Relaties
alle pijlers
Wat te doen?
woensdag 31 december 2008 om 13:34
OK, hoe kom je als man op dit forum terecht? Never mind...
Ben benieuwd naar jullie mening/advies. Zit in een ingewikkelde situatie.
Een collega en ik zijn de laatste tijd verschrikkelijk verliefd op elkaar geworden. Ik had een relatie, die is inmiddels voorbij (daar speelde zij een rol in, maar het was niet de enige reden). Zij is echter getrouwd en heeft twee kinderen.
Zij twijfelt enorm of ze verder wil met haar huwelijk. Ze heeft met haar man over 'mij' gesproken, en hebben besloten dat ze gaan vechten voor het huwelijk. Tegelijk vindt ze het moeilijk om daar voor 100% voor te gaan. We hebben afgesproken dat we nu afstand zouden houden, maar dat lukt niet goed. Zij zoekt contact en ik reageer, en zo zien we elkaar nog af en toe (nu Kerstvakantie dus wat minder, maar toch) en sms'en en bellen we. Straks begint het werkende leven weer, dan zien we elkaar elke dag. We hebben zelfs al een soort vage gesprekken gevoerd over 'hoe zou het zijn als we samen waren, hoe zouden we dingen aanpakken (met de kinderen)'. Tegelijk leiden dat soort gesprekken natuurlijk snel tot een schrikreactie bij ons beiden...."zover zijn we nog niet". Nog niet. De manier waarop zij erover praat wekt vaak de suggestie dat dat slechts een kwestie van tijd is.
In mijn vorige relatie moest ik niet denken aan kinderen, of wonen in een dorp (ik woon in Amsterdam, zij in de provincie). Met haar lijkt het me prima. Zo goed voelt het, zo rustig. Ik weet het, het klinkt als een verliefde ziel die niet weet wat hij zegt of waar hij aan begint.
Wat te doen? Ik wil niet de reden zijn van het eventuele stuklopen van hun huwelijk, al was het maar omdat dat een riskante basis is om verder te gaan. Ik wil ook mijn hoop niet te hoog laten worden, want ik snap ook wel dat in 95% van de gevallen "The Other Guy" uiteindelijk uit beeld verdwijnt. Tegelijk is daar dat stemmetje: dit is de vrouw van je leven. En dat stemmetje heeft zij ook, daarom krijgen we het maar niet voor elkaar om afstand te houden. Ratio en emotie...zucht.
Ben benieuwd naar jullie mening...
Ben benieuwd naar jullie mening/advies. Zit in een ingewikkelde situatie.
Een collega en ik zijn de laatste tijd verschrikkelijk verliefd op elkaar geworden. Ik had een relatie, die is inmiddels voorbij (daar speelde zij een rol in, maar het was niet de enige reden). Zij is echter getrouwd en heeft twee kinderen.
Zij twijfelt enorm of ze verder wil met haar huwelijk. Ze heeft met haar man over 'mij' gesproken, en hebben besloten dat ze gaan vechten voor het huwelijk. Tegelijk vindt ze het moeilijk om daar voor 100% voor te gaan. We hebben afgesproken dat we nu afstand zouden houden, maar dat lukt niet goed. Zij zoekt contact en ik reageer, en zo zien we elkaar nog af en toe (nu Kerstvakantie dus wat minder, maar toch) en sms'en en bellen we. Straks begint het werkende leven weer, dan zien we elkaar elke dag. We hebben zelfs al een soort vage gesprekken gevoerd over 'hoe zou het zijn als we samen waren, hoe zouden we dingen aanpakken (met de kinderen)'. Tegelijk leiden dat soort gesprekken natuurlijk snel tot een schrikreactie bij ons beiden...."zover zijn we nog niet". Nog niet. De manier waarop zij erover praat wekt vaak de suggestie dat dat slechts een kwestie van tijd is.
In mijn vorige relatie moest ik niet denken aan kinderen, of wonen in een dorp (ik woon in Amsterdam, zij in de provincie). Met haar lijkt het me prima. Zo goed voelt het, zo rustig. Ik weet het, het klinkt als een verliefde ziel die niet weet wat hij zegt of waar hij aan begint.
Wat te doen? Ik wil niet de reden zijn van het eventuele stuklopen van hun huwelijk, al was het maar omdat dat een riskante basis is om verder te gaan. Ik wil ook mijn hoop niet te hoog laten worden, want ik snap ook wel dat in 95% van de gevallen "The Other Guy" uiteindelijk uit beeld verdwijnt. Tegelijk is daar dat stemmetje: dit is de vrouw van je leven. En dat stemmetje heeft zij ook, daarom krijgen we het maar niet voor elkaar om afstand te houden. Ratio en emotie...zucht.
Ben benieuwd naar jullie mening...
woensdag 31 december 2008 om 13:41
Afstand nemen. Niet op haar in gaan. Zij heeft met haar man gekozen om voor haar huwelijk te vechten. Zolang jij haar smsjes en telefoontjes blijft beantwoorden, kan zij er nooit 100% voor gaan. Dus niet meer doen.
Als het huwelijk stuk loopt, moet ze daar zelf achter staan, en niet door jou beinvloed worden. Het moet dan zijn omdat er tussen haar en haar man gewoon niks meer is.
Als het huwelijk stuk loopt, moet ze daar zelf achter staan, en niet door jou beinvloed worden. Het moet dan zijn omdat er tussen haar en haar man gewoon niks meer is.
woensdag 31 december 2008 om 13:54
Wat jullie moeten doen: Nog niets..
Wat zij zou moeten doen, als ze echt met je verder wil: Haar man vertellen dat hun huwelijk over is en alleen gaan wonen, al dan niet met kinderen.
En vanaf die positie zouden jullie je relatie heel voorzichtig uit kunnen bouwen.
Tot die tijd hoef jij niets te doen!
Wat zij zou moeten doen, als ze echt met je verder wil: Haar man vertellen dat hun huwelijk over is en alleen gaan wonen, al dan niet met kinderen.
En vanaf die positie zouden jullie je relatie heel voorzichtig uit kunnen bouwen.
Tot die tijd hoef jij niets te doen!
woensdag 31 december 2008 om 14:02
woensdag 31 december 2008 om 14:10
Als eerste, ze is getrouwd dus zij is een no-go area. Helaas zijn jullie die grens al over. Nou is er nog een grens gekomen: zij wil vechten voor haar huwelijk. Respecteer die wens en geef haar die kans. Als jij echt de ware bent zal ze uiteindelijk toch wel naar je toekomen maar ze moet die keus onafhankelijk van jouw invloed maken.
Bel haar en zeg dat je vanaf nu niet meer zal reageren om berichten van haar omdat je haar wens respecteert voor haar huwelijk te vechten. Dat is het enige eerbare wat je kan doen.
Bel haar en zeg dat je vanaf nu niet meer zal reageren om berichten van haar omdat je haar wens respecteert voor haar huwelijk te vechten. Dat is het enige eerbare wat je kan doen.
woensdag 31 december 2008 om 14:13
woensdag 31 december 2008 om 14:14
woensdag 31 december 2008 om 14:36
Zó verliefd dat je zelfs in de provincie zou willen wonen? Soheeeee......
Ik zou even rustig wachten op wat er gebeurt als haar partner ontdekt dat zij hem voorgelogen heeft. Ik neem althans aan dat zij tegen hem wel heeft gezegd dat ze voor 100% haar best gaat doen om die relatie te redden. Als haar partner een beetje ruggegraat heeft heb je haar binnenkort geheel voor jezelf. Ik zeg: een lot uit de loterij!
Ik zou even rustig wachten op wat er gebeurt als haar partner ontdekt dat zij hem voorgelogen heeft. Ik neem althans aan dat zij tegen hem wel heeft gezegd dat ze voor 100% haar best gaat doen om die relatie te redden. Als haar partner een beetje ruggegraat heeft heb je haar binnenkort geheel voor jezelf. Ik zeg: een lot uit de loterij!
woensdag 31 december 2008 om 14:37
Je kan het positief bekijken ; ze zoekt zelf steeds contact dussss houdt ze van me , is het de Ware , moet het wel Liefde zijn , is het sterker dan haarzelf ...........
of iets rationeler ; ze houdt zich niet aan haar woord , ze heeft de beheersing van een klein kind , is een erge twijfelaar , wil van twee walletjes eten , houdt twee mannen aan het lijntje en doet twee mensen pijn .
of iets rationeler ; ze houdt zich niet aan haar woord , ze heeft de beheersing van een klein kind , is een erge twijfelaar , wil van twee walletjes eten , houdt twee mannen aan het lijntje en doet twee mensen pijn .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 31 december 2008 om 14:45
Het feit dat ze nog wel aan haar huwelijk wil werken, zegt iets over het huwelijk waarin ze zit; het is blijkbaar niet erg genoeg om er mee te stoppen. Jij bent/was er voor de afleiding, de spanning, maar haar man is toch nog steeds degene die op nummer 1 staat. Waarmee jij dus op de tweede plaats komt. Is dat wat jij wilt? Ben jij bereid om af te gaan zitten wachten hoe het tussen hen verloopt, maw om in die wachtkamer te zitten?
Feitelijk is dit wat er nu gebeurt; zij kiest voor haar man, maar mocht het niks worden cq man heeft er genoeg van, dan komt ze naar jou. Als jij met dat tweede keus gevoel kan leven, dan is het het waard om te wachten. In de tussentijd, geen contact hebben. Anders geef je haar de kans om van twee walletjes te blijven eten.
Feitelijk is dit wat er nu gebeurt; zij kiest voor haar man, maar mocht het niks worden cq man heeft er genoeg van, dan komt ze naar jou. Als jij met dat tweede keus gevoel kan leven, dan is het het waard om te wachten. In de tussentijd, geen contact hebben. Anders geef je haar de kans om van twee walletjes te blijven eten.
woensdag 31 december 2008 om 14:45
quote:blijfgewoonbianca schreef op 31 december 2008 @ 14:37:
Je kan het positief bekijken ; ze zoekt zelf steeds contact dussss houdt ze van me , is het de Ware , moet het wel Liefde zijn , is het sterker dan haarzelf ...........
of iets rationeler ; ze houdt zich niet aan haar woord , ze heeft de beheersing van een klein kind , is een erge twijfelaar , wil van twee walletjes eten , houdt twee mannen aan het lijntje en doet twee mensen pijn .
Je kan het positief bekijken ; ze zoekt zelf steeds contact dussss houdt ze van me , is het de Ware , moet het wel Liefde zijn , is het sterker dan haarzelf ...........
of iets rationeler ; ze houdt zich niet aan haar woord , ze heeft de beheersing van een klein kind , is een erge twijfelaar , wil van twee walletjes eten , houdt twee mannen aan het lijntje en doet twee mensen pijn .
woensdag 31 december 2008 om 14:47
Enne..je bent nu verliefd, kunt niet nadenken, maar weet je zeker dat je het aankunt om straks twee kinderen erbij te hebben? Ik denk dat je toch moet proberen om helder te blijven, realistisch te blijven. Je zou op zijn minst eens een tijd moeten latten om te kijken of dit echt is wat je wilt (jij hebt het al over de provincie, die stap lijkt me een brug te ver en gezegd vanuit de mond van een verliefde man).
woensdag 31 december 2008 om 14:50
Ik heb hier op het forum ooit eens een mooi stukje gevonden dat de ogen van een vriendin van mij opende. Wellicht dat dat voor jou ook geldt, Savornin.
Stel dat jullie relatie verder gaat. Als zij thuis belooft heeft dat het nooooooit meer zal gebeuren moet het geheim blijven en word je een minnaar. In het kort betekent dat dat je alle feestdagen alleen moet doorbrengen, je haar niet kunt voorstellen aan familie, nooit met haar uit eten kan gaan, haar altijd maar even zien, nooit samen op vakantie. Altijd maar wachten tot zij eens tijd heeft. Je gaat niet weg met vrienden want ZIJ kan bellen dat ze NU kan komen en dan ben je niet thuis!!!
Deze situatie kan wel 10 jaar duren. Dan gaat het soms uit omdat zij heeft belooft het thuis op te biechten wat ze dan toch maar niet doet, jij trekt dat dan niet meer maar omdat zij blijft bellen en smsen laat je haar weer binnen. Al jouw vrienden hebben ondertussen gezellige gezinnen waar ze leuke dingen mee doen terwijl jij je tijd vult met wachten op HAAR.
Of..... ze gaat scheiden, leed-ellende-verdriet-stress, ze voelt zich down en jij moet haar opvangen. Misschien stort haar man zo in dat ze steeds naar hem toe moet omdat hij anders zelfmoord pleegt of ze gaat uit schuldgevoel allerlei kutklusjes bij hem doen, zit je in het weekend NOG alleen!
Een sociaal leven is de eerste jaren moeilijk, haar familie wil jou de eerste jaren niet zien, JIJ bent tenslotte de oorzaak van al dat leed. Gezamelijke vrienden van HAAR kiezen voor HEM, zij hobbelt de eerste tijd achter jou aan. Wat jij niet erg vindt want zij koos voor jou en daar heeft zij veel voor over moeten hebben en dat moet jij dus ook.
De kinderen trekken het niet, willen jou in het begin niet zien terwijl je met een beetje geluk nog in hetzelfde huis woont ook. Later trekt dat wel bij en zit jij met 2 pubers opgescheept, misschien zelfs in JOUW huis terwijl jij volkomen genegeerd wordt maar wel hun teringzooi kan opruimen en je moet nog op vakantie met ze ook, en dan wel naar een bestemming die ZIJ leuk vinden, vindt zij ook wel vervelend voor jou, maar ja, het zijn wel haar kinderen, en ze hebben al zoveel meegemaakt.
Kinderen samen met jou ziet zij hierna niet meer zitten en dat kan ook eigenlijk niet, jullie moet fulltime blijven werken voor haar kinderen want een kind naar het kinderdagverblijf is te duur.....
Denk nog eens goed na waar je mee bezig bent, jongen...
Stel dat jullie relatie verder gaat. Als zij thuis belooft heeft dat het nooooooit meer zal gebeuren moet het geheim blijven en word je een minnaar. In het kort betekent dat dat je alle feestdagen alleen moet doorbrengen, je haar niet kunt voorstellen aan familie, nooit met haar uit eten kan gaan, haar altijd maar even zien, nooit samen op vakantie. Altijd maar wachten tot zij eens tijd heeft. Je gaat niet weg met vrienden want ZIJ kan bellen dat ze NU kan komen en dan ben je niet thuis!!!
Deze situatie kan wel 10 jaar duren. Dan gaat het soms uit omdat zij heeft belooft het thuis op te biechten wat ze dan toch maar niet doet, jij trekt dat dan niet meer maar omdat zij blijft bellen en smsen laat je haar weer binnen. Al jouw vrienden hebben ondertussen gezellige gezinnen waar ze leuke dingen mee doen terwijl jij je tijd vult met wachten op HAAR.
Of..... ze gaat scheiden, leed-ellende-verdriet-stress, ze voelt zich down en jij moet haar opvangen. Misschien stort haar man zo in dat ze steeds naar hem toe moet omdat hij anders zelfmoord pleegt of ze gaat uit schuldgevoel allerlei kutklusjes bij hem doen, zit je in het weekend NOG alleen!
Een sociaal leven is de eerste jaren moeilijk, haar familie wil jou de eerste jaren niet zien, JIJ bent tenslotte de oorzaak van al dat leed. Gezamelijke vrienden van HAAR kiezen voor HEM, zij hobbelt de eerste tijd achter jou aan. Wat jij niet erg vindt want zij koos voor jou en daar heeft zij veel voor over moeten hebben en dat moet jij dus ook.
De kinderen trekken het niet, willen jou in het begin niet zien terwijl je met een beetje geluk nog in hetzelfde huis woont ook. Later trekt dat wel bij en zit jij met 2 pubers opgescheept, misschien zelfs in JOUW huis terwijl jij volkomen genegeerd wordt maar wel hun teringzooi kan opruimen en je moet nog op vakantie met ze ook, en dan wel naar een bestemming die ZIJ leuk vinden, vindt zij ook wel vervelend voor jou, maar ja, het zijn wel haar kinderen, en ze hebben al zoveel meegemaakt.
Kinderen samen met jou ziet zij hierna niet meer zitten en dat kan ook eigenlijk niet, jullie moet fulltime blijven werken voor haar kinderen want een kind naar het kinderdagverblijf is te duur.....
Denk nog eens goed na waar je mee bezig bent, jongen...
woensdag 31 december 2008 om 15:02
Verschillende uitgangspunten om géén contact op te nemen danwel op haar te reageren :
Als je van haar houdt laat je haar vrij ............
Sommige dingen doe je gewoon niet ; zoals rommelen met de vrouw van een ander .
Laat ze lekker in de stront zakken , zeg , wat nou ; niet a la direct voor jou gaan ? Wie is ze dan wel ?
Geef haar de kans om jou te missen en er achter te komen dat je haar Ware Grote Liefde bent .
Als je van haar houdt laat je haar vrij ............
Sommige dingen doe je gewoon niet ; zoals rommelen met de vrouw van een ander .
Laat ze lekker in de stront zakken , zeg , wat nou ; niet a la direct voor jou gaan ? Wie is ze dan wel ?
Geef haar de kans om jou te missen en er achter te komen dat je haar Ware Grote Liefde bent .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 31 december 2008 om 17:21
Bedankt voor alle adviezen. Natuurlijk hebben jullie gelijk, het is allemaal eigenlijk niet zo ingewikkeld. En toch weer wel. Al twee keer hebben we besloten dat we afstand moeten nemen, 1 keer mijn initiatief en 1 keer het hare. En telkens... Nou ja, zoals Tia Dalma schreef: er hoeft niet altijd naar dat stemmetje geluisterd te worden. En de weg naar 'bij elkaar zijn' is inderdaad zo eindeloos en vol hobbels...het zou geen goed idee zijn om op haar en een eventuele scheiding (die waarschijnlijk nooit gaat komen ook) te gaan wachten. Ik weet wat me te doen staat. Hoe moeilijk ook, zeker als we elkaar straks weer dagelijks zien op ons werk.
Dank jullie wel.
Dank jullie wel.
woensdag 31 december 2008 om 17:44
Zolang ze voor haar relatie zegt te vechten, zou ik niet meer ingaan op haar smsjes of afspreken. Zou ronduit zeggen dat ze maar 'n keuze moet maken, of haar huidige man, of die relatie verbreken zodat jullie kunnen proberen of het wat kan worden. Dat moet je natuurlijk ook nog maar afwachten, want je zit dan wel opeens met 2 (onwillige?) kinderen opgescheept die met 'n nieuwe man geconfronteerd worden en aangezien meestal de moeder de kinderen het merendeel van de tijd in huis heeft, waar blijft dan die qualitytime die je in 'n relatie zo nodig hebt? Redelijk kansloos lijkt me dat, tenzij je bereid bent jezelf heel veel en vaak weg te cijferen. Maar hoelang zou je dat volhouden?
