Relaties
alle pijlers
wel of geen kinderen?
donderdag 30 juli 2009 om 19:04
donderdag 30 juli 2009 om 19:34
donderdag 30 juli 2009 om 19:48
Dit vind ik wel heel suf. Je wilt ze of je wilt ze niet. Je kunt toch zelf ook wel verzinnen wat de eventuele nadelen zouden kunnen zijn? Maar ik zou het maar niet doen. Stel je voor dat je geboren wordt in een gezin omdat het lijstje met voordelen net ietsje langer is dan de nadelen. Dan voel je je erg gewenst.
donderdag 30 juli 2009 om 20:01
haha Vishnu, dat is een korte maar perfecte samenvatting denk ik zo!
En jouw motto heb ik voor mezelf ook als motto...vind 'm heel mooi.
Ontopic; ben zelf trouwens ook nog steeds aan het twijfelen. Heb er ook ooit een topic over geopend. Ben nu al een jaar aan het nadenken. Het kriebelt namelijk regematig wel, maar ik ben dus bang dat ik alleen maar DENK dat ik het leuk vind, maar dat het me in werkelijkheid tegen gaat vallen. Grotendeels vanwege allerlei praktische redenen zoals: moe zijn, (ben snel moe/lichte CVS) kan slecht tegen drukte en herrie, en ik vind het al moeilijk om mijn eigen eenvoudige dagelijkse leven goed te regelen zeg maar :-S.
Maar daarnaast ben ik ook bang dat ik het totaalplaatje van alles wat er om heen bij komt kijken gewoon toch niet leuk vind en niet van mijn kind kan houden en een gevoel krijg van waar ben ik aan begonnen. (...)
We zien wel, ik heb nog even. Ik stel gewoon steeds- samen met vriend natuurlijk een deadline- en die verschuift dan gewoon weer als we er niet uit zijn
En jouw motto heb ik voor mezelf ook als motto...vind 'm heel mooi.
Ontopic; ben zelf trouwens ook nog steeds aan het twijfelen. Heb er ook ooit een topic over geopend. Ben nu al een jaar aan het nadenken. Het kriebelt namelijk regematig wel, maar ik ben dus bang dat ik alleen maar DENK dat ik het leuk vind, maar dat het me in werkelijkheid tegen gaat vallen. Grotendeels vanwege allerlei praktische redenen zoals: moe zijn, (ben snel moe/lichte CVS) kan slecht tegen drukte en herrie, en ik vind het al moeilijk om mijn eigen eenvoudige dagelijkse leven goed te regelen zeg maar :-S.
Maar daarnaast ben ik ook bang dat ik het totaalplaatje van alles wat er om heen bij komt kijken gewoon toch niet leuk vind en niet van mijn kind kan houden en een gevoel krijg van waar ben ik aan begonnen. (...)
We zien wel, ik heb nog even. Ik stel gewoon steeds- samen met vriend natuurlijk een deadline- en die verschuift dan gewoon weer als we er niet uit zijn
donderdag 30 juli 2009 om 21:26
Ik heb geen voor of nadelen lijstje nodig om te weten of ik wel of geen kinderen wil. Ik denk dat het voornamelijk een gevoelskwestie is. Daarnaast zal het voor een ieder ook nog voor een deel een praktisch iets zijn. Kan me zo voorstellen dat bv bij Potjethee dr chronische ziekte van invloed is op dr besluit het wel of niet te willen. En zo heeft iedereen zijn of haar redenen.
Of jij/ jullie wel of geen kinderen willen is aan jullie Lenne. Als jullie er makkelijker uitkomen door een voor/nadelen lijstje op te stellen dan is dat maar zo.
Of jij/ jullie wel of geen kinderen willen is aan jullie Lenne. Als jullie er makkelijker uitkomen door een voor/nadelen lijstje op te stellen dan is dat maar zo.
donderdag 30 juli 2009 om 22:05
Eens met iedereen hier. Als je echt moet gaan afwegen of het met kinderen misschien leuker is dan zonder kinderen, zou ik zeker geen kinderen nemen.
Of je een kind wil, heeft voornamelijk met gevoel te maken. Dat gevoel heb je of dat heb je niet.
Als je eerst met lijstjes aan de gang moet, en andere moet gaan vragen wat er nu zo leuk is aan kinderen, dan zou ik er vooral niet aan beginnen.
Is toch ook geen schande, ken genoeg mensen die kinderloos door het leven gaan. En die hebben een heel leuk leven, omdat ze bewust gekozen hebben voor geen kinderen. (en dus een andere invulling van hun leven zien)
Of je een kind wil, heeft voornamelijk met gevoel te maken. Dat gevoel heb je of dat heb je niet.
Als je eerst met lijstjes aan de gang moet, en andere moet gaan vragen wat er nu zo leuk is aan kinderen, dan zou ik er vooral niet aan beginnen.
Is toch ook geen schande, ken genoeg mensen die kinderloos door het leven gaan. En die hebben een heel leuk leven, omdat ze bewust gekozen hebben voor geen kinderen. (en dus een andere invulling van hun leven zien)
vrijdag 31 juli 2009 om 07:03
Ik denk dat je juist de praktische kant moet laten overheersen. Je kunt wel denken 'ah leuk zo'n baby/peuter/kind', maar wat als je er niet tegen kunt? Ik weet van mezelf dat ik overgevoelig ben op herrie en ook heel erg behoefte heb aan mijn eigen ruimte en rust en dan zou ik mij met 'n kind heel erg geweld aan doen.
Bij mensen die 'n hond willen is het gebruikelijker dat men er op aandringt de praktische kanten eerst 'ns goed te overdenken en 'n hond kun je, als het echt niet lukt, wel weer kwijt. En/of het vinden van 'n vakantieoppas is ook 'n stuk makkelijker.
Dat er bij het nemen van 'n kind, wat zoveel meer van je vergt jarenlang dag in dag uit, zo makkelijk wordt gedacht dat je het gewoon aan je gevoel moet overlaten, dat vind ik dan ook absurd.
Bij mensen die 'n hond willen is het gebruikelijker dat men er op aandringt de praktische kanten eerst 'ns goed te overdenken en 'n hond kun je, als het echt niet lukt, wel weer kwijt. En/of het vinden van 'n vakantieoppas is ook 'n stuk makkelijker.
Dat er bij het nemen van 'n kind, wat zoveel meer van je vergt jarenlang dag in dag uit, zo makkelijk wordt gedacht dat je het gewoon aan je gevoel moet overlaten, dat vind ik dan ook absurd.
vrijdag 31 juli 2009 om 07:24
Ik ben inmiddels 39 en ik ben er ook nog steeds niet uit...Heb mijn huidige vriend ook pas 3 jaar geleden leren kennen , dus we hebben het er nog niet zo heel lang over (daarvoor ben ik 8 jr getrouwd geweest, ben overigens blij dat ik met mijn ex geen kinderen heb gekregen, pfff)
Beiden hebben we zoiets van, we willen best graag, maar eigenlijk voornamelijk om SAMEN een kind te krijgen en niet zozeer om het kind zelf. (Is dit heel slecht?)
Afijn, ik ben wel met de pil gestopt, en als ik zwanger mocht worden zijn we er natuurlijk superblij mee, maar als het niet lukt vinden we het eigenlijk ook wel goed....
Zijn wij nu raar of hebben meer mensen dit?
Beiden hebben we zoiets van, we willen best graag, maar eigenlijk voornamelijk om SAMEN een kind te krijgen en niet zozeer om het kind zelf. (Is dit heel slecht?)
Afijn, ik ben wel met de pil gestopt, en als ik zwanger mocht worden zijn we er natuurlijk superblij mee, maar als het niet lukt vinden we het eigenlijk ook wel goed....
Zijn wij nu raar of hebben meer mensen dit?
vrijdag 31 juli 2009 om 13:06
Wat heerlijk dit soort topics ineens!!
@ Virginia: ik vind je niet raar hoor! Omdat je al zolang zelf de knoop niet kunt doorhakken, laat je het nu maar aan het lot over. Of het lot... iedereen weet tegenwoordig echt wel dat als je stopt met de pil, je geen voorbehoedsmiddelen gebruikt er een kindje van kan komen . Waarschijnlijk wil je het dan dus ergens toch wel, want bij mij is er geen haar op mn hoofd die eraan denkt mn spiraal eruit te halen hoor!
Ik zelf ga nu richting de 30 en hoor al 3 jaar (van familie/vrienden) dat mijn eierstokken nog wel gaan rammelen. Vriendinnen weten zelfs zeker dat ik een goede mama ga worden, alleen dat ik daar zelf nog achter moet komen ! Nou die eierstokken rinkelen nog niet en denk ook niet dat dat in de aankomende jaren wel ineens zal gebeuren! Heb dat gevoel gewoon nog nooit gehad of gedacht dat het me leuk leek. Maar ik kan ook niet voor 100% zeggen dat ik nooit geen kinderen wil. Vind ik zelf echt zo irritant en vervelend om geen duidelijkheid te hebben/voelen!
Mijn vriend gaat steeds meer twijfelen of het misschien toch wel leuk is. We hebben nu gezegd dat we het er 2 jaar niet meer over hebben en er daarna weer verder over nadenken. Ik kan er nu nog wel 10 jaar over nadenken, maar dat zal niks uitmaken vrees ik. Het is en blijft toch gewoon een lastige situatie als je niet voor 100% weet of je (geen) kinderen wilt (voor de mensen die vinden dat je kinderen krijgt bedoel ik: aan kinderen wilt proberen te beginnen). Soms hoop ik stiekum gewoon dat ik het op een dag wel voor 100% wil, want het schijnt toch normaal te zijn. En waarschijnlijk is het toch ook wel leuk, want anders zou toch niet bijna iedereen aan kids beginnen .
@ Virginia: ik vind je niet raar hoor! Omdat je al zolang zelf de knoop niet kunt doorhakken, laat je het nu maar aan het lot over. Of het lot... iedereen weet tegenwoordig echt wel dat als je stopt met de pil, je geen voorbehoedsmiddelen gebruikt er een kindje van kan komen . Waarschijnlijk wil je het dan dus ergens toch wel, want bij mij is er geen haar op mn hoofd die eraan denkt mn spiraal eruit te halen hoor!
Ik zelf ga nu richting de 30 en hoor al 3 jaar (van familie/vrienden) dat mijn eierstokken nog wel gaan rammelen. Vriendinnen weten zelfs zeker dat ik een goede mama ga worden, alleen dat ik daar zelf nog achter moet komen ! Nou die eierstokken rinkelen nog niet en denk ook niet dat dat in de aankomende jaren wel ineens zal gebeuren! Heb dat gevoel gewoon nog nooit gehad of gedacht dat het me leuk leek. Maar ik kan ook niet voor 100% zeggen dat ik nooit geen kinderen wil. Vind ik zelf echt zo irritant en vervelend om geen duidelijkheid te hebben/voelen!
Mijn vriend gaat steeds meer twijfelen of het misschien toch wel leuk is. We hebben nu gezegd dat we het er 2 jaar niet meer over hebben en er daarna weer verder over nadenken. Ik kan er nu nog wel 10 jaar over nadenken, maar dat zal niks uitmaken vrees ik. Het is en blijft toch gewoon een lastige situatie als je niet voor 100% weet of je (geen) kinderen wilt (voor de mensen die vinden dat je kinderen krijgt bedoel ik: aan kinderen wilt proberen te beginnen). Soms hoop ik stiekum gewoon dat ik het op een dag wel voor 100% wil, want het schijnt toch normaal te zijn. En waarschijnlijk is het toch ook wel leuk, want anders zou toch niet bijna iedereen aan kids beginnen .
vrijdag 31 juli 2009 om 13:09
quote:Virginia_38 schreef op 31 juli 2009 @ 07:24:
Ik ben inmiddels 39 en ik ben er ook nog steeds niet uit...Heb mijn huidige vriend ook pas 3 jaar geleden leren kennen , dus we hebben het er nog niet zo heel lang over (daarvoor ben ik 8 jr getrouwd geweest, ben overigens blij dat ik met mijn ex geen kinderen heb gekregen, pfff)
Beiden hebben we zoiets van, we willen best graag, maar eigenlijk voornamelijk om SAMEN een kind te krijgen en niet zozeer om het kind zelf. (Is dit heel slecht?)
Afijn, ik ben wel met de pil gestopt, en als ik zwanger mocht worden zijn we er natuurlijk superblij mee, maar als het niet lukt vinden we het eigenlijk ook wel goed....
Zijn wij nu raar of hebben meer mensen dit?Nee hoor. Zo zijn wij ook begonnen.
Ik ben inmiddels 39 en ik ben er ook nog steeds niet uit...Heb mijn huidige vriend ook pas 3 jaar geleden leren kennen , dus we hebben het er nog niet zo heel lang over (daarvoor ben ik 8 jr getrouwd geweest, ben overigens blij dat ik met mijn ex geen kinderen heb gekregen, pfff)
Beiden hebben we zoiets van, we willen best graag, maar eigenlijk voornamelijk om SAMEN een kind te krijgen en niet zozeer om het kind zelf. (Is dit heel slecht?)
Afijn, ik ben wel met de pil gestopt, en als ik zwanger mocht worden zijn we er natuurlijk superblij mee, maar als het niet lukt vinden we het eigenlijk ook wel goed....
Zijn wij nu raar of hebben meer mensen dit?Nee hoor. Zo zijn wij ook begonnen.
woensdag 5 augustus 2009 om 09:10
Fijn te horen dat we niet de enige zijn....Vraag me nu trouwens wel af wat de volgende stap is. Stel nou dat het na een jaar nog niet gelukt is, dan zou ik toch wel willen laten onderzoeken waar het aan ligt. En als ik dat dan weet, vraag ik me weer af of hoever ik zou gaan om toch zwanger te kunnen worden....Lastig hoor, zoals ik er nu over denk zou ik er geen medische poespas voor over hebben, maar ja, als het eenmaal zover is denk ik er misschien toch anders over.....Pfff, ik heb altijd al gedacht dat het mij maar beter "per ongeluk" kan overkomen, suf he, vind het gewoon zo moeilijk om er echt een knoop voor door te hakken.....
woensdag 5 augustus 2009 om 09:18
Dilemma! Van te voren heb ik de impact van kinderen krijgen (NIET NEMEN!) niet goed ingeschat. Alles draait de eerste jaren om hen. Moet wel eerlijk zeggen dat ik fulltime moeder ben geworden na hun geboorte. Zo maar weg kan niet; of oppas regelen, of een hele uitdragerij mee op pad. Wat ik leuk vind is dat niet meer alles om je zelf draait. De liefde voor het kind komt voor de liefde voor je zelf. Bij twijfel niet oversteken. Bij mij was het een oergevoel wat ik niet kon tegenhouden en ik ben blij dat ik heb mogen bevallen en twee lieve dochters heb mogen krijgen, maar de eerste jaren ben je doodmoe met de nachtvoedingen e.d. en kom je nauwelijks aan jezelf toe. Dus als je nog dingen wilt; een verre reis, een bepaalde baan, dan zou ik dat eerst doen als je nog relatief jong bent!
woensdag 5 augustus 2009 om 11:38
Kinderen willen krijgen puur op een gevoel wat er niet is, maar alleen maar op lijstjes en voors en tegens, lijkt me niet de bedoeling.
Een kind krijgen puur op een gevoel wat er wel is, maar allemaal verstandige dingen die het tegendeel zeggen, lijkt me ook niet goed.
Ik denk dat een combinatie van een wens, samen met een aantal omstandigheden (stabiliteit, etc.) een doorslaggevend pakketje kan zijn.
Tip: is er niet in je omgeving een kind (eren) die je voor een wat intensievere periode kan 'lenen'. Zeg een half jaar ervoor uittrekken, band opbouwen en veel en vaak iets ondernemen met het kind, inclusief een weekje logeren. Het zegt nog weinig over het leven met kind. Maar je kan daaruit al wel destileren of het iets is waarvan je zegt absoluut no way Ghossee. Of dat je denkt, hmmm, dit is wel iets wat wij willen, met gevoelens als leuk, lief en vertederend enzo.
Als je het echt niet weet en er echt achter wil komen, doe dan je best om in de praktijk wat ervaring op te doen! Lijkt me de meest zinnige tip die ik kan geven.
Een kind krijgen puur op een gevoel wat er wel is, maar allemaal verstandige dingen die het tegendeel zeggen, lijkt me ook niet goed.
Ik denk dat een combinatie van een wens, samen met een aantal omstandigheden (stabiliteit, etc.) een doorslaggevend pakketje kan zijn.
Tip: is er niet in je omgeving een kind (eren) die je voor een wat intensievere periode kan 'lenen'. Zeg een half jaar ervoor uittrekken, band opbouwen en veel en vaak iets ondernemen met het kind, inclusief een weekje logeren. Het zegt nog weinig over het leven met kind. Maar je kan daaruit al wel destileren of het iets is waarvan je zegt absoluut no way Ghossee. Of dat je denkt, hmmm, dit is wel iets wat wij willen, met gevoelens als leuk, lief en vertederend enzo.
Als je het echt niet weet en er echt achter wil komen, doe dan je best om in de praktijk wat ervaring op te doen! Lijkt me de meest zinnige tip die ik kan geven.
