Relaties
alle pijlers
Zegt jouw vriend weleens/regelmatig dat hij van je houdt?
dinsdag 20 mei 2008 om 10:33
Goedemorgen,
Toch eens even iets voorleggen hier: zegt jouw vriend weleens dat hij van je houdt? En hoe belangrijk is het voor je dat hij dit doet?
Mijn vriend heeft nog nooit tegen me gezegd dat hij van me houdt en ik vind dat niet leuk. Mijn vriendinnen vinden het zelfs abnormaal en niet kunnen...
We zijn al bijna 2,5 jaar samen.
Mijn vriend is erg lief voor me, maar hij kan totaal niet zijn gevoel uiten of praten over serieuze dingen.
Dit heeft vanaf het begin tot veel irritaties en moeilijke toestanden geleid.. Reden waarom ik nog steeds bij hem ben; toen ik hem leerde kennen toonde hij juist WEL zijn gevoel voor mij...daardoor ben ik verliefd op hem geworden.
De laatste tijd is het al langere tijd leuk tussen ons, maar nog steeds toont hij weinig gevoel.
Ik weet inmiddels niet zo goed meer wat ik ermee moet. We doen zoveel leuke dingen samen en onze interesses zijn zo gelijk...maar ik wil ook graag met iemand over serieuze dingen en gevoelens kunnen praten.
Ik denk dat hij dit ook van zijn ouders allemaal niet mee heeft gekregen, maar ja....schrijf het dan een keer op een kaartje of zo.
Ik vind het echt erg lastig om een beslissing te nemen, omdat het 'verstandelijk' gezien zo leuk is tussen ons. Hij is echt een leuke, sociale, lieve vent. We hoeven nooit compromissen te sluiten over wat we samen gaan doen, omdat we zoveel dezelfde dingen leuk vinden. En ik weet ook dat hij het allemaal goed bedoelt.
Dan voel ik me soms zo'n aansteller; wat heb ik nou aan een vent die me meer het gevoel geeft dat hij echt van me houdt en voor me gaat, maar met wie ik het in feite veel minder leuk heb qua interesses e.d.?
Heb jij weleens iets soortgelijks meegemaakt? En hoe heb je een beslissing genomen?
Toch eens even iets voorleggen hier: zegt jouw vriend weleens dat hij van je houdt? En hoe belangrijk is het voor je dat hij dit doet?
Mijn vriend heeft nog nooit tegen me gezegd dat hij van me houdt en ik vind dat niet leuk. Mijn vriendinnen vinden het zelfs abnormaal en niet kunnen...
We zijn al bijna 2,5 jaar samen.
Mijn vriend is erg lief voor me, maar hij kan totaal niet zijn gevoel uiten of praten over serieuze dingen.
Dit heeft vanaf het begin tot veel irritaties en moeilijke toestanden geleid.. Reden waarom ik nog steeds bij hem ben; toen ik hem leerde kennen toonde hij juist WEL zijn gevoel voor mij...daardoor ben ik verliefd op hem geworden.
De laatste tijd is het al langere tijd leuk tussen ons, maar nog steeds toont hij weinig gevoel.
Ik weet inmiddels niet zo goed meer wat ik ermee moet. We doen zoveel leuke dingen samen en onze interesses zijn zo gelijk...maar ik wil ook graag met iemand over serieuze dingen en gevoelens kunnen praten.
Ik denk dat hij dit ook van zijn ouders allemaal niet mee heeft gekregen, maar ja....schrijf het dan een keer op een kaartje of zo.
Ik vind het echt erg lastig om een beslissing te nemen, omdat het 'verstandelijk' gezien zo leuk is tussen ons. Hij is echt een leuke, sociale, lieve vent. We hoeven nooit compromissen te sluiten over wat we samen gaan doen, omdat we zoveel dezelfde dingen leuk vinden. En ik weet ook dat hij het allemaal goed bedoelt.
Dan voel ik me soms zo'n aansteller; wat heb ik nou aan een vent die me meer het gevoel geeft dat hij echt van me houdt en voor me gaat, maar met wie ik het in feite veel minder leuk heb qua interesses e.d.?
Heb jij weleens iets soortgelijks meegemaakt? En hoe heb je een beslissing genomen?
dinsdag 20 mei 2008 om 11:39
quote:mickey82 schreef op 20 mei 2008 @ 11:33:
Maar als jullie vrijen heb je ook niet het gevoel dat hij je fantastisch mooi en geweldig vindt? Daar zou ik zelf toch wel heel erg moeite mee hebben.
ALS we vrijen is het wel heel fijn en dan voelt het ook wel echt. Maar het is nooit zo geweest (behalve eerste 3 weken) dat we spontaan gingen vrijen omdat die passie er was en hij spontaan zin in mij had...
Dus in die zin mis ik ook die passie op seksueel gebied. Vrijen lijkt ook meer iets geplands...maar het voelt dan niet nep. Alleen wil ik (zeker in de eerste tijd) ook weleens dat iemand spontaan zin in mij krijgt als ik hem kus, of als hij me ziet of wat dan ook....
Maar als jullie vrijen heb je ook niet het gevoel dat hij je fantastisch mooi en geweldig vindt? Daar zou ik zelf toch wel heel erg moeite mee hebben.
ALS we vrijen is het wel heel fijn en dan voelt het ook wel echt. Maar het is nooit zo geweest (behalve eerste 3 weken) dat we spontaan gingen vrijen omdat die passie er was en hij spontaan zin in mij had...
Dus in die zin mis ik ook die passie op seksueel gebied. Vrijen lijkt ook meer iets geplands...maar het voelt dan niet nep. Alleen wil ik (zeker in de eerste tijd) ook weleens dat iemand spontaan zin in mij krijgt als ik hem kus, of als hij me ziet of wat dan ook....
dinsdag 20 mei 2008 om 11:40
Tia Dalman is niet zo van het uberkleffe, het verschrikkelijk sentimentele. Zo snapt hij het niet helemaal dat ik exact weet op welke datum we voor het eerst een date hadden, of zoenden, of... En verder is hij ook niet heel erg van het elkaar bespringen in het openbaar.
Maar daarentegen is hij wel aanhankelijk en zegt hij ook vaker uit zichzelf dat hij van me houdt. Niet zomaar in het wilde weg, maar gemeend en bijvoorbeeld 's ochtends als we nog even na de eerste wekker dicht tegen elkaar aan kruipen of als we een dansje door onze nieuwe woonkamer wagen of zoiets. En we even lekker met zijn 2 oprecht gelukkig staan te wezen.
Ik lees de berichtjes van TO en ben het met haar eens dat gedeelde interesses ook belangrijk zijn. Maar vraag me wel af in hoeverre zij het idee heeft dat zij echt in een liefdesrelatie zit, ipv beste vriendjes/broer-zus. Voor mij is dat verschil wel heel erg belangrijk namelijk. Ik wil wel die unieke band met mijn geliefde, en ik denk dat het daar een beetje aan schort bij TO.
Maar daarentegen is hij wel aanhankelijk en zegt hij ook vaker uit zichzelf dat hij van me houdt. Niet zomaar in het wilde weg, maar gemeend en bijvoorbeeld 's ochtends als we nog even na de eerste wekker dicht tegen elkaar aan kruipen of als we een dansje door onze nieuwe woonkamer wagen of zoiets. En we even lekker met zijn 2 oprecht gelukkig staan te wezen.
Ik lees de berichtjes van TO en ben het met haar eens dat gedeelde interesses ook belangrijk zijn. Maar vraag me wel af in hoeverre zij het idee heeft dat zij echt in een liefdesrelatie zit, ipv beste vriendjes/broer-zus. Voor mij is dat verschil wel heel erg belangrijk namelijk. Ik wil wel die unieke band met mijn geliefde, en ik denk dat het daar een beetje aan schort bij TO.
dinsdag 20 mei 2008 om 11:43
quote:Tia Dalma schreef op 20 mei 2008 @ 11:40:
Tia Dalman is niet zo van het uberkleffe, het verschrikkelijk sentimentele. Zo snapt hij het niet helemaal dat ik exact weet op welke datum we voor het eerst een date hadden, of zoenden, of... En verder is hij ook niet heel erg van het elkaar bespringen in het openbaar.
Maar daarentegen is hij wel aanhankelijk en zegt hij ook vaker uit zichzelf dat hij van me houdt. Niet zomaar in het wilde weg, maar gemeend en bijvoorbeeld 's ochtends als we nog even na de eerste wekker dicht tegen elkaar aan kruipen of als we een dansje door onze nieuwe woonkamer wagen of zoiets. En we even lekker met zijn 2 oprecht gelukkig staan te wezen.
Ik lees de berichtjes van TO en ben het met haar eens dat gedeelde interesses ook belangrijk zijn. Maar vraag me wel af in hoeverre zij het idee heeft dat zij echt in een liefdesrelatie zit, ipv beste vriendjes/broer-zus. Voor mij is dat verschil wel heel erg belangrijk namelijk. Ik wil wel die unieke band met mijn geliefde, en ik denk dat het daar een beetje aan schort bij TO.Klopt
Tia Dalman is niet zo van het uberkleffe, het verschrikkelijk sentimentele. Zo snapt hij het niet helemaal dat ik exact weet op welke datum we voor het eerst een date hadden, of zoenden, of... En verder is hij ook niet heel erg van het elkaar bespringen in het openbaar.
Maar daarentegen is hij wel aanhankelijk en zegt hij ook vaker uit zichzelf dat hij van me houdt. Niet zomaar in het wilde weg, maar gemeend en bijvoorbeeld 's ochtends als we nog even na de eerste wekker dicht tegen elkaar aan kruipen of als we een dansje door onze nieuwe woonkamer wagen of zoiets. En we even lekker met zijn 2 oprecht gelukkig staan te wezen.
Ik lees de berichtjes van TO en ben het met haar eens dat gedeelde interesses ook belangrijk zijn. Maar vraag me wel af in hoeverre zij het idee heeft dat zij echt in een liefdesrelatie zit, ipv beste vriendjes/broer-zus. Voor mij is dat verschil wel heel erg belangrijk namelijk. Ik wil wel die unieke band met mijn geliefde, en ik denk dat het daar een beetje aan schort bij TO.Klopt
dinsdag 20 mei 2008 om 11:43
Jouw vriend is dus gewoon niet heel erg attent. Niet met woorden en niet met daden. Ik snap dat je dat niet heel erg leuk vindt. Maar je merkt helemaal nergens aan dat hij jouw de geweldigste persoon op aarde vindt?
Ik ben 11 jaar samen met mijn vriend. Wij zeggen ook niet heel vaak dat we van elkaar houden. Wat mij betreft zou het speciale er dan ook snel vanaf zijn. Maar als het dan wel gezegd wordt voel ik me ook super gelukkig!
Ik merk meer aan de dingen die mijn vriend voor me doet dat hij van me houdt.
Het kan overigens best dat hij van thuis uit niet meegekregen heeft wat liefde is. Mijn vriend heeft daar ook moeite mee gehad. Heel moeilijk over zn gevoelens praten, en over serieuze onderwerpen. Nu gaat dat gelukkig stukken beter. Maar ik zie het ook terug in zijn ouders. Die gaan weinig liefdevol met elkaar om. Praten nooit over problemen, want ja, als je het er niet over hebt, dan zijn ze er ook niet.
Ik ben 11 jaar samen met mijn vriend. Wij zeggen ook niet heel vaak dat we van elkaar houden. Wat mij betreft zou het speciale er dan ook snel vanaf zijn. Maar als het dan wel gezegd wordt voel ik me ook super gelukkig!
Ik merk meer aan de dingen die mijn vriend voor me doet dat hij van me houdt.
Het kan overigens best dat hij van thuis uit niet meegekregen heeft wat liefde is. Mijn vriend heeft daar ook moeite mee gehad. Heel moeilijk over zn gevoelens praten, en over serieuze onderwerpen. Nu gaat dat gelukkig stukken beter. Maar ik zie het ook terug in zijn ouders. Die gaan weinig liefdevol met elkaar om. Praten nooit over problemen, want ja, als je het er niet over hebt, dan zijn ze er ook niet.
dinsdag 20 mei 2008 om 11:45
Begrijp ik het goed, dat hij praten over de toekomst e.d. ook niet wil? Hoe hebben jullie dan een relatie gekregen? Dan moet je toch ook wel over enkele basics praten.
Als jij ergens mee zit, narigheid/verdriet of gewoon een issue dat je bezighoudt, kun je er dan wel hem over praten? Luistert hij dan wel naar je?
Hoe gaat het als hij ergens mee zit, verdriet over heeft?
Ik neem aan dat je over wat je in je OP hebt verteld ook wel met hem hebt gepraat, loopt hij daarvoor ook weg dan?
Ik vind dat nogal bedenkelijk, vooral omdat het voor jou blijkbaar zo belangrijk is (vind ik ook vrij normaal) dat je je zelfs voorzichtig afvraagt of je wel met hem verder wilt. Als hij van je houdt zou hij van dat laatste toch wel peper in zn xxxx moeten krijgen.
Als jij ergens mee zit, narigheid/verdriet of gewoon een issue dat je bezighoudt, kun je er dan wel hem over praten? Luistert hij dan wel naar je?
Hoe gaat het als hij ergens mee zit, verdriet over heeft?
Ik neem aan dat je over wat je in je OP hebt verteld ook wel met hem hebt gepraat, loopt hij daarvoor ook weg dan?
Ik vind dat nogal bedenkelijk, vooral omdat het voor jou blijkbaar zo belangrijk is (vind ik ook vrij normaal) dat je je zelfs voorzichtig afvraagt of je wel met hem verder wilt. Als hij van je houdt zou hij van dat laatste toch wel peper in zn xxxx moeten krijgen.
dinsdag 20 mei 2008 om 12:06
quote:Just Julie schreef op 20 mei 2008 @ 11:27:
[...]
We praten over werk, ouders, vrienden, onderwerpen op het nieuws, hobby's, koetjes en kalfjes, muziek, leuke dingen om te doen, eettentjes...van alles.
Maar nooit over serieuze onderwerpen of gevoel. Nooit.
Zodra ik dat wil doen verandert ook de toon; hij ziet dat als moeilijk, eng, gezeur, niet nodig en hij reageert er soort van apatisch op....hoe voorzichtig ik het ook breng en op welk moment. Misschien is hij bang voor ruzie of weet ik veel, maar ik vind het niet normaal en wil gewoon overal over kunnen praten in een relatie.
Je bent dus anderhalf jaar bij iemand waarvan je geen idee hebt hoe hij de dingen nu echt beleefd? Dát zou ik dus echt niet kunnen, daar zouden ook die 4 kleine woorden niets bij kunnen helpen.
Want ook al hecht ik aan die woorden geen waarde, ik wil wél weten hoe iemand in het leven staat. Niet alleen tegenover een koe, kalf of nieuwitem, want dat kan verstandelijk allemaal prima beredeneerd worden, maar wat DOET het met je! Dát wil ik weten in een relatie, of dat nu een platonische vriendschap, of relatie met levenspartner is.
Edit; {levenspartner, mooi woord voor een single}
[...]
We praten over werk, ouders, vrienden, onderwerpen op het nieuws, hobby's, koetjes en kalfjes, muziek, leuke dingen om te doen, eettentjes...van alles.
Maar nooit over serieuze onderwerpen of gevoel. Nooit.
Zodra ik dat wil doen verandert ook de toon; hij ziet dat als moeilijk, eng, gezeur, niet nodig en hij reageert er soort van apatisch op....hoe voorzichtig ik het ook breng en op welk moment. Misschien is hij bang voor ruzie of weet ik veel, maar ik vind het niet normaal en wil gewoon overal over kunnen praten in een relatie.
Je bent dus anderhalf jaar bij iemand waarvan je geen idee hebt hoe hij de dingen nu echt beleefd? Dát zou ik dus echt niet kunnen, daar zouden ook die 4 kleine woorden niets bij kunnen helpen.
Want ook al hecht ik aan die woorden geen waarde, ik wil wél weten hoe iemand in het leven staat. Niet alleen tegenover een koe, kalf of nieuwitem, want dat kan verstandelijk allemaal prima beredeneerd worden, maar wat DOET het met je! Dát wil ik weten in een relatie, of dat nu een platonische vriendschap, of relatie met levenspartner is.
Edit; {levenspartner, mooi woord voor een single}
dinsdag 20 mei 2008 om 12:24
quote:Just Julie schreef op 20 mei 2008 @ 11:30:
[...]
Misschien zit 'm hier ook wel de pijn. Dat mis ik dus echt. Gewoon dat je VOELT dat iemand je mooi vindt en van je houdt. Warmte...
En dat terwijl ik bijna 100 kilo weeg.... Ja. da's wel liefde toch?
Ik zou het niet willen missen en ik snap dat het je pijn doet. Meneer Nilsson is nog steeds geen groot prater hoor, helemaal niet als het om gevoelens gaat. Vaak moet ik dat halen uit zijn non verbale gedrag, een glimlach, een randje water in z'n ogen, een deur die wat harder dichtgedaan wordt dan normaal.
En dan moet ik een behoorlijke trucendoos openen om hem aan het praten te krijgen.
Ex was het tegenovergestelde, hij zei niet alleen nooit dat ie van me hield, hij liet het niet merken ook. Sterker, hij maakte alleen maar kutopmerkingen. Dat vreet aan je relatie.
Ik zou het best kunnen handelen als ie niet zovaak zou zeggen dat ie van me hield, maar nooit? Dat denk ik niet.
Aan de andere kant, iemand veranderd alleen maar als ie dat zelf wil. Niet omdat jij dat graag wilt.
Wat jij kan doen is bedenken of je een manier kunt vinden om hier mee om te gaan zodat het acceptabel voor jou is. Dus niet zijn gedrag of jouw gevoelens, maar jouw reactie hierop.
Lukt dat, dan is dat fijn, lukt dat niet, tja dan zou ik me gaan afvragen of jullie wel bij elkaar passen.
Sterkte ermee.
[...]
Misschien zit 'm hier ook wel de pijn. Dat mis ik dus echt. Gewoon dat je VOELT dat iemand je mooi vindt en van je houdt. Warmte...
En dat terwijl ik bijna 100 kilo weeg.... Ja. da's wel liefde toch?
Ik zou het niet willen missen en ik snap dat het je pijn doet. Meneer Nilsson is nog steeds geen groot prater hoor, helemaal niet als het om gevoelens gaat. Vaak moet ik dat halen uit zijn non verbale gedrag, een glimlach, een randje water in z'n ogen, een deur die wat harder dichtgedaan wordt dan normaal.
En dan moet ik een behoorlijke trucendoos openen om hem aan het praten te krijgen.
Ex was het tegenovergestelde, hij zei niet alleen nooit dat ie van me hield, hij liet het niet merken ook. Sterker, hij maakte alleen maar kutopmerkingen. Dat vreet aan je relatie.
Ik zou het best kunnen handelen als ie niet zovaak zou zeggen dat ie van me hield, maar nooit? Dat denk ik niet.
Aan de andere kant, iemand veranderd alleen maar als ie dat zelf wil. Niet omdat jij dat graag wilt.
Wat jij kan doen is bedenken of je een manier kunt vinden om hier mee om te gaan zodat het acceptabel voor jou is. Dus niet zijn gedrag of jouw gevoelens, maar jouw reactie hierop.
Lukt dat, dan is dat fijn, lukt dat niet, tja dan zou ik me gaan afvragen of jullie wel bij elkaar passen.
Sterkte ermee.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
dinsdag 20 mei 2008 om 12:41
quote:Just Julie schreef op 20 mei 2008 @ 11:39:
[...]
. Maar het is nooit zo geweest (behalve eerste 3 weken) dat we spontaan gingen vrijen omdat die passie er was en hij spontaan zin in mij had...
....Dit begrijp ik niet. Als hij nooit spontaan zin in je heeft, waarom gaat hij dan met je vrijen? Alleen maar om je te plezieren?
[...]
. Maar het is nooit zo geweest (behalve eerste 3 weken) dat we spontaan gingen vrijen omdat die passie er was en hij spontaan zin in mij had...
....Dit begrijp ik niet. Als hij nooit spontaan zin in je heeft, waarom gaat hij dan met je vrijen? Alleen maar om je te plezieren?
dinsdag 20 mei 2008 om 12:48
Precies....praten over narigheid/verdriet of gewoon een issue dat je bezighoudt.
weten wat iets DOET met je, hoe iemand in het leven staat, hoe je de dingen beleeft.
Het is vooral allemaal leuk, maar neutraal. Niet over gevoel, niet ECHT praten. Het moet vooral allemaal lachen en lol zijn en zodra het serieus wordt kan hij het niet en ziet hij het als lastig en gezeur. Zoiets.
In het begin vertelde hij me wel dat hij me zo leuk vond en dat hij het zo bijzonder vond dat het zo klikte. Toen liet hij me meer merken dat hij verliefd was in bijvoorbeeld een sms-je, aanraking of wat dan ook.
Dat is echter best snel veranderd, eigenlijk nadat ik me helemaal heb opengesteld voor hem (ik had een relatie achter de rug en heb eerst eventjes de boot afgehouden). Ik heb het heel lang gezien als angst; als ik teveel voor haar ga voelen doet het straks pijn...
Maar inmiddels....tja. Inmiddels breekt dat nuchtere en het niet kunnen praten me gewoon op. Hoe graag ik het ook wil veranderen.
Ook over zijn eerdere relatie en dat soort dingen kunnen we het niet goed hebben. Daar kan hij ook niet over praten. Ik heb namelijk het idee dat dat een beetje op dezelfde manier is geeindigd. Ik heb het idee dat zij op mij lijkt qua karakter en het uiteindelijk ook niet genoeg vond zo...
Maar inderdaad; ook over samenwonen, kindjes e.d. kunnen we niet dromen samen. Terwijl we daar wel de leeftijd voor hebben.
Maar ook over iets minder zwaars; laatst wilde ik iets met hem bespreken en toen ging hij gewoon iets anders doen. Dan word ik boos en gefrustreerd, omdat ik me genegeerd voel.
Eigenlijk verwacht ik dan dat hij er later bij me op terugkomt; want ik had het onderwerp wel al genoemd (financiële situatie die even niet zo lekker zit, door alleen wonen en de prijzen die zo hoog zijn voor alles), maar hij komt er gewoon niet meer op terug.
Ik heb zelfs nog een keer aangegeven dat ik eigenlijk verwacht dat hij er op terug zou komen; dat ik het met hem wilde delen omdat het me niet lekker zat..
Ook als we een meningsverschil of ruzie hebben hoor; op een gegeven moment is het klaar en dan praten we er niet meer over. Dan gaan we gewoon verder.
Lijkt wel of het alleen maar over lol en leuke dingen kan gaan....maar zo werkt het toch niet? Ik snap niet waarom een serieus onderwerp, de toekomst, een bepaald issue....waarom dat persé moeilijk zou moeten zijn? In mijn ogen is dat namelijk ook gewoon een gesprek...en kan dat ook fijn zijn.
Ik vind echt dat hij niet normaal reageert op dit soort dingen.
Over onze toekomst ook; daar moet je toch over kunnen praten? Als je 2,5 jaar samen ben en je bent geen 18 meer...
Inderdaad; ik weet niet of ik hier wel mee kan leven.
Ik heb eigenlijk ook niet meer het geloof dat ik hem kan veranderen. Ik heb al zoveel geprobeerd. Gevraagd waarom hij het zo moeilijk vindt om te praten, gevraagd of hij dan eens niet iets op wil schrijven.
Eigenlijk ben ik er ook wel een beetje klaar mee. Hoe lief hij ook is.
Ik vind het alleen zó moeilijk om een knoop door te hakken, omdat mijn gevoel voor hem op zich wel genoeg is. Omdat ik het zo graag allemaal WEL met hem zou willen en omdat we het verder zo leuk hebben samen.
Maar inderdaad; het is misschien wel te weinig voor een liefdesrelatie.
Ik wil na 2,5 jaar ook verder...
- Ik hoop dat het geen warrig verhaal is geworden -
weten wat iets DOET met je, hoe iemand in het leven staat, hoe je de dingen beleeft.
Het is vooral allemaal leuk, maar neutraal. Niet over gevoel, niet ECHT praten. Het moet vooral allemaal lachen en lol zijn en zodra het serieus wordt kan hij het niet en ziet hij het als lastig en gezeur. Zoiets.
In het begin vertelde hij me wel dat hij me zo leuk vond en dat hij het zo bijzonder vond dat het zo klikte. Toen liet hij me meer merken dat hij verliefd was in bijvoorbeeld een sms-je, aanraking of wat dan ook.
Dat is echter best snel veranderd, eigenlijk nadat ik me helemaal heb opengesteld voor hem (ik had een relatie achter de rug en heb eerst eventjes de boot afgehouden). Ik heb het heel lang gezien als angst; als ik teveel voor haar ga voelen doet het straks pijn...
Maar inmiddels....tja. Inmiddels breekt dat nuchtere en het niet kunnen praten me gewoon op. Hoe graag ik het ook wil veranderen.
Ook over zijn eerdere relatie en dat soort dingen kunnen we het niet goed hebben. Daar kan hij ook niet over praten. Ik heb namelijk het idee dat dat een beetje op dezelfde manier is geeindigd. Ik heb het idee dat zij op mij lijkt qua karakter en het uiteindelijk ook niet genoeg vond zo...
Maar inderdaad; ook over samenwonen, kindjes e.d. kunnen we niet dromen samen. Terwijl we daar wel de leeftijd voor hebben.
Maar ook over iets minder zwaars; laatst wilde ik iets met hem bespreken en toen ging hij gewoon iets anders doen. Dan word ik boos en gefrustreerd, omdat ik me genegeerd voel.
Eigenlijk verwacht ik dan dat hij er later bij me op terugkomt; want ik had het onderwerp wel al genoemd (financiële situatie die even niet zo lekker zit, door alleen wonen en de prijzen die zo hoog zijn voor alles), maar hij komt er gewoon niet meer op terug.
Ik heb zelfs nog een keer aangegeven dat ik eigenlijk verwacht dat hij er op terug zou komen; dat ik het met hem wilde delen omdat het me niet lekker zat..
Ook als we een meningsverschil of ruzie hebben hoor; op een gegeven moment is het klaar en dan praten we er niet meer over. Dan gaan we gewoon verder.
Lijkt wel of het alleen maar over lol en leuke dingen kan gaan....maar zo werkt het toch niet? Ik snap niet waarom een serieus onderwerp, de toekomst, een bepaald issue....waarom dat persé moeilijk zou moeten zijn? In mijn ogen is dat namelijk ook gewoon een gesprek...en kan dat ook fijn zijn.
Ik vind echt dat hij niet normaal reageert op dit soort dingen.
Over onze toekomst ook; daar moet je toch over kunnen praten? Als je 2,5 jaar samen ben en je bent geen 18 meer...
Inderdaad; ik weet niet of ik hier wel mee kan leven.
Ik heb eigenlijk ook niet meer het geloof dat ik hem kan veranderen. Ik heb al zoveel geprobeerd. Gevraagd waarom hij het zo moeilijk vindt om te praten, gevraagd of hij dan eens niet iets op wil schrijven.
Eigenlijk ben ik er ook wel een beetje klaar mee. Hoe lief hij ook is.
Ik vind het alleen zó moeilijk om een knoop door te hakken, omdat mijn gevoel voor hem op zich wel genoeg is. Omdat ik het zo graag allemaal WEL met hem zou willen en omdat we het verder zo leuk hebben samen.
Maar inderdaad; het is misschien wel te weinig voor een liefdesrelatie.
Ik wil na 2,5 jaar ook verder...
- Ik hoop dat het geen warrig verhaal is geworden -
dinsdag 20 mei 2008 om 12:54
quote:mabel007 schreef op 20 mei 2008 @ 11:45:
Begrijp ik het goed, dat hij praten over de toekomst e.d. ook niet wil? Hoe hebben jullie dan een relatie gekregen? Dan moet je toch ook wel over enkele basics praten.
Tja....goede vraag eigenlijk. Denk dat dat er toch een beetje insluipt dan. In het begin heb je het natuurlijk vooral leuk en gezellig en praat je niet echt over de toekomst. Dat hoort dan later te komen, maar dat is nooit echt gekomen.
Het is eigenlijk allemaal puur een kwestie van 'gevoel'; het er samen over kunnen hebben hoe je over kinderen, samenwonen, trouwen denkt....
Ik vraag het natuurlijk wel, maar ik krijg altijd zo'n 'koud' antwoord waar ik nog niks mee kan. Kan het niet anders uitleggen.
We hebben het er nooit op een normale manier over, het komt altijd vanuit mij en het is nooit een 'fijn' gesprek. Het is meer eenrichting. Hij geeft dan uiteindelijk wel het antwoord dat hij dat 'ooit' allemaal wel wil, maar ik 'voel' het niet...
EDIT; hij hoeft het overigens niet met me eens te zijn over alles; ik wil gewoon weten hoe hij echt over zaken als kinderen, huizen e.d. denkt. Ik wil het gewoon over alles kunnen hebben.
Begrijp ik het goed, dat hij praten over de toekomst e.d. ook niet wil? Hoe hebben jullie dan een relatie gekregen? Dan moet je toch ook wel over enkele basics praten.
Tja....goede vraag eigenlijk. Denk dat dat er toch een beetje insluipt dan. In het begin heb je het natuurlijk vooral leuk en gezellig en praat je niet echt over de toekomst. Dat hoort dan later te komen, maar dat is nooit echt gekomen.
Het is eigenlijk allemaal puur een kwestie van 'gevoel'; het er samen over kunnen hebben hoe je over kinderen, samenwonen, trouwen denkt....
Ik vraag het natuurlijk wel, maar ik krijg altijd zo'n 'koud' antwoord waar ik nog niks mee kan. Kan het niet anders uitleggen.
We hebben het er nooit op een normale manier over, het komt altijd vanuit mij en het is nooit een 'fijn' gesprek. Het is meer eenrichting. Hij geeft dan uiteindelijk wel het antwoord dat hij dat 'ooit' allemaal wel wil, maar ik 'voel' het niet...
EDIT; hij hoeft het overigens niet met me eens te zijn over alles; ik wil gewoon weten hoe hij echt over zaken als kinderen, huizen e.d. denkt. Ik wil het gewoon over alles kunnen hebben.
dinsdag 20 mei 2008 om 12:55
Je hebt geprobeerd je in te leven in hem, rekening te houden met hem. Dat is heel aardig maar ook een klassieke vrouwenfout denk ik weleens (heb 'm ook regelmatig gemaakt ). Ik denk dat je jezelf moet afvragen: houdt hij oprecht rekening met mij en mijn gevoelens? Probeert hij zich voor zover mogelijk in te leven? Doet hij moeite voor mij en de relatie? En nog veel belangrijker: is dit wat ik wil?
Houd het even dichtbij jezelf. Wat wil jij zo ongeveer uit een relatie? In hoeverre is dat realistisch? Als het contrast te schril is met je huidige relatie en hij je hier ook niet in tegemoet kan komen dan houdt het op.
Houd het even dichtbij jezelf. Wat wil jij zo ongeveer uit een relatie? In hoeverre is dat realistisch? Als het contrast te schril is met je huidige relatie en hij je hier ook niet in tegemoet kan komen dan houdt het op.
dinsdag 20 mei 2008 om 12:57
quote:HoiPippiLangkous schreef op 20 mei 2008 @ 12:24:
[...]
En dat terwijl ik bijna 100 kilo weeg.... Ja. da's wel liefde toch?
Ik zou het niet willen missen en ik snap dat het je pijn doet. Meneer Nilsson is nog steeds geen groot prater hoor, helemaal niet als het om gevoelens gaat. Vaak moet ik dat halen uit zijn non verbale gedrag, een glimlach, een randje water in z'n ogen, een deur die wat harder dichtgedaan wordt dan normaal.
En dan moet ik een behoorlijke trucendoos openen om hem aan het praten te krijgen.
Ex was het tegenovergestelde, hij zei niet alleen nooit dat ie van me hield, hij liet het niet merken ook. Sterker, hij maakte alleen maar kutopmerkingen. Dat vreet aan je relatie.
Ik zou het best kunnen handelen als ie niet zovaak zou zeggen dat ie van me hield, maar nooit? Dat denk ik niet.
Aan de andere kant, iemand veranderd alleen maar als ie dat zelf wil. Niet omdat jij dat graag wilt.
Wat jij kan doen is bedenken of je een manier kunt vinden om hier mee om te gaan zodat het acceptabel voor jou is. Dus niet zijn gedrag of jouw gevoelens, maar jouw reactie hierop.
Lukt dat, dan is dat fijn, lukt dat niet, tja dan zou ik me gaan afvragen of jullie wel bij elkaar passen.
Sterkte ermee.
Bedankt...
Ik probeer dat natuurlijk al 2,5 jaar. Ik denk uiteindelijk niet dat het me lukt om het ECHT te accepteren.
Juist doordat het nu al langere tijd zo leuk gaat en ik het eigenlijk nog steeds niet genoeg voel....of dat dat praten beter wordt.
Klinkt leuk, jullie relatie. Dat is erg waardevol!
[...]
En dat terwijl ik bijna 100 kilo weeg.... Ja. da's wel liefde toch?
Ik zou het niet willen missen en ik snap dat het je pijn doet. Meneer Nilsson is nog steeds geen groot prater hoor, helemaal niet als het om gevoelens gaat. Vaak moet ik dat halen uit zijn non verbale gedrag, een glimlach, een randje water in z'n ogen, een deur die wat harder dichtgedaan wordt dan normaal.
En dan moet ik een behoorlijke trucendoos openen om hem aan het praten te krijgen.
Ex was het tegenovergestelde, hij zei niet alleen nooit dat ie van me hield, hij liet het niet merken ook. Sterker, hij maakte alleen maar kutopmerkingen. Dat vreet aan je relatie.
Ik zou het best kunnen handelen als ie niet zovaak zou zeggen dat ie van me hield, maar nooit? Dat denk ik niet.
Aan de andere kant, iemand veranderd alleen maar als ie dat zelf wil. Niet omdat jij dat graag wilt.
Wat jij kan doen is bedenken of je een manier kunt vinden om hier mee om te gaan zodat het acceptabel voor jou is. Dus niet zijn gedrag of jouw gevoelens, maar jouw reactie hierop.
Lukt dat, dan is dat fijn, lukt dat niet, tja dan zou ik me gaan afvragen of jullie wel bij elkaar passen.
Sterkte ermee.
Bedankt...
Ik probeer dat natuurlijk al 2,5 jaar. Ik denk uiteindelijk niet dat het me lukt om het ECHT te accepteren.
Juist doordat het nu al langere tijd zo leuk gaat en ik het eigenlijk nog steeds niet genoeg voel....of dat dat praten beter wordt.
Klinkt leuk, jullie relatie. Dat is erg waardevol!
dinsdag 20 mei 2008 om 13:01
quote:Reiger100 schreef op 20 mei 2008 @ 12:41:
[...]
Dit begrijp ik niet. Als hij nooit spontaan zin in je heeft, waarom gaat hij dan met je vrijen? Alleen maar om je te plezieren?
Het is allemaal best lastig onder woorden te brengen.
Het ontstaat nooit echt spontaan. Dat bedoel ik ermee te zeggen. Ik ben gewend dat ik door een bepaalde prikkel 'zin krijg', dat kan een kus zijn, of doordat iemand me aanraakt...of gewoon als iemand thuis komt van zijn werk.
Bij ons is het meer zo van; we liggen in bed en het is weekend. Dan hebben we sex.
Zoiets. Het ontstaat niet spontaan of door verleiding.
Klinkt wel heel cru, maar ja......het klopt zo ongeveer wel.
Terwijl het op zich op die momenten niet "nep" voelt, maar toch...het is niet de passie die ik wel nodig heb / verwacht.
[...]
Dit begrijp ik niet. Als hij nooit spontaan zin in je heeft, waarom gaat hij dan met je vrijen? Alleen maar om je te plezieren?
Het is allemaal best lastig onder woorden te brengen.
Het ontstaat nooit echt spontaan. Dat bedoel ik ermee te zeggen. Ik ben gewend dat ik door een bepaalde prikkel 'zin krijg', dat kan een kus zijn, of doordat iemand me aanraakt...of gewoon als iemand thuis komt van zijn werk.
Bij ons is het meer zo van; we liggen in bed en het is weekend. Dan hebben we sex.
Zoiets. Het ontstaat niet spontaan of door verleiding.
Klinkt wel heel cru, maar ja......het klopt zo ongeveer wel.
Terwijl het op zich op die momenten niet "nep" voelt, maar toch...het is niet de passie die ik wel nodig heb / verwacht.
dinsdag 20 mei 2008 om 13:04
Ik bedoel trouwens niet dat het fout is om je in te leven of rekening te houden met iemand, bedacht me nu net dat dat wat cru klonk haha. Maar het lijkt zo vaak ten koste te gaan van wat de persoon in kwestie zelf wil, nodig heeft. Het is niet goed als je meer rekening met een ander houdt dan met jezelf en je eigen grenzen. Dat bedoelde ik zo ongeveer .
dinsdag 20 mei 2008 om 13:05
quote:Feliciaatje schreef op 20 mei 2008 @ 12:55:
Houd het even dichtbij jezelf. Wat wil jij zo ongeveer uit een relatie? In hoeverre is dat realistisch? Als het contrast te schril is met je huidige relatie en hij je hier ook niet in tegemoet kan komen dan houdt het op.
Goede vragen. Ik stel ze mezelf ook al een tijdje. En ik denk inderdaad dat wat ik verwacht in een relatie er niet in zit. Terwijl ik wel geloof in zijn oprechtheid en wil...
Het zit er gewoon niet in, ben ik bang.
Ik ben alleen al zo ontzettend lang aan het worstelen met gevoel en verstand. Het lukt me gewoon niet om een knoop door te hakken, terwijl ik normaal gesproken toch best slagvaardig ben.
Ik weet dat het niet werkt, maar het lijkt of ik de stap gewoon niet kan zetten. Omdat ik nog teveel voor hem voel? Terwijl ik ook wel weet dat dat uiteindelijk zonde is van de tijd...
Sommige mensen lijken zo makkelijk te kunnen beslissen; het maakt ze niet gelukkig....punt. Maar ik vind het zó moeilijk...
Houd het even dichtbij jezelf. Wat wil jij zo ongeveer uit een relatie? In hoeverre is dat realistisch? Als het contrast te schril is met je huidige relatie en hij je hier ook niet in tegemoet kan komen dan houdt het op.
Goede vragen. Ik stel ze mezelf ook al een tijdje. En ik denk inderdaad dat wat ik verwacht in een relatie er niet in zit. Terwijl ik wel geloof in zijn oprechtheid en wil...
Het zit er gewoon niet in, ben ik bang.
Ik ben alleen al zo ontzettend lang aan het worstelen met gevoel en verstand. Het lukt me gewoon niet om een knoop door te hakken, terwijl ik normaal gesproken toch best slagvaardig ben.
Ik weet dat het niet werkt, maar het lijkt of ik de stap gewoon niet kan zetten. Omdat ik nog teveel voor hem voel? Terwijl ik ook wel weet dat dat uiteindelijk zonde is van de tijd...
Sommige mensen lijken zo makkelijk te kunnen beslissen; het maakt ze niet gelukkig....punt. Maar ik vind het zó moeilijk...
dinsdag 20 mei 2008 om 13:06
quote:Feliciaatje schreef op 20 mei 2008 @ 13:04:
Ik bedoel trouwens niet dat het fout is om je in te leven of rekening te houden met iemand, bedacht me nu net dat dat wat cru klonk haha. Maar het lijkt zo vaak ten koste te gaan van wat de persoon in kwestie zelf wil, nodig heeft. Het is niet goed als je meer rekening met een ander houdt dan met jezelf en je eigen grenzen. Dat bedoelde ik zo ongeveer .
Ik snap je wel
En ik ben het met je eens; het lijkt echt een vrouwending...
Ik bedoel trouwens niet dat het fout is om je in te leven of rekening te houden met iemand, bedacht me nu net dat dat wat cru klonk haha. Maar het lijkt zo vaak ten koste te gaan van wat de persoon in kwestie zelf wil, nodig heeft. Het is niet goed als je meer rekening met een ander houdt dan met jezelf en je eigen grenzen. Dat bedoelde ik zo ongeveer .
Ik snap je wel
En ik ben het met je eens; het lijkt echt een vrouwending...
dinsdag 20 mei 2008 om 13:13
Sommige stellen zeggen inderdaad elke keer als ze een telefoongesprek afsluiten 'ik hou van je', noemen elkaar schat en lieverd (schát wil je even de suiker meenemen? lieverd, wil je de telefoon even pakken?), en sommige stellen hebben daar een hekel aan. Zoals mijn vriend en ik. Hebben we het pas nog over gehad, dat we elkaar gewoon bij de naam noemen en er niet aan moeten denken om elkaar schat en lieverd en zo te noemen in de normale omgang zeg maar. Ook ik hou van je zeggen we weinig, maar wel jij bent lief, liefie, etc. We zijn gewoon niet zo klef (van beide kanten), maar we zijn heus niet minder verliefd/er is niet minder liefde dan stellen die dit wel doen. Als het goede gevoel er maar is, is het goed vind ik
dinsdag 20 mei 2008 om 13:16
quote:Just Julie schreef op 20 mei 2008 @ 13:05:
Sommige mensen lijken zo makkelijk te kunnen beslissen; het maakt ze niet gelukkig....punt. Maar ik vind het zó moeilijk...
Snap ik helemaal. In mijn relatie met mijn man ben ik ook tegen een aantal onoverkomelijke verschillen aangelopen die de wisselwerking flink saboteerden. We hebben een kind dus zo hop weg kon ik niet en ik ben hoe dan ook altijd zo'n vastbijtert .
Ik vond het heel moeilijk en verdrietig, nu vind ik het vooral interessant. Ik ben hierdoor ergens heel zelfstandig geworden, niet afhankelijk van een ander en zijn (gebrek aan) de bevestiging die ik nodig had. En ik vraag me steeds meer af of datgene wat ik zo graag wilde wel zo zaligmakend zou zijn voor mij. Ik zie nu vooral hoeveel hij van mij houdt en mij respecteert en ik zoek mijn weg. Misschien kan ik het toch oprecht laten werken voor mijzelf, misschien moet ik toch besluiten op een gegeven moment dat ik verlang naar meer.
Het is maar net wat je wil en de vrijheid die je daarin ervaart denk ik. Als je graag andere relaties zou willen ervaren op de langere termijn, het gevoel hebt dat je hier niet mee kan leven, loop daar dan niet voor weg. Mijn man en ik hebben altijd goed kunnen praten ook al hielp dat niet altijd praktisch gezien en hij heeft moeite met zich in te leven als hij bij het probleem betrokken is. Maar hij heeft het nooit afgedaan als gezeur, in dat geval was ik zeker weggegaan. Nu is het een stuk onvermogen, dan had ik het ervaren als een compleet gebrek aan interesse en betrokkenheid.
Sommige mensen lijken zo makkelijk te kunnen beslissen; het maakt ze niet gelukkig....punt. Maar ik vind het zó moeilijk...
Snap ik helemaal. In mijn relatie met mijn man ben ik ook tegen een aantal onoverkomelijke verschillen aangelopen die de wisselwerking flink saboteerden. We hebben een kind dus zo hop weg kon ik niet en ik ben hoe dan ook altijd zo'n vastbijtert .
Ik vond het heel moeilijk en verdrietig, nu vind ik het vooral interessant. Ik ben hierdoor ergens heel zelfstandig geworden, niet afhankelijk van een ander en zijn (gebrek aan) de bevestiging die ik nodig had. En ik vraag me steeds meer af of datgene wat ik zo graag wilde wel zo zaligmakend zou zijn voor mij. Ik zie nu vooral hoeveel hij van mij houdt en mij respecteert en ik zoek mijn weg. Misschien kan ik het toch oprecht laten werken voor mijzelf, misschien moet ik toch besluiten op een gegeven moment dat ik verlang naar meer.
Het is maar net wat je wil en de vrijheid die je daarin ervaart denk ik. Als je graag andere relaties zou willen ervaren op de langere termijn, het gevoel hebt dat je hier niet mee kan leven, loop daar dan niet voor weg. Mijn man en ik hebben altijd goed kunnen praten ook al hielp dat niet altijd praktisch gezien en hij heeft moeite met zich in te leven als hij bij het probleem betrokken is. Maar hij heeft het nooit afgedaan als gezeur, in dat geval was ik zeker weggegaan. Nu is het een stuk onvermogen, dan had ik het ervaren als een compleet gebrek aan interesse en betrokkenheid.
dinsdag 20 mei 2008 om 13:19
quote:Just Julie schreef op 20 mei 2008 @ 13:01:
[...]
Het is allemaal best lastig onder woorden te brengen.
Het ontstaat nooit echt spontaan. Dat bedoel ik ermee te zeggen. Ik ben gewend dat ik door een bepaalde prikkel 'zin krijg', dat kan een kus zijn, of doordat iemand me aanraakt...of gewoon als iemand thuis komt van zijn werk.
Bij ons is het meer zo van; we liggen in bed en het is weekend. Dan hebben we sex.
Zoiets. Het ontstaat niet spontaan of door verleiding.
Klinkt wel heel cru, maar ja......het klopt zo ongeveer wel.
.Maar misschien is het precies op die momenten (in bed in het weekend) dat jouw vriend spontaan zin in je krijgt, net op het moment dat jij er niet spontaan zin in hebt. En voelt het daarom voor jou niet spontaan aan, maar voor jouw vriend wel. Kan dat kloppen?
[...]
Het is allemaal best lastig onder woorden te brengen.
Het ontstaat nooit echt spontaan. Dat bedoel ik ermee te zeggen. Ik ben gewend dat ik door een bepaalde prikkel 'zin krijg', dat kan een kus zijn, of doordat iemand me aanraakt...of gewoon als iemand thuis komt van zijn werk.
Bij ons is het meer zo van; we liggen in bed en het is weekend. Dan hebben we sex.
Zoiets. Het ontstaat niet spontaan of door verleiding.
Klinkt wel heel cru, maar ja......het klopt zo ongeveer wel.
.Maar misschien is het precies op die momenten (in bed in het weekend) dat jouw vriend spontaan zin in je krijgt, net op het moment dat jij er niet spontaan zin in hebt. En voelt het daarom voor jou niet spontaan aan, maar voor jouw vriend wel. Kan dat kloppen?
dinsdag 20 mei 2008 om 13:27
Nogeensman zegt het ook dagelijks en ik ook. Ik vind het wel fijn en het betekent voor mij elke keer veel.
Ook is hij in de afgelopen jaren opener geworden, door omstandigheden moest dat ook wel, want het is even erop of eronder geweest. Maar door die situatie kwam ook wel een stukje inzicht voor hem, dat hij af en toe ook wat meer mag zeggen wat hem bezig houdt. En ik blijf veel opener dan hij, maar dat accepteer ik. Ik hoef ook geen man die over alles een boom wil gaan opzetten, maar bij cruciale momenten moet er wel wat uitkomen. Lastig hoor, ik hoop dat je eruit komt.
Ook is hij in de afgelopen jaren opener geworden, door omstandigheden moest dat ook wel, want het is even erop of eronder geweest. Maar door die situatie kwam ook wel een stukje inzicht voor hem, dat hij af en toe ook wat meer mag zeggen wat hem bezig houdt. En ik blijf veel opener dan hij, maar dat accepteer ik. Ik hoef ook geen man die over alles een boom wil gaan opzetten, maar bij cruciale momenten moet er wel wat uitkomen. Lastig hoor, ik hoop dat je eruit komt.
dinsdag 20 mei 2008 om 13:58
quote:Just Julie schreef op 20 mei 2008 @ 13:01:
[...]
Het is allemaal best lastig onder woorden te brengen.
Het ontstaat nooit echt spontaan. Dat bedoel ik ermee te zeggen. Ik ben gewend dat ik door een bepaalde prikkel 'zin krijg', dat kan een kus zijn, of doordat iemand me aanraakt...of gewoon als iemand thuis komt van zijn werk.
Bij ons is het meer zo van; we liggen in bed en het is weekend. Dan hebben we sex.
Zoiets. Het ontstaat niet spontaan of door verleiding.
Klinkt wel heel cru, maar ja......het klopt zo ongeveer wel.
Terwijl het op zich op die momenten niet "nep" voelt, maar toch...het is niet de passie die ik wel nodig heb / verwacht.wat gebeurt er als je probeert hem door de week te verleiden? ik neem aan dat jij ook het initiatief mag nemen?
[...]
Het is allemaal best lastig onder woorden te brengen.
Het ontstaat nooit echt spontaan. Dat bedoel ik ermee te zeggen. Ik ben gewend dat ik door een bepaalde prikkel 'zin krijg', dat kan een kus zijn, of doordat iemand me aanraakt...of gewoon als iemand thuis komt van zijn werk.
Bij ons is het meer zo van; we liggen in bed en het is weekend. Dan hebben we sex.
Zoiets. Het ontstaat niet spontaan of door verleiding.
Klinkt wel heel cru, maar ja......het klopt zo ongeveer wel.
Terwijl het op zich op die momenten niet "nep" voelt, maar toch...het is niet de passie die ik wel nodig heb / verwacht.wat gebeurt er als je probeert hem door de week te verleiden? ik neem aan dat jij ook het initiatief mag nemen?
dinsdag 20 mei 2008 om 14:18
Just julie, vervelend dat je er mee zit.
Wij zeggen het meestal een paar keer per dag tegen elkaar, en ik vraag het ook regelmatig..altijd antwoord hij heel enthuosiast een meent wat hij zegt. En als we ruzie hebben zegt hij aan het einde bijna altijd..maar toch hou ik nog wel van je! Ik weet niet of het normaal is, ik heb gewoon vaak de bevestiging nodig.
Wij zeggen het meestal een paar keer per dag tegen elkaar, en ik vraag het ook regelmatig..altijd antwoord hij heel enthuosiast een meent wat hij zegt. En als we ruzie hebben zegt hij aan het einde bijna altijd..maar toch hou ik nog wel van je! Ik weet niet of het normaal is, ik heb gewoon vaak de bevestiging nodig.
dinsdag 20 mei 2008 om 14:25
Lekkerman zou gillend wegrennen als ik van hem ging verwachten dat hij zegt dat hij van me houdt. Ik wéét toch dat hij dat doet?
Lekkerman zou trouwens bij een 'gewoon' gesprek over moeilijke financiële situaties door alleen wonen enzo, ook zijn weggelopen en er nooit meer op terugkomen. Hij zou vast denken dat er een addertje onder het gras zat en het gesprek 'opeens' over samenwonen zou gaan!
Lekkerman zou trouwens bij een 'gewoon' gesprek over moeilijke financiële situaties door alleen wonen enzo, ook zijn weggelopen en er nooit meer op terugkomen. Hij zou vast denken dat er een addertje onder het gras zat en het gesprek 'opeens' over samenwonen zou gaan!
dinsdag 20 mei 2008 om 15:15
quote:lekkerdan schreef op 20 mei 2008 @ 14:25:
Lekkerman zou gillend wegrennen als ik van hem ging verwachten dat hij zegt dat hij van me houdt. Ik wéét toch dat hij dat doet?
Lekkerman zou trouwens bij een 'gewoon' gesprek over moeilijke financiële situaties door alleen wonen enzo, ook zijn weggelopen en er nooit meer op terugkomen. Hij zou vast denken dat er een addertje onder het gras zat en het gesprek 'opeens' over samenwonen zou gaan!Maar hoe voer je zo'n gesprek dan als iemand er stelselmatig niet over wil praten?
Lekkerman zou gillend wegrennen als ik van hem ging verwachten dat hij zegt dat hij van me houdt. Ik wéét toch dat hij dat doet?
Lekkerman zou trouwens bij een 'gewoon' gesprek over moeilijke financiële situaties door alleen wonen enzo, ook zijn weggelopen en er nooit meer op terugkomen. Hij zou vast denken dat er een addertje onder het gras zat en het gesprek 'opeens' over samenwonen zou gaan!Maar hoe voer je zo'n gesprek dan als iemand er stelselmatig niet over wil praten?
dinsdag 20 mei 2008 om 16:43
Ik zou zo'n relatie echt niet trekken. Voor mij is samen dingen uitpraten heel belangrijk in een relatie. Dat we elkaar steunen als we ergens mee zitten en oplossingen vinden voor moeilijke dingen die we tegenkomen.
Mijn man is niet attent, noch romantisch in de zin van lieve kaartjes, smsjes, kadootjes. Maar ik kan altijd bij hem terecht als me iets dwarszit. Ook hij zegt niet vaak dat hij van me houdt, maar ik voel het aan alles, zie het in zijn ogen als hij naar me kijkt. Verder zijn het hier ook de kleine dingen, waarmee hij laat merken dat hij van me houdt, zoals bad vol laten lopen na een zware dag, mij laten uitslapen, iets lekkers voor me meenemen etc.
Lijkt me heel moeilijk om een relatie te laten slagen als alleen maar over leuke dingen kunt praten. Kan me ook haast niet voorstellen dat je dan echt close met elkaar bent..
Mijn man is niet attent, noch romantisch in de zin van lieve kaartjes, smsjes, kadootjes. Maar ik kan altijd bij hem terecht als me iets dwarszit. Ook hij zegt niet vaak dat hij van me houdt, maar ik voel het aan alles, zie het in zijn ogen als hij naar me kijkt. Verder zijn het hier ook de kleine dingen, waarmee hij laat merken dat hij van me houdt, zoals bad vol laten lopen na een zware dag, mij laten uitslapen, iets lekkers voor me meenemen etc.
Lijkt me heel moeilijk om een relatie te laten slagen als alleen maar over leuke dingen kunt praten. Kan me ook haast niet voorstellen dat je dan echt close met elkaar bent..
