Relaties
alle pijlers
wat is jullie mening?
vrijdag 10 oktober 2008 om 11:41
Ik heb nu al dik vier jaar een relatie met mijn vriend, het is echt wel een lieverd. En hij kan ook echt wel laten zien dat hij van mij houdt en hele lieve dingen doen.
alleen hij eist wat teveel van mij, we zien elkaar alleen in het weekend en in zo'n weekend wil hij alles inhalen. Zo moet ik hem ook constant aandacht geven, als ik even iets anders wil doen of even geen zin heb om te knuffelen, dan is hij geiriteerd en soms zelfs boos. Ik vind het ontzettend vermoeiend om bij hem te zijn, omdat ik hem constant alle aandacht moet geven en ik kan dat gewoon niet. Ik moet ook ruimte hebben voor mezelf. en zo'n weekend hoort toch ook niet een inhaalslag te zijn van elkaar vijf dagen niet te zien? Hij kan zich sowieso overal aan ergeren, niet alleen aan mij maar ook zijn familie, vrienden, hij kan zich om zoveel dingen zo druk maken en als ik dan zoiets heb van waar maak je je druk om en probeer hem weer wat te laten nadenken en hij alsnog door gaat met erover zeuren (want dat is het gewoon) dan dwingt hij gewoon af dat ik alsnog naar hem luister.
Vorig weekend was het weer zover, het was al laat en ik wilde gaan slapen, alleen hij wilde nog even knuffelen, tv kijken. hij werd dus boos omdat ik wilde gaan slapen. Hij had zijn spullen al gepakt om weer naar huis te gaan, maar is uiteindelijk gebleven. de volgende dag is hij alsnog naar huis gegaan. zonder het ook maar te willen uitpraten of wat dan ook.
ik heb ook het gevoel dat het een eenrichtingsverkeer wordt, dat ik alle moeite moet doen om de relatie goed te houden en hij telkens maar zijn zin krijg. want als ik hem maar constant aandacht geef is er niks aan de hand. Dat hoort toch niet?
Ik zie er gewoon geen toekomst in, hij gaat straks op zichzelf en ik ben nog echt niet van plan met hem samen te gaan wonen, ik ga een eigen huisje zoeken. Ik trek dat niet, ik moet dan alle dagen hem alle aandacht geven en kan niks meer voor mezelf doen, van zo'n weekend ben ik al kapot laat staan dat het elke dag is. ik zit er gewoon aan te denken er een punt achter te zetten, alleen is het niet makkelijk om 4 jaar relatie aan de kant te zetten, waar het ook best leuk en gezellig kan zijn. want over het algemeen is het echt wel een lieve man, ik ben alleen bang dat het geen man voor mij is.
Ik hou van hem dat echt wel, alleen hij eist zoveel van mij, vooral geestelijk. dat ik me afvraag of ik het zo wel met hem volhou, ondanks dat we van elkaar houden.
wat zouden jullie doen, of wat is jullie mening hierover? Ik ben gewoon benieuwd of er mensen zijn die zich hierin herkennen, of vinden dat ik me aanstel of wat dan ook.
alleen hij eist wat teveel van mij, we zien elkaar alleen in het weekend en in zo'n weekend wil hij alles inhalen. Zo moet ik hem ook constant aandacht geven, als ik even iets anders wil doen of even geen zin heb om te knuffelen, dan is hij geiriteerd en soms zelfs boos. Ik vind het ontzettend vermoeiend om bij hem te zijn, omdat ik hem constant alle aandacht moet geven en ik kan dat gewoon niet. Ik moet ook ruimte hebben voor mezelf. en zo'n weekend hoort toch ook niet een inhaalslag te zijn van elkaar vijf dagen niet te zien? Hij kan zich sowieso overal aan ergeren, niet alleen aan mij maar ook zijn familie, vrienden, hij kan zich om zoveel dingen zo druk maken en als ik dan zoiets heb van waar maak je je druk om en probeer hem weer wat te laten nadenken en hij alsnog door gaat met erover zeuren (want dat is het gewoon) dan dwingt hij gewoon af dat ik alsnog naar hem luister.
Vorig weekend was het weer zover, het was al laat en ik wilde gaan slapen, alleen hij wilde nog even knuffelen, tv kijken. hij werd dus boos omdat ik wilde gaan slapen. Hij had zijn spullen al gepakt om weer naar huis te gaan, maar is uiteindelijk gebleven. de volgende dag is hij alsnog naar huis gegaan. zonder het ook maar te willen uitpraten of wat dan ook.
ik heb ook het gevoel dat het een eenrichtingsverkeer wordt, dat ik alle moeite moet doen om de relatie goed te houden en hij telkens maar zijn zin krijg. want als ik hem maar constant aandacht geef is er niks aan de hand. Dat hoort toch niet?
Ik zie er gewoon geen toekomst in, hij gaat straks op zichzelf en ik ben nog echt niet van plan met hem samen te gaan wonen, ik ga een eigen huisje zoeken. Ik trek dat niet, ik moet dan alle dagen hem alle aandacht geven en kan niks meer voor mezelf doen, van zo'n weekend ben ik al kapot laat staan dat het elke dag is. ik zit er gewoon aan te denken er een punt achter te zetten, alleen is het niet makkelijk om 4 jaar relatie aan de kant te zetten, waar het ook best leuk en gezellig kan zijn. want over het algemeen is het echt wel een lieve man, ik ben alleen bang dat het geen man voor mij is.
Ik hou van hem dat echt wel, alleen hij eist zoveel van mij, vooral geestelijk. dat ik me afvraag of ik het zo wel met hem volhou, ondanks dat we van elkaar houden.
wat zouden jullie doen, of wat is jullie mening hierover? Ik ben gewoon benieuwd of er mensen zijn die zich hierin herkennen, of vinden dat ik me aanstel of wat dan ook.
vrijdag 10 oktober 2008 om 11:51
Nee dit is ook niet vol te houden. Je zal er dus toch met hem over moeten praten en je twijfels ook uiten. Je loopt op je tenen en zo zijn de weekenden ook niet meer gezellig. Als hij je wilt houden dan zal ie moeten veranderen. (Als jij hem nog wilt). En dát zal je hem duidelijk moeten maken. Maar ja, als hij elke keer als een klein kind weg gaat en gaat mokken...
vrijdag 10 oktober 2008 om 11:59
Mijn mening is dat hij niet respectvol genoeg met je omgaat. Als het alleen om hem en zijn behoeften draait, tja, dat is gewoon niet leuk in een relatie.
Is er een kans dat door samen te wonen dat weekend-inhaalsyndroom verdwijnt? En dat hij er dan wat relaxter instaat? Of heb je het idee dat hij eigenlijk altijd zo is en het alleen in de weekenden samen zijn en dus moeten inhalen een excuus is voor gedrag wat er altijd is?
Het klinkt mij knap vermoeiend in de oren.
Is er een kans dat door samen te wonen dat weekend-inhaalsyndroom verdwijnt? En dat hij er dan wat relaxter instaat? Of heb je het idee dat hij eigenlijk altijd zo is en het alleen in de weekenden samen zijn en dus moeten inhalen een excuus is voor gedrag wat er altijd is?
Het klinkt mij knap vermoeiend in de oren.
vrijdag 10 oktober 2008 om 12:02
quote:sheelanagig schreef op 10 oktober 2008 @ 11:41:
dat ik alle moeite moet doen om de relatie goed te houden
Ik denk dat je een relatie niet goed moet houden, dan is ie over datum!
Natuurlijk is het moeilijk om er een punt achter te zetten.. Je houdt van hem, je bouwt wat op samen, hebben/hadden toekomst plannen... Maar dit is geen gelijkwaardige relatie meis...
Kap er mee! Het is ff doorbijten maar het komt goed!
Succes
dat ik alle moeite moet doen om de relatie goed te houden
Ik denk dat je een relatie niet goed moet houden, dan is ie over datum!
Natuurlijk is het moeilijk om er een punt achter te zetten.. Je houdt van hem, je bouwt wat op samen, hebben/hadden toekomst plannen... Maar dit is geen gelijkwaardige relatie meis...
Kap er mee! Het is ff doorbijten maar het komt goed!
Succes
vrijdag 10 oktober 2008 om 12:18
dank je wel, toch altijd goed om reacties te krijgen van een objectieve kant.
@feliciaatje, ik denk niet dat het overgaat met samenwonen, ik heb het gevoel dat hij die aandacht gewoon nodig is, omdat hij heel moeilijk met zichzelf alleen kan zijn. en dit een soort vluchtgedrag is om voor zichzelf en zijn gedachten weg te lopen. en dat gaat niet over door te gaan samenwonen.
@feliciaatje, ik denk niet dat het overgaat met samenwonen, ik heb het gevoel dat hij die aandacht gewoon nodig is, omdat hij heel moeilijk met zichzelf alleen kan zijn. en dit een soort vluchtgedrag is om voor zichzelf en zijn gedachten weg te lopen. en dat gaat niet over door te gaan samenwonen.
vrijdag 10 oktober 2008 om 12:51
Beste Sheelanagig,
wat een nare situatie voor jou
Ik kan nu heel gemakkelijk roepen dat je het meteen moet uitmaken, maar ik begrijp dat dat heus zo makkelijk niet gaat als je wel van iemand houdt.
In hoeverre hebben jullie al over dit probleem gesproken? En in hoeverre doet hij daar ook wat mee?
Het lijkt mij dat je erg verdrietig en onzeker van kan worden als iemand steeds boos wordt omdat jij geen 'gewenst' gedrag vertoont. Vrijwel zeker zal dit bij hem voortkomen uit een sterke onzekerheid / verlatingsangst, maar hij zal toch echt degene zijn die daaraan moet werken. Hij is de enige die zijn gedrag kan aanpassen.
Ik zou je daarom adviseren om het gesprek aan te gaan en hem duidelijk te vertellen wat zijn gedrag met jou doet. Aan de hand van zijn actie en reactie daarop kun je vast al heel veel wijzer worden.
Veel sterkte
wat een nare situatie voor jou
Ik kan nu heel gemakkelijk roepen dat je het meteen moet uitmaken, maar ik begrijp dat dat heus zo makkelijk niet gaat als je wel van iemand houdt.
In hoeverre hebben jullie al over dit probleem gesproken? En in hoeverre doet hij daar ook wat mee?
Het lijkt mij dat je erg verdrietig en onzeker van kan worden als iemand steeds boos wordt omdat jij geen 'gewenst' gedrag vertoont. Vrijwel zeker zal dit bij hem voortkomen uit een sterke onzekerheid / verlatingsangst, maar hij zal toch echt degene zijn die daaraan moet werken. Hij is de enige die zijn gedrag kan aanpassen.
Ik zou je daarom adviseren om het gesprek aan te gaan en hem duidelijk te vertellen wat zijn gedrag met jou doet. Aan de hand van zijn actie en reactie daarop kun je vast al heel veel wijzer worden.
Veel sterkte
vrijdag 10 oktober 2008 om 13:21
Ik persoonlijk zou eerst met hem praten hierover. Leg hem uit hoe je je voelt en dat je ontzettend van hem houdt, maar dat er wel iets moet veranderen omdat je anders geen toekomst meer ziet in jullie relatie. Bedenk zelf wat je van hem zou willen om het beter te maken, en kijk of hij bereid is aan die verwachtingen te voldoen of misschien een andere oplossing heeft.
Succes!
Succes!
vrijdag 10 oktober 2008 om 14:10
vrijdag 10 oktober 2008 om 14:13
vrijdag 10 oktober 2008 om 14:23
Totaal off topic:
Heb je de Sheela Na Gig Project gelezen? Erg interessant!
http://www.sheelanagig.org/index.html#
Heb je de Sheela Na Gig Project gelezen? Erg interessant!
http://www.sheelanagig.org/index.html#
vrijdag 10 oktober 2008 om 18:22
pff wel een heel moeilijke keuze om het uit te maken, ik weet ook heel goed dat dit zo niet kan. ik zal er in ieder geval er wel met hem over hebben. dat iemand veranderd, als je dat wil daar geloof ook ik niet in. het is gewoon ontzettend moeilijk om het uit te maken met iemand waar je wel van houdt en je al vier jaar bij bent. maar zo kan het inderdaad niet langer.
vrijdag 10 oktober 2008 om 18:35
Mijn inziens heeft hij weinig zelfvertrouwen en zit daardoor niet goed in z'n vel waardoor hij zit te vitten op alles en nog wat. Hij zoekt bevestiging bij jou door aandacht (in elke vorm ) te claimen. Het "goed over zichzelf voelen" legt hij bij jou neer; daar moet jij maar voor zorgen. Hij heeft dit alleen niet zelf door. Jij kan niet verantwoordelijk zijn voor zijn eigen geluk. Hij moet hieraan werken anders vrees ik dat jij er op een dag een punt achter zet.Probeer hem inzicht in zijn eigen gedrag te geven.
wees jezelf, er zijn genoeg anderen.
vrijdag 10 oktober 2008 om 18:37
quote:elninjoo schreef op 10 oktober 2008 @ 14:10:
Ik geloof er niet in dat mensen kunnen veranderen. Ze kunnen zich tijdelijk aanpassen als dat van ze verlangd wordt, maar dat houden ze geen leven lang vol. Dus als het gedrag van hem nu al storend is, dan zie ik dat niet opeens compleet omslaan naar iets positiefs, ook niet met therapie ofzo.
Dan zou toch geen een relatie werken??? Vind dat best een pessimistische houding. Ik geloof wel degelijk dat mensen zich kunnen aanpassen. Als je toch een relatie met elkaar aangaat en zelfs gaat samenwonen zorg je dat dat op een manier gaat waar ieder zich prettig in voelt en dat betekend dat je je wel degelijk op bepaalde punten moet aanpassen.
Dus de vriend van TO kan zich wel degelijk aanpassen (is mijn bescheiden mening). Misschien zal hij wel altijd meer behoefte hebben aan knuffelen dan TO zelf, maar hij kan zich aanleren daar minder naar te vragen en TO moet zich dan misschien aanpassen door hem vaker spontaan een knuffel te geven (is maar een idee hoor, mischien doe je dat al wel).
Ik zou het wel zo eerlijk van jou vinden om het met hem te bespreken. Je geeft heel duidelijk aan wel veel van hem te houden.
Wat MasMas al zei geef aan dat het voor jou zo niet meer leuk is en als het zo doorgaat jij zeker een einde van de relatie ziet aankomen. Zo geef je hem ook nog een kans en als hij daar dan niks mee doet, tja....
Tenzij je er al helemaal van overtuigt ben om het uit te maken, dan moet je er ook niet langer mee wachten lijkt mij, want dan hou je jullie beide aan het lijntje.
Ik geloof er niet in dat mensen kunnen veranderen. Ze kunnen zich tijdelijk aanpassen als dat van ze verlangd wordt, maar dat houden ze geen leven lang vol. Dus als het gedrag van hem nu al storend is, dan zie ik dat niet opeens compleet omslaan naar iets positiefs, ook niet met therapie ofzo.
Dan zou toch geen een relatie werken??? Vind dat best een pessimistische houding. Ik geloof wel degelijk dat mensen zich kunnen aanpassen. Als je toch een relatie met elkaar aangaat en zelfs gaat samenwonen zorg je dat dat op een manier gaat waar ieder zich prettig in voelt en dat betekend dat je je wel degelijk op bepaalde punten moet aanpassen.
Dus de vriend van TO kan zich wel degelijk aanpassen (is mijn bescheiden mening). Misschien zal hij wel altijd meer behoefte hebben aan knuffelen dan TO zelf, maar hij kan zich aanleren daar minder naar te vragen en TO moet zich dan misschien aanpassen door hem vaker spontaan een knuffel te geven (is maar een idee hoor, mischien doe je dat al wel).
Ik zou het wel zo eerlijk van jou vinden om het met hem te bespreken. Je geeft heel duidelijk aan wel veel van hem te houden.
Wat MasMas al zei geef aan dat het voor jou zo niet meer leuk is en als het zo doorgaat jij zeker een einde van de relatie ziet aankomen. Zo geef je hem ook nog een kans en als hij daar dan niks mee doet, tja....
Tenzij je er al helemaal van overtuigt ben om het uit te maken, dan moet je er ook niet langer mee wachten lijkt mij, want dan hou je jullie beide aan het lijntje.
zaterdag 11 oktober 2008 om 19:40
Sheelanagig: je vriend klinkt precies als mijn ex. Toen ik me er op een gegeven moment bewust van was dat ik afspraken met anderen ging verzinnen om hem (en zijn uitzuigende gedrag) niet het hele weekend om me heen te hebben, heb ik er een punt achter gezet.
Zijn goede eigenschappen miste ik nog wel een poosje, maar ik voelde me voornamelijk erg opgelucht en vrij.
Zijn goede eigenschappen miste ik nog wel een poosje, maar ik voelde me voornamelijk erg opgelucht en vrij.
zaterdag 11 oktober 2008 om 19:48
quote:elninjoo schreef op 10 oktober 2008 @ 14:10:
Ik geloof er niet in dat mensen kunnen veranderen. Ze kunnen zich tijdelijk aanpassen als dat van ze verlangd wordt, maar dat houden ze geen leven lang vol. Dus als het gedrag van hem nu al storend is, dan zie ik dat niet opeens compleet omslaan naar iets positiefs, ook niet met therapie ofzo.
Ik geloof daar ook niet in.
Ongelofelijk, trouwens, hoeveel relaties bestaan uit een volwassene en een kind, sjeezus, als mijn vriend zich zo zou gedragen, had ik hem allang in de babystoel bij IKEA gedropt en was ik als single verder door het leven gegaan. Als ik de relatiepijler lees, snap ik ook niet hoe onnozel mensen kunnen zijn, de vragen die af en toe gesteld worden! Maar misschien heb ik wel makkelijk praten met een partner die wél praat en nadenkt en zich niet als een hork, schaap of kind gedraagt...
Ik geloof er niet in dat mensen kunnen veranderen. Ze kunnen zich tijdelijk aanpassen als dat van ze verlangd wordt, maar dat houden ze geen leven lang vol. Dus als het gedrag van hem nu al storend is, dan zie ik dat niet opeens compleet omslaan naar iets positiefs, ook niet met therapie ofzo.
Ik geloof daar ook niet in.
Ongelofelijk, trouwens, hoeveel relaties bestaan uit een volwassene en een kind, sjeezus, als mijn vriend zich zo zou gedragen, had ik hem allang in de babystoel bij IKEA gedropt en was ik als single verder door het leven gegaan. Als ik de relatiepijler lees, snap ik ook niet hoe onnozel mensen kunnen zijn, de vragen die af en toe gesteld worden! Maar misschien heb ik wel makkelijk praten met een partner die wél praat en nadenkt en zich niet als een hork, schaap of kind gedraagt...
maandag 13 oktober 2008 om 17:13
Nee we zijn beiden 24, niet erg jong.
@ligeia, ik begrijp je reactie wel, maar besef ook dat je niet niet iedereen heel makkelijk een punt achter een relatie kan zetten. Ik hou echt wel van hem en hij van mij. en over het algemeen werkt het prima tussen ons. In andere dingen laten we elkaar wel los, als ik een keer met vriendinnen af wil spreken is dat prima en als hij met vrienden afspreekt is dat ook prima, het is alleen dat als we samen zijn hij veel aandacht eist. Het is ook moeilijk uit te leggen hoe dat precies gaat.
Ik dacht ook altijd dat ik heel makkelijk een punt achter een relatie kon zetten en dat kon ik eigenlijk ook, alleen bij hem is dat anders, omdat we ook echt wel leuke dingen hebben en het echt wel een ontzettend lieve man is.
Ik besef ook heel goed dat er genoeg zouden zijn in mijn situatie die dat prima vindt zoveel aandacht als hij geeft en wil. Alleen ik ben niet zo, ik ben iemand die ook haar ruimte nodig is. Dit weekend ging het goed trouwens, heb het met hem erover gehad en hij heeft mij ruimte gegeven, ik was ook lang niet zo moe als dat ik anders ben. Alleen ik besef wel goed, dat hij dit misschien niet volhoudt. Ik heb hem een laatste kans gegeven dat het toch echt iets moet veranderen en dat ik het anders niet met hem ga redden, en dat als het weer zo wordt als eerst het einde verhaal van onze relatie is. Hoe erg ik hem ook zal missen.
@ligeia, ik begrijp je reactie wel, maar besef ook dat je niet niet iedereen heel makkelijk een punt achter een relatie kan zetten. Ik hou echt wel van hem en hij van mij. en over het algemeen werkt het prima tussen ons. In andere dingen laten we elkaar wel los, als ik een keer met vriendinnen af wil spreken is dat prima en als hij met vrienden afspreekt is dat ook prima, het is alleen dat als we samen zijn hij veel aandacht eist. Het is ook moeilijk uit te leggen hoe dat precies gaat.
Ik dacht ook altijd dat ik heel makkelijk een punt achter een relatie kon zetten en dat kon ik eigenlijk ook, alleen bij hem is dat anders, omdat we ook echt wel leuke dingen hebben en het echt wel een ontzettend lieve man is.
Ik besef ook heel goed dat er genoeg zouden zijn in mijn situatie die dat prima vindt zoveel aandacht als hij geeft en wil. Alleen ik ben niet zo, ik ben iemand die ook haar ruimte nodig is. Dit weekend ging het goed trouwens, heb het met hem erover gehad en hij heeft mij ruimte gegeven, ik was ook lang niet zo moe als dat ik anders ben. Alleen ik besef wel goed, dat hij dit misschien niet volhoudt. Ik heb hem een laatste kans gegeven dat het toch echt iets moet veranderen en dat ik het anders niet met hem ga redden, en dat als het weer zo wordt als eerst het einde verhaal van onze relatie is. Hoe erg ik hem ook zal missen.
