Relaties
alle pijlers
Zoek de leugenaar.
vrijdag 28 november 2008 om 20:31
Argh. Even van me afschrijven hoor.
7 Jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden. Ma had een nieuwe vlam (waar eerst een hoop over gelogen werd ) en Pa werd de deur gewezen.
Nu 7 jaar later zijn de allebei hertrouwd. Ma met Vlam. Pa met oude jeugdliefde. En ze zeggen allebei gelukkig te zijn. ....
Maar waarom zit ik ( en mijn broer ook btw ) dan altijd tussen 2 vuren in. Waarom liegen ze over elkaar. En wie liegt er nu eigenlijk ?
En waarom ben ik zo dom dat ik er telkens in trap
Voorbeelden zijn een beetje lastig te noemen. Het zijn altijd langslepende verhalen waarbij mijn moeder tegen mij bijv zegt dat ze van rijst houdt. Tegen mijn broer zegt ze dat ze rijst goor vindt. Mijn vader lijkt er ineens ook van te weten en gooit vrolijk in de groep dat ze een rijstfettishist is. Mijn moeder zegt dan tegen mijn broer dat ik lieg. En mijn broer kijkt met een scheef oog naar mij, want ik lieg. Mijn vader roept zich ern niet mee te willen bemoeien maar vindt dat mijn broer en ik allebei niet eerlijk zijn.
Vervolgens gaan mijn broer en ik de dingen op een rijtje zetten en komen we erachter dat van beide kanten gelogen en gemanipuleerd wordt. Waarom ? ( god wat ben ik vaag, ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel ? )
Hoe gaan jullie met je gescheiden ouders om ? Zeker in periodes van ruzie e.d ( altijd hier blijkbaar ) .
( het onderwerp rijst kunnen jullie dus voor echt elk denkbaar onderwerp inwisselen )
7 Jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden. Ma had een nieuwe vlam (waar eerst een hoop over gelogen werd ) en Pa werd de deur gewezen.
Nu 7 jaar later zijn de allebei hertrouwd. Ma met Vlam. Pa met oude jeugdliefde. En ze zeggen allebei gelukkig te zijn. ....
Maar waarom zit ik ( en mijn broer ook btw ) dan altijd tussen 2 vuren in. Waarom liegen ze over elkaar. En wie liegt er nu eigenlijk ?
En waarom ben ik zo dom dat ik er telkens in trap
Voorbeelden zijn een beetje lastig te noemen. Het zijn altijd langslepende verhalen waarbij mijn moeder tegen mij bijv zegt dat ze van rijst houdt. Tegen mijn broer zegt ze dat ze rijst goor vindt. Mijn vader lijkt er ineens ook van te weten en gooit vrolijk in de groep dat ze een rijstfettishist is. Mijn moeder zegt dan tegen mijn broer dat ik lieg. En mijn broer kijkt met een scheef oog naar mij, want ik lieg. Mijn vader roept zich ern niet mee te willen bemoeien maar vindt dat mijn broer en ik allebei niet eerlijk zijn.
Vervolgens gaan mijn broer en ik de dingen op een rijtje zetten en komen we erachter dat van beide kanten gelogen en gemanipuleerd wordt. Waarom ? ( god wat ben ik vaag, ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel ? )
Hoe gaan jullie met je gescheiden ouders om ? Zeker in periodes van ruzie e.d ( altijd hier blijkbaar ) .
( het onderwerp rijst kunnen jullie dus voor echt elk denkbaar onderwerp inwisselen )
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
vrijdag 28 november 2008 om 21:24
quote:miss poezz schreef op 28 november 2008 @ 21:16:
Maar in feite is je moeder dus de leugenaar, je vader lult met iedereen mee want die wil niemand voor het hoofd stoten en jij en je broer snappen er dan zo onderhand niets meer van. Als je moeder nou eens ophield....dan wordt het al veel rustiger volgens mij.
Daar komt het wel zo'n beetje op neer. Maar mijn moeder vertellen dat ze moet stoppen met liegen, en mijn vader vertellen zich niet overal mee te bemoeien is echt niet te doen.
dwz het is op zich wel te doen, maar ze luisteren er toch niet naar .
Dus moet ik een soort van standaard ignore meganisme inbouwen. En dat gebruiken zodra het gesprek de verkeerde kant op gaat.
ofzo.
Maar in feite is je moeder dus de leugenaar, je vader lult met iedereen mee want die wil niemand voor het hoofd stoten en jij en je broer snappen er dan zo onderhand niets meer van. Als je moeder nou eens ophield....dan wordt het al veel rustiger volgens mij.
Daar komt het wel zo'n beetje op neer. Maar mijn moeder vertellen dat ze moet stoppen met liegen, en mijn vader vertellen zich niet overal mee te bemoeien is echt niet te doen.
dwz het is op zich wel te doen, maar ze luisteren er toch niet naar .
Dus moet ik een soort van standaard ignore meganisme inbouwen. En dat gebruiken zodra het gesprek de verkeerde kant op gaat.
ofzo.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
vrijdag 28 november 2008 om 21:27
Nee het is niet te doen Borodini, ik zeg dat nu al zolang en ik word er zo moe van. Er wordt idd niets op uit gedaan, dwz op het betreffende moment wel, maar dan een half uurtje later begint het gewoon weer opnieuw. Misschien is het wel gewoon dementie. Zou best leuk zijn als ik daar eens heel serieus over ga praten met mijn vader. En dan begin ik met "Pap, ik maak me een beetje zorgen...."
Goh ik heb best zin om te treiteren
Goh ik heb best zin om te treiteren
Die hormoonslavernij!!
vrijdag 28 november 2008 om 21:29
quote:borodini schreef op 28 november 2008 @ 21:02:
Welcome to the club MizzPoezz.
Mss een wooncommune op schiermonnikoog ofzo ?
Zal t even toelichten Deze posting las ik al dat jullie nog op te richten club ´MizzPoezz´ zou gaan heten...
Niet gezien dat MissPoezz van te voren had gepost en dat borodini op haar reageerde.
Ben toch niet zo verknipt als dat jullie denken
Welcome to the club MizzPoezz.
Mss een wooncommune op schiermonnikoog ofzo ?
Zal t even toelichten Deze posting las ik al dat jullie nog op te richten club ´MizzPoezz´ zou gaan heten...
Niet gezien dat MissPoezz van te voren had gepost en dat borodini op haar reageerde.
Ben toch niet zo verknipt als dat jullie denken
vrijdag 28 november 2008 om 21:39
quote:borodini schreef op 28 november 2008 @ 21:31:
Haha, op zich is dat " pap* ik maak me een beetje zorgen om je, het lijkt wel of je dingen gaat vergeten... " wel een hele goeie.
* of mam natuurlijk.
Zie je ze wel eens bij elkaar op feestjes of zo?
Dan je broer uitnodigen en mam/pap maar eens zeggen dat er fouten of hiaten in hun verhalen zitten. Kan je broer het meteen beamen.
Haha, op zich is dat " pap* ik maak me een beetje zorgen om je, het lijkt wel of je dingen gaat vergeten... " wel een hele goeie.
* of mam natuurlijk.
Zie je ze wel eens bij elkaar op feestjes of zo?
Dan je broer uitnodigen en mam/pap maar eens zeggen dat er fouten of hiaten in hun verhalen zitten. Kan je broer het meteen beamen.
vrijdag 28 november 2008 om 22:38
Oeh, wat herkenbaar.
Het enige wat een beetje lijkt te werken (geen garanties, want ik zeg met nadruk: een beetje) is niet meer met (in mijn geval) moeder over andere mensen praten. Dus als ze een negatief verhaal gaat afsteken over mijn zus, zeg ik: sorry mam, maar dit vind ik niet zo'n leuk onderwerp. Soms lukt het subtieler ook wel: en hoe gaat het eigenlijk op je werk? Afleidingsmanoevres dus. Mijn zus doet precies hetzelfde. Moeders zal nu waarschijnlijk nog wel rare verhalen vertellen, maar wij hebben er in ieder geval geen last meer van.
Het enige wat een beetje lijkt te werken (geen garanties, want ik zeg met nadruk: een beetje) is niet meer met (in mijn geval) moeder over andere mensen praten. Dus als ze een negatief verhaal gaat afsteken over mijn zus, zeg ik: sorry mam, maar dit vind ik niet zo'n leuk onderwerp. Soms lukt het subtieler ook wel: en hoe gaat het eigenlijk op je werk? Afleidingsmanoevres dus. Mijn zus doet precies hetzelfde. Moeders zal nu waarschijnlijk nog wel rare verhalen vertellen, maar wij hebben er in ieder geval geen last meer van.
vrijdag 28 november 2008 om 23:01
Appelsientje, dat is precies wat ik doe bij mijn vader. Als hij begint dan zeg ik dat ik het er niet over wil hebben. Een half uur later begint hij zo weer opnieuw, en dan pas ik ook wel eens zo'n afleidingstactiek toe. Werkt allemaal, op het moment zelf.
Ik vind het alleen zo jammer dat ik dat iedere keer moet doen.
Weet je wat wel ietsje meer kan helpen? Is helaas wel van tijdelijke aard, maar langer dan bovengenoemde. Een hysterische uitbarsting. Dan hebben ze even de schrik in de benen.
Ik vind het alleen zo jammer dat ik dat iedere keer moet doen.
Weet je wat wel ietsje meer kan helpen? Is helaas wel van tijdelijke aard, maar langer dan bovengenoemde. Een hysterische uitbarsting. Dan hebben ze even de schrik in de benen.
Die hormoonslavernij!!
zaterdag 29 november 2008 om 00:12
Borodini, wat afschuwelijk dat jij en je broer na zo lange tijd nog tussen je ouders in staan en worden uitgespeeld. Ik word er niet blij van dit te lezen. Je ouders gedragen zich inderdaad als een stel peuters. Dat geeft meteen al aan dat de oplossing moet zijn: ze opvoeden.
Ik bedoel daarmee niet dat je ze ook als peuters gaat behandelen maar juist als volwassenen: ze consequent blijven aanspreken op hun gedrag, hun rol als ouder en hun verantwoordelijkheid om jou niet met hun onderlinge problemen op te zadelen.
Ik denk dat je de oplossing nu in de verkeerde hoek zoekt. Je zoekt de waarheid, maar is die er wel? En is die rijst (vul maar in) voor jou überhaupt belangrijk? Nee toch? Overleggen met je broer over wie de waarheid spreekt gaat je geen rust geven, integendeel lijkt me zelfs.
Ik zou proberen om elke keer dat je een (potentieel) conflict ziet aankomen, het af te kappen en duidelijk aan te geven dat je erbuiten wilt blijven. Dat betekent dat je ook niet naar de verhalen van (een van) beide ouders luistert. Direct onderbreken dus als ze weer beginnen en zeggen dat jij hun kind bent en dat je buiten problemen tussen hen wilt blijven.
Ik weet niet hoe open je bent tegen je ouders, maar het is mooi als je er iets liefdevols aan kan toevoegen: ik hou van je en ik leef mee met je problemen, maar ik hou ook van (je andere ouder) en ik wil niet te maken hebben met de problemen tussen jullie. Dus bespreek die alsjeblieft met iemand anders maar niet met mij.
Het is niet makkelijk, maar als je dit als een soort mantra blijft herhalen, gaat waarschijnlijk het kwartje uiteindelijk wel vallen. Met opvoeden bedoel ik grenzen aangeven en dat zul je duidelijker moeten doen om jezelf tegen deze manipulatie te beschermen.
sterkte,
dubio
Ik bedoel daarmee niet dat je ze ook als peuters gaat behandelen maar juist als volwassenen: ze consequent blijven aanspreken op hun gedrag, hun rol als ouder en hun verantwoordelijkheid om jou niet met hun onderlinge problemen op te zadelen.
Ik denk dat je de oplossing nu in de verkeerde hoek zoekt. Je zoekt de waarheid, maar is die er wel? En is die rijst (vul maar in) voor jou überhaupt belangrijk? Nee toch? Overleggen met je broer over wie de waarheid spreekt gaat je geen rust geven, integendeel lijkt me zelfs.
Ik zou proberen om elke keer dat je een (potentieel) conflict ziet aankomen, het af te kappen en duidelijk aan te geven dat je erbuiten wilt blijven. Dat betekent dat je ook niet naar de verhalen van (een van) beide ouders luistert. Direct onderbreken dus als ze weer beginnen en zeggen dat jij hun kind bent en dat je buiten problemen tussen hen wilt blijven.
Ik weet niet hoe open je bent tegen je ouders, maar het is mooi als je er iets liefdevols aan kan toevoegen: ik hou van je en ik leef mee met je problemen, maar ik hou ook van (je andere ouder) en ik wil niet te maken hebben met de problemen tussen jullie. Dus bespreek die alsjeblieft met iemand anders maar niet met mij.
Het is niet makkelijk, maar als je dit als een soort mantra blijft herhalen, gaat waarschijnlijk het kwartje uiteindelijk wel vallen. Met opvoeden bedoel ik grenzen aangeven en dat zul je duidelijker moeten doen om jezelf tegen deze manipulatie te beschermen.
sterkte,
dubio
Ga in therapie!
zaterdag 29 november 2008 om 09:23
Mag ik mij hardop afvragen wat jouw vader met het huis van je moeder te maken heeft? Ze zijn toch gescheiden?
Als je moeder liegt en je hebteen goede verstandhouding met je broer, kun je er met hem wel uitkomen. En de meing van Pa in deze kun je gewoon deleten, die hoeft zich niet met je moeder te bemoeien. En als hij dat wel doet, kun je toh gewoon zeggen: Dat is iets tussen jou en ma, zoek dat even keker met lekaar uit.
Mijn ouders zijn niet gescheiden, maar mam had nog wel eens de neiging om irritaties over papa met ons ( haar dochters) te bespreken. Ik heb gezegd ( gewoon, in alle rust en redelijkheid) dat ik daar niet tussenin wil zitten, papa is mijn papa en daar zal ik altijd loyaal aan zijn, wat zij ook zegt. (behalve als hij haar mishandelt, maar ik ben er zeker van dat dat niet het geval is/was)
Als je moeder liegt en je hebteen goede verstandhouding met je broer, kun je er met hem wel uitkomen. En de meing van Pa in deze kun je gewoon deleten, die hoeft zich niet met je moeder te bemoeien. En als hij dat wel doet, kun je toh gewoon zeggen: Dat is iets tussen jou en ma, zoek dat even keker met lekaar uit.
Mijn ouders zijn niet gescheiden, maar mam had nog wel eens de neiging om irritaties over papa met ons ( haar dochters) te bespreken. Ik heb gezegd ( gewoon, in alle rust en redelijkheid) dat ik daar niet tussenin wil zitten, papa is mijn papa en daar zal ik altijd loyaal aan zijn, wat zij ook zegt. (behalve als hij haar mishandelt, maar ik ben er zeker van dat dat niet het geval is/was)
zaterdag 29 november 2008 om 13:22
Als je moeder iets tegen jou zegt en tegen je broer weer iets anders, waarom confronteer je haar dan niet samen met je broer over dat iets?
Bijv. over dat opknappen.
Dan zet je je moeder toch voor het blok op dat moment, hoe komt ze daar dan onderuit?
En in dit geval zou je dat ook kunnen doen met je vader, hoewel ik me afvraag hoe (door wie) hij dan weer op de hoogte is gebracht van dit gebeuren.
Als jou broer er net zo over denkt als jij lijkt het me logisch dat jullie samen een "front" vormen, en niet eens "verdeel en heers" de kans geven.
Bijv. over dat opknappen.
Dan zet je je moeder toch voor het blok op dat moment, hoe komt ze daar dan onderuit?
En in dit geval zou je dat ook kunnen doen met je vader, hoewel ik me afvraag hoe (door wie) hij dan weer op de hoogte is gebracht van dit gebeuren.
Als jou broer er net zo over denkt als jij lijkt het me logisch dat jullie samen een "front" vormen, en niet eens "verdeel en heers" de kans geven.
