heen gaat: consequenties uitvoeren. Anders ga je eraan onderdoor en is je vriend degene die bepaalt hoe dingen lopen.
Heel veel succes!
Dat hij zegt dat ze niet knap genoeg is ed, zou ik in ieder geval niet geloven: ze is leuk genoeg om "superspannend" mee te flirten. Niet zo netjes van je vriend dat hij het op zo'n manier probeert te bagatelliseren! Zijn ze nu nog steeds aan het mailen?! Daar zou ik vanavond erg duidelijk in zijn: email en alle niet-zakelijke contact stopt NU. Zo niet, opsodemieteren (letterlijk hij de deur uit) en eerst maar eens prioriteiten leren stellen voor hij weer terug mag. En wat is: "niet thuisgekomen"? Is hij onverwacht echt een nacht ergens blijven slapen of was hij heel erg laat thuis? Heb je zijn "alibi" (bij vriend blijven slapen, hotel, ...) gecheckt?
Ik zou haar en haar relatie met haar vriend laten voor wat het is. Dat is echt verpsilde energie: je krijgt namelijk niet wat je zoekt. Probeer je op je eigen relatie te richten, hoe moeilijk dat ook is.
Ik snap ook dat je je nu zo klote voelt dat je thuis bent gebleven maar probeer zo sterk mogelijk te zijn. Door te gaan met je werk, je sociale contacten en niet verzuipen hierin! Het lijkt erop dat dit moeilijk voor je is: je keek op een bepaald moment twee keer per uur naar zijn email en nu blijf je hierom thuis. Niet doen! Als je met hem in gesprek gaat ook sterk blijven! Niet smeken, genoegen nemen met een lief woord, enz. Duidelijk zijn, grenzen stellen en als hij erover heen gaat: consequenties uitvoeren. Anders ga je eraan onderdoor en is je vriend degene die bepaalt hoe dingen lopen.
Heel veel succes!
dinsdag 29 april 2008 om 15:28
quote:appelientje schreef op 28 april 2008 @ 17:14:
Toen bleek dat het flirten, zoals hij het zelf benoemde, al lang aan de gang was. Het was ontstaan tijdens ons dipje (eind vorig jaar) toen ze een keer op stap waren en ze waren er mee doorgegaan op het werk. Hij noemde het 'superspannend'. Ik hoefde me geen zorgen te maken want zij had een vriend. En zou niet knap genoeg zijn voor hem, niet interessant genoeg, te verlegen ('ze heeft via de mail wel een grote mond maar in het echt komt er geen woord uit') en ga zo maar door.Ik ben tothier met lezen van je OP maar begin nu al te stuiteren. Lkerre redenen van hem om niet vreemd te gaan!!!!!! Kom jij er ook nog in voor??? Zo van: jij en ik hebben een relatie, ik hou van jou, jij bent mijn alles, etc.
Wat een lul.
Sorry, ik lees even verder.
Toen bleek dat het flirten, zoals hij het zelf benoemde, al lang aan de gang was. Het was ontstaan tijdens ons dipje (eind vorig jaar) toen ze een keer op stap waren en ze waren er mee doorgegaan op het werk. Hij noemde het 'superspannend'. Ik hoefde me geen zorgen te maken want zij had een vriend. En zou niet knap genoeg zijn voor hem, niet interessant genoeg, te verlegen ('ze heeft via de mail wel een grote mond maar in het echt komt er geen woord uit') en ga zo maar door.Ik ben tothier met lezen van je OP maar begin nu al te stuiteren. Lkerre redenen van hem om niet vreemd te gaan!!!!!! Kom jij er ook nog in voor??? Zo van: jij en ik hebben een relatie, ik hou van jou, jij bent mijn alles, etc.
Wat een lul.
Sorry, ik lees even verder.
dinsdag 29 april 2008 om 15:48
Het is fijn om het hier met jullie te delen. Ik schaam me er te erg voor om te laten zien aan m'n vrienden hoe erg ik er mee zit.
GreenEyes, ik heb me inderdaad erg ver laten gaan. Kan momenten me er goed overheen zetten, maar soms voel ik me zo machteloos en dat maakt me gek.
Een paar jaar geleden had ik dit echt niet laten gebeuren. Ik heb altijd heel sterk in m'n schoenen gestaan en ik wilde met stip op 1 staan en met minder dan dat nam ik geen genoegen. Maar inmiddels delen we alles samen. Een huis, een vriendengroep, hobby's, we zitten in hetzelfde vak en we hebben dezelfde toekomstplannen en dromen.
We zijn misschien al wel lang samen, maar we hebben nog steeds een knallend seksleven, doen altijd nog te gekke dingen samen en ik word telkens weer verliefd op hem. Als onze relatie nou niet fijn was had ik het waarschijnlijk wel aangedurfd, maar ik weet dat als ik hem 'aanpak' ik daar zelf ook de dupe van word. En daarom (klinkt heel stom weet ik ook) heb ik eerder de neiging om haar vriend in te lichten dan dat ik de mijne zou aanpakken.
Maar gelukkig heb ik mezelf nog genoeg onder controle om dat niet te doen
GreenEyes, ik heb me inderdaad erg ver laten gaan. Kan momenten me er goed overheen zetten, maar soms voel ik me zo machteloos en dat maakt me gek.
Een paar jaar geleden had ik dit echt niet laten gebeuren. Ik heb altijd heel sterk in m'n schoenen gestaan en ik wilde met stip op 1 staan en met minder dan dat nam ik geen genoegen. Maar inmiddels delen we alles samen. Een huis, een vriendengroep, hobby's, we zitten in hetzelfde vak en we hebben dezelfde toekomstplannen en dromen.
We zijn misschien al wel lang samen, maar we hebben nog steeds een knallend seksleven, doen altijd nog te gekke dingen samen en ik word telkens weer verliefd op hem. Als onze relatie nou niet fijn was had ik het waarschijnlijk wel aangedurfd, maar ik weet dat als ik hem 'aanpak' ik daar zelf ook de dupe van word. En daarom (klinkt heel stom weet ik ook) heb ik eerder de neiging om haar vriend in te lichten dan dat ik de mijne zou aanpakken.
Maar gelukkig heb ik mezelf nog genoeg onder controle om dat niet te doen
dinsdag 29 april 2008 om 15:56
dinsdag 29 april 2008 om 16:01
Tuurlijk voel je je machteloos. Jij hebt je volledig gegeven in jullie relatie, vol vertrouwen alles op "ons" gericht. En zo hoort het. En hij denkt op de momenten dat hij met haar mailt aan zichzelf. Jij stelt je kwetsbaar op en hij walst erover heen.
Als de rest van je relatie idd zo goed is, snap ik dat je geen zin hebt dat op de kop te zetten, al zou ik het niet kunnen. Zolang je je maar realiseert dat je jezelf in een heel afhankelijke positie brengt. Je vindt je relatie zo leuk dat je zijn flirt accepteert. Daar komt het eigenlijk op neer.
Als je hem inderdaad niet wilt confronteren en jullie relatie is goed, dan kun je misschien het beste uitleggen wat het met je doet. Hoe je je voelt, hoeveel pijn het doet, dat je onzeker wordt. Misschien dat hij zich dat nu niet realiseert.
Ook al hoop ik heel erg voor je dat het niet zo is, eigenlijk ben ik bang dat Spinster gelijk heeft....
Als de rest van je relatie idd zo goed is, snap ik dat je geen zin hebt dat op de kop te zetten, al zou ik het niet kunnen. Zolang je je maar realiseert dat je jezelf in een heel afhankelijke positie brengt. Je vindt je relatie zo leuk dat je zijn flirt accepteert. Daar komt het eigenlijk op neer.
Als je hem inderdaad niet wilt confronteren en jullie relatie is goed, dan kun je misschien het beste uitleggen wat het met je doet. Hoe je je voelt, hoeveel pijn het doet, dat je onzeker wordt. Misschien dat hij zich dat nu niet realiseert.
Ook al hoop ik heel erg voor je dat het niet zo is, eigenlijk ben ik bang dat Spinster gelijk heeft....
dinsdag 29 april 2008 om 16:18
Dag appelientje,
Tja. KLinkt wel bekend.
Ik ben al samen met mijn (nu man) sinds eind 2003. 4,5 jaar dus.
Bij ons liep het ook minder en dit kwam o.a. door mij. Ik had nog moeite met een eerder relatie (niet goed verwerkt), kon me moeilijk geven, was vaak geïrriteerd naar hem toe etc...
Het was gewoon allemaal niet meer zo gezellig en we besteden te weinig aandacht aan elkaar. Dit kwam ook doordat ik inmiddels ook moeder was geworden.
Onlangs kwam ook ik erachter dat mijn man met een ander flirte. Het begon met een simpel smsjes toen met veel mailtjes - eerst gewoon over hoe gaat het en toen veel intiemer en erotischer- en ook hebben ze elkaar 2 keer ontmoet. De 2e keer heeft hij haar ook gezoend maar meer niet. En dat geloof ik nu wel.
Mijn man vertelde dit zomaar op een avond en mijn wereld stortte in... Gelukkig ben ik rustig gebleven en we hebben er heel veel over gepraat. Zo van waarom zocht je het op? Wat voelde je dan? Wat vond je leuk aan haar? etc.etc... M.a.w. Wat is mijn rol (als vrouw) hierin geweest dat het zo ver is gekomen. Wat mis je in onze relatie?? Tja... En bij ons heeft het gewerkt. Hij is gekapt met haar. Het was vooral een bevlieging en de spanning. En het gras leek even groener bij...
Maar doordat we eindelijk zijn gaan praten en dit nu volhouden en weer echt aandacht besteden aan elkaar zijn we er sterker uitgekomen.
Ik zou je adviseren om er goed met hem over te praten en dan niet aanvallend. Hoe moeilijk dit ook is want het 'hoort' niet wat hij doet. Misschien komen jullie er dan samen achter waarom hij die behoefte had of heeft. Misschien betekent het dat hij iets mist maar misschien ook niet en voelt hij helaas echt niet meer genoeg voor je? Wil hij eigenlijk stoppen met de relatie? Of was het ook tijdelijke spanning? Moeten jullie die spanning weer terugbrengen?
Stoppen moet hij in ieder geval. En laat haar links liggen. De 'flirt' van mijn man heeft mij zelfs alles per mail eerlijk opgebiecht en heeft nu spijt... Tja.. lekker makkelijk. Maar ik heb haar wel bedankt voor de eerlijkheid.
Sterkte!
Tja. KLinkt wel bekend.
Ik ben al samen met mijn (nu man) sinds eind 2003. 4,5 jaar dus.
Bij ons liep het ook minder en dit kwam o.a. door mij. Ik had nog moeite met een eerder relatie (niet goed verwerkt), kon me moeilijk geven, was vaak geïrriteerd naar hem toe etc...
Het was gewoon allemaal niet meer zo gezellig en we besteden te weinig aandacht aan elkaar. Dit kwam ook doordat ik inmiddels ook moeder was geworden.
Onlangs kwam ook ik erachter dat mijn man met een ander flirte. Het begon met een simpel smsjes toen met veel mailtjes - eerst gewoon over hoe gaat het en toen veel intiemer en erotischer- en ook hebben ze elkaar 2 keer ontmoet. De 2e keer heeft hij haar ook gezoend maar meer niet. En dat geloof ik nu wel.
Mijn man vertelde dit zomaar op een avond en mijn wereld stortte in... Gelukkig ben ik rustig gebleven en we hebben er heel veel over gepraat. Zo van waarom zocht je het op? Wat voelde je dan? Wat vond je leuk aan haar? etc.etc... M.a.w. Wat is mijn rol (als vrouw) hierin geweest dat het zo ver is gekomen. Wat mis je in onze relatie?? Tja... En bij ons heeft het gewerkt. Hij is gekapt met haar. Het was vooral een bevlieging en de spanning. En het gras leek even groener bij...
Maar doordat we eindelijk zijn gaan praten en dit nu volhouden en weer echt aandacht besteden aan elkaar zijn we er sterker uitgekomen.
Ik zou je adviseren om er goed met hem over te praten en dan niet aanvallend. Hoe moeilijk dit ook is want het 'hoort' niet wat hij doet. Misschien komen jullie er dan samen achter waarom hij die behoefte had of heeft. Misschien betekent het dat hij iets mist maar misschien ook niet en voelt hij helaas echt niet meer genoeg voor je? Wil hij eigenlijk stoppen met de relatie? Of was het ook tijdelijke spanning? Moeten jullie die spanning weer terugbrengen?
Stoppen moet hij in ieder geval. En laat haar links liggen. De 'flirt' van mijn man heeft mij zelfs alles per mail eerlijk opgebiecht en heeft nu spijt... Tja.. lekker makkelijk. Maar ik heb haar wel bedankt voor de eerlijkheid.
Sterkte!
Pluk de dag!
dinsdag 29 april 2008 om 16:41
quote:nikiet schreef op 29 april 2008 @ 16:18:
Gelukkig ben ik rustig gebleven en we hebben er heel veel over gepraat. Zo van waarom zocht je het op? Wat voelde je dan? Wat vond je leuk aan haar? etc.etc... M.a.w. Wat is mijn rol (als vrouw) hierin geweest dat het zo ver is gekomen. Wat mis je in onze relatie??
Ik vind het geweldig voor jullie dat dit gewerkt heeft en erg onzelfzuchtig dat je dit op jezelf betrokken hebt maar zou dit persoonlijk TO echt afraden. Wat mij betreft is er niets mis met TO als vrouw. Ze hebben een leuke relatie en vriendlief maakt er een puinhoop van. Misschien dat er als bijproduct van het gesprek gepraat kan worden over "hoe de relatie nog leuker krijgen" maar hoofdonderwerp hoort te zijn: "wat gaat TO's vriend doen om dit weer goed te krijgen."
Maar doordat we eindelijk zijn gaan praten en dit nu volhouden en weer echt aandacht besteden aan elkaar zijn we er sterker uitgekomen.
Nieuwsgierig vraagje: hoe lang is het alweer zo goed tussen jullie?
Stoppen moet hij in ieder geval. En laat haar links liggen.
Helemaal mee eens.
Maar ik heb haar wel bedankt voor de eerlijkheid.
Off topic, maar moet het even kwijt: Meid, ik ben zwaar onder de indruk... Dat zou ik nou noooooiiit kunnen...
Gelukkig ben ik rustig gebleven en we hebben er heel veel over gepraat. Zo van waarom zocht je het op? Wat voelde je dan? Wat vond je leuk aan haar? etc.etc... M.a.w. Wat is mijn rol (als vrouw) hierin geweest dat het zo ver is gekomen. Wat mis je in onze relatie??
Ik vind het geweldig voor jullie dat dit gewerkt heeft en erg onzelfzuchtig dat je dit op jezelf betrokken hebt maar zou dit persoonlijk TO echt afraden. Wat mij betreft is er niets mis met TO als vrouw. Ze hebben een leuke relatie en vriendlief maakt er een puinhoop van. Misschien dat er als bijproduct van het gesprek gepraat kan worden over "hoe de relatie nog leuker krijgen" maar hoofdonderwerp hoort te zijn: "wat gaat TO's vriend doen om dit weer goed te krijgen."
Maar doordat we eindelijk zijn gaan praten en dit nu volhouden en weer echt aandacht besteden aan elkaar zijn we er sterker uitgekomen.
Nieuwsgierig vraagje: hoe lang is het alweer zo goed tussen jullie?
Stoppen moet hij in ieder geval. En laat haar links liggen.
Helemaal mee eens.
Maar ik heb haar wel bedankt voor de eerlijkheid.
Off topic, maar moet het even kwijt: Meid, ik ben zwaar onder de indruk... Dat zou ik nou noooooiiit kunnen...
donderdag 1 mei 2008 om 21:55
zondag 4 mei 2008 om 17:41
Huilend weglopen en jou niet kunnen aankijken vanwege onschuldige flirtmails? Sowieso als je de hele dag alle vrije tijd die er tijdens werktijd te vinden is met die collega bezig bent inplaats van je eigen vriendin... Dan heb ik ook wel sterk het gevoel dat er veel meer is gebeurd. Een beetje flirten vind ik prima, maar vreemdgaan is a big no no. Als je nog verder met hem wilt zou ik gewoon zeggen dat jij meer leuke dingen met hem zou willen doen. Verzin nieuwe dingen, daguitjes etc
Als je hem zelf zou mailen zou het waarschijnlijk niet werken, maar kan je die aandacht die hij nu aan haar geeft niet weer naar jezelf terug trekken door hem spannende smsjes te sturen en dan te verrassen als hij thuiskomt oid?
Zeggen dat je het niet leuk vind en er ruzie over maken werkt volgens mij alleen maar averechts dus het is de kunst de ball weer in your court te krijgen met creatieve methodes...
Rotsituatie
Maar als jij hem overdag opwarmt dan mag hij er aan het eind van de dag wel voor gaan, grote plus i'd say toch? Doe het voor mij part op gekke plekken of wat voor manier dan ook dat het ook als stiekem en nieuw aanvoelt..
Als je hem zelf zou mailen zou het waarschijnlijk niet werken, maar kan je die aandacht die hij nu aan haar geeft niet weer naar jezelf terug trekken door hem spannende smsjes te sturen en dan te verrassen als hij thuiskomt oid?
Zeggen dat je het niet leuk vind en er ruzie over maken werkt volgens mij alleen maar averechts dus het is de kunst de ball weer in your court te krijgen met creatieve methodes...
Rotsituatie
Maar als jij hem overdag opwarmt dan mag hij er aan het eind van de dag wel voor gaan, grote plus i'd say toch? Doe het voor mij part op gekke plekken of wat voor manier dan ook dat het ook als stiekem en nieuw aanvoelt..
zondag 4 mei 2008 om 17:49
Je weet zelf dat er meer speelt. Van een paar mails raak je niet zo overstuur (dan heb ik het over haar reactie), daar had ze niet zo panisch over hoeven te zijn naar jou toe. Ik zou je vriend hier even hard mee confronteren en het onderste boven halen. Het is aan haar of ze haar vriend verteld wat er is gebeurd. Maar dit soort dingen komen altijd wel boven water drijven dus het is niet aan jou.
zondag 4 mei 2008 om 21:08
