Seks
alle pijlers
Ligt het aan mij
woensdag 19 september 2018 19:05
Hallo,
Ik hier al verschillende topics over gelezen, en de reacties zijn vaak verschillend.
Ik ben een man van begin 50, mijn vrouw is een paar jaar jonger. We zijn al meer dan 30 jaar getrouwd. En ik weet het, na een aantal jaren wordt de sex minder, maar ik vind het bij ons wel extreem weinig. Mijn vrouw heeft eigenlijk nooit zin, en doet sex met tegenzin. Ze zegt ook regelmatig dat ze het vies vindt. In de loop van de jaren is het steeds minder geworden. Ik probeer me goed te verzorgen, en sport regelmatig. Ik hoor van anderen dat ik er goed uitzie. Onze "sex" bestaat uit: Ik vinger en bef haar tot ze klaarkomt. Ze ligt er als een plank bij en doet niks. Ze weigert om iets bij mij te doen en "de daad" is al helemaal uit den boze. Dit hebben we ongeveer 1 x per anderhalve maand. Dan heb ik het over haar verwennen. "de daad" is hooguit 1 x per 3 maanden. Als we al een keer het "echt" doen, dan zegt ze standaard: Niet te lang hoor. Ze heeft het ook standaard over: "dat vieze ding". In bed draagt ze een zo groot mogelijke pyama, aan alle kanten hooggesloten. Ik wil ze op alle mogelijke manieren verwennen en doen wat ze wil, maar dit hou ik niet vol. Een andere vrouw wil ik eigenlijk niet, maar begint wel steeds aantrekkelijker te klinken. Voor de rest hebben we een prima relatie, maar dit mis ik.
Ik hier al verschillende topics over gelezen, en de reacties zijn vaak verschillend.
Ik ben een man van begin 50, mijn vrouw is een paar jaar jonger. We zijn al meer dan 30 jaar getrouwd. En ik weet het, na een aantal jaren wordt de sex minder, maar ik vind het bij ons wel extreem weinig. Mijn vrouw heeft eigenlijk nooit zin, en doet sex met tegenzin. Ze zegt ook regelmatig dat ze het vies vindt. In de loop van de jaren is het steeds minder geworden. Ik probeer me goed te verzorgen, en sport regelmatig. Ik hoor van anderen dat ik er goed uitzie. Onze "sex" bestaat uit: Ik vinger en bef haar tot ze klaarkomt. Ze ligt er als een plank bij en doet niks. Ze weigert om iets bij mij te doen en "de daad" is al helemaal uit den boze. Dit hebben we ongeveer 1 x per anderhalve maand. Dan heb ik het over haar verwennen. "de daad" is hooguit 1 x per 3 maanden. Als we al een keer het "echt" doen, dan zegt ze standaard: Niet te lang hoor. Ze heeft het ook standaard over: "dat vieze ding". In bed draagt ze een zo groot mogelijke pyama, aan alle kanten hooggesloten. Ik wil ze op alle mogelijke manieren verwennen en doen wat ze wil, maar dit hou ik niet vol. Een andere vrouw wil ik eigenlijk niet, maar begint wel steeds aantrekkelijker te klinken. Voor de rest hebben we een prima relatie, maar dit mis ik.
anoniem_376322 wijzigde dit bericht op 20-09-2018 07:39
3.25% gewijzigd
Als je spijt hebt, zorg dan dat het is van de dingen die je gedaan hebt. Heb geen spijt, omdat je iets niet gedaan hebt.
donderdag 20 september 2018 09:02
Hier ook begin 50, maar met nog pubers in huis. Man werkt 60 uur in de week. Maar we proberen toch echt 1 avond iets samen te doen, uit eten, film of zo iets, en daarna hebben we bijna altijd seks. Bij ons heeft het heel erg te doen met het met elkaar in contact blijven... En daarmee bedoel ik niet, een avondje beeld scoren en dat was het.
Want hoe is het contact met je vrouw; praten jullie over gevoelens, of is het oppervlakkig...
Want hoe is het contact met je vrouw; praten jullie over gevoelens, of is het oppervlakkig...
donderdag 20 september 2018 09:39
Ik lees in zijn OP en de reacties die hij geeft geen liefhebbende TO met een prima relatie die zich zorgen maakt over de afwezigheid van intimiteit. Ik lees een wrokkige, bozige man die minachtend schrijft over zijn vrouw en die zijn gram nu eens wil halen. Maar misschien ben ik de enige die het zo interpreteert.
donderdag 20 september 2018 09:41
Waar komt het vandaan dat ze het vies vind en zo egoïstische is en geen respect heeft na jou toe ?
Waarom vind ze het niet vies als jij haar likt ? Omdat ze heg toch wel zo lekker vind en dan een orgasme krijgt maar jij bent geen mens met gevoel ?
Hoe kan het dat jij je zo laat behandelen.
Jullie zijn 30 jaar getrouwd, was dit altijd al of hoe lang speelt dit ?
Hoe is jullie relatie verder denk ze dan wel aan jou en doen jullie wel eens wat gezellig samen en lachen jullie om elkaar ?
Waarom vind ze het niet vies als jij haar likt ? Omdat ze heg toch wel zo lekker vind en dan een orgasme krijgt maar jij bent geen mens met gevoel ?
Hoe kan het dat jij je zo laat behandelen.
Jullie zijn 30 jaar getrouwd, was dit altijd al of hoe lang speelt dit ?
Hoe is jullie relatie verder denk ze dan wel aan jou en doen jullie wel eens wat gezellig samen en lachen jullie om elkaar ?
donderdag 20 september 2018 09:49
Ouwedibbes je vind dat hij minachtend schrijft over zijn vrouw maar als je vrouw neuken vies vind en jou geslachtsdeel vies vind en je mag dan max eens per 3 maanden maar niet te lang en met tegenzin maar ze krijgt tussendoor wel orgasmes van vingeren en likken maar wil niks bij haar man doen.
To vraag hier of dat normaal is maar weet heus wel het niet gezond is en accepteert het maar.
Waar komt haar gevoel vandaan en heeft to de beste aanpak tegenover zijn vrouw dat denk ik niet en zit iets echt fout.
To vraag hier of dat normaal is maar weet heus wel het niet gezond is en accepteert het maar.
Waar komt haar gevoel vandaan en heeft to de beste aanpak tegenover zijn vrouw dat denk ik niet en zit iets echt fout.
donderdag 20 september 2018 10:08
Ik heb sterk het gevoel dat TO nog niet de helft verteld, hij laat zijn aandeel in de problemen weg. Het schemert echter wel door in zijn reacties. Als TO zich thuis ook zo minachtend gedraagd naar zijn vrouw zou ik kunnen begrijpen dat ze van hem walgt. Dat ze zich wel door hem laat bevredigen snap ik dan weer niet. Ik vind het een raar, niet kloppend verhaal. Misschien heeft TO een Noorse achtergrond.WoepWoep schreef: ↑20-09-2018 09:49Ouwedibbes je vind dat hij minachtend schrijft over zijn vrouw maar als je vrouw neuken vies vind en jou geslachtsdeel vies vind en je mag dan max eens per 3 maanden maar niet te lang en met tegenzin maar ze krijgt tussendoor wel orgasmes van vingeren en likken maar wil niks bij haar man doen.
To vraag hier of dat normaal is maar weet heus wel het niet gezond is en accepteert het maar.
Waar komt haar gevoel vandaan en heeft to de beste aanpak tegenover zijn vrouw dat denk ik niet en zit iets echt fout.
donderdag 20 september 2018 10:26
Hallo Ouwedibbes,Ouwedibbes schreef: ↑20-09-2018 08:08Los van het feit dat lange tijd geen intimiteit meestal funest is voor je huwelijk ; Je maakt de indruk in je schrijfsels dat je je vrouw als wandelende k*t beschouwd TO. Je krijgt je zin niet dus wil je weg. Heeft zij nog meer te bieden dan alleen haar geslachtsdeel of ben je uitsluitend daarom met haar getrouwd ? Hou je van haar ? Is het verder een leuk mens ? Hebben jullie een fijn leven samen ? Doe dan wat meer moeite op het emotionele vlak. Praat met haar, roep professionele hulp in.
Ik snap de term verwennen nooit zo ivm seks. Seks is seks. Bij verwennen denk ik aan hele andere dingen. Dat er eens lekker voor je gezorgd wordt, dat er een leuk uitje is geregeld. Doe je dat weleens TO ? Of zie je haar alleen staan als je hormonen weer opspelen ? Zie je haar als mens en als fijne reisgenoot in je leven of als een soort werknemer die haar huwelijkse plichten verzaakt ? Ik krijg namelijk de indruk dat het laatste vooral het geval is.
Dit is beslist niet het geval. maar 1 x per 1 1/2 maand alleen beffen en vingeren, terwijl ze er als een plank bij ligt, en voor de rest niets wil.....
Ik ben geen seksuoloog, maar dat lijkt me toch niet helemaal gezond. Bedankt voor je reactie.
Als je spijt hebt, zorg dan dat het is van de dingen die je gedaan hebt. Heb geen spijt, omdat je iets niet gedaan hebt.
donderdag 20 september 2018 10:29
lolapaloeza schreef: ↑20-09-2018 08:38Dat verwennen is in dit verhaal in ieder geval twijfelachtig. Of zijn vrouw daar nou echt op zit te wachten? Vraagt ze er zelf om TO, of dring je aan?
Kijk klaarkomen is behoorlijk biologisch bepaald, toch een beetje kwestie van op het juiste knopje drukken. Verwend worden of genieten van seks zit juist veel meer tussen je oren. Dat stuk staat bij de vrouw van TO helemaal uit, dus echt leuk wordt het dan gewoon niet. Of je nou wel of geen orgasme hebt.
Ik snap niet dat je zelfs maar probeert seks te hebben met iemand die daar niet op zit te wachten. Heb je nooit het gevoel dat je haar 50 euro moet geven om haar te compenseren voor het ongemak?
Lolapaloeza, ik ga van het volgende uit. Je wilt beiden van sex genieten en het lekker vinden, maar ook voor de ander lekker maken. Ik heb de indruk en als ik ernaar vraag dan zegt ze dat ook, dat het wel lekker is. Maar altijd (heel vaak) afgewezen worden en het gevoel dat er op sexueel gebied niks voor je over hebt, is niet fijn.
Als je spijt hebt, zorg dan dat het is van de dingen die je gedaan hebt. Heb geen spijt, omdat je iets niet gedaan hebt.
donderdag 20 september 2018 10:32
Ik kan overal met haar over praten, ook over gevoelens. Dat doen we ook regelmatig. Ze wil ook overal over praten, maar zodra het maar neigt naar sex, dan wil ze er niet over praten. En ja, dat heb ik al heel vaak geprobeerd.JobEva schreef: ↑20-09-2018 09:02Hier ook begin 50, maar met nog pubers in huis. Man werkt 60 uur in de week. Maar we proberen toch echt 1 avond iets samen te doen, uit eten, film of zo iets, en daarna hebben we bijna altijd seks. Bij ons heeft het heel erg te doen met het met elkaar in contact blijven... En daarmee bedoel ik niet, een avondje beeld scoren en dat was het.
Want hoe is het contact met je vrouw; praten jullie over gevoelens, of is het oppervlakkig...
Als je spijt hebt, zorg dan dat het is van de dingen die je gedaan hebt. Heb geen spijt, omdat je iets niet gedaan hebt.
donderdag 20 september 2018 10:36
Dan wordt het maar een monoloog waarbij je aangeeft wat jij graag zou willen. Aan haar of zei haar best gaat doen om jou wensen te vervullen of ze geeft je toestemming om het buiten te deur te zoeken (als dat voor jou de oplossing is). Nogmaals laat de rest van je leven niet verzuren.
donderdag 20 september 2018 10:36
Ouwedibbes, jammer dat je het zo ziet, maar het klopt niet. Het is niet dat ik me zorgen maak over de afwezigheid van intimiteit. Ik mis het gewoon. En voor je het vraagt: ik mis de sex. Daar heb ik behoefte aan. Dat ik bozig klink, kan ik me voorstellen. Hoe voel jij je als je al jaren lang minimaal sex hebt en je keer op keer afgewezen voelt.Ouwedibbes schreef: ↑20-09-2018 09:39Ik lees in zijn OP en de reacties die hij geeft geen liefhebbende TO met een prima relatie die zich zorgen maakt over de afwezigheid van intimiteit. Ik lees een wrokkige, bozige man die minachtend schrijft over zijn vrouw en die zijn gram nu eens wil halen. Maar misschien ben ik de enige die het zo interpreteert.
Bedankt voor je reactie.
Als je spijt hebt, zorg dan dat het is van de dingen die je gedaan hebt. Heb geen spijt, omdat je iets niet gedaan hebt.
donderdag 20 september 2018 10:44
Ze is na de eerste jaren van onze relatie steeds minder gaan doen, en er steeds meer hekel aan gaan krijgen. Ik kreeg al min of meer het idee dat het aan mij lag, de laatste tijd heb ik hier met andere mensen over gesproken. Ik wilde breder horen wat anderen ervan vinden, en heb het daarom hier geplaatst.WoepWoep schreef: ↑20-09-2018 09:41Waar komt het vandaan dat ze het vies vind en zo egoïstische is en geen respect heeft na jou toe ?
Waarom vind ze het niet vies als jij haar likt ? Omdat ze heg toch wel zo lekker vind en dan een orgasme krijgt maar jij bent geen mens met gevoel ?
Hoe kan het dat jij je zo laat behandelen.
Jullie zijn 30 jaar getrouwd, was dit altijd al of hoe lang speelt dit ?
Hoe is jullie relatie verder denk ze dan wel aan jou en doen jullie wel eens wat gezellig samen en lachen jullie om elkaar ?
Ja, dat bedoelde ik met voor de rest hebben we een goede relatie. We doen wel leuke dingen samen en kunnen ook lachen met en om elkaar.
Als je spijt hebt, zorg dan dat het is van de dingen die je gedaan hebt. Heb geen spijt, omdat je iets niet gedaan hebt.
donderdag 20 september 2018 10:45
Dank je wel.WoepWoep schreef: ↑20-09-2018 09:49Ouwedibbes je vind dat hij minachtend schrijft over zijn vrouw maar als je vrouw neuken vies vind en jou geslachtsdeel vies vind en je mag dan max eens per 3 maanden maar niet te lang en met tegenzin maar ze krijgt tussendoor wel orgasmes van vingeren en likken maar wil niks bij haar man doen.
To vraag hier of dat normaal is maar weet heus wel het niet gezond is en accepteert het maar.
Waar komt haar gevoel vandaan en heeft to de beste aanpak tegenover zijn vrouw dat denk ik niet en zit iets echt fout.
Als je spijt hebt, zorg dan dat het is van de dingen die je gedaan hebt. Heb geen spijt, omdat je iets niet gedaan hebt.
donderdag 20 september 2018 10:46
Dat is mijn overweging nu.
Als je spijt hebt, zorg dan dat het is van de dingen die je gedaan hebt. Heb geen spijt, omdat je iets niet gedaan hebt.
donderdag 20 september 2018 10:49
Ouwewijsneus, Dank voor je advies. Ik heb het heel lang tegen beter weten in geaccepteerd. Maar ik ben nu op een punt dat ik dit niet meer wil. En ik laat inderdaad de rest van mijn leven niet verzuren.ouwewijsneus schreef: ↑20-09-2018 10:36Dan wordt het maar een monoloog waarbij je aangeeft wat jij graag zou willen. Aan haar of zei haar best gaat doen om jou wensen te vervullen of ze geeft je toestemming om het buiten te deur te zoeken (als dat voor jou de oplossing is). Nogmaals laat de rest van je leven niet verzuren.
Als je spijt hebt, zorg dan dat het is van de dingen die je gedaan hebt. Heb geen spijt, omdat je iets niet gedaan hebt.
donderdag 20 september 2018 10:50
ouwedibbes, bedankt voor je reactie. Ik ga verder niet op je reageren.Ouwedibbes schreef: ↑20-09-2018 10:08Ik heb sterk het gevoel dat TO nog niet de helft verteld, hij laat zijn aandeel in de problemen weg. Het schemert echter wel door in zijn reacties. Als TO zich thuis ook zo minachtend gedraagd naar zijn vrouw zou ik kunnen begrijpen dat ze van hem walgt. Dat ze zich wel door hem laat bevredigen snap ik dan weer niet. Ik vind het een raar, niet kloppend verhaal. Misschien heeft TO een Noorse achtergrond.
Als je spijt hebt, zorg dan dat het is van de dingen die je gedaan hebt. Heb geen spijt, omdat je iets niet gedaan hebt.
donderdag 20 september 2018 10:52
Francois, ik heb hier ooit een algemeen topic over gestart, ik zal het voor je omhoog halen: Slapende liefde, lust enz.
Vaak ligt het aan de (ingewikkelde) wisselwerking tussen 2 mensen en kan het om div redenen niet overeenkomen op het gebied van (behoefte aan) seks en intimiteit, bijv als je met kleine kinderen teveel als ouders tov elkaar komt te staan in combi met werk en huishoudelijke taken, sociaal leven, sport, tijd voor jezelf enz en de relatie als partners op een laag pitje komt te staan.
Jij hebt te maken met een vrouw die zeer geremd is van zichzelf en (daardoor) een laag libido van zichzelf heeft, zelfs verwerpelijk en vies vindt, tegenstaat.
Dit is haar eigen standaard instelling die op "uit" staat.
En dat is eigenlijk nooit anders geweest: het zit in haar en het vervelende ervan is dat iemand die seks afwijst en zelf geen behoefte aan voélt ook (voor zichzelf) geen behoefte heeft om dat te veranderen.
Dat zou dan terwille van jou (tevreden houden) zijn en niet voor zichzelf, want er is zo te horen vooral sprake van zelfafwijzing.
Dan is een gezonde wisselwerking niet eens mogelijk, als zij seksueel op "uit/NEE" staat, al ga jij op je kop staan.
Dat jij met haar bij de gratie gods eens per anderhalve maand eea mag "verwennen" is denk ik ook vanuit "jou een plezier doen" en niet voor zichzelf.
Het heeft niks met lafheid te maken van jouw kant dat je dit jaar in jaar uit hebt geaccepteerd/ gerespecteerd en spreekt op zich vóór jou, dat deed je hoogstwaarschijnlijk omdat je (zegt dat je) op andere niveau's wel een fijne relatie hebt en van haar houdt en het gevoel had dat je niks te klagen had (en zij jou fijntjes wijsmaakte dat jij oversekst was met jouw -al zo lage- verwachting van regelmatiger seks.
En nu ben je op een punt dat je aan je eigen behoeften -of liever gezegd wat je (terecht) mist in wat toch een zeer belangrijk onderdeel van een liefdesrelatie is en het verschil ook is met andere affectieve relaties (vrienden, familie): seksuele intimiteit wat mentale en fysieke binding tot stand brengt en partnerliefde voor een belangrijk deel in stand houdt.
Je bent (helaas) de enige niet,
Het kwalijke is dat zij haar aandeel niet wil nemen en ook niet over te praten is.
Zij vindt zichzelf normaal (zoals ze in dit opzicht geworden is, hoogstwaarschijnlijk door aanleg/opvoeding en ervaring uit haar verleden die daar een grote rem op hebben gezet (oa dat dat "vies" is) en op eoa manier elke gezonde behoefte daartoe, hoe klein ook, om zeep hebben geholpen.
Persoonlijk geloof ik niet in "zo ben ik nu eenmaal", maar "zo ben ik nu eenmaal geworden/ontwikkeld in dat opzicht"
En wil wat inaktief en op "uit' staat toch ooit in enige gezonde mate tot leven worden gewekt, dan kan dat hooguit als ze dat zélf zou willen (meemaken/ beleven) en beseft dat ze haarzelf verhindert om van seks (met jou) te kunnen genieten gelukkig te kunnen zijn of lekker in haar vel te zitten in de rol van "sexy vrouw".
En dat dat binnenin haar zit en niet jij dat kunt opwekken als dat gesloten gebied is in haarzelf.
Hoe frustrerend dat voor jou is begrijpt iedereen, die in dat opzicht doodgewone behoeftes heeft!
Je kunt wachten tot je een ons weegt, maar vanzelf gaat zij niet veranderen en dat is ze ook niet van plan: jij past je maar aan aan haar gebrek aan libido/behoefte en dat heb je al die jaren min of meer gedaan.
En dan hebben we het over seks-met-interactie tussen 2 mensen, niet dat jij haar eenzijdig "verwent" in de hoop dat je dat "terugverdient", want zo werkt het niet en dat heb je ook gemerkt: in seks is het niet "als ik iets voor jou doe heb ik recht op iets terug bij mij":, je wilt dat je partner er zelf zin in heeft, opgewonden bij is en gráág sámen met jou deelt, liefst zelf ook geniet als de ander geniet en dat alles wéderzijds en niet (altijd) eenzijdig geven of nemen en de ander heeft het nakijken.
Je mag zeker voor jouw (al minimale?) doodnormale en gezonde eigen behoefte uit-en opkomen!!
Als zij niet bereid is om het bespreekbaar te maken en geen enkel begrip toont voor jouw (wel gezonde) behoeften daarin, zelfs afwijst (dat jij/dat het probleem is ook nog) zal iedereen begrijpen dat je andere maatregelen overweegt, omdat jij en jouw behoefte er (eindelijk) óók toe doen in een (monogame) relatie en zij het al jaren zo laat afweten (en vooral om daar iets aan te doen/ veranderen, bijv mbv professionele hulp in te roepen, als zij die zin vanuit zichzelf en in wisselwerking met jou niet voélt).
Jij mág jouw gevoelens hierover hebben, en (zwaar) teleurgesteld in zijn!
Het vervelende is dat verwijt en haar als partner niet vinden voldoen (niet goed genoeg vinden) en dus gaat afwijzen (het opgeeft en evt iemand zoekt die dat wél wil met jou) bovenop haar zelfafwijzing komt: dat zij ook als liefdespartner tekortschiet.
Ik durf te wedden dat zij diep van binnen ook wel weet dat zij tekortschiet in seksueel opzicht, dat er iets "mis" is aan haar (seksuele vermogens).
En jij bent terecht bang dat ze zeer gekwetst zal reageren/voelen.
Daar ben JIJ echter niet verantwoordelijk voor!
ALs jouw behoefte niet liefde- en begripvol totaal niet bespreekbaar is mag je zeker "harder" optreden en mee confronteren: in een relatie gaat het niet om wat 1 vd 2 wil (of juist een veto op legt): JIJ bent er ook nog, en in een monogame relatie ook nog afhankelijk van haar op dat vlak.
En dat is niet eerlijk als zij op dat vlak verzaakt, dus dan mag jij andere oplossingen opperen: óf die monogame verwachting eraf (die niet reeel is als zij zelfs ook maar geen béétje volwaardige sekspartner wíl zijn, wan het tis bij haar niet alleen een kwestie van dat zij dat niet kán zijn als ze niet van plan is daar iets aan/mee te doen, dan is het onwil) óf dus inzien dat er toch echt iets aan háár kant ontbreekt en bereid
is dat stuk te onderzoeken mbv een psycholoog/seksuoloog.
(dan nog is het de vraag of zij die "rol" in zichzelf weet te openen/aktiveren als het niet uit zichzelf is maar om (de relatie met) jou niet te verliezen).
En als dat al zou lukken, zal dat behoorlijk wat tijd kunnen vergen en is het nog de vraag in hoeverre zij ooit in staat zal zijn om een passievolle sekspartner te worden of iig iemand die zelf ook zin in heeft in regelmatig (interactieve, wederzijdse) seks en daarvan zelf echt kan genieten.
Jammer dat je het zo lang (uit liefde/ respect/ andere delen vd relatie die wel fijn zijn) hebt "gepikt", want nu is eea bij jou al zo opgelopen dat het geduld wat zoiets (mbv professionele hulp, relatietherapie, seksuologe/ psych) zou vergen ook zo'n beetje "op" is bij jou.
Het is geen argument voor haar overigens om tegen je te gebruiken (dat je het al die jaren ook prima hebt gevonden en "goed genoeg" en nu opeens niet meer: jouw behoeften zijn onderdrukt al die tijd en daardoor loopt dat op tot een punt waarop je daar niét meer mee om kunt gaan en het niét meer lukt om te blijven onderdrukken (met als vooruitzicht levenslang als je samen monogaam oud wil worden ook nog eens).
Dat hield je namelijk alleen maar vol in de (niet reele) hoop dat dat ooit (vanzelf) nog ten goede zou veranderen.
Zo'n gesprek/confrontatie met dat jouw punt bereikt is dat je dit niet langer wilt en kunt volhouden op een manier voeren dat het geen verwijten zijn, maar voor jezelf opstaan is en voor jouw valide behoefte als volwassen persoon in een volwassen relatie waar intimiteit en seks inherent aan zijn, is nog best moeilijk.
Zij zet haar stekels op tot nu toe, en wijst naar jou elke keer, en dát moet je zien te doorbreken: haar wijzen op haar rol (en tekortschieten) en wel met enig begrip voor haar, maar dat begrip mag je terecht ook voor jou terugverwachten en niet langer toelaten dat ze het "jouw probleem" vindt en jij daar maar mee moet dealen.
Lees dat topic eens door als je een idee wil krijgen hoe je dat (toch respectvol) aan kunt pakken en benoemen, en niet langer accepteert dat zij dat afkapt.
Soms is zo'n confrontatie en zelfs voor de keuze stellen de énige manier om haar een eyeopener te bezorgen en niet langer zelf te kunnen blijven geloven in waar zij zichzelf van overtuigt: dat jouw (doordnormale) behoeften abnormaal zijn, oversekst
zelfs en het niet aan haar ligt.
Er is een kans dat zij beseft dat zij afwezig is als "sexy vrouw" en inziet dat (ook liefdes)relaties een gezonde of redelijk overeenkomende mate van intimiteit in de vorm van (mentale en fysieke, warme) affectie en seks nodig hebben om duurzaam te laten slagen.
Anders ben je slechts "broer-zus"-verwanten, maatjes of huisgenoten die een huis delen en meer niet, dat is geen volwaardige (liefdes)relatie iig.
Iedereen zal begrijpen dat bij onwil je het monogame van jullie relatie wil of een keer zal verbreken.
Daar kun je eerlijk over zijn, en dat verbreken alvorens je op zoek gaat naar iemand die dat wél met jou wil.
Of stiekemweg, en ook dat zal terecht voelen/zijn, maar dat ondermijnt de basis van vertrouwen die er wél is (als dat zo is bij jullie) en daarom zal dat misschien een oplossing/noodsprong lijken voor de korte, maar op langere termijn niet bevorderlijk voor je relatie zijn.
En anderen hier vragen zich af waarom je nog zou blijven bij haar, en jezelf niet helemaal vrij maakt voor een andere partner en ik snap best dat als je relatie verder goed is en je van haar houdt dat niet de oplossing is die jij zou willen, als het ook zou kunnen mét behoud van wat jullie wel delen aan liefde en leven samen.
Het is complex, maar je mág voor jezelf en je individuele belangen opkomen, ook als je in een relatie zit waarin je rekening houdt en wil houden met de ander.
Alleen zij lijkt dat op dit gebied dus niet te doen, ze houdt geen rekening met jou en zegt eigenlijk "zoek het zelf uit met je behoefte" en dat is niet okay, dus hoeveel rekening moet je dan met haar (nonbehoefte) blijven houden, he?
Succes iig, ik haal dat topic ff naar boven voor je.
Vaak ligt het aan de (ingewikkelde) wisselwerking tussen 2 mensen en kan het om div redenen niet overeenkomen op het gebied van (behoefte aan) seks en intimiteit, bijv als je met kleine kinderen teveel als ouders tov elkaar komt te staan in combi met werk en huishoudelijke taken, sociaal leven, sport, tijd voor jezelf enz en de relatie als partners op een laag pitje komt te staan.
Jij hebt te maken met een vrouw die zeer geremd is van zichzelf en (daardoor) een laag libido van zichzelf heeft, zelfs verwerpelijk en vies vindt, tegenstaat.
Dit is haar eigen standaard instelling die op "uit" staat.
En dat is eigenlijk nooit anders geweest: het zit in haar en het vervelende ervan is dat iemand die seks afwijst en zelf geen behoefte aan voélt ook (voor zichzelf) geen behoefte heeft om dat te veranderen.
Dat zou dan terwille van jou (tevreden houden) zijn en niet voor zichzelf, want er is zo te horen vooral sprake van zelfafwijzing.
Dan is een gezonde wisselwerking niet eens mogelijk, als zij seksueel op "uit/NEE" staat, al ga jij op je kop staan.
Dat jij met haar bij de gratie gods eens per anderhalve maand eea mag "verwennen" is denk ik ook vanuit "jou een plezier doen" en niet voor zichzelf.
Het heeft niks met lafheid te maken van jouw kant dat je dit jaar in jaar uit hebt geaccepteerd/ gerespecteerd en spreekt op zich vóór jou, dat deed je hoogstwaarschijnlijk omdat je (zegt dat je) op andere niveau's wel een fijne relatie hebt en van haar houdt en het gevoel had dat je niks te klagen had (en zij jou fijntjes wijsmaakte dat jij oversekst was met jouw -al zo lage- verwachting van regelmatiger seks.
En nu ben je op een punt dat je aan je eigen behoeften -of liever gezegd wat je (terecht) mist in wat toch een zeer belangrijk onderdeel van een liefdesrelatie is en het verschil ook is met andere affectieve relaties (vrienden, familie): seksuele intimiteit wat mentale en fysieke binding tot stand brengt en partnerliefde voor een belangrijk deel in stand houdt.
Je bent (helaas) de enige niet,
Het kwalijke is dat zij haar aandeel niet wil nemen en ook niet over te praten is.
Zij vindt zichzelf normaal (zoals ze in dit opzicht geworden is, hoogstwaarschijnlijk door aanleg/opvoeding en ervaring uit haar verleden die daar een grote rem op hebben gezet (oa dat dat "vies" is) en op eoa manier elke gezonde behoefte daartoe, hoe klein ook, om zeep hebben geholpen.
Persoonlijk geloof ik niet in "zo ben ik nu eenmaal", maar "zo ben ik nu eenmaal geworden/ontwikkeld in dat opzicht"
En wil wat inaktief en op "uit' staat toch ooit in enige gezonde mate tot leven worden gewekt, dan kan dat hooguit als ze dat zélf zou willen (meemaken/ beleven) en beseft dat ze haarzelf verhindert om van seks (met jou) te kunnen genieten gelukkig te kunnen zijn of lekker in haar vel te zitten in de rol van "sexy vrouw".
En dat dat binnenin haar zit en niet jij dat kunt opwekken als dat gesloten gebied is in haarzelf.
Hoe frustrerend dat voor jou is begrijpt iedereen, die in dat opzicht doodgewone behoeftes heeft!
Je kunt wachten tot je een ons weegt, maar vanzelf gaat zij niet veranderen en dat is ze ook niet van plan: jij past je maar aan aan haar gebrek aan libido/behoefte en dat heb je al die jaren min of meer gedaan.
En dan hebben we het over seks-met-interactie tussen 2 mensen, niet dat jij haar eenzijdig "verwent" in de hoop dat je dat "terugverdient", want zo werkt het niet en dat heb je ook gemerkt: in seks is het niet "als ik iets voor jou doe heb ik recht op iets terug bij mij":, je wilt dat je partner er zelf zin in heeft, opgewonden bij is en gráág sámen met jou deelt, liefst zelf ook geniet als de ander geniet en dat alles wéderzijds en niet (altijd) eenzijdig geven of nemen en de ander heeft het nakijken.
Je mag zeker voor jouw (al minimale?) doodnormale en gezonde eigen behoefte uit-en opkomen!!
Als zij niet bereid is om het bespreekbaar te maken en geen enkel begrip toont voor jouw (wel gezonde) behoeften daarin, zelfs afwijst (dat jij/dat het probleem is ook nog) zal iedereen begrijpen dat je andere maatregelen overweegt, omdat jij en jouw behoefte er (eindelijk) óók toe doen in een (monogame) relatie en zij het al jaren zo laat afweten (en vooral om daar iets aan te doen/ veranderen, bijv mbv professionele hulp in te roepen, als zij die zin vanuit zichzelf en in wisselwerking met jou niet voélt).
Jij mág jouw gevoelens hierover hebben, en (zwaar) teleurgesteld in zijn!
Het vervelende is dat verwijt en haar als partner niet vinden voldoen (niet goed genoeg vinden) en dus gaat afwijzen (het opgeeft en evt iemand zoekt die dat wél wil met jou) bovenop haar zelfafwijzing komt: dat zij ook als liefdespartner tekortschiet.
Ik durf te wedden dat zij diep van binnen ook wel weet dat zij tekortschiet in seksueel opzicht, dat er iets "mis" is aan haar (seksuele vermogens).
En jij bent terecht bang dat ze zeer gekwetst zal reageren/voelen.
Daar ben JIJ echter niet verantwoordelijk voor!
ALs jouw behoefte niet liefde- en begripvol totaal niet bespreekbaar is mag je zeker "harder" optreden en mee confronteren: in een relatie gaat het niet om wat 1 vd 2 wil (of juist een veto op legt): JIJ bent er ook nog, en in een monogame relatie ook nog afhankelijk van haar op dat vlak.
En dat is niet eerlijk als zij op dat vlak verzaakt, dus dan mag jij andere oplossingen opperen: óf die monogame verwachting eraf (die niet reeel is als zij zelfs ook maar geen béétje volwaardige sekspartner wíl zijn, wan het tis bij haar niet alleen een kwestie van dat zij dat niet kán zijn als ze niet van plan is daar iets aan/mee te doen, dan is het onwil) óf dus inzien dat er toch echt iets aan háár kant ontbreekt en bereid
is dat stuk te onderzoeken mbv een psycholoog/seksuoloog.
(dan nog is het de vraag of zij die "rol" in zichzelf weet te openen/aktiveren als het niet uit zichzelf is maar om (de relatie met) jou niet te verliezen).
En als dat al zou lukken, zal dat behoorlijk wat tijd kunnen vergen en is het nog de vraag in hoeverre zij ooit in staat zal zijn om een passievolle sekspartner te worden of iig iemand die zelf ook zin in heeft in regelmatig (interactieve, wederzijdse) seks en daarvan zelf echt kan genieten.
Jammer dat je het zo lang (uit liefde/ respect/ andere delen vd relatie die wel fijn zijn) hebt "gepikt", want nu is eea bij jou al zo opgelopen dat het geduld wat zoiets (mbv professionele hulp, relatietherapie, seksuologe/ psych) zou vergen ook zo'n beetje "op" is bij jou.
Het is geen argument voor haar overigens om tegen je te gebruiken (dat je het al die jaren ook prima hebt gevonden en "goed genoeg" en nu opeens niet meer: jouw behoeften zijn onderdrukt al die tijd en daardoor loopt dat op tot een punt waarop je daar niét meer mee om kunt gaan en het niét meer lukt om te blijven onderdrukken (met als vooruitzicht levenslang als je samen monogaam oud wil worden ook nog eens).
Dat hield je namelijk alleen maar vol in de (niet reele) hoop dat dat ooit (vanzelf) nog ten goede zou veranderen.
Zo'n gesprek/confrontatie met dat jouw punt bereikt is dat je dit niet langer wilt en kunt volhouden op een manier voeren dat het geen verwijten zijn, maar voor jezelf opstaan is en voor jouw valide behoefte als volwassen persoon in een volwassen relatie waar intimiteit en seks inherent aan zijn, is nog best moeilijk.
Zij zet haar stekels op tot nu toe, en wijst naar jou elke keer, en dát moet je zien te doorbreken: haar wijzen op haar rol (en tekortschieten) en wel met enig begrip voor haar, maar dat begrip mag je terecht ook voor jou terugverwachten en niet langer toelaten dat ze het "jouw probleem" vindt en jij daar maar mee moet dealen.
Lees dat topic eens door als je een idee wil krijgen hoe je dat (toch respectvol) aan kunt pakken en benoemen, en niet langer accepteert dat zij dat afkapt.
Soms is zo'n confrontatie en zelfs voor de keuze stellen de énige manier om haar een eyeopener te bezorgen en niet langer zelf te kunnen blijven geloven in waar zij zichzelf van overtuigt: dat jouw (doordnormale) behoeften abnormaal zijn, oversekst
zelfs en het niet aan haar ligt.
Er is een kans dat zij beseft dat zij afwezig is als "sexy vrouw" en inziet dat (ook liefdes)relaties een gezonde of redelijk overeenkomende mate van intimiteit in de vorm van (mentale en fysieke, warme) affectie en seks nodig hebben om duurzaam te laten slagen.
Anders ben je slechts "broer-zus"-verwanten, maatjes of huisgenoten die een huis delen en meer niet, dat is geen volwaardige (liefdes)relatie iig.
Iedereen zal begrijpen dat bij onwil je het monogame van jullie relatie wil of een keer zal verbreken.
Daar kun je eerlijk over zijn, en dat verbreken alvorens je op zoek gaat naar iemand die dat wél met jou wil.
Of stiekemweg, en ook dat zal terecht voelen/zijn, maar dat ondermijnt de basis van vertrouwen die er wél is (als dat zo is bij jullie) en daarom zal dat misschien een oplossing/noodsprong lijken voor de korte, maar op langere termijn niet bevorderlijk voor je relatie zijn.
En anderen hier vragen zich af waarom je nog zou blijven bij haar, en jezelf niet helemaal vrij maakt voor een andere partner en ik snap best dat als je relatie verder goed is en je van haar houdt dat niet de oplossing is die jij zou willen, als het ook zou kunnen mét behoud van wat jullie wel delen aan liefde en leven samen.
Het is complex, maar je mág voor jezelf en je individuele belangen opkomen, ook als je in een relatie zit waarin je rekening houdt en wil houden met de ander.
Alleen zij lijkt dat op dit gebied dus niet te doen, ze houdt geen rekening met jou en zegt eigenlijk "zoek het zelf uit met je behoefte" en dat is niet okay, dus hoeveel rekening moet je dan met haar (nonbehoefte) blijven houden, he?
Succes iig, ik haal dat topic ff naar boven voor je.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 20 september 2018 11:01
Btw ik was ooit ook seksueel geremd door div redenen, maar me wel bewust van en dat dat in mij zat, en weerhield me niet van seks met mijn partner, en toch ging dat mettertijd ook tegenstaan.
Ik wist heel goed wat mijn aandeel daarin was (en ik vermoed dat jouw vrouw dat heus ook wel beseft, alleen dat hardnekkig ontkent en afwijst voor zichzelf).
En ik weet gelukkig inmiddels ook hoe die remmen eraf kunnen, doordat ik later en nu wél in contact kwam/sta met eigen seksualiteit en lust en in staat ben me daaraan over te geven en van te genieten.
Dus het kán wel, afhankelijk van wat er onder haar geremdheid en afkeer/ afweer zit dus.
(het zegt niet dat iedereen dat kan of zal lukken. Het begint ermee dat je (ze) dat zélf per sé wil "repareren" in zichzelf en wat zij nodig heeft om wél in staat te zijn om die vermogens aan te spreken cq zichzelf te "openen" en aktiveren daarin).
Ik wist heel goed wat mijn aandeel daarin was (en ik vermoed dat jouw vrouw dat heus ook wel beseft, alleen dat hardnekkig ontkent en afwijst voor zichzelf).
En ik weet gelukkig inmiddels ook hoe die remmen eraf kunnen, doordat ik later en nu wél in contact kwam/sta met eigen seksualiteit en lust en in staat ben me daaraan over te geven en van te genieten.
Dus het kán wel, afhankelijk van wat er onder haar geremdheid en afkeer/ afweer zit dus.
(het zegt niet dat iedereen dat kan of zal lukken. Het begint ermee dat je (ze) dat zélf per sé wil "repareren" in zichzelf en wat zij nodig heeft om wél in staat te zijn om die vermogens aan te spreken cq zichzelf te "openen" en aktiveren daarin).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 20 september 2018 11:01
Suzy65,Suzy65 schreef: ↑20-09-2018 10:52Francois, ik heb hier ooit een algemeen topic over gestart, ik zal het voor je omhoog halen: Slapende liefde, lust enz.
Vaak ligt het aan de (ingewikkelde) wisselwerking tussen 2 mensen en kan het om div redenen niet overeenkomen op het gebied van (behoefte aan) seks en intimiteit, bijv als je met kleine kinderen teveel als ouders tov elkaar komt te staan in combi met werk en huishoudelijke taken, sociaal leven, sport, tijd voor jezelf enz en de relatie als partners op een laag pitje komt te staan.
Jij hebt te maken met een vrouw die zeer geremd is van zichzelf en (daardoor) een laag libido van zichzelf heeft, zelfs verwerpelijk en vies vindt, tegenstaat.
Dit is haar eigen standaard instelling die op "uit" staat.
En dat is eigenlijk nooit anders geweest: het zit in haar en het vervelende ervan is dat iemand die seks afwijst en zelf geen behoefte aan voélt ook (voor zichzelf) geen behoefte heeft om dat te veranderen.
Dat zou dan terwille van jou (tevreden houden) zijn en niet voor zichzelf, want er is zo te horen vooral sprake van zelfafwijzing.
Dan is een gezonde wisselwerking niet eens mogelijk, als zij seksueel op "uit/NEE" staat, al ga jij op je kop staan.
Dat jij met haar bij de gratie gods eens per anderhalve maand eea mag "verwennen" is denk ik ook vanuit "jou een plezier doen" en niet voor zichzelf.
Het heeft niks met lafheid te maken van jouw kant dat je dit jaar in jaar uit hebt geaccepteerd/ gerespecteerd en spreekt op zich vóór jou, dat deed je hoogstwaarschijnlijk omdat je (zegt dat je) op andere niveau's wel een fijne relatie hebt en van haar houdt en het gevoel had dat je niks te klagen had (en zij jou fijntjes wijsmaakte dat jij oversekst was met jouw -al zo lage- verwachting van regelmatiger seks.
En nu ben je op een punt dat je aan je eigen behoeften -of liever gezegd wat je (terecht) mist in wat toch een zeer belangrijk onderdeel van een liefdesrelatie is en het verschil ook is met andere affectieve relaties (vrienden, familie): seksuele intimiteit wat mentale en fysieke binding tot stand brengt en partnerliefde voor een belangrijk deel in stand houdt.
Je bent (helaas) de enige niet,
Het kwalijke is dat zij haar aandeel niet wil nemen en ook niet over te praten is.
Zij vindt zichzelf normaal (zoals ze in dit opzicht geworden is, hoogstwaarschijnlijk door aanleg/opvoeding en ervaring uit haar verleden die daar een grote rem op hebben gezet (oa dat dat "vies" is) en op eoa manier elke gezonde behoefte daartoe, hoe klein ook, om zeep hebben geholpen.
Persoonlijk geloof ik niet in "zo ben ik nu eenmaal", maar "zo ben ik nu eenmaal geworden/ontwikkeld in dat opzicht"
En wil wat inaktief en op "uit' staat toch ooit in enige gezonde mate tot leven worden gewekt, dan kan dat hooguit als ze dat zélf zou willen (meemaken/ beleven) en beseft dat ze haarzelf verhindert om van seks (met jou) te kunnen genieten gelukkig te kunnen zijn of lekker in haar vel te zitten in de rol van "sexy vrouw".
En dat dat binnenin haar zit en niet jij dat kunt opwekken als dat gesloten gebied is in haarzelf.
Hoe frustrerend dat voor jou is begrijpt iedereen, die in dat opzicht doodgewone behoeftes heeft!
Je kunt wachten tot je een ons weegt, maar vanzelf gaat zij niet veranderen en dat is ze ook niet van plan: jij past je maar aan aan haar gebrek aan libido/behoefte en dat heb je al die jaren min of meer gedaan.
En dan hebben we het over seks-met-interactie tussen 2 mensen, niet dat jij haar eenzijdig "verwent" in de hoop dat je dat "terugverdient", want zo werkt het niet en dat heb je ook gemerkt: in seks is het niet "als ik iets voor jou doe heb ik recht op iets terug bij mij":, je wilt dat je partner er zelf zin in heeft, opgewonden bij is en gráág sámen met jou deelt, liefst zelf ook geniet als de ander geniet en dat alles wéderzijds en niet (altijd) eenzijdig geven of nemen en de ander heeft het nakijken.
Je mag zeker voor jouw (al minimale?) doodnormale en gezonde eigen behoefte uit-en opkomen!!
Als zij niet bereid is om het bespreekbaar te maken en geen enkel begrip toont voor jouw (wel gezonde) behoeften daarin, zelfs afwijst (dat jij/dat het probleem is ook nog) zal iedereen begrijpen dat je andere maatregelen overweegt, omdat jij en jouw behoefte er (eindelijk) óók toe doen in een (monogame) relatie en zij het al jaren zo laat afweten (en vooral om daar iets aan te doen/ veranderen, bijv mbv professionele hulp in te roepen, als zij die zin vanuit zichzelf en in wisselwerking met jou niet voélt).
Jij mág jouw gevoelens hierover hebben, en (zwaar) teleurgesteld in zijn!
Het vervelende is dat verwijt en haar als partner niet vinden voldoen (niet goed genoeg vinden) en dus gaat afwijzen (het opgeeft en evt iemand zoekt die dat wél wil met jou) bovenop haar zelfafwijzing komt: dat zij ook als liefdespartner tekortschiet.
Ik durf te wedden dat zij diep van binnen ook wel weet dat zij tekortschiet in seksueel opzicht, dat er iets "mis" is aan haar (seksuele vermogens).
En jij bent terecht bang dat ze zeer gekwetst zal reageren/voelen.
Daar ben JIJ echter niet verantwoordelijk voor!
ALs jouw behoefte niet liefde- en begripvol totaal niet bespreekbaar is mag je zeker "harder" optreden en mee confronteren: in een relatie gaat het niet om wat 1 vd 2 wil (of juist een veto op legt): JIJ bent er ook nog, en in een monogame relatie ook nog afhankelijk van haar op dat vlak.
En dat is niet eerlijk als zij op dat vlak verzaakt, dus dan mag jij andere oplossingen opperen: óf die monogame verwachting eraf (die niet reeel is als zij zelfs ook maar geen béétje volwaardige sekspartner wíl zijn, wan het tis bij haar niet alleen een kwestie van dat zij dat niet kán zijn als ze niet van plan is daar iets aan/mee te doen, dan is het onwil) óf dus inzien dat er toch echt iets aan háár kant ontbreekt en bereid
is dat stuk te onderzoeken mbv een psycholoog/seksuoloog.
(dan nog is het de vraag of zij die "rol" in zichzelf weet te openen/aktiveren als het niet uit zichzelf is maar om (de relatie met) jou niet te verliezen).
En als dat al zou lukken, zal dat behoorlijk wat tijd kunnen vergen en is het nog de vraag in hoeverre zij ooit in staat zal zijn om een passievolle sekspartner te worden of iig iemand die zelf ook zin in heeft in regelmatig (interactieve, wederzijdse) seks en daarvan zelf echt kan genieten.
Jammer dat je het zo lang (uit liefde/ respect/ andere delen vd relatie die wel fijn zijn) hebt "gepikt", want nu is eea bij jou al zo opgelopen dat het geduld wat zoiets (mbv professionele hulp, relatietherapie, seksuologe/ psych) zou vergen ook zo'n beetje "op" is bij jou.
Het is geen argument voor haar overigens om tegen je te gebruiken (dat je het al die jaren ook prima hebt gevonden en "goed genoeg" en nu opeens niet meer: jouw behoeften zijn onderdrukt al die tijd en daardoor loopt dat op tot een punt waarop je daar niét meer mee om kunt gaan en het niét meer lukt om te blijven onderdrukken (met als vooruitzicht levenslang als je samen monogaam oud wil worden ook nog eens).
Dat hield je namelijk alleen maar vol in de (niet reele) hoop dat dat ooit (vanzelf) nog ten goede zou veranderen.
Zo'n gesprek/confrontatie met dat jouw punt bereikt is dat je dit niet langer wilt en kunt volhouden op een manier voeren dat het geen verwijten zijn, maar voor jezelf opstaan is en voor jouw valide behoefte als volwassen persoon in een volwassen relatie waar intimiteit en seks inherent aan zijn, is nog best moeilijk.
Zij zet haar stekels op tot nu toe, en wijst naar jou elke keer, en dát moet je zien te doorbreken: haar wijzen op haar rol (en tekortschieten) en wel met enig begrip voor haar, maar dat begrip mag je terecht ook voor jou terugverwachten en niet langer toelaten dat ze het "jouw probleem" vindt en jij daar maar mee moet dealen.
Lees dat topic eens door als je een idee wil krijgen hoe je dat (toch respectvol) aan kunt pakken en benoemen, en niet langer accepteert dat zij dat afkapt.
Soms is zo'n confrontatie en zelfs voor de keuze stellen de énige manier om haar een eyeopener te bezorgen en niet langer zelf te kunnen blijven geloven in waar zij zichzelf van overtuigt: dat jouw (doordnormale) behoeften abnormaal zijn, oversekst
zelfs en het niet aan haar ligt.
Er is een kans dat zij beseft dat zij afwezig is als "sexy vrouw" en inziet dat (ook liefdes)relaties een gezonde of redelijk overeenkomende mate van intimiteit in de vorm van (mentale en fysieke, warme) affectie en seks nodig hebben om duurzaam te laten slagen.
Anders ben je slechts "broer-zus"-verwanten, maatjes of huisgenoten die een huis delen en meer niet, dat is geen volwaardige (liefdes)relatie iig.
Iedereen zal begrijpen dat bij onwil je het monogame van jullie relatie wil of een keer zal verbreken.
Daar kun je eerlijk over zijn, en dat verbreken alvorens je op zoek gaat naar iemand die dat wél met jou wil.
Of stiekemweg, en ook dat zal terecht voelen/zijn, maar dat ondermijnt de basis van vertrouwen die er wél is (als dat zo is bij jullie) en daarom zal dat misschien een oplossing/noodsprong lijken voor de korte, maar op langere termijn niet bevorderlijk voor je relatie zijn.
En anderen hier vragen zich af waarom je nog zou blijven bij haar, en jezelf niet helemaal vrij maakt voor een andere partner en ik snap best dat als je relatie verder goed is en je van haar houdt dat niet de oplossing is die jij zou willen, als het ook zou kunnen mét behoud van wat jullie wel delen aan liefde en leven samen.
Het is complex, maar je mág voor jezelf en je individuele belangen opkomen, ook als je in een relatie zit waarin je rekening houdt en wil houden met de ander.
Alleen zij lijkt dat op dit gebied dus niet te doen, ze houdt geen rekening met jou en zegt eigenlijk "zoek het zelf uit met je behoefte" en dat is niet okay, dus hoeveel rekening moet je dan met haar (nonbehoefte) blijven houden, he?
Succes iig, ik haal dat topic ff naar boven voor je.
Wow. Wat een hoop informatie. En wat sla je de spijker op zijn kop. Echt heel erg bedankt. ik ga dit nog een paar keer op mijn gemak nalezen.
Als je spijt hebt, zorg dan dat het is van de dingen die je gedaan hebt. Heb geen spijt, omdat je iets niet gedaan hebt.
donderdag 20 september 2018 11:16
Daar ga je dus fout Francois.
Jij vind haar gebrek aan libido niet gezond. Maar waarom niet. Zij wil gewoon niet. Jij wil wel. Allebei even gezond. Maar geen match.
Dus stop met verwachten dat zij seks met je wil.
Tegelijkertijd wel aangeven dat jij seks in dit leven nodig hebt. Als het niet binnen de relatie kan, dan moet er een andere oplossing voor komen.
donderdag 20 september 2018 11:43
Francois ,
Je bent niet alleen. Je situatie is heel herkenbaar. Zelf ben ik 54 en heb zo'n keer of 4 (vier) sex gehad mijn vrouw gedurende de laatste 10 jaar. Zij heeft al al die jaren helemaal geen zin meer.
Het woord sex alleen al is zware taboe. Affectie is er ook al jaren niet meer bij.
Met momenten wordt mijn zin in sex/affectie zelfs zo groot dat ik moet opletten om niet in een depressie te geraken wat resulteerd in vele ruzies om de kleinste dingen.
Laat het niet zover komen! Het is tijd om een beslissing te nemen want hoe langer je wacht hoe erger het zal worden en hoe moeilijker het zal zijn om afstand van je huidige situatie te nemen.
Je bent niet alleen. Je situatie is heel herkenbaar. Zelf ben ik 54 en heb zo'n keer of 4 (vier) sex gehad mijn vrouw gedurende de laatste 10 jaar. Zij heeft al al die jaren helemaal geen zin meer.
Het woord sex alleen al is zware taboe. Affectie is er ook al jaren niet meer bij.
Met momenten wordt mijn zin in sex/affectie zelfs zo groot dat ik moet opletten om niet in een depressie te geraken wat resulteerd in vele ruzies om de kleinste dingen.
Laat het niet zover komen! Het is tijd om een beslissing te nemen want hoe langer je wacht hoe erger het zal worden en hoe moeilijker het zal zijn om afstand van je huidige situatie te nemen.
donderdag 20 september 2018 13:08
donderdag 20 september 2018 13:38
Suzy65 schreef: ↑20-09-2018 11:01Btw ik was ooit ook seksueel geremd door div redenen, maar me wel bewust van en dat dat in mij zat, en weerhield me niet van seks met mijn partner, en toch ging dat mettertijd ook tegenstaan.
Ik wist heel goed wat mijn aandeel daarin was (en ik vermoed dat jouw vrouw dat heus ook wel beseft, alleen dat hardnekkig ontkent en afwijst voor zichzelf).
En ik weet gelukkig inmiddels ook hoe die remmen eraf kunnen, doordat ik later en nu wél in contact kwam/sta met eigen seksualiteit en lust en in staat ben me daaraan over te geven en van te genieten.
Dus het kán wel, afhankelijk van wat er onder haar geremdheid en afkeer/ afweer zit dus.
(het zegt niet dat iedereen dat kan of zal lukken. Het begint ermee dat je (ze) dat zélf per sé wil "repareren" in zichzelf en wat zij nodig heeft om wél in staat te zijn om die vermogens aan te spreken cq zichzelf te "openen" en aktiveren daarin).
Dank je.
Als je spijt hebt, zorg dan dat het is van de dingen die je gedaan hebt. Heb geen spijt, omdat je iets niet gedaan hebt.
