Relaties
alle pijlers
Weemoed, raak het niet kwijt!
donderdag 6 augustus 2020 15:04
Lees nu al geruime tijd mee, nu mijn eerste eigen topic..
Ik, vrouw van bijna 40, ben al een geruime aantal jaar gescheiden.
2 kinderen, contact met vader is ontzettend goed.
Zowel ik als hij zijn doorgegaan met leven.
Toch, vanaf het begin af aan heb ik spijt van hoe het is gelopen. Achteraf gezien had ik helemaal niet willen scheiden. Ik mis het getrouwde leven, de samenhorigheid.
We hebben beide een nieuwe (serieuze) relatie, ik inmiddels als zo’n 10 jaar.
De omgang tussen ons 4e gaat soepel en fijn. Al met al zijn we beide best gelukkig denk ik.
Maar dat gevoel van weemoed, spijt van hoe alles is gelopen...
Ik raak het maar niet kwijt, zelfs niet na zoveel jaar en wordt er horendol van.
Herkenbaar voor iemand? Iemand met hetzelfde probleem?
Hoe ga jij er mee om?
Bedankt voor het lezen![💐]()
Ik, vrouw van bijna 40, ben al een geruime aantal jaar gescheiden.
2 kinderen, contact met vader is ontzettend goed.
Zowel ik als hij zijn doorgegaan met leven.
Toch, vanaf het begin af aan heb ik spijt van hoe het is gelopen. Achteraf gezien had ik helemaal niet willen scheiden. Ik mis het getrouwde leven, de samenhorigheid.
We hebben beide een nieuwe (serieuze) relatie, ik inmiddels als zo’n 10 jaar.
De omgang tussen ons 4e gaat soepel en fijn. Al met al zijn we beide best gelukkig denk ik.
Maar dat gevoel van weemoed, spijt van hoe alles is gelopen...
Ik raak het maar niet kwijt, zelfs niet na zoveel jaar en wordt er horendol van.
Herkenbaar voor iemand? Iemand met hetzelfde probleem?
Hoe ga jij er mee om?
Bedankt voor het lezen
anoniem_400131 wijzigde dit bericht op 06-08-2020 16:25
0.06% gewijzigd
donderdag 6 augustus 2020 18:12
Nou je wint ermee dat je een warme band hebt met de vader van je kinderen.
Dat je met een glimlach kan terugkijken op het verleden en ervan geleerd hebt.
Als je dat niet hebt, heb je kans dat je verzuurd en wrokkig wordt.
Maar daarna richt je je op het goede in je nieuwe relatie, want je moet niet blijven hangen in het verleden.
donderdag 6 augustus 2020 18:15
weemoed kan ook zijn terugdenken aan fijne dingen en daar dan melancholisch over zijn. Ooit hadden jullie het fijn, dat is iets wat je kan koesteren. Dat wat geweest is neemt niemand je meer af
donderdag 6 augustus 2020 18:28
ViaViva2020 schreef: ↑06-08-2020 17:42En dat doet geen zeer?
Dat kans-verkeken-gevoel? Het is nogal wat, toch?
Zeer niet (meer) maar weemoedig wil ja. Dat het onder andere omstandigheden wel perfect had kunnen zijn.
Ze loopt er tegenwoordig bij als Ma-Flodder (terwijl ze het mooiste meisje van de klas was) en dat vind ik wel erg voor haar en probeer haar daar ook mee te helpen.
donderdag 6 augustus 2020 18:34
Ik vind dat met vlagen erg lastig. Dan spreek ik mijzelf even streng toe dat ik niet terug kan naar toen. En dan probeer ik mij te focussen op het hier en nu, en op mijn huidige relatie. Maar soms dan heb ik een zwak moment en dan raak ik een soort van verstrikt in gedachtes en spijt over vroeger. En dan ineens besef ik me zo goed hoe het had kunnen zijn en dat dat nooit meer zal gebeuren. Tja, uiteindelijk doe je jezelf pijn met die gedachtes en leid het nergens toe. En ik vermoed ook dat ik de relatie te veel romantiseer en ophemel in mijn gedachten. Ook al heb ik net als jij het gevoel dat ik niet genoeg mijn best heb gedaan, en niet alles heb gegeven.ViaViva2020 schreef: ↑06-08-2020 18:00Maar voor degene waarvoor het herkenbaar is,
Hoe vinden jullie de rust om je bij de situatie neer te leggen?
Of doen jullie maar gewoon door, niet aan denken, morgen weer een nieuwe dag?
donderdag 6 augustus 2020 18:52
Het weemoedige gevoel beheerst niet mijn leven. Ik heb er twee prachtige opgroeiende kinderen aan overgehouden. Die worden steeds belangrijker en bepalender. Daarom kijk ik naar de toekomst. En ik en mijn strubbelingen zullen er uiteindelijk steeds minder toe doen en dat is okay. Dat relativeert alles behoorlijk voor mij.ViaViva2020 schreef: ↑06-08-2020 18:00Maar voor degene waarvoor het herkenbaar is,
Hoe vinden jullie de rust om je bij de situatie neer te leggen?
Of doen jullie maar gewoon door, niet aan denken, morgen weer een nieuwe dag?
donderdag 6 augustus 2020 19:20
donderdag 6 augustus 2020 19:28
Natuurlijk verandert het leven continu. Dat hoort er gewoon bij. Een leven wat altijd blijft zoals het was bestaat toch niet? Mensen veranderen, er verdwijnen mensen uit je leven en er komen anderen bij. Wat ooit was dat is niet meer. Dat geeft gevoelens van verdriet en weemoed. (Ik denk meteen aan "Weemoed en verlangen" van F. Springer). Maar ook mooie herinneringen. Al die ervaringen hebben je gemaakt tot wie je nu bent. En daar zullen we het mee moeten doen.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
donderdag 6 augustus 2020 21:10
Haha dank je.
En ik heb geen idee of de nieuwe vriendin een jongere versie van mij is. Heb niet die indruk, maar daarvoor is ze denk ik ook nog te jong. Het is een man met veel behoefte aan bewondering, en ze is bijna 30 jaar jonger, dus in dat opzicht zal ze een jongere versie van mij zijn misschien. Hij schijnt een tweede leg te willen. Hij wilde niet meer kinderen, maar je moet toch wat als je vriendin zo piepjong is.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
donderdag 6 augustus 2020 21:28
omg wat triestHexopbezemsteel schreef: ↑06-08-2020 21:10Haha dank je.
En ik heb geen idee of de nieuwe vriendin een jongere versie van mij is. Heb niet die indruk, maar daarvoor is ze denk ik ook nog te jong. Het is een man met veel behoefte aan bewondering, en ze is bijna 30 jaar jonger, dus in dat opzicht zal ze een jongere versie van mij zijn misschien. Hij schijnt een tweede leg te willen. Hij wilde niet meer kinderen, maar je moet toch wat als je vriendin zo piepjong is.
donderdag 6 augustus 2020 21:56
Om nogmaals de vraag voor mezelf te beantwoorden of ik terug naar ex zou willen moest hij dat vragen en de relatie met mijn huidige partner opgeven.
Ik weet zeker dat ik nu mijn huidige partner zou verkiezen boven mijn ex.
Intussen zet ik de rit voort met iemand anders. ik wil hem er niet meer in hebben. Mijn huidige partner is mijn rots in de branding, dat wat mijn ex de laatste jaren niet is geweest voor mij.
Moest hij ooit terug willen komen dan doe ik het niet meer. Hoe erg verdrietig ik ook was en nog steeds ben vanwege de breuk.
Zoals To ook zei: mijn partner is het beste plan B voor mij nu.
Ik wil mijn plan B niet meer ruilen voor plan A. Maar ik ben met vlagen toch verdrietig om wat we ooit hadden en dat ons huwelijk/gezin het niet overleefd heeft.
mabido wijzigde dit bericht op 08-02-2021 12:20
21.54% gewijzigd
donderdag 6 augustus 2020 22:09
Ik denk er wel aan, maar doe gewoon verder. Het scheelt bij mij wel dat ik ex al een lange tijd niet heb gezien. Dat gaf me wel meer rust.ViaViva2020 schreef: ↑06-08-2020 18:00Maar voor degene waarvoor het herkenbaar is,
Hoe vinden jullie de rust om je bij de situatie neer te leggen?
Of doen jullie maar gewoon door, niet aan denken, morgen weer een nieuwe dag?
De periodes dat ik hem zag en hem zag vertrekken met onze kinderen (weekendregeling) waren heel moeilijk. Dit hadden we elkaar toch nooit beloofd?
Op dagen dat ik merk dat ik er teveel aan terug denk probeer ik me te richten op iets anders en besef dat hij gewoon niet meer tot mijn toekomst behoort. Slikken en doorgaan.
donderdag 6 augustus 2020 22:13
Moest ik net als jou op regelmatige basis contact met hem hebben zou ik het nog moeilijker hebben.
Dan wordt dat gevoel continue 'gevoed' lijkt mij.
Bij mij sluimert het ergens op de achtergrond en bij momenten kan het weer opkomen (bij een dipje ofzo). Maar als je je ex vaak ziet lijkt het me nog lastiger. Je ziet echt voor je neus wat je had kunnen hebben.
Dan wordt dat gevoel continue 'gevoed' lijkt mij.
Bij mij sluimert het ergens op de achtergrond en bij momenten kan het weer opkomen (bij een dipje ofzo). Maar als je je ex vaak ziet lijkt het me nog lastiger. Je ziet echt voor je neus wat je had kunnen hebben.
vrijdag 7 augustus 2020 03:20
Is dit weer zo'n "oepsiedeesie ik ben vreemdgegaan, ex-partner vindt en trouwt nieuwe liefde en nu ben ik eigenlijk stiekem een heel klein beetje jaloers"?ViaViva2020 schreef: ↑06-08-2020 17:02Mabido, ik zal je niet citeren. Maar al wat je schrijft herken ik. Enige verschil is dat ik ex (ook) heb bezeerd, hij niet alleen mij.
Wat dat betreft staan we 'kiet' al voel ik me wel meer de aanstichtster van alles.. dat zal geheid meespelen met hoe ik me voel.
Het feit dat je ex grote stappen maakt met z'n nieuwe lief kan trouwens ook een mogelijkheid zijn om die weemoed kwijt te raken. Het is nu officieel, hij wil jou en jullie oude leventje niet terug. He has moved on. Tijd voor jou om hetzelfde te doen.
vrijdag 7 augustus 2020 08:53
Ik denk dat dat voor To het meest confronterend is. Dat hij door gaat en dat 'doorgaan' zich recht voor haar ogen afspeelt. Ze ziet voor zich dat zij dat had kunnen zijn.Potpourri schreef: ↑07-08-2020 03:20Is dit weer zo'n "oepsiedeesie ik ben vreemdgegaan, ex-partner vindt en trouwt nieuwe liefde en nu ben ik eigenlijk stiekem een heel klein beetje jaloers"?
Het feit dat je ex grote stappen maakt met z'n nieuwe lief kan trouwens ook een mogelijkheid zijn om die weemoed kwijt te raken. Het is nu officieel, hij wil jou en jullie oude leventje niet terug. He has moved on. Tijd voor jou om hetzelfde te doen.
Dat is heel pijnlijk. Natuurlijk heeft haar ex het recht om door te gaan, maar als je veel van elkaar gehouden hebt en je hebt elkaar laten gaan om redenen die eigenlijk achteraf gezien best op te lossen waren dan doet dat wat met je. Er is een gezin voor opgeofferd en achteraf blijkt dat het helemaal niet waard te zijn geweest.
Maar goed, voor To is het duidelijk dat een hereniging met haar ex niet/nooit meer een optie zal zijn. Sterker nog, het is en was al klaar voor hem. Hij heeft het boek definitief gesloten door verder te gaan met een ander.
Vraagje aan To: heb jij de scheiding destijds aangevraagd? Zoja doet het extra pijn om te weten of beseffen dat JIJ hem hebt laten gaan? Of was het een gezamenlijke beslissing?
vrijdag 7 augustus 2020 08:55
Als je erg last van je gevoel blijft houden en het goede vooruitgang in je leven in de weg staat heeft je vriendin misschien wel gelijk en heb je hulp nodig.
Je moet leren loslaten. Zoek dan therapie waarbij je leert loslaten.
Want nu draag je onnodige ballast met je mee, dingen die je in de weg staan
Je moet leren loslaten. Zoek dan therapie waarbij je leert loslaten.
Want nu draag je onnodige ballast met je mee, dingen die je in de weg staan
vrijdag 7 augustus 2020 10:13
Mooi geschreven, dankjewelHexopbezemsteel schreef: ↑06-08-2020 19:28Natuurlijk verandert het leven continu. Dat hoort er gewoon bij. Een leven wat altijd blijft zoals het was bestaat toch niet? Mensen veranderen, er verdwijnen mensen uit je leven en er komen anderen bij. Wat ooit was dat is niet meer. Dat geeft gevoelens van verdriet en weemoed. (Ik denk meteen aan "Weemoed en verlangen" van F. Springer). Maar ook mooie herinneringen. Al die ervaringen hebben je gemaakt tot wie je nu bent. En daar zullen we het mee moeten doen.
vrijdag 7 augustus 2020 10:14
Lijkt me lastig.. hoe probeer je haar nog te helpen dan en staat dat een evt nieuwe relatie niet in de weg?Antoon69 schreef: ↑06-08-2020 18:28Zeer niet (meer) maar weemoedig wil ja. Dat het onder andere omstandigheden wel perfect had kunnen zijn.
Ze loopt er tegenwoordig bij als Ma-Flodder (terwijl ze het mooiste meisje van de klas was) en dat vind ik wel erg voor haar en probeer haar daar ook mee te helpen.
vrijdag 7 augustus 2020 10:15
Dit. Zo lastig... zeker omdat er zoveel consequenties aan hingen die ik niet kon overzien..madamecannibale schreef: ↑06-08-2020 18:34Ook al heb ik net als jij het gevoel dat ik niet genoeg mijn best heb gedaan, en niet alles heb gegeven.
vrijdag 7 augustus 2020 10:16
Vrijwel dagelijks. En dag geen uren hoor.. maar vlagen zeg maarLievejetje schreef: ↑06-08-2020 18:54ViaViva is het iets waar je dagelijks met weemoed aan terugdenkt? Of meer wekelijks of maandelijks? Hoe moet ik dat zien?
vrijdag 7 augustus 2020 10:30
Snap dat het zo overkomt maar dat is niet het gevalPotpourri schreef: ↑07-08-2020 03:20Is dit weer zo'n "oepsiedeesie ik ben vreemdgegaan, ex-partner vindt en trouwt nieuwe liefde en nu ben ik eigenlijk stiekem een heel klein beetje jaloers"?
Het feit dat je ex grote stappen maakt met z'n nieuwe lief kan trouwens ook een mogelijkheid zijn om die weemoed kwijt te raken. Het is nu officieel, hij wil jou en jullie oude leventje niet terug. He has moved on. Tijd voor jou om hetzelfde te doen.
En we zijn ‘on gemoved’
Het is gewoon dat ik af en toe overvallen wordt door het gevoel ‘ik wilde dit leven niet zo’
Slaat nergens op want kinderen gezond, leuke vriend, toffe baan en mooi groot huis.
En dat ik me zo dan voel....daar voel ik me vervolgens ook weer slecht over
vrijdag 7 augustus 2020 10:39
Soms moet je ook leren om mild te zijn naar jezelf. Je kan jezelf van alles kwalijk nemen maar daar schiet je niets mee op. Leer ervan voor de toekomst maar probeer het een plekje te geven en los te laten, ook al is dat erg moeilijk weet ik uit ervaringViaViva2020 schreef: ↑07-08-2020 10:30Snap dat het zo overkomt maar dat is niet het geval
En we zijn ‘on gemoved’
Het is gewoon dat ik af en toe overvallen wordt door het gevoel ‘ik wilde dit leven niet zo’
Slaat nergens op want kinderen gezond, leuke vriend, toffe baan en mooi groot huis.
En dat ik me zo dan voel....daar voel ik me vervolgens ook weer slecht over
Bij mij speelt mee dat mijn leven daarna niet zo vlekkeloos is verlopen. En dat van mijn ex wel. Daar op dat punt waar hij nu staat in zijn leven, daar zou ik ook willen zijn.
