Relaties
alle pijlers
Zijn ex eist hem na 3 jaar terug omwille de kinderen
zaterdag 13 juni 2009 om 08:31
Hoi dit moet ik echt kwijt.
Twee en een half jaar geleden heb ik mijn vriend (een wat oudere gescheiden vader met 2 jongetjes - inmiddels 7 en 6 jaar) tijdens een avontuurlijke vakantie ontmoet. Volgens zijn zeggend ging zijn relatie met zijn ex goed: ze hadden immers samen veel hulp en coaching gehad in de lange (vanaf de geboorte van hun eerst kind) aanloop naar de echtscheiding 3 jaar eerder. Na de vakantie hielden we contact en waren gauw verliefd. Heel verstandig hield mijn vriend zijn kinderen een hele tijd op afstand – hier had ik alle respect voor. Alleen, nadat de kinderen en ik voor het eerst bij elkaar kwamen ( bij mij thuis eten en naar strand gaan) ging het niet goed. De kinderen gingen als een wrevelwind door mijn huis, op meubels springen, als wilden door de kamer rennen en dan van de door mij zorgvuldig kindvriendelijk eten vonden ze alles “ vies”. Hun vader lieten hun hun gang gaan. Na afloop had ik negatieve opmerkingen en dat werd mij uiterste kwalijk genomen door mijn vriend…. Het duurde lang voor de kinderen en ik weer bij elkaar waren. En twee jaar lang is de verhouding met de ouder kind van 7 nooit verbeterd – elke stap van de weg (b.v. mij bij zijn vader thuis tegenkomen; mijn overnachten als de kinderen er waren) is gepaard met afwijzend gedrag door dat jongentje. Terwijl ik heb me uitgesloofd om de kinderen voor me te winnen. Het is zo gekomen dat onze eerst veel belovend relatie is “ bevroren” geraaakt door de heftige reacties van de ene zoontje: mijn vriend woont anderhalf uur met de auto bij mij vandaan en we “ bezoeken” elkaar ongeveer om het weekend (is beperkt omdat ik er dus beter niet bij kan zijn als zijn kinderen bij hem zijn).
Over zijn ex heb ik door zijn verhalen alleen een negatief beeld gekregen: uiterst dominante carrierevrouw die altijd haar zin wil door drukken en gunde hem zijn eigen hobby’s niet… Zelf heb ik de ex in al die tijd maar 2 keer gezien (redenatie: ik had niets te maken met de kinderen dus waarom zou ik verplicht met de ex om moeten gaan?). Een keer dat ze mij bij mijn vriend thuis trof toen ze de kinderen is komen ophalen reageerde ze m.i. merkwaardig – ze gaf me formeel een hand (waarvan de vonken er van af sprongen) en vertrok, mijn vriend allerlei critiek naar zijn hoofd over de kinderen (o.s. teveel tv gekeken) gooiend. Mijn intuitie zei dat ze jaloers op mij was maar ik was meer bezorgd over de effect van haar op mijn vriend beledigend tirade op de kinderen: van de zogenaamde goede-ouder-verhouding merkt ik niets.. Later waren er ook kleine dingen die alarmbellen bij mij deden rinkelen: als hij de kinderen bij haar teruggebracht had en zijn ex wist dat ik bij hem op bezoek was, belde ze kort daarna te zeuren dat eens stuk speelgoed niet terug is gebracht en dat hij het meteen moest brengen; of op de eerste Paasdag om 8uur sms-en dat hij onmiddelijk zonnecreme voor de kinderen bij haar moest brengen; ze liet de bezoekplanning van de kinderen rommelig worden zodat mijn vriend en ik ook niet goed kon afstemmen om elkaar te zien). Vlak nadat mijn vriend en ik een relatie kregen en mijn vriend haar netjes hierover had verteld kreeg zij ook een nieuwe vriend die was meteen helmaal ingeburgeerd met haar kinderen; ze zijn nog afgelopen voorjaarsvakantie voor de tweede keer als gezien op vakantie en hij is pas in mei op de verjaardag van de jongste kind. Wat zijn status is weet ik nu niet.
Als donderslag bij helder hemel heeft mijn vriend mij afgelopen week gebeld met “ slecht nieuws”: hij heeft besloten “ meer tijd door te brengen met zijn gezin”. Wat betekent dat hij wil weer proberen om een gezin te vormen met zijn ex. Hij is ook op mijn verzoek bij mij een avond langs gekomen om face-to-face over te hebben.
Belangrijke feiten uit dat gesprek: hij houdt nog ontzettend van mij; zijn ex is al een jaar bezig om hem over te halen om nog met haar te gaan proberen een gezin te vormen “ in het belang van de kinderen”; hij heeft haar al die tijd steeds weten tegen te houden omdat hij in een relatie met mij is maar ze bleef aanhouden…; hij wil graag zijn kinderen een gezinsleven geven; hij houdt niet van zijn ex maar hoopt dat liefde kan komen; hij gelooft haar claims dat ze na jaren coaching de scherpe kanten van haar character heeft veranderd; hij durft niet tegen mij te zeggen dat hij me vanaf nu niet meer wil zien, wel dat om zijn poging met haar een kans te geven dat hij mij minder moet zien (zij eist dat hij me helemaal niet meer ziet, natuurlijk).
Ik heb van alles gedaan om hem voor haar manipulatie te beschermen maar hij is totaal gebiologeerd door de gedachte dat het beter voor de kinderen zou zijn! Mijn strategie is nu hem aan te sporen om zo snel mogelijk, zoveel tijd mogelijk met haar door te brengen zodat hij zsm doorkrijgt dat het met haar samen niet gaat! Dan kunnen hij en ik verder samen in een relatie dat uiteindelijk vrij van de door hem opgelegde beperkingen is.
Mensen, ik houd ontzettend veel van deze man en ik wil hem niet kwijt. Het is een plichtsgetrouwe figuur die niet tegen zijn manipuleerenden ex op is gewassen. Schrijf me jullie commentaar. Geeft me hoop dat het op een dag goedkomt tussen mij + mijn vriend + zijn kinderen.
Twee en een half jaar geleden heb ik mijn vriend (een wat oudere gescheiden vader met 2 jongetjes - inmiddels 7 en 6 jaar) tijdens een avontuurlijke vakantie ontmoet. Volgens zijn zeggend ging zijn relatie met zijn ex goed: ze hadden immers samen veel hulp en coaching gehad in de lange (vanaf de geboorte van hun eerst kind) aanloop naar de echtscheiding 3 jaar eerder. Na de vakantie hielden we contact en waren gauw verliefd. Heel verstandig hield mijn vriend zijn kinderen een hele tijd op afstand – hier had ik alle respect voor. Alleen, nadat de kinderen en ik voor het eerst bij elkaar kwamen ( bij mij thuis eten en naar strand gaan) ging het niet goed. De kinderen gingen als een wrevelwind door mijn huis, op meubels springen, als wilden door de kamer rennen en dan van de door mij zorgvuldig kindvriendelijk eten vonden ze alles “ vies”. Hun vader lieten hun hun gang gaan. Na afloop had ik negatieve opmerkingen en dat werd mij uiterste kwalijk genomen door mijn vriend…. Het duurde lang voor de kinderen en ik weer bij elkaar waren. En twee jaar lang is de verhouding met de ouder kind van 7 nooit verbeterd – elke stap van de weg (b.v. mij bij zijn vader thuis tegenkomen; mijn overnachten als de kinderen er waren) is gepaard met afwijzend gedrag door dat jongentje. Terwijl ik heb me uitgesloofd om de kinderen voor me te winnen. Het is zo gekomen dat onze eerst veel belovend relatie is “ bevroren” geraaakt door de heftige reacties van de ene zoontje: mijn vriend woont anderhalf uur met de auto bij mij vandaan en we “ bezoeken” elkaar ongeveer om het weekend (is beperkt omdat ik er dus beter niet bij kan zijn als zijn kinderen bij hem zijn).
Over zijn ex heb ik door zijn verhalen alleen een negatief beeld gekregen: uiterst dominante carrierevrouw die altijd haar zin wil door drukken en gunde hem zijn eigen hobby’s niet… Zelf heb ik de ex in al die tijd maar 2 keer gezien (redenatie: ik had niets te maken met de kinderen dus waarom zou ik verplicht met de ex om moeten gaan?). Een keer dat ze mij bij mijn vriend thuis trof toen ze de kinderen is komen ophalen reageerde ze m.i. merkwaardig – ze gaf me formeel een hand (waarvan de vonken er van af sprongen) en vertrok, mijn vriend allerlei critiek naar zijn hoofd over de kinderen (o.s. teveel tv gekeken) gooiend. Mijn intuitie zei dat ze jaloers op mij was maar ik was meer bezorgd over de effect van haar op mijn vriend beledigend tirade op de kinderen: van de zogenaamde goede-ouder-verhouding merkt ik niets.. Later waren er ook kleine dingen die alarmbellen bij mij deden rinkelen: als hij de kinderen bij haar teruggebracht had en zijn ex wist dat ik bij hem op bezoek was, belde ze kort daarna te zeuren dat eens stuk speelgoed niet terug is gebracht en dat hij het meteen moest brengen; of op de eerste Paasdag om 8uur sms-en dat hij onmiddelijk zonnecreme voor de kinderen bij haar moest brengen; ze liet de bezoekplanning van de kinderen rommelig worden zodat mijn vriend en ik ook niet goed kon afstemmen om elkaar te zien). Vlak nadat mijn vriend en ik een relatie kregen en mijn vriend haar netjes hierover had verteld kreeg zij ook een nieuwe vriend die was meteen helmaal ingeburgeerd met haar kinderen; ze zijn nog afgelopen voorjaarsvakantie voor de tweede keer als gezien op vakantie en hij is pas in mei op de verjaardag van de jongste kind. Wat zijn status is weet ik nu niet.
Als donderslag bij helder hemel heeft mijn vriend mij afgelopen week gebeld met “ slecht nieuws”: hij heeft besloten “ meer tijd door te brengen met zijn gezin”. Wat betekent dat hij wil weer proberen om een gezin te vormen met zijn ex. Hij is ook op mijn verzoek bij mij een avond langs gekomen om face-to-face over te hebben.
Belangrijke feiten uit dat gesprek: hij houdt nog ontzettend van mij; zijn ex is al een jaar bezig om hem over te halen om nog met haar te gaan proberen een gezin te vormen “ in het belang van de kinderen”; hij heeft haar al die tijd steeds weten tegen te houden omdat hij in een relatie met mij is maar ze bleef aanhouden…; hij wil graag zijn kinderen een gezinsleven geven; hij houdt niet van zijn ex maar hoopt dat liefde kan komen; hij gelooft haar claims dat ze na jaren coaching de scherpe kanten van haar character heeft veranderd; hij durft niet tegen mij te zeggen dat hij me vanaf nu niet meer wil zien, wel dat om zijn poging met haar een kans te geven dat hij mij minder moet zien (zij eist dat hij me helemaal niet meer ziet, natuurlijk).
Ik heb van alles gedaan om hem voor haar manipulatie te beschermen maar hij is totaal gebiologeerd door de gedachte dat het beter voor de kinderen zou zijn! Mijn strategie is nu hem aan te sporen om zo snel mogelijk, zoveel tijd mogelijk met haar door te brengen zodat hij zsm doorkrijgt dat het met haar samen niet gaat! Dan kunnen hij en ik verder samen in een relatie dat uiteindelijk vrij van de door hem opgelegde beperkingen is.
Mensen, ik houd ontzettend veel van deze man en ik wil hem niet kwijt. Het is een plichtsgetrouwe figuur die niet tegen zijn manipuleerenden ex op is gewassen. Schrijf me jullie commentaar. Geeft me hoop dat het op een dag goedkomt tussen mij + mijn vriend + zijn kinderen.
zaterdag 13 juni 2009 om 19:19
quote:nieuwevriendin schreef op 13 juni 2009 @ 08:31:
Hoi dit moet ik echt kwijt.
Twee en een half jaar geleden heb ik mijn vriend (een wat oudere gescheiden vader met 2 jongetjes - inmiddels 7 en 6 jaar) tijdens een avontuurlijke vakantie ontmoet. Volgens zijn zeggend ging zijn relatie met zijn ex goed: ze hadden immers samen veel hulp en coaching gehad in de lange (vanaf de geboorte van hun eerst kind) aanloop naar de echtscheiding 3 jaar eerder. Na de vakantie hielden we contact en waren gauw verliefd. Heel verstandig hield mijn vriend zijn kinderen een hele tijd op afstand – hier had ik alle respect voor. Alleen, nadat de kinderen en ik voor het eerst bij elkaar kwamen ( bij mij thuis eten en naar strand gaan) ging het niet goed. De kinderen gingen als een wrevelwind door mijn huis, op meubels springen, als wilden door de kamer rennen en dan van de door mij zorgvuldig kindvriendelijk eten vonden ze alles “ vies”. Hun vader lieten hun hun gang gaan. Na afloop had ik negatieve opmerkingen en dat werd mij uiterste kwalijk genomen door mijn vriend…. Het duurde lang voor de kinderen en ik weer bij elkaar waren. En twee jaar lang is de verhouding met de ouder kind van 7 nooit verbeterd – elke stap van de weg (b.v. mij bij zijn vader thuis tegenkomen; mijn overnachten als de kinderen er waren) is gepaard met afwijzend gedrag door dat jongentje. Terwijl ik heb me uitgesloofd om de kinderen voor me te winnen. Het is zo gekomen dat onze eerst veel belovend relatie is “ bevroren” geraaakt door de heftige reacties van de ene zoontje: mijn vriend woont anderhalf uur met de auto bij mij vandaan en we “ bezoeken” elkaar ongeveer om het weekend (is beperkt omdat ik er dus beter niet bij kan zijn als zijn kinderen bij hem zijn).
Over zijn ex heb ik door zijn verhalen alleen een negatief beeld gekregen: uiterst dominante carrierevrouw die altijd haar zin wil door drukken en gunde hem zijn eigen hobby’s niet… Zelf heb ik de ex in al die tijd maar 2 keer gezien (redenatie: ik had niets te maken met de kinderen dus waarom zou ik verplicht met de ex om moeten gaan?). Een keer dat ze mij bij mijn vriend thuis trof toen ze de kinderen is komen ophalen reageerde ze m.i. merkwaardig – ze gaf me formeel een hand (waarvan de vonken er van af sprongen) en vertrok, mijn vriend allerlei critiek naar zijn hoofd over de kinderen (o.s. teveel tv gekeken) gooiend. Mijn intuitie zei dat ze jaloers op mij was maar ik was meer bezorgd over de effect van haar op mijn vriend beledigend tirade op de kinderen: van de zogenaamde goede-ouder-verhouding merkt ik niets.. Later waren er ook kleine dingen die alarmbellen bij mij deden rinkelen: als hij de kinderen bij haar teruggebracht had en zijn ex wist dat ik bij hem op bezoek was, belde ze kort daarna te zeuren dat eens stuk speelgoed niet terug is gebracht en dat hij het meteen moest brengen; of op de eerste Paasdag om 8uur sms-en dat hij onmiddelijk zonnecreme voor de kinderen bij haar moest brengen; ze liet de bezoekplanning van de kinderen rommelig worden zodat mijn vriend en ik ook niet goed kon afstemmen om elkaar te zien). Vlak nadat mijn vriend en ik een relatie kregen en mijn vriend haar netjes hierover had verteld kreeg zij ook een nieuwe vriend die was meteen helmaal ingeburgeerd met haar kinderen; ze zijn nog afgelopen voorjaarsvakantie voor de tweede keer als gezien op vakantie en hij is pas in mei op de verjaardag van de jongste kind. Wat zijn status is weet ik nu niet.
Als donderslag bij helder hemel heeft mijn vriend mij afgelopen week gebeld met “ slecht nieuws”: hij heeft besloten “ meer tijd door te brengen met zijn gezin”. Wat betekent dat hij wil weer proberen om een gezin te vormen met zijn ex. Hij is ook op mijn verzoek bij mij een avond langs gekomen om face-to-face over te hebben.
Belangrijke feiten uit dat gesprek: hij houdt nog ontzettend van mij; zijn ex is al een jaar bezig om hem over te halen om nog met haar te gaan proberen een gezin te vormen “ in het belang van de kinderen”; hij heeft haar al die tijd steeds weten tegen te houden omdat hij in een relatie met mij is maar ze bleef aanhouden…; hij wil graag zijn kinderen een gezinsleven geven; hij houdt niet van zijn ex maar hoopt dat liefde kan komen; hij gelooft haar claims dat ze na jaren coaching de scherpe kanten van haar character heeft veranderd; hij durft niet tegen mij te zeggen dat hij me vanaf nu niet meer wil zien, wel dat om zijn poging met haar een kans te geven dat hij mij minder moet zien (zij eist dat hij me helemaal niet meer ziet, natuurlijk).
Ik heb van alles gedaan om hem voor haar manipulatie te beschermen maar hij is totaal gebiologeerd door de gedachte dat het beter voor de kinderen zou zijn! Mijn strategie is nu hem aan te sporen om zo snel mogelijk, zoveel tijd mogelijk met haar door te brengen zodat hij zsm doorkrijgt dat het met haar samen niet gaat! Dan kunnen hij en ik verder samen in een relatie dat uiteindelijk vrij van de door hem opgelegde beperkingen is.
Mensen, ik houd ontzettend veel van deze man en ik wil hem niet kwijt. Het is een plichtsgetrouwe figuur die niet tegen zijn manipuleerenden ex op is gewassen. Schrijf me jullie commentaar. Geeft me hoop dat het op een dag goedkomt tussen mij + mijn vriend + zijn kinderen.
Hoi dit moet ik echt kwijt.
Twee en een half jaar geleden heb ik mijn vriend (een wat oudere gescheiden vader met 2 jongetjes - inmiddels 7 en 6 jaar) tijdens een avontuurlijke vakantie ontmoet. Volgens zijn zeggend ging zijn relatie met zijn ex goed: ze hadden immers samen veel hulp en coaching gehad in de lange (vanaf de geboorte van hun eerst kind) aanloop naar de echtscheiding 3 jaar eerder. Na de vakantie hielden we contact en waren gauw verliefd. Heel verstandig hield mijn vriend zijn kinderen een hele tijd op afstand – hier had ik alle respect voor. Alleen, nadat de kinderen en ik voor het eerst bij elkaar kwamen ( bij mij thuis eten en naar strand gaan) ging het niet goed. De kinderen gingen als een wrevelwind door mijn huis, op meubels springen, als wilden door de kamer rennen en dan van de door mij zorgvuldig kindvriendelijk eten vonden ze alles “ vies”. Hun vader lieten hun hun gang gaan. Na afloop had ik negatieve opmerkingen en dat werd mij uiterste kwalijk genomen door mijn vriend…. Het duurde lang voor de kinderen en ik weer bij elkaar waren. En twee jaar lang is de verhouding met de ouder kind van 7 nooit verbeterd – elke stap van de weg (b.v. mij bij zijn vader thuis tegenkomen; mijn overnachten als de kinderen er waren) is gepaard met afwijzend gedrag door dat jongentje. Terwijl ik heb me uitgesloofd om de kinderen voor me te winnen. Het is zo gekomen dat onze eerst veel belovend relatie is “ bevroren” geraaakt door de heftige reacties van de ene zoontje: mijn vriend woont anderhalf uur met de auto bij mij vandaan en we “ bezoeken” elkaar ongeveer om het weekend (is beperkt omdat ik er dus beter niet bij kan zijn als zijn kinderen bij hem zijn).
Over zijn ex heb ik door zijn verhalen alleen een negatief beeld gekregen: uiterst dominante carrierevrouw die altijd haar zin wil door drukken en gunde hem zijn eigen hobby’s niet… Zelf heb ik de ex in al die tijd maar 2 keer gezien (redenatie: ik had niets te maken met de kinderen dus waarom zou ik verplicht met de ex om moeten gaan?). Een keer dat ze mij bij mijn vriend thuis trof toen ze de kinderen is komen ophalen reageerde ze m.i. merkwaardig – ze gaf me formeel een hand (waarvan de vonken er van af sprongen) en vertrok, mijn vriend allerlei critiek naar zijn hoofd over de kinderen (o.s. teveel tv gekeken) gooiend. Mijn intuitie zei dat ze jaloers op mij was maar ik was meer bezorgd over de effect van haar op mijn vriend beledigend tirade op de kinderen: van de zogenaamde goede-ouder-verhouding merkt ik niets.. Later waren er ook kleine dingen die alarmbellen bij mij deden rinkelen: als hij de kinderen bij haar teruggebracht had en zijn ex wist dat ik bij hem op bezoek was, belde ze kort daarna te zeuren dat eens stuk speelgoed niet terug is gebracht en dat hij het meteen moest brengen; of op de eerste Paasdag om 8uur sms-en dat hij onmiddelijk zonnecreme voor de kinderen bij haar moest brengen; ze liet de bezoekplanning van de kinderen rommelig worden zodat mijn vriend en ik ook niet goed kon afstemmen om elkaar te zien). Vlak nadat mijn vriend en ik een relatie kregen en mijn vriend haar netjes hierover had verteld kreeg zij ook een nieuwe vriend die was meteen helmaal ingeburgeerd met haar kinderen; ze zijn nog afgelopen voorjaarsvakantie voor de tweede keer als gezien op vakantie en hij is pas in mei op de verjaardag van de jongste kind. Wat zijn status is weet ik nu niet.
Als donderslag bij helder hemel heeft mijn vriend mij afgelopen week gebeld met “ slecht nieuws”: hij heeft besloten “ meer tijd door te brengen met zijn gezin”. Wat betekent dat hij wil weer proberen om een gezin te vormen met zijn ex. Hij is ook op mijn verzoek bij mij een avond langs gekomen om face-to-face over te hebben.
Belangrijke feiten uit dat gesprek: hij houdt nog ontzettend van mij; zijn ex is al een jaar bezig om hem over te halen om nog met haar te gaan proberen een gezin te vormen “ in het belang van de kinderen”; hij heeft haar al die tijd steeds weten tegen te houden omdat hij in een relatie met mij is maar ze bleef aanhouden…; hij wil graag zijn kinderen een gezinsleven geven; hij houdt niet van zijn ex maar hoopt dat liefde kan komen; hij gelooft haar claims dat ze na jaren coaching de scherpe kanten van haar character heeft veranderd; hij durft niet tegen mij te zeggen dat hij me vanaf nu niet meer wil zien, wel dat om zijn poging met haar een kans te geven dat hij mij minder moet zien (zij eist dat hij me helemaal niet meer ziet, natuurlijk).
Ik heb van alles gedaan om hem voor haar manipulatie te beschermen maar hij is totaal gebiologeerd door de gedachte dat het beter voor de kinderen zou zijn! Mijn strategie is nu hem aan te sporen om zo snel mogelijk, zoveel tijd mogelijk met haar door te brengen zodat hij zsm doorkrijgt dat het met haar samen niet gaat! Dan kunnen hij en ik verder samen in een relatie dat uiteindelijk vrij van de door hem opgelegde beperkingen is.
Mensen, ik houd ontzettend veel van deze man en ik wil hem niet kwijt. Het is een plichtsgetrouwe figuur die niet tegen zijn manipuleerenden ex op is gewassen. Schrijf me jullie commentaar. Geeft me hoop dat het op een dag goedkomt tussen mij + mijn vriend + zijn kinderen.
