Seks
alle pijlers
Vreemdgaan opbiechten of niet?
donderdag 11 maart 2010 om 14:46
Ik heb een korte affaire gehad met een andere man. In die periode heb ik een aantal keer sex met hem gehad.
Mijn man weet van niets maar vind me sinds die periode wel leuker, vrolijker en beter gekleed. Ondanks dat ik geen contact meer heb met mijn minnaar en zeker weet dat ik niet nog eens een misstap zal begaan, voel ik me erg schuldig.
Biecht ik alles op aan mijn man en wacht ik de consequenties af óf moet ik mijn mond houden en mijn schuldgevoel een plaats zien te geven?
Graag jullie mening of ervaring...
Mijn man weet van niets maar vind me sinds die periode wel leuker, vrolijker en beter gekleed. Ondanks dat ik geen contact meer heb met mijn minnaar en zeker weet dat ik niet nog eens een misstap zal begaan, voel ik me erg schuldig.
Biecht ik alles op aan mijn man en wacht ik de consequenties af óf moet ik mijn mond houden en mijn schuldgevoel een plaats zien te geven?
Graag jullie mening of ervaring...
donderdag 11 maart 2010 om 17:41
quote:Wakker schreef op 11 maart 2010 @ 16:39:
[...]
En gemakshalve neem je je verantwoordelijkheid dan niet. Ignorance is bliss?
Juist niet. Gemakshalve vertellen en de ander met een groot probleem opzadelen, juist dan neem je je verantwoordelijkheid niet! Op die manier kwets je iemand dubbel: door de actie uit te voeren en nogmaals door het te vertellen.
Overigens ligt de zaak wat mij betreft heel anders als het gaat om een langdurige relatie, of het zoeken naar compensatie voor een gemis in je relatie. Dan is er maar één remedie: vertellen.
De volgende vraag is natuurlijk of vreemdgaan niet altijd voortkomt uit een gemis in de relatie (al was het maar de spanning)....
[...]
En gemakshalve neem je je verantwoordelijkheid dan niet. Ignorance is bliss?
Juist niet. Gemakshalve vertellen en de ander met een groot probleem opzadelen, juist dan neem je je verantwoordelijkheid niet! Op die manier kwets je iemand dubbel: door de actie uit te voeren en nogmaals door het te vertellen.
Overigens ligt de zaak wat mij betreft heel anders als het gaat om een langdurige relatie, of het zoeken naar compensatie voor een gemis in je relatie. Dan is er maar één remedie: vertellen.
De volgende vraag is natuurlijk of vreemdgaan niet altijd voortkomt uit een gemis in de relatie (al was het maar de spanning)....
donderdag 11 maart 2010 om 17:43
quote:qwertu schreef op 11 maart 2010 @ 17:38:
Grappig Doddie.
Een foutje kunnen we allemaal maken, ik denk dat je er soms niets mee wint een fout te bekennen. De redenen zullen hier al gegeven zijn, de onzekerheid van je partner, het vertrouwen dat weg is,
Maar dan heb ik het echt over eenmalig en met een voornemen zo'n fout niet meer te maken. Dat je er echt van geleerd hebt
Grappig Doddie.
Een foutje kunnen we allemaal maken, ik denk dat je er soms niets mee wint een fout te bekennen. De redenen zullen hier al gegeven zijn, de onzekerheid van je partner, het vertrouwen dat weg is,
Maar dan heb ik het echt over eenmalig en met een voornemen zo'n fout niet meer te maken. Dat je er echt van geleerd hebt
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 11 maart 2010 om 17:45
gizzy ik denk dat het geen gemis hoeft te zijn in de relatie, het kan ook iets in jezelf zijn, onvrede, gevoel niet meer mee te tellen enz terwijl je met je partner een goede relatie hebt en met hand op je hart kunt zeggen dat het daar niet aan ligt.
Je bent dan zoekende, zit minder goed in je vel en staat minder sterk in je schoenen om het verstandige te kiezen.
Je bent dan zoekende, zit minder goed in je vel en staat minder sterk in je schoenen om het verstandige te kiezen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 11 maart 2010 om 17:50
Ik zou het niet willen weten.
Dat heb ik vriend ook gezegd. Als jij eenmalig een fout begaat of terwijl wij een of andere break hebben, wil ik het niet weten.
Als het echter een symptoom is van een fundamenteel probleem in de relatie, wil ik het wel weten en wil ik het ook nog even over dat fundamentele probleem hebben voor ik een beslissing neem.
Dat heb ik vriend ook gezegd. Als jij eenmalig een fout begaat of terwijl wij een of andere break hebben, wil ik het niet weten.
Als het echter een symptoom is van een fundamenteel probleem in de relatie, wil ik het wel weten en wil ik het ook nog even over dat fundamentele probleem hebben voor ik een beslissing neem.
donderdag 11 maart 2010 om 18:08
Als je de eerste keer vreemdgaat dan neem je een drempel, en een volgende keer (eventueel met iemand anders) is die drempel al een stuk lager.
De kans dus dat het nadien nog een keertje gebeurd lijkt mij dan al een stuk groter te worden.
En of je het verzwijgt of niet, vroeg of laat komt het toch uit ( it's a small world after all ).
Ik denk dat het in elk geval interdaad belangrijk is om eerst te weten waarom je vreemd gaat ( of anders gezegd : wat mis je thuis dat je dat elders moet gaan zaken ) en dat probleem aanpakken.
De kans dus dat het nadien nog een keertje gebeurd lijkt mij dan al een stuk groter te worden.
En of je het verzwijgt of niet, vroeg of laat komt het toch uit ( it's a small world after all ).
Ik denk dat het in elk geval interdaad belangrijk is om eerst te weten waarom je vreemd gaat ( of anders gezegd : wat mis je thuis dat je dat elders moet gaan zaken ) en dat probleem aanpakken.
donderdag 11 maart 2010 om 18:11
Ik heb nu de andere reacties even gelezen en vind het ook wel grappig dat ik dat dus het zelfde zie en voel als qwertu. Vertel het gelijk of als het nog speelt maar niet achteraf als het over is en achter de rug, want wat win je daar mee? Je verliest er alleen mee en kwetst er onnodig mee,. het probleem is opgelost en de consequentie wel degelijk gedragen, de gene die vreemdgaat zit nl zijn leven lang met schuldgevoel en angst dat het toch ooit uitkomt,
De partner zadel je alleen maar op met onzekerheid terwijl de keus voor de relatie allang weer gemaakt is.
Ik zie dat anders als iets speelt, dan zit je op dat moment met een probleem in die relatie. Een probleem waar je partner in mee wil vechten, mee wil oplossen in inspraak in wil hebben, ook keus in wil hebben.
Is het iets dat knaagt, behoefte aan spanning, andere vormen van sex, enz dan geef je je partner kans met jou tot een oplossing te komen of tot ook een keus te komen.
Dan is vertellen wel zinvol en is het wel van belang dat een partner kan mee denken en mee beslissen.
Maar een relatie waar weer voor gekozen is, waar tot inkeer is gekomen, waarin de vreemdgaander spijt heeft, die haal je onnodig overhoop, zet je onnodig op scherp, de vreemdgaander is eruit, heeft gekozen maar zal met een partner zitten die dat niet meer kan geloven en alles vanaf begin moeten verwerken waar het allang opgelost is en voorbij. Dat is onnodig leed veroorzaken, dan kun je beter het spreukwoord hanteren, " wat niet weet, wat niet deerd"
De partner zadel je alleen maar op met onzekerheid terwijl de keus voor de relatie allang weer gemaakt is.
Ik zie dat anders als iets speelt, dan zit je op dat moment met een probleem in die relatie. Een probleem waar je partner in mee wil vechten, mee wil oplossen in inspraak in wil hebben, ook keus in wil hebben.
Is het iets dat knaagt, behoefte aan spanning, andere vormen van sex, enz dan geef je je partner kans met jou tot een oplossing te komen of tot ook een keus te komen.
Dan is vertellen wel zinvol en is het wel van belang dat een partner kan mee denken en mee beslissen.
Maar een relatie waar weer voor gekozen is, waar tot inkeer is gekomen, waarin de vreemdgaander spijt heeft, die haal je onnodig overhoop, zet je onnodig op scherp, de vreemdgaander is eruit, heeft gekozen maar zal met een partner zitten die dat niet meer kan geloven en alles vanaf begin moeten verwerken waar het allang opgelost is en voorbij. Dat is onnodig leed veroorzaken, dan kun je beter het spreukwoord hanteren, " wat niet weet, wat niet deerd"
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 11 maart 2010 om 18:34
quote:gizzy schreef op 11 maart 2010 @ 17:41:
Juist niet. Gemakshalve vertellen en de ander met een groot probleem opzadelen, juist dan neem je je verantwoordelijkheid niet! Op die manier kwets je iemand dubbel: door de actie uit te voeren en nogmaals door het te vertellen.
Ach kom. Het is weglopen voor je verantwoordelijkheid.
De enige reden dat iemand het niet vertelt is niet omdat die persoon bang is om iemand te kwetsen (want dat heb je al gedaan toen je met die ander het bed in bent gestapt, en toen kon het je blijkbaar ook niks schelen), maar het feit dat je bang bent voor de reactie. Bang dat hij weggaat, bang dat zelfs als hij bij je blijft, je nooit meer kan vertrouwen (en terecht). Het is eigenbelang, niets meer en niets minder. Slap.
Juist niet. Gemakshalve vertellen en de ander met een groot probleem opzadelen, juist dan neem je je verantwoordelijkheid niet! Op die manier kwets je iemand dubbel: door de actie uit te voeren en nogmaals door het te vertellen.
Ach kom. Het is weglopen voor je verantwoordelijkheid.
De enige reden dat iemand het niet vertelt is niet omdat die persoon bang is om iemand te kwetsen (want dat heb je al gedaan toen je met die ander het bed in bent gestapt, en toen kon het je blijkbaar ook niks schelen), maar het feit dat je bang bent voor de reactie. Bang dat hij weggaat, bang dat zelfs als hij bij je blijft, je nooit meer kan vertrouwen (en terecht). Het is eigenbelang, niets meer en niets minder. Slap.
donderdag 11 maart 2010 om 18:44
quote:Hellothere schreef op 11 maart 2010 @ 18:08:
Als je de eerste keer vreemdgaat dan neem je een drempel, en een volgende keer (eventueel met iemand anders) is die drempel al een stuk lager.
De kans dus dat het nadien nog een keertje gebeurd lijkt mij dan al een stuk groter te worden.
En of je het verzwijgt of niet, vroeg of laat komt het toch uit ( it's a small world after all ).
Ik denk dat het in elk geval interdaad belangrijk is om eerst te weten waarom je vreemd gaat ( of anders gezegd : wat mis je thuis dat je dat elders moet gaan zaken ) en dat probleem aanpakken.Er zijn ook mensen bij wie vreemdgaan niet in het bloed zit/ gaat zitten; die leren er écht wel van.
Als je de eerste keer vreemdgaat dan neem je een drempel, en een volgende keer (eventueel met iemand anders) is die drempel al een stuk lager.
De kans dus dat het nadien nog een keertje gebeurd lijkt mij dan al een stuk groter te worden.
En of je het verzwijgt of niet, vroeg of laat komt het toch uit ( it's a small world after all ).
Ik denk dat het in elk geval interdaad belangrijk is om eerst te weten waarom je vreemd gaat ( of anders gezegd : wat mis je thuis dat je dat elders moet gaan zaken ) en dat probleem aanpakken.Er zijn ook mensen bij wie vreemdgaan niet in het bloed zit/ gaat zitten; die leren er écht wel van.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 11 maart 2010 om 18:47
Ik sluit me aan bij Doddie en Qwertu ( en de rest ).
Grappig, Dod, dat wij zo eerlijk zijn ( anders beland je ook niet tegelijk met je partner in een club oid ) maar evenzo goed ons ook voor kunnen stellen dat je tegen je partner zo'n leugen zou ' moeten " gebruiken. Ik zie jou ook vaak anders ( beetje zoals ik ) reageren op topics over vreemdgaan.
Grappig, Dod, dat wij zo eerlijk zijn ( anders beland je ook niet tegelijk met je partner in een club oid ) maar evenzo goed ons ook voor kunnen stellen dat je tegen je partner zo'n leugen zou ' moeten " gebruiken. Ik zie jou ook vaak anders ( beetje zoals ik ) reageren op topics over vreemdgaan.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 11 maart 2010 om 18:48
Klopt wakker en dat zeg ik ook altijd tegen mensen die vreemdgaan en hun mond houden, je loopt wel voor de consequenties,
Maar die moet je wel dragen op moment dat het gebeurd, achteraf als je zelf vanuit geweten hebt ingezien dat het niet goed was en afkeurendswaardig denk ik dat het weinig zinvol is en heb je nog steeds te maken met de consequentie dat je schulfgevoel hebt en bang moet zijn dat het toch ooit uitkomt.
Ik ben het dan wel eens dat bekennen dan eerder het neerleggen is bij de ander, jij bent dan van je schulgevoel en angst af en de ander zadel je met iets op wat eigenlijk al geen probleem meer is want het ligt al achter je. En van je laatste stukje geweten ben je ook af want je was er toch eerlijk over?
Maar die moet je wel dragen op moment dat het gebeurd, achteraf als je zelf vanuit geweten hebt ingezien dat het niet goed was en afkeurendswaardig denk ik dat het weinig zinvol is en heb je nog steeds te maken met de consequentie dat je schulfgevoel hebt en bang moet zijn dat het toch ooit uitkomt.
Ik ben het dan wel eens dat bekennen dan eerder het neerleggen is bij de ander, jij bent dan van je schulgevoel en angst af en de ander zadel je met iets op wat eigenlijk al geen probleem meer is want het ligt al achter je. En van je laatste stukje geweten ben je ook af want je was er toch eerlijk over?
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 11 maart 2010 om 18:50
donderdag 11 maart 2010 om 18:55
Hebben jullie het er in het verleden wel eens over gehad met je partner, wat je in zo'n situatie zou moeten doen?
Mijn man weet dat ik het niet wil weten als hij een 'fout' heeft gemaakt en ik heb hem gevraagd zoiets niet te vertellen. Het is iets anders als hij er een andere relatie op na houdt, maar bij een slippertje zie ik niet in wat ik ermee opschiet als ik het weet.
Mijn man weet dat ik het niet wil weten als hij een 'fout' heeft gemaakt en ik heb hem gevraagd zoiets niet te vertellen. Het is iets anders als hij er een andere relatie op na houdt, maar bij een slippertje zie ik niet in wat ik ermee opschiet als ik het weet.
donderdag 11 maart 2010 om 19:05
donderdag 11 maart 2010 om 19:08
quote:elninjoo schreef op 11 maart 2010 @ 14:48:
Als je je relatie wilt behouden dan zwijg je erover. Je hebt zelf de misstap begaan, dus moet je ook je schuldgevoel maar zelf zien te verwerken ipv je man verdriet te doen.Ben ik het ook mee eens. Je gaat anders wat voor hem kapot maken en jij moet het dragen. Bedenk wel goed waarom je die affaire hebt gehad en probeer daar aan te werken. Er zijn ook zat andere kerels op aarde en als je vanwege iets dat niet goed zit in je relatie heel erg geinteresseerd ben in anderen... is dat iets om over na te denken.
Als je je relatie wilt behouden dan zwijg je erover. Je hebt zelf de misstap begaan, dus moet je ook je schuldgevoel maar zelf zien te verwerken ipv je man verdriet te doen.Ben ik het ook mee eens. Je gaat anders wat voor hem kapot maken en jij moet het dragen. Bedenk wel goed waarom je die affaire hebt gehad en probeer daar aan te werken. Er zijn ook zat andere kerels op aarde en als je vanwege iets dat niet goed zit in je relatie heel erg geinteresseerd ben in anderen... is dat iets om over na te denken.
donderdag 11 maart 2010 om 19:09
Ik weet dat meer die afspraak hebben.
Mijn man heeft wel eens gezegt dat hij begrip kon hebben als je bij een avondje stappen zou vreemdgaan, een slippertje dus in vlaag van verstandsverbijstering, maar dat hij dus jaren lang bedriegen en oneerlijk zijn niet zou kunnen verkroppen. Dat hij dan eerlijkheid op prijs zou stellen.
toch ben ik zelf ooit afgegelden, ging chatten ook verder dan ik van plan was., in begin erotisch chatten en daar was hij ook van op de hoogte, maar er onstond een druk om ook af te spreken, Ik hield dat af, wilde niet vreemdgaan maar merkte wel dat ik nieuwsgierig werd naar zo'n ander,. het begon dan met vragen om een kop koffie, en dan maak je jezelf wijs dat koffie drinken nog geen vreemdgaan is, maar zo iets vertelde ik dan niet omdat ikgevoel had dat mijn man dat vast niet oke zou vinden,.
Gelukkig heeft mijn man dat op tijd gesignaleerd, en zei hij "als je spanning zoekt laten we dat dan samen doen" ik denk op tijd want ik vrees dat het ook bij mij tot vreemdgaan had kunnen aflopen, en ik had een super relatie en super vent thuis, anders hadden we hier niet zo uit gekomen met elkaar. Hij zei achteraf wel dat alles wat je in weze verzwijgt voor je partner omdat je vermoed of weet dat die dat zal afkeuren al feitelijk onder vreemdgaan valt, was het dat niet dan had je het simpel wel verteld,
In die zin was een kop koffie dan al een vorm van vreemdgaan. Onnodig want ik heb een man met een ruim begrip die me veel vrijheid geeft. Maar ik had hem wel kunnen verliezen als ik was afgegleden tot echt langdurig vreemdgaan en liegen.
vandaar dat ik ook hamer op wel open zijn en eerlijk als je die spanning zoekt, bij mij overigens omdat ik gevoel had dat mijn tijd geweest was, ik niet meer echt meetelde en mijn veilige muurtje liet vallen (ik was 23 jaar volstrekt monogaam geweest en zag niet eens dat een ander mij verleidde en versierde) maar ik kan dus ook momenten hebben dat ik er zwakker in sta. Een gevoel van onrust in mezelf, ergens in belanden en er minder verstandig mee omgaan dan je jaren gedaan hebt. Niet vanwege mijn relatie, niet vanwege mijn man maar simpel omdat ik zelf even niet meer zo lekker in mijn vel zat.
maar een slippertje< dat hadden we elkaar al voor die tijd aangegeven had ons zeker niet de relatie gekost. Dus in die zin had je dat kunnen vertellen of het inderdaad stil kunnen houden, maar de uitkomst was vermoedelijk hetzelfde geweest, de relatie was ons meer waard dan zo'n mistapje.
Mijn man heeft wel eens gezegt dat hij begrip kon hebben als je bij een avondje stappen zou vreemdgaan, een slippertje dus in vlaag van verstandsverbijstering, maar dat hij dus jaren lang bedriegen en oneerlijk zijn niet zou kunnen verkroppen. Dat hij dan eerlijkheid op prijs zou stellen.
toch ben ik zelf ooit afgegelden, ging chatten ook verder dan ik van plan was., in begin erotisch chatten en daar was hij ook van op de hoogte, maar er onstond een druk om ook af te spreken, Ik hield dat af, wilde niet vreemdgaan maar merkte wel dat ik nieuwsgierig werd naar zo'n ander,. het begon dan met vragen om een kop koffie, en dan maak je jezelf wijs dat koffie drinken nog geen vreemdgaan is, maar zo iets vertelde ik dan niet omdat ikgevoel had dat mijn man dat vast niet oke zou vinden,.
Gelukkig heeft mijn man dat op tijd gesignaleerd, en zei hij "als je spanning zoekt laten we dat dan samen doen" ik denk op tijd want ik vrees dat het ook bij mij tot vreemdgaan had kunnen aflopen, en ik had een super relatie en super vent thuis, anders hadden we hier niet zo uit gekomen met elkaar. Hij zei achteraf wel dat alles wat je in weze verzwijgt voor je partner omdat je vermoed of weet dat die dat zal afkeuren al feitelijk onder vreemdgaan valt, was het dat niet dan had je het simpel wel verteld,
In die zin was een kop koffie dan al een vorm van vreemdgaan. Onnodig want ik heb een man met een ruim begrip die me veel vrijheid geeft. Maar ik had hem wel kunnen verliezen als ik was afgegleden tot echt langdurig vreemdgaan en liegen.
vandaar dat ik ook hamer op wel open zijn en eerlijk als je die spanning zoekt, bij mij overigens omdat ik gevoel had dat mijn tijd geweest was, ik niet meer echt meetelde en mijn veilige muurtje liet vallen (ik was 23 jaar volstrekt monogaam geweest en zag niet eens dat een ander mij verleidde en versierde) maar ik kan dus ook momenten hebben dat ik er zwakker in sta. Een gevoel van onrust in mezelf, ergens in belanden en er minder verstandig mee omgaan dan je jaren gedaan hebt. Niet vanwege mijn relatie, niet vanwege mijn man maar simpel omdat ik zelf even niet meer zo lekker in mijn vel zat.
maar een slippertje< dat hadden we elkaar al voor die tijd aangegeven had ons zeker niet de relatie gekost. Dus in die zin had je dat kunnen vertellen of het inderdaad stil kunnen houden, maar de uitkomst was vermoedelijk hetzelfde geweest, de relatie was ons meer waard dan zo'n mistapje.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 11 maart 2010 om 19:13
quote:Wakker schreef op 11 maart 2010 @ 19:05:
[...]
Behalve dan dat je relatie op een bepaald vlak helemaal niet in orde is. Nee, lijkt me totaal niet van belang om te weten..
Ik weet niet of het altijd zo is dat je relatie slecht is als je man vreemd gaat in een dronken bui.
Als er wel iets mis is met de relatie mag ik hopen dat ik dat ook wel door heb zonder dat mijn man me moet vertellen dat hij vreemd gegaan is.
[...]
Behalve dan dat je relatie op een bepaald vlak helemaal niet in orde is. Nee, lijkt me totaal niet van belang om te weten..
Ik weet niet of het altijd zo is dat je relatie slecht is als je man vreemd gaat in een dronken bui.
Als er wel iets mis is met de relatie mag ik hopen dat ik dat ook wel door heb zonder dat mijn man me moet vertellen dat hij vreemd gegaan is.
donderdag 11 maart 2010 om 19:16
quote:Wakker schreef op 11 maart 2010 @ 19:05:
[...]
Behalve dan dat je relatie op een bepaald vlak helemaal niet in orde is. Nee, lijkt me totaal niet van belang om te weten..
Dat je uit elkaar spat van geiligheid of verliefdheid omdat die héle leukerd jou weer eens laat ervaren hoe zo'n eerste zoen, eerste keer elkaar naakt zien, eerste keer neuken is.... dat heeft toch geen ene bal te maken met iets niet goed zitten in je eigen relatie?
Je kan een hele goede relatie hebben, maar je kan elkaar nooit meer écht voor het eerst versieren, kennismaken, etc. .... en dat kan nou juist iets zijn waardoor je bij een " vreemde " voor de bijl gaat.
[...]
Behalve dan dat je relatie op een bepaald vlak helemaal niet in orde is. Nee, lijkt me totaal niet van belang om te weten..
Dat je uit elkaar spat van geiligheid of verliefdheid omdat die héle leukerd jou weer eens laat ervaren hoe zo'n eerste zoen, eerste keer elkaar naakt zien, eerste keer neuken is.... dat heeft toch geen ene bal te maken met iets niet goed zitten in je eigen relatie?
Je kan een hele goede relatie hebben, maar je kan elkaar nooit meer écht voor het eerst versieren, kennismaken, etc. .... en dat kan nou juist iets zijn waardoor je bij een " vreemde " voor de bijl gaat.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 11 maart 2010 om 19:19
ik zou er echt niet mee kunnen leven als mijn vriend vreemd zou gaan en het niet zou vertellen.
oke, ik zou het dan niet weten, maar de waarheid komt toch altijd boven tafel en dan zou ik het hem niet meer kunnen vergeven.
niet zozeer om de daad zelf, maar meer om het feit dat hij mij dan zolang iets heeft verzwegen. dat vind ik echt onacceptabel.
dan is het vertrouwen weg en alleen maar schuldgevoel. dat is toch geen relatie meer?
als je relatie sterk genoeg is zou ik het gewoon vertellen.
oke, ik zou het dan niet weten, maar de waarheid komt toch altijd boven tafel en dan zou ik het hem niet meer kunnen vergeven.
niet zozeer om de daad zelf, maar meer om het feit dat hij mij dan zolang iets heeft verzwegen. dat vind ik echt onacceptabel.
dan is het vertrouwen weg en alleen maar schuldgevoel. dat is toch geen relatie meer?
als je relatie sterk genoeg is zou ik het gewoon vertellen.
donderdag 11 maart 2010 om 19:19
Ben zelf nooit vreemdgegaan en is ook niet iets waar ik achter sta voor mezelf niet maar ook niet voor partner maar realiteit is is dat dit wel kan gebeuren en dan hoeft er niet altijd iets mis te zijn in de relatie. Ik hoor zo vaak opmerkingen dat als de relatie goed is dat het dan niet gebeurd, denk dat dat allemaal te rooskleurig wordt geschetst. Keur het niet goed, en ben zelf een paar keer belazerd en heeft me veel verdriet gedaan maar misschien daardoor is mijn visie wat verkleurd de afgelopen jaren. Maar dan komen we bij de vraag of de mens van nature monogaam is, ik denk het niet.
donderdag 11 maart 2010 om 19:21
Ik vind dat het grootste en hardnekkigste misverstand, bij vreemdgaan moet je relatie wel mis zijn,
Als dat zo was stapje de vreemdgaander er wel makkelijker uit en worstelde die niet tussen de spanning en de relatie, een relatie die zo slecht is daar kies je wel voor je vrijheid. Vraag je wel een scheiding aan.
Trouw blijven is zo simpel als alles goed gaat in je leven, je sterk staat in je schoenen en je lekker in je vel zit.
Maar er hoeft maar iets te gebeuren dat je de grond wat onder je voeten verliest, en dat hoeft niet te maken te hebben met je realtie (al kan dat uiteraard wel)
Het kan ook baan verlies zijn of de welbekende mid life crisis (is dit het nou?) een depressie, gevoel dat je niet meer meeteld, oud wordt, of eens wat minder sterk in je schoenen staat, dan ben je niet altijd bestand tegen die verleiding. Is het wel eens lastiger om het verstandige te kiezen.
Als dat zo was stapje de vreemdgaander er wel makkelijker uit en worstelde die niet tussen de spanning en de relatie, een relatie die zo slecht is daar kies je wel voor je vrijheid. Vraag je wel een scheiding aan.
Trouw blijven is zo simpel als alles goed gaat in je leven, je sterk staat in je schoenen en je lekker in je vel zit.
Maar er hoeft maar iets te gebeuren dat je de grond wat onder je voeten verliest, en dat hoeft niet te maken te hebben met je realtie (al kan dat uiteraard wel)
Het kan ook baan verlies zijn of de welbekende mid life crisis (is dit het nou?) een depressie, gevoel dat je niet meer meeteld, oud wordt, of eens wat minder sterk in je schoenen staat, dan ben je niet altijd bestand tegen die verleiding. Is het wel eens lastiger om het verstandige te kiezen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
