Relaties
alle pijlers
Zal hij mij trouw kunnen blijven na een jaar van bedrog?
donderdag 13 augustus 2009 om 11:58
Ik ben sinds bijna 3 jaar samen met mijn vriend, we zijn samenwonend, niet getrouwd.
Voor onze relatie hebben we allebei een relatie gehad van ongeveer 7 jaar met iemand anders.
We kenden elkaar al van in onze jeugdjaren en zijn elkaar in het uitgaansleven terug tegen het lijf gelopen als vrijgezel.
Hij begon me te verleiden, sms'jes, bioscoopbezoekjes,etc...Ik werd helemaal verliefd omdat ik hem zo'n lieve, goeie jongen vond, met zo'n goeie waarden. Ik woonde toen alleen in een huurhuisje en al snel is hij bij me ingetrokken.
We deden alles samen, winkelen, uitstapjes, etc.
Ons seksleven was super en algauw kwamen we op het idee om samen een huis te bouwen.
Vorig jaar in maart ben ik gestopt met de pil en zijn we 2 maanden voor een baby gegaan.
Plots zei hij me dat hij er nog niet aan toe was en toen zijn we er maar mee gestopt.
De bouw van ons huis evolueerde en tegen Nieuwjaar zijn we verhuisd. In maart gingen we opnieuw voor een baby. Op 1 april ontdekte ik al dat we zwanger waren. Helaas 2 maanden later bleek het een miskraam ...
Hij heeft me in die moeilijke periode bijgestaan en we zijn na een maand er opnieuw voor gegaan.
Plots kreeg ik een sms van mijn beste vriendin om te vragen of ik eens wou langsgaan om iets te drinken. Ik ging naar haar toe en toen vertelde ze me dat mijn vriend me reeds van vorig jaar in maart bedroog met de vriendin van zijn beste vriend.
Hun relatie 2 is toen stukgelopen daardoor, zij had het uitgemaakt met haar vriend voor mijn vriend.
Wat bleek; gans onze vriendenkring was reeds op de hoogte van zijn bedrog en liefde voor haar en iedereen keek lijdzaam toe zonder ooit iets tegen mij te zeggen, maanden.
Ik heb zelden iets gevoeld van zijn kant t.o.v. mij behalve het feit dat hij nukkiger was en ik meer zin had in seks dan hij...En dan nog het feit dat we allebei een baby wilden.
Hij heeft een klik gekregen in zijn hoofd toen ik zwanger was van de baby in april (miskraam) en heeft het toen met haar uitgemaakt omdat hij het niet meer wilde. Zij was er kapot van.
Maar nu is de baby er niet meeren is alles aan het licht gekomen en ik ben kapot van verdriet.
Ik geef hem een 2e kans maar kan ik hem nog vertrouwen? Hij zegt dat hij er voor de volle 100% terug tegen aan wil gaan. Maar denkt hij nog aan haar, sturen ze nog sms's of mails naar elkaar? Zal zijn liefde voor haar terug opflakkeren?
Ik voel wel dat hij terug moeite doet voor mij en hij zegt dat als hij haar niet meer hoort of ziet hij haar wel zal vergeten en dat hij zoiets nooit meer wil meemaken.
Wie kan mij hier raad bij geven?
Voor onze relatie hebben we allebei een relatie gehad van ongeveer 7 jaar met iemand anders.
We kenden elkaar al van in onze jeugdjaren en zijn elkaar in het uitgaansleven terug tegen het lijf gelopen als vrijgezel.
Hij begon me te verleiden, sms'jes, bioscoopbezoekjes,etc...Ik werd helemaal verliefd omdat ik hem zo'n lieve, goeie jongen vond, met zo'n goeie waarden. Ik woonde toen alleen in een huurhuisje en al snel is hij bij me ingetrokken.
We deden alles samen, winkelen, uitstapjes, etc.
Ons seksleven was super en algauw kwamen we op het idee om samen een huis te bouwen.
Vorig jaar in maart ben ik gestopt met de pil en zijn we 2 maanden voor een baby gegaan.
Plots zei hij me dat hij er nog niet aan toe was en toen zijn we er maar mee gestopt.
De bouw van ons huis evolueerde en tegen Nieuwjaar zijn we verhuisd. In maart gingen we opnieuw voor een baby. Op 1 april ontdekte ik al dat we zwanger waren. Helaas 2 maanden later bleek het een miskraam ...
Hij heeft me in die moeilijke periode bijgestaan en we zijn na een maand er opnieuw voor gegaan.
Plots kreeg ik een sms van mijn beste vriendin om te vragen of ik eens wou langsgaan om iets te drinken. Ik ging naar haar toe en toen vertelde ze me dat mijn vriend me reeds van vorig jaar in maart bedroog met de vriendin van zijn beste vriend.
Hun relatie 2 is toen stukgelopen daardoor, zij had het uitgemaakt met haar vriend voor mijn vriend.
Wat bleek; gans onze vriendenkring was reeds op de hoogte van zijn bedrog en liefde voor haar en iedereen keek lijdzaam toe zonder ooit iets tegen mij te zeggen, maanden.
Ik heb zelden iets gevoeld van zijn kant t.o.v. mij behalve het feit dat hij nukkiger was en ik meer zin had in seks dan hij...En dan nog het feit dat we allebei een baby wilden.
Hij heeft een klik gekregen in zijn hoofd toen ik zwanger was van de baby in april (miskraam) en heeft het toen met haar uitgemaakt omdat hij het niet meer wilde. Zij was er kapot van.
Maar nu is de baby er niet meeren is alles aan het licht gekomen en ik ben kapot van verdriet.
Ik geef hem een 2e kans maar kan ik hem nog vertrouwen? Hij zegt dat hij er voor de volle 100% terug tegen aan wil gaan. Maar denkt hij nog aan haar, sturen ze nog sms's of mails naar elkaar? Zal zijn liefde voor haar terug opflakkeren?
Ik voel wel dat hij terug moeite doet voor mij en hij zegt dat als hij haar niet meer hoort of ziet hij haar wel zal vergeten en dat hij zoiets nooit meer wil meemaken.
Wie kan mij hier raad bij geven?
donderdag 13 augustus 2009 om 14:06
quote:Pastifantasti schreef op 13 augustus 2009 @ 11:58:
Ik geef hem een 2e kans maar kan ik hem nog vertrouwen? Hij zegt dat hij er voor de volle 100% terug tegen aan wil gaan. Maar denkt hij nog aan haar, sturen ze nog sms's of mails naar elkaar? Zal zijn liefde voor haar terug opflakkeren?Maak een een foto van zijn theeblaadjes en plak die hier op het forum, dan kunnen we in jouw vriend zijn hoofd kijken...
Ik geef hem een 2e kans maar kan ik hem nog vertrouwen? Hij zegt dat hij er voor de volle 100% terug tegen aan wil gaan. Maar denkt hij nog aan haar, sturen ze nog sms's of mails naar elkaar? Zal zijn liefde voor haar terug opflakkeren?Maak een een foto van zijn theeblaadjes en plak die hier op het forum, dan kunnen we in jouw vriend zijn hoofd kijken...
donderdag 13 augustus 2009 om 14:09
quote:Pastifantasti schreef op 13 augustus 2009 @ 14:06:
[...]
Jij begrijpt inderdaad ook hoe het is van beide kanten...Zelf bedriegen en bedrogen worden...
Je hebt de fout gemaakt in het verleden. Dat was fout. De relatie is ook ten einde (het zal sowieso niet goed)
Het geeft een volgende partner niet het recht jou ook te belazeren.
Maar verder, als jij er mee kan leven. Wie ben ik?
[...]
Jij begrijpt inderdaad ook hoe het is van beide kanten...Zelf bedriegen en bedrogen worden...
Je hebt de fout gemaakt in het verleden. Dat was fout. De relatie is ook ten einde (het zal sowieso niet goed)
Het geeft een volgende partner niet het recht jou ook te belazeren.
Maar verder, als jij er mee kan leven. Wie ben ik?
donderdag 13 augustus 2009 om 14:09
quote:Pastifantasti schreef op 13 augustus 2009 @ 14:04:
Ik heb maar 2 oplossingen en ofwel geef ik hem een 2e kans ofwel dump ik hem.
Ik heb hem een 2e kans gegeven. Dus bevestig ik hiermee zijn gedrag en kan ik uit alles hierboven afleiden dat hij niet van plan is mij trouw te blijven al meent hij van wel...Ik beloon hem in feite door hem een 2e kans te geven...Net zoals je een hond een koekje heeft bij een kunstje?
Het is inderdaad geen leven zo, leven in onzekerheid.
En inderdaad nu heb ik het gevoel dat als ik later iemand anders zou leren kennen dit na verloop van tijd terug kan gebeuren om dat mijn zelfvertrouwen op 0 staat.
Ik kan moeilijk alleen zijn en heb geen zin om uit te gaan en weer op zoek te gaan naar iemand anders.
Ik dacht dat alles zo perfect was, huisje, tuintje, boompje, beestje,...
En ik ben bijna 30 jaar, wat met mijn kinderwens?
Misschien kan ik tegen dan wel geen kinderen meer krijgen Zijn dat je redenen om bij hem te blijven? Uit al je reacties hier komt naar voren dat je dit niet kunt vergeten en ook niet kunt vergeven. Ik denk net als DNM dat deze relatie geen stand kan houden. Je kunt beter alleen zijn dan met een vent die je niet kunt vertrouwen. En bedenk je ajb goed voordat je aan kinderen begint( als je al niet begonnen bent). Om daarna nog uit elkaar te gaan is een stuk lastiger.
Ik heb maar 2 oplossingen en ofwel geef ik hem een 2e kans ofwel dump ik hem.
Ik heb hem een 2e kans gegeven. Dus bevestig ik hiermee zijn gedrag en kan ik uit alles hierboven afleiden dat hij niet van plan is mij trouw te blijven al meent hij van wel...Ik beloon hem in feite door hem een 2e kans te geven...Net zoals je een hond een koekje heeft bij een kunstje?
Het is inderdaad geen leven zo, leven in onzekerheid.
En inderdaad nu heb ik het gevoel dat als ik later iemand anders zou leren kennen dit na verloop van tijd terug kan gebeuren om dat mijn zelfvertrouwen op 0 staat.
Ik kan moeilijk alleen zijn en heb geen zin om uit te gaan en weer op zoek te gaan naar iemand anders.
Ik dacht dat alles zo perfect was, huisje, tuintje, boompje, beestje,...
En ik ben bijna 30 jaar, wat met mijn kinderwens?
Misschien kan ik tegen dan wel geen kinderen meer krijgen Zijn dat je redenen om bij hem te blijven? Uit al je reacties hier komt naar voren dat je dit niet kunt vergeten en ook niet kunt vergeven. Ik denk net als DNM dat deze relatie geen stand kan houden. Je kunt beter alleen zijn dan met een vent die je niet kunt vertrouwen. En bedenk je ajb goed voordat je aan kinderen begint( als je al niet begonnen bent). Om daarna nog uit elkaar te gaan is een stuk lastiger.
...
donderdag 13 augustus 2009 om 14:10
quote:domnaiefmutsje schreef op 13 augustus 2009 @ 14:06:
[...]
Als je iets teveel rekening houdt met hoe het voor JEZELF is en voelt dan kan je verstrikt raken in dit soort zaken. Als je OOG hebt voor de ANDER dan gebeurt het niet, want dan druk je het meteen de kop in voor het in volle bloei gaat staan.
Je bent niet meteen een slecht persoon. Je hebt je wel een slechte partner gemaakt in de relatie en daarmee de ander niet meer waard. Dat hoort er dan ook bij, accepteer dat dan ook. Je weet dat soort dingen van tevoren. Als je er dan toch voor kiest (nee het overkomt je niet, verliefd worden wel, niet wat je ermee doet) dan is dat blijkbaar belangrijker dan de relatie. Je geeft het immers prioriteit en stelt de gevoelens van de partner ondergeschikt aan je eigen jeuk.Heel mooi gezegd en ook helemaal waar.
[...]
Als je iets teveel rekening houdt met hoe het voor JEZELF is en voelt dan kan je verstrikt raken in dit soort zaken. Als je OOG hebt voor de ANDER dan gebeurt het niet, want dan druk je het meteen de kop in voor het in volle bloei gaat staan.
Je bent niet meteen een slecht persoon. Je hebt je wel een slechte partner gemaakt in de relatie en daarmee de ander niet meer waard. Dat hoort er dan ook bij, accepteer dat dan ook. Je weet dat soort dingen van tevoren. Als je er dan toch voor kiest (nee het overkomt je niet, verliefd worden wel, niet wat je ermee doet) dan is dat blijkbaar belangrijker dan de relatie. Je geeft het immers prioriteit en stelt de gevoelens van de partner ondergeschikt aan je eigen jeuk.Heel mooi gezegd en ook helemaal waar.
donderdag 13 augustus 2009 om 14:12
quote:Pastifantasti schreef op 13 augustus 2009 @ 14:04:
Het is inderdaad geen leven zo, leven in onzekerheid.
En inderdaad nu heb ik het gevoel dat als ik later iemand anders zou leren kennen dit na verloop van tijd terug kan gebeuren om dat mijn zelfvertrouwen op 0 staat.
Ik kan moeilijk alleen zijn en heb geen zin om uit te gaan en weer op zoek te gaan naar iemand anders.
Ik dacht dat alles zo perfect was, huisje, tuintje, boompje, beestje,...
En ik ben bijna 30 jaar, wat met mijn kinderwens?
Misschien kan ik tegen dan wel geen kinderen meer krijgen Je bent bijna 30. Ik snap dat het allemaal heel heftig is vooral na de miskraam. Maar zou je niet liever een kind krijgen met een man die jou wel trouw is? En die niet wellicht met een ander ligt terwijl jij zwanger bent en hem misschien onvoldoende seksuele aandacht geeft? Wat wil je liever? Bij hem zijn of een kindje?
Het is inderdaad geen leven zo, leven in onzekerheid.
En inderdaad nu heb ik het gevoel dat als ik later iemand anders zou leren kennen dit na verloop van tijd terug kan gebeuren om dat mijn zelfvertrouwen op 0 staat.
Ik kan moeilijk alleen zijn en heb geen zin om uit te gaan en weer op zoek te gaan naar iemand anders.
Ik dacht dat alles zo perfect was, huisje, tuintje, boompje, beestje,...
En ik ben bijna 30 jaar, wat met mijn kinderwens?
Misschien kan ik tegen dan wel geen kinderen meer krijgen Je bent bijna 30. Ik snap dat het allemaal heel heftig is vooral na de miskraam. Maar zou je niet liever een kind krijgen met een man die jou wel trouw is? En die niet wellicht met een ander ligt terwijl jij zwanger bent en hem misschien onvoldoende seksuele aandacht geeft? Wat wil je liever? Bij hem zijn of een kindje?
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 13 augustus 2009 om 14:12
quote:moniekk schreef op 13 augustus 2009 @ 14:10:
[...]
Heel mooi gezegd en ook helemaal waar.
Ik denk inderdaad dat ik hem teveel heb willen maken zoals ik wou om me gelukkig te voelen. Daar ben ik het helemaal mee eens en dat besef ik nu ook. Ik tref hier ZEKER ook schuld. Ik wees hem ook vaak op zijn gebreken.
Maar dan nog is het geen reden om mij te bedriegen.
[...]
Heel mooi gezegd en ook helemaal waar.
Ik denk inderdaad dat ik hem teveel heb willen maken zoals ik wou om me gelukkig te voelen. Daar ben ik het helemaal mee eens en dat besef ik nu ook. Ik tref hier ZEKER ook schuld. Ik wees hem ook vaak op zijn gebreken.
Maar dan nog is het geen reden om mij te bedriegen.
donderdag 13 augustus 2009 om 14:15
quote:Pastifantasti schreef op 13 augustus 2009 @ 13:42:
Heeft hier niemand als mij hetzelfde meegemaakt jaren geleden ofzo en zij jullie er niet sterker uit gekomen?Ik heb laatst een topic (gedeeltelijk) gelezen over het doorgaan met een relatie nadat je vriend vreemd is gegaan. Als je ff zoekt bij relaties dan moet je die kunnen vinden. Daar zitten de dames die hier helaas ook ervaring mee hebben. Maar het blijft jouw gevoel en jouw keuze.
Heeft hier niemand als mij hetzelfde meegemaakt jaren geleden ofzo en zij jullie er niet sterker uit gekomen?Ik heb laatst een topic (gedeeltelijk) gelezen over het doorgaan met een relatie nadat je vriend vreemd is gegaan. Als je ff zoekt bij relaties dan moet je die kunnen vinden. Daar zitten de dames die hier helaas ook ervaring mee hebben. Maar het blijft jouw gevoel en jouw keuze.
donderdag 13 augustus 2009 om 14:17
quote:Pastifantasti schreef op 13 augustus 2009 @ 14:12:
[...]
Ik denk inderdaad dat ik hem teveel heb willen maken zoals ik wou om me gelukkig te voelen. Daar ben ik het helemaal mee eens en dat besef ik nu ook. Ik tref hier ZEKER ook schuld. Ik wees hem ook vaak op zijn gebreken.
Maar dan nog is het geen reden om mij te bedriegen.
Verantwoording nemen voor je eigen aandeel is goed. Jezelf verantwoordelijk voelen voor wat je in het verleden hebt gedaan is ook goed. Begrijpen waar het bij hem vandaan komt is ook niet verkeerd, maar accepteren absoluut wel.
Je kan hem niet vormen zoals jij wil. Hij is wie hij is, niet het plaatje wat jij in je hoofd hebt zoals hij zou moeten zijn en soms waarschijnlijk ook is op momenten dat het goed gaat. Als je kan leven met wie hij is dan is het prima. Denk je dat het je meer pijn gaat opleveren dan een prettig leven kies dan alsjeblieft voor jezelf.
[...]
Ik denk inderdaad dat ik hem teveel heb willen maken zoals ik wou om me gelukkig te voelen. Daar ben ik het helemaal mee eens en dat besef ik nu ook. Ik tref hier ZEKER ook schuld. Ik wees hem ook vaak op zijn gebreken.
Maar dan nog is het geen reden om mij te bedriegen.
Verantwoording nemen voor je eigen aandeel is goed. Jezelf verantwoordelijk voelen voor wat je in het verleden hebt gedaan is ook goed. Begrijpen waar het bij hem vandaan komt is ook niet verkeerd, maar accepteren absoluut wel.
Je kan hem niet vormen zoals jij wil. Hij is wie hij is, niet het plaatje wat jij in je hoofd hebt zoals hij zou moeten zijn en soms waarschijnlijk ook is op momenten dat het goed gaat. Als je kan leven met wie hij is dan is het prima. Denk je dat het je meer pijn gaat opleveren dan een prettig leven kies dan alsjeblieft voor jezelf.
donderdag 13 augustus 2009 om 14:17
quote:Pastifantasti schreef op 13 augustus 2009 @ 14:12:
[...]
Ik denk inderdaad dat ik hem teveel heb willen maken zoals ik wou om me gelukkig te voelen. Daar ben ik het helemaal mee eens en dat besef ik nu ook. Ik tref hier ZEKER ook schuld. Ik wees hem ook vaak op zijn gebreken.
Maar dan nog is het geen reden om mij te bedriegen.Ik vind het wel heel goed van je dat ook kijkt naar de oorzaken. Niet dat er excuses voor te vinden zijn, maar wel dat je kijkt of de basis anders kan waardoor het wellicht wat makkelijker wordt om hem te vertrouwen. Praten jullie daar veel over?
[...]
Ik denk inderdaad dat ik hem teveel heb willen maken zoals ik wou om me gelukkig te voelen. Daar ben ik het helemaal mee eens en dat besef ik nu ook. Ik tref hier ZEKER ook schuld. Ik wees hem ook vaak op zijn gebreken.
Maar dan nog is het geen reden om mij te bedriegen.Ik vind het wel heel goed van je dat ook kijkt naar de oorzaken. Niet dat er excuses voor te vinden zijn, maar wel dat je kijkt of de basis anders kan waardoor het wellicht wat makkelijker wordt om hem te vertrouwen. Praten jullie daar veel over?
donderdag 13 augustus 2009 om 14:18
Het klinkt misschien dom en naïef maar ik geef deze relatie zeker nog een kans. Want als ik dit niet doe dan zal ik het nooit weten.
Ik wacht zeker nog enkele maanden af en zal kijken hoe het evolueert. Als het dan uiteindelijk toch niet zal slagen dan heb ik pas een zekerheid en kan ik terug een nieuw leven beginnen...
Ik wacht zeker nog enkele maanden af en zal kijken hoe het evolueert. Als het dan uiteindelijk toch niet zal slagen dan heb ik pas een zekerheid en kan ik terug een nieuw leven beginnen...
donderdag 13 augustus 2009 om 14:19
TO: ik vind de beweegredenen die je noemt (voornamelijk gedreven door angst) om bij je partner te willen blijven niet goed.
Natuurlijk slaat de paniek, de angst, de onzekerheid, totale chaos toe als je zo iets heftigs ontdekt.
Ik heb het al vaker geschreven: je geliefde wordt je bedrieger en aan dat idee moet je werkelijk eerst wennen.
Een jaar is een erg lange periode.
We hebben hier al vaker verhalen gelezen van mensen die bedrogen werden tijdens moeilijke/belangrijke momenten in de relatie. (zwangerschap, ziekte, rondom huwelijksplanning (!), overlijden fam. of vrienden).
Vreemdgaan is een keuze, natuurlijk kan je verwikkeld raken in de emoties, de roze wolk, de verwarring etc. Je hebt voor mijn gevoel altijd nog de keuze om ja of nee te zeggen.
De ja is makkelijk gezegd als je je niet gelukkig voelt in/met je relatie.
Maar blijkbaar is het besef hoe destructief dit uiteindelijk is voor/in een relatie er op dat moment helemaal niet.
Ik denk dat het ten eerste belangrijk is om uit te vinden waarom dit is gebeurd/kon gebeuren en in hoeverre er nog voldoende liefde zit om verder te kunnen met elkaar.
Heb je het idee dat hij werkelijk heel veel spijt heeft, er alles aan wilt doen om het tussen jullie weer goed te krijgen ipv verwijten/excuses/lomp en hufterig gedrag te tonen, want ook dan weet je waar je aan begint.
Natuurlijk kan je weer verliefd worden op een ander, natuurlijk kan je weer gelukkig zijn/worden (ook zonder partner) en natuurlijk zijn er mogelijkheden om nog moeder te worden.
Natuurlijk slaat de paniek, de angst, de onzekerheid, totale chaos toe als je zo iets heftigs ontdekt.
Ik heb het al vaker geschreven: je geliefde wordt je bedrieger en aan dat idee moet je werkelijk eerst wennen.
Een jaar is een erg lange periode.
We hebben hier al vaker verhalen gelezen van mensen die bedrogen werden tijdens moeilijke/belangrijke momenten in de relatie. (zwangerschap, ziekte, rondom huwelijksplanning (!), overlijden fam. of vrienden).
Vreemdgaan is een keuze, natuurlijk kan je verwikkeld raken in de emoties, de roze wolk, de verwarring etc. Je hebt voor mijn gevoel altijd nog de keuze om ja of nee te zeggen.
De ja is makkelijk gezegd als je je niet gelukkig voelt in/met je relatie.
Maar blijkbaar is het besef hoe destructief dit uiteindelijk is voor/in een relatie er op dat moment helemaal niet.
Ik denk dat het ten eerste belangrijk is om uit te vinden waarom dit is gebeurd/kon gebeuren en in hoeverre er nog voldoende liefde zit om verder te kunnen met elkaar.
Heb je het idee dat hij werkelijk heel veel spijt heeft, er alles aan wilt doen om het tussen jullie weer goed te krijgen ipv verwijten/excuses/lomp en hufterig gedrag te tonen, want ook dan weet je waar je aan begint.
Natuurlijk kan je weer verliefd worden op een ander, natuurlijk kan je weer gelukkig zijn/worden (ook zonder partner) en natuurlijk zijn er mogelijkheden om nog moeder te worden.
donderdag 13 augustus 2009 om 14:23
quote:Pastifantasti schreef op 13 augustus 2009 @ 14:18:
Het klinkt misschien dom en naïef maar ik geef deze relatie zeker nog een kans. Want als ik dit niet doe dan zal ik het nooit weten.
Ik wacht zeker nog enkele maanden af en zal kijken hoe het evolueert. Als het dan uiteindelijk toch niet zal slagen dan heb ik pas een zekerheid en kan ik terug een nieuw leven beginnen...
En dus is Pastifantasti ' er uit' en kunnen we dit topic sluiten
Het klinkt misschien dom en naïef maar ik geef deze relatie zeker nog een kans. Want als ik dit niet doe dan zal ik het nooit weten.
Ik wacht zeker nog enkele maanden af en zal kijken hoe het evolueert. Als het dan uiteindelijk toch niet zal slagen dan heb ik pas een zekerheid en kan ik terug een nieuw leven beginnen...
En dus is Pastifantasti ' er uit' en kunnen we dit topic sluiten
donderdag 13 augustus 2009 om 14:28
quote:moniekk schreef op 13 augustus 2009 @ 14:19:
TO: ik vind de beweegredenen die je noemt (voornamelijk gedreven door angst) om bij je partner te willen blijven niet goed.
Natuurlijk slaat de paniek, de angst, de onzekerheid, totale chaos toe als je zo iets heftigs ontdekt.
Ik heb het al vaker geschreven: je geliefde wordt je bedrieger en aan dat idee moet je werkelijk eerst wennen.
Een jaar is een erg lange periode.
We hebben hier al vaker verhalen gelezen van mensen die bedrogen werden tijdens moeilijke/belangrijke momenten in de relatie. (zwangerschap, ziekte, rondom huwelijksplanning (!), overlijden fam. of vrienden).
Vreemdgaan is een keuze, natuurlijk kan je verwikkeld raken in de emoties, de roze wolk, de verwarring etc. Je hebt voor mijn gevoel altijd nog de keuze om ja of nee te zeggen.
De ja is makkelijk gezegd als je je niet gelukkig voelt in/met je relatie.
Maar blijkbaar is het besef hoe destructief dit uiteindelijk is voor/in een relatie er op dat moment helemaal niet.
Ik denk dat het ten eerste belangrijk is om uit te vinden waarom dit is gebeurd/kon gebeuren en in hoeverre er nog voldoende liefde zit om verder te kunnen met elkaar.
Heb je het idee dat hij werkelijk heel veel spijt heeft, er alles aan wilt doen om het tussen jullie weer goed te krijgen ipv verwijten/excuses/lomp en hufterig gedrag te tonen, want ook dan weet je waar je aan begint.
Natuurlijk kan je weer verliefd worden op een ander, natuurlijk kan je weer gelukkig zijn/worden (ook zonder partner) en natuurlijk zijn er mogelijkheden om nog moeder te worden.
Ja, ik heb het gevoel dat hij moeite doet.
Hij doet moeite om te praten, te luisteren naar mijn gejank, terwijl hij dit allemaal achter hem zou kunnen laten.
Ergens heb ik het gevoel dat hij nu alles voor me doet wat ik vraag... De vraag is alleen blijft dit zo en niemand heeft een glazen bol om de toekomst te voorspellen. En ik geloof in zoiets als het lot dat er altijd wel iets komt dat u zal redden op momenten dat het eventjes niet meer gaat...In welke gedaante dan ook...
TO: ik vind de beweegredenen die je noemt (voornamelijk gedreven door angst) om bij je partner te willen blijven niet goed.
Natuurlijk slaat de paniek, de angst, de onzekerheid, totale chaos toe als je zo iets heftigs ontdekt.
Ik heb het al vaker geschreven: je geliefde wordt je bedrieger en aan dat idee moet je werkelijk eerst wennen.
Een jaar is een erg lange periode.
We hebben hier al vaker verhalen gelezen van mensen die bedrogen werden tijdens moeilijke/belangrijke momenten in de relatie. (zwangerschap, ziekte, rondom huwelijksplanning (!), overlijden fam. of vrienden).
Vreemdgaan is een keuze, natuurlijk kan je verwikkeld raken in de emoties, de roze wolk, de verwarring etc. Je hebt voor mijn gevoel altijd nog de keuze om ja of nee te zeggen.
De ja is makkelijk gezegd als je je niet gelukkig voelt in/met je relatie.
Maar blijkbaar is het besef hoe destructief dit uiteindelijk is voor/in een relatie er op dat moment helemaal niet.
Ik denk dat het ten eerste belangrijk is om uit te vinden waarom dit is gebeurd/kon gebeuren en in hoeverre er nog voldoende liefde zit om verder te kunnen met elkaar.
Heb je het idee dat hij werkelijk heel veel spijt heeft, er alles aan wilt doen om het tussen jullie weer goed te krijgen ipv verwijten/excuses/lomp en hufterig gedrag te tonen, want ook dan weet je waar je aan begint.
Natuurlijk kan je weer verliefd worden op een ander, natuurlijk kan je weer gelukkig zijn/worden (ook zonder partner) en natuurlijk zijn er mogelijkheden om nog moeder te worden.
Ja, ik heb het gevoel dat hij moeite doet.
Hij doet moeite om te praten, te luisteren naar mijn gejank, terwijl hij dit allemaal achter hem zou kunnen laten.
Ergens heb ik het gevoel dat hij nu alles voor me doet wat ik vraag... De vraag is alleen blijft dit zo en niemand heeft een glazen bol om de toekomst te voorspellen. En ik geloof in zoiets als het lot dat er altijd wel iets komt dat u zal redden op momenten dat het eventjes niet meer gaat...In welke gedaante dan ook...
donderdag 13 augustus 2009 om 14:30
Jullie moeten dan wel in de gaten houden dat hij niet alles voor je gaat doen uit een soort schuldgevoel. Hij moet ook wel zichzelf kunnen blijven. En daarnaast moet je zelf oppassen dat je niet in elke discussie weer terugvalt op wat je nu meemaakt, omdat je weet dat je hem daar tot in de lengte van dagen van kan beschuldigen.
donderdag 13 augustus 2009 om 14:49
Sinds kort lees ik mee op viva.nl en ik reageer nu voor het eerst.
Allereerst verbaasd het me enorm, hoeveel bedrogen vrouwen, hun man nog een 2e kans geven! Ik vraag me echt wat deze vrouwen bezield. Zijn jullie zo ontzettend bang om alleen te zijn? Het in je eentje zien te rooien?
En ergens vind ik jullie nog zwak ook! Want welke sterke vrouw, laat haar eigen zo behandelen?!
Ik heb zelf voor 3 jaar terug in zo'n zelfde situatie gezeten. 7,5 jaar relatie, kind van net 6 maanden oud. Meneer ging al maanden vreemd met een ander en wilde met haar verder.
Het heeft een paar maanden geduurd, voordat ik helemaal over hem heen was. Maar 1 ding was duidelijk voor mij..nooit van mijn leven dat ik hem een 2e kans had gegeven! Zo'n persoon is mijn liefde en respect niet waard! Opzouten ermee!
Dus moraal van dit verhaal....dumpen die handel en ga voor jezelf, want jij bent nog altijd nummer 1!
Groetjes!
Allereerst verbaasd het me enorm, hoeveel bedrogen vrouwen, hun man nog een 2e kans geven! Ik vraag me echt wat deze vrouwen bezield. Zijn jullie zo ontzettend bang om alleen te zijn? Het in je eentje zien te rooien?
En ergens vind ik jullie nog zwak ook! Want welke sterke vrouw, laat haar eigen zo behandelen?!
Ik heb zelf voor 3 jaar terug in zo'n zelfde situatie gezeten. 7,5 jaar relatie, kind van net 6 maanden oud. Meneer ging al maanden vreemd met een ander en wilde met haar verder.
Het heeft een paar maanden geduurd, voordat ik helemaal over hem heen was. Maar 1 ding was duidelijk voor mij..nooit van mijn leven dat ik hem een 2e kans had gegeven! Zo'n persoon is mijn liefde en respect niet waard! Opzouten ermee!
Dus moraal van dit verhaal....dumpen die handel en ga voor jezelf, want jij bent nog altijd nummer 1!
Groetjes!
donderdag 13 augustus 2009 om 14:56
