Wel houden van, geen aantrekking meer..

Ik vind het heel lastig om dit te schrijven en hoop hier wat steun en advies te vinden. 

Ik ben nu 9 jaar samen met mijn partner, getrouwd en we hebben een heerlijk lief, leuk kind samen. Hij werkt, ik vanwege spierziekte parttime vanuit huis en ben thuismoeder.
Toen wij elkaar leerde kennen, klikte het meteen goed. We denken over heel veel dingen hetzelfde, hebben dezelfde humor en is er zelden tot nooit ruzie. Hij is niet bepaald attent en kan vrij lomp uit de hoek komen bij tijd en wijle, maar is trouw en er is wanneer ik hem nodig heb.

Ik ben altijd behoorlijk stevig geweest, maar hij vind mij zo aantrekkelijk. Door zwangerschap en medicatie heb ik de afgelopen jaren geschommeld in gewicht. De afgelopen maanden gaat het op veel fronten goed met me en heb ik hulp met afvallen. Dat zorgt bij mij ervoor dat het roer om is, de kilo's eraf vliegen en ik lekkerder in mn vel zit. Ik heb me echt op een nieuwe levenstijl toegelegd en ondanks dat ik vanwege mijn ziekte niet kan sporten, doe ik wel mn best actief te zijn.

Toen we elkaar leerde kennen had mijn man een normaal/slank postuur. Hij gaf niet veel om z'n uiterlijk maar deed wel z'n best er leuk uit te zien. Dit is de afgelopen jaren duidelijk anders. Hij drinkt regelmatig, eet echt te veel en doet weinig moeite voor zijn uiterlijk. Hij weet dat ik echt een hekel heb aan een (stoppel)baard maar dat motiveert niet om wat vaker te scheren. Hij is, denk ik, over de afgelopen jaren zo'n 30 kilo aangekomen. Het voelt voor mij echt hypocriet om te zeggen, maar ik vind volslanke mannen niet aantrekkelijk. Ook in de relaties voor hem, viel ik daar gewoon niet op.

Sinds de geboorte van ons kind, 4 jaar geleden is ons seksleven hard achteruit gegaan. Om verschillende redenen, waaronder mijn spierziekte, was het al minder vaak, maar inmiddels minimaal. Hij is erg van fysiek kontact, maakt veel seksueel getinte grapjes, wil veel knuffelen en dan ook meteen meer. Ik kon voor mezelf de vinger moeilijk erop leggen waarom mijn hele lijf blokkeerde als hij meer wil dan knuffelen. Ik merkte al langer dat ik het liever niet heb, dan wel.
Kort door de bocht; ik houd heel veel van hem maar ik vind hem gewoon echt niet meer aantrekkelijk. Hij is een geweldige vader, werkt hard voor ons en is enorm loyaal. Maar als ik naar hem kijk voel ik geen aantrekkingskracht meer.

Ik heb al meerdere keren over de afgelopen maanden geprobeerd het gesprek aan te gaan. Of de velen biertjes zich niet kunnen beperken tot het weekend. Of hij zelf niet ook vind dat hij inmiddels echt te zwaar is. Of hij niet alsjeblieft zou willen scheren...

Maar een biertje moet kunnen, ja hij is te zwaar maar dat ben ik ook en scheren doe ik morgen wel..
Hij is het met me eens dat hij, ook voor zijn gezondheid, moet afvallen, maar haalt vervolgens wel kaas/worst/hapjes in huis, want ja er komt bezoek of het was in de aanbieding. Als we een keer uit eten gaan moet het meteen all you can eat zijn, 'want dat is waar voor je geld'. Er komt dus weinig verandering in. Gaan sporten of iets actiefs is niets voor hem, fietsen naar zijn werk vind hij genoeg. Gezond koken doe ik dagelijks maar wat hij zelf in huis haalt of eet op werk heb ik geen kijk op. Daarnaast ben ik z'n moeder niet en is het eigen keuze.

Sinds deze realisatie merk ik dat ik het "verplicht knuffelen" in bed in de avond onderga omdat ik weet dat ik hem daar een plezier mee doe, maar heb 1001 excuses om het aandringen op meer af te kappen.

Uit elkaar gaan spookt soms wel eens door mijn hoofd maar ik ben op veel andere fronten afhankelijk van hem en als kind van gescheiden ouders wil ik dat ons kind absoluut niet aandoen.

Ik weet niet meer hoe ik het nog duidelijker kan maken, zonder hem te kwetsen. Ik voel me daarnaast ook hypocriet, "want ik ben immers ook dik", maar dat staat toch los van of je het aantrekkelijk vind? Het is echt een goede man met het hart op de juiste plaats en alle andere dingen lopen wel prima. Dus ik voel me dan ook zo schuldig dat ik de fysieke aantrekking mis en voor mijn gevoel hem continue afwijs. En denk dat weer dat ik hem gewoon een plezier moet doen en af en toe 'zin moet maken', maar ik vind dat heel moeilijk.
Ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.