Relaties
alle pijlers
We komen niet verder!!
maandag 12 januari 2009 om 14:20
Ik zit met een groot dilemma. Ik hou zielsveel van mijn huidige vriend maar we lijken maar niet verder te komen. We kennen elkaar nu meer dan 3 jaar en in de tussentijd ben ik gescheiden en bij hem in de buurt gaan wonen. We wonen nu eindelijk samen (sinds de zomer van 2008) maar dit heeft niet lang geduurd aangezien hij tussendoor nog had bedacht dat het tussen ons niet werkte en hij is toen ergens anders gaan wonen.
Hij heeft hier enorm spijt van gekregen en wilde graag terug bij mij komen. Sinds een aantal weken wonen we weer samen maar het knaagt nog steeds aan alle kanten aan me. Een aantal essentiele dingen worden maar niet geregeld van zijn kant. Zo is hij nog steeds getrouwd en zet hij de scheiding maar niet door. Daarnaast heb ik zijn ouders nog nooit ontmoet en doet hij ook geen poging dit te regelen. We willen graag samen een huis kopen en een leven opbouwen maar dan zal hij eerst zijn scheiding moeten regelen. Daarnaast heeft zijn (ex)vrouw nog uitgebreid contact met zijn hele familie en hang ik er maar een beetje aan de zijlijn bij.
Ik weet niet meer wat ik met de situatie aanmoet. Het voelt allemaal niet goed terwijl hij mij ondertussen verzekerd dat hij de scheiding zo spoedig mogelijk gaat regelen en dat hij zijn familie snel een keer bij ons gaat uitnodigen zodat ze mij ook leren kennen.
Het gaat allemaal zo langzaam en er gebeurt alleen wat van zijn kant als ik daar om vraag of ergens problemen over maak. Dat voelt niet goed. Het komt niet vanuit hem zelf. Daarnaast heeft hij in de afgelopen 3 jaar meerdere keren gezegd niet met me verder te willen maar als puntje bij paaltje kwam, had hij enorm spijt en wilde toch erg graag met mij verder.
Ik zit op dit moment in een aardig dip omdat mijn gevoel zegt dat dit alles niet goed is en niet klopt maar ik hou wel veel van hem en ik weet dat hij ook veel van mij houdt dus vind het moeilijk om een eind aan de relatie te maken. Ben ik nu te ongeduldig? Zie ik problemen die er helemaal niet zijn? Moet ik hem nu aan de kant zetten omdat alles zo traag gaat en hij maar geen stappen zet??
Help.....
Hij heeft hier enorm spijt van gekregen en wilde graag terug bij mij komen. Sinds een aantal weken wonen we weer samen maar het knaagt nog steeds aan alle kanten aan me. Een aantal essentiele dingen worden maar niet geregeld van zijn kant. Zo is hij nog steeds getrouwd en zet hij de scheiding maar niet door. Daarnaast heb ik zijn ouders nog nooit ontmoet en doet hij ook geen poging dit te regelen. We willen graag samen een huis kopen en een leven opbouwen maar dan zal hij eerst zijn scheiding moeten regelen. Daarnaast heeft zijn (ex)vrouw nog uitgebreid contact met zijn hele familie en hang ik er maar een beetje aan de zijlijn bij.
Ik weet niet meer wat ik met de situatie aanmoet. Het voelt allemaal niet goed terwijl hij mij ondertussen verzekerd dat hij de scheiding zo spoedig mogelijk gaat regelen en dat hij zijn familie snel een keer bij ons gaat uitnodigen zodat ze mij ook leren kennen.
Het gaat allemaal zo langzaam en er gebeurt alleen wat van zijn kant als ik daar om vraag of ergens problemen over maak. Dat voelt niet goed. Het komt niet vanuit hem zelf. Daarnaast heeft hij in de afgelopen 3 jaar meerdere keren gezegd niet met me verder te willen maar als puntje bij paaltje kwam, had hij enorm spijt en wilde toch erg graag met mij verder.
Ik zit op dit moment in een aardig dip omdat mijn gevoel zegt dat dit alles niet goed is en niet klopt maar ik hou wel veel van hem en ik weet dat hij ook veel van mij houdt dus vind het moeilijk om een eind aan de relatie te maken. Ben ik nu te ongeduldig? Zie ik problemen die er helemaal niet zijn? Moet ik hem nu aan de kant zetten omdat alles zo traag gaat en hij maar geen stappen zet??
Help.....
maandag 12 januari 2009 om 16:12
Ja Mabel, dat is inderdaad ook iets waar ik slecht mee om kan gaan. Hij gaat dus alleen naar alle verjaardagen. Zelfs zijn eigen verjaardag vierde hij niet hier maar bij haar. Onder het mom dat zijn zoontje de dag ervoor jarig is en dat de beide verjaardagen dan tegelijk gevierd worden. Je snapt wel dat ik het niet erg leuk vond dat zijn verjaardag bij haar gevierd werd, zonder mij. Nu ik dit zo opschrijft merk ik pas, hoe treurig alles is.
Maar ook nu zegt hij zijn leven te beteren. Na mijn laatste woedeuitbarsting over het uitblijven van een scheiding en de vraag waar hij de verjaardag van zijn dochter ging vieren, was hij zo ver dat hij er over nadacht de verjaardag van zijn dochter bij ons te vieren en dan tevens zijn familie uit te nodigen zodat we elkaar kunnen leren kennen. En tja, dat heeft dus eerst weer een woedeuitbarsting en dieptepunt van mij nodig voordat hij met zo'n uitspraak komt. Zelf zou hij het nooit bedenken. En dat stoort me zo. Hij doet wel iets (af en toe) maar dan moet ik eerst boos worden en dreigen de relatie te beeindigen! Dat is toch niet normaal!!
Vwb het ultimatum, ja, daar hebben jullie een punt. Ik moet het wel gaan volhouden en de consequenties kunnen accpeteren. Ik kan hem ook een deadline geven en wanneer hij dit overschrijft hem alsnog eruit gooien. Zucht.....wat lastig allemaal. Het is zo moeilijk om steeds opnieuw een relatie vooruit te moeten trekken en ultimatums te moeten stellen. Dodelijk vermoeiend
Maar ook nu zegt hij zijn leven te beteren. Na mijn laatste woedeuitbarsting over het uitblijven van een scheiding en de vraag waar hij de verjaardag van zijn dochter ging vieren, was hij zo ver dat hij er over nadacht de verjaardag van zijn dochter bij ons te vieren en dan tevens zijn familie uit te nodigen zodat we elkaar kunnen leren kennen. En tja, dat heeft dus eerst weer een woedeuitbarsting en dieptepunt van mij nodig voordat hij met zo'n uitspraak komt. Zelf zou hij het nooit bedenken. En dat stoort me zo. Hij doet wel iets (af en toe) maar dan moet ik eerst boos worden en dreigen de relatie te beeindigen! Dat is toch niet normaal!!
Vwb het ultimatum, ja, daar hebben jullie een punt. Ik moet het wel gaan volhouden en de consequenties kunnen accpeteren. Ik kan hem ook een deadline geven en wanneer hij dit overschrijft hem alsnog eruit gooien. Zucht.....wat lastig allemaal. Het is zo moeilijk om steeds opnieuw een relatie vooruit te moeten trekken en ultimatums te moeten stellen. Dodelijk vermoeiend
maandag 12 januari 2009 om 16:14
quote:MistralX schreef op 12 januari 2009 @ 16:12:
Ja Mabel, dat is inderdaad ook iets waar ik slecht mee om kan gaan. Hij gaat dus alleen naar alle verjaardagen. Zelfs zijn eigen verjaardag vierde hij niet hier maar bij haar. Onder het mom dat zijn zoontje de dag ervoor jarig is en dat de beide verjaardagen dan tegelijk gevierd worden. Je snapt wel dat ik het niet erg leuk vond dat zijn verjaardag bij haar gevierd werd, zonder mij. Nu ik dit zo opschrijft merk ik pas, hoe treurig alles is.
Hij houdt je voor de gek!!!!
Hij is nog bij haar en heeft jou leuk voor erbij. En jij trapt erin! Na je scheiding zou je toch wat geleerd moeten hebben?
Ja Mabel, dat is inderdaad ook iets waar ik slecht mee om kan gaan. Hij gaat dus alleen naar alle verjaardagen. Zelfs zijn eigen verjaardag vierde hij niet hier maar bij haar. Onder het mom dat zijn zoontje de dag ervoor jarig is en dat de beide verjaardagen dan tegelijk gevierd worden. Je snapt wel dat ik het niet erg leuk vond dat zijn verjaardag bij haar gevierd werd, zonder mij. Nu ik dit zo opschrijft merk ik pas, hoe treurig alles is.
Hij houdt je voor de gek!!!!
Hij is nog bij haar en heeft jou leuk voor erbij. En jij trapt erin! Na je scheiding zou je toch wat geleerd moeten hebben?
maandag 12 januari 2009 om 16:23
Verjaardagen viert hij zonder mij. Zelfs zijn eigen verjaardag vierde hij bij zijn ex omdat zijn zoontje een dag voor hem jarig is en beide verjaardagen dan in 1 keer gevierd worden. Het voelde knap lullig dat ik er niet bij was.
En ja, ik heb nu al genoeg van al dat schoppen. Hij komt pas in actie als ik boos word of verdrietig. Als ik ga dreigen dat we ermee moeten kappen. Ook nu weer. Een paar dagen geleden stortte ik weer in als ik naar de scheiding vraag en waar hij de verjaardag van z'n dochter gaat vieren. Dan komt hij ineens met het idee dat hij de verjaardag hier wil vieren en dan zijn familie ook uitnodigt zodat ze mij leren kennen. En dan moet ik blij reageren. Dit is dus weer een actie nadat ik boos ben geworden, nadat ik weer heb lopen dreigen. Dat is toch niet normaal!!
En ja, ik heb nu al genoeg van al dat schoppen. Hij komt pas in actie als ik boos word of verdrietig. Als ik ga dreigen dat we ermee moeten kappen. Ook nu weer. Een paar dagen geleden stortte ik weer in als ik naar de scheiding vraag en waar hij de verjaardag van z'n dochter gaat vieren. Dan komt hij ineens met het idee dat hij de verjaardag hier wil vieren en dan zijn familie ook uitnodigt zodat ze mij leren kennen. En dan moet ik blij reageren. Dit is dus weer een actie nadat ik boos ben geworden, nadat ik weer heb lopen dreigen. Dat is toch niet normaal!!
maandag 12 januari 2009 om 16:26
De moeilijkheid is natuurlijk dat je zelf ook een aandeel hebt in zn besluiteloosheid of laksheid of hoe je t wilt noemen. Ondanks dat het niet naar je zin gaat en ging heb je veel over je kant laten gaan en geaccepteerd. Je hebt hem dus de gelegenheid gegeven, todat het teveel werd.... woede-uitbarsting .... enz.
Voordat je nu weer met heftige of drastische acties/uitbarstingen komt, zou een goed gesprek misschien een goede tussenweg zijn.
Je zou hem (nogmaals?) kunnen uitleggen dat het pijnlijk is dat je niet echt een onderdeel van zn leven bent; dat je daardoor ook de relatie niet al te serieus meer kunt nemen. Dat je steeds meer het idee krijgt dat geen relatie misschien beter voor je is, dan dit vage gedoe.
Je zou hem kunnen zeggen dat je de afgelopen jaren je lot teveel in handen hebt gelegd van hem, terwijl hij nauwelijks in staat is zijn eigen lot verstandig te bepalen. En dat je daarom meer en meer het gevoel krijgt je lot weer in eigen hand te nemen. Dat je je daar de komende tijd heel serieus mee gaat bezighouden. (of zoiets...................)
Want ik vind echt dat je je lot niet langer in zijn besluiteloze handen moet leggen.
Voordat je nu weer met heftige of drastische acties/uitbarstingen komt, zou een goed gesprek misschien een goede tussenweg zijn.
Je zou hem (nogmaals?) kunnen uitleggen dat het pijnlijk is dat je niet echt een onderdeel van zn leven bent; dat je daardoor ook de relatie niet al te serieus meer kunt nemen. Dat je steeds meer het idee krijgt dat geen relatie misschien beter voor je is, dan dit vage gedoe.
Je zou hem kunnen zeggen dat je de afgelopen jaren je lot teveel in handen hebt gelegd van hem, terwijl hij nauwelijks in staat is zijn eigen lot verstandig te bepalen. En dat je daarom meer en meer het gevoel krijgt je lot weer in eigen hand te nemen. Dat je je daar de komende tijd heel serieus mee gaat bezighouden. (of zoiets...................)
Want ik vind echt dat je je lot niet langer in zijn besluiteloze handen moet leggen.
maandag 12 januari 2009 om 16:30
MistralX, even voor de duidelijkheid: is het nu de verjaardag van zijn dochter of zijn zoon, die een dag voor hem jarig is? (niet van wereldbelang, maar het leest wat verwarrend)
Je schreef dat pas nadat jij er een enorm punt van maakt, hij overweegt om evt. zijn verjaardag alsnog bij jullie thuis te vieren zodat jij (eindelijk) eens kennis kan maken met zijn familie.
Maar als ik het goed begrijp was de praktijk uiteindelijk dat hij alsnog zijn verjaardag bij zijn ex heeft gevierd?
Conclusies:
- hij trekt zich geen klap aan van hoe jij je voelt
- hij houdt nul rekening met jou
- jij moet eerst flink van leer trekken eer een dergelijke overweging in hem opkomt
- uiteindelijk is zijn eigen belang beduidend veel groter dan dat van jou, want hij viert het uiteindelijk alsnog bij zijn ex (om een reden die werkelijk nergens op slaat. Gemakzucht, dát is waar het bij hem om draait)
Je schreef dat pas nadat jij er een enorm punt van maakt, hij overweegt om evt. zijn verjaardag alsnog bij jullie thuis te vieren zodat jij (eindelijk) eens kennis kan maken met zijn familie.
Maar als ik het goed begrijp was de praktijk uiteindelijk dat hij alsnog zijn verjaardag bij zijn ex heeft gevierd?
Conclusies:
- hij trekt zich geen klap aan van hoe jij je voelt
- hij houdt nul rekening met jou
- jij moet eerst flink van leer trekken eer een dergelijke overweging in hem opkomt
- uiteindelijk is zijn eigen belang beduidend veel groter dan dat van jou, want hij viert het uiteindelijk alsnog bij zijn ex (om een reden die werkelijk nergens op slaat. Gemakzucht, dát is waar het bij hem om draait)
maandag 12 januari 2009 om 16:41
MistraIX ik denk dat jij heel goed weet wat jou te doen staat. Wat voor mij in het oog sprong was jouw opmerking dat je het dit keer MOET laten slagen. En daar zit 'm het probleem. Je wilt dit niet opgeven omdat het daarvoor ook al mis was gegaan. Denk dat je dat idee overboord mag gooien. Ook al heb je nog 20 verotte relaties (ik wens je het niet maar even ter illustratie) dan nog mag je zo'n perfectionistische instelling niet de oorzaak van je ongelukkigheid laten worden. Laat het idee varen dat het nu of nooit is met deze man. Want dat klinkt een beetje in je bericht door.
Zelf heb ik mede door die instelling een relatie te lang laten duren met daarbij behorende trappen naar beneden. Ik moest en zou deze relatie laten slagen....yeah right.
Dus mijn advies: gooi dat idee overboord en ga aan jezelf werken. Je kwam alleen ter wereld en je gaat er alleen vandoor. Zorg aub dat je in die tussentijd trouw aan jezelf blijft. Het leven is te kort om in dat soort situaties te blijven hangen. Elke seconde wat je verspilt aan deze relatie is een seconde minder voor jezelf.
Zelf heb ik mede door die instelling een relatie te lang laten duren met daarbij behorende trappen naar beneden. Ik moest en zou deze relatie laten slagen....yeah right.
Dus mijn advies: gooi dat idee overboord en ga aan jezelf werken. Je kwam alleen ter wereld en je gaat er alleen vandoor. Zorg aub dat je in die tussentijd trouw aan jezelf blijft. Het leven is te kort om in dat soort situaties te blijven hangen. Elke seconde wat je verspilt aan deze relatie is een seconde minder voor jezelf.
maandag 12 januari 2009 om 16:42
Sorry Yayaatje, niet zo duidelijk allemaal. Zijn zoon is een dag voor hem jarig en deze verjaardagen zijn al geweest. Zijn dochter is binnenkort jarig en dat is nog de vraag waar dit gehouden zal worden.
Er komen steeds meer waarheden voorbij, het is goed om dat te lezen. Het schudt me wel wakker. Hij is inderdaad erg gemakzuchtig. Zolang een ander geen lawaai maakt, kabbelt hij rustig verder alsof er niks aan de hand is. Hoeft hij ook niks te regelen en maakt hij ook niemand overstuur. Hij vergeet daarbij wel dat het niks regelen voor mij juist er vervelend is en aan me vreet. Dit probeer ik hem op een normale manier duidelijk te maken door het te bespreken maar dat komt niet aan. Ik moet eerst gaan dreigen voordat hij in actie komt. Ik ben ondertussen erg moe van alles en wat je zegt, even geen relatie is een heerlijk vooruitzicht. Ik heb alleen moeite met het volledig sluiten van de deur. Ik wil graag rust maar ik wil hem niet kwijt. Nog niet althans. Naast dit geneuzel van zijn scheiding, is het een hele lieve man, wel zonder daadkracht, maar erg lief en erg attent.
Er komen steeds meer waarheden voorbij, het is goed om dat te lezen. Het schudt me wel wakker. Hij is inderdaad erg gemakzuchtig. Zolang een ander geen lawaai maakt, kabbelt hij rustig verder alsof er niks aan de hand is. Hoeft hij ook niks te regelen en maakt hij ook niemand overstuur. Hij vergeet daarbij wel dat het niks regelen voor mij juist er vervelend is en aan me vreet. Dit probeer ik hem op een normale manier duidelijk te maken door het te bespreken maar dat komt niet aan. Ik moet eerst gaan dreigen voordat hij in actie komt. Ik ben ondertussen erg moe van alles en wat je zegt, even geen relatie is een heerlijk vooruitzicht. Ik heb alleen moeite met het volledig sluiten van de deur. Ik wil graag rust maar ik wil hem niet kwijt. Nog niet althans. Naast dit geneuzel van zijn scheiding, is het een hele lieve man, wel zonder daadkracht, maar erg lief en erg attent.
maandag 12 januari 2009 om 16:52
quote:Sensy12 schreef op 12 januari 2009 @ 16:44:
Lief en attent is niet genoeg voor jou. Mijn ex was ook lief en attent....zolang ik mijn mond hield en het niet waagde zijn gedrag ter sprake te brengen. Lief en attent...wat koop je er voor?
Mooi niks! Hij moet op zo'n blote knieën over een spijkerbed naar je toe willen kruipen!
Niet om de zoveel tijd op hangende pootjes terug naar zijn vrouw om het daar weer even recht te breien. Gaat het daar mis, ben jij weer goed genoeg.
Je hebt toch potverdomme geen vent nodig?! Laat staan zo'n flapdrol!
Lief en attent is niet genoeg voor jou. Mijn ex was ook lief en attent....zolang ik mijn mond hield en het niet waagde zijn gedrag ter sprake te brengen. Lief en attent...wat koop je er voor?
Mooi niks! Hij moet op zo'n blote knieën over een spijkerbed naar je toe willen kruipen!
Niet om de zoveel tijd op hangende pootjes terug naar zijn vrouw om het daar weer even recht te breien. Gaat het daar mis, ben jij weer goed genoeg.
Je hebt toch potverdomme geen vent nodig?! Laat staan zo'n flapdrol!
maandag 12 januari 2009 om 17:00
Jij moet eens normaal met jezelf omgaan. Je krijgt allerlei signalen van binnen en van buiten. De enige die iets voor jou kan veranderen ben je zelf. In tegenstelling tot wat anderen zeggen zou ik niet WEER een gesprek met hem aangaan. Wat mij toen had geholpen (we woonden gelukkig niet samen) was vaker mijn eigen gang gaan. Me verbijten om niet WEER een gesprek te beginnen over wat er niet goed ging en hoe ik me voelde. Ervaring wees namelijk uit dat het niet hielp. Het kostte alleen maar energie.
Ga je eigen gang MistraIX en wat mijn ogen ook opende: mijn hele dag draaide om hem en onze relatie. Alsof ik als persoon niets waard was als hij niet in mijn leven was of als ik zou falen de relatie tot een succes te maken. Ga voor jezelf na hoevaak en hoelang je hier tijd aan kwijt bent. En wat je met die tijd had kunnen doen.
Praten heeft zin als de andere partij genoeg reden ziet om rekening te houden met je gevoelens. Als de andere partij genoeg om zichzelf en om de ander geeft om in een fijne relatie te willen zitten. Nu is het een eenrichtingsverkeer en relaties zijn gebaseerd op wederkerigheid. Dat er een gezonde wisselwerking is waarbij beide partners voldoende energie krijgen en geven. Een open systeem zoals dat heet. Nu ben je bezig in je een eentje een relatie van twee personen te vormen, te houden en te voeden.
En ik ben het eens met degene die zei dat jij dit allemaal hebt toegelaten en met je eigen meegaandheid, begrip en tolerantie de weg voor hem hebt vrij gemaakt om iemand zo met je om te laten gaan. Vind je niet dat je meer waard bent dan dit?
Ga je eigen gang MistraIX en wat mijn ogen ook opende: mijn hele dag draaide om hem en onze relatie. Alsof ik als persoon niets waard was als hij niet in mijn leven was of als ik zou falen de relatie tot een succes te maken. Ga voor jezelf na hoevaak en hoelang je hier tijd aan kwijt bent. En wat je met die tijd had kunnen doen.
Praten heeft zin als de andere partij genoeg reden ziet om rekening te houden met je gevoelens. Als de andere partij genoeg om zichzelf en om de ander geeft om in een fijne relatie te willen zitten. Nu is het een eenrichtingsverkeer en relaties zijn gebaseerd op wederkerigheid. Dat er een gezonde wisselwerking is waarbij beide partners voldoende energie krijgen en geven. Een open systeem zoals dat heet. Nu ben je bezig in je een eentje een relatie van twee personen te vormen, te houden en te voeden.
En ik ben het eens met degene die zei dat jij dit allemaal hebt toegelaten en met je eigen meegaandheid, begrip en tolerantie de weg voor hem hebt vrij gemaakt om iemand zo met je om te laten gaan. Vind je niet dat je meer waard bent dan dit?
maandag 12 januari 2009 om 18:28
maandag 12 januari 2009 om 20:01
MistralX.
Dit is wederom weer een man die niet kan kiezen.Hij wil jou.maar ook zijn gezin.En meestal waar er kinderen zijn gaat de man toch voor het gezin.en houdt er een GM op na.
Want ja mannen mogen dat gewoon toch...
Vrouw niet zeuren jij niet zeuren en man...die doet maar wat...
als hij bij jou is maakt hij jou gelukkig.. en thuis bij Moeders gaat hij voor zijn gezin..zeker als ze goed ligt bij de familie..
Neem van mij aan.hij gaat niet scheiden..
Dit is wederom weer een man die niet kan kiezen.Hij wil jou.maar ook zijn gezin.En meestal waar er kinderen zijn gaat de man toch voor het gezin.en houdt er een GM op na.
Want ja mannen mogen dat gewoon toch...
Vrouw niet zeuren jij niet zeuren en man...die doet maar wat...
als hij bij jou is maakt hij jou gelukkig.. en thuis bij Moeders gaat hij voor zijn gezin..zeker als ze goed ligt bij de familie..
Neem van mij aan.hij gaat niet scheiden..
maandag 12 januari 2009 om 20:38
Hij is dus twee jaar lang vreemdgegaan, totdat zijn vrouw dit ontdekte, hem waarschijnlijk nog een kans wilde geven, totdat ze erachter kwam dat jullie nog contact hadden, hij wilde weer een kans, ze gingen in relatietherapie en dat mislukte..uiteraard! Want hij had nog steeds jou erbij..en dan werkt zoiets niet.
Als ik zo eens lees hoe het allemaal gaat, dan denk ik maar 1 ding; hij wil haar niet kwijt, maar jou ook niet. Waarschijnlijk is na het uitkomen van het bedrog de relatie snel bergafwaarts gegaan en dan ben jij natuurlijk een fijne afleiding.
Als deze man na twee/drie jaar nog niet officieel is gescheiden, dan gaat hij dat ook niet meer doen. Als jij echt zijn ware was, dan had hij allang en zonder twijfels voor je gekozen!
Dit wordt dus een neverending story, waarbij jij smacht en hoopt op de goede afloop, maar hij hoopt op totaal iets anders; hij wil het liefst zijn een fijn huwelijk met de misses. Jij wordt aan het lijntje gehouden, totdat zij tweeen echt voor elkaar gaan, dan mag jij zonder pardon vertrekken.
Hij geeft een hoop signalen af waardoor ik echt geloof in dit scenario. Hij twijfelt, kan niet kiezen, hakt geen knopen door mbt scheiden. Hij wil jou niet echt, niet voor de lange duur, maar voor nu, om de pijn te verzachten dat het met zijn vrouw ook niet echt lukt..
Als ik zo eens lees hoe het allemaal gaat, dan denk ik maar 1 ding; hij wil haar niet kwijt, maar jou ook niet. Waarschijnlijk is na het uitkomen van het bedrog de relatie snel bergafwaarts gegaan en dan ben jij natuurlijk een fijne afleiding.
Als deze man na twee/drie jaar nog niet officieel is gescheiden, dan gaat hij dat ook niet meer doen. Als jij echt zijn ware was, dan had hij allang en zonder twijfels voor je gekozen!
Dit wordt dus een neverending story, waarbij jij smacht en hoopt op de goede afloop, maar hij hoopt op totaal iets anders; hij wil het liefst zijn een fijn huwelijk met de misses. Jij wordt aan het lijntje gehouden, totdat zij tweeen echt voor elkaar gaan, dan mag jij zonder pardon vertrekken.
Hij geeft een hoop signalen af waardoor ik echt geloof in dit scenario. Hij twijfelt, kan niet kiezen, hakt geen knopen door mbt scheiden. Hij wil jou niet echt, niet voor de lange duur, maar voor nu, om de pijn te verzachten dat het met zijn vrouw ook niet echt lukt..
maandag 12 januari 2009 om 20:44
Ik vind het onbegrijpelijk dat je gaat samenwonen met een man die nog getrouwd is. Los van de morele vragen die dan opdoemen hebben jullie dus ook de zakelijke kant van de relatie niet op orde.
Los daarvan vind ik dat jullie samen onvoldoende verantwoordelijkheid nemen met betrekking tot zijn kinderen. Je verantwoordelijkheid als (stief-) ouder impliceert dat je op zorgvuldige wijze met de kinderen en met elkaar omgaat (en dus geen rare toestanden gaat maken van verjaardagen). Kinderen zijn best in staat om een goede band op te bouwen met een stiefouder. Van kinderen mag echter niet verwacht worden zij zich steeds opnieuw aanpassen aan de relationele perikelen van hun ouders. Regelen jullie nou eerst je eigen zaken en ga daarna bekijken hoe je het beste met de kinderen kunt omgaan.
Los daarvan vind ik dat jullie samen onvoldoende verantwoordelijkheid nemen met betrekking tot zijn kinderen. Je verantwoordelijkheid als (stief-) ouder impliceert dat je op zorgvuldige wijze met de kinderen en met elkaar omgaat (en dus geen rare toestanden gaat maken van verjaardagen). Kinderen zijn best in staat om een goede band op te bouwen met een stiefouder. Van kinderen mag echter niet verwacht worden zij zich steeds opnieuw aanpassen aan de relationele perikelen van hun ouders. Regelen jullie nou eerst je eigen zaken en ga daarna bekijken hoe je het beste met de kinderen kunt omgaan.
