Seks
alle pijlers
Minnaar deel 25.
zondag 20 juli 2014 om 22:35
Al 24 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is bedoelt voor discussie met gelijkgestemden. Voor oordeel en dis-nuances zijn andere topics.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijvers. Dan blijven we kleurrijke loeders!
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is bedoelt voor discussie met gelijkgestemden. Voor oordeel en dis-nuances zijn andere topics.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijvers. Dan blijven we kleurrijke loeders!
woensdag 27 augustus 2014 om 11:21
woensdag 27 augustus 2014 om 11:31
Fijn Karamella, dan heeft mijn aardsche bestaan toch nog eenich nut gehad vandaag!
Tja Johan, dat heb je mooi voor elkaar, vrouw weg en vriendin terug naar partner.
Ik kan je alleen maar aanraden "je vriendin" (she's not yours) alle ruimte te geven die ze nodig heeft, ze zal toch niet voor niks terug naar haar man zijn gegaan al ben jij natuurlijk 100 keer leuker dan hij.
Of ze bij je terugkomt ligt bij haar, de kans dát ze terugkomt is groter als jij je koest houdt. Door te poeren word je onveilig.
Moks, ik moet even door deze non-zin heenbreken, ik heb het mezelf makkelijk gemaakt, koffie hier in de omgeving, 5 minuutjes fietsen, is het niks dan ben ik zo weer thuis. Ik wil het gewoon even een kans geven, nee, het moet van mezelf!
Ouwe Vlam? O?
Tja Johan, dat heb je mooi voor elkaar, vrouw weg en vriendin terug naar partner.
Ik kan je alleen maar aanraden "je vriendin" (she's not yours) alle ruimte te geven die ze nodig heeft, ze zal toch niet voor niks terug naar haar man zijn gegaan al ben jij natuurlijk 100 keer leuker dan hij.
Of ze bij je terugkomt ligt bij haar, de kans dát ze terugkomt is groter als jij je koest houdt. Door te poeren word je onveilig.
Moks, ik moet even door deze non-zin heenbreken, ik heb het mezelf makkelijk gemaakt, koffie hier in de omgeving, 5 minuutjes fietsen, is het niks dan ben ik zo weer thuis. Ik wil het gewoon even een kans geven, nee, het moet van mezelf!
Ouwe Vlam? O?
woensdag 27 augustus 2014 om 11:36
Ah, dat is wel makkelijk, Roos.
Ja niet echt oud, hoor. U kent hem niet Keertje koffie mee gedronken, was een leuke klik, maar hij moest zich daarna even koest houden. Toevallig van de week een appje gekregen, hoe het is. Dus gaan we volgende week weer eens aan elkaar snuffelen. Al dan niet horizontaal.
Ja niet echt oud, hoor. U kent hem niet Keertje koffie mee gedronken, was een leuke klik, maar hij moest zich daarna even koest houden. Toevallig van de week een appje gekregen, hoe het is. Dus gaan we volgende week weer eens aan elkaar snuffelen. Al dan niet horizontaal.
woensdag 27 augustus 2014 om 11:56
Ik ben wel senang met mijn bootsman en met het ruilstel, ook al is dat nog pril.
Straks een rendez vous met de bootsman. Ik ben benieuwd of hij promoveert naar automan of dat we toch een hotel induiken. Hangt een beetje van de beschikbare tijd af.
Mok, handig zo'n adresboekje
Roos, it's a mad world, just enjoy it!
Straks een rendez vous met de bootsman. Ik ben benieuwd of hij promoveert naar automan of dat we toch een hotel induiken. Hangt een beetje van de beschikbare tijd af.
Mok, handig zo'n adresboekje
Roos, it's a mad world, just enjoy it!
woensdag 27 augustus 2014 om 12:09
@high: Nu stel je het wel zwart /wit. Ik geloof ook dat echt wezenlijk contact een belangrijke peiler is in een relatie , praten hoort erbij maar wordt soms overgewaardeerd. De beste prater heeft meestal de macht , woorden kunnen dingen stuk maken ,woorden zeggen niet altijd wat je bedoeld of voelt , praten is vermoeiend , alles uitspreken heeft ook vals gevoel van controle
woensdag 27 augustus 2014 om 12:46
quote:joos01 schreef op 27 augustus 2014 @ 10:24:
Zijn er nog wel personen met een vrolijke minnaar relatie ?
Door alle verhalen hier ben ik er wel anders naar gaan kijken.
Ik was de afgelopen maanden erg op nr2 gericht maar ik merk dat ik de laatste twee weken weer meer tijd zoek voor mijn eigen dingen. En dat komt toch ook zeker door jullie ervaringen.
En dit bevalt me wel.
Nr2 zoekt echt iedere dag wel contact met mij dus vergeten wordt ik niet. Maar ik merk dat ik het allemaal niet zo spannend meer vind. Veel meer dan appen en bellen is het niet.
En nu ben ik dus weer druk aan het afspreken met vriendinnen waar ik de afgelopen drie maanden geen tijd voor heb gemaakt. Want stel je voor dat hij ineens tijd had. Nu denk ik. Jammer dan. Moet hij maar eerder laten weten dat hij tijd heeft.
Haha er moet gewoon meer op mij gejaagd worden. Dan hap ik wel weer.
Komt dit bekend voor bij andere ??quote:Klinkt wel bekend ja...het is altijd ik die jaagde
op hem, als hij weer eens niks van zich liet horen.
Zou het leuk vinden als hij een keer de initiatief nam.
Nu is hij na onze laatste gesprek spoorloos. En ik heb nu
zoiets van ja daaag ik ga nu echt niet achter hem aanrennen.
Zijn er nog wel personen met een vrolijke minnaar relatie ?
Door alle verhalen hier ben ik er wel anders naar gaan kijken.
Ik was de afgelopen maanden erg op nr2 gericht maar ik merk dat ik de laatste twee weken weer meer tijd zoek voor mijn eigen dingen. En dat komt toch ook zeker door jullie ervaringen.
En dit bevalt me wel.
Nr2 zoekt echt iedere dag wel contact met mij dus vergeten wordt ik niet. Maar ik merk dat ik het allemaal niet zo spannend meer vind. Veel meer dan appen en bellen is het niet.
En nu ben ik dus weer druk aan het afspreken met vriendinnen waar ik de afgelopen drie maanden geen tijd voor heb gemaakt. Want stel je voor dat hij ineens tijd had. Nu denk ik. Jammer dan. Moet hij maar eerder laten weten dat hij tijd heeft.
Haha er moet gewoon meer op mij gejaagd worden. Dan hap ik wel weer.
Komt dit bekend voor bij andere ??quote:Klinkt wel bekend ja...het is altijd ik die jaagde
op hem, als hij weer eens niks van zich liet horen.
Zou het leuk vinden als hij een keer de initiatief nam.
Nu is hij na onze laatste gesprek spoorloos. En ik heb nu
zoiets van ja daaag ik ga nu echt niet achter hem aanrennen.
woensdag 27 augustus 2014 om 12:50
quote:hint schreef op 27 augustus 2014 @ 10:46:
@ Joos. Kan het zijn dat je met dit dagelijks appen van hem, geen kans krijgt spanning op te bouwen? Of vind je hem niet meer zo interessant als dat je hem eerst vond? Misschien willen jullie verschillende dingen?
Je kunt zomaar gelijk hebben met je eerste zin.
Ik vind hem zeker nog wel interessant maar het wordt ook zo gewoon.Ik denk dat we er maar eens een gesprekje over moeten voeren. Want inderdaad misschien willen wij wel verschillende dingen.
Jeetje Johan. Heftig. Sterkte en hou je taai.
@ Joos. Kan het zijn dat je met dit dagelijks appen van hem, geen kans krijgt spanning op te bouwen? Of vind je hem niet meer zo interessant als dat je hem eerst vond? Misschien willen jullie verschillende dingen?
Je kunt zomaar gelijk hebben met je eerste zin.
Ik vind hem zeker nog wel interessant maar het wordt ook zo gewoon.Ik denk dat we er maar eens een gesprekje over moeten voeren. Want inderdaad misschien willen wij wel verschillende dingen.
Jeetje Johan. Heftig. Sterkte en hou je taai.
woensdag 27 augustus 2014 om 19:34
quote:roodkapjeendewolf schreef op 27 augustus 2014 @ 12:09: Ik geloof ook dat echt wezenlijk contact een belangrijke peiler is in een relatieHoe wezenlijk is het contact tussen jou en jouw partner nog nu jij een deel van jouw wezen en seksuele ontwikkeling voor hem verborgen houd?
Geen veroordeling, wel een geboeide vraag.
Geen veroordeling, wel een geboeide vraag.
volg je verstand, gebruik je gevoel
woensdag 27 augustus 2014 om 19:44
@Johan: wat een rotsituatie. Het enige dat je kunt doen, is haar toch met rust laten. Zij heeft (voor nu) haar keuze gemaakt. En al is het lullig dat deze affaire jouw relatie heeft gekost, er is geen reden dat er nog een tweede gezin voor op de schop moet. Laat haar dus de ruimte om te doen wat goed en juist is. Hoe moeilijk dat voor jou ook is. En ik kan me daar echt wel iets bij voorstellen...
Ben ik weer, voor mijn schrijf-het-van-je-af moment. Lang verhaal.
Ik heb vanmorgen een afscheidsmail van de vlam gekregen. Begon ermee dat hij mijn nr1 groot gelijk geeft boos te zijn. Alleen het dreigement dat hij schijnbaar heeft geuit (ik weet niet wat, waarschijnlijk dat mijn vriend zijn nr1 zou informeren als hij niet bij mij uit de buurt bleef of zoiets) is nogal verkeerd gevallen. Nog weer iets waar ik boos over ben, dat dóé je niet.
Daarna was hij super-, superduidelijk dat hij voor zijn vriendin kiest en niet voor mij. En dat ik voor mijn vriend moet kiezen en niet voor hem.
En tot slot dat hij iedere verdere vorm van contact tussen ons uitsluit. Vaarwel, het ga je goed.
Die kwam aan. Ik voelde de grond onder mij wegzakken, had amper nog gevoel in mijn benen. Ik ben blij voor hem, dat hij zijn prioriteiten zo helder heeft, dat hij vol overtuiging voor zijn vriendin kiest en mij zo kan uit zetten. Maar voor mij is het anders. Ik zie mijn nr1 pijn lijden, en dat vind ik vreselijk rot voor hem. Maar de enige pijn die ik voel is die van het liefdesverdriet om de vlam.
Godsonmogelijke opgave om vanuit die pijn aan het werk te gaan met onze relatie. Nr1 heeft het mij eigenlijk per direct al vergeven, ook al is hij ook boos omdat ik zo achter zijn rug om verder ben gegaan. Hij wil alleen weten of ik echt met hem verder wil. Niet omdat het moet, maar of ik dat echt wil. Ik heb gezegd van wel - ieder ander antwoord zou hem nog meer pijn doen. Maar de waarheid is dat ik het niet weet. Ik wil verder werken aan onze relatie omdat ik vind dat ik het voor onze kinderen moet doen. Alleen zou hij dat antwoord nooit accepteren, en dan zijn alle pogingen verder vergeefs.
Hij is lief en goed voor me, maar toch moet ik iets heel erg missen dat ik me zo heb laten gaan. Dat ik bereid was alle risico's te nemen in mijn verliefdheid. En ik heb het ook alleen maar opgebiecht omdat ik stuk zit van verdriet - als de vlam het niet had uitgemaakt had ik een dezer dagen met hem in een hotelbed gelegen, denk ik zo.
En wat ik ook bedenk, wat het zou kunnen zijn dat ik zo mis, iedere andere invulling dan verdergaan met de vlam wijs ik op dit moment volledig af. Ik wil hem. Hij is alleen onbereikbaar geworden. Niet alleen als minnaar, of zelfs als partner, maar ook als vriend of kennis. Die pijn moet gewoon eerst slijten.
Ik heb overigens gelijk zijn contactgegevens verwijderd, alle mails weggegooid (behalve mijn archiefbestand, maar ik open dat niet) en hem verwijderd van mijn vriendenlijst op fb. Zodat ik niet meer in de verleiding kom steeds te kijken wanneer hij online is.
En nu moet ik dat verdriet zien te overleven. Valt niet mee. Ik heb hoofdpijn, voel me ziek en misselijk, en moet zomaar ineens huilen. Alles, alles, alles doet mij aan de vlam denken. Plekken waar wij zijn geweest, liedjes waarover wij naar elkaar gemaild hebben, de herinneringen overvallen mij op de meest onmogelijke momenten en dat is als een mes in mijn hart.
Kut zeg.
Ben ik weer, voor mijn schrijf-het-van-je-af moment. Lang verhaal.
Ik heb vanmorgen een afscheidsmail van de vlam gekregen. Begon ermee dat hij mijn nr1 groot gelijk geeft boos te zijn. Alleen het dreigement dat hij schijnbaar heeft geuit (ik weet niet wat, waarschijnlijk dat mijn vriend zijn nr1 zou informeren als hij niet bij mij uit de buurt bleef of zoiets) is nogal verkeerd gevallen. Nog weer iets waar ik boos over ben, dat dóé je niet.
Daarna was hij super-, superduidelijk dat hij voor zijn vriendin kiest en niet voor mij. En dat ik voor mijn vriend moet kiezen en niet voor hem.
En tot slot dat hij iedere verdere vorm van contact tussen ons uitsluit. Vaarwel, het ga je goed.
Die kwam aan. Ik voelde de grond onder mij wegzakken, had amper nog gevoel in mijn benen. Ik ben blij voor hem, dat hij zijn prioriteiten zo helder heeft, dat hij vol overtuiging voor zijn vriendin kiest en mij zo kan uit zetten. Maar voor mij is het anders. Ik zie mijn nr1 pijn lijden, en dat vind ik vreselijk rot voor hem. Maar de enige pijn die ik voel is die van het liefdesverdriet om de vlam.
Godsonmogelijke opgave om vanuit die pijn aan het werk te gaan met onze relatie. Nr1 heeft het mij eigenlijk per direct al vergeven, ook al is hij ook boos omdat ik zo achter zijn rug om verder ben gegaan. Hij wil alleen weten of ik echt met hem verder wil. Niet omdat het moet, maar of ik dat echt wil. Ik heb gezegd van wel - ieder ander antwoord zou hem nog meer pijn doen. Maar de waarheid is dat ik het niet weet. Ik wil verder werken aan onze relatie omdat ik vind dat ik het voor onze kinderen moet doen. Alleen zou hij dat antwoord nooit accepteren, en dan zijn alle pogingen verder vergeefs.
Hij is lief en goed voor me, maar toch moet ik iets heel erg missen dat ik me zo heb laten gaan. Dat ik bereid was alle risico's te nemen in mijn verliefdheid. En ik heb het ook alleen maar opgebiecht omdat ik stuk zit van verdriet - als de vlam het niet had uitgemaakt had ik een dezer dagen met hem in een hotelbed gelegen, denk ik zo.
En wat ik ook bedenk, wat het zou kunnen zijn dat ik zo mis, iedere andere invulling dan verdergaan met de vlam wijs ik op dit moment volledig af. Ik wil hem. Hij is alleen onbereikbaar geworden. Niet alleen als minnaar, of zelfs als partner, maar ook als vriend of kennis. Die pijn moet gewoon eerst slijten.
Ik heb overigens gelijk zijn contactgegevens verwijderd, alle mails weggegooid (behalve mijn archiefbestand, maar ik open dat niet) en hem verwijderd van mijn vriendenlijst op fb. Zodat ik niet meer in de verleiding kom steeds te kijken wanneer hij online is.
En nu moet ik dat verdriet zien te overleven. Valt niet mee. Ik heb hoofdpijn, voel me ziek en misselijk, en moet zomaar ineens huilen. Alles, alles, alles doet mij aan de vlam denken. Plekken waar wij zijn geweest, liedjes waarover wij naar elkaar gemaild hebben, de herinneringen overvallen mij op de meest onmogelijke momenten en dat is als een mes in mijn hart.
Kut zeg.
woensdag 27 augustus 2014 om 20:34
Blauwevrouw.. Probeer niet beide emoties tegelijk op te lossen.. Dat gaat je nooit lukken. Je kunt van uit hier niet direct aan je nr1 relatie gaan werken.. Daar moet je je voor 100 % voor in kunnen zetten en dat red je nu niet.. Accepteer eerst de pijn van het verlies, zijn keuze (al vind ik het laf dat hij je op vriendschappelijk vlak ook direct laat stikken) en neem daarna de tijd om te bedenken of, en hoe, je met je nr1 verder wil
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
woensdag 27 augustus 2014 om 20:35
quote:blauwevrouw schreef op 27 augustus 2014 @ 19:44:
@Johan: wat een rotsituatie. Het enige dat je kunt doen, is haar toch met rust laten. Zij heeft (voor nu) haar keuze gemaakt. En al is het lullig dat deze affaire jouw relatie heeft gekost, er is geen reden dat er nog een tweede gezin voor op de schop moet. Laat haar dus de ruimte om te doen wat goed en juist is. Hoe moeilijk dat voor jou ook is. En ik kan me daar echt wel iets bij voorstellen...
Ben ik weer, voor mijn schrijf-het-van-je-af moment. Lang verhaal.
Ik heb vanmorgen een afscheidsmail van de vlam gekregen. Begon ermee dat hij mijn nr1 groot gelijk geeft boos te zijn. Alleen het dreigement dat hij schijnbaar heeft geuit (ik weet niet wat, waarschijnlijk dat mijn vriend zijn nr1 zou informeren als hij niet bij mij uit de buurt bleef of zoiets) is nogal verkeerd gevallen. Nog weer iets waar ik boos over ben, dat dóé je niet.
Daarna was hij super-, superduidelijk dat hij voor zijn vriendin kiest en niet voor mij. En dat ik voor mijn vriend moet kiezen en niet voor hem.
En tot slot dat hij iedere verdere vorm van contact tussen ons uitsluit. Vaarwel, het ga je goed.
Die kwam aan. Ik voelde de grond onder mij wegzakken, had amper nog gevoel in mijn benen. Ik ben blij voor hem, dat hij zijn prioriteiten zo helder heeft, dat hij vol overtuiging voor zijn vriendin kiest en mij zo kan uit zetten. Maar voor mij is het anders. Ik zie mijn nr1 pijn lijden, en dat vind ik vreselijk rot voor hem. Maar de enige pijn die ik voel is die van het liefdesverdriet om de vlam.
Godsonmogelijke opgave om vanuit die pijn aan het werk te gaan met onze relatie. Nr1 heeft het mij eigenlijk per direct al vergeven, ook al is hij ook boos omdat ik zo achter zijn rug om verder ben gegaan. Hij wil alleen weten of ik echt met hem verder wil. Niet omdat het moet, maar of ik dat echt wil. Ik heb gezegd van wel - ieder ander antwoord zou hem nog meer pijn doen. Maar de waarheid is dat ik het niet weet. Ik wil verder werken aan onze relatie omdat ik vind dat ik het voor onze kinderen moet doen. Alleen zou hij dat antwoord nooit accepteren, en dan zijn alle pogingen verder vergeefs.
Hij is lief en goed voor me, maar toch moet ik iets heel erg missen dat ik me zo heb laten gaan. Dat ik bereid was alle risico's te nemen in mijn verliefdheid. En ik heb het ook alleen maar opgebiecht omdat ik stuk zit van verdriet - als de vlam het niet had uitgemaakt had ik een dezer dagen met hem in een hotelbed gelegen, denk ik zo.
En wat ik ook bedenk, wat het zou kunnen zijn dat ik zo mis, iedere andere invulling dan verdergaan met de vlam wijs ik op dit moment volledig af. Ik wil hem. Hij is alleen onbereikbaar geworden. Niet alleen als minnaar, of zelfs als partner, maar ook als vriend of kennis. Die pijn moet gewoon eerst slijten.
Ik heb overigens gelijk zijn contactgegevens verwijderd, alle mails weggegooid (behalve mijn archiefbestand, maar ik open dat niet) en hem verwijderd van mijn vriendenlijst op fb. Zodat ik niet meer in de verleiding kom steeds te kijken wanneer hij online is.
En nu moet ik dat verdriet zien te overleven. Valt niet mee. Ik heb hoofdpijn, voel me ziek en misselijk, en moet zomaar ineens huilen. Alles, alles, alles doet mij aan de vlam denken. Plekken waar wij zijn geweest, liedjes waarover wij naar elkaar gemaild hebben, de herinneringen overvallen mij op de meest onmogelijke momenten en dat is als een mes in mijn hart.
Kut zeg.Heel veel sterkte BlauwVrouw.
@Johan: wat een rotsituatie. Het enige dat je kunt doen, is haar toch met rust laten. Zij heeft (voor nu) haar keuze gemaakt. En al is het lullig dat deze affaire jouw relatie heeft gekost, er is geen reden dat er nog een tweede gezin voor op de schop moet. Laat haar dus de ruimte om te doen wat goed en juist is. Hoe moeilijk dat voor jou ook is. En ik kan me daar echt wel iets bij voorstellen...
Ben ik weer, voor mijn schrijf-het-van-je-af moment. Lang verhaal.
Ik heb vanmorgen een afscheidsmail van de vlam gekregen. Begon ermee dat hij mijn nr1 groot gelijk geeft boos te zijn. Alleen het dreigement dat hij schijnbaar heeft geuit (ik weet niet wat, waarschijnlijk dat mijn vriend zijn nr1 zou informeren als hij niet bij mij uit de buurt bleef of zoiets) is nogal verkeerd gevallen. Nog weer iets waar ik boos over ben, dat dóé je niet.
Daarna was hij super-, superduidelijk dat hij voor zijn vriendin kiest en niet voor mij. En dat ik voor mijn vriend moet kiezen en niet voor hem.
En tot slot dat hij iedere verdere vorm van contact tussen ons uitsluit. Vaarwel, het ga je goed.
Die kwam aan. Ik voelde de grond onder mij wegzakken, had amper nog gevoel in mijn benen. Ik ben blij voor hem, dat hij zijn prioriteiten zo helder heeft, dat hij vol overtuiging voor zijn vriendin kiest en mij zo kan uit zetten. Maar voor mij is het anders. Ik zie mijn nr1 pijn lijden, en dat vind ik vreselijk rot voor hem. Maar de enige pijn die ik voel is die van het liefdesverdriet om de vlam.
Godsonmogelijke opgave om vanuit die pijn aan het werk te gaan met onze relatie. Nr1 heeft het mij eigenlijk per direct al vergeven, ook al is hij ook boos omdat ik zo achter zijn rug om verder ben gegaan. Hij wil alleen weten of ik echt met hem verder wil. Niet omdat het moet, maar of ik dat echt wil. Ik heb gezegd van wel - ieder ander antwoord zou hem nog meer pijn doen. Maar de waarheid is dat ik het niet weet. Ik wil verder werken aan onze relatie omdat ik vind dat ik het voor onze kinderen moet doen. Alleen zou hij dat antwoord nooit accepteren, en dan zijn alle pogingen verder vergeefs.
Hij is lief en goed voor me, maar toch moet ik iets heel erg missen dat ik me zo heb laten gaan. Dat ik bereid was alle risico's te nemen in mijn verliefdheid. En ik heb het ook alleen maar opgebiecht omdat ik stuk zit van verdriet - als de vlam het niet had uitgemaakt had ik een dezer dagen met hem in een hotelbed gelegen, denk ik zo.
En wat ik ook bedenk, wat het zou kunnen zijn dat ik zo mis, iedere andere invulling dan verdergaan met de vlam wijs ik op dit moment volledig af. Ik wil hem. Hij is alleen onbereikbaar geworden. Niet alleen als minnaar, of zelfs als partner, maar ook als vriend of kennis. Die pijn moet gewoon eerst slijten.
Ik heb overigens gelijk zijn contactgegevens verwijderd, alle mails weggegooid (behalve mijn archiefbestand, maar ik open dat niet) en hem verwijderd van mijn vriendenlijst op fb. Zodat ik niet meer in de verleiding kom steeds te kijken wanneer hij online is.
En nu moet ik dat verdriet zien te overleven. Valt niet mee. Ik heb hoofdpijn, voel me ziek en misselijk, en moet zomaar ineens huilen. Alles, alles, alles doet mij aan de vlam denken. Plekken waar wij zijn geweest, liedjes waarover wij naar elkaar gemaild hebben, de herinneringen overvallen mij op de meest onmogelijke momenten en dat is als een mes in mijn hart.
Kut zeg.Heel veel sterkte BlauwVrouw.
woensdag 27 augustus 2014 om 20:49
High : ik heb een prima seksleven met mijn nr1 , mijn onrust komt niet door onvrede in de relatie maar zit in mij , daar kun je lang of kort over praten maar is voor nu zoals het is. Ik heb sowieso niet de behoefte om mijn hele gevoelsleven te delen met mijn partner of minnaar etc Ik deel voldoende maar ben ook nog van mezelf 
