Seks
alle pijlers
Vervelende eerste keer seks ervaring
vrijdag 23 april 2021 02:23
Hoi allemaal,
Ik zit de afgelopen dagen wat meer met een situatie uit 2018 waar ik nooit wat mee gedaan heb. Ik was toen midden 20. Ergens in die periode ging ik wat meer op ontdekkingstocht met mijn seksualiteit. Ik woonde voor het eerst op mijzelf, ben opgegroeid met een wat strengere cultuur waar seks taboe was. Ik werd er toch nieuwsgierig naar. Leerde de wereld van Tinder en daten kennen. Maar nu had ik een eigen plek, waar iemand ook naar mij toe kon komen, spannend. Ik zat in die periode niet lekker in mijn vel en was op zoek naar de spanning, achteraf gezien. Ik ontmoette een man op Tinder, qua uiterlijk helemaal mijn type. We spraken af buiten, ik viel voor zijn charmes en hij was zo ontzettend knap en ergens ook nog leuk. Al wist ik, dit is geen goed nieuws. De tweede keer vroeg hij al bij mij thuis te komen, ik vond het eng maar toch gedaan. Vriendinnen wisten van hem af, maar niet de details: hij kwam vervolgens vaker bij mij thuis. Ik was niet erg ‘’gevorderd’’ dus we gingen niet all out, maar hij liet me wel veel dingen zien. Wat ik destijds leuk vond. Op een gegeven moment werd het contact minder en verwijderde hij mij uit het niets. Ik voelde me gebruikt, althans: niet gewild omdat ik geen seks wilde. Een tijdje later zag ik hem weer op Tinder, ik zocht in de tussentijd constant naar hem. We spraken weer af. Hij gaf aan, ik wil niet meer met je afspreken want ik wil seks. Hij was eerlijk. Ik gaf aan dat ik dat dan ook wilde, ik deed het om hem bij me te houden. Maar hij wilde mij niet ontmaagden. Hij zei dat hij het wel wilde doen als ik het eerst met iets anders zou proberen bij mezelf, dan was het voor hem minder erg. Ik was naief, en gaf toe. We hadden seks de tweede keer erna, ik werd alsnog door hem ontmaagd, bloed overal. Gek genoeg deed het mij niet zo veel, ik was compleet gevoelloos. We hadden erna nog even telefonisch contact, maar toen verdween hij en wilde niet meer afspreken. Dat zette voor mij de toon: ik kreeg het idee dat mannen mij alleen voor de seks wilden. Ik ging mijn grenzen weerleggen, op zoek naar spanning. Ik ging vaker met iemand mee naar huis, geen seks. Dit kan ook gezond klinken, als in dat ik nieuwsgierig was en op zoek was naar wat ik fijn vond. Maar, het voelde niet zo. Het voelde alsof ik het deed om mannen bij me te houden, of aan te trekken. Dit ervaar ik nog steeds soms, niet wetend wat mannen van mij willen, of wat ik wil. Toen mijn eerste vriend die ik kort erna ontmoette meer interesse in mij leek te hebben, was ik verbaasd. Na de seks dacht ik dat hij zou verdwijnen, maar deed hij niet. Ik merkte wel dat ik erg geïrriteerd raakte toen hij er geen ‘’bijzonder’’ moment van maakte toen wij seks hadden. Aan hem vertelde ik wel dat hij mijn eerste was, in mijn ogen is hij dat nog steeds. De eerste keer was voor mij achteraf gezien een trauma. Ik heb het weggestopt en niet meer met iemand over gehad. Maar dat gevoel dat mannen mij enkel leuk vinden voor seks, begint langzaam af en toe terug te komen. Terwijl ik dat niet wil, ik wil een relatie. Maar ben bang dat dit altijd een vooroordeel bij mij blijft. De eerste keer was zeker niet gedwongen en ik stemde in, maar ik deed het uit zwakte. En dat maakt het voor mij nog steeds zwaar. Ik ben in therapie voor andere dingen, maar wil dit denk ik wel een keer aankaarten. Wat ik hiermee wil? Niet veel.. ik denk vooral mijn verhaal doen. Ik durf het niet aan vriendinnen te vertellen, bang dat ze denken dat ik ze alle jaren ‘’voorgelogen’’ heb over mijn eerste keer. Maar wil het aan de andere kant wel kwijt.
Ik zit de afgelopen dagen wat meer met een situatie uit 2018 waar ik nooit wat mee gedaan heb. Ik was toen midden 20. Ergens in die periode ging ik wat meer op ontdekkingstocht met mijn seksualiteit. Ik woonde voor het eerst op mijzelf, ben opgegroeid met een wat strengere cultuur waar seks taboe was. Ik werd er toch nieuwsgierig naar. Leerde de wereld van Tinder en daten kennen. Maar nu had ik een eigen plek, waar iemand ook naar mij toe kon komen, spannend. Ik zat in die periode niet lekker in mijn vel en was op zoek naar de spanning, achteraf gezien. Ik ontmoette een man op Tinder, qua uiterlijk helemaal mijn type. We spraken af buiten, ik viel voor zijn charmes en hij was zo ontzettend knap en ergens ook nog leuk. Al wist ik, dit is geen goed nieuws. De tweede keer vroeg hij al bij mij thuis te komen, ik vond het eng maar toch gedaan. Vriendinnen wisten van hem af, maar niet de details: hij kwam vervolgens vaker bij mij thuis. Ik was niet erg ‘’gevorderd’’ dus we gingen niet all out, maar hij liet me wel veel dingen zien. Wat ik destijds leuk vond. Op een gegeven moment werd het contact minder en verwijderde hij mij uit het niets. Ik voelde me gebruikt, althans: niet gewild omdat ik geen seks wilde. Een tijdje later zag ik hem weer op Tinder, ik zocht in de tussentijd constant naar hem. We spraken weer af. Hij gaf aan, ik wil niet meer met je afspreken want ik wil seks. Hij was eerlijk. Ik gaf aan dat ik dat dan ook wilde, ik deed het om hem bij me te houden. Maar hij wilde mij niet ontmaagden. Hij zei dat hij het wel wilde doen als ik het eerst met iets anders zou proberen bij mezelf, dan was het voor hem minder erg. Ik was naief, en gaf toe. We hadden seks de tweede keer erna, ik werd alsnog door hem ontmaagd, bloed overal. Gek genoeg deed het mij niet zo veel, ik was compleet gevoelloos. We hadden erna nog even telefonisch contact, maar toen verdween hij en wilde niet meer afspreken. Dat zette voor mij de toon: ik kreeg het idee dat mannen mij alleen voor de seks wilden. Ik ging mijn grenzen weerleggen, op zoek naar spanning. Ik ging vaker met iemand mee naar huis, geen seks. Dit kan ook gezond klinken, als in dat ik nieuwsgierig was en op zoek was naar wat ik fijn vond. Maar, het voelde niet zo. Het voelde alsof ik het deed om mannen bij me te houden, of aan te trekken. Dit ervaar ik nog steeds soms, niet wetend wat mannen van mij willen, of wat ik wil. Toen mijn eerste vriend die ik kort erna ontmoette meer interesse in mij leek te hebben, was ik verbaasd. Na de seks dacht ik dat hij zou verdwijnen, maar deed hij niet. Ik merkte wel dat ik erg geïrriteerd raakte toen hij er geen ‘’bijzonder’’ moment van maakte toen wij seks hadden. Aan hem vertelde ik wel dat hij mijn eerste was, in mijn ogen is hij dat nog steeds. De eerste keer was voor mij achteraf gezien een trauma. Ik heb het weggestopt en niet meer met iemand over gehad. Maar dat gevoel dat mannen mij enkel leuk vinden voor seks, begint langzaam af en toe terug te komen. Terwijl ik dat niet wil, ik wil een relatie. Maar ben bang dat dit altijd een vooroordeel bij mij blijft. De eerste keer was zeker niet gedwongen en ik stemde in, maar ik deed het uit zwakte. En dat maakt het voor mij nog steeds zwaar. Ik ben in therapie voor andere dingen, maar wil dit denk ik wel een keer aankaarten. Wat ik hiermee wil? Niet veel.. ik denk vooral mijn verhaal doen. Ik durf het niet aan vriendinnen te vertellen, bang dat ze denken dat ik ze alle jaren ‘’voorgelogen’’ heb over mijn eerste keer. Maar wil het aan de andere kant wel kwijt.
vrijdag 23 april 2021 22:30
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Laat ik voorop stellen dat ik hem niet verantwoordelijk hou. Hij is eerlijk geweest en heeft aangegeven wat ik kan verwachten. Hij heeft mij geen hoop gegeven. Het lag inderdaad meer aan mij dat ik door te doen wat hij wilde, hem probeerde vast te houden. Ik verwijt hem ook niet dat hij is weggegaan, al vond ik het wel ontzettend jammer dat het zo gelopen is. Ik weet nog dat hij de dag erna een appje stuurde met: ''1 keer seks en meteen al aan babies denken.'' En voor de rest niets zei. Had een foto van een nichtje als profielfoto. Ik trok me er toen niets van af, zoals ik al zei: werd gevoelloos. Maar achteraf gezien denk ik, dat was eigenlijk niet echt iets wat je wil horen, in ieder geval wat ik wil horen.
Ik kom uit een omgeving waarin seks pas ''normaal'' is na het huwelijk, dus niet eens tijdens een relatie. Ik heb zelf ontdekt dat ik hier anders over denk en mijn omgeving die ik zelf gekozen heb ook. Het is dus ''vast'' zitten tussen twee culturen.
Toen ik dit dus allemaal ontdekte wist ik niet zo goed hoe ik er mee om moest gaan. Ik kende mijn eigen grenzen niet. De eerste keer werd bij mij altijd er ingegoten alsof het ook met degene moest zijn met wie ik zou trouwen. Ik wist zeker dat ik met deze persoon niet wilde trouwen, maar ik wilde ook niet afgewezen worden.
Ik heb gelogen tegen mijn (inmiddels niet meer) vriend en vriendinnen. Daar voel ik me nog schuldig over. Maar het is niet alsof ik ben vreemd gegaan, het is een gebeurtenis die ik heb onderdrukt en voor mij eigenlijk niet bestond. Ik wil(de) absoluut niet dat dit mijn eerste keer was.
Waarom nu? Ik denk omdat ik in therapie zit en er nu veel naar boven komt. Dit is blijkbaar iets wat ik niet verwerkt heb. Ik ben nog steeds zoekende naar wat voor mij ''normaal'' is. Casual seks is iets wat ik erna nog wel een keer heb gedaan, nadat het uit was met mijn vriend. Toen kon ik er wel wat beter mee omgaan. Maar ik weet nou niet of dat iets voor mij is.
Ik heb wel de behoefte om eerlijk te zijn naar vriendinnen, maar ben ergens bang dat zij ook iets hebben van: hoe hebben wij dit gemist, waarom had ze de behoefte om niet eerlijk naar ons toe te zijn etc. Hoe zouden jullie dit als vriendin ervaren?
Ik herken dat self fulfilling prophecy. Ik moet denk ik ook meer bedenken naar wat IK wil en dat uitdragen. Ik ben nog veels te veel bezig met wat een ander wil en ga daarin mee. Dat herken ik ook bij mijn ex. Het was mijn eerste vriend. Toen ik merkte dat hij interesse in mij had en mij wilde, was ik daarop gefocust. En erin meegaan.
Het voelt in ieder geval fijn het gezegd te hebben.
Ik kom uit een omgeving waarin seks pas ''normaal'' is na het huwelijk, dus niet eens tijdens een relatie. Ik heb zelf ontdekt dat ik hier anders over denk en mijn omgeving die ik zelf gekozen heb ook. Het is dus ''vast'' zitten tussen twee culturen.
Toen ik dit dus allemaal ontdekte wist ik niet zo goed hoe ik er mee om moest gaan. Ik kende mijn eigen grenzen niet. De eerste keer werd bij mij altijd er ingegoten alsof het ook met degene moest zijn met wie ik zou trouwen. Ik wist zeker dat ik met deze persoon niet wilde trouwen, maar ik wilde ook niet afgewezen worden.
Ik heb gelogen tegen mijn (inmiddels niet meer) vriend en vriendinnen. Daar voel ik me nog schuldig over. Maar het is niet alsof ik ben vreemd gegaan, het is een gebeurtenis die ik heb onderdrukt en voor mij eigenlijk niet bestond. Ik wil(de) absoluut niet dat dit mijn eerste keer was.
Waarom nu? Ik denk omdat ik in therapie zit en er nu veel naar boven komt. Dit is blijkbaar iets wat ik niet verwerkt heb. Ik ben nog steeds zoekende naar wat voor mij ''normaal'' is. Casual seks is iets wat ik erna nog wel een keer heb gedaan, nadat het uit was met mijn vriend. Toen kon ik er wel wat beter mee omgaan. Maar ik weet nou niet of dat iets voor mij is.
Ik heb wel de behoefte om eerlijk te zijn naar vriendinnen, maar ben ergens bang dat zij ook iets hebben van: hoe hebben wij dit gemist, waarom had ze de behoefte om niet eerlijk naar ons toe te zijn etc. Hoe zouden jullie dit als vriendin ervaren?
Ik herken dat self fulfilling prophecy. Ik moet denk ik ook meer bedenken naar wat IK wil en dat uitdragen. Ik ben nog veels te veel bezig met wat een ander wil en ga daarin mee. Dat herken ik ook bij mijn ex. Het was mijn eerste vriend. Toen ik merkte dat hij interesse in mij had en mij wilde, was ik daarop gefocust. En erin meegaan.
Het voelt in ieder geval fijn het gezegd te hebben.
zaterdag 24 april 2021 06:42
In mijn ogen ben je helemaal niet oneerlijk. Het is normaal dat je dingen die je voor jezelf liever wegstopt, niet met anderen bespreekt. Dus ik zou er als vriendin geen enkel probleem mee hebben als jij een keer hebt gezegd dat je eerste vriend ook je eerste bedpartner was. Als dat alles is dat je erover hebt verteld en er verder geen verhalen bij hebt verzonnen, kan ik dat prima begrijpen. Mocht je dan later een keer over die echte eerste vertellen en uitleggen waarom je daar moeite mee hebt, is dat voor mij geen enkel probleem. Ik zou het vooral verdrietig voor jou vinden. En dat je jezelf ook nog schuldig voelt omdat je tegenover je vrienden 'niet eerlijk' was, zou ik uit je hoofd praten.
zaterdag 24 april 2021 06:54
To, je hebt het over eerlijk zijn naar je vriend en je vriendinnen. Wanneer je iemand vertrouwt en het helpt om open te zijn, dan zou ik het vertellen.
Het klinkt aan de andere kant ook alsof je goedkeuring zoekt. Je vriend heeft niets te maken met je verleden. Je had toen nog geen afspraken met hem. Het gaat hem niets aan. Dat geldt ook voor je vriendinnen. Ze zijn geen onderdeel van je seksleven en je bent ze niets verschuldigt. Ik vind niet dat een ander een oordeel hoort te hebben over het feit dat je een paar casual contacten hebt gehad. Het is privé.
Ik zou iets doen aan je schuldgevoel en niet ook nog eens de oordelen van je omgeving over je afroepen. Ik zou het houden bij 1 of 2 mensen die je vertrouwt en die misschien zelf ook wat losser in het leven staan.
Het klinkt aan de andere kant ook alsof je goedkeuring zoekt. Je vriend heeft niets te maken met je verleden. Je had toen nog geen afspraken met hem. Het gaat hem niets aan. Dat geldt ook voor je vriendinnen. Ze zijn geen onderdeel van je seksleven en je bent ze niets verschuldigt. Ik vind niet dat een ander een oordeel hoort te hebben over het feit dat je een paar casual contacten hebt gehad. Het is privé.
Ik zou iets doen aan je schuldgevoel en niet ook nog eens de oordelen van je omgeving over je afroepen. Ik zou het houden bij 1 of 2 mensen die je vertrouwt en die misschien zelf ook wat losser in het leven staan.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
