Thuis
alle pijlers
Diagnose poes: FIV oftewel kattenaids, SLIK
maandag 13 september 2010 om 11:33
Mijn 1e gedachten was, WAT? Bestaat dat? Helaas wel ja, het komt ook voor bij honden en koeien.
Tja en dan….
Laat ik beginnen hoe we erachter zijn gekomen.
Onze poes is nu een jaar of 13, en 10 jaar geleden kwam ze aanlopen in ons oude huis.
Ze zag eruit alsof ze schurft had, was heel schuw en kwam ook niet binnen.
Omdat ze toch iedere dag langskwam en ook in de tuin bleef dachten we aan een zwervertje.
We gaven haar dagelijks wat eten en voor we het wisten lag ze op het kleedje voor de houtkachel!ha ha
We zijn er toen mee naar de dierenarts geweest en na een tijd was ze weer helemaal mooi en gezond, zo aan de buitenkant dan.
Op een morgen stond de buurvrouw van een tal huizen verderop aan de deur met de mededeling dat ze haar kat terug wilde? Wat wij dachten dat een zwervertje was had dus gewoon een huis.
Ik dacht ok nou hier heb je haar terug, tja wisten wij veel.
Maar het duurde niet lang voordat ze weer bij ons in de tuin zat, ze vond het waarschijnlijk leuker bij ons!
Zo is ze nog 2x terug gegeven maar telkens kwam ze terug, ze werd ook echt niet echt goed verzorgd bleek later.
Maar goed na een jaar of 2 zijn we verhuisd naar waar we nu wonen en hebben we haar natuurlijk gewoon meegenomen. Wel de buren daarvan op de hoogte gesteld maar die vonden het nu wel best.
Vanaf toen tot nu, we wonen er nu bijna 5 jaar, is ze nooit ziek geweest of had ze symptomen van ziek zijn.
Tot 2 weken geleden….
Ze was altijd een lekkere veelvraat maar ze wilde ineens niet meer eten, tja dan gaan er wel alarmbellen rinkelen. Naar de dierenarts en daar gehouden voor observatie en verdere onderzoeken. Want ze was best zwak. Ze had ook koorts dus een prik daarvoor gehad en kijken hoe dat zijn werk deed. De volgende dag gebeld om te vragen hoe het ging, best goed zeiden ze er was ook een foto gemaakt van hart en longen maar dat zag er goed uit. Ik dacht ppff gelukkig dan is het vast een virusje ofzo, maar niet wetend dat het dit virus zou zijn.
Helaas belde ze de volgende dag met de uitslag van het bloedonderzoek en dat ze niet zulk goed nieuws had, diagnose FIV oftewel kattenaids en wat ik wilde doen verder. Ik kon kiezen uit dwangvoeren en haar proberen op te lappen voor zover dat kon of een spuitje laten geven.
Na overleg met man hadden we besloten voor het laatste, ze was er zo slecht aan toe dus dit was op dat moment beter voor haar. Omdat ik een enorm watje ben en echt geen afscheid van mijn beesten kan nemen, heb ik voor de volgende dag een afspraak gemaakt voor euthanasie en mijn man zou bij haar blijven tot het eind. Half 11 s’ochtends zou het gebeuren, en om kwart voor 11 belde mijn man dat hij haar mee naar huis nam. Ik vroeg waarom, laat je haar dan niet cremeren? Toen hoorde ik haar miauwen en hij vertelde dat ze s’ochtends om 6 uur al had zitten janken om eten en ze een stuk fitter was dan die dag ervoor! Mijn man kwam binnen en ze sprong op om kopjes te geven, ze at ook nog even haar bordje leeg en dronk wat water. De dierenarts zei: die doet wel heel erg de best om naar huis te mogen, alsof ze het voelde….
Maar goed ze is nog steeds erg ziek, en ze kan nog een hele tijd leven maar het kan ook volgende week afgelopen zijn, dat moet ik wel in gedachten houden.
Ik verzorg haar zo goed als ik kan, want op een gegeven moment kan haar afweersysteem het gewoon niet meer aan. Helaas is er ook voor kattenaids geen medicijn.
Dus 4x per jaar ontwormen, ontvlooien , gebit goed in de gaten houden.
Ik verwen haar lekker extra veel want wie weet hoe lang ze nog leeft.
Het is alleen wel zo als ze nu een keer wat minder eet ik in staat ben om naar de dierenarts te rijden omdat ik bang ben dat het afgelopen is.
Ze heeft afgelopen zaterdag ook nog een prik gehad om haar weerstand hoog te houden en dat heeft best goed geholpen.
Tja wat wil ik met dit (erg lange) verhaal?
Geen idee gewoon even lekker van me afschrijven en misschien dat iemand dit ook heeft meegemaakt( niet te hopen natuurlijk), en dat we de ellende kunnen delen.
Oh ja hoe ze het heeft opgelopen is niet bekend, het kan van een beet van een andere kat zijn maar ze krijgen het ook al vaak bij de geboorte mee dus hoe lang ze het al heeft is niet bekend.
Tja en dan….
Laat ik beginnen hoe we erachter zijn gekomen.
Onze poes is nu een jaar of 13, en 10 jaar geleden kwam ze aanlopen in ons oude huis.
Ze zag eruit alsof ze schurft had, was heel schuw en kwam ook niet binnen.
Omdat ze toch iedere dag langskwam en ook in de tuin bleef dachten we aan een zwervertje.
We gaven haar dagelijks wat eten en voor we het wisten lag ze op het kleedje voor de houtkachel!ha ha
We zijn er toen mee naar de dierenarts geweest en na een tijd was ze weer helemaal mooi en gezond, zo aan de buitenkant dan.
Op een morgen stond de buurvrouw van een tal huizen verderop aan de deur met de mededeling dat ze haar kat terug wilde? Wat wij dachten dat een zwervertje was had dus gewoon een huis.
Ik dacht ok nou hier heb je haar terug, tja wisten wij veel.
Maar het duurde niet lang voordat ze weer bij ons in de tuin zat, ze vond het waarschijnlijk leuker bij ons!
Zo is ze nog 2x terug gegeven maar telkens kwam ze terug, ze werd ook echt niet echt goed verzorgd bleek later.
Maar goed na een jaar of 2 zijn we verhuisd naar waar we nu wonen en hebben we haar natuurlijk gewoon meegenomen. Wel de buren daarvan op de hoogte gesteld maar die vonden het nu wel best.
Vanaf toen tot nu, we wonen er nu bijna 5 jaar, is ze nooit ziek geweest of had ze symptomen van ziek zijn.
Tot 2 weken geleden….
Ze was altijd een lekkere veelvraat maar ze wilde ineens niet meer eten, tja dan gaan er wel alarmbellen rinkelen. Naar de dierenarts en daar gehouden voor observatie en verdere onderzoeken. Want ze was best zwak. Ze had ook koorts dus een prik daarvoor gehad en kijken hoe dat zijn werk deed. De volgende dag gebeld om te vragen hoe het ging, best goed zeiden ze er was ook een foto gemaakt van hart en longen maar dat zag er goed uit. Ik dacht ppff gelukkig dan is het vast een virusje ofzo, maar niet wetend dat het dit virus zou zijn.
Helaas belde ze de volgende dag met de uitslag van het bloedonderzoek en dat ze niet zulk goed nieuws had, diagnose FIV oftewel kattenaids en wat ik wilde doen verder. Ik kon kiezen uit dwangvoeren en haar proberen op te lappen voor zover dat kon of een spuitje laten geven.
Na overleg met man hadden we besloten voor het laatste, ze was er zo slecht aan toe dus dit was op dat moment beter voor haar. Omdat ik een enorm watje ben en echt geen afscheid van mijn beesten kan nemen, heb ik voor de volgende dag een afspraak gemaakt voor euthanasie en mijn man zou bij haar blijven tot het eind. Half 11 s’ochtends zou het gebeuren, en om kwart voor 11 belde mijn man dat hij haar mee naar huis nam. Ik vroeg waarom, laat je haar dan niet cremeren? Toen hoorde ik haar miauwen en hij vertelde dat ze s’ochtends om 6 uur al had zitten janken om eten en ze een stuk fitter was dan die dag ervoor! Mijn man kwam binnen en ze sprong op om kopjes te geven, ze at ook nog even haar bordje leeg en dronk wat water. De dierenarts zei: die doet wel heel erg de best om naar huis te mogen, alsof ze het voelde….
Maar goed ze is nog steeds erg ziek, en ze kan nog een hele tijd leven maar het kan ook volgende week afgelopen zijn, dat moet ik wel in gedachten houden.
Ik verzorg haar zo goed als ik kan, want op een gegeven moment kan haar afweersysteem het gewoon niet meer aan. Helaas is er ook voor kattenaids geen medicijn.
Dus 4x per jaar ontwormen, ontvlooien , gebit goed in de gaten houden.
Ik verwen haar lekker extra veel want wie weet hoe lang ze nog leeft.
Het is alleen wel zo als ze nu een keer wat minder eet ik in staat ben om naar de dierenarts te rijden omdat ik bang ben dat het afgelopen is.
Ze heeft afgelopen zaterdag ook nog een prik gehad om haar weerstand hoog te houden en dat heeft best goed geholpen.
Tja wat wil ik met dit (erg lange) verhaal?
Geen idee gewoon even lekker van me afschrijven en misschien dat iemand dit ook heeft meegemaakt( niet te hopen natuurlijk), en dat we de ellende kunnen delen.
Oh ja hoe ze het heeft opgelopen is niet bekend, het kan van een beet van een andere kat zijn maar ze krijgen het ook al vaak bij de geboorte mee dus hoe lang ze het al heeft is niet bekend.
woensdag 15 september 2010 om 08:41
woensdag 15 september 2010 om 13:49
quote:nikki_28 schreef op 14 september 2010 @ 17:48:
[...]
Als je katje met de dikke buik fip heeft is het heel snel afgelopen (gemiddeld toch wel na een maand nadat de dikke buik is geconstateerd)
Volgens mij maak ik uit je mailtje op dat je de katjes al langer hebt?
Zoja zou ik me geen zorgen meer maken om fip.
Dikke buik kan ook wijzen op wormen of andere dingen.
MAar ze zijn ontwormd, 2 dagen achter elkaar en de 18e moeten ze weer. Waar komt die dikke buik dan van??? En ze hebben zo weinig weerstand. Ze zijn goed gegroeid en ze worden steeds levendiger. Maar steeds die ontstoken oogjes...
Het beestje is wel wat misvormd en misschien zit er een maag of nier in de buik die te groot is. We moeten nog even afwachten.
quote:angie15376 schreef op 15 september 2010 @ 08:41:
Helaas hebben we haar gister moeten laten gaan.
Ze was op, het was klaar.
Het enige wat we nog voor haar konden doen was haar voor eeuwig laten slapen.
Slaap zacht lieve dikke poes.
We zullen je ontzettend missen.
Wat was het hoekje op de bank leeg vanochtend...................
Jij heel veel sterkte! Als ik mijn katjes op de rails krijg, dan zoeken ze een goed tehuis... bij liefdevolle mensen. De klootzakken waar ze vandaan komen hebben bezoek gehad van de dierenbescherming. De hond aldaar is geeuthanaseerd. Ik had hem ook graag meegenomen maar het meenemen van een hond neemt men meer aanstoot aan dan het meenemen van een katje.
Ik had de dierenbescherming gebeld, maar voor die tijd is ook de politie daar al geweest. Kennelijk heeft iemand anders eerder ook al aan de bel getrokken.
Nu nemen die hufters gewoon weer een andere hond natuurlijk om dat leven ook weer te verkloten....
[...]
Als je katje met de dikke buik fip heeft is het heel snel afgelopen (gemiddeld toch wel na een maand nadat de dikke buik is geconstateerd)
Volgens mij maak ik uit je mailtje op dat je de katjes al langer hebt?
Zoja zou ik me geen zorgen meer maken om fip.
Dikke buik kan ook wijzen op wormen of andere dingen.
MAar ze zijn ontwormd, 2 dagen achter elkaar en de 18e moeten ze weer. Waar komt die dikke buik dan van??? En ze hebben zo weinig weerstand. Ze zijn goed gegroeid en ze worden steeds levendiger. Maar steeds die ontstoken oogjes...
Het beestje is wel wat misvormd en misschien zit er een maag of nier in de buik die te groot is. We moeten nog even afwachten.
quote:angie15376 schreef op 15 september 2010 @ 08:41:
Helaas hebben we haar gister moeten laten gaan.
Ze was op, het was klaar.
Het enige wat we nog voor haar konden doen was haar voor eeuwig laten slapen.
Slaap zacht lieve dikke poes.
We zullen je ontzettend missen.
Wat was het hoekje op de bank leeg vanochtend...................
Jij heel veel sterkte! Als ik mijn katjes op de rails krijg, dan zoeken ze een goed tehuis... bij liefdevolle mensen. De klootzakken waar ze vandaan komen hebben bezoek gehad van de dierenbescherming. De hond aldaar is geeuthanaseerd. Ik had hem ook graag meegenomen maar het meenemen van een hond neemt men meer aanstoot aan dan het meenemen van een katje.
Ik had de dierenbescherming gebeld, maar voor die tijd is ook de politie daar al geweest. Kennelijk heeft iemand anders eerder ook al aan de bel getrokken.
Nu nemen die hufters gewoon weer een andere hond natuurlijk om dat leven ook weer te verkloten....
woensdag 15 september 2010 om 16:09
iones,
Dank voor je medeleven maar wat een verhaal zeg.
Je snap toch niet dat zulke mensen bestaan he?
Ik hoop dat de katjes er bovenop komen hoor en alle liefde van de wereld krijgen want dat verdienen ze!
Ik ben een ontzettende dierenvriend en kan ook erg slecht tegen mensen die hun beest iets aandoet. Moordneigingen krijg ik daar van. Ik moet het ook niet zien want geheid dat ik er wat aan doe.
Jij ook sterkte ieder geval.
Dank voor je medeleven maar wat een verhaal zeg.
Je snap toch niet dat zulke mensen bestaan he?
Ik hoop dat de katjes er bovenop komen hoor en alle liefde van de wereld krijgen want dat verdienen ze!
Ik ben een ontzettende dierenvriend en kan ook erg slecht tegen mensen die hun beest iets aandoet. Moordneigingen krijg ik daar van. Ik moet het ook niet zien want geheid dat ik er wat aan doe.
Jij ook sterkte ieder geval.
maandag 20 september 2010 om 20:39
Dat doet zeer zeg. Wat zullen jullie haar vreselijk missen. Ik leef met je mee. En ik ben op een of andere manier blij, dat die kat bij jullie zo'n goed leventje voor zichzelf heeft weten te versieren. Die rakkers ook! Ik moet daar wel erg om lachen altijd. Mijn eigen kat heeft zich ook mijn leven ingefleemd (was een zwervertje). Vraag me niet waarom, maar ik geloof er niet zo veel van, dat jullie nooit meer een kat nemen...
