Relaties
alle pijlers
weet niet wat te doen...
zaterdag 14 november 2009 om 18:32
hey iedereen,
Ik lees al een heel tijdje mee op dit foum, maar heb nooit echt iets belangrijks geplaatst.
Kort samengevat: Ben al 5 jaar samen met mijn vriend, wonen 3,5 jaar samen, en werken al 2,5 jaar samen in onze zaak samen met zijn ouders. In het begin hebben we heel veel problemen gehad, hij had een beetje een chat-verslaving waarbij wel wat meer gebeurde dan chatten alleen. Maar hier zijn we doorgeraakt, al denk ik af en toe nog wel eens dat ik niet "alles" weet. Nu het probleem is dat ik nooit echt boos kan zijn op hem, en hij wel op mij voor de stomste redenen kan hij echt gemeen worden.
Het samen werken doet geen goed aan onze relatie, we werken zo'n 40u per week samen, waardoor we bij niets meer samen doen, als we niet werken. Hij heeft zijn hobbies, ik de mijne...
Het is echt moeilijk om uit te leggen wat het probleem nu juist is, omdat er eigenlijk zoveel is nu waarvan ik niet weet wat ik ermee moet doen.
Ik twijfel soms heel erg aan onze relatie omdat ik zo graag weer "vrij" zou willen zijn. Ik ben nu 23 en en heb nooit een andere partner gehad dan hem. Hij kan ook echt niet discussieren, hij heeft gelijk, punt, en als ik ertegen in ga is hij kwaad. Ik ben niet echt lelijk ahum, en krijg best wel veel ongewilde aandacht bij ons in de zaak. Dit is volgens hem, MIJN fout, en hij kan hier dan ook woest van worden, vorige week nog waar zijn ouders en broer bij waren. Mij echt "belachelijk" maken. Ik ben echt te braaf op dit soort vakken, als hij zo is, zwijg ik meestal gewoon tot het over is. Hij heeft al verschillende keren gezegd, dat hij niet zeker is van onze relatie (meestal zo om de 6 maand). Daarstraks hadden we een domme discutie over gsm's, ik heb hem volgens hem belachelijk gemaakt in het bijzijn van andere mensen. Niet mijn bedoeling natuurlijk, maar hij wilde mij weer niet geloven. Dus dan wordt meneer razend, laat mij praktisch alleen achter in de winkel, zegt dat ik mij eten alleen kan opfreten en loopt weg, weer met de boodschap dat hij zo niet verder wilt. Nu, ik ook niet. IK ben zijn gedrag zooooo beu. Ik zou voorbeeldjes kunnen blijven schrijven.
Dus kort samengevat: ik ben het gewoon kostbeu dat hij altijd kwaad op mij is voor domme dingen, terwijl ik dit nooit ben!!! Ik heb het gevoel dat ik altijd op mijn woorden moet passen, omdat hij soms van het ene moment op het andere zo kwaad kan worden.
Het probleem is natuurlijk dat als ik zeg, voor mij hoeft het niet meer, dan ben ik mijn vriend kwijt, mijn hond, mijn appartement, en mijn job, + hij moet mij nog geld (geen idee of ik dit dan nog terugkrijg) en we zouden moeten uitzoeken welke meubels naar wie gaan, waarvan ik ook zeker ben dat ik met het minste naar buiten zou stappen.
Ik heb momenteel een best wel heel goed betaalde job, en dit zou dan ook een heeeel pak minder zijn. Langs de andere kant, 'k zie mezelf deze job toch geen 10jaar meer doen...
Door al dat werken heb ik eigenlijk geen vrienden meer over waar ik naartoe zou kunnen. Mijn mama heeft pas een huisje gehuurd voor haar en mijn 2 zussen, (juist groot genoeg voor hen) dus ik kan moeilijk daar gaan wonen... Als het echt zou moeten zou het wel gaan...
pfff hij is nu dus weg en ik weet echt niet wat te doen, als ik niets doe, zwijgen we 2 dagen tegen elkaar en dan gaan we waarschijnlijk weer normaal doen, ... tot de volgende uitbarsting.
Ik weet ook niet wat ik wil bereiken met dit allemaal op te schrijven, moest het gewoon ff van me afschrijven...
Ik lees al een heel tijdje mee op dit foum, maar heb nooit echt iets belangrijks geplaatst.
Kort samengevat: Ben al 5 jaar samen met mijn vriend, wonen 3,5 jaar samen, en werken al 2,5 jaar samen in onze zaak samen met zijn ouders. In het begin hebben we heel veel problemen gehad, hij had een beetje een chat-verslaving waarbij wel wat meer gebeurde dan chatten alleen. Maar hier zijn we doorgeraakt, al denk ik af en toe nog wel eens dat ik niet "alles" weet. Nu het probleem is dat ik nooit echt boos kan zijn op hem, en hij wel op mij voor de stomste redenen kan hij echt gemeen worden.
Het samen werken doet geen goed aan onze relatie, we werken zo'n 40u per week samen, waardoor we bij niets meer samen doen, als we niet werken. Hij heeft zijn hobbies, ik de mijne...
Het is echt moeilijk om uit te leggen wat het probleem nu juist is, omdat er eigenlijk zoveel is nu waarvan ik niet weet wat ik ermee moet doen.
Ik twijfel soms heel erg aan onze relatie omdat ik zo graag weer "vrij" zou willen zijn. Ik ben nu 23 en en heb nooit een andere partner gehad dan hem. Hij kan ook echt niet discussieren, hij heeft gelijk, punt, en als ik ertegen in ga is hij kwaad. Ik ben niet echt lelijk ahum, en krijg best wel veel ongewilde aandacht bij ons in de zaak. Dit is volgens hem, MIJN fout, en hij kan hier dan ook woest van worden, vorige week nog waar zijn ouders en broer bij waren. Mij echt "belachelijk" maken. Ik ben echt te braaf op dit soort vakken, als hij zo is, zwijg ik meestal gewoon tot het over is. Hij heeft al verschillende keren gezegd, dat hij niet zeker is van onze relatie (meestal zo om de 6 maand). Daarstraks hadden we een domme discutie over gsm's, ik heb hem volgens hem belachelijk gemaakt in het bijzijn van andere mensen. Niet mijn bedoeling natuurlijk, maar hij wilde mij weer niet geloven. Dus dan wordt meneer razend, laat mij praktisch alleen achter in de winkel, zegt dat ik mij eten alleen kan opfreten en loopt weg, weer met de boodschap dat hij zo niet verder wilt. Nu, ik ook niet. IK ben zijn gedrag zooooo beu. Ik zou voorbeeldjes kunnen blijven schrijven.
Dus kort samengevat: ik ben het gewoon kostbeu dat hij altijd kwaad op mij is voor domme dingen, terwijl ik dit nooit ben!!! Ik heb het gevoel dat ik altijd op mijn woorden moet passen, omdat hij soms van het ene moment op het andere zo kwaad kan worden.
Het probleem is natuurlijk dat als ik zeg, voor mij hoeft het niet meer, dan ben ik mijn vriend kwijt, mijn hond, mijn appartement, en mijn job, + hij moet mij nog geld (geen idee of ik dit dan nog terugkrijg) en we zouden moeten uitzoeken welke meubels naar wie gaan, waarvan ik ook zeker ben dat ik met het minste naar buiten zou stappen.
Ik heb momenteel een best wel heel goed betaalde job, en dit zou dan ook een heeeel pak minder zijn. Langs de andere kant, 'k zie mezelf deze job toch geen 10jaar meer doen...
Door al dat werken heb ik eigenlijk geen vrienden meer over waar ik naartoe zou kunnen. Mijn mama heeft pas een huisje gehuurd voor haar en mijn 2 zussen, (juist groot genoeg voor hen) dus ik kan moeilijk daar gaan wonen... Als het echt zou moeten zou het wel gaan...
pfff hij is nu dus weg en ik weet echt niet wat te doen, als ik niets doe, zwijgen we 2 dagen tegen elkaar en dan gaan we waarschijnlijk weer normaal doen, ... tot de volgende uitbarsting.
Ik weet ook niet wat ik wil bereiken met dit allemaal op te schrijven, moest het gewoon ff van me afschrijven...
zaterdag 14 november 2009 om 18:35
Ga bij hem weg. Hij zoekt ruzie en kleineert je, dat hoort niet in een relatie. En je voorbeeld over dat jij zogenaamd aandacht uitlokt vind ik stuitend. Besef je dat hij vindt dat vrouwen ook verkrachting uitlokken? Dat als jij ongewild wordt aangeraakt, dat jij dan de schuldige bent in zijn ogen en je geen medeleven kunt verwachten maar boosheid? Dat jij in zijn ogen overal schuld aan hebt, totaan de opwarming van de aarde toe?
zaterdag 14 november 2009 om 18:40
IK doe te vriendelijk volgens hem, maar het zijn nog altijd klanten, kan toch moeilijk heel de avond met een kwaad gezicht rondlopen??!! Als ze nog maar binnenkomen en al iets te joviaal tegen mij beginnen, kan ik daar toch niets aan doen. Ik kan begrijpen dat dit niet leuk is voor hem, maar het is niet mijn schuld!
zaterdag 14 november 2009 om 18:45
Meisje toch... dit is geen relatie op basis van gelijkwaardigheid. Da's wel duidelijk. En zo kan het niet veel langer doorgaan, want het gaat van kwaad tot erger. Je vriend is enorm dominant. Maar door jouw 'onderdanige' gedrag zal hij steeds dominanter en veeleisender gaan worden.
Juist nu het nog je vriend is (en geen man) en jullie geen kids hebben, zou het wellicht toch verstandiger zijn om nu nog voor jezelf te kiezen. Kun je niet alvast voorzichtig wat afstand nemen door eens heel goed uit te kijken naar een nieuwe baan?
En dan nog even niet drukmaken over woonruimte of je hond of je meubels of je geld. Indien jij degene bent die de relatie verbreekt, dan houdt dat echt niet gelijk in dat jij geen recht meer hebt op de helft. Kom op zeg, het is van jullie alletwee!
En onderzoek in de tussentijds eens jullie samenlevingsovereenkomst e.d., en wat een woonruimte voor jou alleen zou kosten en of je dat kunt opbrengen. En vertel dit hem niet, want dit soort mannetjes (lees: haantjes) zullen he-le-maal woest worden als zij in de steek worden gelaten!
Sterkte. En weet: in de toekomst zal zijn gedrag niet verbeteren. Enkel verslechteren. Is dat hoe jij nog 65 jaar van je leven door wilt gaan met zo iemand...? Is hij iemand wiens rolstoel jij later wilt duwen als hij niet meer kan lopen...?
Zo nee: wijzig dan binnen nu en een jaar dit toekomstbeeld. En dat kan alleen jij, niet een ander...
Juist nu het nog je vriend is (en geen man) en jullie geen kids hebben, zou het wellicht toch verstandiger zijn om nu nog voor jezelf te kiezen. Kun je niet alvast voorzichtig wat afstand nemen door eens heel goed uit te kijken naar een nieuwe baan?
En dan nog even niet drukmaken over woonruimte of je hond of je meubels of je geld. Indien jij degene bent die de relatie verbreekt, dan houdt dat echt niet gelijk in dat jij geen recht meer hebt op de helft. Kom op zeg, het is van jullie alletwee!
En onderzoek in de tussentijds eens jullie samenlevingsovereenkomst e.d., en wat een woonruimte voor jou alleen zou kosten en of je dat kunt opbrengen. En vertel dit hem niet, want dit soort mannetjes (lees: haantjes) zullen he-le-maal woest worden als zij in de steek worden gelaten!
Sterkte. En weet: in de toekomst zal zijn gedrag niet verbeteren. Enkel verslechteren. Is dat hoe jij nog 65 jaar van je leven door wilt gaan met zo iemand...? Is hij iemand wiens rolstoel jij later wilt duwen als hij niet meer kan lopen...?
Zo nee: wijzig dan binnen nu en een jaar dit toekomstbeeld. En dat kan alleen jij, niet een ander...
zaterdag 14 november 2009 om 18:47
Tja ik neem aan dat er niks anders opzit dan een andere baan zoeken. (Hem vermoorden mag niet tenslotte ) Kan het beste nu al hoor, hoef je niet persé iets over te melden vind ik en meteen gaan informeren naar een andere woning. Je gaat er dan wel materieel tijdelijk op achteruit maar emotioneel kun je een boel winnen lijkt me want dit is geen gezonde relatie.
Wat betreft je lening zou ik zeggen dat als het erop lijkt dat hij je niet terug kan/gaat betalen binnen korte tijd je juist de meeste huisraad mee zou moeten mogen nemen. Zorg ervoor dat je bij die onderhandelingen niet alleen staat, neem iemand mee een goede vriend of familielid die sterk in zijn schoenen staat en trek je daar aan op. Fight for your rights!
succes!!
Wat betreft je lening zou ik zeggen dat als het erop lijkt dat hij je niet terug kan/gaat betalen binnen korte tijd je juist de meeste huisraad mee zou moeten mogen nemen. Zorg ervoor dat je bij die onderhandelingen niet alleen staat, neem iemand mee een goede vriend of familielid die sterk in zijn schoenen staat en trek je daar aan op. Fight for your rights!
succes!!
zaterdag 14 november 2009 om 19:02
bedankt voor de reacties,
Mja, mijn ouders zijn 2 jaar geleden gescheiden omdat mijn vader zacht uitgedrukt een agressieve zot was met autistische trekjes (om een idee te scheppen) wij haten hem allebij, en daarstraks kreeg ik naar mijn hooft geslingerd dat ik al helemaal op hem begon te lijken??!! Omdat ik een ander gedacht had over een gsm en dit niet op de juiste manier duidelijk maakte volgens hem... grrr
Hij is echt de dominante van ons 2, ik laat mij gewoon veel te hard doen door hem.
Ieder ander meisje had hem het eerste jaar al laten zitten.
Wat de zaak betreft is het niet zo simpel om zomaar een andere job te nemen, ik ben mede-zaakvoeder daar, dus een heeeele hoop papierwerk als ik daar ooit weg wil, dit gaat niet zomaar van de ene dag op de andere...
Mja, mijn ouders zijn 2 jaar geleden gescheiden omdat mijn vader zacht uitgedrukt een agressieve zot was met autistische trekjes (om een idee te scheppen) wij haten hem allebij, en daarstraks kreeg ik naar mijn hooft geslingerd dat ik al helemaal op hem begon te lijken??!! Omdat ik een ander gedacht had over een gsm en dit niet op de juiste manier duidelijk maakte volgens hem... grrr
Hij is echt de dominante van ons 2, ik laat mij gewoon veel te hard doen door hem.
Ieder ander meisje had hem het eerste jaar al laten zitten.
Wat de zaak betreft is het niet zo simpel om zomaar een andere job te nemen, ik ben mede-zaakvoeder daar, dus een heeeele hoop papierwerk als ik daar ooit weg wil, dit gaat niet zomaar van de ene dag op de andere...
zaterdag 14 november 2009 om 19:09
Als ik je verhaal zo lees, weet je volgens mij prima wat je moet doen... Als je bij deze vent blijft zit je over een jaar bij de post 'mishandelde vrouwen'
Sorry dat ik het zo vreselijk bot zeg, maar je bent uitvluchten aan het bedenken om geen keuze te hoeven maken.
Spreek jezelf eens streng toe in de spiegel, en vraag dan: is hij mij waard?
Sterkte ermee!
Sorry dat ik het zo vreselijk bot zeg, maar je bent uitvluchten aan het bedenken om geen keuze te hoeven maken.
Spreek jezelf eens streng toe in de spiegel, en vraag dan: is hij mij waard?
Sterkte ermee!
zaterdag 14 november 2009 om 19:15
quote:kateke schreef op 14 november 2009 @ 19:02:
Hij is echt de dominante van ons 2, ik laat mij gewoon veel te hard doen door hem.
Ieder ander meisje had hem het eerste jaar al laten zitten.
Wat de zaak betreft is het niet zo simpel om zomaar een andere job te nemen, ik ben mede-zaakvoeder daar, dus een heeeele hoop papierwerk als ik daar ooit weg wil, dit gaat niet zomaar van de ene dag op de andere...
dit komt op mij over alsof je gevoelsmatig de keuze al gemaakt hebt maar door angst (?) voor zakelijke mogelijke financiele rompslomp en dus gedoe geneigd bent om het maar (even ) te laten.
Meid je geeft al aan dat je voorbeeld van ooit (je vader) niet de wijze is waarop jij een partner zou zien. Gelijkertijd vertel je dat jouw partner een soort van zelfde trekken vertoont.
Waar ben je nou mee bezig vrouw? Je bent verdie 23 je hele leven ligt voor je..... Zeggen wat je niet wilt en hoe je het wel ziet is mooi en zorgt voor bewustzijn. Doen hoe je het ziet en doen wat je wilt is is volgens mij gaan leven.
Sterkte met alles
Hij is echt de dominante van ons 2, ik laat mij gewoon veel te hard doen door hem.
Ieder ander meisje had hem het eerste jaar al laten zitten.
Wat de zaak betreft is het niet zo simpel om zomaar een andere job te nemen, ik ben mede-zaakvoeder daar, dus een heeeele hoop papierwerk als ik daar ooit weg wil, dit gaat niet zomaar van de ene dag op de andere...
dit komt op mij over alsof je gevoelsmatig de keuze al gemaakt hebt maar door angst (?) voor zakelijke mogelijke financiele rompslomp en dus gedoe geneigd bent om het maar (even ) te laten.
Meid je geeft al aan dat je voorbeeld van ooit (je vader) niet de wijze is waarop jij een partner zou zien. Gelijkertijd vertel je dat jouw partner een soort van zelfde trekken vertoont.
Waar ben je nou mee bezig vrouw? Je bent verdie 23 je hele leven ligt voor je..... Zeggen wat je niet wilt en hoe je het wel ziet is mooi en zorgt voor bewustzijn. Doen hoe je het ziet en doen wat je wilt is is volgens mij gaan leven.
Sterkte met alles
zaterdag 14 november 2009 om 20:27
zaterdag 14 november 2009 om 20:31
quote:1eendje schreef op 14 november 2009 @ 19:09:
Als ik je verhaal zo lees, weet je volgens mij prima wat je moet doen... Als je bij deze vent blijft zit je over een jaar bij de post 'mishandelde vrouwen'
Eens, mijn relatie was ook zo. Alles was mijn schuld, ex was gewoon altijd boos en moest op mijn tenen lopen en me altijd afvragen hoe de pet stond. Dit maakt je kapot, holt je uit. Ik ben Godzijdank weg en ja, ik hoor inmiddels bij de mishandelde vrouwen.
Sorry dat ik het zo vreselijk bot zeg, maar je bent uitvluchten aan het bedenken om geen keuze te hoeven maken.
Spreek jezelf eens streng toe in de spiegel, en vraag dan: is hij mij waard?
Sterkte ermee!
Als ik je verhaal zo lees, weet je volgens mij prima wat je moet doen... Als je bij deze vent blijft zit je over een jaar bij de post 'mishandelde vrouwen'
Eens, mijn relatie was ook zo. Alles was mijn schuld, ex was gewoon altijd boos en moest op mijn tenen lopen en me altijd afvragen hoe de pet stond. Dit maakt je kapot, holt je uit. Ik ben Godzijdank weg en ja, ik hoor inmiddels bij de mishandelde vrouwen.
Sorry dat ik het zo vreselijk bot zeg, maar je bent uitvluchten aan het bedenken om geen keuze te hoeven maken.
Spreek jezelf eens streng toe in de spiegel, en vraag dan: is hij mij waard?
Sterkte ermee!
