Relaties
alle pijlers
Wel of niet doorgaan?
maandag 26 oktober 2009 om 17:13
Wat moet ik hier van denken?
Mijn man (vriend) heeft altijd gezegd geen kinderen te willen. Ook ik had hier mijn twijfels over. Ik ben nu 31 en wil het nu toch wel. In eerste instantie was en bleef het nee. Als gevolg hiervan stond onze relatie erg onder spanning maar aan gevoelens voor elkaar geen gebrek. Een tijd geleden vertelde hij mij dat hij over de kinderkwestie had nagedacht en dat hij het wel prima zou vinden als ik moeder wordt maar alleen wil hij biologisch niet de vader zijn. Geeft aan dat hij dat teveel verantwoordelijkheid vindt maar het mij wel gunt.
wat vinden jullie?
Mijn man (vriend) heeft altijd gezegd geen kinderen te willen. Ook ik had hier mijn twijfels over. Ik ben nu 31 en wil het nu toch wel. In eerste instantie was en bleef het nee. Als gevolg hiervan stond onze relatie erg onder spanning maar aan gevoelens voor elkaar geen gebrek. Een tijd geleden vertelde hij mij dat hij over de kinderkwestie had nagedacht en dat hij het wel prima zou vinden als ik moeder wordt maar alleen wil hij biologisch niet de vader zijn. Geeft aan dat hij dat teveel verantwoordelijkheid vindt maar het mij wel gunt.
wat vinden jullie?
dinsdag 27 oktober 2009 om 08:48
TO, inderdaad...het feit dat hij ze biologisch niet wil, heeft in mijn ogen alleen maar te maken met verantwoordelijkheid. Realiseer je goed dat mocht je een huilbaby krijgen, een kindje met een handicap o.i.d., dat je er hoogstwaarschijnlijk alleen voor staat...maar da's mijn inschatting. En dat staat dan nog los van het feit dat als er ooit ruzie/meningsverschillen ontstaan over bijvoorbeeld opvoedingszaken...jij misschien wel een soort oermoedergevoel krijgt in de trend van : hallo, je hebt het wel over MIJN kind........
dinsdag 27 oktober 2009 om 08:52
quote:Hariboooo schreef op 27 oktober 2009 @ 08:45:
[...]
Lijkt me de omgekeerde wereld. Als de nieuwe partner niet met de kids overweg kan en/of ze niet accepteert, zou hij/zij lekker verder moeten gaan zoeken...they "come along with the package"..... Dat weet je vanaf het begin, zelfde als dat je dat zou weten als je een relatie begint met iemand die Autistisch is...daar kun je toch ook niet van zeggen : vind jou wel leuk, maar dat stuk autisme accepteer ik niet...pffffGeen omgekeerde wereld, maar een wederzijds iets. Comes along with the package of anders niet, klopt, maar dat de package geaccepteerd wordt is geen vanzelfsprekendheid. Je mag heus dankbaar zijn daarvoor. Daar is niets mis mee. Net als de dankbaarheid voor de bereidheid een heel gezin te delen met een ander. Wederzijdse waardering.
[...]
Lijkt me de omgekeerde wereld. Als de nieuwe partner niet met de kids overweg kan en/of ze niet accepteert, zou hij/zij lekker verder moeten gaan zoeken...they "come along with the package"..... Dat weet je vanaf het begin, zelfde als dat je dat zou weten als je een relatie begint met iemand die Autistisch is...daar kun je toch ook niet van zeggen : vind jou wel leuk, maar dat stuk autisme accepteer ik niet...pffffGeen omgekeerde wereld, maar een wederzijds iets. Comes along with the package of anders niet, klopt, maar dat de package geaccepteerd wordt is geen vanzelfsprekendheid. Je mag heus dankbaar zijn daarvoor. Daar is niets mis mee. Net als de dankbaarheid voor de bereidheid een heel gezin te delen met een ander. Wederzijdse waardering.
dinsdag 27 oktober 2009 om 09:11
quote:domnaiefmutsje schreef op 27 oktober 2009 @ 08:52:
[...]
Geen omgekeerde wereld, maar een wederzijds iets. Comes along with the package of anders niet, klopt, maar dat de package geaccepteerd wordt is geen vanzelfsprekendheid. Je mag heus dankbaar zijn daarvoor. Daar is niets mis mee. Net als de dankbaarheid voor de bereidheid een heel gezin te delen met een ander. Wederzijdse waardering.Zou jij dat dan accepteren? Als je merkt dat je nieuwe partner je kinderen niet accepteert? Kinderen gaan in die zin toch gewoon voor?
[...]
Geen omgekeerde wereld, maar een wederzijds iets. Comes along with the package of anders niet, klopt, maar dat de package geaccepteerd wordt is geen vanzelfsprekendheid. Je mag heus dankbaar zijn daarvoor. Daar is niets mis mee. Net als de dankbaarheid voor de bereidheid een heel gezin te delen met een ander. Wederzijdse waardering.Zou jij dat dan accepteren? Als je merkt dat je nieuwe partner je kinderen niet accepteert? Kinderen gaan in die zin toch gewoon voor?
dinsdag 27 oktober 2009 om 09:13
quote:Hariboooo schreef op 27 oktober 2009 @ 09:11:
[...]
Zou jij dat dan accepteren? Als je merkt dat je nieuwe partner je kinderen niet accepteert? Kinderen gaan in die zin toch gewoon voor?Dat staat buiten kijf, neemt niet weg dat je best kunt waarderen dat de ander het totaal pakket aanvaard en dat niet een van zelfsprekendheid is
[...]
Zou jij dat dan accepteren? Als je merkt dat je nieuwe partner je kinderen niet accepteert? Kinderen gaan in die zin toch gewoon voor?Dat staat buiten kijf, neemt niet weg dat je best kunt waarderen dat de ander het totaal pakket aanvaard en dat niet een van zelfsprekendheid is
dinsdag 27 oktober 2009 om 09:15
quote:Hariboooo schreef op 27 oktober 2009 @ 08:45:
[...]
Lijkt me de omgekeerde wereld. Als de nieuwe partner niet met de kids overweg kan en/of ze niet accepteert, zou hij/zij lekker verder moeten gaan zoeken...they "come along with the package"..... Dat weet je vanaf het begin, zelfde als dat je dat zou weten als je een relatie begint met iemand die Autistisch is...daar kun je toch ook niet van zeggen : vind jou wel leuk, maar dat stuk autisme accepteer ik niet...pffff
Lijkt me idd dat je nieuwe partner je kids moet accepteren omdat het anders voor degene met kinderen 'n no go is, maar je mag er wel dankbaar voor zijn dát ze ze accepteren en goed met elkaar overweg kunnen (of daar in elk geval moeite voor willen doen)
Maar het lijkt mij wel te raar dat zo'n nieuwe partner ook financiele verplichtingen voor die kinderen zou kunnen krijgen. Dát vind ik namelijk geheel ter verantwoording van de biologische ouders. Dat 'n nieuwe partner uit zichzelf 'ns wat voor de kids koopt omdat ie dat gewoon wil, is natuurlijk wat anders.
[...]
Lijkt me de omgekeerde wereld. Als de nieuwe partner niet met de kids overweg kan en/of ze niet accepteert, zou hij/zij lekker verder moeten gaan zoeken...they "come along with the package"..... Dat weet je vanaf het begin, zelfde als dat je dat zou weten als je een relatie begint met iemand die Autistisch is...daar kun je toch ook niet van zeggen : vind jou wel leuk, maar dat stuk autisme accepteer ik niet...pffff
Lijkt me idd dat je nieuwe partner je kids moet accepteren omdat het anders voor degene met kinderen 'n no go is, maar je mag er wel dankbaar voor zijn dát ze ze accepteren en goed met elkaar overweg kunnen (of daar in elk geval moeite voor willen doen)
Maar het lijkt mij wel te raar dat zo'n nieuwe partner ook financiele verplichtingen voor die kinderen zou kunnen krijgen. Dát vind ik namelijk geheel ter verantwoording van de biologische ouders. Dat 'n nieuwe partner uit zichzelf 'ns wat voor de kids koopt omdat ie dat gewoon wil, is natuurlijk wat anders.
dinsdag 27 oktober 2009 om 10:59
quote:Hariboooo schreef op 27 oktober 2009 @ 09:11:
[...]
Zou jij dat dan accepteren? Als je merkt dat je nieuwe partner je kinderen niet accepteert? Kinderen gaan in die zin toch gewoon voor?Kinderen gaan altijd voor. Zeker daarom als een andere partner dat accepteert, mag daar een stuk waardering tegenover staan.
[...]
Zou jij dat dan accepteren? Als je merkt dat je nieuwe partner je kinderen niet accepteert? Kinderen gaan in die zin toch gewoon voor?Kinderen gaan altijd voor. Zeker daarom als een andere partner dat accepteert, mag daar een stuk waardering tegenover staan.
