Minnaar. Deel 22.

12-12-2013 15:06 3014 berichten
Al 21 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.

Met andere woorden:



Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?



Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"



Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Alle reacties Link kopieren
quote:forbiddenfruit schreef op 30 december 2013 @ 22:14:Ik heb al een jaar of 15 een relatie met kinderen en ben verliefd geworden op een man die ook in een lange relatie zit met kinderen. We houden van onze partners en willen niet bij ze weg, maar toch zijn we zo dom om ons verstand te negeren en om ons door ons gevoel te laten leiden.quote:forbiddenfruit schreef op 31 december 2013 @ 10:20:Ik steek nog even mijn kop in t zand wbt schuldgevoelens en t feit dat ik alles kwijt ben als t uit zou komen.. Toch even jouw verstand aanzetten en bedenken waar jij naartoe wilt met deze verliefdheid?

Is de verhouding voor de spannende kick van op het randje lopen, het "bij dag is zij de nette getrouwde vrouw en bij nacht de stomende krolse sloerie"? (dat is erg fijn imo)

Of zie jij toch stiekem een romantisch (toekomsts)plaatje met die tweede man? (dat is erg verwarrend vind ik)
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het misschien meer een 'Jambers verhaal' is dan, want ik zie geen romantische toekomst voor ons samen. Helemaal niet eigenlijk, om verschillende redenen. Maar ik zou m wel graag meer willen zien en al dat geheime gedoe maakt t dan wel spannend, maar ook niet echt leuk. Ik wil ze allebei!

Ik heb altijd al 'meer' gewild, maar daar nooit naar op zoek geweest en het ook nooit tegengekomen. Vroeger wel wat meer flirten (heb gelukkig geen jaloerse man, alhoewel hij mijn affaire niet gaat trekken begrijpelijk), maar we gaan niet meer zo vaak weg en we zijn wat meer gesetteld.

Het zoenen heb ik vooral heel erg gemist. Dat is iets wat mijn man echt niet kan haha. En de passie, het nieuwe, het spannende.

Het benauwd me soms gewoon dat ik de rest van mijn leven met dezelfde persoon moet doorbrengen. Je begint je leven met zo veel afwisseling en dan is het opeens jaren hetzelfde?

Dat ligt natuurlijk ook aan je eigen invulling samen met je partner, maar toch. Misschien valt het ook wel samen met veranderingen in mijn eigen leven en veranderingen in ons leven.

Vraag me soms af of ik wel gemaakt ben voor echte liefde. (en of ik gemaakt ben om een duidelijk verhaal neer te zetten..)
Alle reacties Link kopieren
Met 'ik wil ze allebei' bedoel ik mijn man en mijn minnaar, zonder complicaties. Blijf dromen fruit...

Nieuwkomertje, ik heb niet je hele verhaal gelezen, maar ik begrijp dat jouw minnaar (of ben jij zijn minnares?) plots niks meer van zich laat horen. Lijkt mij gekmakend! Ik ben al onzeker als we elkaar een paar dagen niet gesproken hebben (via chat).

Toch raar, want deze relatie gaat nergens naar toe, tenzij het de verkeerde kant uit gaat (en dat is als het uit zou komen). De enige toekomst is nu. Er is geen toekomst. Hoe gaan jullie daar mee om? Sommigen erg goed begrijp ik, maar wat als je verliefd bent?

Het is zo nieuw voor me dat ik over mezelf wil blijven praten , dus stop maar nu ik dat constateer.
Alle reacties Link kopieren
@Forbiddenfruit, ik ga er mee om door intens te genieten in de momenten samen natuurlijk. Mijn minnaars/minnaressen gaan tot dusver wel lang, maar geen levenslang mee. Ze passeren in mijn leven, na een tijd raak ik ze weer kwijt, dat is inherent aan het minnaren denk ik.

Het loopt momenteel zo gesmeerd tussen mij en beide mannen (die overigens weten wat ik met ze uitspook en elkaar ook kennen daardoor) dat ik soms denk dat ik strontverliefd ben op hen allebei. Ik betwijfel of dat echt verliefdheid is, denk gewoon mijn gierende bindingshormonen doordat in al mijn seksuele behoeftes word voorzien door hun 'teamwork'. Wellicht is zoiets (gierende hormonen die je verwart met verliefdheid) bij jou ook het geval?
Alle reacties Link kopieren
@nieuwkomertje, zelfs na 10 maanden daten verliep het eigenlijk zo. Mailtje dat het thuis niet lekker ging en ik hem weer zou horen.... Dat is inmiddels meer dan een jaar geleden... (nu weet ik dat ie inmiddels gescheiden is omdat ie op een collega verliefd was geworden en met haar samen is)
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,



Ik lees al een aantal delen actief mee, maar nog nooit wat gepost. Sinds kort heb ik ook een minnaar, met goedkeuring van mijn partner overigens.



Hoe vaak zien jullie je minnaar(res) en hoeveel contact hebben jullie telefonisch of via sms?
Alle reacties Link kopieren
Ik had het twee dagen heel druk en was haast niet thuis. Mijn aandacht ging ergens anders heen en dat was wel goed.

Ik stel me nu niet meer zoveel vragen over het hoe en het waarom.

Ik begrijp nog steeds niet waarom maar er zal wel een reden geweest zijn zeker ?

Nu zit hij in de vergeetput en ga ik verder met mijn leven.

Bedankt voor jullie steun.
Alle reacties Link kopieren
De eerste post (na de test 😃 ) van forbiddenfruit was mn een stuk herkenning waarvan ik dacht daar wil ik op reageren, maar ook dat ik mijn eigen verhaal wou opschrijven. Bij deze dus. Een fragmentje van mijn verhaal ;)



Mijn stoute schoenen had ik toch al aan, dus ik gebruik ze nu maar meteen om ergens een ei kwijt te kunnen. Mijn eerste berichtje en meteen maar met de deur in huis vallen. Ik ben een man en hardleers. Of iets positiever gezegd, ik heb fouten gemaakt en er nog niet voldoende van geleerd.

Wat doe ik hier? Ik begon me echt af te vragen hoe idioot ik ben om na een gestrand huwelijk/relatie van iets meer dan 20 jr met kinderen (die bij ex wonen, waar ik gelukkig uitstekend contact mee heb) en inmiddels al bijna 10 jaar een nieuwe vrouw, toch weer verleid kan worden tot iets wat hier nr2 heet. Niet in de mate waarin er hier vaak over geschreven wordt, maar beslist over een grens.

Inderdaad 'weer verleid kan worden' want in zowel mijn eerste als tweede huwelijk is dat al eerder voor gekomen. Iets wat overigens ook bekend is geworden bij mijn huidige vrouw. Mijn huidige huwelijk was ten einde, maar heeft een doorstart gemaakt en dat ging/gaat heel goed. Daar was ik zelfs zelf van overtuigd. Tot ik 'haar' leerde kennen. Niet dat ik nu ineens denk dat ik mijn huwelijk niet meer zie zitten, dat ik naar een ander wil, dat is het niet.

Ik wil er ook meteen bij zeggen dat hetgeen er nu gebeurt niet zo ver gaat als wat er volgens mij bij de meeste nr2's wel gebeurt. We hebben het bed niet gedeeld en dat gaat ook niet gebeuren. Sprak hij stoer, maar ik denk dat het echt klopt.

Wat dan wel? We ontmoeten elkaar op plaatsen waar het kan, eigenlijk altijd en alleen maar in de auto. We praten honderduit over van alles en nog wat. We zijn close, raken elkaar (netjes) aan, zoenen soms, maar verder niet sexueel intiem. Klinkt misschien allemaal wat soft of vaag of ongeloofwaardig maar het klopt wel.

In mijn eerste huwelijk was het een logisch gevolg van wat er daar allemaal speelde. Geen man zou dat zijn leven lang hebben uitgehouden. Vrijwel geen man ruim 20 jaar, maar er zijn uitzonderingen dus ...

Mijn 2e huwelijk is anders. Veel beter. En toch ... toch mist er iets. Ik mis de spanning, het overheerlijke gevoel dat er nu wel weer is.



Nou ja, het is een beetje onsamenhangend verhaal misschien. Toch wou ik het graag kwijt. Ik kwam hier namelijk terecht via google (zocht een alternatief voor afspreken in de auto, maar wil geen hotel oid, dat gaat voor ons beide te ver). Ietwat verbaasd (naïef?) zag ik dat dit al dl 22 is over dit onderwerp en ben gaan lezen. Veel herkenning dus.



Nee, geen echte concrete vragen (nog). Wellicht een poging dingen te relativeren, snappen, of te gaan reageren op anderen. Ik heb immers ook al eea achter de rug.
quote:nieuwkomertje schreef op 02 januari 2014 @ 08:11:

Ik had het twee dagen heel druk en was haast niet thuis. Mijn aandacht ging ergens anders heen en dat was wel goed.

Ik stel me nu niet meer zoveel vragen over het hoe en het waarom.

Ik begrijp nog steeds niet waarom maar er zal wel een reden geweest zijn zeker ?

Nu zit hij in de vergeetput en ga ik verder met mijn leven.

Bedankt voor jullie steun.

Goed zeg!



quote:damntoo schreef op 02 januari 2014 @ 09:12:We hebben het bed niet gedeeld en dat gaat ook niet gebeuren. Sprak hij stoer, maar ik denk dat het echt klopt.



Goed zo! En welkom hier, fijn dat je herkenning vindt en de stoute schoenen hebt aangetrokken om mee te praten ook al deel je het bed (nog?) niet.



quote:Wat dan wel? We ontmoeten elkaar op plaatsen waar het kan, eigenlijk altijd en alleen maar in de auto. We praten honderduit over van alles en nog wat. We zijn close, raken elkaar (netjes) aan, zoenen soms, maar verder niet sexueel intiem. Klinkt misschien allemaal wat soft of vaag of ongeloofwaardig maar het klopt wel.



Oei. Meestal wel de start...



Als je huidige huwelijk zoveel beter is, is het dan een optie om met je vrouw te gaan praten over dat je spanning mist, dat je wel weer eens zou willen flirten en zo? Wat er eventueel samen aan te doen is?
Goede tip van Dymo. Je vrouw weet dat je "vreemdgangersgevoelig" bent, Damntoo, als jij denkt dat je je lusten weet te beteugelen en af en toe sort of spannend kan afspreken met kletsen, lachen en een beetje zoenen dan is daar wellicht gerust over te praten. Of is het juist dát soort spanning dat je zoekt? Dat zij het niet weet?



Je houdt het nu nog redelijk netjes maar de volgende stap ligt op de loer. (qua lokatie, waarom niet een openbare gelegenheid? Dan kom je ook niet in de verleiding voor meer) En ook dit doe je wel stiekem natuurlijk.



Mocht je ooit bij deze vrouw vandaan gaan raad ik je vooral aan single te blijven.
Alle reacties Link kopieren
Ten 1e natuurlijk



Allemaal een heel goed en spannend 2014 !!!!



Wat goed van je nieuwkomertje, snap echt je frustratie wel en het siert hem totaal niet om je zo te negeren ineens..

De tijd zal het helen ongetwijfeld maar het blijft moeilijk vooral in het begin...



Welkom Damntoo... ja ik denk dat het een kwestie van tijd is voordat je de streep wel over gaat.. vooral wat Rooss zegt de lokatie lokt het wel een beetje uit..



Welkom Kiwi, Ik had 2 minnaars, eentje is nu uit de picture ivm thuisproblemen. met de ander heb ik toch wel dagelijks app contact,soms iets meer soms iets minder, daten is gemiddeld om de 3 weken,soms iets eerder soms iets later.
Hi Kiwi, mijn minnaar en ik mailen/appen/sms'en een paar keer per week. We zien elkaar ongeveer eens in de maand.
O ik vergeet nieuwkomertje. Het zal nog wel even pijn doen maar wat goed dat je er voor jezelf een streep onder hebt gezet.

Je zou hem dat ook nog even kunnen laten weten, dan is er ook geen weg meer terug en heb je zelf deze grote stap gezet. Ik hoop dat je hier gauw overheen bent!
Alle reacties Link kopieren
@kipkluifje. Zoiets zou ideaal zijn (lijken)! Moet ik wel eerst praten met mijn man. En dat durf ik dus niet zo goed (helemaal niet). Maar welke kant het ook uit zal gaan met mijn minnaar, eens zal ik toch moeten praten denk ik. Of het nemen zoals het is en er niks van zeggen? Maar wie hou ik dan voor de gek? In ieder geval mijn man, maar mezelf ook. Er spoken zoveel gedachten door mijn hoofd. En nu helemaal, nu ik een paar dagen geen contact met minnaar heb.



Kan ik meteen de vraag van kiwi beantwoorden: We chatten en daarbij ben ik afhankelijk wanneer hij online is. We hebben hier niks over afgesproken, maar in de praktijk komen we elkaar bijna elke dag online tegen. Soms wisselen we een paar zinnen uit, soms chatten we een uurtje. We bellen nooit en sms-en zelden. Mailen doen we ook niet. We zien elkaar af en toe.

Ik ken mijn minnaar nog maar een paar maanden dus zo heel veel kan ik er niet over zeggen. Wel dat het lastig is om met elkaar af te spreken.
Alle reacties Link kopieren
quote:forbiddenfruit schreef op 31 december 2013 @ 16:50:Ik heb altijd al 'meer' gewild, maar daar nooit naar op zoek geweest en het ook nooit tegengekomen. Vroeger wel wat meer flirten (heb gelukkig geen jaloerse man,..Het benauwd me soms gewoon dat ik de rest van mijn leven met dezelfde persoon moet doorbrengen. Je begint je leven met zo veel afwisseling en dan is het opeens jaren hetzelfde?Dat ligt natuurlijk ook aan je eigen invulling samen met je partnerquote:forbiddenfruit schreef op 02 januari 2014 @ 13:49:Moet ik wel eerst praten met mijn man. En dat durf ik dus niet zo goed (helemaal niet). Maar welke kant het ook uit zal gaan met mijn minnaar, eens zal ik toch moeten praten denk ik.Dat denk ik ook en wie weet ziet jouw man het ook zitten om afwisseling in te bouwen. Er is zoveel mogelijk samen, van parenclub tot open relatie. Succes met moed verzamelen.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor de reacties... Altijd fijn. In andere draadjes wordt er over het algemeen "een tikje anders" gereageerd op een verhaal als dit.



De suggestie het met mijn partner te bespreken is beslist een utopie. Dan ben ik single. En begrijpelijk.



Het stukje spanning zal idd een grote rol spelen. En dat kun je bij partner ook creëren. Sterker ... dat moet je juist creëren waar het hoort. Kost misschien wat meer moeite dan bij een nr2 maar dat is natuurlijk een heel slecht excuus. Daar moet ik echt investeren, om te voorkomen dat de behoefte aan en verlangen naar bij nr2 nog groter wordt en daarmee de stap zet naar echt het bed delen.



Gelukkig zitten we wel op een lijn met elkaar. Het spannende, close zijn met iemand waar het geen dagelijkse gewoonte is, vult een stuk gemis op bij beide. En de auto ... zo moet het maar zijn. Iets met een kat en op spek binden ofzo ;)
Damntoo, waarom is dat een utopie? Ze kent je vreemdgangersdrang toch? Vraagt ze er nooit naar, ik snap ook niet zo goed hoe je als vrouw je ziende blind en horende doof houdt. Is het zo bedreigend?



En wie weet, kent zij deze verlangens ook!



Of zit je er gewoon eigenlijk niet zo mee?
Alle reacties Link kopieren
Daar ben ik weer. Nog steeds niks verkeerds gedaan en ik zoek zelf geen contact op. Hij wilde morgen afspreken maar had het druk dus ik ga er al vanuit dat we niet afspreken. Voor mij wil ik afspreken voor een leuke avond maar zal niet gaan zoenen of meer. Ik ben er nu zeker van dat ik daar niet aan mee wil werken. Maar hij vertelde me laatst wat zijn overtuiging is qua vreemdgaan. Hij zegt dat hij maar 1 keer leeft en volop wil genieten. Dus ook van meerdere vrouwen. Maar dat hij ook een gezin en kinderen wil (en nu dus heeft). Maar dan ben ik een beetje van mn apropos met hetgeen wat ik hierop kan zeggen. Hij heeft daar zeker een punt maar ik zeg dan dat ik vind dat je een open relatie aan moet gaan en dat je partner dit in ieder geval moet weten. Straks zit zij monogaam te zijn terwijl de man het er lekker van neemt. Vind ik niet eerlijk. Zijn motto is dus dat wat zij niet weet dat het dan niet schaadt. Wat vinden jullie hiervan? Wat kan ik als goed antwoord hierop geven?



En nog een vraag aan de minnaressen. Ik zou me eigenlijk te goed voelen om een bijvrouw te zijn voor een gebonden man. Ik zou een man voor mezelf willen en niet dat hij alle belangrijke dagen bijvoorbeeld al standaard bij zijn vrouw is. Of dat hij na de seks naar huis gaat bijvoorbeeld. Hoe vinden jullie dit? Om niet zijn echte vriendin/vrouw te zijn maar iemand voor erbij?
Alle reacties Link kopieren
Nou ik ga ook niet vertellen dat ik vreemd ga! Als ik de moed heb om met mijn man te praten, zal het een voorzichtig peilen naar zijn mening over open relaties zijn en mij voorzichtig uiten over mijn gevoelens/verlangens/behoeften.

Ik vind t erg lastig, omdat ik niet denk dat hij het zal begrijpen en gekwetst zal zijn. Als het om de seks gaat, neemt hij meer initiatief en zou hij meer willen dan ik. Dus seks bij een ander halen zal hem kwetsen. Tenzij hij ook iets met een ander zou willen...(daar zou ik dus achter moeten komen zonder verdacht over te komen).

Als ik kijk naar de eigenschappen en interesses van beide heren, vullen ze elkaar goed aan. Maar nu ben ik gewoon verliefd (of zoiets) en is het gewoon heel spannend en nieuw en fijn.



Ik vind het knap dat jullie het kunnen houden bij praten in de auto dammtoo. Dat hebben wij ook geprobeerd. Wij chatten 'alleen maar' en toen we afspraken om eens serieus te praten over wat we met onze gevoelens moesten doen, kon ik m alleen maar aanstaren en uiteindelijk hadden we gezoend.



Weet nog steeds niet wat we met onze gevoelens moeten.
Alle reacties Link kopieren
Roosje, ik vind dat je gelijk hebt, ook al heb ik een minnaar en weet mijn man van niks! Maar ik heb dan ook niet hetzelfde motto. Ik ben nog te 'bang' om er met mijn man over te praten...



Ik zou geen minnares willen zijn op die manier. Op 'mijn' manier vind ik het al lastig zat! Daar zitten weer hele andere nadelen aan die miss niet makkelijker zijn, maat toch..
Roderoos, wat wil je nou eigenlijk, ik snap het niet helemaal. Hij is je mja dinges minnaar? Of toekomstige minnaar en dan loop je te tutten dat hij seks wilt zonder medeweten van zijn vrouw. Daar was het toch juist allemaal om te doen? Als jij dat niet wilt dan moet je rechtsomkeerd maken. En wat je tegen hem moet zeggen? Nou, hoe je erover denkt misschien? Ja, ik ga erin mee en we houden ons mond of nee dat is tegen mijn principes.



En je tweede vraag, ook dat is een keuze. Ik ben heel soms minnares van een gebonden man waarvan de vrouw het niet weet dus ja ik ben de bijvrouw. Dat is mijn keuze, ik hoef nog even geen nr 1. Als ik een nr 1 zou willen zou ik geen bijvrouw meer willen zijn, zo logisch allemaal.
Alle reacties Link kopieren
Ik ga nu voor vriendschap heb ik besloten. En een beetje flirten kan geen kwaad. Maar ik ga niet verder dan flirten heb ik besloten.



@rooss

Maar voel jij je niet schuldig dat je dan eigenlijk samen iemand belqzerd? En wat als het uit zou komen en mensen weten dat jij een minnares bent? Zou je dat niet erg vinden? Want velen keuren het niet goed. (Deze vragen hoeven niet specifiek voor jou alleen te zijn, ook voor andere minnaressen. Ik ben daar nieuwsgierig naar omdat ik er goed over na heb gedacht en zou het zelf niet kunnen. Ik zou ook verliefd worden op zo'n bezette man ben ik bang).
Schuldig? Nee. Ik vind schuldgevoel een compleet nutteloos en totaal overrated gevoel. Als ik me kut zou voelen omdat ik meewerk aan bedrog moet ik het niet doen. Achteraf piepen omdat ik me zo rot voel gaat nergens over.

Het is wel zo dat ik vreemdgangers grotendeels uit de weg ga. Ik date meestal met "open relatie mannen" of singles maar er glipt wel eens een vreemdganger tussendoor.



Hoe de omgeving zou reageren vind ik niet boeiend eigenlijk. Ik leef mijn leven zoals ik dat kies en hou rekening met mijn omgeving en geliefden. Leven zoals de goegemeente vindt dat ik zou moeten doen heb ik al heel lang geleden losgelaten.
Alle reacties Link kopieren
Ik reageer even als het mag op je roderoosje,lees nl iedere dag mee,herken zoveel,maar begin er niet aan.Het kan een hoop verdriet opleveren,geloof me.



Ik heb al jaren dezelfde scharrel,hebben tussendoor nooit contact,zien elkaar bij toeval in de zomer meer,als in de winter.

Heb al honderden keren voor genomen,een beetje flirten kan geen kwaad,maar geloof me,als de verleiding er is,dan kun je van tevoren nog zoveel gedacht hebben het werkt op dat moment gewoon niet.Ik voel mij zeker schuldig,hij is zeer zeker de grens over gegaan,maar komt altijd weer terug.Hij praat bijna nooit over zijn vrouw,zegt thuis gelukkig tezijn.Maar ik betwijfel het,ik heb het idee dat er warmte ontbreekt,hij denkt er nl veel temakkelijk over.Dat maakt het denk ik wel iets gemakkelijker.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven