Seks
alle pijlers
Mijn partner wil geen seks meer
maandag 16 maart 2020 21:57
Hallo,
Ik weet niet goed hoe beginnen .
Maar er zijn een paar dingen die mij zeer onzeker maken.
Het begon allemaal heel mooi tussen mijn partner en mij , wij konden niet van elkaar af blijven , hij was zo lief voor mij, attent , zacht , kortom ik zou alles voor mij gedaan hebben.
Op een gegeven moment vroeg hij mij voor een kindje , dat dat zijn grootste droom en wens was om een kindje samen met mij te hebben.
Omdat wij toch een goed koppel waren , en ik geen minpunt kon bedenken tussen ons en ik ook wel op het punt gekomen was met een kinderwens wou ik ook niets liever en zag ik in hem de perfecte papa voor een kindje .
Na een tijdje proberen en het niet lukte dachten we dat 1 van ons geen kinderen kon krijgen en hadden we even opgegeven en de plannen voor een kindje 'on hold ' gezet . Maar bij na een tijdje mij heel ziek te voelen , misselijk, moe ,.... besloot ik toch nog een test te doen en bleek ik toch zwanger te zijn . Ik was verschrikken en toch heel gelukkig , tot zover dus nog
....
Ik besloot zo snel mogelijk het nieuws tegen mijn vriend te vertellen , maar daar veranderde het compleet voor mij ....
Was zijn reactie heel anders dan ik verwacht had , toen ik zei zwanger te zijn was zijn eerste reactie .. . Abortus !!! Ik was kapot van verdriet en razend tegelijk , maar ik besloot dat het mijn kind was en het niet weg ging ik zou er wel voor gaan dan moest hij maar geen erkenning al vader doen desnoods . Maar pijn deed het mij enorm .
2 weken later was zijn reactie ineens weer anders , nu wou hij het kindje wel graag houden en er ook voor gaan . Maar ik weet niet wat iemand anders zou denken maar ik had nog altijd hartpijn van de eerste reactie tot de dag van vandaag nog !!! Maar bon , ik dacht laten we vanaf hier vooruit kijken .
Wat is mijn zwangerschap rot verlopen !!!
Mij hele zwangerschap heeft hij mij in de steek gelaten . Mijn hormonen waren niet gemakkelijk zoals bij de meeste wel denk ik maar ik was eigenlijk nog zeer redelijk ik was juist enorm weemoedig, huilde vlugger maar wanneer ik enkel maar een troostend woord wou kreeg ik enkel maar gesnauw !! Ben je weer aant janken!! Kun je zo tegen niets !! Hij bezag me niet meer als ik lief wou doen duwde hij me weg en zei dat hij een zwangere vrouw onaantrekkelijk vind liet mij een foto zien van mij voor de verwachting en zei tegen mij 'toen was je nog sexy '!
Ook begon hij met wodka te drinken wat hij ervoor nooit deed en zocht voor het minste ruzie en slingerde de lelijkste dingen naar mij hoofd dat ik niet moest denken dat ik zonder hem een goeie moeder kon zijn en etc...
En de dagen dat hij dat niet deed ging hij in zijn bed liggen en liet mij alleen . Hij was nog liever voor zijn hond dan voor mij.
Tijdens de bevalling was hij er wel , maar de dagen in de kliniek was hij amper te zien .
Thans was ik blij om met mijn klein meisje naar huis te gaan het is zo een braaf kindje ze huilde al amper , maar eens thuis (zeker door verandering van omgeving ) huilde ze de hele nacht . Wat had ik een spijt dat ik terug thuis was !!!! Niet door mijn kindje helemaal niet maar door die vent van mij !!! Wat doet een moeder als haar kindje blijft huilen ? Volgens mij toch haar opnemen en proberen troosten ? Dat was precies wat ik deed en hij begon al te brullen tegen mij dat dat huilsmoel is en niet normaal kind is . Ik ben nog nooit zo razend geweest .
De eerste 3 maanden vertrouwde ik hem niet in haar buurt en mocht ook geen vinger naar haar reiken . Stikkop als ik ook was ik deed het alleen met haar want ik zag hem niet bekwaam en had zelfs schrik dat hij haar iets zou doen . Ik wou niets liever dan bij hem weggaan ook al hield ik wel nog van hem .
1 dag was het zo erg dat hij weer ruzie zocht en zij moest juist haar flesje melk krijgen maar door zijn gebrul nam ze het niet direct en begon te Wenen, toen nam hij mij het flesje uit mijn handen en nam haar nogal brut bij haar hoofdje en stak de speen in haar mond en duwde zo hard op het flesje dat ze haar verslikte . Ik nam van razernij het flesje en gooide het door de ruit van de deur dat het tegen zijn hoofd opvloog , moe was ik het dat verwijten van het dierbaarste dat ik heb dat het een ellendig nest was en etc.
Ik was van plan voorgoed te vertrekken van hem , maar hij besefte het zeker plots en smeekte te blijven en dat hij zou veranderen .
Ik heb besloten toch maar te blijven en vond dat een kindje toch beter bij 2 ouders samen kon blijven .
Hij is daadwerkelijk veranderd op zijn gedrag .
Het enige wat niet veranderd is , sinds het begin van de zwangerschap is dat hij mij altijd afwijst op seks , ik voel mij zo slecht in mijn vel daardoor en mijn zelfbeeld is kortom slechter dan slecht. Ook kan ik alles wat gebeurd is maar geen plaats geven en maar niet vergeven . Is dit normaal ??
Ik weet niet goed hoe beginnen .
Maar er zijn een paar dingen die mij zeer onzeker maken.
Het begon allemaal heel mooi tussen mijn partner en mij , wij konden niet van elkaar af blijven , hij was zo lief voor mij, attent , zacht , kortom ik zou alles voor mij gedaan hebben.
Op een gegeven moment vroeg hij mij voor een kindje , dat dat zijn grootste droom en wens was om een kindje samen met mij te hebben.
Omdat wij toch een goed koppel waren , en ik geen minpunt kon bedenken tussen ons en ik ook wel op het punt gekomen was met een kinderwens wou ik ook niets liever en zag ik in hem de perfecte papa voor een kindje .
Na een tijdje proberen en het niet lukte dachten we dat 1 van ons geen kinderen kon krijgen en hadden we even opgegeven en de plannen voor een kindje 'on hold ' gezet . Maar bij na een tijdje mij heel ziek te voelen , misselijk, moe ,.... besloot ik toch nog een test te doen en bleek ik toch zwanger te zijn . Ik was verschrikken en toch heel gelukkig , tot zover dus nog
....Ik besloot zo snel mogelijk het nieuws tegen mijn vriend te vertellen , maar daar veranderde het compleet voor mij ....
Was zijn reactie heel anders dan ik verwacht had , toen ik zei zwanger te zijn was zijn eerste reactie .. . Abortus !!! Ik was kapot van verdriet en razend tegelijk , maar ik besloot dat het mijn kind was en het niet weg ging ik zou er wel voor gaan dan moest hij maar geen erkenning al vader doen desnoods . Maar pijn deed het mij enorm .
2 weken later was zijn reactie ineens weer anders , nu wou hij het kindje wel graag houden en er ook voor gaan . Maar ik weet niet wat iemand anders zou denken maar ik had nog altijd hartpijn van de eerste reactie tot de dag van vandaag nog !!! Maar bon , ik dacht laten we vanaf hier vooruit kijken .
Wat is mijn zwangerschap rot verlopen !!!
Mij hele zwangerschap heeft hij mij in de steek gelaten . Mijn hormonen waren niet gemakkelijk zoals bij de meeste wel denk ik maar ik was eigenlijk nog zeer redelijk ik was juist enorm weemoedig, huilde vlugger maar wanneer ik enkel maar een troostend woord wou kreeg ik enkel maar gesnauw !! Ben je weer aant janken!! Kun je zo tegen niets !! Hij bezag me niet meer als ik lief wou doen duwde hij me weg en zei dat hij een zwangere vrouw onaantrekkelijk vind liet mij een foto zien van mij voor de verwachting en zei tegen mij 'toen was je nog sexy '!
Ook begon hij met wodka te drinken wat hij ervoor nooit deed en zocht voor het minste ruzie en slingerde de lelijkste dingen naar mij hoofd dat ik niet moest denken dat ik zonder hem een goeie moeder kon zijn en etc...
En de dagen dat hij dat niet deed ging hij in zijn bed liggen en liet mij alleen . Hij was nog liever voor zijn hond dan voor mij.
Tijdens de bevalling was hij er wel , maar de dagen in de kliniek was hij amper te zien .
Thans was ik blij om met mijn klein meisje naar huis te gaan het is zo een braaf kindje ze huilde al amper , maar eens thuis (zeker door verandering van omgeving ) huilde ze de hele nacht . Wat had ik een spijt dat ik terug thuis was !!!! Niet door mijn kindje helemaal niet maar door die vent van mij !!! Wat doet een moeder als haar kindje blijft huilen ? Volgens mij toch haar opnemen en proberen troosten ? Dat was precies wat ik deed en hij begon al te brullen tegen mij dat dat huilsmoel is en niet normaal kind is . Ik ben nog nooit zo razend geweest .
De eerste 3 maanden vertrouwde ik hem niet in haar buurt en mocht ook geen vinger naar haar reiken . Stikkop als ik ook was ik deed het alleen met haar want ik zag hem niet bekwaam en had zelfs schrik dat hij haar iets zou doen . Ik wou niets liever dan bij hem weggaan ook al hield ik wel nog van hem .
1 dag was het zo erg dat hij weer ruzie zocht en zij moest juist haar flesje melk krijgen maar door zijn gebrul nam ze het niet direct en begon te Wenen, toen nam hij mij het flesje uit mijn handen en nam haar nogal brut bij haar hoofdje en stak de speen in haar mond en duwde zo hard op het flesje dat ze haar verslikte . Ik nam van razernij het flesje en gooide het door de ruit van de deur dat het tegen zijn hoofd opvloog , moe was ik het dat verwijten van het dierbaarste dat ik heb dat het een ellendig nest was en etc.
Ik was van plan voorgoed te vertrekken van hem , maar hij besefte het zeker plots en smeekte te blijven en dat hij zou veranderen .
Ik heb besloten toch maar te blijven en vond dat een kindje toch beter bij 2 ouders samen kon blijven .
Hij is daadwerkelijk veranderd op zijn gedrag .
Het enige wat niet veranderd is , sinds het begin van de zwangerschap is dat hij mij altijd afwijst op seks , ik voel mij zo slecht in mijn vel daardoor en mijn zelfbeeld is kortom slechter dan slecht. Ook kan ik alles wat gebeurd is maar geen plaats geven en maar niet vergeven . Is dit normaal ??
maandag 16 maart 2020 22:39
Je dochter komt wel wat tekort. Je dochter ontbeert een veilige thuissituatie. En hoe hard het ook is, dat is ook jouw schuld, want jij gaat niet weg bij die onveilige thuissituatie.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 16 maart 2020 22:51
Dat is je gezonde verstand dat je zegt dat hij zo onbetrouwbaar is als wat.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 16 maart 2020 22:56
Lieverd, de VIVA-oma's hebben zelf (of in omgeving) voorbeelden gehad van een man die zich misdroeg, beterschap beloofde, een week/maand/halfjaar lief en zacht was en daarna zich weer misdroeg.
Dat is een patroon.
We maken ons zorgen om je.
maandag 16 maart 2020 23:01
Ja , je hebt overschot van gelijk , ik ben ook van plan om weg te gaan . Maar dat is allemaal niet geregeld van vandaag op morgen . Mensen die niet in zo een situatie zitten al mij begrijpen dit niet . Financieel moet ik ook iets vinden wat lukt wat niet zo evident is de dag van vandaag anders is de situatie ook niet beter voor mijn kindje . Maar daarom ben ik toch geen slechte moeder . En het is toch niet abnormaal dat dit allemaal voor mij nog heel kwetsend en pijnlijk is .
maandag 16 maart 2020 23:05
Ja? Vind je jezelf een goede moeder?Ang27 schreef: ↑16-03-2020 23:01Ja , je hebt overschot van gelijk , ik ben ook van plan om weg te gaan . Maar dat is allemaal niet geregeld van vandaag op morgen . Mensen die niet in zo een situatie zitten al mij begrijpen dit niet . Financieel moet ik ook iets vinden wat lukt wat niet zo evident is de dag van vandaag anders is de situatie ook niet beter voor mijn kindje . Maar daarom ben ik toch geen slechte moeder . En het is toch niet abnormaal dat dit allemaal voor mij nog heel kwetsend en pijnlijk is .
maandag 16 maart 2020 23:09
Je opent een topic: ‘mijn partner wil geen seks meer.’ Niet: ‘help, ik zit financieel gezien vast in mijn toxische relatie.’Ang27 schreef: ↑16-03-2020 23:01Ja , je hebt overschot van gelijk , ik ben ook van plan om weg te gaan . Maar dat is allemaal niet geregeld van vandaag op morgen . Mensen die niet in zo een situatie zitten al mij begrijpen dit niet . Financieel moet ik ook iets vinden wat lukt wat niet zo evident is de dag van vandaag anders is de situatie ook niet beter voor mijn kindje . Maar daarom ben ik toch geen slechte moeder . En het is toch niet abnormaal dat dit allemaal voor mij nog heel kwetsend en pijnlijk is .
Dan waren de reacties heel anders geweest hoor.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 16 maart 2020 23:23
Veel wijsheid in ieder geval. Ik heb het gevoel dat je mening is gedraaid n.a.v. de reacties hier, het ging over geen seks willen en nu wil je weg.
Ik geloof best dat je van je kindje houdt en wat er gebeurd is, is vreselijk en dat verdient niemand. Maar iemand die in staat is om jou dit aan te doen en ook je kind slecht behandeld heeft is gewoon een slecht mens. Dat hij nu wel normaal doet zegt niets, hij verandert wel vaker van gedachten. Dit zal altijd een punt blijven omdat jij dit ook niet kan vergeten.
Ga je best doen om weg te komen zou ik zeggen en veel sterkte want het zal inderdaad vast niet makkelijk gaan, maar dit is ook geen optie.
Ik geloof best dat je van je kindje houdt en wat er gebeurd is, is vreselijk en dat verdient niemand. Maar iemand die in staat is om jou dit aan te doen en ook je kind slecht behandeld heeft is gewoon een slecht mens. Dat hij nu wel normaal doet zegt niets, hij verandert wel vaker van gedachten. Dit zal altijd een punt blijven omdat jij dit ook niet kan vergeten.
Ga je best doen om weg te komen zou ik zeggen en veel sterkte want het zal inderdaad vast niet makkelijk gaan, maar dit is ook geen optie.
anoniem_396344 wijzigde dit bericht op 16-03-2020 23:24
0.15% gewijzigd
dinsdag 17 maart 2020 00:02
Haar vader is geen goede vader! Verdorie toch, wat is er mis met jou? Ga bij die lapzwans weg voordat hij haar iets aandoet als ze in de peuterpuberteit of weetikveelwat komt!
Life is short. Eat dessert first.
dinsdag 17 maart 2020 00:04
dinsdag 17 maart 2020 00:16
Ang27 schreef: ↑16-03-2020 23:01Ja , je hebt overschot van gelijk , ik ben ook van plan om weg te gaan . Maar dat is allemaal niet geregeld van vandaag op morgen . Mensen die niet in zo een situatie zitten al mij begrijpen dit niet . Financieel moet ik ook iets vinden wat lukt wat niet zo evident is de dag van vandaag anders is de situatie ook niet beter voor mijn kindje . Maar daarom ben ik toch geen slechte moeder . En het is toch niet abnormaal dat dit allemaal voor mij nog heel kwetsend en pijnlijk is .
Je moet stoppen met excuses maken en actief bezig gaan met stappen om een betere situatie voor je dochter te creëren. Het kan allemaal nog zo kwetsend en pijnlijk zijn; excuses maken en in deze toxische situatie blijven zitten is het slechtste wat je kunt doen voor je kind (en voor jezelf).
Here am I in my little bubble
dinsdag 17 maart 2020 00:21
dinsdag 17 maart 2020 05:52
Wat heb ik een medelijden met dat baby’tje. Jij zorgt er niet voor dat ze in een veilige omgeving kan opgroeien. Als zo’n baby’tje zich verslikt omdat hij de fles zo hard in haar mondje duwt en jullie een beetje gaan lopen ruziemaken en een fles door de ramen gooit! Dit vindt ik absurd en jij als moeder is net zo schuldig als die lapzwans van je!
dinsdag 17 maart 2020 06:57
Hier is ptss in making bij de baby... Snap best dat niet alles 123 op geslost is maar wat hij allemaal gedaan om tot een oplossing te komen? Krijg een beetje de indruk maar ja dat is je verhaal dat ik lees en je reacties dat je niet veel gedaan hebt, heb je een baan bijvoorbeeld? Familie heb je die in vertrouwen genomen? Je denkt in problemen niet in oplossingen ik hem weggestuurd hebben ondanks dat ik zelf ptss heb laat ik.mij niet zo behandelen, je komt echt over als iemand die niet het verschil tussen en niet normaal weet en dit gaat niet over verwijten maar in een situatie als dit moet jij logisch kunnen na denken...
dinsdag 17 maart 2020 06:58
Dit TO, je kan moeilijk op straat met een klein kind.Het-groepje schreef: ↑16-03-2020 22:08
Slot veranderen en spullen op straat zetten. En zelf hulp zoeken.
Of kun je geen urgentie krijgen voor een woning? Ik zou contact opnemen met je gemeente, en idd met huisarts/praktijkondersteuner.
Ik snap overigens dat je het gevoel krijgt hier een lading kritiek te krijgen en dat je daar niet op zit te wachten, maar geloof mij, ik weet uit ervaring dat je gelukkiger alleen bent dan in een slechte relatie te zitten.
En je overleeft het allemaal echt wel, hoe eng het nu ook lijkt.
Sterkte en houd je taai
dinsdag 17 maart 2020 07:37
Ik bedoel dit niet lullig maar zowel de OP als de reacties klinken alsof ze geschreven zijn door een tiener. Dus of er klopt niks van, of het zegt iets over het niveau van jullie relatie en hoe jullie erin staan. Als dit echt zo is zoek dan razendsnel hulp, want blijkbaar hebben jullie geen idee hoe belangrijk voorspelbaarheid en veiligheid zijn voor hechting. Benoem tegen je psychiater wat hij gedaan heeft tov jullie baby. Dan is er een plicht tot ingrijpen en inzetten van hulp. Wat echt niet betekent dat jullie kindje gelijk uit huis wordt gehaald. Maar iemand die het in zich heeft om zo'n periode verbaal en fysiek agressief te zijn tegen zijn baby en (zwangere) vrouw draait echt niet als een blad aan een boom om.
