Relaties
alle pijlers
We praten niet
maandag 18 november 2019 07:41
Mijn vriend en ik hebben gisterenavond een conversatie gevoerd waar ik nogal van geschrokken ben.
Ik dacht namelijk dat wij een hele goede relatie hadden maar hij blijkt eigenlijk niet zo goed als ik dacht.
Mijn vriend studeert hard en vindt het leven van 'werken, studeren, tv kijken, (hobby)' wel prima zo. Ik gaf gisteren aan dat ik wat diepgang mis in de relatie. Het valt me de laatste tijd op dat ik voornamelijk monologen aan het voeren ben.
Ik ben een prater en praat graag over emoties en de dingen die me bezig houdt. Maar het begon me op te vallen dat hij niets terug zegt op mijn verhalen en dat hij soms zelfs geïrriteerd is en met rust gelaten wil worden.
Ik kaartte dit gisterenavond aan en hij zei weer niets en ik vroeg wat er dan in hem om gaat als ik praat (niet verwijtend, open vraag).
Hij zei: " ik probeer te bedenken dat ik zal zeggen maar weet niet wat ik zal zeggen en zeg dan maar niets". Ook zegt hij dat de meeste dingen waar ik over praat heeft hij geen mening over.
Daar begonnen bij mij al een beetje alarm bellen te rinkelen. Maar daarna zei hij: "er zijn wel dingen die mij bezig houden maar ik denk dat het jou niet interesseert dus zeg ik maar niets". En daarna kwam een lijst met dingen die hem bezig houden waar ik dus weinig weet van heb. Ook zegt hij dat hij het accepteert zoals het is omdat hij onvoorwaardelijk van me houdt.
Ik schrok me wezenloos.
Er gaat nu dus van alles door me heen. Van "Ik ga mijn best doen meer interesse in hem en zijn werk/ hobby's te stellen " tot "we passen niet bij elkaar omdat we weinig tot geen gezamenlijke interesses hebben".
Hij is een stuk jonger dan ik en ik heb ook moeten leren praten. Dus misschien moet hij dat ook nog leren.
Wat vinden jullie?
Ik dacht namelijk dat wij een hele goede relatie hadden maar hij blijkt eigenlijk niet zo goed als ik dacht.
Mijn vriend studeert hard en vindt het leven van 'werken, studeren, tv kijken, (hobby)' wel prima zo. Ik gaf gisteren aan dat ik wat diepgang mis in de relatie. Het valt me de laatste tijd op dat ik voornamelijk monologen aan het voeren ben.
Ik ben een prater en praat graag over emoties en de dingen die me bezig houdt. Maar het begon me op te vallen dat hij niets terug zegt op mijn verhalen en dat hij soms zelfs geïrriteerd is en met rust gelaten wil worden.
Ik kaartte dit gisterenavond aan en hij zei weer niets en ik vroeg wat er dan in hem om gaat als ik praat (niet verwijtend, open vraag).
Hij zei: " ik probeer te bedenken dat ik zal zeggen maar weet niet wat ik zal zeggen en zeg dan maar niets". Ook zegt hij dat de meeste dingen waar ik over praat heeft hij geen mening over.
Daar begonnen bij mij al een beetje alarm bellen te rinkelen. Maar daarna zei hij: "er zijn wel dingen die mij bezig houden maar ik denk dat het jou niet interesseert dus zeg ik maar niets". En daarna kwam een lijst met dingen die hem bezig houden waar ik dus weinig weet van heb. Ook zegt hij dat hij het accepteert zoals het is omdat hij onvoorwaardelijk van me houdt.
Ik schrok me wezenloos.
Er gaat nu dus van alles door me heen. Van "Ik ga mijn best doen meer interesse in hem en zijn werk/ hobby's te stellen " tot "we passen niet bij elkaar omdat we weinig tot geen gezamenlijke interesses hebben".
Hij is een stuk jonger dan ik en ik heb ook moeten leren praten. Dus misschien moet hij dat ook nog leren.
Wat vinden jullie?
maandag 18 november 2019 08:55
De schrijver Carmiggelt had vaak van die stukjes waarin beschreven wordt hoe mensen met geheel eigen belevingswerelden botsen en hij beschrijft die clashes erg subtiel en een met wrange humor die iedereen herkent.
Als je zin hebt is hier een bundel van die verhaaltjes: "ik lieg de waarheid" https://www.dbnl.org/tekst/carm002ikli0 ... i02_01.pdf
Misschien herken je je man en jezelf daartussen.
Als je zin hebt is hier een bundel van die verhaaltjes: "ik lieg de waarheid" https://www.dbnl.org/tekst/carm002ikli0 ... i02_01.pdf
Misschien herken je je man en jezelf daartussen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 18 november 2019 09:04
Ten eerste is het natuurlijk bijzonder grappig dat het kwartje nu pas is gevallen dat jouw verbal diarrhea (dit is even een invulling van mij, maar ik doe dat om een punt te maken) niet bepaald uitnodigt om tot een gesprek te komen en af en toe gewoon bloedirritant is.
Jouw vriend heeft kennelijk af en toe ‘me time’ nodig. En jij walst daar dan overheen met een spraakwaterval waar hij niet eens op kan reageren (hij probeert het, zo lees ik, maar zodra hij iets bedacht heeft om terug te zeggen ben jij wellicht 5 onderwerpen verder, en ja... ik overdrijf weer, maar om een punt te maken).
Nou even naar de kern: jij bent duidelijk van het vele praten (zilver!) en hij van het zwijgen (goud!). Maar wat steekt daarachter? Welke behoefte van jou wordt nu niet vervuld? Ik gok zomaar eens dat dit jouw manier is om je te verbinden met hem. En het is duidelijk niet zijn manier.
Daar komt nog eens bij dat jullie kennelijk een compleet andere belevingswereld hebben. Wat ook niet zo gek is: jij bent 30+ en zit dus midden in de fase van het eerste deel van je loopbaan en hij is begin 20 en is gewoon student. Weet je hoe moeilijk dat is? Ik heb zelf altijd heel erg geklikt met vrouwen die veel jonger zijn dan ik, maar ik heb al snel geleerd dat verschillende levensfases zich heel lastig laten overbruggen.
Laat ik het zo zeggen: communicatie is bij jullie per definitie een uitdaging. En voor jou is het heel belangrijk om je op die manier te verbinden. Nou, dan is jullie relatie gewoon een enorme uitdaging.
Wat te doen?
Communiceer eens op een manier die hem uitnodigt om iets terug te zeggen. Bijvoorbeeld: als jij over jouw gevoelens wil praten, wees dan meer to the point en eindig dan met een probleemvraag. Want dat triggert de meeste mannen om het probleem op te lossen. En natuurlijk gaat het niet om de oplossing, maar op die manier heeft hij er over nagedacht en kun je aan de hand van de oplossing wellicht verder de diepte in. Kleine stapjes... En die oplossing komt misschien niet meteen, misschien pas een paar uur later. Ook goed, het gaat erom dat je een vorm gaat vinden waarmee jouw behoefte wordt vervuld.
En even: ik vul wat zaken in, wellicht ook niet helemaal correct. Maar stel dan gewoon jezelf de vraag: welke behoefte wordt nu niet vervuld en hoe kan die wel worden vervuld.
Besef je ook dat hij duidelijk op een andere manier zich verbindt met jou. Probeer dat te herkennen en ook positief te beantwoorden. Want jullie communiceren duidelijk in andere talen (communicatie is voor het grootste deel non-verbaal) en als jullie elkaars talen niet leren herkennen en erkennen, dan loopt het vanzelf een keer spaak.
Wat wellicht sowieso niet te voorkomen is, want een vraag die al snel opkomt bij wat je schrijft is: wat bindt jullie wel (en is dat voldoende)?
Jouw vriend heeft kennelijk af en toe ‘me time’ nodig. En jij walst daar dan overheen met een spraakwaterval waar hij niet eens op kan reageren (hij probeert het, zo lees ik, maar zodra hij iets bedacht heeft om terug te zeggen ben jij wellicht 5 onderwerpen verder, en ja... ik overdrijf weer, maar om een punt te maken).
Nou even naar de kern: jij bent duidelijk van het vele praten (zilver!) en hij van het zwijgen (goud!). Maar wat steekt daarachter? Welke behoefte van jou wordt nu niet vervuld? Ik gok zomaar eens dat dit jouw manier is om je te verbinden met hem. En het is duidelijk niet zijn manier.
Daar komt nog eens bij dat jullie kennelijk een compleet andere belevingswereld hebben. Wat ook niet zo gek is: jij bent 30+ en zit dus midden in de fase van het eerste deel van je loopbaan en hij is begin 20 en is gewoon student. Weet je hoe moeilijk dat is? Ik heb zelf altijd heel erg geklikt met vrouwen die veel jonger zijn dan ik, maar ik heb al snel geleerd dat verschillende levensfases zich heel lastig laten overbruggen.
Laat ik het zo zeggen: communicatie is bij jullie per definitie een uitdaging. En voor jou is het heel belangrijk om je op die manier te verbinden. Nou, dan is jullie relatie gewoon een enorme uitdaging.
Wat te doen?
Communiceer eens op een manier die hem uitnodigt om iets terug te zeggen. Bijvoorbeeld: als jij over jouw gevoelens wil praten, wees dan meer to the point en eindig dan met een probleemvraag. Want dat triggert de meeste mannen om het probleem op te lossen. En natuurlijk gaat het niet om de oplossing, maar op die manier heeft hij er over nagedacht en kun je aan de hand van de oplossing wellicht verder de diepte in. Kleine stapjes... En die oplossing komt misschien niet meteen, misschien pas een paar uur later. Ook goed, het gaat erom dat je een vorm gaat vinden waarmee jouw behoefte wordt vervuld.
En even: ik vul wat zaken in, wellicht ook niet helemaal correct. Maar stel dan gewoon jezelf de vraag: welke behoefte wordt nu niet vervuld en hoe kan die wel worden vervuld.
Besef je ook dat hij duidelijk op een andere manier zich verbindt met jou. Probeer dat te herkennen en ook positief te beantwoorden. Want jullie communiceren duidelijk in andere talen (communicatie is voor het grootste deel non-verbaal) en als jullie elkaars talen niet leren herkennen en erkennen, dan loopt het vanzelf een keer spaak.
Wat wellicht sowieso niet te voorkomen is, want een vraag die al snel opkomt bij wat je schrijft is: wat bindt jullie wel (en is dat voldoende)?
anoniem_382249 wijzigde dit bericht op 18-11-2019 09:48
24.50% gewijzigd
maandag 18 november 2019 09:09
Pantera88 schreef: ↑18-11-2019 08:09Wel goede punten. Ik moet bekennen dat ik het moeilijk vind om interesse te blijven tonen omdat het enige dat hem bezig houdt motoren/ techniek zijn. Hij kijkt de hele dag filmpjes erover en denkt de hele dag door aan motoren. Tenminste, zo komt het op me over. Ik ben zelf weer gaan motor rijden om dichter bij hem te komen. Maar verder boeit het me weinig.
Maar jullie hebben gelijk, het moet van 2 kanten komen en ik moet hem nemen zoals hij is. Ik vind het erg als hij nooit kan praten met me over de dingen die hem bezig houden.
Het lijkt er op dat Jullie praten met een goed gesprek verwarren.
Even generaliserend; veel vrouwen gebruiken praten als verbinding en veel mannen niet. In jouw geval praat jij dan veel om een connectie te maken (net als knuffelen) en maakt de inhoud van wat je zegt daarbij ook niet zo veel uit. Voor hem is praten inhoudelijk functioneel, dus hij ervaart het niet als contact maken maar als 'iets van de inhoud moeten vinden'. Dus jij 'overvoert' hem constant met 'goeie gesprekken'. En hij kan niet tegelijkertijd aan motoren denken en zich concentreren op wat jij zegt. Op een gegeven ogenblik ga je over zijn spanningsboog heen en luistert hij niet meer. Laat staan dat hij zelf nog de behoefte voelt om zelf ook nog eens een goed gesprek te beginnen.
Het lastige is nu dat je van hem geen prater (verbale knuffelaar) kan maken. Net zo goed als dat jij het niet uit kan zetten. Maar je kan hier misschien wel iets mee door eens te kijken of dit inderdaad bij jullie zo werkt. En je kan er dan ook alert op zijn dat jouw vele praten er ook toe kan leiden dat hij ook niks meer zegt of niet meer luistert als het er wel toe doet.
maandag 18 november 2019 09:38
Dit is een goede vraag TO. Wat is nou eigenlijk het probleem? Hij houdt van je zoals je bent en hoe je bent.
Vraag is meer, houd jij ook van hem zoals hij is?
Misschien dat het antwoord nee is, maar dat is dan meer iets dat bij jou ligt dan bij hem.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
maandag 18 november 2019 09:47
Dat vind ik ook wel heel makkelijk gezegd. Zij mag toch wel haar behoeftes aangeven zodat hij daar rekening mee kan houden? Je partner willen veranderen is niet per definitie slecht.boebezoebe schreef: ↑18-11-2019 09:38Dit is een goede vraag TO. Wat is nou eigenlijk het probleem? Hij houdt van je zoals je bent en hoe je bent.
Vraag is meer, houd jij ook van hem zoals hij is?
Misschien dat het antwoord nee is, maar dat is dan meer iets dat bij jou ligt dan bij hem.
Simpel voorbeeld: een man die zijn sokken laat slingeren, zou je die niet willen veranderen in een man die zijn sokken in de wasmand mikt? Of neem je die gewoon zoals hij is?
Natuurlijk zal haar vriend niet ineens een prater worden, maar het lijkt mij ook weer niet teveel gevraagd dat beiden wat interesse tonen in elkaar. De vorm moeten ze dan samen uitkomen. En dat leidt weer tot groei.
maandag 18 november 2019 09:49
Bedankt voor de vele antwoorden. Ik kan daar zeker wel wat mee.
Ik ga lezen en bekijken.
Mijn vriend verbindt lichamelijk (knuffelt het liefste de hele dag) en ik verbind dmv praten.
We zullen een middenweg moeten vinden. Ik ben niet zo knuffelig als dingen me dwars zitten en hij is geen prater als gingen hem dwars zitten.
Maar een relatie is geven en nemen. We vinden wel een weg die voor ons beiden werkt.
Mijn vriend wil niet dat ik verander, hij vindt me goed zoals ik ben. En dat bewonder ik in hem. Daar kan ik nog wat van leren.
Ik wil ook niet dat hij verandert maar toch heb ik moeite met aanpassen terwijl hij het moeiteloos doet.
Ik ga lezen en bekijken.
Mijn vriend verbindt lichamelijk (knuffelt het liefste de hele dag) en ik verbind dmv praten.
We zullen een middenweg moeten vinden. Ik ben niet zo knuffelig als dingen me dwars zitten en hij is geen prater als gingen hem dwars zitten.
Maar een relatie is geven en nemen. We vinden wel een weg die voor ons beiden werkt.
Mijn vriend wil niet dat ik verander, hij vindt me goed zoals ik ben. En dat bewonder ik in hem. Daar kan ik nog wat van leren.
Ik wil ook niet dat hij verandert maar toch heb ik moeite met aanpassen terwijl hij het moeiteloos doet.
maandag 18 november 2019 09:49
Thx. Aangepast.
maandag 18 november 2019 09:54
Wijze woorden.DS1971 schreef: ↑18-11-2019 09:47Dat vind ik ook wel heel makkelijk gezegd. Zij mag toch wel haar behoeftes aangeven zodat hij daar rekening mee kan houden? Je partner willen veranderen is niet per definitie slecht.
Simpel voorbeeld: een man die zijn sokken laat slingeren, zou je die niet willen veranderen in een man die zijn sokken in de wasmand mikt? Of neem je die gewoon zoals hij is?
Natuurlijk zal haar vriend niet ineens een prater worden, maar het lijkt mij ook weer niet teveel gevraagd dat beiden wat interesse tonen in elkaar. De vorm moeten ze dan samen uitkomen. En dat leidt weer tot groei.
We vinden wel een middenweg.
Gek genoeg neem ik de man dan weer wel zoals hij is wat rommel betreft. Maar het feit dat hij geen idee heeft wat hij voelt kan ik me dan weer niet bij neer leggen.
maandag 18 november 2019 10:02
Fijn dat jullie nu in ieder geval door hebben hoe jullie naar elkaar toe communiceren. En leer dat gebruiken. Dus als jou iets dwars zit, begin dan eens met een knuffel. Dan ontspant hij, stelt hij zich meer open en terwijl je knuffelt kan jij dan vertellen wat jou dwars zit.Pantera88 schreef: ↑18-11-2019 09:49Bedankt voor de vele antwoorden. Ik kan daar zeker wel wat mee.
Ik ga lezen en bekijken.
Mijn vriend verbindt lichamelijk (knuffelt het liefste de hele dag) en ik verbind dmv praten.
We zullen een middenweg moeten vinden. Ik ben niet zo knuffelig als dingen me dwars zitten en hij is geen prater als gingen hem dwars zitten.
Maar een relatie is geven en nemen. We vinden wel een weg die voor ons beiden werkt.
Mijn vriend wil niet dat ik verander, hij vindt me goed zoals ik ben. En dat bewonder ik in hem. Daar kan ik nog wat van leren.
Ik wil ook niet dat hij verandert maar toch heb ik moeite met aanpassen terwijl hij het moeiteloos doet.
En daarmee nodig je hem uit om omgekeerd jou meer te gaan benaderen op de juiste manier. En dat zal ook vaak nog fout gaan en het helpt om dat op een ontspannen manier te benoemen.
maandag 18 november 2019 10:10
Een hele goede tip. Ga ik toepassen.DS1971 schreef: ↑18-11-2019 10:02Fijn dat jullie nu in ieder geval door hebben hoe jullie naar elkaar toe communiceren. En leer dat gebruiken. Dus als jou iets dwars zit, begin dan eens met een knuffel. Dan ontspant hij, stelt hij zich meer open en terwijl je knuffelt kan jij dan vertellen wat jou dwars zit.
En daarmee nodig je hem uit om omgekeerd jou meer te gaan benaderen op de juiste manier. En dat zal ook vaak nog fout gaan en het helpt om dat op een ontspannen manier te benoemen.
maandag 18 november 2019 10:11
Maar dat is zo logisch omdat jij je op die manier verbindt. Het is dus essentieel voor jou. Hij moet dat ook weten.
We hebben allemaal onze ‘eigenaardigheden’ en het kan geen kwaad om er af en toe bij stil te staan. Veel relaties gaan uiteindelijk de mist in omdat men er niet (meer) bij stilstaat.
Teveel acceptatie is ook geen liefde. Je wil toch samen het beste van de relatie maken, niet onverschillig zijn.
maandag 18 november 2019 10:17
DS1971 schreef: ↑18-11-2019 09:47Dat vind ik ook wel heel makkelijk gezegd. Zij mag toch wel haar behoeftes aangeven zodat hij daar rekening mee kan houden? Je partner willen veranderen is niet per definitie slecht.
Simpel voorbeeld: een man die zijn sokken laat slingeren, zou je die niet willen veranderen in een man die zijn sokken in de wasmand mikt? Of neem je die gewoon zoals hij is?
Natuurlijk zal haar vriend niet ineens een prater worden, maar het lijkt mij ook weer niet teveel gevraagd dat beiden wat interesse tonen in elkaar. De vorm moeten ze dan samen uitkomen. En dat leidt weer tot groei.
Bij ons thuis doen we onze eigen was (lekker cliche ook, alsof ik per se als vrouw de was zou doen of me druk zou maken om wat rondslingerende sokken..). Ik ben hier in huis de rommelkont en daarin houden we beide inderdaad rekening met elkaar (als ik hem een plezier kan doen met netter zijn doe ik dat, andersom accepteert hij dat ik niet ben als hij). Waar twee mensen zijn heb je altijd verschillen en soms lijken die vooral groot terwijl het best mee kan vallen.
Ik vind dat wel heel wat anders dan omdat iemand geen prater is het probleem bij de niet-prater leggen. Ik snap niet dat iemand per se een partners manier van 'zijn' wil veranderen. Ga dan lekker op zoek naar iemand die wél praat als dat zo belangrijk voor je is.
En als je je op gaat stellen als iemand die een ander op moet voeden, wees dan niet verbaasd als de ander zich als een soort kind gaat gedragen.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
maandag 18 november 2019 10:22
Ik snap jou wel, ik zit eigenlijk in hetzelfde schuitje.
Mijn vriend zijn interesses/hobby's zijn toevallig ook motorrijden en verder dingen als vissen, extreme sporten, outdoor leven.
Niet bepaald mijn cup of tea (meer dingen in de culturele hoek, dans, muziek e.d.)
Het gezellig houden tijdens het avond eten vind ik ook best lastig.
Mijn vriend is juist wel een prater, maar dan alleen over de onderwerpen die hem interesseren en dat zijn niet de dingen die mij bezig houden.
Ik heb wel altijd interesse in zijn hobby's en werk getoond en vraag ook door. Ga mee achterop de motor/kiezen vakanties uit waar hij zich uit kan leven e.d. maar andersom zit dat er gewoon niet in weet ik na 7 jaar... daar heb ik vrienden en familie voor.
Ik snap heel goed dat het af en toe vreselijk vermoeiend en frustrerend is om van die eenzijdige gesprekken te moeten voeren. Ik weet het maar al te goed.
Helaas geen oplossing voor je, hik tegen hetzelfde aan.
Ik heb een afspraak voor relatietherapie staan, om een boel redenen maar communicatie is zeker een groot onderdeel ervan.
Ik hoop dat het voor jullie niet zover hoeft te komen, hopelijk kunnen jullie naar elkaar toegroeien en de verschillen accepteren.
Mijn vriend zijn interesses/hobby's zijn toevallig ook motorrijden en verder dingen als vissen, extreme sporten, outdoor leven.
Niet bepaald mijn cup of tea (meer dingen in de culturele hoek, dans, muziek e.d.)
Het gezellig houden tijdens het avond eten vind ik ook best lastig.
Mijn vriend is juist wel een prater, maar dan alleen over de onderwerpen die hem interesseren en dat zijn niet de dingen die mij bezig houden.
Ik heb wel altijd interesse in zijn hobby's en werk getoond en vraag ook door. Ga mee achterop de motor/kiezen vakanties uit waar hij zich uit kan leven e.d. maar andersom zit dat er gewoon niet in weet ik na 7 jaar... daar heb ik vrienden en familie voor.
Ik snap heel goed dat het af en toe vreselijk vermoeiend en frustrerend is om van die eenzijdige gesprekken te moeten voeren. Ik weet het maar al te goed.
Helaas geen oplossing voor je, hik tegen hetzelfde aan.
Ik heb een afspraak voor relatietherapie staan, om een boel redenen maar communicatie is zeker een groot onderdeel ervan.
Ik hoop dat het voor jullie niet zover hoeft te komen, hopelijk kunnen jullie naar elkaar toegroeien en de verschillen accepteren.
maandag 18 november 2019 10:30
Hij zit er niet mee denk ik.
Maar verder goed bezig met het vinden van een weg waarbij je elkaar misschien wat tegemoet komt maar vooral ook jezelf laat zijn. Probeer ook onderscheid te maken in 'praten om contact te hebben' en 'praten omdat er iets gezegd moet worden'. Net zo goed als dat knuffelen niet hetzelfde gewicht heeft als seks. Het is beide belangrijk, maar niet hetzelfde.
maandag 18 november 2019 10:38
Catdoesdishes, jij ook in een lastige situatie. Ik denk dat het wel op te lossen is en jullie eruit komen. Ik hoop het voor jullie in ieder geval.
Wij hebben enige tijd geleden ook relatietherapie gehad. Ik had er zoveel moeite mee dat hij mijn gevoel niet begreep.
Maar na 3 sessies zijn we er mee gestopt. De therapeut gaf mij eigenlijk gelijk en ging heel erg in op zijn jeugd en het niet kunnen komen bij zijn gevoel.
We zijn ermee gestopt en ben ik hem gaan accepteren zoals hij is. Met de moeite bij zijn gevoel te kunnen erbij. Maar ik kan niet mezelf opzij zetten en stoppen met praten. Dat lukt me niet.
Lange tijd heb ik ook interesses in zijn hobby's en werk gestoken. Dat ging goed. Ik denk dat ik het moeilijk vind dat hij er zo weinig is en als hij er is niet echt aanwezig is. Daarom ben ik mijn interesse wat verloren. Ik besef me dat ik daar weer aan moet werken.
Wij hebben enige tijd geleden ook relatietherapie gehad. Ik had er zoveel moeite mee dat hij mijn gevoel niet begreep.
Maar na 3 sessies zijn we er mee gestopt. De therapeut gaf mij eigenlijk gelijk en ging heel erg in op zijn jeugd en het niet kunnen komen bij zijn gevoel.
We zijn ermee gestopt en ben ik hem gaan accepteren zoals hij is. Met de moeite bij zijn gevoel te kunnen erbij. Maar ik kan niet mezelf opzij zetten en stoppen met praten. Dat lukt me niet.
Lange tijd heb ik ook interesses in zijn hobby's en werk gestoken. Dat ging goed. Ik denk dat ik het moeilijk vind dat hij er zo weinig is en als hij er is niet echt aanwezig is. Daarom ben ik mijn interesse wat verloren. Ik besef me dat ik daar weer aan moet werken.
maandag 18 november 2019 11:09
Ai, daar ben ik dus ook bang voor. Dat de therapie niet gaat brengen wat ik er van hoop.
Ik heb op haar aanraden wel een boek aangeschaft ter voorbereiding; Houd me vast van Sue Johnson.
Ik ben er pas net in begonnen dus kan er nog niet veel over zeggen maar het geeft wel nieuwe inzichten. Misschien ook iets voor jou en je vriend?
Helaas leest mijn vriend nooit boeken en begint hij er dus ook niet aan... weer iets wat ik zelf moet doen.
Doen jullie wel leuke dingen samen? Dingen waar je allebei plezier uit haalt naast tv kijken?
Ik heb op haar aanraden wel een boek aangeschaft ter voorbereiding; Houd me vast van Sue Johnson.
Ik ben er pas net in begonnen dus kan er nog niet veel over zeggen maar het geeft wel nieuwe inzichten. Misschien ook iets voor jou en je vriend?
Helaas leest mijn vriend nooit boeken en begint hij er dus ook niet aan... weer iets wat ik zelf moet doen.
Doen jullie wel leuke dingen samen? Dingen waar je allebei plezier uit haalt naast tv kijken?
maandag 18 november 2019 11:15
Pantera88 schreef: ↑18-11-2019 10:38Catdoesdishes, jij ook in een lastige situatie. Ik denk dat het wel op te lossen is en jullie eruit komen. Ik hoop het voor jullie in ieder geval.
Wij hebben enige tijd geleden ook relatietherapie gehad. Ik had er zoveel moeite mee dat hij mijn gevoel niet begreep.
Maar na 3 sessies zijn we er mee gestopt. De therapeut gaf mij eigenlijk gelijk en ging heel erg in op zijn jeugd en het niet kunnen komen bij zijn gevoel.
We zijn ermee gestopt en ben ik hem gaan accepteren zoals hij is. Met de moeite bij zijn gevoel te kunnen erbij. Maar ik kan niet mezelf opzij zetten en stoppen met praten. Dat lukt me niet.
Lange tijd heb ik ook interesses in zijn hobby's en werk gestoken. Dat ging goed. Ik denk dat ik het moeilijk vind dat hij er zo weinig is en als hij er is niet echt aanwezig is. Daarom ben ik mijn interesse wat verloren. Ik besef me dat ik daar weer aan moet werken.
Dat is natuurlijk ook wel heel erg gek. 3 sessies bij een relatietherapeut, er dan mee stoppen maar daar wel conclusies aan verbinden en ook nog concluderen dat de therapeut jou gelijk gaf en zag dat hij een blokkade heeft vanuit zijn jeugd.
En toen dachten jullie 'mooi dan is dat ook weer opgelost, we kunnen altijd voor de kleine losse eindjes nog een topic op Viva openen'?
maandag 18 november 2019 11:16
ik zeg over het algemeen he... niet dat alle mannen zo zijn... en ik heb dit met redelijk wat mannen besproken en die waren het echt mee eens. Geen van alle had veel behoefte om continu emoties te uiten. Als er iets was trokken ze zich liever terug. Een man zit gewoon anders in elkaar als een vrouw.
maandag 18 november 2019 11:22
Tsja, herkenbaar. Ik ken het boek en heb ook een therapeut uitgezocht die op die manier werkt. Mijn vriend leest ook niet. Ik heb wel de informatie met hem besproken. Hij snapt nu wel waarom ik heftig op dingen kan reageren. Omdat het oud zeer triggert. Maar echt bij zijn eigen gevoel kijken en waarom hij dingen doet zoals hij doet is helaas niet echt gelukt. En dan kan ik me frustreren, daar koos ik niet voor. Ik koos voor de 'ik accepteer hem' weg . Dit is wat het is.catdoesdishes schreef: ↑18-11-2019 11:09Ai, daar ben ik dus ook bang voor. Dat de therapie niet gaat brengen wat ik er van hoop.
Ik heb op haar aanraden wel een boek aangeschaft ter voorbereiding; Houd me vast van Sue Johnson.
Ik ben er pas net in begonnen dus kan er nog niet veel over zeggen maar het geeft wel nieuwe inzichten. Misschien ook iets voor jou en je vriend?
Helaas leest mijn vriend nooit boeken en begint hij er dus ook niet aan... weer iets wat ik zelf moet doen.
Doen jullie wel leuke dingen samen? Dingen waar je allebei plezier uit haalt naast tv kijken?
Maar soms als vriendinnen even uit beeld zijn realiseer ik me weer dat dit niet het leven is zoals ik het wil leiden met een partner. Ik wil niet iedere avond tv kijken en ik wil echte gesprekken aangaan met discussies. Echt tijd voor elkaar zonder telefoon, tv of games.
Maar ik weet ook dat dat niet met heel veel mannen te bereiken is. En dat het dus ook een prima oplossing is als ik meer zinvolle besteding in mijn leven implementeer met een baan die ik leuk vind of met vriendinnen. Helaas verveel ik me dood op mijn werk, lukt ander werk vinden niet zo goed en hebben vriendinnen het erg druk. En dan zoek ik het weer bij mijn partner en loop tegen een muur aan. Ik wil de wereld zien, hij komt niet verder dan 20 km rondom huis. Ik ben een prater, hij een doener. Dat soort dingen.
Ik heb niet te klagen, echt niet, begrijp me niet verkeerd. Ik heb een goed leven. En mijn partner en super lief. Hij doet alles voor me en draagt me op handen. Interesses en emoties kan ik ook met vriendinnen delen. We vinden er wel een weg in.
maandag 18 november 2019 11:23
Ik denk dat voor de grote lijnen je inderdaad gelijk hebt.abracadabra schreef: ↑18-11-2019 11:16ik zeg over het algemeen he... niet dat alle mannen zo zijn... en ik heb dit met redelijk wat mannen besproken en die waren het echt mee eens. Geen van alle had veel behoefte om continu emoties te uiten. Als er iets was trokken ze zich liever terug. Een man zit gewoon anders in elkaar als een vrouw.
maandag 18 november 2019 11:35
Wanneer je niet een doorsnee avond voor de TV wilt slijten met jouw vriend, in hoeverre zouden jullie samen een bordspel kunnen spelen. En dan wel eentje met uitdaging en onderlinge interactie. Dit omdat je dan samen met hetzelfde bezig bent en je naast het communiceren over het bordspel ook de gelegenheid hebt om af en toe over iets anders te praten. Maar vooral het samen bezig zijn naar een doel. Ik zou je de spellenbeurs aanraden, maar die is reeds voorbij, maar een cooperatief spel voor minimaal 2 personen waar je dus met zijn allen gezamelijk tegen het spelelement speelt is een hele goede manier om te communiceren. Het Bordspel Pandemic is een voorbeeld van cooperatief spelen.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
maandag 18 november 2019 11:38
Als je uidaging op je werk mist, dan kun je daar toch mee aan de slag. Als je vreindschap mist, dan kun je daar ook mee aan de slag. Waarom moet je partner alles wat jij mist oplossen?
Tuurlijk, ik deel ook graag dingen met mijn vriend, maar ik hoef niet Alles van hem. Andersom kan ik ok niet Alles voor hem zijn, liever niet zelfs.
Tuurlijk, ik deel ook graag dingen met mijn vriend, maar ik hoef niet Alles van hem. Andersom kan ik ok niet Alles voor hem zijn, liever niet zelfs.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
