Relaties
alle pijlers
We praten niet
maandag 18 november 2019 07:41
Mijn vriend en ik hebben gisterenavond een conversatie gevoerd waar ik nogal van geschrokken ben.
Ik dacht namelijk dat wij een hele goede relatie hadden maar hij blijkt eigenlijk niet zo goed als ik dacht.
Mijn vriend studeert hard en vindt het leven van 'werken, studeren, tv kijken, (hobby)' wel prima zo. Ik gaf gisteren aan dat ik wat diepgang mis in de relatie. Het valt me de laatste tijd op dat ik voornamelijk monologen aan het voeren ben.
Ik ben een prater en praat graag over emoties en de dingen die me bezig houdt. Maar het begon me op te vallen dat hij niets terug zegt op mijn verhalen en dat hij soms zelfs geïrriteerd is en met rust gelaten wil worden.
Ik kaartte dit gisterenavond aan en hij zei weer niets en ik vroeg wat er dan in hem om gaat als ik praat (niet verwijtend, open vraag).
Hij zei: " ik probeer te bedenken dat ik zal zeggen maar weet niet wat ik zal zeggen en zeg dan maar niets". Ook zegt hij dat de meeste dingen waar ik over praat heeft hij geen mening over.
Daar begonnen bij mij al een beetje alarm bellen te rinkelen. Maar daarna zei hij: "er zijn wel dingen die mij bezig houden maar ik denk dat het jou niet interesseert dus zeg ik maar niets". En daarna kwam een lijst met dingen die hem bezig houden waar ik dus weinig weet van heb. Ook zegt hij dat hij het accepteert zoals het is omdat hij onvoorwaardelijk van me houdt.
Ik schrok me wezenloos.
Er gaat nu dus van alles door me heen. Van "Ik ga mijn best doen meer interesse in hem en zijn werk/ hobby's te stellen " tot "we passen niet bij elkaar omdat we weinig tot geen gezamenlijke interesses hebben".
Hij is een stuk jonger dan ik en ik heb ook moeten leren praten. Dus misschien moet hij dat ook nog leren.
Wat vinden jullie?
Ik dacht namelijk dat wij een hele goede relatie hadden maar hij blijkt eigenlijk niet zo goed als ik dacht.
Mijn vriend studeert hard en vindt het leven van 'werken, studeren, tv kijken, (hobby)' wel prima zo. Ik gaf gisteren aan dat ik wat diepgang mis in de relatie. Het valt me de laatste tijd op dat ik voornamelijk monologen aan het voeren ben.
Ik ben een prater en praat graag over emoties en de dingen die me bezig houdt. Maar het begon me op te vallen dat hij niets terug zegt op mijn verhalen en dat hij soms zelfs geïrriteerd is en met rust gelaten wil worden.
Ik kaartte dit gisterenavond aan en hij zei weer niets en ik vroeg wat er dan in hem om gaat als ik praat (niet verwijtend, open vraag).
Hij zei: " ik probeer te bedenken dat ik zal zeggen maar weet niet wat ik zal zeggen en zeg dan maar niets". Ook zegt hij dat de meeste dingen waar ik over praat heeft hij geen mening over.
Daar begonnen bij mij al een beetje alarm bellen te rinkelen. Maar daarna zei hij: "er zijn wel dingen die mij bezig houden maar ik denk dat het jou niet interesseert dus zeg ik maar niets". En daarna kwam een lijst met dingen die hem bezig houden waar ik dus weinig weet van heb. Ook zegt hij dat hij het accepteert zoals het is omdat hij onvoorwaardelijk van me houdt.
Ik schrok me wezenloos.
Er gaat nu dus van alles door me heen. Van "Ik ga mijn best doen meer interesse in hem en zijn werk/ hobby's te stellen " tot "we passen niet bij elkaar omdat we weinig tot geen gezamenlijke interesses hebben".
Hij is een stuk jonger dan ik en ik heb ook moeten leren praten. Dus misschien moet hij dat ook nog leren.
Wat vinden jullie?
maandag 18 november 2019 12:42
Jullie doen beiden jullie eigen was? Wat is de reden daar nu weer achter? Het lijkt mij toch heel normaal dat je niet twee keer op een dag een half wit wasje draait, maar gewoon 1 keer een hele. O, well...boebezoebe schreef: ↑18-11-2019 10:17Bij ons thuis doen we onze eigen was (lekker cliche ook, alsof ik per se als vrouw de was zou doen of me druk zou maken om wat rondslingerende sokken..). Ik ben hier in huis de rommelkont en daarin houden we beide inderdaad rekening met elkaar (als ik hem een plezier kan doen met netter zijn doe ik dat, andersom accepteert hij dat ik niet ben als hij). Waar twee mensen zijn heb je altijd verschillen en soms lijken die vooral groot terwijl het best mee kan vallen.
Ik vind dat wel heel wat anders dan omdat iemand geen prater is het probleem bij de niet-prater leggen. Ik snap niet dat iemand per se een partners manier van 'zijn' wil veranderen. Ga dan lekker op zoek naar iemand die wél praat als dat zo belangrijk voor je is.
En als je je op gaat stellen als iemand die een ander op moet voeden, wees dan niet verbaasd als de ander zich als een soort kind gaat gedragen.
Voor mij is het nog geen uitgemaakte zaak dat TO en haar vriend geen goede balans kunnen vinden hierin. En ik heb al helemaal niet gezegd dat je een ander op moet gaan voeden. Maar als je merkt dat de ander dingen doet of laat die je zelf liever anders ziet, dan is het niet zo gek om daar als volwassenen over te praten. Want de illusie dat je wel een partner gaat vinden die altijd precies doet en communiceert zoals jij dat graag ziet, die heb ik wel laten varen. En natuurlijk hoeft het ook niet altijd, maar er zijn nu eenmaal soms zaken die verbeterd kunnen worden. Aan de ander is het dan om te zeggen 'ja, dat kan ik makkelijk ook zo doen', of 'nee, dat ga ik niet doen'. Van feedback is nog niemand slechter geworden.
maandag 18 november 2019 12:45
Ik lees hier irritatie. Je kan het ook anders draaien: ik vind dit belangrijk, dus ga ik ermee in de slag en nodig ik hem uit om daarin ook wat te doen door te vertellen wat ik geleerd heb van het boek en dat samen te bespreken.catdoesdishes schreef: ↑18-11-2019 11:09
Helaas leest mijn vriend nooit boeken en begint hij er dus ook niet aan... weer iets wat ik zelf moet doen.
En soms is het gewoon ook prima, dat alleen jij er iets mee doet.
maandag 18 november 2019 12:48
DS1971 schreef: ↑18-11-2019 12:42Jullie doen beiden jullie eigen was? Wat is de reden daar nu weer achter? Het lijkt mij toch heel normaal dat je niet twee keer op een dag een half wit wasje draait, maar gewoon 1 keer een hele. O, well...
Voor mij is het nog geen uitgemaakte zaak dat TO en haar vriend geen goede balans kunnen vinden hierin. En ik heb al helemaal niet gezegd dat je een ander op moet gaan voeden. Maar als je merkt dat de ander dingen doet of laat die je zelf liever anders ziet, dan is het niet zo gek om daar als volwassenen over te praten. Want de illusie dat je wel een partner gaat vinden die altijd precies doet en communiceert zoals jij dat graag ziet, die heb ik wel laten varen. En natuurlijk hoeft het ook niet altijd, maar er zijn nu eenmaal soms zaken die verbeterd kunnen worden. Aan de ander is het dan om te zeggen 'ja, dat kan ik makkelijk ook zo doen', of 'nee, dat ga ik niet doen'. Van feedback is nog niemand slechter geworden.
Het gaat er niet om wie de was doet, ik vond het gewoon wat ouderwets om er maar van uit te gaan dat ik het erg zou vinden als hij zijn sokken laat slingeren. (Hij gebruikt liever ander wasmiddel dan ik en wil liever niet dat ik zijn was doe want ik gooi vanalles bij elkaar. Bij ons doet ieder zijn eigen was en we draaien nooit halve trommels. Vinden we beide prima). Nog verdere vragen over ons huishouden?
Natuurlijk kun je het met elkaar hebben over hoe je een huishouden deelt en samen deel uit maakt van een relatie. Als vriend iets wat ik doe vervelend vindt dan luister ik heus. Maar ik lees vooral dat een ander het kennelijk fout doet omdat hij niet genoeg praat. Ik vind het raar om dan al jaren bij die persoon te zijn als die kennelijk zo slecht bij je past.
Het lijkt me eerder dat TO toe is aan ander werk en wat ander dingen in haar leven dan dat vriend ineens van communicatiestijl moet vernaderen. Als je ontevreden ben over je eigen leven is het aan jou om het anders in te richten in eerste instantie, niet dat je partner maar meteen moet veranderen.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
maandag 18 november 2019 12:51
Is dan niet af te spreken dat 1 of 2 avonden jullie iets gaan doen zonder telefoon, tv of games?Pantera88 schreef: ↑18-11-2019 11:22Maar soms als vriendinnen even uit beeld zijn realiseer ik me weer dat dit niet het leven is zoals ik het wil leiden met een partner. Ik wil niet iedere avond tv kijken en ik wil echte gesprekken aangaan met discussies. Echt tijd voor elkaar zonder telefoon, tv of games.
Maar waarom leg je het bij je partner neer? Jij wil de wereld zien? Ga! Hij mag mee en zo niet, ga je lekker alleen.Maar ik weet ook dat dat niet met heel veel mannen te bereiken is. En dat het dus ook een prima oplossing is als ik meer zinvolle besteding in mijn leven implementeer met een baan die ik leuk vind of met vriendinnen. Helaas verveel ik me dood op mijn werk, lukt ander werk vinden niet zo goed en hebben vriendinnen het erg druk. En dan zoek ik het weer bij mijn partner en loop tegen een muur aan. Ik wil de wereld zien, hij komt niet verder dan 20 km rondom huis. Ik ben een prater, hij een doener. Dat soort dingen.
Een zinvolle besteding van je leven moet je echt zelf regelen denk ik. Als je die gevonden hebt gaat hij wellicht op basis van jouw enthousiasme daar nog wel interesse voor krijgen ook. Of niet, en dat is ook goed. Je bent niet alleen samen, je bent ook een individu.
maandag 18 november 2019 12:55
Daar ben ik het allemaal mee eens.boebezoebe schreef: ↑18-11-2019 12:48Het gaat er niet om wie de was doet, ik vond het gewoon wat ouderwets om er maar van uit te gaan dat ik het erg zou vinden als hij zijn sokken laat slingeren. (Hij gebruikt liever ander wasmiddel dan ik en wil liever niet dat ik zijn was doe want ik gooi vanalles bij elkaar. Bij ons doet ieder zijn eigen was en we draaien nooit halve trommels. Vinden we beide prima). Nog verdere vragen over ons huishouden?
Natuurlijk kun je het met elkaar hebben over hoe je een huishouden deelt en samen deel uit maakt van een relatie. Als vriend iets wat ik doe vervelend vindt dan luister ik heus. Maar ik lees vooral dat een ander het kennelijk fout doet omdat hij niet genoeg praat. Ik vind het raar om dan al jaren bij die persoon te zijn als die kennelijk zo slecht bij je past.
Het lijkt me eerder dat TO toe is aan ander werk en wat ander dingen in haar leven dan dat vriend ineens van communicatiestijl moet vernaderen. Als je ontevreden ben over je eigen leven is het aan jou om het anders in te richten in eerste instantie, niet dat je partner maar meteen moet veranderen.
En het voorbeeld was natuurlijk een enorm cliché. Dat zijn voorbeelden meestal. Ik ben ook best traditioneel, al hou ik dan ook echt niet van rondslingerende was.
maandag 18 november 2019 13:19
Hoop dat je het over nog wat anders hebt dan je emoties. Ik vraag me af hoe die gesprekken dan wel gaan. Is alleszins niet mijn ding en de meeste mannen houden er ook niet van.
Als er iets je dwars zit of zo moet je dat uiteraard kunnen ventileren maar 'graag praten over emoties' klinkt nogal zweverig en dan kies je best een man die dat ook heeft.
Als er iets je dwars zit of zo moet je dat uiteraard kunnen ventileren maar 'graag praten over emoties' klinkt nogal zweverig en dan kies je best een man die dat ook heeft.
maandag 18 november 2019 13:43
Ik vind het jammer sommige dingen niet te kunnen delen met mijn partner maar uiteraard hangt mijn relatie en mijn leven daar niet vanaf.
Ik ga maar eens meer dingen ondernemen.
Mijn vriend vindt het leven zo als het is prima. Ook wil hij niets aan me veranderen. Zijn goed recht om het leven te leiden dat hij leuk vindt. Ik kan ook prima dingen doen die ik leuk vind zonder hem. Komt goed.
Bedankt allemaal!
Ik ga maar eens meer dingen ondernemen.
Mijn vriend vindt het leven zo als het is prima. Ook wil hij niets aan me veranderen. Zijn goed recht om het leven te leiden dat hij leuk vindt. Ik kan ook prima dingen doen die ik leuk vind zonder hem. Komt goed.
Bedankt allemaal!
maandag 18 november 2019 14:05
Fijn dat hij wel lief is en veel voor je doet Pantera,Pantera88 schreef: ↑18-11-2019 11:22Tsja, herkenbaar. Ik ken het boek en heb ook een therapeut uitgezocht die op die manier werkt. Mijn vriend leest ook niet. Ik heb wel de informatie met hem besproken. Hij snapt nu wel waarom ik heftig op dingen kan reageren. Omdat het oud zeer triggert. Maar echt bij zijn eigen gevoel kijken en waarom hij dingen doet zoals hij doet is helaas niet echt gelukt. En dan kan ik me frustreren, daar koos ik niet voor. Ik koos voor de 'ik accepteer hem' weg . Dit is wat het is.
Maar soms als vriendinnen even uit beeld zijn realiseer ik me weer dat dit niet het leven is zoals ik het wil leiden met een partner. Ik wil niet iedere avond tv kijken en ik wil echte gesprekken aangaan met discussies. Echt tijd voor elkaar zonder telefoon, tv of games.
Maar ik weet ook dat dat niet met heel veel mannen te bereiken is. En dat het dus ook een prima oplossing is als ik meer zinvolle besteding in mijn leven implementeer met een baan die ik leuk vind of met vriendinnen. Helaas verveel ik me dood op mijn werk, lukt ander werk vinden niet zo goed en hebben vriendinnen het erg druk. En dan zoek ik het weer bij mijn partner en loop tegen een muur aan. Ik wil de wereld zien, hij komt niet verder dan 20 km rondom huis. Ik ben een prater, hij een doener. Dat soort dingen.
Ik heb niet te klagen, echt niet, begrijp me niet verkeerd. Ik heb een goed leven. En mijn partner en super lief. Hij doet alles voor me en draagt me op handen. Interesses en emoties kan ik ook met vriendinnen delen. We vinden er wel een weg in.
Ik denk dat als het op dat niveau helemaal goed zit ik best met zo'n relatie zou kunnen leven mits leuk werk en genoeg andere mensen om dingen mee te delen. En toch ook wel enige interesse van je partner...
Mijn vriend is daarentegen nogal veeleisend naar mijn mening. Hij vindt dat er per se een gezamenlijk doel/hobby moet komen om de relatie goed genoeg te vinden. Grappig dat in mijn vriendenkring partners naast samen uit eten/kroeg/bios dat soort dingen geen echte hobby's delen, maar die van hem wel. Als in samen een bedrijf/ emigreren / zelfde sport e.d.
Het zal dus ook wel te maken hebben met je referentiekader.
Is samen een motorvakantie of leuke trip plannen niet iets wat jullie nader tot elkaar kan brengen? Dat zou echt een droom zijn van mijn vriend maar een motorrijbewijs halen is weer helemaal niks voor mij.
maandag 18 november 2019 14:09
Dat is zeker wat ik ga doen. Ik had ook niet verwacht dat hij ineens dit boek in zou duiken, maar een beetje interesse wat er in staat ontbreekt helaas ook. Ach, heb het naast me neergelegd.DS1971 schreef: ↑18-11-2019 12:45Ik lees hier irritatie. Je kan het ook anders draaien: ik vind dit belangrijk, dus ga ik ermee in de slag en nodig ik hem uit om daarin ook wat te doen door te vertellen wat ik geleerd heb van het boek en dat samen te bespreken.
En soms is het gewoon ook prima, dat alleen jij er iets mee doet.
maandag 18 november 2019 14:17
Hmmm ik herken het wel. Niet precies hetzelfde als TO maar wel zoiets. Mijn vriend is ook niet echt een emotionele prater, als zulke gesprekken komen is dat vooral bij een (lange) wandeling. Gewoon thuis heeft hij het vooral over zijn hobby (die hij thuis uitvoert) en bij het avondeten wordt altijd naar elkaars dag gevraagd (al vergeet hij dat nog weleens). Zodra hij weer met zijn hobby bezig is, dan weet ik dat diepzinnige gesprekken niet veel zin hebben. Daarbij loopt bonuszoon ook nog de helft van de week hier rond en die hoeft niet alles te weten natuurlijk, alleen als het voor hem van belang is. Ik zelf vergis mij nog vaak dat hij minder behoefte heeft aan diepzinnige gesprekken en dan kom ik aan met een spraakwaterval hahaha. Ik heb dan ook voorgenomen om zulke gesprekken te voeren met vriendinnen, die ik helaas weinig zie, omdat ze allemaal op minimaal 45 minuten rijden wonen. Vrouwen zijn toch daar anders in dan mannen. Dus misschien ook wat voor TO om zulke gesprekken gewoon met vriendinnen, zus, moeder, tante etc te bespreken?
maandag 18 november 2019 15:06
Daar heeft hij eigenlijk wel een punt als je het mij vraagt. Als je niet samen een doel hebt is de kans dat je uit elkaar drijft m.i. groot. Maar zo'n doel kan vanalles zijn. Dus ook kinderen krijgen/opvoeden. Nieuwe woning. Een reis. Whatever.catdoesdishes schreef: ↑18-11-2019 14:05Hij vindt dat er per se een gezamenlijk doel/hobby moet komen om de relatie goed genoeg te vinden.
maandag 18 november 2019 15:09
Wie geen doel heeft, verdwaalt nooit
maandag 18 november 2019 15:47
Kinderen krijgen en een andere woning zijn we het gelukkig over eens. Bij hem gaat het puur om een activiteit om samen uit te voeren.
Reizen maken we ook, maar dan in zijn ogen weer niet (lang/vaak) genoeg.
Het lastige is ook dat ik een vaste kantoorbaan heb en hij zzp'er is. Hij kan zo 3 maanden vrij nemen als hij zou willen, bij mij gaat dat gewoon niet. De compromissen die we gemaakt hebben van twee keer een maand weg zijn voor hem slechts kruimels.
Een eigen bedrijf samen zit er ook niet in. Hij werkt zijn hele leven in dezelfde branche en daar ligt mijn hart totaal niet. Bovendien heb ik niet het gevoel dat we nou zo'n superteam zijn dat samen werken een goed idee is.
Ik baal gewoon van het feit dat hij geforceerd iets zoekt wat (denk ik) bij mij niet te halen valt. Niet in de mate waarin hij graag zou willen.
maandag 18 november 2019 16:30
Er wordt hier gesproken over praten om het praten. Mijn vriend wordt daar ook nog weleens geïrriteerd over, als ik dat zelf doe (een onderwerp verzinnen om te kunnen praten). Ook verliest hij zijn interesse als ik te lang door ga over een onderwerp en kan ik ook 5 onderwerpen verder zijn, terwijl hij nog bij 1 is. Vooral met het avondeten vind ik het lastig, bij mij thuis was dit altijd het moment om even bij te kletsen. Er wordt even gevraagd hoe de dag was, na amper 10 min. pakt hij zijn telefoon er weer bij om het e.e.a. te checken of om wat te laten zien. Ik probeer mij er bij neer te leggen, maar erger mij wel aan, ik zal wel ouderwets zijn denk ik haha op mijn 33ste.Om 20.45 ligt bonuszoon op bed en dan accepteer ik ook dat hij vanaf dan behoefte heeft aan zichzelf en echt moet inschatten of een goed gesprek zin heeft of dat zijn hoofd te vol zit er voor. Al heeft hij er zelf ook een handje van om te lang over een onderwerp teveel te vertellen, ook ik kan dan mijn interesse verliezen, maar dat is meer omdat ik weinig snap van het onderwerp.
maandag 18 november 2019 16:52
En dat is nou de hoofdreden waarom ik graag bij mijn partner ben. Hij neemt me volledig zoals ik ben.catdoesdishes schreef: ↑18-11-2019 15:47Kinderen krijgen en een andere woning zijn we het gelukkig over eens. Bij hem gaat het puur om een activiteit om samen uit te voeren.
Reizen maken we ook, maar dan in zijn ogen weer niet (lang/vaak) genoeg.
Het lastige is ook dat ik een vaste kantoorbaan heb en hij zzp'er is. Hij kan zo 3 maanden vrij nemen als hij zou willen, bij mij gaat dat gewoon niet. De compromissen die we gemaakt hebben van twee keer een maand weg zijn voor hem slechts kruimels.
Een eigen bedrijf samen zit er ook niet in. Hij werkt zijn hele leven in dezelfde branche en daar ligt mijn hart totaal niet. Bovendien heb ik niet het gevoel dat we nou zo'n superteam zijn dat samen werken een goed idee is.
Ik baal gewoon van het feit dat hij geforceerd iets zoekt wat (denk ik) bij mij niet te halen valt. Niet in de mate waarin hij graag zou willen.
Lijkt me frustrerend dat je partner je wil veranderen. Zeker als dat iemand zijn niet bij je past.
Daarom wil ik wel uitkijken dat we ons niet allebei enorm gaan aanpassen tot gedrag dat niet bij ons past.
Zo ben ik wel weer gaan motor rijden maar ben ik geen lange afstand rijder op de snelweg. En heeft mijn vriend dus een aanhanger gemaakt om de motoren mee te kunnen nemen op vakantie. Lief hè?
Dat soort dingen zijn dus de dingen waarvoor ik bij hem ben. Hij weet overal een oplossing voor. Maar hij is een doener en geen voeler. En ik voel alles en moet overal over praten.
maandag 18 november 2019 16:58
Pantera88 schreef: ↑18-11-2019 16:52En dat is nou de hoofdreden waarom ik graag bij mijn partner ben. Hij neemt me volledig zoals ik ben.
Lijkt me frustrerend dat je partner je wil veranderen. Zeker als dat iemand zijn niet bij je past.
Daarom wil ik wel uitkijken dat we ons niet allebei enorm gaan aanpassen tot gedrag dat niet bij ons past.
Zo ben ik wel weer gaan motor rijden maar ben ik geen lange afstand rijder op de snelweg. En heeft mijn vriend dus een aanhanger gemaakt om de motoren mee te kunnen nemen op vakantie. Lief hè?
Dat soort dingen zijn dus de dingen waarvoor ik bij hem ben. Hij weet overal een oplossing voor. Maar hij is een doener en geen voeler. En ik voel alles en moet overal over praten.
Hij neemt je volledig zoals je bent, omdat jij je aanpast aan hem. Lief hoor, dat hij een aanhanger bouwt voor jullie motorfietsen, maar een keertje een stedentrip zonder motoren is teveel gevraagd gok ik zomaar.
Het is erg makkelijk om iemand te nemen zoals ze is, als diegene zich aanpast aan jou. Vraag hem nu eens om zich aan te passen aan jou, dan ben ik benieuwd of ie je nog steeds neemt zoals je bent, of dat ie zegt dat je beter met vriendinnen die dingen kan doen waar hij echt geen interesse in heeft.
