Seks
alle pijlers
Minnaartopic deel 18
vrijdag 10 augustus 2012 om 11:54
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten. Op dit topic schrijven we over de issues die het hebben van een minnaar met zich meebrengt. Gevoels- en communicatiekwesties maar ook hoe geweldig, leuk en heerlijk het kan zijn.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
zondag 7 oktober 2012 om 21:22
@ dropje, heb je het er al eens over gehad met je nr 2, hoe jullie erin staan qua contact.
Denk als je daar duidelijk over bent naar elkaar toe je onzekerheid ook minder zal zijn.
Hier verschilt het ook wel, hebben beide soms weinig tijd en in de weekenden wil ik gewoon zoveel mogelijk tijd en aandacht aan mijn gezin geven.
Wel een klein berichtje naar elkaar in die gevallen maar geen eindeloze chat sessies .
Tja missdaisy, als ze doorhebben dat je hier aktief bent wil het nogal eens vervelend zijn met reageren ..
Dit topic schijnt nogal goed gelezen te worden ..
Mischien je problemen hier maar neerleggen ,
Denk als je daar duidelijk over bent naar elkaar toe je onzekerheid ook minder zal zijn.
Hier verschilt het ook wel, hebben beide soms weinig tijd en in de weekenden wil ik gewoon zoveel mogelijk tijd en aandacht aan mijn gezin geven.
Wel een klein berichtje naar elkaar in die gevallen maar geen eindeloze chat sessies .
Tja missdaisy, als ze doorhebben dat je hier aktief bent wil het nogal eens vervelend zijn met reageren ..
Dit topic schijnt nogal goed gelezen te worden ..
Mischien je problemen hier maar neerleggen ,
zondag 7 oktober 2012 om 21:34
quote:missdaisyduke schreef op 07 oktober 2012 @ 21:20:
Maar waarom dat nu zo kwetsend moet als iemand open en eerlijk zijn gevoel en problemen op tafel legt...??
Helaas lees ik dit ontzettend veel en vaak. Ik gooi dat toch op de bekrompen geest achter een beeldscherm die heerlijk anoniem haar gal kan spuien om wat voor reden dan ook.
Dropje, nee, ik word niet onzeker van een paar uur geen contact, ik heb in de loop van de jaren ontdekt dat even geen contact totaal niks betekend en je daar geen conclusies aan mag hangen. (al heb ik vanavond gemerkt dat ik ook potverrrr nog steeds lerende ben!) Maar net was eeeh Anna geloof ik schrijft, je mag om aandacht vragen. Ik vind dat geen zwaktebod en het zorgt er in elk geval voor dat je onzekerheid van dat moment even weg is.
Maar waarom dat nu zo kwetsend moet als iemand open en eerlijk zijn gevoel en problemen op tafel legt...??
Helaas lees ik dit ontzettend veel en vaak. Ik gooi dat toch op de bekrompen geest achter een beeldscherm die heerlijk anoniem haar gal kan spuien om wat voor reden dan ook.
Dropje, nee, ik word niet onzeker van een paar uur geen contact, ik heb in de loop van de jaren ontdekt dat even geen contact totaal niks betekend en je daar geen conclusies aan mag hangen. (al heb ik vanavond gemerkt dat ik ook potverrrr nog steeds lerende ben!) Maar net was eeeh Anna geloof ik schrijft, je mag om aandacht vragen. Ik vind dat geen zwaktebod en het zorgt er in elk geval voor dat je onzekerheid van dat moment even weg is.
zondag 7 oktober 2012 om 21:37
quote:samarinde schreef op 07 oktober 2012 @ 14:58:
[...]
Sorry Roodhaarr, dat ik zo laat reageer, maar ik merkte dat deze vragen me stoorden - ik bedoel niet dat jíj storende vragen stelt, want het zijn terechte en begrijpelijke vragen, maar het stoorde míj dat ik erover na moest denken.
Ik snap het.
Ik zie soms ook vragen die me aan het denken zetten. Dat vind ik ook het mooie van een forum. Juist omdat je elkaar niet kent, komen er soms gedachten die je voor jezelf afgesloten hebt. Dat kan onaangenaam confronterend zijn, maar ik weet uit ervaring dat die confrontatie heel verhelderend kan werken.
Je hoeft je ook niet te verontschuldigen voor een late reactie. Ik stelde ze namelijk niet omdat ik dringend op antwoord zat te wachten, maar omdat ik denk dat ze jouw probleem verhelderen, verscherpen.
quote:Ik ga een beetje gebukt onder het 'Pleegzuster Bloedwijn'-syndroom: leuk hoor, dat hij wel van seks de geniet, maar hoe zit het intussen met mij?
Als ik me inleef in jouw situatie, dan zou het mij inwendig heel boos maken. Ik moet bekennen dat ik altijd egoistisch ben geweest bij sex. Of misschien is egoistisch het verkeerde woord: ik heb nooit geaccepteerd dat ik er alleen maar ben voor zijn plezier. Ik herinner me van lang geleden dat ik kortstondig iets had met een man die dacht dat ik van gewoon neuken klaar kwam. Orale sex deed hij niet, maar hij vond het prima als ik dat bij hem deed. En vingeren? Nee, hij had nog nooit meegemaakt dat een van zijn vriendinnetjes extra stimulans nodig had. Die meneer was dus direct exit. Ik eis dus blijkbaar vanaf het eerste moment dat de man zijn best doet om mij te laten genieten.
Dat betekent niet dat het in een langere relatie af en toe ook een vluggertje kan zijn. Maar als mijn man het niet de moeite waard zou vinden om mij te plezieren, dan zou ik dat zien als een verklaring dat hij mij niet voldoende de moeite waard vind.
Vanuit deze redenering, denk ik dat jij bewust of onbewust je man verwijt dat hij jou niet voldoende waard vindt om je te verwennen. Het is mijn redenering, dus misschien zit ik er helemaal naast.
quote:Ik merk dat ik zijn beroerde seksprestaties begin te beschouwen als een vrijbrief, terwijl ik mezelf dat voorheen nooit toestond. Langzaam beginnen mijn grenzen te vervagen...
Of je begint voor jezelf op te komen.....
quote:O ja, tot slot nog dit: wat ik leuk en spannend vind aan seks, is het dierlijke. Het níet nadenken, maar dóen. Het overweldigende. De remmen los. Daar ben ik ook heel goed in, weet ik uit ervaring, maar die ervaring ligt inmiddels wel héél ver achter me! Zodra er moeizame gesprekken gevoerd moeten worden, haak ik af. Eigenlijk moet het woordloos zijn, je hebt er geen taal bij nodig. Tussen mijn man en mij is de situatie zo, dat ik de keuze heb tussen moeizame gesprekken of gewoon maar accepteren dat er niet meer inzit. Ik kies dus bewust voor het laatste.
Hebben jullie wel eens een sexuoloog bezocht? Soms wordt de manier waarop we met sex omgaan nog steeds, ook na heel veel jaren, bepaald door overtuigingen waarmee we opgevoed zijn. Wat hoort en wat niet hoort. Ik heb me zo bijv. verbaasd over hoe sommige mensen tegenover orale sex staan. Voor mij is het zo vanzelfsprekend dat ik het ondenkbaar vind dat je het niet zou doen. Maar er zijn dus ook volksstammen die oprecht denken dat 5 minuten in missionarishouding het enige correcte is. En die ondanks gesprekken met hun partner daar diep vanbinnen nog steeds weerstand tegen hebben.
Nou ja, mijn gedachten weer. Het lijkt me een heel zware situatie voor jou. Ik geloof dat ik het nooit 15 jaar volgehouden zou hebben. Sterkte.
[...]
Sorry Roodhaarr, dat ik zo laat reageer, maar ik merkte dat deze vragen me stoorden - ik bedoel niet dat jíj storende vragen stelt, want het zijn terechte en begrijpelijke vragen, maar het stoorde míj dat ik erover na moest denken.
Ik snap het.
Ik zie soms ook vragen die me aan het denken zetten. Dat vind ik ook het mooie van een forum. Juist omdat je elkaar niet kent, komen er soms gedachten die je voor jezelf afgesloten hebt. Dat kan onaangenaam confronterend zijn, maar ik weet uit ervaring dat die confrontatie heel verhelderend kan werken.
Je hoeft je ook niet te verontschuldigen voor een late reactie. Ik stelde ze namelijk niet omdat ik dringend op antwoord zat te wachten, maar omdat ik denk dat ze jouw probleem verhelderen, verscherpen.
quote:Ik ga een beetje gebukt onder het 'Pleegzuster Bloedwijn'-syndroom: leuk hoor, dat hij wel van seks de geniet, maar hoe zit het intussen met mij?
Als ik me inleef in jouw situatie, dan zou het mij inwendig heel boos maken. Ik moet bekennen dat ik altijd egoistisch ben geweest bij sex. Of misschien is egoistisch het verkeerde woord: ik heb nooit geaccepteerd dat ik er alleen maar ben voor zijn plezier. Ik herinner me van lang geleden dat ik kortstondig iets had met een man die dacht dat ik van gewoon neuken klaar kwam. Orale sex deed hij niet, maar hij vond het prima als ik dat bij hem deed. En vingeren? Nee, hij had nog nooit meegemaakt dat een van zijn vriendinnetjes extra stimulans nodig had. Die meneer was dus direct exit. Ik eis dus blijkbaar vanaf het eerste moment dat de man zijn best doet om mij te laten genieten.
Dat betekent niet dat het in een langere relatie af en toe ook een vluggertje kan zijn. Maar als mijn man het niet de moeite waard zou vinden om mij te plezieren, dan zou ik dat zien als een verklaring dat hij mij niet voldoende de moeite waard vind.
Vanuit deze redenering, denk ik dat jij bewust of onbewust je man verwijt dat hij jou niet voldoende waard vindt om je te verwennen. Het is mijn redenering, dus misschien zit ik er helemaal naast.
quote:Ik merk dat ik zijn beroerde seksprestaties begin te beschouwen als een vrijbrief, terwijl ik mezelf dat voorheen nooit toestond. Langzaam beginnen mijn grenzen te vervagen...
Of je begint voor jezelf op te komen.....
quote:O ja, tot slot nog dit: wat ik leuk en spannend vind aan seks, is het dierlijke. Het níet nadenken, maar dóen. Het overweldigende. De remmen los. Daar ben ik ook heel goed in, weet ik uit ervaring, maar die ervaring ligt inmiddels wel héél ver achter me! Zodra er moeizame gesprekken gevoerd moeten worden, haak ik af. Eigenlijk moet het woordloos zijn, je hebt er geen taal bij nodig. Tussen mijn man en mij is de situatie zo, dat ik de keuze heb tussen moeizame gesprekken of gewoon maar accepteren dat er niet meer inzit. Ik kies dus bewust voor het laatste.
Hebben jullie wel eens een sexuoloog bezocht? Soms wordt de manier waarop we met sex omgaan nog steeds, ook na heel veel jaren, bepaald door overtuigingen waarmee we opgevoed zijn. Wat hoort en wat niet hoort. Ik heb me zo bijv. verbaasd over hoe sommige mensen tegenover orale sex staan. Voor mij is het zo vanzelfsprekend dat ik het ondenkbaar vind dat je het niet zou doen. Maar er zijn dus ook volksstammen die oprecht denken dat 5 minuten in missionarishouding het enige correcte is. En die ondanks gesprekken met hun partner daar diep vanbinnen nog steeds weerstand tegen hebben.
Nou ja, mijn gedachten weer. Het lijkt me een heel zware situatie voor jou. Ik geloof dat ik het nooit 15 jaar volgehouden zou hebben. Sterkte.
zondag 7 oktober 2012 om 22:29
Oh, wacht, ik heb je topic even opgezocht. Dat valt toch allemaal hartstikke mee? Zo erg zijn die reacties niet, vind ik. Er worden alleen vraagtekens gezet bij jouw standpunt in de relatie en de combinatie van het hier schrijven. Ik snap die reacties wel.
Maar ik vind het eigenlijk best een groot punt ook, in een relatief korte relatie. Als je nu al zo ingewikkeld in deze relatie zit, hoe stel je je deze relatie dan voor over vijf jaar, of over 15, of over 25? Er vanuit gaande dat je kiest voor een levenslang samen?
Als je dan nu na 1,5 jaar al zoveel struikelblokken op het pad tegenkomt, op zoek 'moet' naar een minnaar voor erbij.. is deze relatie dan wel wat je wilt voor de toekomst?
Maar ik vind het eigenlijk best een groot punt ook, in een relatief korte relatie. Als je nu al zo ingewikkeld in deze relatie zit, hoe stel je je deze relatie dan voor over vijf jaar, of over 15, of over 25? Er vanuit gaande dat je kiest voor een levenslang samen?
Als je dan nu na 1,5 jaar al zoveel struikelblokken op het pad tegenkomt, op zoek 'moet' naar een minnaar voor erbij.. is deze relatie dan wel wat je wilt voor de toekomst?
anoniem_147543 wijzigde dit bericht op 07-10-2012 22:35
Reden: post bijgesteld
Reden: post bijgesteld
% gewijzigd
zondag 7 oktober 2012 om 22:38
Ik vind dat ook niet, Noppies. Iedere situatie, ieder mens is anders en ieder heeft zijn redenen om te leven zoals ie doet.
Ik weet dat ik me niet hoef te verantwoorden, maar merk dat ik dat in mijn eigen topic toch doe.
Ik vind het intrigerend om te lezen hoe sommige mensen, je opmerkingen uitvergroten en verdraaien en er een heel ander verhaal van maken. Zo ben ik nu een dominant mens die haar vriend dwingt om haar met haar ex te laten neuken en we hebben schijnbaar hele slechte, of geen seks. Ik voel dan toch dat ik dat moet recht zetten, maar wat je ook zegt, ze lezen toch alleen wat ze willen.
Ik kan inderdaad maar beter hier blijven, denk ik.
Samarinde ik vind het ook een erg mooie eerlijke post van je, en vind het buitengewoon bewonderenswaardig hoe jij verstandelijk hebt gekozen voor een leven met slechte seks (vanuit jouw kant gezien)
Ik zou het ook niet kunnen en zeker geen 15 jaar, en snap heel goed dat je nu het zo in je schoot wordt geworpen, het er moeilijk mee hebt.
Ik weet dat ik me niet hoef te verantwoorden, maar merk dat ik dat in mijn eigen topic toch doe.
Ik vind het intrigerend om te lezen hoe sommige mensen, je opmerkingen uitvergroten en verdraaien en er een heel ander verhaal van maken. Zo ben ik nu een dominant mens die haar vriend dwingt om haar met haar ex te laten neuken en we hebben schijnbaar hele slechte, of geen seks. Ik voel dan toch dat ik dat moet recht zetten, maar wat je ook zegt, ze lezen toch alleen wat ze willen.
Ik kan inderdaad maar beter hier blijven, denk ik.
Samarinde ik vind het ook een erg mooie eerlijke post van je, en vind het buitengewoon bewonderenswaardig hoe jij verstandelijk hebt gekozen voor een leven met slechte seks (vanuit jouw kant gezien)
Ik zou het ook niet kunnen en zeker geen 15 jaar, en snap heel goed dat je nu het zo in je schoot wordt geworpen, het er moeilijk mee hebt.
zondag 7 oktober 2012 om 22:42
De vraagtekens snap ik ook wel Noppies. Het uitvergroten en verdraaien, niet.
Ja het is een hoop gedoe na anderhalf jaar. En natuurlijk schrijf ik selectief, je kunt niet alles neerpennen en er spelen allerlei dingen mee.
Zie ik mezelf over 25 jaar met mijn vriend? Jazeker, en ik denk dat we dan samen kunnen lachen over hoe moeilijk de start was, en hoe fijn het toch ondanks alles altijd is geweest samen.
Het is natuurlijk niet alleen kommer en kwel, maar dat kommer en kwel deel is wél hetgeen dat ik hier schrijf want dat is het moeilijk deel. Met het makkelijke heb ik geen hulp nodig
Ja het is een hoop gedoe na anderhalf jaar. En natuurlijk schrijf ik selectief, je kunt niet alles neerpennen en er spelen allerlei dingen mee.
Zie ik mezelf over 25 jaar met mijn vriend? Jazeker, en ik denk dat we dan samen kunnen lachen over hoe moeilijk de start was, en hoe fijn het toch ondanks alles altijd is geweest samen.
Het is natuurlijk niet alleen kommer en kwel, maar dat kommer en kwel deel is wél hetgeen dat ik hier schrijf want dat is het moeilijk deel. Met het makkelijke heb ik geen hulp nodig
zondag 7 oktober 2012 om 22:46
Vergeet niet dat iedereen het moet doen met de woorden die jij hier schrijft. Niemand kent het verhaal van jouw vriend, bijvoorbeeld. Het is en blijft heel eenzijdig, ook mijn verhalen zijn dat.
Daarop reageren mensen, vanuit hun perspectief.
En dat je in zo'n korte relatie dan al zoveel problemen hebt en zelf zo actief op zoek bent naar bijv je ex, dan kan ik me best voorstellen dat mensen die reacties geven.
Voor mijn gevoel word je daar zeker niet afgerekend op het schrijven hier. Er worden kritische opmerkingen geplaatst, omdat er best wat haken en ogen zitten aan jouw situatie en niet iedereen het allemaal even correct zal vinden.
Ik denk juist dat je in je eigen topic ook best veel kunt hebben aan de postings, zeker uit die van mensen die ook een relatie (hebben gehad) met iemand met een aanverwante stoornis, zoals bijv Palanja.
Misschien nog wel meer dan het hier posten.
Daarop reageren mensen, vanuit hun perspectief.
En dat je in zo'n korte relatie dan al zoveel problemen hebt en zelf zo actief op zoek bent naar bijv je ex, dan kan ik me best voorstellen dat mensen die reacties geven.
Voor mijn gevoel word je daar zeker niet afgerekend op het schrijven hier. Er worden kritische opmerkingen geplaatst, omdat er best wat haken en ogen zitten aan jouw situatie en niet iedereen het allemaal even correct zal vinden.
Ik denk juist dat je in je eigen topic ook best veel kunt hebben aan de postings, zeker uit die van mensen die ook een relatie (hebben gehad) met iemand met een aanverwante stoornis, zoals bijv Palanja.
Misschien nog wel meer dan het hier posten.
zondag 7 oktober 2012 om 22:48
quote:Roodhaarr schreef op 07 oktober 2012 @ 21:37:
Als ik me inleef in jouw situatie, dan zou het mij inwendig heel boos maken. Ik moet bekennen dat ik altijd egoistisch ben geweest bij sex. Of misschien is egoistisch het verkeerde woord: ik heb nooit geaccepteerd dat ik er alleen maar ben voor zijn plezier. Ik herinner me van lang geleden dat ik kortstondig iets had met een man die dacht dat ik van gewoon neuken klaar kwam. Orale sex deed hij niet, maar hij vond het prima als ik dat bij hem deed. En vingeren? Nee, hij had nog nooit meegemaakt dat een van zijn vriendinnetjes extra stimulans nodig had. Die meneer was dus direct exit. Ik eis dus blijkbaar vanaf het eerste moment dat de man zijn best doet om mij te laten genieten.
Dat betekent niet dat het in een langere relatie af en toe ook een vluggertje kan zijn. Maar als mijn man het niet de moeite waard zou vinden om mij te plezieren, dan zou ik dat zien als een verklaring dat hij mij niet voldoende de moeite waard vind.
Vanuit deze redenering, denk ik dat jij bewust of onbewust je man verwijt dat hij jou niet voldoende waard vindt om je te verwennen. Het is mijn redenering, dus misschien zit ik er helemaal naast.
Nou, als ik jouw redenering zo lees, ben ik het er helemaal mee eens, maar gek genoeg zit je er inderdaad naast: ik verwijt hem eigenlijk niks, en ik ben ook niet boos. Wel gefrustreerd, en hooguit boos op mezelf, want ik ben degene die het zo ver heeft laten komen. Het is stom, maar ik heb op een bepaald moment toegegeven aan mijn onwil (om er nog aan te 'werken') en daar doe ik hem uiteindelijk ook mee tekort.
Ik weet natuurlijk niet of ik gelijk heb, maar ik geloof eigenlijk niet dat een fantastisch seksleven binnen een langdurig huwelijk heel veel voorkomt. Ja: als twee mensen fysiek perfect bij elkaar passen (en dat is bij ons dus niet het geval) kun je ongetwijfeld een heel eind komen, maar dan nóg sluipt de sleur erin, denk ik, en dan nóg verdwijnt de magie van de begintijd. Is dat erg? Neu. Voor mij betekent het veel meer dat wij na al die jaren nog steeds de laatsten zijn die een restaurant verlaten, simpelweg omdat we nooit uitgepraat raken en omdat we keihard met elkaar kunnen lachen, elkaar begrijpen, helpen, adviseren, en omdat we erin geslaagd zijn een mooi leven te creëren voor onszelf en onze kinderen.
Als ik op de school van mijn kinderen rondkijk, zie ik de grootst mogelijke ellende, en dan zie ik nog alleen de buitenkant. Op schoolfeestjes staat de vader van die ineens te zoenen met de moeder van die, onder de ogen van hun eigen partners, en dan denk ik: dat is de verloren magie. Ik snap het best, hoor. Zij zoeken ook die spanning. Allemaal leuke, mooie, succesvolle mensen die een gelukkige indruk maken, maar blijkbaar (en dat verbaast me dus niks) mist er toch iets.
Ik denk dan ook niet dat mijn matige seksleven zo uitzonderlijk is; wat mensen na verloop van tijd gaan missen, is die spanning, het avontuurlijke, nieuwe, onbekende. Dat IS seks, uiteindelijk. Elke avond op dezelfde knopjes drukken, bij wijze van spreken, kan misschien best bevredigend zijn, maar het blijft de bekende weg en dat noem je dan misschien 'de liefde bedrijven', maar seks is iets anders. Dat is synoniem (of zou dat moeten zijn) aan de onbekende weg. Dat is de kick. Ongetijfeld zijn niet alle mensen daarnaar op zoek, maar als ik zo om me heen kijk, zijn het er wel een heleboel. Het draait om aandacht, egotripperij, spanning, zelfbevestiging, ijdelheid, het verlangen om gezien te worden, bemind, op handen gedragen. Dat zijn geen mooie dingen, maar ik geloof ook helemaal niet dat mensen zo mooi zijn quote:
Hebben jullie wel eens een sexuoloog bezocht? Soms wordt de manier waarop we met sex omgaan nog steeds, ook na heel veel jaren, bepaald door overtuigingen waarmee we opgevoed zijn. Wat hoort en wat niet hoort. Ik heb me zo bijv. verbaasd over hoe sommige mensen tegenover orale sex staan. Voor mij is het zo vanzelfsprekend dat ik het ondenkbaar vind dat je het niet zou doen. Maar er zijn dus ook volksstammen die oprecht denken dat 5 minuten in missionarishouding het enige correcte is. En die ondanks gesprekken met hun partner daar diep vanbinnen nog steeds weerstand tegen hebben.
Nou ja, mijn gedachten weer. Het lijkt me een heel zware situatie voor jou. Ik geloof dat ik het nooit 15 jaar volgehouden zou hebben. Sterkte.
Ruim twintig jaar We waren al een tijdje samen voor we trouwden.
Maar een seksuoloog... nee, nooit bezocht. Ik weet niet... ik zal het eens laten bezinken. Tot nu toe heb ik altijd goed kunnen leven met een matig seksleven, het werd gecompenseerd door genoeg andere dingen die ik belangrijker vond, maar nu ik ersntig in de verleiding ben om vreemd te gaan... het is misschien geen gek idee.
Als ik me inleef in jouw situatie, dan zou het mij inwendig heel boos maken. Ik moet bekennen dat ik altijd egoistisch ben geweest bij sex. Of misschien is egoistisch het verkeerde woord: ik heb nooit geaccepteerd dat ik er alleen maar ben voor zijn plezier. Ik herinner me van lang geleden dat ik kortstondig iets had met een man die dacht dat ik van gewoon neuken klaar kwam. Orale sex deed hij niet, maar hij vond het prima als ik dat bij hem deed. En vingeren? Nee, hij had nog nooit meegemaakt dat een van zijn vriendinnetjes extra stimulans nodig had. Die meneer was dus direct exit. Ik eis dus blijkbaar vanaf het eerste moment dat de man zijn best doet om mij te laten genieten.
Dat betekent niet dat het in een langere relatie af en toe ook een vluggertje kan zijn. Maar als mijn man het niet de moeite waard zou vinden om mij te plezieren, dan zou ik dat zien als een verklaring dat hij mij niet voldoende de moeite waard vind.
Vanuit deze redenering, denk ik dat jij bewust of onbewust je man verwijt dat hij jou niet voldoende waard vindt om je te verwennen. Het is mijn redenering, dus misschien zit ik er helemaal naast.
Nou, als ik jouw redenering zo lees, ben ik het er helemaal mee eens, maar gek genoeg zit je er inderdaad naast: ik verwijt hem eigenlijk niks, en ik ben ook niet boos. Wel gefrustreerd, en hooguit boos op mezelf, want ik ben degene die het zo ver heeft laten komen. Het is stom, maar ik heb op een bepaald moment toegegeven aan mijn onwil (om er nog aan te 'werken') en daar doe ik hem uiteindelijk ook mee tekort.
Ik weet natuurlijk niet of ik gelijk heb, maar ik geloof eigenlijk niet dat een fantastisch seksleven binnen een langdurig huwelijk heel veel voorkomt. Ja: als twee mensen fysiek perfect bij elkaar passen (en dat is bij ons dus niet het geval) kun je ongetwijfeld een heel eind komen, maar dan nóg sluipt de sleur erin, denk ik, en dan nóg verdwijnt de magie van de begintijd. Is dat erg? Neu. Voor mij betekent het veel meer dat wij na al die jaren nog steeds de laatsten zijn die een restaurant verlaten, simpelweg omdat we nooit uitgepraat raken en omdat we keihard met elkaar kunnen lachen, elkaar begrijpen, helpen, adviseren, en omdat we erin geslaagd zijn een mooi leven te creëren voor onszelf en onze kinderen.
Als ik op de school van mijn kinderen rondkijk, zie ik de grootst mogelijke ellende, en dan zie ik nog alleen de buitenkant. Op schoolfeestjes staat de vader van die ineens te zoenen met de moeder van die, onder de ogen van hun eigen partners, en dan denk ik: dat is de verloren magie. Ik snap het best, hoor. Zij zoeken ook die spanning. Allemaal leuke, mooie, succesvolle mensen die een gelukkige indruk maken, maar blijkbaar (en dat verbaast me dus niks) mist er toch iets.
Ik denk dan ook niet dat mijn matige seksleven zo uitzonderlijk is; wat mensen na verloop van tijd gaan missen, is die spanning, het avontuurlijke, nieuwe, onbekende. Dat IS seks, uiteindelijk. Elke avond op dezelfde knopjes drukken, bij wijze van spreken, kan misschien best bevredigend zijn, maar het blijft de bekende weg en dat noem je dan misschien 'de liefde bedrijven', maar seks is iets anders. Dat is synoniem (of zou dat moeten zijn) aan de onbekende weg. Dat is de kick. Ongetijfeld zijn niet alle mensen daarnaar op zoek, maar als ik zo om me heen kijk, zijn het er wel een heleboel. Het draait om aandacht, egotripperij, spanning, zelfbevestiging, ijdelheid, het verlangen om gezien te worden, bemind, op handen gedragen. Dat zijn geen mooie dingen, maar ik geloof ook helemaal niet dat mensen zo mooi zijn quote:
Hebben jullie wel eens een sexuoloog bezocht? Soms wordt de manier waarop we met sex omgaan nog steeds, ook na heel veel jaren, bepaald door overtuigingen waarmee we opgevoed zijn. Wat hoort en wat niet hoort. Ik heb me zo bijv. verbaasd over hoe sommige mensen tegenover orale sex staan. Voor mij is het zo vanzelfsprekend dat ik het ondenkbaar vind dat je het niet zou doen. Maar er zijn dus ook volksstammen die oprecht denken dat 5 minuten in missionarishouding het enige correcte is. En die ondanks gesprekken met hun partner daar diep vanbinnen nog steeds weerstand tegen hebben.
Nou ja, mijn gedachten weer. Het lijkt me een heel zware situatie voor jou. Ik geloof dat ik het nooit 15 jaar volgehouden zou hebben. Sterkte.
Ruim twintig jaar We waren al een tijdje samen voor we trouwden.
Maar een seksuoloog... nee, nooit bezocht. Ik weet niet... ik zal het eens laten bezinken. Tot nu toe heb ik altijd goed kunnen leven met een matig seksleven, het werd gecompenseerd door genoeg andere dingen die ik belangrijker vond, maar nu ik ersntig in de verleiding ben om vreemd te gaan... het is misschien geen gek idee.
zondag 7 oktober 2012 om 22:53
Ik heb ooit wel eens veel ergere verwijten naar mijn hoofd gehad, omdat ik het doe met een getrouwde man. Op een topic ook nog dat heel ergens anders over ging, maar waar ik 'niets te zoeken had, omdat ik nogal andere wormen in naarden erop nahield en dus geen normale mening kon hebben' of iets in die strekking. Tja, jammer joh. Als ik met een andere nick mee zou schrijven, zou niemand er over gevallen zijn.
En idd, wat jij schrijft komt onder een vergrootglas te liggen en alle andere aspecten van jullie relatie verbleken of komen niet eens hier aan de orde. Dat is het nadeel soms van het forum, maar is niet te voorkomen.
Het is vaak ook heel makkelijk, om lekker veilig vanachter je laptop op de keukentafel, een grote mond te hebben over andere forummers.. niemand die je ziet, niemand die je een grote mond in je gezicht terug kan geven. Daar moet je een beetje doorheen lezen, een beetje filteren.
Mijn huwelijk was ook gevuld met veel psychische problemen aan de kant van mijn partner. Een jaar nadat we getrouwd waren, zijn we uit elkaar gegaan, omdat het niet meer te doen was. Omdat we nog maar vijf jaar samen waren, heb ik de knoop doorgehakt, mede omdat ik niet de rest van mijn leven in die situatie wilde/kon leven. Maar dat was een hele destructieve relatie, achteraf gezien. Als jij er vertrouwen in hebt dat de basis verder goed is en het de moeite waard is om deze problemen op te lossen, dan heb je in principe ook niets te verliezen als je het probeert.
Maar dan zou ik mijn focus wel leggen op je vriend, niet op eventuele minnaars, geloof ik.
En idd, wat jij schrijft komt onder een vergrootglas te liggen en alle andere aspecten van jullie relatie verbleken of komen niet eens hier aan de orde. Dat is het nadeel soms van het forum, maar is niet te voorkomen.
Het is vaak ook heel makkelijk, om lekker veilig vanachter je laptop op de keukentafel, een grote mond te hebben over andere forummers.. niemand die je ziet, niemand die je een grote mond in je gezicht terug kan geven. Daar moet je een beetje doorheen lezen, een beetje filteren.
Mijn huwelijk was ook gevuld met veel psychische problemen aan de kant van mijn partner. Een jaar nadat we getrouwd waren, zijn we uit elkaar gegaan, omdat het niet meer te doen was. Omdat we nog maar vijf jaar samen waren, heb ik de knoop doorgehakt, mede omdat ik niet de rest van mijn leven in die situatie wilde/kon leven. Maar dat was een hele destructieve relatie, achteraf gezien. Als jij er vertrouwen in hebt dat de basis verder goed is en het de moeite waard is om deze problemen op te lossen, dan heb je in principe ook niets te verliezen als je het probeert.
Maar dan zou ik mijn focus wel leggen op je vriend, niet op eventuele minnaars, geloof ik.
zondag 7 oktober 2012 om 22:53
sorry dat ik er even tussendoor kom;-) ik kan nog niet helemaal met de oude posts meelezen omdat ik ze niet gelezen heb...
heb een vraagje...Hebben jullie wel eens een 2e gehad om voor jezelf op een rijtje te zetten wat je nou met je eerste wil (niet perse om met die tweede verder te gaan... het gaat voornamelijk om het wel of niet verder gaan met die eerste)
Volgens mij is dit de onbewuste reden dat ik een tweede heb...
heb een vraagje...Hebben jullie wel eens een 2e gehad om voor jezelf op een rijtje te zetten wat je nou met je eerste wil (niet perse om met die tweede verder te gaan... het gaat voornamelijk om het wel of niet verder gaan met die eerste)
Volgens mij is dit de onbewuste reden dat ik een tweede heb...
zondag 7 oktober 2012 om 23:17
quote:missdaisyduke schreef op 07 oktober 2012 @ 22:38:
Ik vind dat ook niet, Noppies. Iedere situatie, ieder mens is anders en ieder heeft zijn redenen om te leven zoals ie doet.
Ik weet dat ik me niet hoef te verantwoorden, maar merk dat ik dat in mijn eigen topic toch doe.
Ik vind het intrigerend om te lezen hoe sommige mensen, je opmerkingen uitvergroten en verdraaien en er een heel ander verhaal van maken. Zo ben ik nu een dominant mens die haar vriend dwingt om haar met haar ex te laten neuken en we hebben schijnbaar hele slechte, of geen seks. Ik voel dan toch dat ik dat moet recht zetten, maar wat je ook zegt, ze lezen toch alleen wat ze willen.
Ik kan inderdaad maar beter hier blijven, denk ik.
Het is misschien moeilijk om het met enige afstand te bekijken, maar ik denk dat het voor jou juist interessant kan zijn om die compleet andere meningen te lezen, juist omdat jij het hele verhaal kent, en zij niet. Het nuanceert toch, denk ik. En ik ben het met je eens (zoals je in je andere post schrijft) dat je onvermijdelijk een eenzijdig en negatief beeld schetst als je één probleem op tafel legt: jij 'bent' dan ineens dat probleem, terwijl de werkelijke situatie veel complexer (en positiever, als geheel) is. Ik merk dat bij mezelf ook: als ik mijn eigen posts teruglees, denk ik: die vrouw moet hoognodig gaan scheiden, wat een ellende!
quote:Samarinde ik vind het ook een erg mooie eerlijke post van je, en vind het buitengewoon bewonderenswaardig hoe jij verstandelijk hebt gekozen voor een leven met slechte seks (vanuit jouw kant gezien) Ik zou het ook niet kunnen en zeker geen 15 jaar, en snap heel goed dat je nu het zo in je schoot wordt geworpen, het er moeilijk mee hebt.
Dank je Ik betrapte mezelf er vanochtend op dat ik zelfmedelijden had, maar ik had ook wel in gaten dat het een soort 'gelegenheids'-zelfmedelijden was: het komt me op dit moment wel heel goed uit, natuurlijk, om mijn slechte gedachten te rechtvaardigen.
Toch helpt het echt om hier mee te lezen. Bij bijna alle verhalen kan ik me wel iets voorstellen, ik bedoel: het is zo gemakkelijk om mensen te veroordelen om hun gedrag/verlangens/zwaktes, maar het is mooi dat er hier openlijk over geschreven kan worden, want ja, ook dit hoort bij het leven.
Ik vind dat ook niet, Noppies. Iedere situatie, ieder mens is anders en ieder heeft zijn redenen om te leven zoals ie doet.
Ik weet dat ik me niet hoef te verantwoorden, maar merk dat ik dat in mijn eigen topic toch doe.
Ik vind het intrigerend om te lezen hoe sommige mensen, je opmerkingen uitvergroten en verdraaien en er een heel ander verhaal van maken. Zo ben ik nu een dominant mens die haar vriend dwingt om haar met haar ex te laten neuken en we hebben schijnbaar hele slechte, of geen seks. Ik voel dan toch dat ik dat moet recht zetten, maar wat je ook zegt, ze lezen toch alleen wat ze willen.
Ik kan inderdaad maar beter hier blijven, denk ik.
Het is misschien moeilijk om het met enige afstand te bekijken, maar ik denk dat het voor jou juist interessant kan zijn om die compleet andere meningen te lezen, juist omdat jij het hele verhaal kent, en zij niet. Het nuanceert toch, denk ik. En ik ben het met je eens (zoals je in je andere post schrijft) dat je onvermijdelijk een eenzijdig en negatief beeld schetst als je één probleem op tafel legt: jij 'bent' dan ineens dat probleem, terwijl de werkelijke situatie veel complexer (en positiever, als geheel) is. Ik merk dat bij mezelf ook: als ik mijn eigen posts teruglees, denk ik: die vrouw moet hoognodig gaan scheiden, wat een ellende!
quote:Samarinde ik vind het ook een erg mooie eerlijke post van je, en vind het buitengewoon bewonderenswaardig hoe jij verstandelijk hebt gekozen voor een leven met slechte seks (vanuit jouw kant gezien) Ik zou het ook niet kunnen en zeker geen 15 jaar, en snap heel goed dat je nu het zo in je schoot wordt geworpen, het er moeilijk mee hebt.
Dank je Ik betrapte mezelf er vanochtend op dat ik zelfmedelijden had, maar ik had ook wel in gaten dat het een soort 'gelegenheids'-zelfmedelijden was: het komt me op dit moment wel heel goed uit, natuurlijk, om mijn slechte gedachten te rechtvaardigen.
Toch helpt het echt om hier mee te lezen. Bij bijna alle verhalen kan ik me wel iets voorstellen, ik bedoel: het is zo gemakkelijk om mensen te veroordelen om hun gedrag/verlangens/zwaktes, maar het is mooi dat er hier openlijk over geschreven kan worden, want ja, ook dit hoort bij het leven.
zondag 7 oktober 2012 om 23:17
Nee Vlinder, voor mij geldt dat niet. Ik weet dat ik met mijn nr 1 oud wil worden, ben zielsgelukkig met hem. Maar ik heb ook behoeftes die mijn nr 1 niet kan en/of wil vervullen. Die behoeftes haal ik dus elders. Tot nu toe werkt dat heel goed voor ons, we zijn open naar elkaar toe in hoe we erin staan en sluiten dat ook regelmatig even kort.
Als je echt twijfelt aan je relatie met nr 1, vind ik een minnaar nemen niet zo eerlijk. Ik denk dat je vooral je eigen relatie dan goed onder de loep moet nemen, voordat je je in de vlinders en romantische gevoelens van een verliefdheid op een ander stort. De kans is dan groot dat je gaat vergelijken en dan komt nr 1 er waarschijnlijk bekaaid af.
Als je echt twijfelt aan je relatie met nr 1, vind ik een minnaar nemen niet zo eerlijk. Ik denk dat je vooral je eigen relatie dan goed onder de loep moet nemen, voordat je je in de vlinders en romantische gevoelens van een verliefdheid op een ander stort. De kans is dan groot dat je gaat vergelijken en dan komt nr 1 er waarschijnlijk bekaaid af.
zondag 7 oktober 2012 om 23:29
quote:samarinde schreef op 07 oktober 2012 @ 22:48:
[...]
Voor mij betekent het veel meer dat wij na al die jaren nog steeds de laatsten zijn die een restaurant verlaten, simpelweg omdat we nooit uitgepraat raken en omdat we keihard met elkaar kunnen lachen, elkaar begrijpen, helpen, adviseren, en omdat we erin geslaagd zijn een mooi leven te creëren voor onszelf en onze kinderen.
Begrijp ik nu goed dat het op alle andere terreinen wel goed gaat? Dat je daar helemaal blij mee bent. Dat het alleen de sex is?
Wat ik probeer te snappen: dat de sex na 20 jaar niet meer continu spetterend en spannend en steamy is, dat is best logisch. Wij hangen ook niet meer elke dag aan de kroonluchter. Maar voor onze sex geldt nog steeds: zelfs als het 'slecht' is, dan is het nog steeds goed. Ik bedoel daarmee: als we ons weinig inspannen, dan hebben we nog steeds allebei fijne orgasmen in een vrijpartij van een minuut of 20. Als we er wel voor gaan (meestal als de kinderen uithuizig zijn) dan kunnen we -net als vroeger- uren volmaken met heerlijke geilheid en verliefdheid.
Dat is niet bepaald iets dat zelfs maar wekelijks voorkomt, maar het is wel iets dat niet verdwenen is. Ook niet na meer dan 20 jaar.
quote:
Ruim twintig jaar We waren al een tijdje samen voor we trouwden.
Maar een seksuoloog... nee, nooit bezocht. Ik weet niet... ik zal het eens laten bezinken. Tot nu toe heb ik altijd goed kunnen leven met een matig seksleven, het werd gecompenseerd door genoeg andere dingen die ik belangrijker vond, maar nu ik ersntig in de verleiding ben om vreemd te gaan... het is misschien geen gek idee.
Zeker als je relatie verder heel goed is, dan is het heel erg zonde (vind ik) om door vreemd te gaan zoveel op het spel te zetten.
Weet je: sinds we zijn gaan swingen hebben we nieuwe dingen ontdekt die ons eigen sexleven uitgebreid hebben. Het vreemde is dat daar dingen bij zijn, die we 23 jaar geleden ook geprobeerd hebben en die we toen niks vonden. Maar bij het swingen kwamen we er weer mee in aanraking. Blijkbaar dat je in zoveel jaar dan ook zo kunt veranderen dat iets dan opeens wel aanslaat.
Iets anders dat ik gemerkt heb: door de manier waarop andere vrouwen mijn man aantrekkelijk vinden, zie ik mijn eigen man ook weer met de ogen van lang geleden. Hij wordt er weer een slag extra aantrekkelijker door.
[...]
Voor mij betekent het veel meer dat wij na al die jaren nog steeds de laatsten zijn die een restaurant verlaten, simpelweg omdat we nooit uitgepraat raken en omdat we keihard met elkaar kunnen lachen, elkaar begrijpen, helpen, adviseren, en omdat we erin geslaagd zijn een mooi leven te creëren voor onszelf en onze kinderen.
Begrijp ik nu goed dat het op alle andere terreinen wel goed gaat? Dat je daar helemaal blij mee bent. Dat het alleen de sex is?
Wat ik probeer te snappen: dat de sex na 20 jaar niet meer continu spetterend en spannend en steamy is, dat is best logisch. Wij hangen ook niet meer elke dag aan de kroonluchter. Maar voor onze sex geldt nog steeds: zelfs als het 'slecht' is, dan is het nog steeds goed. Ik bedoel daarmee: als we ons weinig inspannen, dan hebben we nog steeds allebei fijne orgasmen in een vrijpartij van een minuut of 20. Als we er wel voor gaan (meestal als de kinderen uithuizig zijn) dan kunnen we -net als vroeger- uren volmaken met heerlijke geilheid en verliefdheid.
Dat is niet bepaald iets dat zelfs maar wekelijks voorkomt, maar het is wel iets dat niet verdwenen is. Ook niet na meer dan 20 jaar.
quote:
Ruim twintig jaar We waren al een tijdje samen voor we trouwden.
Maar een seksuoloog... nee, nooit bezocht. Ik weet niet... ik zal het eens laten bezinken. Tot nu toe heb ik altijd goed kunnen leven met een matig seksleven, het werd gecompenseerd door genoeg andere dingen die ik belangrijker vond, maar nu ik ersntig in de verleiding ben om vreemd te gaan... het is misschien geen gek idee.
Zeker als je relatie verder heel goed is, dan is het heel erg zonde (vind ik) om door vreemd te gaan zoveel op het spel te zetten.
Weet je: sinds we zijn gaan swingen hebben we nieuwe dingen ontdekt die ons eigen sexleven uitgebreid hebben. Het vreemde is dat daar dingen bij zijn, die we 23 jaar geleden ook geprobeerd hebben en die we toen niks vonden. Maar bij het swingen kwamen we er weer mee in aanraking. Blijkbaar dat je in zoveel jaar dan ook zo kunt veranderen dat iets dan opeens wel aanslaat.
Iets anders dat ik gemerkt heb: door de manier waarop andere vrouwen mijn man aantrekkelijk vinden, zie ik mijn eigen man ook weer met de ogen van lang geleden. Hij wordt er weer een slag extra aantrekkelijker door.
zondag 7 oktober 2012 om 23:32
quote:vlinder1200 schreef op 07 oktober 2012 @ 22:53:
sorry dat ik er even tussendoor kom;-) ik kan nog niet helemaal met de oude posts meelezen omdat ik ze niet gelezen heb...
heb een vraagje...Hebben jullie wel eens een 2e gehad om voor jezelf op een rijtje te zetten wat je nou met je eerste wil (niet perse om met die tweede verder te gaan... het gaat voornamelijk om het wel of niet verder gaan met die eerste)
Volgens mij is dit de onbewuste reden dat ik een tweede heb...
Hoi Vlinder, dat heb ik inderdaad eens meegemaakt. Voor ik met mijn man trouwde, heb ik een 'affaire' (geheim) gehad met een man bij wie het voor míj alleen om de seks draaide - het was de allerbeste seks van mijn leven! - maar hij was erg verliefd op mij en uiteindelijk ben ik er toen mee gestopt. Ik heb van die affaire geleerd dat ik seks niet het belangrijkste op de wereld vind: er zijn andere dingen die me gelukkiger maken. Ik wist toen al dat de seks met mijn man niet daverend was, maar ik kon dankzij die affaire de knoop doorhakken en voor mijn man kiezen. Dat is nu ruim 20 jaar geleden. Zoals je hierboven misschien hebt gelezen, staan de zaken er inmiddels iets anders voor.
Toch heb ik geen spijt van die affaire. Ik had het blijkbaar nodig om een belangrijke keuze te kunnen maken. En ik vond het fijn om die keuze zo bewust te maken: ik wist waar ik voor tekende. Na die ene keer heb ik me voorgenomen om nooit meer vreemd te gaan, dat was onderdeel van de deal die ik met mezelf had gesloten, maar ook daarvoor geldt nu dat ik even wat minder sterk in mijn schoenen sta.
Ik kan je niet adviseren; het hangt er vanaf wat je precies hoopt uit te vinden. Gaat het je om de seks? Wat zijn precies de verschillen tussen de twee mannen? En wat is de keuze die je uiteindelijk hoopt te maken?
Ik denk dat zelfkennis cruciaal is. Je moet weten wat jij wilt, met het oog op een langdurige relatie, en wat goed is voor jou. Goed en spannend zijn twee verschillende dingen, maar dat hoef ik je waarschijnlijk niet uit te leggen
sorry dat ik er even tussendoor kom;-) ik kan nog niet helemaal met de oude posts meelezen omdat ik ze niet gelezen heb...
heb een vraagje...Hebben jullie wel eens een 2e gehad om voor jezelf op een rijtje te zetten wat je nou met je eerste wil (niet perse om met die tweede verder te gaan... het gaat voornamelijk om het wel of niet verder gaan met die eerste)
Volgens mij is dit de onbewuste reden dat ik een tweede heb...
Hoi Vlinder, dat heb ik inderdaad eens meegemaakt. Voor ik met mijn man trouwde, heb ik een 'affaire' (geheim) gehad met een man bij wie het voor míj alleen om de seks draaide - het was de allerbeste seks van mijn leven! - maar hij was erg verliefd op mij en uiteindelijk ben ik er toen mee gestopt. Ik heb van die affaire geleerd dat ik seks niet het belangrijkste op de wereld vind: er zijn andere dingen die me gelukkiger maken. Ik wist toen al dat de seks met mijn man niet daverend was, maar ik kon dankzij die affaire de knoop doorhakken en voor mijn man kiezen. Dat is nu ruim 20 jaar geleden. Zoals je hierboven misschien hebt gelezen, staan de zaken er inmiddels iets anders voor.
Toch heb ik geen spijt van die affaire. Ik had het blijkbaar nodig om een belangrijke keuze te kunnen maken. En ik vond het fijn om die keuze zo bewust te maken: ik wist waar ik voor tekende. Na die ene keer heb ik me voorgenomen om nooit meer vreemd te gaan, dat was onderdeel van de deal die ik met mezelf had gesloten, maar ook daarvoor geldt nu dat ik even wat minder sterk in mijn schoenen sta.
Ik kan je niet adviseren; het hangt er vanaf wat je precies hoopt uit te vinden. Gaat het je om de seks? Wat zijn precies de verschillen tussen de twee mannen? En wat is de keuze die je uiteindelijk hoopt te maken?
Ik denk dat zelfkennis cruciaal is. Je moet weten wat jij wilt, met het oog op een langdurige relatie, en wat goed is voor jou. Goed en spannend zijn twee verschillende dingen, maar dat hoef ik je waarschijnlijk niet uit te leggen
zondag 7 oktober 2012 om 23:36
Bedankt voor je reactie anna15... heb nu sinds ongeveer 3 maanden een minnaar, leren kennen via internet en een keer of 4 afgesproken...ik heb voor mezelf nog niet echt op en rijtje kunnen zetten hoe dit nu kan... Lijkt nog onwerkelijk allemaal ook... Maar ik merk in mijn relatie dat ik niet echt gelukkig meer ben en ik vind het heel moeilijk om dit uit te spreken tov mezelf..dit is mijn eerste serieuze relatie en we zijn al lang samen... ik wilde wat spanning opzoeken en uitvinden hoe het is om met iemand anders "samen te zijn"Het is niet de bedoeling dat ik verliefd wordt op mijn minnaar... Vergelijken heb ik ook nog niet gedaan ze zijn zo verschillend;-)
zondag 7 oktober 2012 om 23:41
Klopt Noppies; toevallig postte ik net op mijn eigen topic, voordat ik jouw post hier las, dat ik zeker iets meeneem uit de reacties daar.
Maar dat ze mij denken te confronteren met zwakheden, kan ik op dit moment niets mee. Dat ligt dan meer bij mij.
Vlinder; welkom. Zoals hierboven al geschreven door Anna (en ik denk dat meerderen het hier zullen zeggen als ze je vraag lezen) denk ik niet dat een nr 2 de beste manier is om erachter te komen of je door wilt met nr 1. Maar wel een manier, dus of die voor jou werkt, tja dat kan alleen jij bepalen of uitproberen. Denk wel aan de moeilijke gevoelens die erbij komen kijken als je dat eenmaal hebt gedaan.
Maar dat ze mij denken te confronteren met zwakheden, kan ik op dit moment niets mee. Dat ligt dan meer bij mij.
Vlinder; welkom. Zoals hierboven al geschreven door Anna (en ik denk dat meerderen het hier zullen zeggen als ze je vraag lezen) denk ik niet dat een nr 2 de beste manier is om erachter te komen of je door wilt met nr 1. Maar wel een manier, dus of die voor jou werkt, tja dat kan alleen jij bepalen of uitproberen. Denk wel aan de moeilijke gevoelens die erbij komen kijken als je dat eenmaal hebt gedaan.
zondag 7 oktober 2012 om 23:44
Oh ik lees nu dat je al een affaire hebt, vlinder.
Je hebt nog nooit uitgesproken hoe je je voelt in me relatie? Maar hoe kan hij dan zijn best doen, hoe kunnen jullie dan samen je best doen om te zorgen dat jij je er weer prettiger bij voelt? Als je in je eentje op een spannende tocht gaat? Ik snap dat niet helemaal, geloof ik, maar denk dat wij hier nog een groot stuk van je verhaal missen.
Je hebt nog nooit uitgesproken hoe je je voelt in me relatie? Maar hoe kan hij dan zijn best doen, hoe kunnen jullie dan samen je best doen om te zorgen dat jij je er weer prettiger bij voelt? Als je in je eentje op een spannende tocht gaat? Ik snap dat niet helemaal, geloof ik, maar denk dat wij hier nog een groot stuk van je verhaal missen.
zondag 7 oktober 2012 om 23:45
Bedankt voor je reactie samarinde... Het is de spanning die ik miste en de nieuwsgierigheid naar een ander... Het samenzijn is super leuk en heel opwindend, echt geweldig!
Ze verschillen echt van dag en nacht snel gezegd... Mijn vriend "hangt" erg aan mij... Alle dingen die we doen, sociale contacten etc. neem ik het initiatief voor omdat hij en heel klein/geen eigen sociaal netwerk heeft vind ik het ook erg moeilijk om de knoop door te hakken... Ook omdat we zolang samen zijn en het zo vertrouwd is... vind het erg moeilijk allemaal maar de minnaar zorgt voor afleiding:-)
Ze verschillen echt van dag en nacht snel gezegd... Mijn vriend "hangt" erg aan mij... Alle dingen die we doen, sociale contacten etc. neem ik het initiatief voor omdat hij en heel klein/geen eigen sociaal netwerk heeft vind ik het ook erg moeilijk om de knoop door te hakken... Ook omdat we zolang samen zijn en het zo vertrouwd is... vind het erg moeilijk allemaal maar de minnaar zorgt voor afleiding:-)
zondag 7 oktober 2012 om 23:50
quote:Roodhaarr schreef op 07 oktober 2012 @ 23:29:
Begrijp ik nu goed dat het op alle andere terreinen wel goed gaat? Dat je daar helemaal blij mee bent. Dat het alleen de sex is?
Wat ik probeer te snappen: dat de sex na 20 jaar niet meer continu spetterend en spannend en steamy is, dat is best logisch. Wij hangen ook niet meer elke dag aan de kroonluchter. Maar voor onze sex geldt nog steeds: zelfs als het 'slecht' is, dan is het nog steeds goed. Ik bedoel daarmee: als we ons weinig inspannen, dan hebben we nog steeds allebei fijne orgasmen in een vrijpartij van een minuut of 20. Als we er wel voor gaan (meestal als de kinderen uithuizig zijn) dan kunnen we -net als vroeger- uren volmaken met heerlijke geilheid en verliefdheid.
Dat is niet bepaald iets dat zelfs maar wekelijks voorkomt, maar het is wel iets dat niet verdwenen is. Ook niet na meer dan 20 jaar.
:
Klopt, op andere terreinen gaat het heel goed. Natuurlijk hebben we ups en downs, zakelijke problemen, gedoe met de kinderen, alles wat er nu eenmaal bij hoort, maar we zijn heel close en praten vrijwel elke dag over alles wat ons bezighoudt. We zijn dus, zeg maar, met elkaar vergroeid en ik moet eerlijk toegeven dat de gedachte aan vreemdgaan me dan ook volslagen surrealistisch voorkomt: hoe kan ik zoiets groots nou voor hém verzwijgen?!! Ik denk dus ook dat ik het niet eens kán, als het erop aankomt. Dat neemt niet weg dat het verlangen er absoluut is. En dat ik me extreem aangetrokken voel tot een man die ik helemaal niet ken (nou ja: nauwelijks).
quote:
Zeker als je relatie verder heel goed is, dan is het heel erg zonde (vind ik) om door vreemd te gaan zoveel op het spel te zetten.
Weet je: sinds we zijn gaan swingen hebben we nieuwe dingen ontdekt die ons eigen sexleven uitgebreid hebben. Het vreemde is dat daar dingen bij zijn, die we 23 jaar geleden ook geprobeerd hebben en die we toen niks vonden. Maar bij het swingen kwamen we er weer mee in aanraking. Blijkbaar dat je in zoveel jaar dan ook zo kunt veranderen dat iets dan opeens wel aanslaat.
Iets anders dat ik gemerkt heb: door de manier waarop andere vrouwen mijn man aantrekkelijk vinden, zie ik mijn eigen man ook weer met de ogen van lang geleden. Hij wordt er weer een slag extra aantrekkelijker door. Swingen kan voor mij alleen in mijn fantasie bestaan; ik zie mezelf in de realiteit niet zoiets doen. Ik dacht er laatst nog aan, toevallig, omdat ik er hier over had gelezen. We waren op een feestje en mijn man zei na afloop: "Die X zag jou wel zitten, had je dat in de gaten?" Ik had helemaal niks in de gaten, maar wat ik me toen ook realiseerde, was dat ik totaal niet in die X geïnteresseerd was, of in wie dan ook, behalve dus die ene man die ik zo leuk vind. Ik heb een zekere mate van verliefdheid nodig; zo maar een aardige of knappe man boeit me niet. Om te swingen moet je veel meer openstaan voor andere mannen dan ik doe, vrees ik. Puur uit nieuwsgierigheid: hoe werkt dat eigenlijk? Ik ken ontzettend veel leuke, knappe, aardige, interessante mannen met wie ik NOOIT naar bed zou willen, maar als je swingt, zeg je dan een knop om? Ik denk dat het een state of mind is, maar ik ben benieuwd hoe dat werkt.
Begrijp ik nu goed dat het op alle andere terreinen wel goed gaat? Dat je daar helemaal blij mee bent. Dat het alleen de sex is?
Wat ik probeer te snappen: dat de sex na 20 jaar niet meer continu spetterend en spannend en steamy is, dat is best logisch. Wij hangen ook niet meer elke dag aan de kroonluchter. Maar voor onze sex geldt nog steeds: zelfs als het 'slecht' is, dan is het nog steeds goed. Ik bedoel daarmee: als we ons weinig inspannen, dan hebben we nog steeds allebei fijne orgasmen in een vrijpartij van een minuut of 20. Als we er wel voor gaan (meestal als de kinderen uithuizig zijn) dan kunnen we -net als vroeger- uren volmaken met heerlijke geilheid en verliefdheid.
Dat is niet bepaald iets dat zelfs maar wekelijks voorkomt, maar het is wel iets dat niet verdwenen is. Ook niet na meer dan 20 jaar.
:
Klopt, op andere terreinen gaat het heel goed. Natuurlijk hebben we ups en downs, zakelijke problemen, gedoe met de kinderen, alles wat er nu eenmaal bij hoort, maar we zijn heel close en praten vrijwel elke dag over alles wat ons bezighoudt. We zijn dus, zeg maar, met elkaar vergroeid en ik moet eerlijk toegeven dat de gedachte aan vreemdgaan me dan ook volslagen surrealistisch voorkomt: hoe kan ik zoiets groots nou voor hém verzwijgen?!! Ik denk dus ook dat ik het niet eens kán, als het erop aankomt. Dat neemt niet weg dat het verlangen er absoluut is. En dat ik me extreem aangetrokken voel tot een man die ik helemaal niet ken (nou ja: nauwelijks).
quote:
Zeker als je relatie verder heel goed is, dan is het heel erg zonde (vind ik) om door vreemd te gaan zoveel op het spel te zetten.
Weet je: sinds we zijn gaan swingen hebben we nieuwe dingen ontdekt die ons eigen sexleven uitgebreid hebben. Het vreemde is dat daar dingen bij zijn, die we 23 jaar geleden ook geprobeerd hebben en die we toen niks vonden. Maar bij het swingen kwamen we er weer mee in aanraking. Blijkbaar dat je in zoveel jaar dan ook zo kunt veranderen dat iets dan opeens wel aanslaat.
Iets anders dat ik gemerkt heb: door de manier waarop andere vrouwen mijn man aantrekkelijk vinden, zie ik mijn eigen man ook weer met de ogen van lang geleden. Hij wordt er weer een slag extra aantrekkelijker door. Swingen kan voor mij alleen in mijn fantasie bestaan; ik zie mezelf in de realiteit niet zoiets doen. Ik dacht er laatst nog aan, toevallig, omdat ik er hier over had gelezen. We waren op een feestje en mijn man zei na afloop: "Die X zag jou wel zitten, had je dat in de gaten?" Ik had helemaal niks in de gaten, maar wat ik me toen ook realiseerde, was dat ik totaal niet in die X geïnteresseerd was, of in wie dan ook, behalve dus die ene man die ik zo leuk vind. Ik heb een zekere mate van verliefdheid nodig; zo maar een aardige of knappe man boeit me niet. Om te swingen moet je veel meer openstaan voor andere mannen dan ik doe, vrees ik. Puur uit nieuwsgierigheid: hoe werkt dat eigenlijk? Ik ken ontzettend veel leuke, knappe, aardige, interessante mannen met wie ik NOOIT naar bed zou willen, maar als je swingt, zeg je dan een knop om? Ik denk dat het een state of mind is, maar ik ben benieuwd hoe dat werkt.
zondag 7 oktober 2012 om 23:53
Missdaisy, ja ik heb al een affaire... We hebben al eens wat tegen over elkaar uitgesproken en ik al eens veranderingen aangegeven bijvoorbeeld het opbouwen van sociale contacten...de opties met manieren waarop worden dan allemaal afgedaan...is maar een voorbeeld. Jullie missen idd een stuk maar kritische vragen zijn niet erg hoor vind ik wel prettig...ieder denkt weer aan andere dingen waar ikzelf nog niet aan gedacht heb... Je hebt het over moeilijke gevoelens bij een affaire...die heb je dus neem ik aan? En welke gevoelens zijn dit dan(miss heb je dat al vaker benoemd hoor maar miss kort samengevat?)
maandag 8 oktober 2012 om 00:26
quote:samarinde schreef op 07 oktober 2012 @ 15:28:
[...]
Grappig, dit. Ik heb hier inmiddels aardig wat rond gelezen, en ik ben bang dat de klassieke minnaarrelatie niks voor mij is. Hoezo: geen verwachtingen? Als je geen verwachtingen mag hebben, moet je dus onverschillig blijven - en dat zou ik nóóit kunnen, en ook nóóit willen. Iemand wordt toch je minnaar omdat hij je raakt? Het mag dan een puur seksuele relatie zijn, maar omdat seks zo'n beetje het intiemste is dat je met een ander kunt delen, gaat de vlieger van 'geen relatie' hier per definitie niet op, volgens mij: iemand die jou op je kwetsbaarst ziet, en op je meest authentiek (maskers heb je in bed meestal niet op...), zo iemand weet ongelooflijk veel jou, en andersom weet jij ongelooflijk veel van hem, dus ik snap niet hoe dat zo afstandelijk kan blijven.
Je mag best afspreken geen verwachtingen te hebben.. Maar het gaat dan om de afspraak welke verwachtingen.. er zijn er namelijk zo veel..
Ik heb veel verwachtingen, en ook mijn minnaar.. We hebben alleen wel de afspraak dat we niet mogen verwachten dat de ander de partner verlaat, en dat we elkaars nr1 gaan worden. Verder verwachten we veel, we verwachten eerlijkheid, vertrouwen, openheid, liefde en aandacht.. en dat mag. Je moet alleen wel zorgen dat je verwachtingen op elkaar afgestemd zijn. Als 1 van de 2 andere verwachtingen heeft gaat de boel scheef lopen..
[...]
Grappig, dit. Ik heb hier inmiddels aardig wat rond gelezen, en ik ben bang dat de klassieke minnaarrelatie niks voor mij is. Hoezo: geen verwachtingen? Als je geen verwachtingen mag hebben, moet je dus onverschillig blijven - en dat zou ik nóóit kunnen, en ook nóóit willen. Iemand wordt toch je minnaar omdat hij je raakt? Het mag dan een puur seksuele relatie zijn, maar omdat seks zo'n beetje het intiemste is dat je met een ander kunt delen, gaat de vlieger van 'geen relatie' hier per definitie niet op, volgens mij: iemand die jou op je kwetsbaarst ziet, en op je meest authentiek (maskers heb je in bed meestal niet op...), zo iemand weet ongelooflijk veel jou, en andersom weet jij ongelooflijk veel van hem, dus ik snap niet hoe dat zo afstandelijk kan blijven.
Je mag best afspreken geen verwachtingen te hebben.. Maar het gaat dan om de afspraak welke verwachtingen.. er zijn er namelijk zo veel..
Ik heb veel verwachtingen, en ook mijn minnaar.. We hebben alleen wel de afspraak dat we niet mogen verwachten dat de ander de partner verlaat, en dat we elkaars nr1 gaan worden. Verder verwachten we veel, we verwachten eerlijkheid, vertrouwen, openheid, liefde en aandacht.. en dat mag. Je moet alleen wel zorgen dat je verwachtingen op elkaar afgestemd zijn. Als 1 van de 2 andere verwachtingen heeft gaat de boel scheef lopen..
