Seks
alle pijlers
Minnaar. Deel 22.
donderdag 12 december 2013 om 15:06
Al 21 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
dinsdag 28 januari 2014 om 14:05
Ik moet ook toegeven geen schuldgevoel te hebben, kan het blijkbaar prima uitschakelen en schakel na een date ook zo weer terug naar de thuismodus.
In het begin echt wel momenten gehad dat mijn geweten op begon te spelen en ik me afvroeg waar ik mee bezig was.
Ik heb het al ruim voordat er uberhaupt een minnaar in het vizier was geprobeerd om een open relatie te overwegen, het onderwerp is absoluut onbespreekbaar ook latere pogingen stranden gelijk.
Dat wil echter absoluut niet zeggen dat ik `recht heb` op een .minnaar omdat me geen open relatie gegund wordt.
Weet ook echt wel dat ik hiermee fout zit en mocht dit ooit uitkomen dat het ellende is.
Heel egoistisch genoeg kies ik voor het risico en de supertijd die nr 2 en ik hebben als we samen zijn.
Het loopt goed tussen ons, geen vervelende contact issues, regelmatige dates en beide goed weten waar te staan in elkaars leven.
In het begin echt wel momenten gehad dat mijn geweten op begon te spelen en ik me afvroeg waar ik mee bezig was.
Ik heb het al ruim voordat er uberhaupt een minnaar in het vizier was geprobeerd om een open relatie te overwegen, het onderwerp is absoluut onbespreekbaar ook latere pogingen stranden gelijk.
Dat wil echter absoluut niet zeggen dat ik `recht heb` op een .minnaar omdat me geen open relatie gegund wordt.
Weet ook echt wel dat ik hiermee fout zit en mocht dit ooit uitkomen dat het ellende is.
Heel egoistisch genoeg kies ik voor het risico en de supertijd die nr 2 en ik hebben als we samen zijn.
Het loopt goed tussen ons, geen vervelende contact issues, regelmatige dates en beide goed weten waar te staan in elkaars leven.
dinsdag 28 januari 2014 om 14:23
Ergens vreest ik ook wel dat dit het begin van het eind is Rooss. Ene kant voelt het goed, ja mijn vriend en ik hebben onze problemen, maar we hebben het ook fijn. Andere kant knaagt het aan me dat wat ik doe met mijn minnaar ongetwijfeld met een reden is en een slecht voorteken. Minnaar slurpt ook energie en legt bij tijd en wijle mijn gevoel voor mijn vriend helemaal lam.
Even een vraag tussendoor trouwens: Hoe vaak zien jullie je nr. 2 (of 3) en hoe vaak/intens hebben jullie contact?
Hier merk ik namelijk dat het contact in het begin heel intens was, ook nog van zijn kant. Dagelijks appen, soms de hele dag door. We zagen elkaar ongeveer 2 keer per maand.
Nu merk ik dat vooral dat appen afzwakt. We zitten momenteel in een periode dat we zo nu en dan contact hebben en zien elkaar om de 2 weken, dus die datefrequentie is nog hetzelfde. Verschil is alleen dat we elkaar vooral spreken en een date hebben op zijn initiatief. Neemt niet weg dat de meest geile appjes me om de oren vliegen als we elkaar spreken en hij dan ook volledig meegaat in het spel.
Snap dat er niet echt iets te zeggen is over wat 'normaal' is, want dat beslist natuurlijk iedereen zelf. Maar ben benieuwd naar jullie ervaringen.
Even een vraag tussendoor trouwens: Hoe vaak zien jullie je nr. 2 (of 3) en hoe vaak/intens hebben jullie contact?
Hier merk ik namelijk dat het contact in het begin heel intens was, ook nog van zijn kant. Dagelijks appen, soms de hele dag door. We zagen elkaar ongeveer 2 keer per maand.
Nu merk ik dat vooral dat appen afzwakt. We zitten momenteel in een periode dat we zo nu en dan contact hebben en zien elkaar om de 2 weken, dus die datefrequentie is nog hetzelfde. Verschil is alleen dat we elkaar vooral spreken en een date hebben op zijn initiatief. Neemt niet weg dat de meest geile appjes me om de oren vliegen als we elkaar spreken en hij dan ook volledig meegaat in het spel.
Snap dat er niet echt iets te zeggen is over wat 'normaal' is, want dat beslist natuurlijk iedereen zelf. Maar ben benieuwd naar jullie ervaringen.
dinsdag 28 januari 2014 om 14:48
Dat zal het verschil zijn dan, ik was ziek van schuldgevoel.
En de heftigheid komt door het hele 'mijn hele gezin wordt er zo gelukkig van', ik geloof dat ik er een allergie voor heb ontwikkeld.
Als je eerlijk bent, hoeveel werkelijke positieve invloed heeft het op je relatie? Want al die momenten dat je wacht op contact, of je 'afgedankt' en vergeten voelt, of niet gezien en gehoord en niet belangrijk, omdat hij niets laat horen.. ben je dan thuis ook een en al zonneschijn?
Of straalt het alleen af, als je een date hebt gehad? Of een leuk berichtje?
Natuurlijk mist in elke relatie wel iets, heb ik een tijdje terug ook nog iets over geschreven, en vind je wrs niet in 1 persoon alles wat je zoekt. Dat is alleen iets anders, dan het achter de rug om aanvullen van de ontbrekende eigenschappen en gevoelens, van wat nr1 niet kan geven. Of niet meer genoeg kan geven.
Als jij die mening hebt, dat je nu eenmaal niet alles in 1 persoon kunt vinden en dat je daarom andere mensen daarbij nodig hebt, prima. Maar als dat onderdeel ook seks betreft, terwijl je monogamie hebt afgesproken met je partner, dan is het een bubbel die je creeert en heeft het niet veel meer te maken met het aanvullen van ontbrekende eigenschappen van nr 1.
Zolang je een minnaar hebt, vecht je niet voor thuis, en werk je niet aan je nr 1 relatie. Dus ja, ik vind dat je je dan afsluit van thuis en uit die relatie stapt, emotioneel.
Je angst is om uit elkaar te groeien, maar dat is nu juist iets, waar je zelf ook heel hard aan meewerkt, omdat jij je bent gaan richten op een derde. Nr 1 weet dat niet, kan er dus ook niets aan/tegen doen en zal nog meer van je weg groeien. Er is nu een heel deel van jouw leven, dat een onwijs grote rol in is gaan nemen, waar hij geen weet van heeft. Dat zorgt voor verwijdering, dat kan niet anders.
Misschien is dat juist een ingang? Dat je merkt dat je openstaat voor anderen en dat je het met nr 1 nu toch serieus wilt bespreken, omdat je bang bent anders de fout in te gaan?
En de heftigheid komt door het hele 'mijn hele gezin wordt er zo gelukkig van', ik geloof dat ik er een allergie voor heb ontwikkeld.
Als je eerlijk bent, hoeveel werkelijke positieve invloed heeft het op je relatie? Want al die momenten dat je wacht op contact, of je 'afgedankt' en vergeten voelt, of niet gezien en gehoord en niet belangrijk, omdat hij niets laat horen.. ben je dan thuis ook een en al zonneschijn?
Of straalt het alleen af, als je een date hebt gehad? Of een leuk berichtje?
Natuurlijk mist in elke relatie wel iets, heb ik een tijdje terug ook nog iets over geschreven, en vind je wrs niet in 1 persoon alles wat je zoekt. Dat is alleen iets anders, dan het achter de rug om aanvullen van de ontbrekende eigenschappen en gevoelens, van wat nr1 niet kan geven. Of niet meer genoeg kan geven.
Als jij die mening hebt, dat je nu eenmaal niet alles in 1 persoon kunt vinden en dat je daarom andere mensen daarbij nodig hebt, prima. Maar als dat onderdeel ook seks betreft, terwijl je monogamie hebt afgesproken met je partner, dan is het een bubbel die je creeert en heeft het niet veel meer te maken met het aanvullen van ontbrekende eigenschappen van nr 1.
Zolang je een minnaar hebt, vecht je niet voor thuis, en werk je niet aan je nr 1 relatie. Dus ja, ik vind dat je je dan afsluit van thuis en uit die relatie stapt, emotioneel.
Je angst is om uit elkaar te groeien, maar dat is nu juist iets, waar je zelf ook heel hard aan meewerkt, omdat jij je bent gaan richten op een derde. Nr 1 weet dat niet, kan er dus ook niets aan/tegen doen en zal nog meer van je weg groeien. Er is nu een heel deel van jouw leven, dat een onwijs grote rol in is gaan nemen, waar hij geen weet van heeft. Dat zorgt voor verwijdering, dat kan niet anders.
Misschien is dat juist een ingang? Dat je merkt dat je openstaat voor anderen en dat je het met nr 1 nu toch serieus wilt bespreken, omdat je bang bent anders de fout in te gaan?
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
dinsdag 28 januari 2014 om 16:10
quote:Heeeidi schreef op 28 januari 2014 @ 14:48:
Dat zal het verschil zijn dan, ik was ziek van schuldgevoel.
En de heftigheid komt door het hele 'mijn hele gezin wordt er zo gelukkig van', ik geloof dat ik er een allergie voor heb ontwikkeld.
Als je eerlijk bent, hoeveel werkelijke positieve invloed heeft het op je relatie? Want al die momenten dat je wacht op contact, of je 'afgedankt' en vergeten voelt, of niet gezien en gehoord en niet belangrijk, omdat hij niets laat horen.. ben je dan thuis ook een en al zonneschijn?
Of straalt het alleen af, als je een date hebt gehad? Of een leuk berichtje?
Nee, ik kan het het negatieve 'afgedankte' gevoel dat ik zo nu en dan heb redelijk goed verbergen. Scheelt dat ik voor die momenten vrij veel tijd heb om over na te denken, mijmeren en heel hard te zuchten in m'n eentje.
quote:Natuurlijk mist in elke relatie wel iets, heb ik een tijdje terug ook nog iets over geschreven, en vind je wrs niet in 1 persoon alles wat je zoekt. Dat is alleen iets anders, dan het achter de rug om aanvullen van de ontbrekende eigenschappen en gevoelens, van wat nr1 niet kan geven. Of niet meer genoeg kan geven.
Als jij die mening hebt, dat je nu eenmaal niet alles in 1 persoon kunt vinden en dat je daarom andere mensen daarbij nodig hebt, prima. Maar als dat onderdeel ook seks betreft, terwijl je monogamie hebt afgesproken met je partner, dan is het een bubbel die je creeert en heeft het niet veel meer te maken met het aanvullen van ontbrekende eigenschappen van nr 1.
Zolang je een minnaar hebt, vecht je niet voor thuis, en werk je niet aan je nr 1 relatie. Dus ja, ik vind dat je je dan afsluit van thuis en uit die relatie stapt, emotioneel.
Je angst is om uit elkaar te groeien, maar dat is nu juist iets, waar je zelf ook heel hard aan meewerkt, omdat jij je bent gaan richten op een derde. Nr 1 weet dat niet, kan er dus ook niets aan/tegen doen en zal nog meer van je weg groeien. Er is nu een heel deel van jouw leven, dat een onwijs grote rol in is gaan nemen, waar hij geen weet van heeft. Dat zorgt voor verwijdering, dat kan niet anders.
Misschien is dat juist een ingang? Dat je merkt dat je openstaat voor anderen en dat je het met nr 1 nu toch serieus wilt bespreken, omdat je bang bent anders de fout in te gaan?
Ik snap nu wat je bedoelt met uit de relatie stappen. Als ik eerlijk ben, merk ik wel dat dat gebeurt. Mijn gevoel voor mijn vriend wordt soms geblokkeerd door het gevoel voor mijn minnaar. Daardoor zullen we op den duur waarschijnlijk idd nog meer uit elkaar groeien. Helemaal uit de relatie stappen, doe ik niet, want ik vind hem het waard en wil die kar blijven trekken.
Ik zou gewoon zo graag willen dat het allebei kan. Minnaar voor spannende avontuurtjes en een weer even goede, stabiele relatie met mijn vriend, al dan niet out in the open in de vorm van een open relatie. Durf het alleen niet zo goed weer te bespreken, omdat ik bang ben dat hij dan iets vermoedt. Eerst terugdeinzen en nu bijna elke maand sinds m'n affaire wel iets laten vallen, valt ook zo op. Wat dat betreft heb ik de afgelopen maanden wel goed ingezien wat ik mis en was het ook een wake up call die nodig had om te zien hoe onze relatie zich de laatste jaren had ontwikkeld en deels altijd al geweest is.
Dat zal het verschil zijn dan, ik was ziek van schuldgevoel.
En de heftigheid komt door het hele 'mijn hele gezin wordt er zo gelukkig van', ik geloof dat ik er een allergie voor heb ontwikkeld.
Als je eerlijk bent, hoeveel werkelijke positieve invloed heeft het op je relatie? Want al die momenten dat je wacht op contact, of je 'afgedankt' en vergeten voelt, of niet gezien en gehoord en niet belangrijk, omdat hij niets laat horen.. ben je dan thuis ook een en al zonneschijn?
Of straalt het alleen af, als je een date hebt gehad? Of een leuk berichtje?
Nee, ik kan het het negatieve 'afgedankte' gevoel dat ik zo nu en dan heb redelijk goed verbergen. Scheelt dat ik voor die momenten vrij veel tijd heb om over na te denken, mijmeren en heel hard te zuchten in m'n eentje.
quote:Natuurlijk mist in elke relatie wel iets, heb ik een tijdje terug ook nog iets over geschreven, en vind je wrs niet in 1 persoon alles wat je zoekt. Dat is alleen iets anders, dan het achter de rug om aanvullen van de ontbrekende eigenschappen en gevoelens, van wat nr1 niet kan geven. Of niet meer genoeg kan geven.
Als jij die mening hebt, dat je nu eenmaal niet alles in 1 persoon kunt vinden en dat je daarom andere mensen daarbij nodig hebt, prima. Maar als dat onderdeel ook seks betreft, terwijl je monogamie hebt afgesproken met je partner, dan is het een bubbel die je creeert en heeft het niet veel meer te maken met het aanvullen van ontbrekende eigenschappen van nr 1.
Zolang je een minnaar hebt, vecht je niet voor thuis, en werk je niet aan je nr 1 relatie. Dus ja, ik vind dat je je dan afsluit van thuis en uit die relatie stapt, emotioneel.
Je angst is om uit elkaar te groeien, maar dat is nu juist iets, waar je zelf ook heel hard aan meewerkt, omdat jij je bent gaan richten op een derde. Nr 1 weet dat niet, kan er dus ook niets aan/tegen doen en zal nog meer van je weg groeien. Er is nu een heel deel van jouw leven, dat een onwijs grote rol in is gaan nemen, waar hij geen weet van heeft. Dat zorgt voor verwijdering, dat kan niet anders.
Misschien is dat juist een ingang? Dat je merkt dat je openstaat voor anderen en dat je het met nr 1 nu toch serieus wilt bespreken, omdat je bang bent anders de fout in te gaan?
Ik snap nu wat je bedoelt met uit de relatie stappen. Als ik eerlijk ben, merk ik wel dat dat gebeurt. Mijn gevoel voor mijn vriend wordt soms geblokkeerd door het gevoel voor mijn minnaar. Daardoor zullen we op den duur waarschijnlijk idd nog meer uit elkaar groeien. Helemaal uit de relatie stappen, doe ik niet, want ik vind hem het waard en wil die kar blijven trekken.
Ik zou gewoon zo graag willen dat het allebei kan. Minnaar voor spannende avontuurtjes en een weer even goede, stabiele relatie met mijn vriend, al dan niet out in the open in de vorm van een open relatie. Durf het alleen niet zo goed weer te bespreken, omdat ik bang ben dat hij dan iets vermoedt. Eerst terugdeinzen en nu bijna elke maand sinds m'n affaire wel iets laten vallen, valt ook zo op. Wat dat betreft heb ik de afgelopen maanden wel goed ingezien wat ik mis en was het ook een wake up call die nodig had om te zien hoe onze relatie zich de laatste jaren had ontwikkeld en deels altijd al geweest is.
woensdag 29 januari 2014 om 10:24
Nou, daar geloof ik dus helemaaaaaaaal niks van. Als je vrolijk en opgewekt bent, krijgt je relatie een boost en als je je down en sip voelt, merken ze niks. Natuurlijk.
Als jouw partner niet lekker in zijn vel zit, merk je dat toch ook? Dat je partner er niets over zegt, zegt niet dat hij niets merkt. Hij is ook niet gek. Het is wel een beetje naief om dat te denken. Natuurlijk merkt hij dat er iets anders is en je gevoelsmatig afstand van hem neemt, meer dan voorheen. Anders dan voorheen.
Wrs zal hij niet denken aan een ander, maar wel dat er iets aan de hand is.
Nu weet ik trouwens wiens verhaal dit is, dat van ForbiddenFruit. Die schreef kort geleden mee en begon precies hetzelfde. Dat alles perfect zou zijn, met deze twee mannen in haar leven. Man en Minnaar. Die twee mannen samen, maakten 1 complete partner, zo ongeveer. Tot het bij minnaar uitkwam en alles instortte.
Op dit moment doe je alsof je in je eentje je relatie weer in het juiste spoor kunt trekken, op jouw voorwaarden, met wat jij nodig hebt. Want nu ben je zo gelukkig. Maar je vergeet iemand op de kar mee te nemen. Jouw man staat nog van waar je dit nieuwe pad opgegaan bent en heeft geen idee wat jij aan het doen bent om jullie relatie weer nieuw leven in te blazen.
Als jouw partner niet lekker in zijn vel zit, merk je dat toch ook? Dat je partner er niets over zegt, zegt niet dat hij niets merkt. Hij is ook niet gek. Het is wel een beetje naief om dat te denken. Natuurlijk merkt hij dat er iets anders is en je gevoelsmatig afstand van hem neemt, meer dan voorheen. Anders dan voorheen.
Wrs zal hij niet denken aan een ander, maar wel dat er iets aan de hand is.
Nu weet ik trouwens wiens verhaal dit is, dat van ForbiddenFruit. Die schreef kort geleden mee en begon precies hetzelfde. Dat alles perfect zou zijn, met deze twee mannen in haar leven. Man en Minnaar. Die twee mannen samen, maakten 1 complete partner, zo ongeveer. Tot het bij minnaar uitkwam en alles instortte.
Op dit moment doe je alsof je in je eentje je relatie weer in het juiste spoor kunt trekken, op jouw voorwaarden, met wat jij nodig hebt. Want nu ben je zo gelukkig. Maar je vergeet iemand op de kar mee te nemen. Jouw man staat nog van waar je dit nieuwe pad opgegaan bent en heeft geen idee wat jij aan het doen bent om jullie relatie weer nieuw leven in te blazen.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
woensdag 29 januari 2014 om 18:03
Mag ik jullie vragen, waarom? Waarom niet dit alles in 1 man kunnen vinden? Ik ben vreemdgegaan, heb minnaars gehad, ben minnares geweest.. Tijdens mijn vorige relatie welteverstaan. Ik herken zoveel van wat ik lees.
En toch, deze man, dit is hem. Ik kan mij simpelweg niet voorstellen dat het ooit nog anders zal zijn.. Alles wat ik ooit heb gezocht, wat ik wilde, wat ik tekort kwam.. alles vind ik nu thuis.. er zijn geen dubbele agenda's, er is eerlijkheid en dat maakt me zo gelukkig.. Zouden jullie dat niet willen? Waarom niet weggaan bij de man waar je niet compleet gelukkig mee bent?
Vroeg me dit gewoon even af
En toch, deze man, dit is hem. Ik kan mij simpelweg niet voorstellen dat het ooit nog anders zal zijn.. Alles wat ik ooit heb gezocht, wat ik wilde, wat ik tekort kwam.. alles vind ik nu thuis.. er zijn geen dubbele agenda's, er is eerlijkheid en dat maakt me zo gelukkig.. Zouden jullie dat niet willen? Waarom niet weggaan bij de man waar je niet compleet gelukkig mee bent?
Vroeg me dit gewoon even af
woensdag 29 januari 2014 om 18:07
quote:dave37 schreef op 28 januari 2014 @ 11:04:
Typisch... profiteren van de zekerheid van je vent en de ontbrekende dingen op sexgebied zoeken bij je minnaar.
Hoe geëmancipeerd. Heb de "ballen" om je relatie te beëindigen. Want "je oude schoenen niet weggooien voordat je nieuwe hebt" is toch niet iets wat je op een relatie toepast... mag ik hopen. Tenzij je een afhankelijk poppetje bent natuurlijk en het zelf niet redt.
Typisch... profiteren van de zekerheid van je vent en de ontbrekende dingen op sexgebied zoeken bij je minnaar.
Hoe geëmancipeerd. Heb de "ballen" om je relatie te beëindigen. Want "je oude schoenen niet weggooien voordat je nieuwe hebt" is toch niet iets wat je op een relatie toepast... mag ik hopen. Tenzij je een afhankelijk poppetje bent natuurlijk en het zelf niet redt.
woensdag 29 januari 2014 om 18:09
Ja ik heb zeker buiten de boot gepiest, daarom mijn vraag aan jullie, hoe jullie daar in staan. Ik weet van mezelf waarom ik niet eerder ben weggegaan, maar ik kan mezelf nog steeds wel voor m'n kop slaan dat ik niet eerder ben gegaan... het is zo'n verspilling van alle energie geweest. Mijn vraag was eerder uit nieuwsgierigheid bedoeld rooss4, niet om belerend te zijn...
woensdag 29 januari 2014 om 18:54
Je weet `m nogal te vinden hè, viva13 die worship smiley. Zoveel behoefte om op de knietjes te gaan?
Miss, ik lees het ook niet als belering maar dan nog vind ik het makkelijk lullen excuzes le mot.
Ik had ook 8 jaar eerder weg kunnen gaan maar de tijd was niet rijp, ik was emotioneel nog niet los van mijn partner, mijn kinderen waren klein en zo zijn er nog tig duizend redenen. En zo zal een ieder hier haar redenen hebben om bij haar partner te blijven.
En je kan aan de buitenkant niet zien dat een man/vrouw 100% te bieden heeft hè? Daarom zeg ik, ik ben benieuwd hoe je er over een aantal jaar bij zit. Of er toch geen lijken uit de kast zijn geklommen.
Ik denk dat onvrede in je relatie 99 van de 100 keer voortkomt uit onvrede in jezelf.
Miss, ik lees het ook niet als belering maar dan nog vind ik het makkelijk lullen excuzes le mot.
Ik had ook 8 jaar eerder weg kunnen gaan maar de tijd was niet rijp, ik was emotioneel nog niet los van mijn partner, mijn kinderen waren klein en zo zijn er nog tig duizend redenen. En zo zal een ieder hier haar redenen hebben om bij haar partner te blijven.
En je kan aan de buitenkant niet zien dat een man/vrouw 100% te bieden heeft hè? Daarom zeg ik, ik ben benieuwd hoe je er over een aantal jaar bij zit. Of er toch geen lijken uit de kast zijn geklommen.
Ik denk dat onvrede in je relatie 99 van de 100 keer voortkomt uit onvrede in jezelf.
woensdag 29 januari 2014 om 20:31
Miss, mijn relatie is geen verspilling van energie.. Ik geniet van de dingen die er zijn..
Het missen van seks maakt op deze manier (dus met minnaar) nu dat ik evengoed kan genieten van mijn relatie.
Natuurlijk zoekt iedereen de prins op het witte paard, maar bestaat die werkelijk? Hoe groot is de kans dat na 10-12 jaar ook je prins niet zo "koninklijk" blijkt te zijn?
Anders dan sommige hier trek ik mijn relatie niet (langer) in twijfel.. Ik weet dat ik van mijn partner houdt en hij van mij.. Ik zoek niet naar perfectie..
Het missen van seks maakt op deze manier (dus met minnaar) nu dat ik evengoed kan genieten van mijn relatie.
Natuurlijk zoekt iedereen de prins op het witte paard, maar bestaat die werkelijk? Hoe groot is de kans dat na 10-12 jaar ook je prins niet zo "koninklijk" blijkt te zijn?
Anders dan sommige hier trek ik mijn relatie niet (langer) in twijfel.. Ik weet dat ik van mijn partner houdt en hij van mij.. Ik zoek niet naar perfectie..
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
woensdag 29 januari 2014 om 21:15
quote:missm83 schreef op 29 januari 2014 @ 18:03:
Mag ik jullie vragen, waarom? Waarom niet dit alles in 1 man kunnen vinden? Ik ben vreemdgegaan, heb minnaars gehad, ben minnares geweest.. Tijdens mijn vorige relatie welteverstaan. Ik herken zoveel van wat ik lees.
En toch, deze man, dit is hem. Ik kan mij simpelweg niet voorstellen dat het ooit nog anders zal zijn.. Alles wat ik ooit heb gezocht, wat ik wilde, wat ik tekort kwam.. alles vind ik nu thuis.. er zijn geen dubbele agenda's, er is eerlijkheid en dat maakt me zo gelukkig.. Zouden jullie dat niet willen? Waarom niet weggaan bij de man waar je niet compleet gelukkig mee bent?
Vroeg me dit gewoon even af
Het is mooi dat je je niet kunt voorstellen dat het ooit nog anders zal zijn, Je bent 10 jaar gebleven in een nare relatie. Je bent nu 1,5 jaar samen met je grote liefde. Hopelijk ben je straks zwanger (ik heb je geloept).
Ik raad je aan om vooral heel goed met elkaar in gesprek te blijven.
Zodat als er straks kinderen zijn, die misschien veel ziek zijn of extra aandacht vragen, jullie nog steeds even gelukkig zijn. En als er zware tijden komen, jullie elkaar nog steeds blijven steunen. Zelfs als een van de twee tijdenlang geen libido meer heeft, bijv. vanwege zwangerschap of een depressie. Of ernstig ziek wordt. Of zich vanwege het verlies van een baan zich minderwaardig voelt. Waardoor je misschien dingen op elkaar af gaat reageren.
Of een van de duizenden andere redenen waarom het leven even minder leuk is.
Zorg alsjeblieft dat je nooit denkt dat de ander wel kan gedachten lezen.
Want als je eenmaal samen kinderen hebt, dan is weggaan uit een relatie echt het laatste wat je wilt. Dan gaat het niet meer om je persoonlijk geluk. Dan kan voor sommigen dit het beste van twee kwaden zijn.
Ik ben het helemaal met je eens dat je als eerste eerlijk moet blijven. Maar ik heb dankzij dit forum (en ook een paar vriendinnen) dat er soms wel eens geen principiële oplossing is die voor elke situatie de beste is.
Mag ik jullie vragen, waarom? Waarom niet dit alles in 1 man kunnen vinden? Ik ben vreemdgegaan, heb minnaars gehad, ben minnares geweest.. Tijdens mijn vorige relatie welteverstaan. Ik herken zoveel van wat ik lees.
En toch, deze man, dit is hem. Ik kan mij simpelweg niet voorstellen dat het ooit nog anders zal zijn.. Alles wat ik ooit heb gezocht, wat ik wilde, wat ik tekort kwam.. alles vind ik nu thuis.. er zijn geen dubbele agenda's, er is eerlijkheid en dat maakt me zo gelukkig.. Zouden jullie dat niet willen? Waarom niet weggaan bij de man waar je niet compleet gelukkig mee bent?
Vroeg me dit gewoon even af
Het is mooi dat je je niet kunt voorstellen dat het ooit nog anders zal zijn, Je bent 10 jaar gebleven in een nare relatie. Je bent nu 1,5 jaar samen met je grote liefde. Hopelijk ben je straks zwanger (ik heb je geloept).
Ik raad je aan om vooral heel goed met elkaar in gesprek te blijven.
Zodat als er straks kinderen zijn, die misschien veel ziek zijn of extra aandacht vragen, jullie nog steeds even gelukkig zijn. En als er zware tijden komen, jullie elkaar nog steeds blijven steunen. Zelfs als een van de twee tijdenlang geen libido meer heeft, bijv. vanwege zwangerschap of een depressie. Of ernstig ziek wordt. Of zich vanwege het verlies van een baan zich minderwaardig voelt. Waardoor je misschien dingen op elkaar af gaat reageren.
Of een van de duizenden andere redenen waarom het leven even minder leuk is.
Zorg alsjeblieft dat je nooit denkt dat de ander wel kan gedachten lezen.
Want als je eenmaal samen kinderen hebt, dan is weggaan uit een relatie echt het laatste wat je wilt. Dan gaat het niet meer om je persoonlijk geluk. Dan kan voor sommigen dit het beste van twee kwaden zijn.
Ik ben het helemaal met je eens dat je als eerste eerlijk moet blijven. Maar ik heb dankzij dit forum (en ook een paar vriendinnen) dat er soms wel eens geen principiële oplossing is die voor elke situatie de beste is.
woensdag 29 januari 2014 om 23:52
Nou, mijn relatie thuis is niet 100% perfect hoor. En ook nooit geweest. Goed genoeg, meer dan goed genoeg, dat zeker. We hebben het met elkaar en met onze kinderen heel fijn. En beseffen allebei dat er absoluut meer te koop is, dat er altijd een risico is dat we niet samen oud worden. Maar zo scharrelen we al wel 18 jaar genoegelijk samen door het leven en hebben we elkaar de ruimte gegeven om buiten de deur te zoeken wat we elkaar niet kunnen geven. Voor mij voelt dat juist als een ultieme daad van liefde.
donderdag 30 januari 2014 om 10:48
Ik vraag me af bij wie er na tig jaar de relatie 100% perfect is zeg...
Nadat de 1e heftige verliefdheid geland is en er een ander leven vaak met kinderen,werk en verplichtingen bij komt...
Zien we in het begin niet alles door de bekende roze bril
Ik kon mij ook never nooit niet bij een andere man denken,ik zou voor altijd genoeg hebben aan hem en toch gaat het na een jaar of 13 kriebelen ergens...
Ik denk dat je mischien in een nieuwe relatie wel de eventuele valkuilen eerder herkend....
Nadat de 1e heftige verliefdheid geland is en er een ander leven vaak met kinderen,werk en verplichtingen bij komt...
Zien we in het begin niet alles door de bekende roze bril
Ik kon mij ook never nooit niet bij een andere man denken,ik zou voor altijd genoeg hebben aan hem en toch gaat het na een jaar of 13 kriebelen ergens...
Ik denk dat je mischien in een nieuwe relatie wel de eventuele valkuilen eerder herkend....
donderdag 30 januari 2014 om 11:19
Statistisch gezien staat de 2e relatie er niet best voor. Ik ben niet van de cijfers-uit-mijn-hoofd maar de kans dat het niét goed gaat is beduidend groter dan de kans dat je 1e relatie niet goed gaat.
Ik spreek ook regelmatig mannen die zeggen er "weer in getrapt zijn". Hebben zich na hun huwelijk laten leiden door verliefdheid en werden op een dag zomaar wakker, vrouw en 2 kinderen rijker!
Ik spreek ook regelmatig mannen die zeggen er "weer in getrapt zijn". Hebben zich na hun huwelijk laten leiden door verliefdheid en werden op een dag zomaar wakker, vrouw en 2 kinderen rijker!
donderdag 30 januari 2014 om 12:14
Dankjewel Roodhaarr, wat een fijn antwoord. En ik realiseer me wel degelijk dat perfectie hard werken is. Onze dagen verlopen ook niet altijd stralend en zonder zorgen. Dat bedoel ik ook niet met perfectie. Maar we willen beide de ander gelukkig zien en maken, dat vind ik fijn. En als ik terugkijk en vergelijk dan zie ik de zaken anders. Vroeger had ik 10 redenen om vreemd te gaan. Vond ik een open relatie het ultieme houden van (vanwege de gunfactor naar elkaar). Nu zie ik het anders. Ik kwam zoveel tekort in die relatie, je relatie zit niet goed als je het buiten de deur vind/zoekt. (dat is mijn mening, jullie staan zeker in je recht om dat anders te zien).
Ik hoop inderdaad de valkuilen eerder te zien, maak ook veel bewuster tijd vrij om echt te (blijven) praten samen. Wat ik jammer vind is je cynisme Rooss4, jij hebt net zomin als ik de wijsheid des levens in pacht...
Ik hoop inderdaad de valkuilen eerder te zien, maak ook veel bewuster tijd vrij om echt te (blijven) praten samen. Wat ik jammer vind is je cynisme Rooss4, jij hebt net zomin als ik de wijsheid des levens in pacht...
donderdag 30 januari 2014 om 13:02
Miss, je komt hier om je 1,5 jaar durende relatie te promoten en daar bovenop roep je de minnaressen hier op om uit te leggen waarom ze niet voor het ultieme geluk, een andere partner, 100% gaan.
Je beschrijft het mooi, jullie willen elkaar gelukkig maken.
Ik vrees dat ik dan toch iets meer wijsheid in pacht heb inderdaad en laat mij maar cynisch zijn.
Liever maak ik de relatie met mezelf 100% en als daar dan een man bij past is hij hartelijk welkom.
Je beschrijft het mooi, jullie willen elkaar gelukkig maken.
Ik vrees dat ik dan toch iets meer wijsheid in pacht heb inderdaad en laat mij maar cynisch zijn.
Liever maak ik de relatie met mezelf 100% en als daar dan een man bij past is hij hartelijk welkom.
donderdag 30 januari 2014 om 13:12
Ik roep niemand op, nog heb ik de behoefte om mijn relatie te promoten. Ik kwam hier voorbij op mijn heerlijke luie vrije dag, om even van gedachten te wisselen.. Om mijn gedachtes en ideeën te toetsen.. om die van anderen te lezen.. Jammer dat jij daar niet voor openstaat, doe je je wijsheid die je claimt te hebben mee tekort..
donderdag 30 januari 2014 om 14:42
quote:missm83 schreef op 29 januari 2014 @ 18:03:
Mag ik jullie vragen, waarom? Waarom niet dit alles in 1 man kunnen vinden? Zouden jullie dat niet willen? Waarom niet weggaan bij de man waar je niet compleet gelukkig mee bent?
Dit is toch een oproep? Dit is toch een vraag aan alle schrijfsters hier waarom ze jouw voorbeeld niet volgen?
Dat is toch promoten?
De titel van dit topic is "minnaar" en eeeh dat heeft een reden
Mag ik jullie vragen, waarom? Waarom niet dit alles in 1 man kunnen vinden? Zouden jullie dat niet willen? Waarom niet weggaan bij de man waar je niet compleet gelukkig mee bent?
Dit is toch een oproep? Dit is toch een vraag aan alle schrijfsters hier waarom ze jouw voorbeeld niet volgen?
Dat is toch promoten?
De titel van dit topic is "minnaar" en eeeh dat heeft een reden
donderdag 30 januari 2014 om 20:56
quote:missm83 schreef op 30 januari 2014 @ 12:14:
Vond ik een open relatie het ultieme houden van (vanwege de gunfactor naar elkaar). Nu zie ik het anders. Ik kwam zoveel tekort in die relatie, je relatie zit niet goed als je het buiten de deur vind/zoekt. (dat is mijn mening, jullie staan zeker in je recht om dat anders te zien).
Ik denk dat het niet zozeer een kwestie is van anders zien....er kunnen vele redenen zijn waardoor de behoefte aan seks buiten de deur ontstaat. In veel gevallen heeft dat te maken met een tekort in een relatie. Of onverschilligheid naar elkaar toe.
In mijn geval weet ik heel zeker dat er geen tekort in mijn relatie is. Spanning en vertrouwdheid staan haaks op elkaar. Mijn man hoef ik niet meer te veroveren, bij hem giert niet de spanning door mijn lijf bij de vraag of hij me 'wil'. Dat weet ik namelijk al.
We hebben een prima seksleven. Lekker, vertrouwd, echt fijn.
Maar de kick van het versieren, de thrill van onzekerheid of een andere man op mij kickt: die kan mijn man me niet geven, want hij biedt me allang die vertrouwdheid. Dat is een ongelooflijk fijne basis: nooit hoeven twijfelen of hij er wel voor me is en zal zijn.
Maar ik hou van spanning, en mijn man ook. Dat leven we ten dele uit in hobby's die enigszins spannend zijn. Onzekerheid levert spanning, en dan is de beloning groter als het goed uitpakt.
Dit was voor ons een reden om te gaan swingen. Lekker buiten de deur shoppen en genieten van verse aandacht van andere mensen.
Dat je deze behoefte niet kent in de eerste jaren van je relatie is logisch: je leeft nog op hormonen. Maar als het goed is, dan komt er na een paar jaar meer rust in je relatie. Dat is het moment dat je ontvankelijk zou kunnen worden voor nieuwe spanning. Misschien ook niet: sommige mensen hebben een lagere behoefte aan spanning. Maar heel bot: een relatie van 1,5 jaar maakt bij lange na geen zomer.
Ik geloof trouwens niet in hard werken in een relatie. Blijven praten en je blijven verplaatsen in je partner. Dat wel. Maar als je van iemand houdt dan voelt dat niet als hard werken.
Vond ik een open relatie het ultieme houden van (vanwege de gunfactor naar elkaar). Nu zie ik het anders. Ik kwam zoveel tekort in die relatie, je relatie zit niet goed als je het buiten de deur vind/zoekt. (dat is mijn mening, jullie staan zeker in je recht om dat anders te zien).
Ik denk dat het niet zozeer een kwestie is van anders zien....er kunnen vele redenen zijn waardoor de behoefte aan seks buiten de deur ontstaat. In veel gevallen heeft dat te maken met een tekort in een relatie. Of onverschilligheid naar elkaar toe.
In mijn geval weet ik heel zeker dat er geen tekort in mijn relatie is. Spanning en vertrouwdheid staan haaks op elkaar. Mijn man hoef ik niet meer te veroveren, bij hem giert niet de spanning door mijn lijf bij de vraag of hij me 'wil'. Dat weet ik namelijk al.
We hebben een prima seksleven. Lekker, vertrouwd, echt fijn.
Maar de kick van het versieren, de thrill van onzekerheid of een andere man op mij kickt: die kan mijn man me niet geven, want hij biedt me allang die vertrouwdheid. Dat is een ongelooflijk fijne basis: nooit hoeven twijfelen of hij er wel voor me is en zal zijn.
Maar ik hou van spanning, en mijn man ook. Dat leven we ten dele uit in hobby's die enigszins spannend zijn. Onzekerheid levert spanning, en dan is de beloning groter als het goed uitpakt.
Dit was voor ons een reden om te gaan swingen. Lekker buiten de deur shoppen en genieten van verse aandacht van andere mensen.
Dat je deze behoefte niet kent in de eerste jaren van je relatie is logisch: je leeft nog op hormonen. Maar als het goed is, dan komt er na een paar jaar meer rust in je relatie. Dat is het moment dat je ontvankelijk zou kunnen worden voor nieuwe spanning. Misschien ook niet: sommige mensen hebben een lagere behoefte aan spanning. Maar heel bot: een relatie van 1,5 jaar maakt bij lange na geen zomer.
Ik geloof trouwens niet in hard werken in een relatie. Blijven praten en je blijven verplaatsen in je partner. Dat wel. Maar als je van iemand houdt dan voelt dat niet als hard werken.
donderdag 30 januari 2014 om 21:04
quote:Roodhaarr schreef op 30 januari 2014 @ 20:56:
Mijn man hoef ik niet meer te veroveren, bij hem giert niet de spanning door mijn lijf bij de vraag of hij me 'wil'. Dat weet ik namelijk al.
We hebben een prima seksleven. Lekker, vertrouwd, echt fijn.
Maar de kick van het versieren, de thrill van onzekerheid of een andere man op mij kickt: die kan mijn man me niet geven, want hij biedt me allang die vertrouwdheid. Dat is een ongelooflijk fijne basis: nooit hoeven twijfelen of hij er wel voor me is en zal zijn.En zo hoort 't (denk ik).
Mijn man hoef ik niet meer te veroveren, bij hem giert niet de spanning door mijn lijf bij de vraag of hij me 'wil'. Dat weet ik namelijk al.
We hebben een prima seksleven. Lekker, vertrouwd, echt fijn.
Maar de kick van het versieren, de thrill van onzekerheid of een andere man op mij kickt: die kan mijn man me niet geven, want hij biedt me allang die vertrouwdheid. Dat is een ongelooflijk fijne basis: nooit hoeven twijfelen of hij er wel voor me is en zal zijn.En zo hoort 't (denk ik).
donderdag 30 januari 2014 om 21:36
quote:Roodhaarr schreef op 30 januari 2014 @ 20:56:
[...]
Maar als je van iemand houdt dan voelt dat niet als hard werken.
Ik ken 2 mensen in mijn zeer nabije omgeving die dit volledig kunnen tegenspreken. Houden van kan vreselijk hard werken zijn.
Ik kies hier zelf trouwens ook niet voor, ik hou van kabbel en sleur. Dan wel graag naast de spectaculaire seks, goede gesprekken en in je broek piesen van het lachen.
Mijn relatie mag een basis zijn. Hard werken doe ik wel met mijn kinderen en anderen in mijn omgeving.
[...]
Maar als je van iemand houdt dan voelt dat niet als hard werken.
Ik ken 2 mensen in mijn zeer nabije omgeving die dit volledig kunnen tegenspreken. Houden van kan vreselijk hard werken zijn.
Ik kies hier zelf trouwens ook niet voor, ik hou van kabbel en sleur. Dan wel graag naast de spectaculaire seks, goede gesprekken en in je broek piesen van het lachen.
Mijn relatie mag een basis zijn. Hard werken doe ik wel met mijn kinderen en anderen in mijn omgeving.
