Relaties
alle pijlers
we weten het niet meer
dinsdag 29 juli 2008 om 12:55
Lieve forum bezoekers,
Ik heb me vandaag aangemeld, aangezien ik met de volgende hersenkraker zit. Mijn vriend R. en ik zijn inmiddels 3,5 jaar bijelkaar. Van deze tijd wonen we 2,5 jaar samen. Toen we ons eerste afspraakje hadden wist ik al dat we elkaars tegenpolen waren.
Ik ben extravert, hij introvertBen een familiemens, hij niet.Bourgondiër in hart en nieren, hij niet.Onze interesses liggen mijlenver uitelkaar.Ook zitten we qua humor niet echt op 1 lijn.En onze toekomstbeelden stroken niet met elkaar ( ik wil trouwen en kinderen, hij is daar nog niet over uit).
Zoals jullie zien is het een hele lijst met verschillen. Deze maand ben ik 3 weken in India geweest ( vrijwilligerswerk). Tijdens mijn verblijf daar heb ik goed over onze relatie na kunnen denken, en ik betrapte me erop dat ik R. niet miste.
Vorige week donderdag ben ik geland op Schiphol en R. en mijn broer kwamen me ophalen. Het klinkt vreemd, maar mijn gevoel voor R. leek anders te zijn als voor mijn reis naar India. Een dag na terugkomst zaten R. en ik in de huiskamer een lekker bakje koffie te drinken. Ik weet niet hoe het kwam, maar ineens ging het gesprek over ons en onze verschillen en toekomstbeelden.
Het is gewoon een feit dat we altijd op de hoogte waren van onze verschillen en toekomstbeelden. In het begin van een relatie zie je die verschillen dan ook niet als belemmering, maar als iets wat overkomelijk kan zijn.
Na 3,5 jaar merken we aan elkaar dat onze irritatiegrens sneller word bereikt, en dat we wat vaker op elkaar kibbelen. Verder neigt R. toch naar een toekomst zonder kinderen.
Ik ben 28 jaar en heb deze wens wel. Op dit moment hebben R. en ik allebei twijfels over onze toekomst. Verder ben ik niet ongelukkig, zijn we beste maatjes en communiceren we prima. Geen onderwerp is te zwaar voor ons. Daarom houdt ik ook zoveel van die jongen.
Hebben jullie misschien een handvat voor me, of ervaringsverhalen die ons kunnen helpen in deze moeilijke situatie.
Alvast bedankt voor jullie reactie.
Groeten,
Piekerien
Ik heb me vandaag aangemeld, aangezien ik met de volgende hersenkraker zit. Mijn vriend R. en ik zijn inmiddels 3,5 jaar bijelkaar. Van deze tijd wonen we 2,5 jaar samen. Toen we ons eerste afspraakje hadden wist ik al dat we elkaars tegenpolen waren.
Ik ben extravert, hij introvertBen een familiemens, hij niet.Bourgondiër in hart en nieren, hij niet.Onze interesses liggen mijlenver uitelkaar.Ook zitten we qua humor niet echt op 1 lijn.En onze toekomstbeelden stroken niet met elkaar ( ik wil trouwen en kinderen, hij is daar nog niet over uit).
Zoals jullie zien is het een hele lijst met verschillen. Deze maand ben ik 3 weken in India geweest ( vrijwilligerswerk). Tijdens mijn verblijf daar heb ik goed over onze relatie na kunnen denken, en ik betrapte me erop dat ik R. niet miste.
Vorige week donderdag ben ik geland op Schiphol en R. en mijn broer kwamen me ophalen. Het klinkt vreemd, maar mijn gevoel voor R. leek anders te zijn als voor mijn reis naar India. Een dag na terugkomst zaten R. en ik in de huiskamer een lekker bakje koffie te drinken. Ik weet niet hoe het kwam, maar ineens ging het gesprek over ons en onze verschillen en toekomstbeelden.
Het is gewoon een feit dat we altijd op de hoogte waren van onze verschillen en toekomstbeelden. In het begin van een relatie zie je die verschillen dan ook niet als belemmering, maar als iets wat overkomelijk kan zijn.
Na 3,5 jaar merken we aan elkaar dat onze irritatiegrens sneller word bereikt, en dat we wat vaker op elkaar kibbelen. Verder neigt R. toch naar een toekomst zonder kinderen.
Ik ben 28 jaar en heb deze wens wel. Op dit moment hebben R. en ik allebei twijfels over onze toekomst. Verder ben ik niet ongelukkig, zijn we beste maatjes en communiceren we prima. Geen onderwerp is te zwaar voor ons. Daarom houdt ik ook zoveel van die jongen.
Hebben jullie misschien een handvat voor me, of ervaringsverhalen die ons kunnen helpen in deze moeilijke situatie.
Alvast bedankt voor jullie reactie.
Groeten,
Piekerien
vrijdag 1 augustus 2008 om 13:11
Hi Piekerien,
Wat een ontzettend herkenbaar verhaal. Toen ik 28 was (bijna 5 jaar geleden), liep ik met mijn ex-vriend exact tegen dezelfde issues aan. Uiteindelijk hebben wij ook de knoop doorgehakt en dit is de beste beslissing ooit gebleken. Juist omdat wij allebei begrepen dat dit niet zo verder kon en er verder geen drama's bij kwamen kijken is alles heel vriendschappelijk verlopen. Ook hij heeft geholpen met zoeken naar een nieuw huis en zelfs bij mij geschilderd. Is natuurlijk niet altijd makkelijk geweest en op een zwak moment moest ik er wel voor waken om niet meer in zijn veilige armen te kruipen maar uiteindelijk heeft het ons allebei heel gelukkig gemaakt. Ik ben zelfs in mei vorig jaar naar zijn bruiloft geweet en hij vind het reuze spannend dat ik nu zwanger ben (van mijn droomman). Net als Laraa gun ik hem écht het allerbeste en hij mij.Misschien hou je er een mooie vriendschap aan over, en dat is ook heel waardevol. In ieder geval wens ik je alle goeds voor komende tijd.
Teun
Wat een ontzettend herkenbaar verhaal. Toen ik 28 was (bijna 5 jaar geleden), liep ik met mijn ex-vriend exact tegen dezelfde issues aan. Uiteindelijk hebben wij ook de knoop doorgehakt en dit is de beste beslissing ooit gebleken. Juist omdat wij allebei begrepen dat dit niet zo verder kon en er verder geen drama's bij kwamen kijken is alles heel vriendschappelijk verlopen. Ook hij heeft geholpen met zoeken naar een nieuw huis en zelfs bij mij geschilderd. Is natuurlijk niet altijd makkelijk geweest en op een zwak moment moest ik er wel voor waken om niet meer in zijn veilige armen te kruipen maar uiteindelijk heeft het ons allebei heel gelukkig gemaakt. Ik ben zelfs in mei vorig jaar naar zijn bruiloft geweet en hij vind het reuze spannend dat ik nu zwanger ben (van mijn droomman). Net als Laraa gun ik hem écht het allerbeste en hij mij.Misschien hou je er een mooie vriendschap aan over, en dat is ook heel waardevol. In ieder geval wens ik je alle goeds voor komende tijd.
Teun
