Thuis
alle pijlers
Familielid komt op straat te staan.
donderdag 14 november 2019 23:50
Beste viva,
Ik zit met een situatie waar ik me even geen raad mee weet. Een achternicht van me komt op straat te staan. Ze is twee jaar terug uit haar huis gezet en heeft altijd tijdelijk bij vrienden (kosteloos) gewoond. Nu moet ze daar weg, en mijn moeder die geestelijke problemen heeft, heeft voorgesteld dat ze wel bij haar tijdelijk kan zitten.
Nu zit ik hier echt mee. Nu zei mijn nicht dat ze echt op straat komt te staan en geen geld heeft voor een hotel etc. Ik wil natuurlijk niet dat ze op straat komt te staan dus ik ben als een idioot voor haar aan het zoeken, maar alles is te klein, te ver weg, slechte buurt etc. Ik heb haar boos opgebeld met dat ze haar eisen aan de kant moet zetten, al gaat ze in een studentenkamer, een dak boven haar hoofd is nu even het belangrijkste, maar het lijkt niet te werken. Ze blijft dingen niet goed vinden. En ik wil echt mijn moeder voor deze situatie behoeden, want haar geestelijke gezondheid is heel belangrijk voor me en ik ben bang dat het fout gaat.
Ik voel me schuldig tegenover mijn achternicht, maar ergens begrijp ik niet hoe zij jaren het zo ver heeft laten komen... en nu nog eisen stellen..
Wat zal ik doen? Ik heb de neiging om mijn handen er vanaf te trekken... Want het is niet mijn probleem, maar zo voelt het nu nu wel...
Ik zit met een situatie waar ik me even geen raad mee weet. Een achternicht van me komt op straat te staan. Ze is twee jaar terug uit haar huis gezet en heeft altijd tijdelijk bij vrienden (kosteloos) gewoond. Nu moet ze daar weg, en mijn moeder die geestelijke problemen heeft, heeft voorgesteld dat ze wel bij haar tijdelijk kan zitten.
Nu zit ik hier echt mee. Nu zei mijn nicht dat ze echt op straat komt te staan en geen geld heeft voor een hotel etc. Ik wil natuurlijk niet dat ze op straat komt te staan dus ik ben als een idioot voor haar aan het zoeken, maar alles is te klein, te ver weg, slechte buurt etc. Ik heb haar boos opgebeld met dat ze haar eisen aan de kant moet zetten, al gaat ze in een studentenkamer, een dak boven haar hoofd is nu even het belangrijkste, maar het lijkt niet te werken. Ze blijft dingen niet goed vinden. En ik wil echt mijn moeder voor deze situatie behoeden, want haar geestelijke gezondheid is heel belangrijk voor me en ik ben bang dat het fout gaat.
Ik voel me schuldig tegenover mijn achternicht, maar ergens begrijp ik niet hoe zij jaren het zo ver heeft laten komen... en nu nog eisen stellen..
Wat zal ik doen? Ik heb de neiging om mijn handen er vanaf te trekken... Want het is niet mijn probleem, maar zo voelt het nu nu wel...
anoniem_6476fd5666238 wijzigde dit bericht op 18-11-2019 19:29
22.85% gewijzigd
donderdag 14 november 2019 23:59
Wat een lastige situatie. Ik kan me voorstellen dat je je verantwoordelijk voelt voor het welzijn van je moeder en dat je het je aantrekt dat je achternicht geen onderdak heeft.
Zoals je hebt gemerkt wil je achternicht helemaal niet in een huis tenzij het aan haar eisen voldoet. Ik zou dus onmiddellijk ophouden met het zoeken naar huizen voor haar, het is zinloos en je krijgt er alleen maar gedoe van.
Je moeder heeft vast een psycholoog of psychiater toch? Ik zou haar adviseren om dit aan die psych voor te leggen. Je moeder is psychisch niet in orde, maar wel volwassen. En dus heeft ze het recht om haar huis te willen delen met iemand. Dit kun jij niet oplossen of regelen. Overigens is er bijna altijd wel een mogelijkheid voor mensen die dakloos zijn om in een opvang te overnachten. Misschien stelt dat je gerust?
Zoals je hebt gemerkt wil je achternicht helemaal niet in een huis tenzij het aan haar eisen voldoet. Ik zou dus onmiddellijk ophouden met het zoeken naar huizen voor haar, het is zinloos en je krijgt er alleen maar gedoe van.
Je moeder heeft vast een psycholoog of psychiater toch? Ik zou haar adviseren om dit aan die psych voor te leggen. Je moeder is psychisch niet in orde, maar wel volwassen. En dus heeft ze het recht om haar huis te willen delen met iemand. Dit kun jij niet oplossen of regelen. Overigens is er bijna altijd wel een mogelijkheid voor mensen die dakloos zijn om in een opvang te overnachten. Misschien stelt dat je gerust?
vrijdag 15 november 2019 00:01
Wat wil je moeder?
Of heeft ze zoals hierboven genoemd toezicht? Dan zou ik het met haar bespreken.
Je nicht heeft verder niets te eisen. Het klinkt alsof ze er een potje van heeft gemaakt. Uit huis gezet en 2 jaar kosteloos bij vrienden in huis en nu allemaal eisen stellen klinkt niet als een verantwoordelijk iemand. Dus als je moeder liever niet wil dat je nicht bij haar komt wonen dan kan je moeder dat aangeven. Of jij in haar plaats. Zonder dat jullie je schuldig voelen.
Of heeft ze zoals hierboven genoemd toezicht? Dan zou ik het met haar bespreken.
Je nicht heeft verder niets te eisen. Het klinkt alsof ze er een potje van heeft gemaakt. Uit huis gezet en 2 jaar kosteloos bij vrienden in huis en nu allemaal eisen stellen klinkt niet als een verantwoordelijk iemand. Dus als je moeder liever niet wil dat je nicht bij haar komt wonen dan kan je moeder dat aangeven. Of jij in haar plaats. Zonder dat jullie je schuldig voelen.
vrijdag 15 november 2019 00:01
vrijdag 15 november 2019 00:15
'Wat zal ik doen? Ik heb de neiging om mijn handen er vanaf te trekken... Want het is niet mijn probleem, maar zo voelt het nu nu wel...'
Doen. Echt doen.
Doen. Echt doen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 15 november 2019 00:24
*Dit liever niet quoten, ivm herkenbaarheid verander ik het misschien weer.*
Mijn moeder heeft momenteel geen toezicht en kan dit zelf beslissen. Er is wel bemoeizorg, maar dat is er niet vaak. Ik maak me om deze situatie erge zorgen.
Mijn moeder is volwassen en moet hier natuurlijk zelf over beslissen, maar ik zie een grote kans dat dit fout gaat. En de geestelijke gesteldheid van mijn moeder gaat mij meer aan het hart dan de problemen van mijn achternicht.
Daarnaast ben ik bang dat die achternicht blijft profiteren.
Mijn moeder heeft momenteel geen toezicht en kan dit zelf beslissen. Er is wel bemoeizorg, maar dat is er niet vaak. Ik maak me om deze situatie erge zorgen.
Mijn moeder is volwassen en moet hier natuurlijk zelf over beslissen, maar ik zie een grote kans dat dit fout gaat. En de geestelijke gesteldheid van mijn moeder gaat mij meer aan het hart dan de problemen van mijn achternicht.
Daarnaast ben ik bang dat die achternicht blijft profiteren.
anoniem_6476fd5666238 wijzigde dit bericht op 18-11-2019 19:30
22.41% gewijzigd
vrijdag 15 november 2019 00:31
Wat mijn moeder zelf wil is nog onduidelijk. We hadden het er laatst over en toen zag ze het ook niet zitten meer, maar ik ben bang dat ze het wel doet omdat haar nicht dan op straat staat en ze zich daar schuldig over voelt.
anoniem_6476fd5666238 wijzigde dit bericht op 18-11-2019 19:30
38.78% gewijzigd
vrijdag 15 november 2019 00:32
Ja, dat is mijn plan een beetje, maar ze is al dagen onbereikbaar (ze wil geen mobiels ivm haar paranoia en is niet thuis, ben ik inmiddels wel gewend van haar dus dat baart me niet zoveel zorgen.) Ik ga van het weekend maar langs anders.. Heh, ik zit er echt mee.
Daarnaast is mijn achternicht erg gehaaid en denk ik dat ze wel op het schuldgevoel van mijn moeder in kan praten. En ik zou ook normaal gesproken geen familie op straat laten staan. Ik zat nog te denken om haar zelf in huis te nemen, maar ik heb geen extra kamer.
vrijdag 15 november 2019 00:46
Oh wauw, ik had dit niet verwacht.
Hoe komt het dat zij in deze problematische situatie zit?
Ik bedoel dit niet lomp, en mijn mening of advies wordt niet anders, maar is zij genetisch gerelateerd aan je moeder? Zou er bij je achternicht ook psychische problematiek kunnen zijn?
Kan zij hulp krijgen hiervoor? Iemand die haar begeleidt en helpt naar een oplossing waar je moeder niet de dupe van is bedoel ik?
vrijdag 15 november 2019 00:51
*Dit liever niet quoten, ivm herkenbaarheid verander ik het misschien weer.*MevrKakel schreef: ↑15-11-2019 00:46Oh wauw, ik had dit niet verwacht.
Hoe komt het dat zij in deze problematische situatie zit?
Ik bedoel dit niet lomp, en mijn mening of advies wordt niet anders, maar is zij genetisch gerelateerd aan je moeder? Zou er bij je achternicht ook psychische problematiek kunnen zijn?
Kan zij hulp krijgen hiervoor? Iemand die haar begeleidt en helpt naar een oplossing waar je moeder niet de dupe van is bedoel ik?
Ja, achternicht is een nicht van mijn moeder. Voor zover ik weet is achternicht geestelijk gezond, maar erg wereldvreemd. Maar ik kan het mis hebben. Ze heeft er dus een potje van gemaakt. Wat mij nog meer zorgen doet baren over de situatie. Als het nou een welbewuste vrouw was..
anoniem_6476fd5666238 wijzigde dit bericht op 18-11-2019 19:31
21.89% gewijzigd
vrijdag 15 november 2019 01:10
Als dit mijn moeder was geweest, en ze ook nog psychische problemen zou hebben gehad, zou ik er persoonlijk voor zorgen dat nicht daar niet zou (durven)komen wonen, ik zou haar niet van mijn moeder later profiteren.
Kom op zeg!, je kan je moeder toch wel duidelijk maken dat ze dit niet moet doen?
vrijdag 15 november 2019 01:13
Ja, ik moet op moeder inpraten. Ik weet het.
Ik voel me wel echt schuldig tegenover achternicht hoor. Je wil echt niet dat een familielid op straat komt. Hoe erg een potje ze er ook van maken.
Ze wist trouwens ook al maanden van te voren dat ze bij die vrienden weg moest, maar nog kon ze niks vinden zei ze. En ik ben nu een week voor haar op zoek en heb al 10 huizen gevonden.
Als ze daar nou echt zo mee zou zitten zou ze dan niet een "mindere" woning aannemen? Ik vind het onbegrijpelijk. maar goed, daar moet ik me maar bij neerleggen, dat ik haar niet snap.
Ik voel me wel echt schuldig tegenover achternicht hoor. Je wil echt niet dat een familielid op straat komt. Hoe erg een potje ze er ook van maken.
Ze wist trouwens ook al maanden van te voren dat ze bij die vrienden weg moest, maar nog kon ze niks vinden zei ze. En ik ben nu een week voor haar op zoek en heb al 10 huizen gevonden.
Als ze daar nou echt zo mee zou zitten zou ze dan niet een "mindere" woning aannemen? Ik vind het onbegrijpelijk. maar goed, daar moet ik me maar bij neerleggen, dat ik haar niet snap.
vrijdag 15 november 2019 02:07
vrijdag 15 november 2019 02:19
Al ze al geen “mindere” woning wil, wil ze zeker geen opname hoor. Ik ken haar. Ze blijft profiteren totdat iedereen haar zat is.
Ik kan er gewoon niet van slapen.. ik voel me heel schuldig om een familielid op straat te laten staan, gaat echt tegen al mijn principes.
Die vrienden van achternicht ken ik niet, dus kan dat niet vragen.
Ik kan er gewoon niet van slapen.. ik voel me heel schuldig om een familielid op straat te laten staan, gaat echt tegen al mijn principes.
Die vrienden van achternicht ken ik niet, dus kan dat niet vragen.
anoniem_6476fd5666238 wijzigde dit bericht op 15-11-2019 03:03
11.11% gewijzigd
vrijdag 15 november 2019 02:25
Als je nog goed kunt doordringen tot je moeder: gooi het eens over de rechten en plichten boeg (toeslagen e.d.).
Van die achternicht zou ik zeker mijn handen aftrekken en face to face even héél goed duidelijk maken welke acties ik legaal wel allemaal kan nemen om het haar zo moeilijk mogelijk te maken als ze niet snel naar een andere oplossing gaat uitkijken. Ik snap jouw zorgen en ik denk ook dat ze terecht zijn.
Van die achternicht zou ik zeker mijn handen aftrekken en face to face even héél goed duidelijk maken welke acties ik legaal wel allemaal kan nemen om het haar zo moeilijk mogelijk te maken als ze niet snel naar een andere oplossing gaat uitkijken. Ik snap jouw zorgen en ik denk ook dat ze terecht zijn.
Nee heb je, ja kun je krijgen
vrijdag 15 november 2019 02:32
Je achternicht wil gewoon lekker gratis bij je moeder wonen. Ik zou er alles aan doen om te zorgen dat dat niet gebeurt. Je hebt wat huizen voor haar gevonden die ze niet wil, nou jammer dan. Niet schuldig over voelen, laat ze het zelf uitzoeken. Zorg maar voor je moeder, je achternicht moet zo langzamerhand maar eens op eigen benen staan
vrijdag 15 november 2019 02:34
Dank je, ja dat is ook wel een goeie.lemoos2 schreef: ↑15-11-2019 02:25Als je nog goed kunt doordringen tot je moeder: gooi het eens over de rechten en plichten boeg (toeslagen e.d.).
Van die achternicht zou ik zeker mijn handen aftrekken en face to face even héél goed duidelijk maken welke acties ik legaal wel allemaal kan nemen om het haar zo moeilijk mogelijk te maken als ze niet snel naar een andere oplossing gaat uitkijken. Ik snap jouw zorgen en ik denk ook dat ze terecht zijn.
vrijdag 15 november 2019 02:39
Ik heb het idee dat achternicht zo wereldvreemd is dat ik het haar niet echt kwalijk kan nemen. Al word ik wel al bozer en bozer op haar. Ze frustreert me enorm!vivaratje schreef: ↑15-11-2019 02:32Je achternicht wil gewoon lekker gratis bij je moeder wonen. Ik zou er alles aan doen om te zorgen dat dat niet gebeurt. Je hebt wat huizen voor haar gevonden die ze niet wil, nou jammer dan. Niet schuldig over voelen, laat ze het zelf uitzoeken. Zorg maar voor je moeder, je achternicht moet zo langzamerhand maar eens op eigen benen staan
Ik moet me misschien niet schuldig voelen, maar dat zit gewoon in me. Heeft ook te maken met opgroeien met een moeder met geestelijke problematiek. Ik ben daardoor geneigd verantwoordelijkheid van naasten over te nemen, want ik heb van jongs af aan geleerd dat moeder niet helemaal verantwoordelijk ksn zijn voor haar daden. Dit raakt heel erg die snaar bij me.
vrijdag 15 november 2019 03:00
Daarom komen dit soort types ook op je af. Hoe ‘lekker excentriek’ ze ook mogen zijn, zij schijnen feilloos te kunnen ruiken waar ze kans maken en zijn meesters in het bespelen van het emo-orgel.Sproetje86 schreef: ↑15-11-2019 02:39Ik heb het idee dat achternicht zo wereldvreemd is dat ik het haar niet echt kwalijk kan nemen. Al word ik wel al bozer en bozer op haar. Ze frustreert me enorm!
Ik moet me misschien niet schuldig voelen, maar dat zit gewoon in me. Heeft ook te maken met opgroeien met een geestelijk ongezonde moeder. Ik ben daardoor geneigd verantwoordelijkheid van naasten over te nemen, want ik heb van jongs af aan geleerd dat moeder niet helemaal verantwoordelijk ksn zijn voor haar daden. Dit raakt heel erg die snaar bij me.
Ik herken het in een ietwat vergelijkbare situatie al was het kwetsbare familielid geen ouder van mij. Iemand die met veel hangen en wurgen ‘zelfstandig’ kon wonen maar ook alleen bij de gratie van sociale betrokkenheid van omwonenden, familie en het prettige, makkelijke karakter van familielid zelf. Ik heb hem toen voorgerekend wat het zou betekenen voor zijn financiële situatie, een gezamenlijke huishouding voeren. En wat er mis kon gaan. Dat begreep hij niet echt helemaal. Hij begreep wel dat hij hoogstwaarschijnlijk niet meer zou kunnen blijven wonen waar hij woonde en dat hij geen geld meer zou hebben voor zijn geliefde hobby. Dat zijn zelfgekweekte siervissen dan weg zouden moeten gaan. Dat was de druppel.
De ‘ander’ nam mij dat niet in dank af. Jammer dan, ik run geen zorgboerderij. En mijn verplichtingen jegens dat familielid wogen vele malen zwaarder dan de ‘zieligheidsfactor’ van die ander. Achteraf maar goed ook. Bleek bijna een professionele parasiet te zijn. En ik wil best geloven dat die man zelf dacht een hartstikke goed persoon te zijn. Iemand met oog voor de zwakkeren in de samenleving enzo. Gratis kost en inwoning in ruil voor aandacht. Dat ergens een kronkel zat waardoor hij deed wat hij deed en dat nog normaal vond ook. Zijn eigen waarheid. Maar ik ben maar wat blij dat het drama aan onze deur voorbij is gegaan.
Dit klinkt hard maar je kunt gewoonweg niet iedereen ‘redden’.
Nee heb je, ja kun je krijgen
