Seks
alle pijlers
vreemdgaan
zondag 18 januari 2009 om 23:54
Mijn naam is Henk, ben 40 jaar, werk parttime, getrouwd, 2 kinderen. Mijn vrouw en ik kennen elkaar 15 jaar en zijn in principe zeer gelukkig met elkaar. In principe omdat ik problemen heb met ons sex leven en zij dus niet. We hebben het er diverse keren over gesproken tot zeg maar ruzie toe. Uiteraard heeft dit niet tot een oplossing geleid en had ik de keuze zwartwit gezegd:
koffers pakken of accepteren zoals het is.
Zeg maar onder protest heb ik dus voor accepteren gekozen, ik voelde mij voor het blok gezet omdat ik niet wil scheiden.
UIt een bepaalde onvrede denk je misschien iets te vaak aan sex, kijk je porno e.d. In ieder geval je denkt dan niet aan je vrouw.
Onlangs is dus het onvermijdelijke gebeurd met een collega.
Natuurlijk was er drank in het spel. Vreemd genoeg kan zij de cafebezoeken niet herinneren maar de rest wel. We hebben elkaar weer gezien en gesproken op het werk. Elke dag moet ik aan haar denken. Zij vertelde dat zij dat gevoel ook heeft.
Zij heeft mij niet verteld dat ze er spijt van heeft, en eerlijk gezegd ik heb er ook geen spijt van. Ik ben mij ervan bewust dat dit nooit had mogen gebeuren. Tegenstrijdig gevoel omdat ik mijn vrouw niet wil kwetsen en er toch geen spijt van heb! !!
Nu ben ik dus "bang" dat als de situatie zich voordoet, dat het weer gebeurt. Zij heeft mij de avond van mijn leven bezorgd en dat buiten bij -10 zonder zelf klaar te komen. Ik zie het als een vorm van intimiteit die ik bij mijn vrouw mis.
Mijn vraag is nu hoe hier mee om te gaan, of wie herkent deze situatie??
Ik had nooit gedacht dat dit zo'n impact op mij zou hebben.
( binnenkort ga ik met de collega onder 4 ogen praten )
koffers pakken of accepteren zoals het is.
Zeg maar onder protest heb ik dus voor accepteren gekozen, ik voelde mij voor het blok gezet omdat ik niet wil scheiden.
UIt een bepaalde onvrede denk je misschien iets te vaak aan sex, kijk je porno e.d. In ieder geval je denkt dan niet aan je vrouw.
Onlangs is dus het onvermijdelijke gebeurd met een collega.
Natuurlijk was er drank in het spel. Vreemd genoeg kan zij de cafebezoeken niet herinneren maar de rest wel. We hebben elkaar weer gezien en gesproken op het werk. Elke dag moet ik aan haar denken. Zij vertelde dat zij dat gevoel ook heeft.
Zij heeft mij niet verteld dat ze er spijt van heeft, en eerlijk gezegd ik heb er ook geen spijt van. Ik ben mij ervan bewust dat dit nooit had mogen gebeuren. Tegenstrijdig gevoel omdat ik mijn vrouw niet wil kwetsen en er toch geen spijt van heb! !!
Nu ben ik dus "bang" dat als de situatie zich voordoet, dat het weer gebeurt. Zij heeft mij de avond van mijn leven bezorgd en dat buiten bij -10 zonder zelf klaar te komen. Ik zie het als een vorm van intimiteit die ik bij mijn vrouw mis.
Mijn vraag is nu hoe hier mee om te gaan, of wie herkent deze situatie??
Ik had nooit gedacht dat dit zo'n impact op mij zou hebben.
( binnenkort ga ik met de collega onder 4 ogen praten )
donderdag 29 januari 2009 om 22:11
als je me niet wil snappen ook goed maar dat is zeker niet wat ik beweer. Ik zeg dat er hier een erg ideaal beeld wordt geschets maar dat vele het zelf nog niet eens konden waarmaken.
Ik ben het helemaalmet je eens maar zag ik het maar eens wat vaker.
Dan vind ik in ieder geval dat henk het langer volgehouden heeft dan veel die hem voorgingen.
Zag ik maar meer die acceptatie zag ik maar meer dat respect, Henk probeerde dat toch al die jaren en nu is hij er in gefaald, maar is ie daarin de enige? Of heeft hij het nog langer volgehouden dan vele hier die hun topics openen?
NIets menselijks is hem dus vreemd, dat wil ik er maar mee zeggen.
En om dan te zeggen hoe het ideaal is dat is zo makkelijk dat is erover praten, maar heb jij al zo'n relatie ivy? Heb jij al geaccepteerd en gerespecteerd en ben je dat van andere kant?
Of zijn we allemaal die stuurlui aan wal die het ook mooi kunnen vertellen maar het in de praktijk ook niet konden waarmaken?
Misschien als je het meemaakt dat het toch anders voelt en je zelf ook wel vreemd gaat, misschien dat je dan ook wel voor jezelf kiest. Of misschein ben je iemand die het inderdaad waarmaakt in een relatie.
Voorlopig denk ik dat het in de praktijk dus wel eens anders kan voelen dan dat je er tegen aan kijkt. En dat afbranden als je niet weet wat het is vind ik dus wat makkelijk.
Want dat is weten hoe het moet, maar het ook nog waarmaken......daar zie ik er zoveel in sneuvelen
en ja dan heb ik een wat minder ideaal beeld van relatie's en denk ik dat je beter daarin wat minder romantisch kan denken.
Ik ben het helemaalmet je eens maar zag ik het maar eens wat vaker.
Dan vind ik in ieder geval dat henk het langer volgehouden heeft dan veel die hem voorgingen.
Zag ik maar meer die acceptatie zag ik maar meer dat respect, Henk probeerde dat toch al die jaren en nu is hij er in gefaald, maar is ie daarin de enige? Of heeft hij het nog langer volgehouden dan vele hier die hun topics openen?
NIets menselijks is hem dus vreemd, dat wil ik er maar mee zeggen.
En om dan te zeggen hoe het ideaal is dat is zo makkelijk dat is erover praten, maar heb jij al zo'n relatie ivy? Heb jij al geaccepteerd en gerespecteerd en ben je dat van andere kant?
Of zijn we allemaal die stuurlui aan wal die het ook mooi kunnen vertellen maar het in de praktijk ook niet konden waarmaken?
Misschien als je het meemaakt dat het toch anders voelt en je zelf ook wel vreemd gaat, misschien dat je dan ook wel voor jezelf kiest. Of misschein ben je iemand die het inderdaad waarmaakt in een relatie.
Voorlopig denk ik dat het in de praktijk dus wel eens anders kan voelen dan dat je er tegen aan kijkt. En dat afbranden als je niet weet wat het is vind ik dus wat makkelijk.
Want dat is weten hoe het moet, maar het ook nog waarmaken......daar zie ik er zoveel in sneuvelen
en ja dan heb ik een wat minder ideaal beeld van relatie's en denk ik dat je beter daarin wat minder romantisch kan denken.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 29 januari 2009 om 22:22
Doddie, ik heb geen romantisch beeld van relaties. Ik vind dat ik toch wel kan zeggen dat ik heel goed weet waar ik over praat.
Dat jij nu oordeelt dat ik afbrand ondanks dat ik niet weet wat het is of waar ik het over heb en daarbij ook nog op de persoon probeert te spelen laat meer jouw argumentatiegebrek zien dan dat het mij van kennis van zaken ontbreekt.
Maar ik ben klaar met je, ik hou niet van misselijke spelletjes en onderhuidse steken.
Hou jij lekker vast aan jouw wereldbeeld, dan blijf ik vooral in de mijne geloven waarin respect voor elkaar voorop staat.
Dat jij nu oordeelt dat ik afbrand ondanks dat ik niet weet wat het is of waar ik het over heb en daarbij ook nog op de persoon probeert te spelen laat meer jouw argumentatiegebrek zien dan dat het mij van kennis van zaken ontbreekt.
Maar ik ben klaar met je, ik hou niet van misselijke spelletjes en onderhuidse steken.
Hou jij lekker vast aan jouw wereldbeeld, dan blijf ik vooral in de mijne geloven waarin respect voor elkaar voorop staat.
donderdag 29 januari 2009 om 22:34
ik zeg niet dat jij afbrand, ik ervaar het wel in dit topic, misschien zat je daar bij, maar ik ben nooit zo van " die deed dat en die dat"
Ik speel ook zeker niet op de man. Ik vraag me oprecht af wie van de gene die hier reageren zo'n relatie dan hebben. weten waar ze over praten, dit hebben meegemaakt en er uit kwamen met eerlijkheid en respect. Want ik denk inderdaad dat het makkelijker is om van de zijlijn te vertellen hoe het hoort. Ik ervaar dat het veel in de praktijk niet lukt, En ik denk dat meer dat zullen ervaren.
relaties' die uit elkaar gaan omdat het respect weg is, het accepteren niet meer lukt, het houden van en er voor gaan niet meer gevoeld wordt, of omdat er 1 vreemd ging.
Dan weet je dat veel het willen veel het zo graag zouden zien, maar veel die 15 jaar van Henk niet eens redden.
Hij is dan nog een overlever, mag nog bewondering verdienen dat hij dat wel 15 jaar deed maar nu ook als zovele met hem de fout in gaat.
Natuurlijk had hij het moeten volhouden, had hij het goed moeten blijven doen. Maar wat hadden we zelf gedaan?: Hadden we zelf trouw gebleven, waren we wel zo eerlijk geweest als we vinden dat we moesten zijn?
Nou ik heb er voorgestaan en ik weet dat het ook mij had kunnen gebeuren. ik weet dat ik ook oneerlijker was dan ik ooit van mezelf had gedacht. Ik heb die idealenen geloof er ook in en misschien henk ook wel. Maar er zijn momenten in je leven dat je meer aan jezelf denkt. Dat je zwakker staat in je schoenen en niet met die ander bezig bent maar met jezelf. omdat jevind dat jij het ook verdiend. Dan ben je ook wel eens egoistisch.
Het kan ons denk ik allemaal gebeuren in een zwak moment. Ik had als redding mijn man, ik hoop dat henk ons als redding heeft.
Maar door die ander zich nog slechter te laten voelen zal die daar niet uit komen, integendeel.
Hij weet ook wel hoe het moet, hij isniet gek. Hij weet ook wel dat ie fout zit.
Maar je moet er samen voor willen gaan en zijn vrouw zal er net zo voor moeten willen vechten, hem net zo goed moeten begrijpen, wil je het samen redden. En door op je bank de ander erin te laten stikken red je het dus niet. Dan laat je die in zijn issolement staan je hebt je partner erbij nodig.
Ik heb dat gelukkig gehad.
Ik speel ook zeker niet op de man. Ik vraag me oprecht af wie van de gene die hier reageren zo'n relatie dan hebben. weten waar ze over praten, dit hebben meegemaakt en er uit kwamen met eerlijkheid en respect. Want ik denk inderdaad dat het makkelijker is om van de zijlijn te vertellen hoe het hoort. Ik ervaar dat het veel in de praktijk niet lukt, En ik denk dat meer dat zullen ervaren.
relaties' die uit elkaar gaan omdat het respect weg is, het accepteren niet meer lukt, het houden van en er voor gaan niet meer gevoeld wordt, of omdat er 1 vreemd ging.
Dan weet je dat veel het willen veel het zo graag zouden zien, maar veel die 15 jaar van Henk niet eens redden.
Hij is dan nog een overlever, mag nog bewondering verdienen dat hij dat wel 15 jaar deed maar nu ook als zovele met hem de fout in gaat.
Natuurlijk had hij het moeten volhouden, had hij het goed moeten blijven doen. Maar wat hadden we zelf gedaan?: Hadden we zelf trouw gebleven, waren we wel zo eerlijk geweest als we vinden dat we moesten zijn?
Nou ik heb er voorgestaan en ik weet dat het ook mij had kunnen gebeuren. ik weet dat ik ook oneerlijker was dan ik ooit van mezelf had gedacht. Ik heb die idealenen geloof er ook in en misschien henk ook wel. Maar er zijn momenten in je leven dat je meer aan jezelf denkt. Dat je zwakker staat in je schoenen en niet met die ander bezig bent maar met jezelf. omdat jevind dat jij het ook verdiend. Dan ben je ook wel eens egoistisch.
Het kan ons denk ik allemaal gebeuren in een zwak moment. Ik had als redding mijn man, ik hoop dat henk ons als redding heeft.
Maar door die ander zich nog slechter te laten voelen zal die daar niet uit komen, integendeel.
Hij weet ook wel hoe het moet, hij isniet gek. Hij weet ook wel dat ie fout zit.
Maar je moet er samen voor willen gaan en zijn vrouw zal er net zo voor moeten willen vechten, hem net zo goed moeten begrijpen, wil je het samen redden. En door op je bank de ander erin te laten stikken red je het dus niet. Dan laat je die in zijn issolement staan je hebt je partner erbij nodig.
Ik heb dat gelukkig gehad.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 29 januari 2009 om 22:35
nee minny het is geen keuze, het is een spiraal waar je in getrokken wordt.
En je bent niet altijd even sterk om die verstandie keuze te maken.
Als je sterk bent is die keuze zo simpel. Dan kan je dat zo makkelijk zeggen.
Maar somsben je niet zo sterk en is die verstandige en juiste keuze dus minder goed te maken.
En je bent niet altijd even sterk om die verstandie keuze te maken.
Als je sterk bent is die keuze zo simpel. Dan kan je dat zo makkelijk zeggen.
Maar somsben je niet zo sterk en is die verstandige en juiste keuze dus minder goed te maken.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 29 januari 2009 om 22:43
donderdag 29 januari 2009 om 22:44
het is een spiraal waar je ingetrokken wordt?
* oeh oogcontact...
- de keuze om terug te ''flirten'' of het niet te doen...
* oeh hij/zij komt met me praten...
- de keuze te zeggen dat je bezet bent/geen interesse hebt of erin meegaan...
* oeh hij/zij zoent me...
- de keuze erin mee te gaan of het af te kappen/te weigeren
*he ik trek zijn/haar kleren uit en vice versa...
- de keuze stoppen of doorgaan...
* zo ik lig me een partij te neuken
- foutje.... te laat....
hoezo geen keuzes?
* oeh oogcontact...
- de keuze om terug te ''flirten'' of het niet te doen...
* oeh hij/zij komt met me praten...
- de keuze te zeggen dat je bezet bent/geen interesse hebt of erin meegaan...
* oeh hij/zij zoent me...
- de keuze erin mee te gaan of het af te kappen/te weigeren
*he ik trek zijn/haar kleren uit en vice versa...
- de keuze stoppen of doorgaan...
* zo ik lig me een partij te neuken
- foutje.... te laat....
hoezo geen keuzes?
donderdag 29 januari 2009 om 22:55
ja precies en ben je sterk zeg je nee, ben je zwak kijk je niet weg maar voelt het zo goed. Voel je je er beter door omdat je minder lekker in je vel zit, en is die aandacht zo'n bevestiging.
maar die ander neemt geen genoegen met een flirt, die wil je eigenlijk eens ontmoeten, je zegt dat je getrouwd bent en niet vreemd wil gaan, maar koffie drinken is toch nog geen vreemdgaan, krijg je als antwoord? Klopt koffie drinken is geen vreemdgaan, maar je verteld al niet dat je gaat koffie drinken in de stad omdat je gevoelhebt dat het al gevaarlijk is. En je bent oh zo bang het kwijt te raken je voelt je er zo goed door. Je flirt en de ander wil meer, je houd het af maar wil het ook niet verliezen. Je voelt de spanning en opwinding maar kies jevoor verstand of voor dit gevoel dat zo lekker is en wat je zo doet opleven?
En wallah 1 keer doet dan iemadnd niet verstandig en volgt daarin zxijn gevoel terwijl je weet dat het niet hoort en niet goed is. terwijl je nog niet vreemd ging voelt het al wel of je vreemdging als je in de stad op dat terras zat.
de grens tussen wat kan en niet kan vervaagd omdat het nog niet vreemdgaan is en daar verschuil je je achter, je zit nog niet fout. Maar je laat wel iets toe dat je dus laat wankelen waar je toen je heel sterk in je schoenen stond die kop koffie al niet eens ging drinken en zo'n vent had uitgelachen.
sterk in je vel zittent heb je een barriere die maakt dat je niet in de verleiding komt. Maar oh wee als je die los laat dan ben je ineens niet meer in staat die verstandige keus te maken en komje op grenzen te zitten die net nog geen vreemdgaan zijn,maar die je al niet meer durft te vertellen.
Mijn manzei wel eens dat vreemdgaan al dat is dat je niet meer verteld omdat je het antwoord van je parntner al vreest.
Want waarom heb je het niet verteld.? Waarom zeg je niet dat je met een manvan de chat gaat koffie drinken?
Vanuit die barriere die je hebt als je lekker in je vel zit en sterk in je schoenen staat is het onmogelijk je in zo'n situatie te zien. Heb je gevoel dat zo iets je nooit kan gebeuren. Ook ik heb me zo gevoelt maar die kant die je die grens bijjna laat overgaan ken ik ook.
DAt is ook keuze zeker, maar het is niet meer de verstandige keuze die je zo graag had willen maken en waar je altijd achter stond.
maar die ander neemt geen genoegen met een flirt, die wil je eigenlijk eens ontmoeten, je zegt dat je getrouwd bent en niet vreemd wil gaan, maar koffie drinken is toch nog geen vreemdgaan, krijg je als antwoord? Klopt koffie drinken is geen vreemdgaan, maar je verteld al niet dat je gaat koffie drinken in de stad omdat je gevoelhebt dat het al gevaarlijk is. En je bent oh zo bang het kwijt te raken je voelt je er zo goed door. Je flirt en de ander wil meer, je houd het af maar wil het ook niet verliezen. Je voelt de spanning en opwinding maar kies jevoor verstand of voor dit gevoel dat zo lekker is en wat je zo doet opleven?
En wallah 1 keer doet dan iemadnd niet verstandig en volgt daarin zxijn gevoel terwijl je weet dat het niet hoort en niet goed is. terwijl je nog niet vreemd ging voelt het al wel of je vreemdging als je in de stad op dat terras zat.
de grens tussen wat kan en niet kan vervaagd omdat het nog niet vreemdgaan is en daar verschuil je je achter, je zit nog niet fout. Maar je laat wel iets toe dat je dus laat wankelen waar je toen je heel sterk in je schoenen stond die kop koffie al niet eens ging drinken en zo'n vent had uitgelachen.
sterk in je vel zittent heb je een barriere die maakt dat je niet in de verleiding komt. Maar oh wee als je die los laat dan ben je ineens niet meer in staat die verstandige keus te maken en komje op grenzen te zitten die net nog geen vreemdgaan zijn,maar die je al niet meer durft te vertellen.
Mijn manzei wel eens dat vreemdgaan al dat is dat je niet meer verteld omdat je het antwoord van je parntner al vreest.
Want waarom heb je het niet verteld.? Waarom zeg je niet dat je met een manvan de chat gaat koffie drinken?
Vanuit die barriere die je hebt als je lekker in je vel zit en sterk in je schoenen staat is het onmogelijk je in zo'n situatie te zien. Heb je gevoel dat zo iets je nooit kan gebeuren. Ook ik heb me zo gevoelt maar die kant die je die grens bijjna laat overgaan ken ik ook.
DAt is ook keuze zeker, maar het is niet meer de verstandige keuze die je zo graag had willen maken en waar je altijd achter stond.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 29 januari 2009 om 22:59
Ooow, dus het is de schuld van de ander, die maar blijft aandringen? En van de partner, want die doet niet lief dingen tegen dr zin in om hem gelukkig te houden... En van iedereen op deze planeet behalve de vreemdganger zelf... jaja...
Nee, heel logisch. Degene die daadwerkelijk vreemdgaat is eigenlijk de enige die er helemaal niks aan kan doen. Juist.
Nee, heel logisch. Degene die daadwerkelijk vreemdgaat is eigenlijk de enige die er helemaal niks aan kan doen. Juist.
donderdag 29 januari 2009 om 23:01
en daarna kom je in een roese terecht een spiraal die verder gaat en verder gaan en je bent niet meer in staat tot verstandige keuze. Die wil je welmakenmaar je bent nu meer met jezelf bezig zit nu in die roese. Het had ook niets te maken met mijn relatie, die was en is goed, maar ik zat niet goed in mijn vel,Ik was minder stabiel om voor de verstandige keus te gaan.
Want misschien kun je inderdaad altijd kiezen, maar soms is het heel lastig om het verstandige te kiezen, waar het je dat als je sterk in je schoenen staat en goed in je vel zit totaal geen moeite kost.
Want misschien kun je inderdaad altijd kiezen, maar soms is het heel lastig om het verstandige te kiezen, waar het je dat als je sterk in je schoenen staat en goed in je vel zit totaal geen moeite kost.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 29 januari 2009 om 23:02
niet goed in je vel zitten is een heel ZWAK excuus!
die ander dringt aan
jij voelt je niet prettig en prettiger door het geflirt...
dan zit er dus al iets fout in je relatie...
anders had je dat niet nodig...
wel of niet lekker in je vel...
en eraan toegeven onder het motto het voelde zo goed omdat ik niet lekker in mn vel zat en me daardoor beter voelde.... lekker goedkoop... lekker makkelijk...
die ander dringt aan
jij voelt je niet prettig en prettiger door het geflirt...
dan zit er dus al iets fout in je relatie...
anders had je dat niet nodig...
wel of niet lekker in je vel...
en eraan toegeven onder het motto het voelde zo goed omdat ik niet lekker in mn vel zat en me daardoor beter voelde.... lekker goedkoop... lekker makkelijk...
donderdag 29 januari 2009 om 23:04
ik prober het uit te leggen, ik zeg juist niet dat het aan de ander ligt, dan lees je echt niet goed, ik zeg toch duidelijk dat ik niet sterk in mijn schoenen stond, ik minder stabiel was ik niet lekker in mijn vel zat op dat moment waardoor ik minder dan anders die verstandige keus kon maken.
als het aan de ander lag had ik mijn leven lang vreemd kunnen gaan, waarom kon ik dat dan wel 40 jaar lang weerstaan en in die periode ineens niet?
als het aan de ander lag had ik mijn leven lang vreemd kunnen gaan, waarom kon ik dat dan wel 40 jaar lang weerstaan en in die periode ineens niet?
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 29 januari 2009 om 23:06
ach je kan er wat van opsteken.
Maar wie weet overkomt het je ooit zelf nog eens en herken je het wel.
Ik ben overigens op tijd door mijn man eruit gehaald, maar die heb je daarbij dus wel nodig die partner. Met begrip met respect en met liefde.
Maar wie weet overkomt het je ooit zelf nog eens en herken je het wel.
Ik ben overigens op tijd door mijn man eruit gehaald, maar die heb je daarbij dus wel nodig die partner. Met begrip met respect en met liefde.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 29 januari 2009 om 23:07
donderdag 29 januari 2009 om 23:09
