Seks
alle pijlers
Minnaartopic deel 18
vrijdag 10 augustus 2012 om 11:54
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten. Op dit topic schrijven we over de issues die het hebben van een minnaar met zich meebrengt. Gevoels- en communicatiekwesties maar ook hoe geweldig, leuk en heerlijk het kan zijn.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
zaterdag 22 september 2012 om 17:49
He Silvia,
Wat rot voor je. Ik weet hoe het is, ja. Misschien was het ook nog gewoon te vroeg voor je. Neem je tijd, het is niet anders. Rebounden kan volgens mij best helpen, maar misschien later.
Weet je, iemand zei tegen mij: Het wordt iedere dag beter. Iedere dag heb je een stukje minder pijn (thanks Iddan). En zo is het. Sterkte meis. X
Wat rot voor je. Ik weet hoe het is, ja. Misschien was het ook nog gewoon te vroeg voor je. Neem je tijd, het is niet anders. Rebounden kan volgens mij best helpen, maar misschien later.
Weet je, iemand zei tegen mij: Het wordt iedere dag beter. Iedere dag heb je een stukje minder pijn (thanks Iddan). En zo is het. Sterkte meis. X
zaterdag 22 september 2012 om 19:30
Verstandig? Ik niet hoor! Ik vlieg vaak genoeg uit de bocht!
Heb er nog eens over nagedacht en het lege gevoel had ik vooral toen ik brak met FB en ik er eigenlijk met niemand over kon praten. Het was mijn verdriet, maar eigenlijk bestond het officieel niet. Nu houd ik in die zin niet van FB, ik geef wel veel om hem en we kunnen elkaar nog steeds niet missen (al is het contact nu platonisch, hebben we afgesproken).
Maar dat vond ik het ergste moment. De breuk en dan het verdriet dat ik niet echt kwijt kon.
Het contact met mijn minnaar van hier heeft me nooit een leeg of hol gevoel gegeven, ook niet als hij na een intieme date weer naar huis gaat en naast zijn vrouw gaat liggen. Op de een of andere manier, staat dat deel los van 'ons' voor mijn gevoel. Net als dat zijn liefde voor haar, anders is dan zijn liefde voor mij.
Heb er nog eens over nagedacht en het lege gevoel had ik vooral toen ik brak met FB en ik er eigenlijk met niemand over kon praten. Het was mijn verdriet, maar eigenlijk bestond het officieel niet. Nu houd ik in die zin niet van FB, ik geef wel veel om hem en we kunnen elkaar nog steeds niet missen (al is het contact nu platonisch, hebben we afgesproken).
Maar dat vond ik het ergste moment. De breuk en dan het verdriet dat ik niet echt kwijt kon.
Het contact met mijn minnaar van hier heeft me nooit een leeg of hol gevoel gegeven, ook niet als hij na een intieme date weer naar huis gaat en naast zijn vrouw gaat liggen. Op de een of andere manier, staat dat deel los van 'ons' voor mijn gevoel. Net als dat zijn liefde voor haar, anders is dan zijn liefde voor mij.
zaterdag 22 september 2012 om 19:35
quote:noppies schreef op 22 september 2012 @ 19:30:
Het contact met mijn minnaar van hier heeft me nooit een leeg of hol gevoel gegeven, ook niet als hij na een intieme date weer naar huis gaat en naast zijn vrouw gaat liggen. Op de een of andere manier, staat dat deel los van 'ons' voor mijn gevoel. Net als dat zijn liefde voor haar, anders is dan zijn liefde voor mij.In de tijd dat ik mijn minnaar had heb ik nooit een rotgevoel gehad vanwege zijn vrouw. Eigenlijk kreeg ik een vervelender gevoel van het feit dat hij nog andere minnaressen had. Rationeel vond ik dat onzin, maar gevoelsmatig vond ik het wel naar.
Het contact met mijn minnaar van hier heeft me nooit een leeg of hol gevoel gegeven, ook niet als hij na een intieme date weer naar huis gaat en naast zijn vrouw gaat liggen. Op de een of andere manier, staat dat deel los van 'ons' voor mijn gevoel. Net als dat zijn liefde voor haar, anders is dan zijn liefde voor mij.In de tijd dat ik mijn minnaar had heb ik nooit een rotgevoel gehad vanwege zijn vrouw. Eigenlijk kreeg ik een vervelender gevoel van het feit dat hij nog andere minnaressen had. Rationeel vond ik dat onzin, maar gevoelsmatig vond ik het wel naar.
zaterdag 22 september 2012 om 19:51
Vlammetje, het ging over liefde voor je minnaar. Of je van een minnaar kunt houden, omdat het eigenlijk zo zonder doel is. Je ziet alleen de positieve en mooie kanten van iemand en uiteindelijk stapt hij naast zijn vrouw in bed.
Ik geloof niet dat mijn liefde voor mijn minnaar daar 'last' van heeft.
Ik geloof niet dat mijn liefde voor mijn minnaar daar 'last' van heeft.
zaterdag 22 september 2012 om 20:00
Ja, dat snap ik. Daar haakte ik ook eigenlijk op in. Voor mij was de liefde die hij voor zijn vrouw had ook iets anders dan wat wij deelden. Mijn gevoel voor hem was ook anders dan het gevoel dat ik destijds voor mijn eigen partner had. Anders, maar ook heel hevig. Ik kon me ook geen voorstelling maken van de gedachte dat het voorbij zou gaan, dat leek me vreselijk!
Ik denk ook dat het niet doelloos is, het geeft iets extra's. maar maakt het tegelijkertijd ook moeilijker...
Ik denk ook dat het niet doelloos is, het geeft iets extra's. maar maakt het tegelijkertijd ook moeilijker...
zaterdag 22 september 2012 om 22:30
quote:Allegaartje schreef op 21 september 2012 @ 23:57:
[...]
@Roodhaarr..spannende opbouw zo! Is dit nog steeds die gebonden meneer waar je eerst nog even over na moest denken? Een affaire op het werk is wel link, dus zorg vooral dat je uit het roddelcircuit blijft... ook een goede reden om de bezemkast te vermijden.
En zoals Zij zegt... als je verliefd wordt, hoeft er nog steeds geen brand te ontstaan hoor !
Inderdaad, nog steeds die gebonden man. Dat is ook een stukje dat ik weliswaar geparkeerd heb, maar dat niet weg is.
Het zijn verschillende dingen die me (een beetje) bezighouden:
- hij is getrouwd en zijn vrouw weet van niets
- ga ik mijn hoofd niet verliezen als ik verliefd zou worden (kan het me dan overkomen dat ik redeloos ga denken en mijn huwelijk op het spel zou zetten)
- gaat dit niet uitlekken op het werk, en zo ja, wat zou dat voor reprimande opleveren?
- als er een einde aan komt: hoe knallend wordt dat op het werk?
Ik lees hier al jaren. Ik ken heel wat voorbeelden waar men van tevoren oprecht dacht dat er geen risico of bedreiging was....Waarbij men er serieus van overtuigd was alles onder controle te hebben. Ondanks alle waarschuwingen van anderen.
Ik heb nu ook de neiging dat te denken. Maar ja, dat dachten anderen ook, dus zijn die gedachten eigenlijk niet het gevolg van de wens? Maak ik mezelf niet iets wijs, omdat ik het te leuk vind om er mee te stoppen?
Gelukkig kan ik hier ook met mijn man over praten. Ik denk wel dat dat me ook helpt. Ik heb gelukkig geen enkele twijfel over mijn huweljk. Ooit waren we ook bang dat we iets stoms deden met kiezen voor swingen. Dat doen we nu al 10 jaar. Mijn man heeft een paar keer korte affaires gehad en dat was ook geen probleem. Maar goed, nu doe ik misschien wel net wat ik niet wil: mezelf geruststellen.
[...]
@Roodhaarr..spannende opbouw zo! Is dit nog steeds die gebonden meneer waar je eerst nog even over na moest denken? Een affaire op het werk is wel link, dus zorg vooral dat je uit het roddelcircuit blijft... ook een goede reden om de bezemkast te vermijden.
En zoals Zij zegt... als je verliefd wordt, hoeft er nog steeds geen brand te ontstaan hoor !
Inderdaad, nog steeds die gebonden man. Dat is ook een stukje dat ik weliswaar geparkeerd heb, maar dat niet weg is.
Het zijn verschillende dingen die me (een beetje) bezighouden:
- hij is getrouwd en zijn vrouw weet van niets
- ga ik mijn hoofd niet verliezen als ik verliefd zou worden (kan het me dan overkomen dat ik redeloos ga denken en mijn huwelijk op het spel zou zetten)
- gaat dit niet uitlekken op het werk, en zo ja, wat zou dat voor reprimande opleveren?
- als er een einde aan komt: hoe knallend wordt dat op het werk?
Ik lees hier al jaren. Ik ken heel wat voorbeelden waar men van tevoren oprecht dacht dat er geen risico of bedreiging was....Waarbij men er serieus van overtuigd was alles onder controle te hebben. Ondanks alle waarschuwingen van anderen.
Ik heb nu ook de neiging dat te denken. Maar ja, dat dachten anderen ook, dus zijn die gedachten eigenlijk niet het gevolg van de wens? Maak ik mezelf niet iets wijs, omdat ik het te leuk vind om er mee te stoppen?
Gelukkig kan ik hier ook met mijn man over praten. Ik denk wel dat dat me ook helpt. Ik heb gelukkig geen enkele twijfel over mijn huweljk. Ooit waren we ook bang dat we iets stoms deden met kiezen voor swingen. Dat doen we nu al 10 jaar. Mijn man heeft een paar keer korte affaires gehad en dat was ook geen probleem. Maar goed, nu doe ik misschien wel net wat ik niet wil: mezelf geruststellen.
zaterdag 22 september 2012 om 22:45
quote:samarinde schreef op 22 september 2012 @ 10:34:
[...]
O, wat een mooi verhaal! Ik ervaar het precies zo: de spanning, het uitgestelde verlangen, de frustratie (die ook lekker kan zijn, hoewel niet altijd) en de ruimte om er in je verbeelding veel méér van te maken dan het is. Ik denk altijd dat de realiteit het niet haalt bij de fantasie, dus dat is ook een reden om het te blijven uitstellen, want wat als het tegenvalt?
Ja, dat zei ik ook al tegen mijn man, stel nou dat het tegenvalt? Dan zit ik vervolgens met een kater van de waardeloze sex. Hoe ik dan tijdens vergaderingen naar hem kijk. LOL
quote:Ik denk trouwens dat het grote verschil met jouw swingpartners is dat deze man zoveel van je aandacht in beslag neemt. En dat is altijd verontrustend; ik voel me ook schuldig over de vele, vele gedachten die ik heb over een andere man. Daardoor komt het gevaarlijk dicht in de buurt van een verliefdheid, want ik denk voortdurend aan hem.
Ja, hij is ook voortdurend in mijn hoofd. En ik blijkbaar ook in het zijne (dat zegt hij tenminste). Toch is het geen verliefdheid. Ik ben vaak genoeg verliefd geweest en dit voelt anders. Ik heb wel sexfantasien over hem, maar geen fantasieen over een leven samen. We hebben het wel besproken: stel dat we elkaar hadden leren kennen als we allebei vrijgezelf waren. Hij zou dan wel het type zijn voor relatiemateriaal. Maar ik ben niet bezig met die gedachte
.
quote:De jacht is het mooiste deel, dat vind ik ook. Dat spel geeft kleur aan het leven, ook op momenten dat hij niet in beeld is... gewoon: de film nog eens afdraaien, wat zei hij, hoe keek hij? Die fase kan mij niet lang genoeg duren.
Hahaha, ja, dat ken ik. Ik kan het moment van de eerste zoen beeldje voor beeldje afspelen. Net zoals al die andere momenten. Die blik in zijn ogen, die maakt me zelfs week als hij niet in de buurt is.
quote:Wat er gebeurt als jullie samen in bed belanden, kun je nooit voorspellen. Ik heb voor mezelf nog niet eens bepaald of ik dat wel durf. Of wil. Ik ken mezelf goed genoeg om te weten wat IK wil, maar het probleem met dit soort dingen is dat er twee mensen bij betrokken zijn, en je kunt niet inschatten hoe die ander gaat reageren. Hoe hij met zijn gevoelens omgaat. Dat maakt het link. Misschien ben jij wel sterk genoeg om je handen niet te branden, maar is hij dat ook?
Dankjewel: heb ik nog iets om me zorgen over te maken.... .Ik weet inmiddels dat ik niet zijn eerste affaire ben. Die vorige is rustig geeindigd. Tenminste dat zegt hij, hahaha. Maar gezien de manier waarop hij over haar praat, denk ik wel dat dit waar is. Ik heb al een jaar samenwerken en lange gesprekken met hem gehad voor dit alles. Het past wel bij zijn persoonlijkheid.
Maar goed: ik weet wat de verstandige keuze zou zijn, en blijkbaar ga ik die niet volgen.....
[...]
O, wat een mooi verhaal! Ik ervaar het precies zo: de spanning, het uitgestelde verlangen, de frustratie (die ook lekker kan zijn, hoewel niet altijd) en de ruimte om er in je verbeelding veel méér van te maken dan het is. Ik denk altijd dat de realiteit het niet haalt bij de fantasie, dus dat is ook een reden om het te blijven uitstellen, want wat als het tegenvalt?
Ja, dat zei ik ook al tegen mijn man, stel nou dat het tegenvalt? Dan zit ik vervolgens met een kater van de waardeloze sex. Hoe ik dan tijdens vergaderingen naar hem kijk. LOL
quote:Ik denk trouwens dat het grote verschil met jouw swingpartners is dat deze man zoveel van je aandacht in beslag neemt. En dat is altijd verontrustend; ik voel me ook schuldig over de vele, vele gedachten die ik heb over een andere man. Daardoor komt het gevaarlijk dicht in de buurt van een verliefdheid, want ik denk voortdurend aan hem.
Ja, hij is ook voortdurend in mijn hoofd. En ik blijkbaar ook in het zijne (dat zegt hij tenminste). Toch is het geen verliefdheid. Ik ben vaak genoeg verliefd geweest en dit voelt anders. Ik heb wel sexfantasien over hem, maar geen fantasieen over een leven samen. We hebben het wel besproken: stel dat we elkaar hadden leren kennen als we allebei vrijgezelf waren. Hij zou dan wel het type zijn voor relatiemateriaal. Maar ik ben niet bezig met die gedachte
.
quote:De jacht is het mooiste deel, dat vind ik ook. Dat spel geeft kleur aan het leven, ook op momenten dat hij niet in beeld is... gewoon: de film nog eens afdraaien, wat zei hij, hoe keek hij? Die fase kan mij niet lang genoeg duren.
Hahaha, ja, dat ken ik. Ik kan het moment van de eerste zoen beeldje voor beeldje afspelen. Net zoals al die andere momenten. Die blik in zijn ogen, die maakt me zelfs week als hij niet in de buurt is.
quote:Wat er gebeurt als jullie samen in bed belanden, kun je nooit voorspellen. Ik heb voor mezelf nog niet eens bepaald of ik dat wel durf. Of wil. Ik ken mezelf goed genoeg om te weten wat IK wil, maar het probleem met dit soort dingen is dat er twee mensen bij betrokken zijn, en je kunt niet inschatten hoe die ander gaat reageren. Hoe hij met zijn gevoelens omgaat. Dat maakt het link. Misschien ben jij wel sterk genoeg om je handen niet te branden, maar is hij dat ook?
Dankjewel: heb ik nog iets om me zorgen over te maken.... .Ik weet inmiddels dat ik niet zijn eerste affaire ben. Die vorige is rustig geeindigd. Tenminste dat zegt hij, hahaha. Maar gezien de manier waarop hij over haar praat, denk ik wel dat dit waar is. Ik heb al een jaar samenwerken en lange gesprekken met hem gehad voor dit alles. Het past wel bij zijn persoonlijkheid.
Maar goed: ik weet wat de verstandige keuze zou zijn, en blijkbaar ga ik die niet volgen.....
zondag 23 september 2012 om 00:01
@Inez... zit je iets dwars w.b.t. je minnaar? Of heb je hem misschien gewoon te lang niet gezien? Ik mag aannemen dat als hij zegt dat hij van je houdt dat hij dat laat zien, binnen de mogelijkheden die een minnaarrelatie te bieden heeft, toch?
@Roodhaarr... dat zijn allemaal hele verstandige vragen! Als je zonder risico's wilt leven, kan je beter geen minnaarrelatie aangaan. Of even bij de vergelijking van de zwarte piste: als je echt zeker wil zijn dat je ongeschonden beneden komt, kan je beter de lift terug nemen.
Ik denk dat je een zwarte piste heel goed af kunt skiën, als je je maar bewust bent van de gevaren. Doe het niet onbezonnen, loop niet te hard van stapel, let op je snelheid, wees beheerst in de bochten en vergeet niet op tijd te remmen als je de controle dreigt te verliezen.
Een minnaarrelatie is ook een kwestie van 'je kop erbij houden'. Het is bijzonder onwenselijk (o.a. gezien zijn thuissituatie) dat collega's ervan weten, dus zorg gewoon dat niemand het kan opmerken; Het is mogelijk dat je gevoelens ontwikkelt, maar zet er een punt achter als het je nr.1. relatie bedreigt; Het is ook mogelijk dat de relatie strandt, dus ga op zoek naar een andere werkplek als je niet meer professioneel met elkaar kunt omgaan.
Ik denk dat je het heel goed op een rijtje hebt allemaal... De risico's die je noemt zijn te overzien en goed te managen. Als het voor je gevoel ook goed zit.... zou ik er gewoon voor gaan, als ik jou was.
@Roodhaarr... dat zijn allemaal hele verstandige vragen! Als je zonder risico's wilt leven, kan je beter geen minnaarrelatie aangaan. Of even bij de vergelijking van de zwarte piste: als je echt zeker wil zijn dat je ongeschonden beneden komt, kan je beter de lift terug nemen.
Ik denk dat je een zwarte piste heel goed af kunt skiën, als je je maar bewust bent van de gevaren. Doe het niet onbezonnen, loop niet te hard van stapel, let op je snelheid, wees beheerst in de bochten en vergeet niet op tijd te remmen als je de controle dreigt te verliezen.
Een minnaarrelatie is ook een kwestie van 'je kop erbij houden'. Het is bijzonder onwenselijk (o.a. gezien zijn thuissituatie) dat collega's ervan weten, dus zorg gewoon dat niemand het kan opmerken; Het is mogelijk dat je gevoelens ontwikkelt, maar zet er een punt achter als het je nr.1. relatie bedreigt; Het is ook mogelijk dat de relatie strandt, dus ga op zoek naar een andere werkplek als je niet meer professioneel met elkaar kunt omgaan.
Ik denk dat je het heel goed op een rijtje hebt allemaal... De risico's die je noemt zijn te overzien en goed te managen. Als het voor je gevoel ook goed zit.... zou ik er gewoon voor gaan, als ik jou was.
zondag 23 september 2012 om 00:16
quote:Allegaartje schreef op 23 september 2012 @ 00:01:
Of even bij de vergelijking van de zwarte piste: als je echt zeker wil zijn dat je ongeschonden beneden komt, kan je beter de lift terug nemen.
Ik denk dat je een zwarte piste heel goed af kunt skiën, als je je maar bewust bent van de gevaren. Doe het niet onbezonnen, loop niet te hard van stapel, let op je snelheid, wees beheerst in de bochten en vergeet niet op tijd te remmen als je de controle dreigt te verliezen.
Ja, dat is een goede vergelijking. Ik ski, ik rijd motor en ik swing. Alledrie activiteiten die iets meer risico hebben dan klaverjassen tegen een duppie per rondje inzet.
Bij die andere hobbies neem ik ook veilgheidsmaatregelen, maar ik laat ze niet gaan. Daarvoor is het nu eenmaal te leuk
Of even bij de vergelijking van de zwarte piste: als je echt zeker wil zijn dat je ongeschonden beneden komt, kan je beter de lift terug nemen.
Ik denk dat je een zwarte piste heel goed af kunt skiën, als je je maar bewust bent van de gevaren. Doe het niet onbezonnen, loop niet te hard van stapel, let op je snelheid, wees beheerst in de bochten en vergeet niet op tijd te remmen als je de controle dreigt te verliezen.
Ja, dat is een goede vergelijking. Ik ski, ik rijd motor en ik swing. Alledrie activiteiten die iets meer risico hebben dan klaverjassen tegen een duppie per rondje inzet.
Bij die andere hobbies neem ik ook veilgheidsmaatregelen, maar ik laat ze niet gaan. Daarvoor is het nu eenmaal te leuk
zondag 23 september 2012 om 01:41
quote:Roodhaarr schreef op 22 september 2012 @ 22:45:
Ja, hij is ook voortdurend in mijn hoofd. En ik blijkbaar ook in het zijne (dat zegt hij tenminste). Toch is het geen verliefdheid. Ik ben vaak genoeg verliefd geweest en dit voelt anders. Ik heb wel sexfantasien over hem, maar geen fantasieen over een leven samen. We hebben het wel besproken: stel dat we elkaar hadden leren kennen als we allebei vrijgezelf waren. Hij zou dan wel het type zijn voor relatiemateriaal. Maar ik ben niet bezig met die gedachte
O, dat is voor mij wel een eye-opener: dan ben ik ook niet verliefd! De man die ik op het oog heb, komt uit een totaal andere wereld dan ik; het zijn zelfs twee werelden die elkaar normaal nooit kruisen, zeg maar. Toeval, dus.
We hebben volgens mij ook nauwelijks raakvlakken of gedeelde interesses, afgezien van de seksuele aantrekkingskracht dan, maar dat vind ik juist leuk. De mannen uit mijn eigen omgeving ken ik nou wel: goede baan, mooi huis, getrouwd, twee of drie kinderen... gaap. Deze man is... macho, en dat ken ik helemaal niet. En hij is het type waar alle meisjes voor vallen. Normaal interesseren dat soort mannen me niet, maar bij hem sloeg de bliksem in.
Om al deze redenen zou ik geen seconde overwegen om mijn leven met hem te delen, want hij lijkt me absoluut geen relatiemateriaal. Eerder my worst nightmare. Maar daarom val ik op hem. En het voelt wel als een verliefdheid. Misschien ben ik vooral verliefd op de situatie, of op de spanning, of op het sexy gevoel dat hij me geeft.quote:
Dankjewel: heb ik nog iets om me zorgen over te maken.... .Ik weet inmiddels dat ik niet zijn eerste affaire ben. Die vorige is rustig geeindigd. Tenminste dat zegt hij, hahaha. Maar gezien de manier waarop hij over haar praat, denk ik wel dat dit waar is. Ik heb al een jaar samenwerken en lange gesprekken met hem gehad voor dit alles. Het past wel bij zijn persoonlijkheid.
Maar goed: ik weet wat de verstandige keuze zou zijn, en blijkbaar ga ik die niet volgen.....
Nee, verstandige keuzes zijn saai. Daarom zijn ze verstandig, en dat staat weer haaks op het meeslepende avontuur dat overspel nu eenmaal is.
Toch denk ik wel dat je, juist omdat je er goed over nadenkt, een soort slag om de arm houdt. Je komt niet over als iemand die zich totaal verblind in het diepe stort. Ik heb voor mezelf in elk geval besloten dat ik, mocht hij een keer een move maken (ik wacht nog steeds, al zijn de voortekenen gunstig...), heel voorzichtig te werk zal gaan. Ik gooi me er niet zo maar in. Te link, en ik wil sowieso een aantal dingen uitsluiten. Dat hij erover gaat praten, bijvoorbeeld. Dat kan ik niet inschatten, en dat zou voor mij meteen de deur dichtdoen. (Ik zie hem altijd in een omgeving waar veel vrienden van mij komen, en mijn man komt er zelf trouwens ook). Hij is zelf single, dus voor hem staat er minder op het spel...
Voor jou en je collega staat jullie baan op het spel, dus dat maakt het al gelijkwaardiger: als de één hangt, hangt de ander ook. Jouw collega is dan weer in het nadeel omdat zijn vrouw het niet weet. Dat probleem zou bij mij ook spelen, en om de een of andere reden bevalt me dat niet - die ongelijkwaardigheid, bedoel ik, want ik ben dan wel de zwakke schakel...
Ja, hij is ook voortdurend in mijn hoofd. En ik blijkbaar ook in het zijne (dat zegt hij tenminste). Toch is het geen verliefdheid. Ik ben vaak genoeg verliefd geweest en dit voelt anders. Ik heb wel sexfantasien over hem, maar geen fantasieen over een leven samen. We hebben het wel besproken: stel dat we elkaar hadden leren kennen als we allebei vrijgezelf waren. Hij zou dan wel het type zijn voor relatiemateriaal. Maar ik ben niet bezig met die gedachte
O, dat is voor mij wel een eye-opener: dan ben ik ook niet verliefd! De man die ik op het oog heb, komt uit een totaal andere wereld dan ik; het zijn zelfs twee werelden die elkaar normaal nooit kruisen, zeg maar. Toeval, dus.
We hebben volgens mij ook nauwelijks raakvlakken of gedeelde interesses, afgezien van de seksuele aantrekkingskracht dan, maar dat vind ik juist leuk. De mannen uit mijn eigen omgeving ken ik nou wel: goede baan, mooi huis, getrouwd, twee of drie kinderen... gaap. Deze man is... macho, en dat ken ik helemaal niet. En hij is het type waar alle meisjes voor vallen. Normaal interesseren dat soort mannen me niet, maar bij hem sloeg de bliksem in.
Om al deze redenen zou ik geen seconde overwegen om mijn leven met hem te delen, want hij lijkt me absoluut geen relatiemateriaal. Eerder my worst nightmare. Maar daarom val ik op hem. En het voelt wel als een verliefdheid. Misschien ben ik vooral verliefd op de situatie, of op de spanning, of op het sexy gevoel dat hij me geeft.quote:
Dankjewel: heb ik nog iets om me zorgen over te maken.... .Ik weet inmiddels dat ik niet zijn eerste affaire ben. Die vorige is rustig geeindigd. Tenminste dat zegt hij, hahaha. Maar gezien de manier waarop hij over haar praat, denk ik wel dat dit waar is. Ik heb al een jaar samenwerken en lange gesprekken met hem gehad voor dit alles. Het past wel bij zijn persoonlijkheid.
Maar goed: ik weet wat de verstandige keuze zou zijn, en blijkbaar ga ik die niet volgen.....
Nee, verstandige keuzes zijn saai. Daarom zijn ze verstandig, en dat staat weer haaks op het meeslepende avontuur dat overspel nu eenmaal is.
Toch denk ik wel dat je, juist omdat je er goed over nadenkt, een soort slag om de arm houdt. Je komt niet over als iemand die zich totaal verblind in het diepe stort. Ik heb voor mezelf in elk geval besloten dat ik, mocht hij een keer een move maken (ik wacht nog steeds, al zijn de voortekenen gunstig...), heel voorzichtig te werk zal gaan. Ik gooi me er niet zo maar in. Te link, en ik wil sowieso een aantal dingen uitsluiten. Dat hij erover gaat praten, bijvoorbeeld. Dat kan ik niet inschatten, en dat zou voor mij meteen de deur dichtdoen. (Ik zie hem altijd in een omgeving waar veel vrienden van mij komen, en mijn man komt er zelf trouwens ook). Hij is zelf single, dus voor hem staat er minder op het spel...
Voor jou en je collega staat jullie baan op het spel, dus dat maakt het al gelijkwaardiger: als de één hangt, hangt de ander ook. Jouw collega is dan weer in het nadeel omdat zijn vrouw het niet weet. Dat probleem zou bij mij ook spelen, en om de een of andere reden bevalt me dat niet - die ongelijkwaardigheid, bedoel ik, want ik ben dan wel de zwakke schakel...
zondag 23 september 2012 om 01:56
quote:sweetinez schreef op 22 september 2012 @ 09:47:
[...]
Ik vind het ook wel een verrijking. Maar geen houden van geloof ik. Ik geef om mijn minnaar, dat is een ding wat zeker is. Maar houden van is voor mij ook de schouder om op uit te janken, te proosten bij succes, samen gezapig op de bank zitten, of gewoon zwijgen maar precies weten wat er bij de ander speelt. En dat heb je gewoon niet bij een minnaar. Ik hou van jou is dan niet haalbaar.
En toch is het mogelijk..
Ik heb lang moeten vechten met mijn gevoelens, ik was verward, en soms ook wel van het padje af.. Maar ben er uiteindelijk wel uit gekomen.
Het enige wat hier ontbreekt is het gezapig bij elkaar op de bank hangen.. Maar verder delen we alles, steunen we elkaar bij leuke en absoluut niet leuke dingen, zijn we elkaars spiegel, en mag er zeker uitgejankt worden.. zeker ook bij niet minnaar items, van beide kanten..
Ik weet dat ik oprecht tegen hem kan zeggen "ik hou van jou" en zeg dat zo af en toe ook wel, en krijg dat ook terug. For better, and for worse, gaat hier wel op.. zo hebben we diepe dalen gekent, maar niet opgegeven.
Mis ik hem op het moment dat ik bij mijn nr1 ben? Nee, niet in de zin dat ik hem liever naast me heb dan mijn nr1.. ik mis hem als ik hem te lang niet gezien/gesproken heb, ik mis hem op bijzondere momenten, omdat ik hem erbij had willen hebben.. maar niet in plaats van.
We voelen het beiden eigenlijk als het hebben van 2 nrs 1..
[...]
Ik vind het ook wel een verrijking. Maar geen houden van geloof ik. Ik geef om mijn minnaar, dat is een ding wat zeker is. Maar houden van is voor mij ook de schouder om op uit te janken, te proosten bij succes, samen gezapig op de bank zitten, of gewoon zwijgen maar precies weten wat er bij de ander speelt. En dat heb je gewoon niet bij een minnaar. Ik hou van jou is dan niet haalbaar.
En toch is het mogelijk..
Ik heb lang moeten vechten met mijn gevoelens, ik was verward, en soms ook wel van het padje af.. Maar ben er uiteindelijk wel uit gekomen.
Het enige wat hier ontbreekt is het gezapig bij elkaar op de bank hangen.. Maar verder delen we alles, steunen we elkaar bij leuke en absoluut niet leuke dingen, zijn we elkaars spiegel, en mag er zeker uitgejankt worden.. zeker ook bij niet minnaar items, van beide kanten..
Ik weet dat ik oprecht tegen hem kan zeggen "ik hou van jou" en zeg dat zo af en toe ook wel, en krijg dat ook terug. For better, and for worse, gaat hier wel op.. zo hebben we diepe dalen gekent, maar niet opgegeven.
Mis ik hem op het moment dat ik bij mijn nr1 ben? Nee, niet in de zin dat ik hem liever naast me heb dan mijn nr1.. ik mis hem als ik hem te lang niet gezien/gesproken heb, ik mis hem op bijzondere momenten, omdat ik hem erbij had willen hebben.. maar niet in plaats van.
We voelen het beiden eigenlijk als het hebben van 2 nrs 1..
zondag 23 september 2012 om 10:27
We hebben het wel besproken: stel dat we elkaar hadden leren kennen als we allebei vrijgezelf waren. Hij zou dan wel het type zijn voor relatiemateriaal. Maar ik ben niet bezig met die gedachte
Roodhaar, spreek je jezelf hierboven niet tegen? Volgens mij ben je juist wel bezig met die gedachten, jullie hebben dit immers besproken?
.
Roodhaar, spreek je jezelf hierboven niet tegen? Volgens mij ben je juist wel bezig met die gedachten, jullie hebben dit immers besproken?
.
zondag 23 september 2012 om 11:32
quote:Rooss4 schreef op 23 september 2012 @ 10:27:
We hebben het wel besproken: stel dat we elkaar hadden leren kennen als we allebei vrijgezelf waren. Hij zou dan wel het type zijn voor relatiemateriaal. Maar ik ben niet bezig met die gedachte
Roodhaar, spreek je jezelf hierboven niet tegen? Volgens mij ben je juist wel bezig met die gedachten, jullie hebben dit immers besproken?
.
Nee, ik vond dat ik mezelf die vraag moest stellen om zeker te weten wat ik nu eigenlijk voelde. Toen we samen bespraken wat we van elkaar verwachtten, kwam dit dus ook boven. Niet in een zwijmelende, wensende vorm, maar vooral als een vaststelling dat hier geen wens onder zat. Het was bijna een zakelijk gesprek
Ik wilde dit met hem bespreken, juist omdat ik er zeker van wilde zijn dat hij geen onrealistische verwachtingen had, of diepere wensen voor de langetermijn. Want ik kan wel zeker weten dat ik niets anders wil: stel nu dat hij diep van binnen wel die verliefdheid zou voelen? Dan wordt het allemaal veel complexer, want ik kan en wil hem dat niet bieden. Zelfs niet de hoop.
We hebben het wel besproken: stel dat we elkaar hadden leren kennen als we allebei vrijgezelf waren. Hij zou dan wel het type zijn voor relatiemateriaal. Maar ik ben niet bezig met die gedachte
Roodhaar, spreek je jezelf hierboven niet tegen? Volgens mij ben je juist wel bezig met die gedachten, jullie hebben dit immers besproken?
.
Nee, ik vond dat ik mezelf die vraag moest stellen om zeker te weten wat ik nu eigenlijk voelde. Toen we samen bespraken wat we van elkaar verwachtten, kwam dit dus ook boven. Niet in een zwijmelende, wensende vorm, maar vooral als een vaststelling dat hier geen wens onder zat. Het was bijna een zakelijk gesprek
Ik wilde dit met hem bespreken, juist omdat ik er zeker van wilde zijn dat hij geen onrealistische verwachtingen had, of diepere wensen voor de langetermijn. Want ik kan wel zeker weten dat ik niets anders wil: stel nu dat hij diep van binnen wel die verliefdheid zou voelen? Dan wordt het allemaal veel complexer, want ik kan en wil hem dat niet bieden. Zelfs niet de hoop.
zondag 23 september 2012 om 11:44
Over die baan op het spel. Ik denk dat dit wel meevalt. We werken bij verschillende bedrijven aan een gezamenlijk project. Als dit uit zou komen, dan zal er vermoedelijk voor gekozen worden dat een van ons van dit project gehaald wordt. Voor mij zou dat geen ramp zijn, want ik moetnu al vaak projecten weigeren omdat ik er geen tijd voor heb. Geen sector waar de crisis speelt.
In onze organisatie (erg groot bedrijf) hebben we genoeg ervaring met relaties op het werk. Daar wordt meestal rustig mee omgegaan: overplaatsing, andere taken, klaar.
Ik zal er wel een naam door krijgen, tja, dat is dan het risico. Hou ik braaf geheim dat ik swing, blijkt dat ik een vreemdganger ben.
Voor hem is het grootste risico zijn huwelijk.
In dat opzicht is het ongelijkwaardig. Hoewel hij als man vermoedelijk eerder bewondering zou oogsten, en ik de afkeuring. Zo werkt het nu eenmaal.
In onze organisatie (erg groot bedrijf) hebben we genoeg ervaring met relaties op het werk. Daar wordt meestal rustig mee omgegaan: overplaatsing, andere taken, klaar.
Ik zal er wel een naam door krijgen, tja, dat is dan het risico. Hou ik braaf geheim dat ik swing, blijkt dat ik een vreemdganger ben.
Voor hem is het grootste risico zijn huwelijk.
In dat opzicht is het ongelijkwaardig. Hoewel hij als man vermoedelijk eerder bewondering zou oogsten, en ik de afkeuring. Zo werkt het nu eenmaal.
zondag 23 september 2012 om 12:00
quote:samarinde schreef op 23 september 2012 @ 01:41:
[...]
Om al deze redenen zou ik geen seconde overwegen om mijn leven met hem te delen, want hij lijkt me absoluut geen relatiemateriaal. Eerder my worst nightmare. Maar daarom val ik op hem. En het voelt wel als een verliefdheid. Misschien ben ik vooral verliefd op de situatie, of op de spanning, of op het sexy gevoel dat hij me geeft.
Ik denk dat het wel goed is om jezelf te onderzoeken op de oorzaken. Het is moeilijk om je eigen gevoel te analyseren, maar toch denk ik dat je een eind komt. Ik heb altijd geleerd dat dit je alleen overkomt als er iets mist in je relatie. Als ik mezelf die vraag stel, dan kan ik niets bedenken wat er mist in mijn relatie. Ik heb een geweldige man, betrouwbaar, ondersteunen, vol humor, we delen veel leuke dingen samen, de sex is nog steeds heerlijk. Elke dag als hij thuiskomt van zijn werk, ben ik weer blij. Kortom: volmaakt. Op 1 ding na: de jacht, de spanning, de nieuwsgierigheid naar het onbekende. Ik hoef nooit te twijfelen aan zijn liefde voor mij. Ik hoef hem niet meer voor me te winnen. Hij houdt onvoorwaardelijk van me. Ik ken hem zo goed, dat ik zelfs zijn verrassingen bijna kan voorspellen.
Ik denk dat mijn behoefte aan vreemde mannen hier dus zit. Ik heb die spanning nodig. Dus ja, het is misschien wel waar dat je dit alleen overkomt als je iets mist in een relatie. Maar hetgeen dat ik mis, kun je in een stabiele, ondersteunende langdurige relatie ook missen als kiespijn. Het zijn 2 zijden van dezelfde medaille. Je kunt ze niet allebei tegelijk hebben. Heb je de spanning en de onzekerheid, dan mist de rust en de zekerheid.
Kan het zijn dat er bij jou zoiets speelt?
Is er een mogelijkheid om met je man te onderzoeken wat er mogelijk is? Ik denk namelijk dat in veel langdurige relatie beide partners dit soort behoeften krijgen, maar dat iedereen zwijgt omdat ze ervanuitgaan dat de ander 'het nog niet begrijpt'
[...]
Om al deze redenen zou ik geen seconde overwegen om mijn leven met hem te delen, want hij lijkt me absoluut geen relatiemateriaal. Eerder my worst nightmare. Maar daarom val ik op hem. En het voelt wel als een verliefdheid. Misschien ben ik vooral verliefd op de situatie, of op de spanning, of op het sexy gevoel dat hij me geeft.
Ik denk dat het wel goed is om jezelf te onderzoeken op de oorzaken. Het is moeilijk om je eigen gevoel te analyseren, maar toch denk ik dat je een eind komt. Ik heb altijd geleerd dat dit je alleen overkomt als er iets mist in je relatie. Als ik mezelf die vraag stel, dan kan ik niets bedenken wat er mist in mijn relatie. Ik heb een geweldige man, betrouwbaar, ondersteunen, vol humor, we delen veel leuke dingen samen, de sex is nog steeds heerlijk. Elke dag als hij thuiskomt van zijn werk, ben ik weer blij. Kortom: volmaakt. Op 1 ding na: de jacht, de spanning, de nieuwsgierigheid naar het onbekende. Ik hoef nooit te twijfelen aan zijn liefde voor mij. Ik hoef hem niet meer voor me te winnen. Hij houdt onvoorwaardelijk van me. Ik ken hem zo goed, dat ik zelfs zijn verrassingen bijna kan voorspellen.
Ik denk dat mijn behoefte aan vreemde mannen hier dus zit. Ik heb die spanning nodig. Dus ja, het is misschien wel waar dat je dit alleen overkomt als je iets mist in een relatie. Maar hetgeen dat ik mis, kun je in een stabiele, ondersteunende langdurige relatie ook missen als kiespijn. Het zijn 2 zijden van dezelfde medaille. Je kunt ze niet allebei tegelijk hebben. Heb je de spanning en de onzekerheid, dan mist de rust en de zekerheid.
Kan het zijn dat er bij jou zoiets speelt?
Is er een mogelijkheid om met je man te onderzoeken wat er mogelijk is? Ik denk namelijk dat in veel langdurige relatie beide partners dit soort behoeften krijgen, maar dat iedereen zwijgt omdat ze ervanuitgaan dat de ander 'het nog niet begrijpt'
zondag 23 september 2012 om 12:19
Komt niemand van jullie ooit in de verleiding nr 1 te verlaten voor nr 2? Ik denk er wel eens over. Er zijn wat dingen gebeurd waardoor ik vermoed dat nr 2 heel erg gek op me is en hij is single. Hij zegt het alleen niet.
Met nr 1 loopt het al tijden voor geen meter wn. Ik ben zooooo erg verliefd op nr 2. Spreek hem natuurlijk ook dagelijks en zie hem meerdere keren per week.
Mijn verstand Zegt het niet te doen maar mijn hart wil Zo graag bij nr 2 zijn...
Met nr 1 loopt het al tijden voor geen meter wn. Ik ben zooooo erg verliefd op nr 2. Spreek hem natuurlijk ook dagelijks en zie hem meerdere keren per week.
Mijn verstand Zegt het niet te doen maar mijn hart wil Zo graag bij nr 2 zijn...
zondag 23 september 2012 om 12:21
zondag 23 september 2012 om 12:28
quote:Roodhaarr schreef op 23 september 2012 @ 12:00:
Ik denk dat mijn behoefte aan vreemde mannen hier dus zit. Ik heb die spanning nodig. Dus ja, het is misschien wel waar dat je dit alleen overkomt als je iets mist in een relatie. Maar hetgeen dat ik mis, kun je in een stabiele, ondersteunende langdurige relatie ook missen als kiespijn. Het zijn 2 zijden van dezelfde medaille. Je kunt ze niet allebei tegelijk hebben. Heb je de spanning en de onzekerheid, dan mist de rust en de zekerheid.
Kan het zijn dat er bij jou zoiets speelt?
Is er een mogelijkheid om met je man te onderzoeken wat er mogelijk is? Ik denk namelijk dat in veel langdurige relatie beide partners dit soort behoeften krijgen, maar dat iedereen zwijgt omdat ze ervanuitgaan dat de ander 'het nog niet begrijpt'
Ik heb wel nagedacht over mijn plotselinge verlangen naar spanning en aandacht - dat, vooral - en ik vrees dat het te maken heeft met een teleurstelling die ik heb moeten verwerken op een heel ander gebied (werk), en waarvan ik heel hoge verwachtingen had. Die klap is hard aangekomen; het komt er eigenlijk op neer dat mijn toekomstdroom is verdampt, tenminste: zo voelt het nu. Omdat ik altijd heel toegewijd en gepassioneerd bezig was met dat werk, is er een gat gevallen, en dat gat vul ik op met een ándere vorm van aandacht/erkenning. Ik zie dus wel wat de psychologische valkuil is - wat ik doe, heet escapisme! - en ik zie ook dat het een beetje kinderachtig is, maar deze verliefdheid heeft me wel door een rottijd gesleept - ondanks die grote teleurstelling ben ik toch heel gelukkig.
Heel langzaam krabbel ik weer op van de klap, en ik durf zelfs weer voorzichtig te denken aan een 'doorstart', dus ik hoop eigenlijk dat ik over een tijdje weer in staat ben om helder te denken. Ik geloof niet dat ik iets wezenlijks mis in mijn huwelijk; ik denk dat die behoefte aan spanning/seks gewoon een surrogaat is voor de passie en de geestdrift die ik normaal in mijn werk kwijt kon. Dat hoop ik ook, want diep van binnen wil ik helemaal niet vreemdgaan en dingen kapot maken. Escapisme is op zich onschuldig, zolang het bij fantasieën blijft. Maar ja, ik ben ook wel een thrillseeker, dus als de kans zich voordoet, sta ik niet voor mezelf in...
Ik denk dat mijn behoefte aan vreemde mannen hier dus zit. Ik heb die spanning nodig. Dus ja, het is misschien wel waar dat je dit alleen overkomt als je iets mist in een relatie. Maar hetgeen dat ik mis, kun je in een stabiele, ondersteunende langdurige relatie ook missen als kiespijn. Het zijn 2 zijden van dezelfde medaille. Je kunt ze niet allebei tegelijk hebben. Heb je de spanning en de onzekerheid, dan mist de rust en de zekerheid.
Kan het zijn dat er bij jou zoiets speelt?
Is er een mogelijkheid om met je man te onderzoeken wat er mogelijk is? Ik denk namelijk dat in veel langdurige relatie beide partners dit soort behoeften krijgen, maar dat iedereen zwijgt omdat ze ervanuitgaan dat de ander 'het nog niet begrijpt'
Ik heb wel nagedacht over mijn plotselinge verlangen naar spanning en aandacht - dat, vooral - en ik vrees dat het te maken heeft met een teleurstelling die ik heb moeten verwerken op een heel ander gebied (werk), en waarvan ik heel hoge verwachtingen had. Die klap is hard aangekomen; het komt er eigenlijk op neer dat mijn toekomstdroom is verdampt, tenminste: zo voelt het nu. Omdat ik altijd heel toegewijd en gepassioneerd bezig was met dat werk, is er een gat gevallen, en dat gat vul ik op met een ándere vorm van aandacht/erkenning. Ik zie dus wel wat de psychologische valkuil is - wat ik doe, heet escapisme! - en ik zie ook dat het een beetje kinderachtig is, maar deze verliefdheid heeft me wel door een rottijd gesleept - ondanks die grote teleurstelling ben ik toch heel gelukkig.
Heel langzaam krabbel ik weer op van de klap, en ik durf zelfs weer voorzichtig te denken aan een 'doorstart', dus ik hoop eigenlijk dat ik over een tijdje weer in staat ben om helder te denken. Ik geloof niet dat ik iets wezenlijks mis in mijn huwelijk; ik denk dat die behoefte aan spanning/seks gewoon een surrogaat is voor de passie en de geestdrift die ik normaal in mijn werk kwijt kon. Dat hoop ik ook, want diep van binnen wil ik helemaal niet vreemdgaan en dingen kapot maken. Escapisme is op zich onschuldig, zolang het bij fantasieën blijft. Maar ja, ik ben ook wel een thrillseeker, dus als de kans zich voordoet, sta ik niet voor mezelf in...
zondag 23 september 2012 om 12:31
quote:abracadabra schreef op 23 september 2012 @ 12:19:
Komt niemand van jullie ooit in de verleiding nr 1 te verlaten voor nr 2? Ik denk er wel eens over. Er zijn wat dingen gebeurd waardoor ik vermoed dat nr 2 heel erg gek op me is en hij is single. Hij zegt het alleen niet.
Met nr 1 loopt het al tijden voor geen meter wn. Ik ben zooooo erg verliefd op nr 2. Spreek hem natuurlijk ook dagelijks en zie hem meerdere keren per week.
Mijn verstand Zegt het niet te doen maar mijn hart wil Zo graag bij nr 2 zijn...
Maar je zegt hier iets belangrijks: je relatie met nr. 1 loopt al tijden voor geen meter. Het vervelende is dat je vanuit een roze bril nooit je bestaande relatie kunt verbeteren.
Misschien kun je in gedachten teruggaan naar het moment dat je relatie nog wel liep. Toen je nog verliefd op hem was. Dat moment is er toch ook geweest?
Misschien kan een relatietherapie helpen om je relatie met nr. 1 weer vlot te trekken. Elkaar weer gaan zien zoals je elkaar ooit zag. Of helpen communicatieproblemen op te lossen.
Dat wil niet zeggen dat je daarmee weer een daverende relatie krijgt, maar dan heb je het in elk geval een kans gegeven. Als er kinderen in het spel zijn, dan vind ik dat je eigenlijk alles moet doen om je bestaande relatie te redden. En mocht het allemaal niet helpen: dan heb je meestal een minder dramatische scheiding. Want enerzijds heb je er dan alles aan gedaan, anderzijds heb je door die therapie meer ontdekt hoe je gezonder met elkaar kunt communiceren.
Nu je hart volgen (het bed van een ander in) hoe goed dat ook voelt, helpt maar tijdelijk.
Komt niemand van jullie ooit in de verleiding nr 1 te verlaten voor nr 2? Ik denk er wel eens over. Er zijn wat dingen gebeurd waardoor ik vermoed dat nr 2 heel erg gek op me is en hij is single. Hij zegt het alleen niet.
Met nr 1 loopt het al tijden voor geen meter wn. Ik ben zooooo erg verliefd op nr 2. Spreek hem natuurlijk ook dagelijks en zie hem meerdere keren per week.
Mijn verstand Zegt het niet te doen maar mijn hart wil Zo graag bij nr 2 zijn...
Maar je zegt hier iets belangrijks: je relatie met nr. 1 loopt al tijden voor geen meter. Het vervelende is dat je vanuit een roze bril nooit je bestaande relatie kunt verbeteren.
Misschien kun je in gedachten teruggaan naar het moment dat je relatie nog wel liep. Toen je nog verliefd op hem was. Dat moment is er toch ook geweest?
Misschien kan een relatietherapie helpen om je relatie met nr. 1 weer vlot te trekken. Elkaar weer gaan zien zoals je elkaar ooit zag. Of helpen communicatieproblemen op te lossen.
Dat wil niet zeggen dat je daarmee weer een daverende relatie krijgt, maar dan heb je het in elk geval een kans gegeven. Als er kinderen in het spel zijn, dan vind ik dat je eigenlijk alles moet doen om je bestaande relatie te redden. En mocht het allemaal niet helpen: dan heb je meestal een minder dramatische scheiding. Want enerzijds heb je er dan alles aan gedaan, anderzijds heb je door die therapie meer ontdekt hoe je gezonder met elkaar kunt communiceren.
Nu je hart volgen (het bed van een ander in) hoe goed dat ook voelt, helpt maar tijdelijk.
zondag 23 september 2012 om 12:43
quote:sweetinez schreef op 22 september 2012 @ 20:03:
Nop, die breuk, dat voelde bij mij weer heel anders. Dat was toch wel soort van liefdesverdriet. Maar heb jij nou nooit dat wanneer hij zegt: "ik hou van je", dat jij denkt "en waar merk ik dat dan aan, anders dan uit jouw woorden?"
Wij zijn nu na vijf jaar nog maar net in het 'ik hou van je'-stadium belandt. Tot voor kort hebben we het nooit eerder uitgesproken, dus nu het eindelijk hardop gezegd is, vind ik het wel heel bijzonder. Ook omdat ik weet dat hij het nooit zou zeggen als het niet zo zou zijn. Dan had hij ergens in die vijf jaar het al veel vaker gezegd.
Dus, ja, voor mij betekent het veel en word ik er ook warm van. Ook al rijd ik daarna alleen naar huis. Ik geloof echt dat die liefde van hem voor mij bestaat, ook zonder dat hij huis en haard verlaat.
En juist doordat hij het nu pas kon zeggen, vond ik het heel speciaal.
Nop, die breuk, dat voelde bij mij weer heel anders. Dat was toch wel soort van liefdesverdriet. Maar heb jij nou nooit dat wanneer hij zegt: "ik hou van je", dat jij denkt "en waar merk ik dat dan aan, anders dan uit jouw woorden?"
Wij zijn nu na vijf jaar nog maar net in het 'ik hou van je'-stadium belandt. Tot voor kort hebben we het nooit eerder uitgesproken, dus nu het eindelijk hardop gezegd is, vind ik het wel heel bijzonder. Ook omdat ik weet dat hij het nooit zou zeggen als het niet zo zou zijn. Dan had hij ergens in die vijf jaar het al veel vaker gezegd.
Dus, ja, voor mij betekent het veel en word ik er ook warm van. Ook al rijd ik daarna alleen naar huis. Ik geloof echt dat die liefde van hem voor mij bestaat, ook zonder dat hij huis en haard verlaat.
En juist doordat hij het nu pas kon zeggen, vond ik het heel speciaal.
zondag 23 september 2012 om 14:10
Inderdaad fijn te lezen, herken er soms heel veel dingen en soms wat minder. Probeer door jullie verhalen te lezen het voor mezelf een beetje te relativeren af en toe.
En dan denk je ex nr 2 niet meer te spreken. Is ie ineens vlakbij mijn huis aan het werk en heb ik vanuit mijn keukenraam zicht op hem. Staat daar al een aantal uur en toen kon ie ineens wel een berichtje sturen. Baal van mezelf dat ik er op heb gereageerd :S
En dan denk je ex nr 2 niet meer te spreken. Is ie ineens vlakbij mijn huis aan het werk en heb ik vanuit mijn keukenraam zicht op hem. Staat daar al een aantal uur en toen kon ie ineens wel een berichtje sturen. Baal van mezelf dat ik er op heb gereageerd :S
zondag 23 september 2012 om 15:46
Samarinde (en anderen); zijn jullie in het dagelijks leven ook thrillseekers bij bv je hobbies? Ik wel iig en ik dacht dat hier bij anderen ook te bespeuren....
Noa; ik ken dat, balen van een reactie.... Nummer wissen scheelt veel!!
Roodhaar; hoe vindt je man dat die collega getrouwd is en diens vrouw er niks vanaf weet?
Noa; ik ken dat, balen van een reactie.... Nummer wissen scheelt veel!!
Roodhaar; hoe vindt je man dat die collega getrouwd is en diens vrouw er niks vanaf weet?
