Slechte minaar niet uit me hoofd te krijgen

Hee lieve mensen,



Haast een jaar geleden ben ik een jongen tegen gekomen op internet.

Hij was best wel gek op me, hij was altijd blij om me weer te zien, en vond me heel mooi enzo. Ik vond het ook heel gezellig, al vond ik hem altijd een beetej een nerdachtig type, maar er was zeker een soort van aantrekkingskracht, dus flirten deden we zeker.



Ik had die tijd ook al een vriend, we hebben een hele sterke relatie, en we hebben miss wel een soort van open relatie, als we van iemand anders kunnen houden vinden we dat ok.



Na een half jaar super veel praten, cammen, smsen, bellen. Kwam opeens het onverwachte. Ik heb hem ontmoet(Ik dacht avn me zelf dat ik nooit mensen van internet zou ontmoetten) Het was erg gezellig, geemblik kwamen we steeds dichter bij elkaar, hand in hand lopen etc. aan het eind van de avodn bracht hij me thuis. Hij zei, nou we hebben toch niet heel veel verkeerd gedaan (ivm vriend) Toen zei ik, nu niet meer: en ik kuste hem..



paar dagen daarna kwam hij bij mij op bezoek, toen haalde hij weer dingen in mij naar boven die ik niet van me zelf verwacht had, dus we gingen verder dan zoennen aanraken enzo.



Toen een week daaran zaterdag zouden we uitgaan, hij zei ik kom je na het eten opzoekken, maar opeens smste hij, oeps me vrienden staan voor de deur. Ik zei ja je hebt met mij afgesproken (want ik had wel 2 uur hiervoor in de trein gezeten) ze vreinden zijden op msn over een uurtje is hij voor jou. (het was toen al iets van half 1) Maar hij kwam helemaal niet opdagen. Ik was echt boos. Hij zei dat hij wel voor me deur had gestaan maar hij kon me niet berijken op men telefoon.



De volgende keer was op een donderdag, hij moest nog iets belangrijks doen, en waar was hij pas 1 uur klaar mee, het zou nog anderhalf uur duren voordat hij dan bij mij was, ik zei kom toch maar. Ondertussen ging hij een beetje gek smsen, over een underwear party, dus zin om mij te zien had hij wel lijkt mij. (Ik deed maar een beetje mee want ik wou hem wel graag zien, anders haakte hij miss wel af) Maar geemblik werden ze smsen een beetje vaag, en ik vroeg.. je komt toch wel.. en hij zecht Ja. Komt hij weer inet opdagen.. zei hij men batterij was op dus kon weer inet zeggen dat ik voor de deur stond.



Toen zei ik, morgen moet je echt komen hoor, anders is het over.. toen kwam hij ook, en het was weer gezellig, op het afscheid kuste hij me passievol.



Sindsdien hebben we vaak gesmst voor nog een afspraak, maar of hij smst niet of het gaat weer niet door. Het is nu al 4 maanden geleden dat ik hem voor het laats zag. hij is ook nooit meer op msn. Als ik hem vraag om eerlijk te zijn, dan zecht hij dat hij het heel druk heeft met 2 studies 2 banen etc etc en dat hij me nog wel graag wilt zien.. Ik wil begrijpen dat hij het druk heeft, maar tijd voor een smsje of even wat terug te zeggen op msn heb je altijd wel. Het is gewoon een kwestie van respect.



Het probleem is, dat zelfs na 4 maanden hem nniet meer gezein te hebben ik nogsteeds alleen maar aan hem kan denken, hij heeft een bijzondere invloed op me.



Ik heb er vorige week een punt achte gezet, hem gesmst dat ik genoeg had van zijn afwezigheid.

Maar ik ben er helemaal ziek van, ik kan aan niets anders meer denken, mijn lichaam wijgert zelfs nog opgewonden te worden van ieamdn zelfs niet van men vriend. Wat ik erg vervelend vind tegenover hem..



Ik wil misschien open kaart gaan spelen tegen hem over mijn gevoellens, wat waarschijnlijk heel hulpeloos gaat klinken. Maar ik snap het echt niet hoe hij me zo in zijn ban heeft. Ik heb redelijk wat jongens die me leuk vvinden, ook die knapper, liever zijn, beter kunnen zoennen(hij is niet heel sensueel aangelecht) maar nogsteeds is het alleen hij, in me hoofd..



Hebben jullie tips voor mij??

alvast bedankt

veel liefs..