Seks
alle pijlers
Minnaartopic deel 18
vrijdag 10 augustus 2012 om 11:54
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten. Op dit topic schrijven we over de issues die het hebben van een minnaar met zich meebrengt. Gevoels- en communicatiekwesties maar ook hoe geweldig, leuk en heerlijk het kan zijn.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
zondag 23 september 2012 om 17:46
quote:Allegaartje schreef op 23 september 2012 @ 00:01:
@Inez... zit je iets dwars w.b.t. je minnaar? Of heb je hem misschien gewoon te lang niet gezien? Ik mag aannemen dat als hij zegt dat hij van je houdt dat hij dat laat zien, binnen de mogelijkheden die een minnaarrelatie te bieden heeft, toch?
Nee hoor, er zit me niks dwars. Thanks for asking Ik ben wel gelukkig met de modus operandi die mijn minnaar en ik gevonden hebben. Maar het is meer 'de mogelijkheden die een minnaarrelatie te bieden heeft' dat mij weerhoudt van het houden van zeg maar. Maar ik merk het al, ik ben de enige zeikerd in deze. Ook best sneu voor mijn minnaar eigenlijk. Heeft hij eindelijk een minnares gevonden van wie hij kan houden en durft hij dat eindelijk uit te spreken, kan ze er niks mee
Sense, ik weet dat hij bij jullie werkt. Maar jullie zijn eerder polyamoureus dan een 'standaard' minnaar-minnaressen ding denk ik. Ik vind het voor mezelf heel erg lastig om dit soort dingen in een minaarsrelatie te vinden als je elkaar maar een paar keer per jaar ziet en 5 keer per week met elkaar belt.
Roodhaarr, tja, da's de gok die je neemt he, als je daadwerkelijk met hem het bed instapt. Maar het hoeft niet tegen te vallen. Ik heb eerst 5 jaar om mijn sv heen gedraaid voordat ik eindelijk eens overstag ging. En boy... deed het niet tegenvallen zeg! Al verandert het de spelregels wel. Als je eenmaal hebt toegehapt, is het jagen voorbij. Soms best jammer..
@Inez... zit je iets dwars w.b.t. je minnaar? Of heb je hem misschien gewoon te lang niet gezien? Ik mag aannemen dat als hij zegt dat hij van je houdt dat hij dat laat zien, binnen de mogelijkheden die een minnaarrelatie te bieden heeft, toch?
Nee hoor, er zit me niks dwars. Thanks for asking Ik ben wel gelukkig met de modus operandi die mijn minnaar en ik gevonden hebben. Maar het is meer 'de mogelijkheden die een minnaarrelatie te bieden heeft' dat mij weerhoudt van het houden van zeg maar. Maar ik merk het al, ik ben de enige zeikerd in deze. Ook best sneu voor mijn minnaar eigenlijk. Heeft hij eindelijk een minnares gevonden van wie hij kan houden en durft hij dat eindelijk uit te spreken, kan ze er niks mee
Sense, ik weet dat hij bij jullie werkt. Maar jullie zijn eerder polyamoureus dan een 'standaard' minnaar-minnaressen ding denk ik. Ik vind het voor mezelf heel erg lastig om dit soort dingen in een minaarsrelatie te vinden als je elkaar maar een paar keer per jaar ziet en 5 keer per week met elkaar belt.
Roodhaarr, tja, da's de gok die je neemt he, als je daadwerkelijk met hem het bed instapt. Maar het hoeft niet tegen te vallen. Ik heb eerst 5 jaar om mijn sv heen gedraaid voordat ik eindelijk eens overstag ging. En boy... deed het niet tegenvallen zeg! Al verandert het de spelregels wel. Als je eenmaal hebt toegehapt, is het jagen voorbij. Soms best jammer..
zondag 23 september 2012 om 18:39
quote:abracadabra schreef op 23 september 2012 @ 12:19:
Komt niemand van jullie ooit in de verleiding nr 1 te verlaten voor nr 2?Op het risico af dat ik nu JJ over me heen krijg (Leuk!...*long time no see* ), die verleiding voel ik niet en als het wel zo was, zou ik onmiddellijk mijn relatie met nr. 2. beëindigen. Abra, de vergelijking tussen nr.2 en nr.1 is geen faire vergelijking. Je minnaar maak je altijd op z'n best mee en met je partner deel je ook een huishouden, evt een gezin en nog meer rompslomp. Stel je zelf een andere vraag: Wil je oud willen worden met je nr. 1.?quote:sweetinez schreef op 23 september 2012 @ 17:46:
[...]
Maar ik merk het al, ik ben de enige zeikerd in deze. Ook best sneu voor mijn minnaar eigenlijk.
Nou, dat valt wel mee, een zeikerd ben je zeker niet. Ik heb me vanmiddag tijdens een boswandeling af lopen vragen wat ik nou zelf versta onder 'houden van' en ik had niet zo snel een antwoord paraat eigenlijk. Wat maakt nou dat m'n hart opspringt als ik m'n minnaar zie of hoor..... Is dat het gevoel dat je iemand niet meer wil of kan missen? Of het gevoel dat je zo verknocht bent met iemand dat je een stukje van jezelf verliest als hij/zij er niet meer is? Eerlijkgezegd... als ik er over na ga denken, weet ik ook niet goed wat of waar ik van hou hoor.... Misschien is het ook geen liefde, maar een diep gevoel van verbondenheid???
*peinst nog even verder*
Leuke discussie Samarinde en Roodhaarr... als je thuis alleen de spanning van de jacht mist... blijf dan vooral jagen. Een minnaar wordt ook al snel heel vertrouwd hoor
Komt niemand van jullie ooit in de verleiding nr 1 te verlaten voor nr 2?Op het risico af dat ik nu JJ over me heen krijg (Leuk!...*long time no see* ), die verleiding voel ik niet en als het wel zo was, zou ik onmiddellijk mijn relatie met nr. 2. beëindigen. Abra, de vergelijking tussen nr.2 en nr.1 is geen faire vergelijking. Je minnaar maak je altijd op z'n best mee en met je partner deel je ook een huishouden, evt een gezin en nog meer rompslomp. Stel je zelf een andere vraag: Wil je oud willen worden met je nr. 1.?quote:sweetinez schreef op 23 september 2012 @ 17:46:
[...]
Maar ik merk het al, ik ben de enige zeikerd in deze. Ook best sneu voor mijn minnaar eigenlijk.
Nou, dat valt wel mee, een zeikerd ben je zeker niet. Ik heb me vanmiddag tijdens een boswandeling af lopen vragen wat ik nou zelf versta onder 'houden van' en ik had niet zo snel een antwoord paraat eigenlijk. Wat maakt nou dat m'n hart opspringt als ik m'n minnaar zie of hoor..... Is dat het gevoel dat je iemand niet meer wil of kan missen? Of het gevoel dat je zo verknocht bent met iemand dat je een stukje van jezelf verliest als hij/zij er niet meer is? Eerlijkgezegd... als ik er over na ga denken, weet ik ook niet goed wat of waar ik van hou hoor.... Misschien is het ook geen liefde, maar een diep gevoel van verbondenheid???
*peinst nog even verder*
Leuke discussie Samarinde en Roodhaarr... als je thuis alleen de spanning van de jacht mist... blijf dan vooral jagen. Een minnaar wordt ook al snel heel vertrouwd hoor
zondag 23 september 2012 om 19:57
quote:zijenhij schreef op 23 september 2012 @ 15:46:
Samarinde (en anderen); zijn jullie in het dagelijks leven ook thrillseekers bij bv je hobbies? Ik wel iig en ik dacht dat hier bij anderen ook te bespeuren....
Ik vind zelf dat ik geen thrillseeker was, maar ik hoor meestal terug van anderen dat ik dat wel ben. "dat je dat dúrft' of 'wat eng'. En dat gaat dan over dingen (wil niet te veel vertellen ivm privacy) waar ik niets eens over nadenk dat het eng zou kunnen zijn. Dus, ja, naast mijn hobbies heb ik wel de neiging om grenzen op te zoeken. Voor ik mijn man leerde kennen heb ik bergen vriendjes gehad. Ik had er al lol in om in een disco een tijdje rond te kijken en dan te besluiten 'hij wordt het vanavond'. In dat opzicht is het opvallend dat ik nu al meer dan 20 jaar gelukkig ben met mijn man.
quote:Roodhaar; hoe vindt je man dat die collega getrouwd is en diens vrouw er niks vanaf weet?
Hij vindt het minder bezwaarlijk dan ik. Hij heeft zelf een tijdje een getrouwde minnares gehad waarvan de man ook van niets wist. Het heeft hem niet tegengehouden.
Vanwaar die vraag?
Samarinde (en anderen); zijn jullie in het dagelijks leven ook thrillseekers bij bv je hobbies? Ik wel iig en ik dacht dat hier bij anderen ook te bespeuren....
Ik vind zelf dat ik geen thrillseeker was, maar ik hoor meestal terug van anderen dat ik dat wel ben. "dat je dat dúrft' of 'wat eng'. En dat gaat dan over dingen (wil niet te veel vertellen ivm privacy) waar ik niets eens over nadenk dat het eng zou kunnen zijn. Dus, ja, naast mijn hobbies heb ik wel de neiging om grenzen op te zoeken. Voor ik mijn man leerde kennen heb ik bergen vriendjes gehad. Ik had er al lol in om in een disco een tijdje rond te kijken en dan te besluiten 'hij wordt het vanavond'. In dat opzicht is het opvallend dat ik nu al meer dan 20 jaar gelukkig ben met mijn man.
quote:Roodhaar; hoe vindt je man dat die collega getrouwd is en diens vrouw er niks vanaf weet?
Hij vindt het minder bezwaarlijk dan ik. Hij heeft zelf een tijdje een getrouwde minnares gehad waarvan de man ook van niets wist. Het heeft hem niet tegengehouden.
Vanwaar die vraag?
zondag 23 september 2012 om 20:07
quote:Allegaartje schreef op 23 september 2012 @ 18:39:
[...]
Stel je zelf een andere vraag: Wil je oud willen worden met je nr. 1.?
Ik vind dat altijd een heel goede vraag. Je hoeft vaak niet eens aan echt oud te denken. Maar ga eens 15 jaar vooruit in de tijd. Zie je jezelf dan met deze man. Indien nee, dan is er iets serieus mis en zou je je af moeten vragen of je er dan nog wel 15 jaar in zou moeten investeren.
[...]
quote:
Nou, dat valt wel mee, een zeikerd ben je zeker niet. Ik heb me vanmiddag tijdens een boswandeling af lopen vragen wat ik nou zelf versta onder 'houden van' en ik had niet zo snel een antwoord paraat eigenlijk. Wat maakt nou dat m'n hart opspringt als ik m'n minnaar zie of hoor..... Is dat het gevoel dat je iemand niet meer wil of kan missen? Of het gevoel dat je zo verknocht bent met iemand dat je een stukje van jezelf verliest als hij/zij er niet meer is? Eerlijkgezegd... als ik er over na ga denken, weet ik ook niet goed wat of waar ik van hou hoor.... Misschien is het ook geen liefde, maar een diep gevoel van verbondenheid???
*peinst nog even verder*
Het sterkste gevoel van liefde herken ik als ik bedenk hoe ik me zou voelen als mijn geliefde zo sterven. Voorgoed. Weg. Nooit meer aan kunnen raken, voelen, praten, lachen. Als ik me dat voorstel bij mijn man, dan voelt het alsof mijn hart eruit gerukt wordt. Dat er nooit meer een dag bijgeschreven zou worden in ons gezamenlijk leven. Dat als ik 80 ben, hij alleen een foto zou zijn van een nog jonge man. Die gedachte is te verschrikkelijk om lang aan te denken.
Als ik diezelfde gedachte heb bij nr. 2, dan zou ik dat wel erg vinden. Ik zou zelfs tranen plengen op zijn begrafenis. Maar na een tijdje zou hij niet meer in mijn geheugen zitten. Een moment in mijn verleden op mijn timeline.
Dat verschil is overduidelijk. Ook met de verliefdheden die ik hiervoor wel eens heb gehad, was dat verschil immens.
quote:Leuke discussie Samarinde en Roodhaarr... als je thuis alleen de spanning van de jacht mist... blijf dan vooral jagen. Een minnaar wordt ook al snel heel vertrouwd hoor Nog erger: ik vrees dat ik daarna weer een nieuwe vlam nodig heb
[...]
Stel je zelf een andere vraag: Wil je oud willen worden met je nr. 1.?
Ik vind dat altijd een heel goede vraag. Je hoeft vaak niet eens aan echt oud te denken. Maar ga eens 15 jaar vooruit in de tijd. Zie je jezelf dan met deze man. Indien nee, dan is er iets serieus mis en zou je je af moeten vragen of je er dan nog wel 15 jaar in zou moeten investeren.
[...]
quote:
Nou, dat valt wel mee, een zeikerd ben je zeker niet. Ik heb me vanmiddag tijdens een boswandeling af lopen vragen wat ik nou zelf versta onder 'houden van' en ik had niet zo snel een antwoord paraat eigenlijk. Wat maakt nou dat m'n hart opspringt als ik m'n minnaar zie of hoor..... Is dat het gevoel dat je iemand niet meer wil of kan missen? Of het gevoel dat je zo verknocht bent met iemand dat je een stukje van jezelf verliest als hij/zij er niet meer is? Eerlijkgezegd... als ik er over na ga denken, weet ik ook niet goed wat of waar ik van hou hoor.... Misschien is het ook geen liefde, maar een diep gevoel van verbondenheid???
*peinst nog even verder*
Het sterkste gevoel van liefde herken ik als ik bedenk hoe ik me zou voelen als mijn geliefde zo sterven. Voorgoed. Weg. Nooit meer aan kunnen raken, voelen, praten, lachen. Als ik me dat voorstel bij mijn man, dan voelt het alsof mijn hart eruit gerukt wordt. Dat er nooit meer een dag bijgeschreven zou worden in ons gezamenlijk leven. Dat als ik 80 ben, hij alleen een foto zou zijn van een nog jonge man. Die gedachte is te verschrikkelijk om lang aan te denken.
Als ik diezelfde gedachte heb bij nr. 2, dan zou ik dat wel erg vinden. Ik zou zelfs tranen plengen op zijn begrafenis. Maar na een tijdje zou hij niet meer in mijn geheugen zitten. Een moment in mijn verleden op mijn timeline.
Dat verschil is overduidelijk. Ook met de verliefdheden die ik hiervoor wel eens heb gehad, was dat verschil immens.
quote:Leuke discussie Samarinde en Roodhaarr... als je thuis alleen de spanning van de jacht mist... blijf dan vooral jagen. Een minnaar wordt ook al snel heel vertrouwd hoor Nog erger: ik vrees dat ik daarna weer een nieuwe vlam nodig heb
zondag 23 september 2012 om 22:48
zondag 23 september 2012 om 23:48
quote:zijenhij schreef op 23 september 2012 @ 15:46:
Samarinde (en anderen); zijn jullie in het dagelijks leven ook thrillseekers bij bv je hobbies? Ik wel iig en ik dacht dat hier bij anderen ook te bespeuren....
Nee, ik ben verder niet zo'n thrillseeker; ik wil mijn leven juist rustig en overzichtelijk houden. Meestal lukt dat. Nu even niet. Maar als ik vooruit ga denken, en ik stel me voor dat ik een geheime man in mijn leven zou hebben, moet ik al bijna lachen: ik gebruik mijn mobiele telefoon zelden, ben hem altijd kwijt en zou dus absoluut geen geheime sms-jes kunnen ontvangen, om eens iets te noemen, en dat zou ik ook niet willen.
De discussie over het 'houden van' vind ik wel interessant. Ik kan me niet zo goed voorstellen dat iemand ooit tegen mijn man op zou kunnen, simpelweg omdat ik hem al zo lang ken. Misschien is de uitdrukking 'tegen hem op kunnen' onhandig gekozen, het is geen wedstrijd natuurlijk, maar houden van... dat lijkt me heel moeilijk, om van twee mannen te houden. Ik kan me wel voorstellen dat ik op één man verliefd ben, en dus die spanning voel, terwijl ik van de andere houd. Maar op twee mannen tegelijk verliefd zijn, dat kan bijvoorbeeld ook niet. Verliefdheid is volgens mij puur exclusief. Houden van is een rekbaarder begrip, maar de manier waarop je van je man/partner houdt, is volgens mij onvergelijkbaar met de liefde voor een andere persoon, al was het maar omdat je met die andere persoon niet zo'n lange geschiedenis deelt (meestal, dan). Tegelijk kan zo'n nieuwe liefde natuurlijk ook voor lucht zorgen, een gevoel van bevrijding - dat het juist fijn is om los te komen van die gedeelde geschiedenis. Maar voor mij zit de liefde toch vooral in de gezamenlijke ervaringen, een compleet leven dat je deelt, met kinderen, ouders (al dan niet overleden), dagelijkse beslommeringen, crisissen die je samen overwint. Als ik me probeer voor te stellen dat ik een tweede man zou hebben, denk ik niet dat ik hem nog krijg bijgepraat. Niet in dit leven, tenminste
Op zich kan ik me nog wel voorstellen dat ik van die andere man zou houden, op een bepaalde manier, maar ik zou er wel moeite mee hebben: ik weet namelijk niet of ik het zo leuk zou vinden als mijn man emotioneel zoveel in een andere vrouw investeerde dat er tussen hen sprake was van 'liefde'. Dat lijkt me wel een pijnpunt. Seks vind ik een ander verhaal, daarvan weet ik zelf tenslotte ook dat het losgekoppeld kan worden van liefde - die twee dingen concurreren niet per se met elkaar. Liefde en liefde wel.
Wat ik me dan ook afvraag: bij veel van jullie is de partner op de hoogte van het bestaan van een minnaar, maar is dat 'houden van' dan ook een onderwerp van gesprek?
Samarinde (en anderen); zijn jullie in het dagelijks leven ook thrillseekers bij bv je hobbies? Ik wel iig en ik dacht dat hier bij anderen ook te bespeuren....
Nee, ik ben verder niet zo'n thrillseeker; ik wil mijn leven juist rustig en overzichtelijk houden. Meestal lukt dat. Nu even niet. Maar als ik vooruit ga denken, en ik stel me voor dat ik een geheime man in mijn leven zou hebben, moet ik al bijna lachen: ik gebruik mijn mobiele telefoon zelden, ben hem altijd kwijt en zou dus absoluut geen geheime sms-jes kunnen ontvangen, om eens iets te noemen, en dat zou ik ook niet willen.
De discussie over het 'houden van' vind ik wel interessant. Ik kan me niet zo goed voorstellen dat iemand ooit tegen mijn man op zou kunnen, simpelweg omdat ik hem al zo lang ken. Misschien is de uitdrukking 'tegen hem op kunnen' onhandig gekozen, het is geen wedstrijd natuurlijk, maar houden van... dat lijkt me heel moeilijk, om van twee mannen te houden. Ik kan me wel voorstellen dat ik op één man verliefd ben, en dus die spanning voel, terwijl ik van de andere houd. Maar op twee mannen tegelijk verliefd zijn, dat kan bijvoorbeeld ook niet. Verliefdheid is volgens mij puur exclusief. Houden van is een rekbaarder begrip, maar de manier waarop je van je man/partner houdt, is volgens mij onvergelijkbaar met de liefde voor een andere persoon, al was het maar omdat je met die andere persoon niet zo'n lange geschiedenis deelt (meestal, dan). Tegelijk kan zo'n nieuwe liefde natuurlijk ook voor lucht zorgen, een gevoel van bevrijding - dat het juist fijn is om los te komen van die gedeelde geschiedenis. Maar voor mij zit de liefde toch vooral in de gezamenlijke ervaringen, een compleet leven dat je deelt, met kinderen, ouders (al dan niet overleden), dagelijkse beslommeringen, crisissen die je samen overwint. Als ik me probeer voor te stellen dat ik een tweede man zou hebben, denk ik niet dat ik hem nog krijg bijgepraat. Niet in dit leven, tenminste
Op zich kan ik me nog wel voorstellen dat ik van die andere man zou houden, op een bepaalde manier, maar ik zou er wel moeite mee hebben: ik weet namelijk niet of ik het zo leuk zou vinden als mijn man emotioneel zoveel in een andere vrouw investeerde dat er tussen hen sprake was van 'liefde'. Dat lijkt me wel een pijnpunt. Seks vind ik een ander verhaal, daarvan weet ik zelf tenslotte ook dat het losgekoppeld kan worden van liefde - die twee dingen concurreren niet per se met elkaar. Liefde en liefde wel.
Wat ik me dan ook afvraag: bij veel van jullie is de partner op de hoogte van het bestaan van een minnaar, maar is dat 'houden van' dan ook een onderwerp van gesprek?
maandag 24 september 2012 om 00:43
Wat een interessant topic is dit!
ben zelf nieuw in deze 'wereld', maar vind vooral de diepere vragen over houden van, verliefdheid, wat vind je man ervan intrigerend. ben ineens ook verzeild geraakt in het minnaar gebeuren:
over mezelf: heb een spanjaard ontmoet in ibiza, vrijgezel, inmiddels al 3 heerlijke weekenden mee doorgebracht...
en man weet ervan.
Man, absoluut nr 1 voor mij, maar wordt er nu wel wat zenuwachtig van, hoeft niet van mij, ik hou van hem en teveel samen meegemaakt, gaan samen oud worden wat mij betreft.
Hij wil echter vooral de regie over mij houden, wordt onzeker denk ik.
Maar ik wil absoluut doorgaan met deze heerlijke weekenden, sex, genieten, vakantie, begeren tsja wat moet ik toevoegen.
Zou wat mij betreft elke vrouw mee moeten maken!
Ik ben 47, 3 kids, goed huwelijk!
Gooi er maar gelijk alles uit!
Heb hier heel interessante berichten gelezen, hoor graag van jullie!
Wat doe je als man het wel leuk en (geil) vind maar ergens ook bang ervan wordt?
Man heeft zelf ook zijn avontuurtjes gehad, dus ik voel me eigenlijk nergens schuldig over. Maar ik wil geen inruil situatie creëren, bedoel hiermee jij toen dit, ik nu dat.
Ik vind het gewoon zelf super lekker en tja het geeft me een kick, verliefd ben ik niet, wel een klik met hem anders geen seks voor mij mogelijk.
ben zelf nieuw in deze 'wereld', maar vind vooral de diepere vragen over houden van, verliefdheid, wat vind je man ervan intrigerend. ben ineens ook verzeild geraakt in het minnaar gebeuren:
over mezelf: heb een spanjaard ontmoet in ibiza, vrijgezel, inmiddels al 3 heerlijke weekenden mee doorgebracht...
en man weet ervan.
Man, absoluut nr 1 voor mij, maar wordt er nu wel wat zenuwachtig van, hoeft niet van mij, ik hou van hem en teveel samen meegemaakt, gaan samen oud worden wat mij betreft.
Hij wil echter vooral de regie over mij houden, wordt onzeker denk ik.
Maar ik wil absoluut doorgaan met deze heerlijke weekenden, sex, genieten, vakantie, begeren tsja wat moet ik toevoegen.
Zou wat mij betreft elke vrouw mee moeten maken!
Ik ben 47, 3 kids, goed huwelijk!
Gooi er maar gelijk alles uit!
Heb hier heel interessante berichten gelezen, hoor graag van jullie!
Wat doe je als man het wel leuk en (geil) vind maar ergens ook bang ervan wordt?
Man heeft zelf ook zijn avontuurtjes gehad, dus ik voel me eigenlijk nergens schuldig over. Maar ik wil geen inruil situatie creëren, bedoel hiermee jij toen dit, ik nu dat.
Ik vind het gewoon zelf super lekker en tja het geeft me een kick, verliefd ben ik niet, wel een klik met hem anders geen seks voor mij mogelijk.
maandag 24 september 2012 om 08:27
Goedemorgen, ik ben een weekend met het gezin weg geweest,was gezellig. Omdat het allemaal nog al pril is,praten mijn man en ik veel over mij met mijn minnaar. Van mij hoeft dat niet,maar het is nog allemaal erg onwennig.
Mijn man het de kinderen laten vertellen is zo wie zo nog te moeilijk,denk ik. Mijn man laat het toe,maar vind het wel moeilijk en dan kan je het ook niet goed overbrengen,naar de kinderen en dan is er heibel in huis.
Soms denk ik ook waar ben ik mee bezig,maar mijn minnaar en ik zijn net weer bij elkaar en ik wil nu niet weer stoppen 1,2,3!!
Ik denk,dat ik dit topic voorlopig blijf lezen en kijken of ik wat wijzer word. Prettige dag allemaal!!
Mijn man het de kinderen laten vertellen is zo wie zo nog te moeilijk,denk ik. Mijn man laat het toe,maar vind het wel moeilijk en dan kan je het ook niet goed overbrengen,naar de kinderen en dan is er heibel in huis.
Soms denk ik ook waar ben ik mee bezig,maar mijn minnaar en ik zijn net weer bij elkaar en ik wil nu niet weer stoppen 1,2,3!!
Ik denk,dat ik dit topic voorlopig blijf lezen en kijken of ik wat wijzer word. Prettige dag allemaal!!
maandag 24 september 2012 om 09:35
@Samarinde; houden van een nr 2 is een ingewikkeld verhaal voor mij. Ik hield absoluut van hem, maar wel op een andere manier dan van mijn nr 1. Minder intens, minder wat-er-ook-gebeurt-houden-van, maar het gevoel was er wel. Mijn nr 1 weet sinds kort dat mijn gevoel voor nr 2 best diep zat en dat vindt hij lastig. Omdat hij denkt dat het uiteindelijk onze verbondenheid in de weg zou gaan staan. En dat klopte bij mij ook wel want ik vond het best lastig het evenwicht te bewaren. Ik raakte ook regelmatig het spoor bijster. Dat betekende dat ik mijn gevoel voor nr 1 weer op moest zoeken, omdat het wat verder weggezakt was. Ik vond het altijd wel weer, maar ik moest er wel echt mijn best voor doen. Dat vond ik wel confronterende momenten, te weten dat je dus toch wel gemakkelijk van je nr 1 kunt vervreemden ondanks dat je denkt dat je dat nooit zal gebeuren.
@Rolinka: wat een moeilijke situatie voor jou. Zoals ik al eerder schreef, ik zou me gaan richten op mijn man en kids. Zij zijn je basis en hebben een behoorlijke knauw te verwerken gehad door jou toedoen. Vind je het dan ook niet meer dan logisch dat je hen nu al je aandacht en energie geeft? Kun je meteen wat meer afstand van minnaar nemen en eens overdenken hoe het nu verder zou moeten in de toekomst. Hoop wel dat je je gedachten hier blijft delen met ons en niet alleen in de leesstand komt. Reacties van anderen kunnen je hierin vast helpen!
@hera: Wow, een heuse vakantieliefde! Geniet ervan. Ik kan je niet verder helpen met je vraag omdat daar bij mij nooit sprake van was, maar anderen vast wel.
Hier heerlijk relaxed weekend gehad. Was fijn.
O, en Roos: zit je behang er nog op
@Rolinka: wat een moeilijke situatie voor jou. Zoals ik al eerder schreef, ik zou me gaan richten op mijn man en kids. Zij zijn je basis en hebben een behoorlijke knauw te verwerken gehad door jou toedoen. Vind je het dan ook niet meer dan logisch dat je hen nu al je aandacht en energie geeft? Kun je meteen wat meer afstand van minnaar nemen en eens overdenken hoe het nu verder zou moeten in de toekomst. Hoop wel dat je je gedachten hier blijft delen met ons en niet alleen in de leesstand komt. Reacties van anderen kunnen je hierin vast helpen!
@hera: Wow, een heuse vakantieliefde! Geniet ervan. Ik kan je niet verder helpen met je vraag omdat daar bij mij nooit sprake van was, maar anderen vast wel.
Hier heerlijk relaxed weekend gehad. Was fijn.
O, en Roos: zit je behang er nog op
maandag 24 september 2012 om 11:19
quote:samarinde schreef op 23 september 2012 @ 01:41:
O, dat is voor mij wel een eye-opener: dan ben ik ook niet verliefd! De man die ik op het oog heb, komt uit een totaal andere wereld dan ik; het zijn zelfs twee werelden die elkaar normaal nooit kruisen, zeg maar. Toeval, dus.
We hebben volgens mij ook nauwelijks raakvlakken of gedeelde interesses, afgezien van de seksuele aantrekkingskracht dan, maar dat vind ik juist leuk. De mannen uit mijn eigen omgeving ken ik nou wel: goede baan, mooi huis, getrouwd, twee of drie kinderen... gaap. Deze man is... macho, en dat ken ik helemaal niet. En hij is het type waar alle meisjes voor vallen. Normaal interesseren dat soort mannen me niet, maar bij hem sloeg de bliksem in.
Om al deze redenen zou ik geen seconde overwegen om mijn leven met hem te delen, want hij lijkt me absoluut geen relatiemateriaal. Eerder my worst nightmare. Maar daarom val ik op hem. En het voelt wel als een verliefdheid. Misschien ben ik vooral verliefd op de situatie, of op de spanning, of op het sexy gevoel dat hij me geeft.
Haha je zegt wel heel stellig dan ben ik ook niet verliefd. Bijna als een soort opluchting. Ik wilde met mijn minnaar ook geen nr1 relatie, maar ik was wel degelijk verliefd op hem, en het woord verliefdheid kan ook weer genuanceerd worden, maar dat vind ik het alleen maar ingewikkeld maken. Je schrijft het later in je post ook, misschien wel verliefd op de situatie of spanning.....misschien wel, maar wat maakt het uit. Je hebt of krijgt vlinders in je buik, en dat staat toch los van het wel of geen relatie met iemand willen?
Bij verliefd zijn gieren de hormonen letterlijk door je lichaam. Het zijn oppeppende hormonen, waardoor je actiever, gelukkiger en beter in je vel komt te zitten. Ik zou zeggen geniet er lekker van, de hormonale verliefdheid duurt altijd maar tijdelijk.
quote:samarinde schreef op 23 september 2012 @ 12:28:
Ik heb wel nagedacht over mijn plotselinge verlangen naar spanning en aandacht - dat, vooral - en ik vrees dat het te maken heeft met een teleurstelling die ik heb moeten verwerken op een heel ander gebied (werk), en waarvan ik heel hoge verwachtingen had. Die klap is hard aangekomen; het komt er eigenlijk op neer dat mijn toekomstdroom is verdampt, tenminste: zo voelt het nu. Omdat ik altijd heel toegewijd en gepassioneerd bezig was met dat werk, is er een gat gevallen, en dat gat vul ik op met een ándere vorm van aandacht/erkenning. Ik zie dus wel wat de psychologische valkuil is - wat ik doe, heet escapisme! - en ik zie ook dat het een beetje kinderachtig is, maar deze verliefdheid heeft me wel door een rottijd gesleept - ondanks die grote teleurstelling ben ik toch heel gelukkig. Dit herken ik ook wel, ik was ook in een 'soort gat' gevallen en in dat gat werd ik verliefd op mijn minnaar.
O, dat is voor mij wel een eye-opener: dan ben ik ook niet verliefd! De man die ik op het oog heb, komt uit een totaal andere wereld dan ik; het zijn zelfs twee werelden die elkaar normaal nooit kruisen, zeg maar. Toeval, dus.
We hebben volgens mij ook nauwelijks raakvlakken of gedeelde interesses, afgezien van de seksuele aantrekkingskracht dan, maar dat vind ik juist leuk. De mannen uit mijn eigen omgeving ken ik nou wel: goede baan, mooi huis, getrouwd, twee of drie kinderen... gaap. Deze man is... macho, en dat ken ik helemaal niet. En hij is het type waar alle meisjes voor vallen. Normaal interesseren dat soort mannen me niet, maar bij hem sloeg de bliksem in.
Om al deze redenen zou ik geen seconde overwegen om mijn leven met hem te delen, want hij lijkt me absoluut geen relatiemateriaal. Eerder my worst nightmare. Maar daarom val ik op hem. En het voelt wel als een verliefdheid. Misschien ben ik vooral verliefd op de situatie, of op de spanning, of op het sexy gevoel dat hij me geeft.
Haha je zegt wel heel stellig dan ben ik ook niet verliefd. Bijna als een soort opluchting. Ik wilde met mijn minnaar ook geen nr1 relatie, maar ik was wel degelijk verliefd op hem, en het woord verliefdheid kan ook weer genuanceerd worden, maar dat vind ik het alleen maar ingewikkeld maken. Je schrijft het later in je post ook, misschien wel verliefd op de situatie of spanning.....misschien wel, maar wat maakt het uit. Je hebt of krijgt vlinders in je buik, en dat staat toch los van het wel of geen relatie met iemand willen?
Bij verliefd zijn gieren de hormonen letterlijk door je lichaam. Het zijn oppeppende hormonen, waardoor je actiever, gelukkiger en beter in je vel komt te zitten. Ik zou zeggen geniet er lekker van, de hormonale verliefdheid duurt altijd maar tijdelijk.
quote:samarinde schreef op 23 september 2012 @ 12:28:
Ik heb wel nagedacht over mijn plotselinge verlangen naar spanning en aandacht - dat, vooral - en ik vrees dat het te maken heeft met een teleurstelling die ik heb moeten verwerken op een heel ander gebied (werk), en waarvan ik heel hoge verwachtingen had. Die klap is hard aangekomen; het komt er eigenlijk op neer dat mijn toekomstdroom is verdampt, tenminste: zo voelt het nu. Omdat ik altijd heel toegewijd en gepassioneerd bezig was met dat werk, is er een gat gevallen, en dat gat vul ik op met een ándere vorm van aandacht/erkenning. Ik zie dus wel wat de psychologische valkuil is - wat ik doe, heet escapisme! - en ik zie ook dat het een beetje kinderachtig is, maar deze verliefdheid heeft me wel door een rottijd gesleept - ondanks die grote teleurstelling ben ik toch heel gelukkig. Dit herken ik ook wel, ik was ook in een 'soort gat' gevallen en in dat gat werd ik verliefd op mijn minnaar.
maandag 24 september 2012 om 12:00
maandag 24 september 2012 om 12:11
Mijn verbondenheid met nr1 is momenteel heel erg groot, we maken samen lekkere dingen mee en praten over heel veel dingen heel veel. Dan is er ineens niet zoveel ruimte meer voor anderen. Bovendien irriteert het gedoe om het plannen van een date met nr 2 me mateloos. Je wilt me zien en daar wat moeite voor doen of niet. Vooral die moeite willen doen zie ik te weinig terug. Daar baal ik van.
haha, ik merk dat ik de bokkenpruik op heb.
haha, ik merk dat ik de bokkenpruik op heb.
maandag 24 september 2012 om 14:32
Wat een mooie discussie hier over verliefdheid naar je Nr2 toe.
Heb er eens flink over gedacht en ik ka niet zeggen dat ik hoteldebotel verliefd ben op mijn nr 2, ik vind hem ontzettend aantrekkelijk, lief en leuk en lekker.
Toch heb ik wel gevoelens voor hem, aangezien ik anders me niet zo aan hem kan geven.
Mijn hart maakt een sprongetje als ik hem zie en ik mis hem ook echt als er een tijdje tussen de dates zit.
Toch wel iets van een verliefd gevoel maar dan iets minder heftig.
Maar het gevoel naar mijn nr1 zit zoveel dieper, intenser, we hebben kinderen samen een geschiedenis een leven opgebouwd.
Ik kan me een leven zonder hem gewoon niet voorstellen en wil ik me ook niet voorstellen.
Waarom dan toch een nr 2 ?
Dat houdt me zo bezig de laatste dagen.
Ik heb voor mijn gevoel alles wat ik wil,
Zal er dan toch ergens iets missen in mijn huwelijk waarom ik open sta voor een ander ?
Ik vind het heerljk om weer zo begeerd te worden, natuurlijk doet mijn man het ook maar goed dat wordt anders na zoveel jaar huwelijk.
Waarom is er bij jullie een nr 2, "het is me overkomen " tja...daar heb ik wat moeite mee.
Toch een gemis, een aanvulling op iets ?
@ noppies.. mooie ava
Heb er eens flink over gedacht en ik ka niet zeggen dat ik hoteldebotel verliefd ben op mijn nr 2, ik vind hem ontzettend aantrekkelijk, lief en leuk en lekker.
Toch heb ik wel gevoelens voor hem, aangezien ik anders me niet zo aan hem kan geven.
Mijn hart maakt een sprongetje als ik hem zie en ik mis hem ook echt als er een tijdje tussen de dates zit.
Toch wel iets van een verliefd gevoel maar dan iets minder heftig.
Maar het gevoel naar mijn nr1 zit zoveel dieper, intenser, we hebben kinderen samen een geschiedenis een leven opgebouwd.
Ik kan me een leven zonder hem gewoon niet voorstellen en wil ik me ook niet voorstellen.
Waarom dan toch een nr 2 ?
Dat houdt me zo bezig de laatste dagen.
Ik heb voor mijn gevoel alles wat ik wil,
Zal er dan toch ergens iets missen in mijn huwelijk waarom ik open sta voor een ander ?
Ik vind het heerljk om weer zo begeerd te worden, natuurlijk doet mijn man het ook maar goed dat wordt anders na zoveel jaar huwelijk.
Waarom is er bij jullie een nr 2, "het is me overkomen " tja...daar heb ik wat moeite mee.
Toch een gemis, een aanvulling op iets ?
@ noppies.. mooie ava
maandag 24 september 2012 om 14:51
@anna: heel herkenbaar geschreven van de verbondenheid met nr1, dat ervaren wij precies zo! Heerlijk toch?
De ruimte die er dan soms is voor de aanvulling van een nr2, lijkt me wel te moeten gebeuren met het juiste gevoel van over en weer moeite doen om elkaar te kunnen en willen zien. Ik heb dat nog niet negatief meegemaakt, maar zou voor mij denk ik wel een reden zijn om er een punt achter te zetten.
De ruimte die er dan soms is voor de aanvulling van een nr2, lijkt me wel te moeten gebeuren met het juiste gevoel van over en weer moeite doen om elkaar te kunnen en willen zien. Ik heb dat nog niet negatief meegemaakt, maar zou voor mij denk ik wel een reden zijn om er een punt achter te zetten.
maandag 24 september 2012 om 15:57
quote:silver1977 schreef op 24 september 2012 @ 14:32:
Waarom is er bij jullie een nr 2, "het is me overkomen " tja...daar heb ik wat moeite mee. Toch een gemis, een aanvulling op iets ?
Denk dat het vaak de spanning is, net zoals je zelf omschrijft.Na jaren samenzijn met je partner, is alles wel bekend. Dat kan fijn zijn, maar soms ook benauwend. Een minnaar weet niets van je, moet alles nog uitvinden en aan jou de keus wat je hem wel en niet laat zien. Want je laat natuurlijk een betere versie van jezelf zien. De spanning die dat geeft, het verliefde gevoel en de lust heb je nou eenmaal thuis niet op die manier. En misschien willen we dat eigenlijk wel.
Bij mij gaat het wel verder dan sex alleen. Ik kan soms echt verlangen naar pittige gesprekken over van alles en nog wat. Waarin je nog moet uitvinden hoe de ander denkt en waarom 'ie zo denkt. Van nr 1 weet ik dat nu wel zo'n beetje natuurlijk. En hoewel wij thuis nog heerlijke discussies hebben, kan ik dat aftasten van
wat je in de beginfase doet wel missen. En met vrienden zijn die gesprekken toch weer heel anders. Alleen al omdat je een enorme verbondenheid met een minnaar voelt en na de discussie weer tussen de lakens kan verdwijnen
Uiteindelijk denk ik dat de reden voor een minnaar is dat we blijven zoeken naar iets dat we niet hebben. Omdat dat menselijk is. Omdat 1 partner nooit alles kan bieden wat je eigenlijk zou willen of dat nou stomende sex, een gezamelijke interesse, intellectueel verwantschap of wat dan ook is. Of omdat we denken het ergens anders misschien beter te kunnen hebben. Of om juist bevestigd te krijgen dat we wel degelijk de juiste nr 1 hebben uitgekozen...
Waarom is er bij jullie een nr 2, "het is me overkomen " tja...daar heb ik wat moeite mee. Toch een gemis, een aanvulling op iets ?
Denk dat het vaak de spanning is, net zoals je zelf omschrijft.Na jaren samenzijn met je partner, is alles wel bekend. Dat kan fijn zijn, maar soms ook benauwend. Een minnaar weet niets van je, moet alles nog uitvinden en aan jou de keus wat je hem wel en niet laat zien. Want je laat natuurlijk een betere versie van jezelf zien. De spanning die dat geeft, het verliefde gevoel en de lust heb je nou eenmaal thuis niet op die manier. En misschien willen we dat eigenlijk wel.
Bij mij gaat het wel verder dan sex alleen. Ik kan soms echt verlangen naar pittige gesprekken over van alles en nog wat. Waarin je nog moet uitvinden hoe de ander denkt en waarom 'ie zo denkt. Van nr 1 weet ik dat nu wel zo'n beetje natuurlijk. En hoewel wij thuis nog heerlijke discussies hebben, kan ik dat aftasten van
wat je in de beginfase doet wel missen. En met vrienden zijn die gesprekken toch weer heel anders. Alleen al omdat je een enorme verbondenheid met een minnaar voelt en na de discussie weer tussen de lakens kan verdwijnen
Uiteindelijk denk ik dat de reden voor een minnaar is dat we blijven zoeken naar iets dat we niet hebben. Omdat dat menselijk is. Omdat 1 partner nooit alles kan bieden wat je eigenlijk zou willen of dat nou stomende sex, een gezamelijke interesse, intellectueel verwantschap of wat dan ook is. Of omdat we denken het ergens anders misschien beter te kunnen hebben. Of om juist bevestigd te krijgen dat we wel degelijk de juiste nr 1 hebben uitgekozen...
maandag 24 september 2012 om 15:57
quote:silver1977 schreef op 24 september 2012 @ 14:32:
Waarom dan toch een nr 2 ?
Dat houdt me zo bezig de laatste dagen.
Ik heb voor mijn gevoel alles wat ik wil,
Zal er dan toch ergens iets missen in mijn huwelijk waarom ik open sta voor een ander ?
Ik vind het heerljk om weer zo begeerd te worden, natuurlijk doet mijn man het ook maar goed dat wordt anders na zoveel jaar huwelijk.
Waarom is er bij jullie een nr 2, "het is me overkomen " tja...daar heb ik wat moeite mee.
Toch een gemis, een aanvulling op iets ?
Eén van mijn eerste zinnen hier op het forum is. "Het is me overkomen." en nog vind ik, dat ik mijn minnaar relatie onder die noemer kan plaatsen. Als we die noemer mogen geven aan minnaar relaties waarin we in eerste instantie niet naar een minnaar op zoek zijn. Want er zijn natuurlijk ook relaties waarbij iemand bewust op zoek gaat. (denk aan SL.)
Ik ben niet bewust opzoek gegaan, maar ben er ook niet voor weggelopen, al die andere keren dat ik iemand tegen kwam die me raakte, ben ik wel weggelopen en waarom deze keer dan niet!? Wat je schrijft dat herken ik wel, met mijn relatie was niks mis, mijn man mijn liefde van mijn leven, en toch ging ik vreemd.....ik vond het heel vreemd van mezelf. Ik stelde mezelf die zelfde vragen, waarom een nr2. En Silver, ik denk dat dit jouw eigen zoektocht is, zoals ik mijn eigen zoektocht had. Ik stelde soortgelijke vragen ook hier op het forum, en ik kreeg keer op keer, o.m. van Stewardess te horen, 'Het is een teken aan de wand'. Dat heeft me erg aan het denken gezet.
De spanning is/was een onderdeel, een heerlijk en verslavend onderdeel, maar nu ik erop terugkijk waren er wel degelijk dingen mis in mijn relatie, en ik had het niet direct door, maar ik 'vervreemde' thuis door mijn affaire en ging stenen in mijn kabbelende water gooien, waardoor ik in gesprek kwam met mijn nr1. Deze vond mij in het begin van mijn werpen, ongelooflijk vervelend en verwend, want ik had toch 'alles' dus wat zeurde ik nou! Toch is hij ook aan het denken gezet, en hierdoor raakte ik in gesprek met nr1....en door praten en praten en praten, vielen er steeds meer puzzelstukjes op zijn plek. En voor nu kan ik zeggen dat ik begrijp waarom ik een affaire heb gehad. En ik kan hiervoor niet één dingetje aanwijzen, het is voor mij een samenloop van omstandigheden (geweest).
Waarom dan toch een nr 2 ?
Dat houdt me zo bezig de laatste dagen.
Ik heb voor mijn gevoel alles wat ik wil,
Zal er dan toch ergens iets missen in mijn huwelijk waarom ik open sta voor een ander ?
Ik vind het heerljk om weer zo begeerd te worden, natuurlijk doet mijn man het ook maar goed dat wordt anders na zoveel jaar huwelijk.
Waarom is er bij jullie een nr 2, "het is me overkomen " tja...daar heb ik wat moeite mee.
Toch een gemis, een aanvulling op iets ?
Eén van mijn eerste zinnen hier op het forum is. "Het is me overkomen." en nog vind ik, dat ik mijn minnaar relatie onder die noemer kan plaatsen. Als we die noemer mogen geven aan minnaar relaties waarin we in eerste instantie niet naar een minnaar op zoek zijn. Want er zijn natuurlijk ook relaties waarbij iemand bewust op zoek gaat. (denk aan SL.)
Ik ben niet bewust opzoek gegaan, maar ben er ook niet voor weggelopen, al die andere keren dat ik iemand tegen kwam die me raakte, ben ik wel weggelopen en waarom deze keer dan niet!? Wat je schrijft dat herken ik wel, met mijn relatie was niks mis, mijn man mijn liefde van mijn leven, en toch ging ik vreemd.....ik vond het heel vreemd van mezelf. Ik stelde mezelf die zelfde vragen, waarom een nr2. En Silver, ik denk dat dit jouw eigen zoektocht is, zoals ik mijn eigen zoektocht had. Ik stelde soortgelijke vragen ook hier op het forum, en ik kreeg keer op keer, o.m. van Stewardess te horen, 'Het is een teken aan de wand'. Dat heeft me erg aan het denken gezet.
De spanning is/was een onderdeel, een heerlijk en verslavend onderdeel, maar nu ik erop terugkijk waren er wel degelijk dingen mis in mijn relatie, en ik had het niet direct door, maar ik 'vervreemde' thuis door mijn affaire en ging stenen in mijn kabbelende water gooien, waardoor ik in gesprek kwam met mijn nr1. Deze vond mij in het begin van mijn werpen, ongelooflijk vervelend en verwend, want ik had toch 'alles' dus wat zeurde ik nou! Toch is hij ook aan het denken gezet, en hierdoor raakte ik in gesprek met nr1....en door praten en praten en praten, vielen er steeds meer puzzelstukjes op zijn plek. En voor nu kan ik zeggen dat ik begrijp waarom ik een affaire heb gehad. En ik kan hiervoor niet één dingetje aanwijzen, het is voor mij een samenloop van omstandigheden (geweest).
maandag 24 september 2012 om 18:25
quote:Allegaartje schreef op 23 september 2012 @ 18:39:
[...]
Op het risico af dat ik nu JJ over me heen krijg (Leuk!...*long time no see* ), die verleiding voel ik niet en als het wel zo was, zou ik onmiddellijk mijn relatie met nr. 2. beëindigen. Abra, de vergelijking tussen nr.2 en nr.1 is geen faire vergelijking. Je minnaar maak je altijd op z'n best mee en met je partner deel je ook een huishouden, evt een gezin en nog meer rompslomp. Stel je zelf een andere vraag: Wil je oud willen worden met je nr. 1.?
Nou Gaartje... Hier is die dan! Waar wil je t hebben? .
Om het even concreet te houden klopt je formulering overigens wel Gaartje alleen maak ik nr 2 nu ook regelmatig mee in de setting van huishouden en rompslomp en ook daardoor veranderd er niets aan mijn gevoel. Daarnaast kan ik ook wel met volle toewijding zeggen dat ik oud wil worden met nr 2 en dat is stellig, ik weet het. Richting (ex) nr 1 kon ik dat echt niet meer, hoe erg dat me dat dan ook speet op dat moment.
De mooie discussie over het missen van iets waardoor je dit (een nr 2 relatie) gaat doen in combinatie met een onwetende nr 1. Die discussie zie je hier steeds weer terugkomen en blijft heel interessant. Ik denk dat als je iets essentieels mist in je nr 1 relatie je vanzelf komt op het punt dat je niet meer oud kan worden met nr 1. Daarnaast moet je jezelf realiseren dat je nr 1 daar ook een stem in heeft. Als die niets weet van je gemis, jij iets verzwijgt en een nr 2 relatie begint met iemand en als hij of zij er dan achterkomt.... Afijn dan is jouw stem in dit verhaal opeens een stuk minder relevant en kan je wel opeens geconfronteerd worden met een nr 1 die klaar is met jou en dat terwijl je alleen maar iets miste....
Bij een relatie waarbij het al uitgesproken word tussen nr 1 en jezelf, blijft het vallen of staan bij het feit dat je nr 1 je ook jouw vrijheid toestaat/ gunt en het ook kan accepteren en dat jij het andersom ook zo voelt en doet. Hoe mooi de gesprekken ook zijn over het eventueel open gooien van je relatie en je gevoel daarover blijft het "doen" je het echte antwoord geven of jouw relatie hier tegen bestand is, dat geldt voor zowel jouw kant als van de kant van je nr. 1...
Ook kan een mening/opvatting opeens achteraf anders zijn, ik spreek nu ook uit eigen ervaring omdat ik weet dat ik nu ook geen nr 2 meer zou willen hebben bijvoorbeeld. Een nr. 2 werd door mij altijd als behapbaar en van geen invloed voor mijn nr. 1 relatie beschouwd, ik heb mijzelf daarin heel sterk vergist, de invloed van een ander als je nr 1 in jouw liefdesleven heeft heel veel impact op je nr 1 relatie (bij mij althans wel) Ik weet wel dat het bij mij (en nr 2) nu anders is en dat komt ook omdat we nu steeds alles bij elkaar kunnen vinden en zeggen dat we oud willen worden met elkaar (ook al zijn we nog niet 100% bij elkaar).
JJ was weer even getriggerd door Gaartje idd .
@ Noppies.... Als ik je avatar zo bekijk noem ik je nu maar Noppen...
[...]
Op het risico af dat ik nu JJ over me heen krijg (Leuk!...*long time no see* ), die verleiding voel ik niet en als het wel zo was, zou ik onmiddellijk mijn relatie met nr. 2. beëindigen. Abra, de vergelijking tussen nr.2 en nr.1 is geen faire vergelijking. Je minnaar maak je altijd op z'n best mee en met je partner deel je ook een huishouden, evt een gezin en nog meer rompslomp. Stel je zelf een andere vraag: Wil je oud willen worden met je nr. 1.?
Nou Gaartje... Hier is die dan! Waar wil je t hebben? .
Om het even concreet te houden klopt je formulering overigens wel Gaartje alleen maak ik nr 2 nu ook regelmatig mee in de setting van huishouden en rompslomp en ook daardoor veranderd er niets aan mijn gevoel. Daarnaast kan ik ook wel met volle toewijding zeggen dat ik oud wil worden met nr 2 en dat is stellig, ik weet het. Richting (ex) nr 1 kon ik dat echt niet meer, hoe erg dat me dat dan ook speet op dat moment.
De mooie discussie over het missen van iets waardoor je dit (een nr 2 relatie) gaat doen in combinatie met een onwetende nr 1. Die discussie zie je hier steeds weer terugkomen en blijft heel interessant. Ik denk dat als je iets essentieels mist in je nr 1 relatie je vanzelf komt op het punt dat je niet meer oud kan worden met nr 1. Daarnaast moet je jezelf realiseren dat je nr 1 daar ook een stem in heeft. Als die niets weet van je gemis, jij iets verzwijgt en een nr 2 relatie begint met iemand en als hij of zij er dan achterkomt.... Afijn dan is jouw stem in dit verhaal opeens een stuk minder relevant en kan je wel opeens geconfronteerd worden met een nr 1 die klaar is met jou en dat terwijl je alleen maar iets miste....
Bij een relatie waarbij het al uitgesproken word tussen nr 1 en jezelf, blijft het vallen of staan bij het feit dat je nr 1 je ook jouw vrijheid toestaat/ gunt en het ook kan accepteren en dat jij het andersom ook zo voelt en doet. Hoe mooi de gesprekken ook zijn over het eventueel open gooien van je relatie en je gevoel daarover blijft het "doen" je het echte antwoord geven of jouw relatie hier tegen bestand is, dat geldt voor zowel jouw kant als van de kant van je nr. 1...
Ook kan een mening/opvatting opeens achteraf anders zijn, ik spreek nu ook uit eigen ervaring omdat ik weet dat ik nu ook geen nr 2 meer zou willen hebben bijvoorbeeld. Een nr. 2 werd door mij altijd als behapbaar en van geen invloed voor mijn nr. 1 relatie beschouwd, ik heb mijzelf daarin heel sterk vergist, de invloed van een ander als je nr 1 in jouw liefdesleven heeft heel veel impact op je nr 1 relatie (bij mij althans wel) Ik weet wel dat het bij mij (en nr 2) nu anders is en dat komt ook omdat we nu steeds alles bij elkaar kunnen vinden en zeggen dat we oud willen worden met elkaar (ook al zijn we nog niet 100% bij elkaar).
JJ was weer even getriggerd door Gaartje idd .
@ Noppies.... Als ik je avatar zo bekijk noem ik je nu maar Noppen...
maandag 24 september 2012 om 20:40
Hi dames,
Inmiddels ben ik hier alweer een paar maanden niet geweest.
Nog even op een rijtje. Ik heb sinds 5 maanden een buitenechtelijke 'relatie' met een buitenlandse collega op het werk.
Ik ben 11 jaar getrouwd, 1 kind van 7, hij 6 jaar getrouwd, 2 kinderen van 2 en 4.
Ik ben verliefd geworden op mijn collega sinds onze eerste 'uitstapje' en inmiddels heb ik 2 weken geleden gezegd: ik hou van je.
Dit heeft hij niet ontvangen zoals ik zou willen.
Hij zegt: als ik van je houd, dan betekend dat dat ik bij mijn vrouw weg wil.
Sindsdien vraag ik me af waar ik bezig mee ben. Ik houd van hem, wil met hem een leven opbouwen, maar ik heb het gevoel hij niet met mij.
Hij zegt letterlijk tegen een vriendin:
I want to know if she is THE woman to drop everything I have so far.
Mijn reply aan hem:Sorry, is this a game who can offer the most???
Afijn, sinds de 5 maanden heb ik het al 4x beeindigd, en hij 1x.
We zijn net 2 magneten, zodra we elkaar zien is het weer vuur. En zien we elkaar niet, dan kunnen we elkaar ook niet vergeten.
Nu heb ik eindelijk kennis gemaakt met zijn vrouw, we zijn als bevriende stelletjes gaan eten.
Was best moeilijk zeg! Maar ik had totaal geen jaloezie.
Ik ben veel leuker, knapper en zeker bied ik hem iets wat zijn vrouw niet bied.
Zij is dus mega jaloers dat hij met mij praat over problemen en zo. En dat zegt hij dan weer tegen mij.
Ik heb vandaag gezegd dat ik niks met zijn prive zaken te maken wil hebben, want ik ben altijd de veroorzaker van het onderwerp. En dit is nou eenmaal het leven wat hij zelf kiest, dus hij moet dan ook de ruzies met zijn vrouw maar slikken!
Tijdens het eten was hij zo zielig onderdanig aan zijn vrouw, ik werd er echt ziek van.
Ik snap niet dat hij voor dit leven kiest.
Maar ja, ik wil hem dan ook hebben, dus dat scheelt in mijn oordeel natuurlijk.
Ze heeft een jaar geleden een zelfmoordpoging geprobeerd, maar ik ben heel erg overtuigd dat het een roep om aandacht is geweest. Sindsdien kruipt hij voor haar, zegt ja en amen omdat hij bang is haar te verliezen.
Maar waar is de kerel mee bezig, want hij steekt wel 1x per week zn ding in een andere vrouw!
Nadat ik vandaag tegen hem ben uitgevallen heeft hij niet meer met me gepraat.
En langzamerhand begin ik zijn bitcherige vrouw (die overigens tegen mij super aardig was) haar zin te geven en heb ik geen zin meer in hem en zijn praatjes.
Zoals zij zegt, dat hij maar zijn tijd met praten thuis besteed en naar een therapist gaat, want ik win dit getrouwtrek toch niet!!
Ondertussen mis ik hem dus wel vreselijk, en ik weet dat hij van de week toch weer wil afspreken.
Maar dames, waar eindigd dit???
Ik ga dit niet jaaaaaaaaaaren volhouden, hij zal toch moeten kiezen.
Ik ben bereid om alles voor hem op te geven en te kijken of we iets kunnen opbouwen (met de voorwaarde allebei apart te leven in het begin) maar ik zie onze familieman zo gauw nog niet zijn vrouw beu worden. Dan had hij het namelijk allang geweest!
Wat is dat toch met mannen, waarom blijven die zo onder de plak zitten?
Kunnen jullie mij 1 voorbeeld noemen waarin zo'n situatie een happy ending heeft??
Ik geloof er niet meer in..........
Sorry, moest het even kwijt, neem het me niet kwalijk met verwijten. Ik zoek alleen een beetje steun.......
Inmiddels ben ik hier alweer een paar maanden niet geweest.
Nog even op een rijtje. Ik heb sinds 5 maanden een buitenechtelijke 'relatie' met een buitenlandse collega op het werk.
Ik ben 11 jaar getrouwd, 1 kind van 7, hij 6 jaar getrouwd, 2 kinderen van 2 en 4.
Ik ben verliefd geworden op mijn collega sinds onze eerste 'uitstapje' en inmiddels heb ik 2 weken geleden gezegd: ik hou van je.
Dit heeft hij niet ontvangen zoals ik zou willen.
Hij zegt: als ik van je houd, dan betekend dat dat ik bij mijn vrouw weg wil.
Sindsdien vraag ik me af waar ik bezig mee ben. Ik houd van hem, wil met hem een leven opbouwen, maar ik heb het gevoel hij niet met mij.
Hij zegt letterlijk tegen een vriendin:
I want to know if she is THE woman to drop everything I have so far.
Mijn reply aan hem:Sorry, is this a game who can offer the most???
Afijn, sinds de 5 maanden heb ik het al 4x beeindigd, en hij 1x.
We zijn net 2 magneten, zodra we elkaar zien is het weer vuur. En zien we elkaar niet, dan kunnen we elkaar ook niet vergeten.
Nu heb ik eindelijk kennis gemaakt met zijn vrouw, we zijn als bevriende stelletjes gaan eten.
Was best moeilijk zeg! Maar ik had totaal geen jaloezie.
Ik ben veel leuker, knapper en zeker bied ik hem iets wat zijn vrouw niet bied.
Zij is dus mega jaloers dat hij met mij praat over problemen en zo. En dat zegt hij dan weer tegen mij.
Ik heb vandaag gezegd dat ik niks met zijn prive zaken te maken wil hebben, want ik ben altijd de veroorzaker van het onderwerp. En dit is nou eenmaal het leven wat hij zelf kiest, dus hij moet dan ook de ruzies met zijn vrouw maar slikken!
Tijdens het eten was hij zo zielig onderdanig aan zijn vrouw, ik werd er echt ziek van.
Ik snap niet dat hij voor dit leven kiest.
Maar ja, ik wil hem dan ook hebben, dus dat scheelt in mijn oordeel natuurlijk.
Ze heeft een jaar geleden een zelfmoordpoging geprobeerd, maar ik ben heel erg overtuigd dat het een roep om aandacht is geweest. Sindsdien kruipt hij voor haar, zegt ja en amen omdat hij bang is haar te verliezen.
Maar waar is de kerel mee bezig, want hij steekt wel 1x per week zn ding in een andere vrouw!
Nadat ik vandaag tegen hem ben uitgevallen heeft hij niet meer met me gepraat.
En langzamerhand begin ik zijn bitcherige vrouw (die overigens tegen mij super aardig was) haar zin te geven en heb ik geen zin meer in hem en zijn praatjes.
Zoals zij zegt, dat hij maar zijn tijd met praten thuis besteed en naar een therapist gaat, want ik win dit getrouwtrek toch niet!!
Ondertussen mis ik hem dus wel vreselijk, en ik weet dat hij van de week toch weer wil afspreken.
Maar dames, waar eindigd dit???
Ik ga dit niet jaaaaaaaaaaren volhouden, hij zal toch moeten kiezen.
Ik ben bereid om alles voor hem op te geven en te kijken of we iets kunnen opbouwen (met de voorwaarde allebei apart te leven in het begin) maar ik zie onze familieman zo gauw nog niet zijn vrouw beu worden. Dan had hij het namelijk allang geweest!
Wat is dat toch met mannen, waarom blijven die zo onder de plak zitten?
Kunnen jullie mij 1 voorbeeld noemen waarin zo'n situatie een happy ending heeft??
Ik geloof er niet meer in..........
Sorry, moest het even kwijt, neem het me niet kwalijk met verwijten. Ik zoek alleen een beetje steun.......
maandag 24 september 2012 om 20:48
quote:ikkebenerook schreef op 24 september 2012 @ 20:40:
Ik ga dit niet jaaaaaaaaaaren volhouden, hij zal toch moeten kiezen.
Nee, JIJ moet kiezen.
Hij gaat het niet doen
Dit is namelijk veel te makkelijk voor hem
quote:
Ik ben bereid om alles voor hem op te geven en te kijken of we iets kunnen opbouwen (met de voorwaarde allebei apart te leven in het begin) maar ik zie onze familieman zo gauw nog niet zijn vrouw beu worden. Dan had hij het namelijk allang geweest!
Wat is dat toch met mannen, waarom blijven die zo onder de plak zitten?
Kunnen jullie mij 1 voorbeeld noemen waarin zo'n situatie een happy ending heeft??
Ik geloof er niet meer in..........
Sorry, moest het even kwijt, neem het me niet kwalijk met verwijten. Ik zoek alleen een beetje steun.......Een heel kort antwoord: nee, hij is simpelweg not into you. Dat kent geen happy ending. Sorry
Ik ga dit niet jaaaaaaaaaaren volhouden, hij zal toch moeten kiezen.
Nee, JIJ moet kiezen.
Hij gaat het niet doen
Dit is namelijk veel te makkelijk voor hem
quote:
Ik ben bereid om alles voor hem op te geven en te kijken of we iets kunnen opbouwen (met de voorwaarde allebei apart te leven in het begin) maar ik zie onze familieman zo gauw nog niet zijn vrouw beu worden. Dan had hij het namelijk allang geweest!
Wat is dat toch met mannen, waarom blijven die zo onder de plak zitten?
Kunnen jullie mij 1 voorbeeld noemen waarin zo'n situatie een happy ending heeft??
Ik geloof er niet meer in..........
Sorry, moest het even kwijt, neem het me niet kwalijk met verwijten. Ik zoek alleen een beetje steun.......Een heel kort antwoord: nee, hij is simpelweg not into you. Dat kent geen happy ending. Sorry
maandag 24 september 2012 om 21:26
quote:ikkebenerook schreef op 24 september 2012 @ 20:40:
Ik ben verliefd geworden op mijn collega sinds onze eerste 'uitstapje' en inmiddels heb ik 2 weken geleden gezegd: ik hou van je.
Dit heeft hij niet ontvangen zoals ik zou willen.
Hij zegt: als ik van je houd, dan betekend dat dat ik bij mijn vrouw weg wil.
Sindsdien vraag ik me af waar ik bezig mee ben. Ik houd van hem, wil met hem een leven opbouwen, maar ik heb het gevoel hij niet met mij.
Juist prima, dat hij het niet zomaar zegt. Stel dat hij wel gezegd had dat hij van jou houdt, alleen omdat jij het graag wilt horen. Dat is toch ook niet wat je wilt?
Mijn minnaar heeft het nu pas na 5 jaar gezegd, daarvoor nooit. Ik weet dat hij het meent, juist omdat het zo lang geduurd heeft en ook omdat hij het nooit zomaar zou zeggen. Dat is me veel meer waard dan een 'ik hou ook van jou', omdat het nu eenmaal een passend antwoord is.
quote:Was best moeilijk zeg! Maar ik had totaal geen jaloezie.
Ik ben veel leuker, knapper en zeker bied ik hem iets wat zijn vrouw niet bied.
Zij is dus mega jaloers dat hij met mij praat over problemen en zo. En dat zegt hij dan weer tegen mij.
Liefde heeft toch niets te maken met uiterlijk? Of leuk zijn?
quote:
Ik snap niet dat hij voor dit leven kiest.
Maar ja, ik wil hem dan ook hebben, dus dat scheelt in mijn oordeel natuurlijk.
..
Maar waar is de kerel mee bezig, want hij steekt wel 1x per week zn ding in een andere vrouw!
Nadat ik vandaag tegen hem ben uitgevallen heeft hij niet meer met me gepraat.
..
Ik ga dit niet jaaaaaaaaaaren volhouden, hij zal toch moeten kiezen.
Ik ben bereid om alles voor hem op te geven en te kijken of we iets kunnen opbouwen (met de voorwaarde allebei apart te leven in het begin) maar ik zie onze familieman zo gauw nog niet zijn vrouw beu worden. Dan had hij het namelijk allang geweest!
Wat is dat toch met mannen, waarom blijven die zo onder de plak zitten?
Kunnen jullie mij 1 voorbeeld noemen waarin zo'n situatie een happy ending heeft??
Ik geloof er niet meer in..........
Wil je hem om hem? Of wil je hem om de wedstrijd te winnen?
Ik vind nl niet dat je met veel liefde over hem praat, of respect hebt voor zijn keuzes. Als hij liever bij zijn vrouw wil blijven, is dat zijn keuze. Jammer voor jou, maar zijn goed recht. Hij wikt en weegt en voor hem slaat de weegschaal nog steeds hetzelfde uit.
En je eigen huwelijk? Geef je dat alleen op als hij aangeeft met jou verder te willen? Of is de koek eigenlijk sowieso al op?
Ik ben verliefd geworden op mijn collega sinds onze eerste 'uitstapje' en inmiddels heb ik 2 weken geleden gezegd: ik hou van je.
Dit heeft hij niet ontvangen zoals ik zou willen.
Hij zegt: als ik van je houd, dan betekend dat dat ik bij mijn vrouw weg wil.
Sindsdien vraag ik me af waar ik bezig mee ben. Ik houd van hem, wil met hem een leven opbouwen, maar ik heb het gevoel hij niet met mij.
Juist prima, dat hij het niet zomaar zegt. Stel dat hij wel gezegd had dat hij van jou houdt, alleen omdat jij het graag wilt horen. Dat is toch ook niet wat je wilt?
Mijn minnaar heeft het nu pas na 5 jaar gezegd, daarvoor nooit. Ik weet dat hij het meent, juist omdat het zo lang geduurd heeft en ook omdat hij het nooit zomaar zou zeggen. Dat is me veel meer waard dan een 'ik hou ook van jou', omdat het nu eenmaal een passend antwoord is.
quote:Was best moeilijk zeg! Maar ik had totaal geen jaloezie.
Ik ben veel leuker, knapper en zeker bied ik hem iets wat zijn vrouw niet bied.
Zij is dus mega jaloers dat hij met mij praat over problemen en zo. En dat zegt hij dan weer tegen mij.
Liefde heeft toch niets te maken met uiterlijk? Of leuk zijn?
quote:
Ik snap niet dat hij voor dit leven kiest.
Maar ja, ik wil hem dan ook hebben, dus dat scheelt in mijn oordeel natuurlijk.
..
Maar waar is de kerel mee bezig, want hij steekt wel 1x per week zn ding in een andere vrouw!
Nadat ik vandaag tegen hem ben uitgevallen heeft hij niet meer met me gepraat.
..
Ik ga dit niet jaaaaaaaaaaren volhouden, hij zal toch moeten kiezen.
Ik ben bereid om alles voor hem op te geven en te kijken of we iets kunnen opbouwen (met de voorwaarde allebei apart te leven in het begin) maar ik zie onze familieman zo gauw nog niet zijn vrouw beu worden. Dan had hij het namelijk allang geweest!
Wat is dat toch met mannen, waarom blijven die zo onder de plak zitten?
Kunnen jullie mij 1 voorbeeld noemen waarin zo'n situatie een happy ending heeft??
Ik geloof er niet meer in..........
Wil je hem om hem? Of wil je hem om de wedstrijd te winnen?
Ik vind nl niet dat je met veel liefde over hem praat, of respect hebt voor zijn keuzes. Als hij liever bij zijn vrouw wil blijven, is dat zijn keuze. Jammer voor jou, maar zijn goed recht. Hij wikt en weegt en voor hem slaat de weegschaal nog steeds hetzelfde uit.
En je eigen huwelijk? Geef je dat alleen op als hij aangeeft met jou verder te willen? Of is de koek eigenlijk sowieso al op?
