Thuis
alle pijlers
Gemis van kat, advies/ inzicht nodig
zaterdag 19 januari 2019 08:24
Afgelopen dinsdag is mijn allerliefste poezebeest geheel onverwacht overleden. Ze mocht maar 8 jaar worden. Ze was al een tijd niet heel fit. Meerdere keren met haar naar de da geweest. Eerst was het het eten waar ze niet tegen zou kunnen en haar dus aangepast voer gegeven. Maar ze knapte juist op van het voer wat ze zo lekker vond. Het ging heel goed met haar. Tot ze zondag echt lamlendig voelde, ze kroop steeds weg en op het spinnen na wanneer ik haar aaide kreeg ik verder geen contact met haar, ze was in zichzelf gekeerd en ze at niet. Normaal is ze een echte knuffelaar. ik heb dus de spoedlijn gebeld en kon daar terecht. Da heeft haar nagekeken ze leek eigenlijk heel gezond. Da dacht dat ze een virus/ infectie had en haar temperatuur was iets aan de hoge kant, maar niet alarmerend. Ze kreeg haar prikjes en medicatie voor thuis en ze zou moeten opknappen. Maandag knapte ze niet op, ze bleef hetzelfde lamlendige katje. Dus weer naar da. Weer onderzocht, nu ook bloedonderzoek daar kwam niks alarmerend uit. Wel hoge koorts en haar lichaam was volgens da aan het vechten tegen infectie. Weer medicatie en ze zou moeten opknappen. Dinsdag, geen verbetering, weer naar da. Weer onderzocht en deze da heeft haar opgenomen, om haar te helpen om op te knappen, met een dag of anderhalve dag kon ik haar weer ophalen, maar ik was niet lang thuis toen da belde dat ze tijdens infuus een hartstilstand had gehad, ze konden haar niet meer redden.
In een klap is mijn mooie meisje weg, en het gemis doet zo vreselijk pijn. Ik was altijd alleen met haar en nu is het huis zo stil en leeg. Ik deelde alles met haar en we waren altijd samen, waar ik was was zij ook en waar zij was was ik. En ze laat zoveel mooie herinneringen achter, liefde, warmte en gezelligheid dat ik eerlijk gezegd niet weet hoe nu verder. Mijn huis is geen thuis meer zonder haar.
Nu is er een kennis die heeft aangegeven nog wel een kitten voor mij te hebben die mee kan met een paar weken. Aan de ene kant denk ik, misschien is dat wel wat ik nu nodig heb en helpt dat de leegte in huis, aan de andere kan een groot schuldgevoel van dat ik mijn meisje inruil en haar tekort doe. Ik vind het zo ontzettend moeilijk zonder haar.
Ik weet dat ik zelf beslissingen moet nemen en dat jullie niet kunnen vertellen wat te doen, maar is er iemand die in soortgelijke situatie heeft gezeten en ervaring kan delen. Mijn eigen gevoel gaat momenteel alle kanten op.
In een klap is mijn mooie meisje weg, en het gemis doet zo vreselijk pijn. Ik was altijd alleen met haar en nu is het huis zo stil en leeg. Ik deelde alles met haar en we waren altijd samen, waar ik was was zij ook en waar zij was was ik. En ze laat zoveel mooie herinneringen achter, liefde, warmte en gezelligheid dat ik eerlijk gezegd niet weet hoe nu verder. Mijn huis is geen thuis meer zonder haar.
Nu is er een kennis die heeft aangegeven nog wel een kitten voor mij te hebben die mee kan met een paar weken. Aan de ene kant denk ik, misschien is dat wel wat ik nu nodig heb en helpt dat de leegte in huis, aan de andere kan een groot schuldgevoel van dat ik mijn meisje inruil en haar tekort doe. Ik vind het zo ontzettend moeilijk zonder haar.
Ik weet dat ik zelf beslissingen moet nemen en dat jullie niet kunnen vertellen wat te doen, maar is er iemand die in soortgelijke situatie heeft gezeten en ervaring kan delen. Mijn eigen gevoel gaat momenteel alle kanten op.
zaterdag 19 januari 2019 12:05
Ik had ook een kat die mijn allerbeste vriendin was. Ben met haar opgegroeid en ze lag altijd bij mij. Ik sliep een keer bij mijn vriendje thuis toen ik ‘s ochtends gebeld werd door mijn moeder. Ze was overleden bij de dierenarts. Ze kon zo slecht ademhalen dat ze ingeslapen moest worden. Dit is nu al 2 jaar geleden en ik mis haar nogsteeds. Ik zou geen andere kat nemen voorlopig, je moet het eerst verwerken.
zaterdag 19 januari 2019 12:09
Wat schrijf je dat mooi
Doen TO. Geef het in elk geval een kans en ga kijken naar het diertje.
Nothing happens for a reason
zaterdag 19 januari 2019 13:24
Dank je wel voor je lieve woorden. Het is lastig in te schatten wel of geen katje in huis en dat is een vervelend (schuld) gevoel.Phoebe-returns schreef: ↑19-01-2019 10:43Lieve TO,
Ik heb helemaal tranen in mijn ogen van je topic. Ik heb mijn hele leven al katten en heb dit vaak meegemaakt. Het went nooit en is heel erg verdrietig. Je verliest gewoon je maatje.
Ik wil je allereerst een compliment geven over hoe je gezorgd hebt voor haar en iedere dag naar de dierenarts met haar ging. Erg zorgvuldig van je!
Over het nieuwe katje, voel je niet schuldig. Natuurlijk moet je het verwerken, en een andere kat zal geen vervanging zijn, maar het kan je wel helpen.
Katten zijn gevoelig en voelen emoties aan en nemen daar als het ware ook wat van over. Klinkt misschien gek, maar het kan je echt troosten.
Ik roep overigens na ieder verloren dier dat ik er mee op houd maar dat is me tot nu toe nooit gelukt.
(Toen ik net op mezelf woonde wel, was echt te klein daar. Vond ik niet fijn, ik ben gewend om dieren om mij heen te hebben)
Bekijk de katjes gewoon en als het goed voelt, doen!
(Ik krijg overigens zojuist van mijn pluizebol op mijn kop dat ik zit te forummen ipv haar uitgebreid te knuffelen..)
Inderdaad, je hebt hier niet voor gekozen en je vervangt haar zeker niet als je een kitten neemt.
Waar ik wel troost uithaal is dat ondanks hoe het is gelopen ik er alles voor heb gedaan om haar te helpen beter te worden. Ik heb voor haar gevochten. En ook alle tijd dat ze bij mij mocht zijn goed voor haar gezorgd niets was teveel en ik had alles voor haar over. Dat verdiende ze ook! We hebben het echt fijn gehad samen en dat neemt niemand mij nog af. Ik was er alleen zo zeker van dat ik haar nog heel kang bij mij zou hebben en dat doet echt pijn.
zaterdag 19 januari 2019 13:27
Heel veel sterkte meid, je kunt ze gewoon niet missen, dat maakt het zo verdrietig.Madeliefjees schreef: ↑19-01-2019 10:11Ik weet precies wat je voelt. Woensdag hebben wij onze lieve poes moeten laten inslapen. En ach, wat missen we ze. Ik moet nog niet denken aan een andere. Bang dat ik ga vergelijken, bang dat ik van haar niet zoveel kan houden als van onze overleden poes.
Ik laat het verdriet maar komen, je moet het verwerken.
Ik mis haar warmte en gezelligheid enorm. Als ik nu thuis kom is er niemand die blij is dat je thuis bent. Ik ben zo verdrietig en anders huilde ik uit bij haar, maar ze is er niet. Het gemis is zo groot!
zaterdag 19 januari 2019 13:33
Dat is ook heel erg pijnlijk! En dat zal een nieuw katje niet vervangen of helemaal wegnemen, maar het kan je wel troosten.Wishlist schreef: ↑19-01-2019 13:24Dank je wel voor je lieve woorden. Het is lastig in te schatten wel of geen katje in huis en dat is een vervelend (schuld) gevoel.
Waar ik wel troost uithaal is dat ondanks hoe het is gelopen ik er alles voor heb gedaan om haar te helpen beter te worden. Ik heb voor haar gevochten. En ook alle tijd dat ze bij mij mocht zijn goed voor haar gezorgd niets was teveel en ik had alles voor haar over. Dat verdiende ze ook! We hebben het echt fijn gehad samen en dat neemt niemand mij nog af. Ik was er alleen zo zeker van dat ik haar nog heel kang bij mij zou hebben en dat doet echt pijn.
Volg je gevoel, en ga je niet schuldig voelen, daar heeft niemand wat aan en het is niet nodig.
zaterdag 19 januari 2019 15:13
Sterkte, TO, nu je je lieve meisje moet missen 
Wij hebben 6 weken na het onverwachte overlijden van onze 18 jarige kat besloten dat we twee kittens in huis zouden nemen.
Die kwamen nog weer 6 weken later.
Het maakte het gemis van onze oude kater niet minder, maar wel anders.
Uiterlijk en innerlijk zijn het totaal andere katten, maar het deed ons goed om weer katten in huis te hebben die we warmte en liefde konden geven. En we vielen als een blok voor deze katjes toen we ze zagen. Ze hadden iets........
Wij hebben 6 weken na het onverwachte overlijden van onze 18 jarige kat besloten dat we twee kittens in huis zouden nemen.
Die kwamen nog weer 6 weken later.
Het maakte het gemis van onze oude kater niet minder, maar wel anders.
Uiterlijk en innerlijk zijn het totaal andere katten, maar het deed ons goed om weer katten in huis te hebben die we warmte en liefde konden geven. En we vielen als een blok voor deze katjes toen we ze zagen. Ze hadden iets........
zaterdag 19 januari 2019 15:23
Per dier vind ik het verschillend. Mijn vorige hond was zo enorm speciaal dat ik echt heel lang (jaren en jaren) heb gewacht tot ik weer een hond wilde.
De katten hier lossen elkaar erg af. Tot nu toe komt er weer wat aanlopen voordat de andere(n) oud zijn dus helemaal zonder zit ik nooit. Vind een poes toch wel anders dan een hond, maar dat komt misschien ook omdat deze een heel speciaal exemplaar was. Nee niet alleen in mijn ogen
Jaren nadat ze overleden was werd ik nog op straat aangesproken over haar. Gewoon mensen uit de buurt die ik eigenlijk niet eens echt kende
Ik zeg ga voor de kitten. Je oude vriendje vergeet je echt niet.
De katten hier lossen elkaar erg af. Tot nu toe komt er weer wat aanlopen voordat de andere(n) oud zijn dus helemaal zonder zit ik nooit. Vind een poes toch wel anders dan een hond, maar dat komt misschien ook omdat deze een heel speciaal exemplaar was. Nee niet alleen in mijn ogen
Jaren nadat ze overleden was werd ik nog op straat aangesproken over haar. Gewoon mensen uit de buurt die ik eigenlijk niet eens echt kende Ik zeg ga voor de kitten. Je oude vriendje vergeet je echt niet.
zaterdag 19 januari 2019 15:44
Ik vind het thuiskomen op dit moment ook het zwaarst. Ik moet zeggen dat ik niet had verwacht dat het zó heftig kon zijn om een huisdier te verliezen.Wishlist schreef: ↑19-01-2019 13:27Heel veel sterkte meid, je kunt ze gewoon niet missen, dat maakt het zo verdrietig.
Ik mis haar warmte en gezelligheid enorm. Als ik nu thuis kom is er niemand die blij is dat je thuis bent. Ik ben zo verdrietig en anders huilde ik uit bij haar, maar ze is er niet. Het gemis is zo groot!
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
M. Python
zaterdag 19 januari 2019 16:17
Ja het doet echt pijn, ik heb dit al eens eerder meegemaakt 10 jaar terug. Met haar ben ik echt van kinds af aan opgegroeid, een poes die mij precies aanvoelde en ook heel zorgzaam naar mij toe, ik noemde haar altijd mijn beschermengeltje. Toen zij overleed was ik daar kapot van. Twee jaar later kwam mijn poezebeestje op mijn pad, ik was er ook aan toe. Veel met haar meegemaakt ook, samen uit huis, een moeilijke periode met een verkeerde relatie en lastige dingen met mijn werk, alles heb ik samen met haar doorgemaakt en ze was er onvoorwaardelijk.Martinimeisje schreef: ↑19-01-2019 15:44Ik vind het thuiskomen op dit moment ook het zwaarst. Ik moet zeggen dat ik niet had verwacht dat het zó heftig kon zijn om een huisdier te verliezen.
Ik heb nu twee keer mogen meemaken een hele bijzondere band te hebben met een kat. En had ze voor geen goud willen missen.
Het moment dat ze er niet meer zijn is wel vreselijk, want wat mis ik mijn meisje. Ik hou zoveel van haar!
Ik ga kijken bij het katje, kijken hoe het voelt, wie weet krijg ik met dit (of ander) katje weer zo’n speciale band.
zaterdag 19 januari 2019 16:18
Ojeetje, wat ontzettend verdrietig. Ik kan me precies voorstellen hoe je je voelt. 2 maanden geleden is mijn allerliefste vriendinnetje Poes overleden. (Niet onverwachts, het zat er aan te komen maar dat maakt het niet minder pijnlijk) Ik mis dat beestje nog iedere dag, zij was echt mijn allesje. Nog iedere dag geef ik haar urntje een kusje voor het slapen gaan met een brok in m’n keel en praat ik even tegen haar.
Wij hebben 1 week later een kat uit het asiel gehaald. Vrij snel maar ik kon de stilte niet verdragen. Toen de nieuwe kat er net was vond ik het de eerste weken zwaar, ik zat constant met Poes te vergelijken. Poes was liever, poes was mooier, poes was zachtaardiger enz enz. Niet eerlijk tegenover de nieuwe kat, ik weet het. We zijn nu 2 maanden verder en hoewel ik Poes nog zoveel mis en nog iedere dag om haar huil geeft Kat mij zeker afleiding en hou ik al zo veel van dat beestje.
Je moet doen waar je je zelf goed bij voel maar voel je zeker niet schuldig ( dat deed ik ook hoor) Jouw poes heeft een mooi leven gehad dankzij jouw liefdevolle zorg. Hoeveel je haar ook mist, denk met een blij gevoel aan haar terug, zij heeft zoveel gebracht. Het is nu aan een nieuwe kat om het stokje over te nemen en dat zal hij/zij op eigen wijze maar ook met liefde doen.
Heel veel sterkte
Wij hebben 1 week later een kat uit het asiel gehaald. Vrij snel maar ik kon de stilte niet verdragen. Toen de nieuwe kat er net was vond ik het de eerste weken zwaar, ik zat constant met Poes te vergelijken. Poes was liever, poes was mooier, poes was zachtaardiger enz enz. Niet eerlijk tegenover de nieuwe kat, ik weet het. We zijn nu 2 maanden verder en hoewel ik Poes nog zoveel mis en nog iedere dag om haar huil geeft Kat mij zeker afleiding en hou ik al zo veel van dat beestje.
Je moet doen waar je je zelf goed bij voel maar voel je zeker niet schuldig ( dat deed ik ook hoor) Jouw poes heeft een mooi leven gehad dankzij jouw liefdevolle zorg. Hoeveel je haar ook mist, denk met een blij gevoel aan haar terug, zij heeft zoveel gebracht. Het is nu aan een nieuwe kat om het stokje over te nemen en dat zal hij/zij op eigen wijze maar ook met liefde doen.
Heel veel sterkte
anoniem_63c6752642792 wijzigde dit bericht op 19-01-2019 16:20
Reden: Typefout
Reden: Typefout
0.72% gewijzigd
zaterdag 19 januari 2019 16:23
Het is zeer heftig... ik snap ook nooit waarom..Martinimeisje schreef: ↑19-01-2019 15:44Ik vind het thuiskomen op dit moment ook het zwaarst. Ik moet zeggen dat ik niet had verwacht dat het zó heftig kon zijn om een huisdier te verliezen.
Het is niet voor niks dat ik iedere keer dat het me overkomt roep dat ik geen beesten meer wil...(uiteindelijk wint mn dierenliefde het van mijn angst om ze kwijt te raken)
Nogmaals een andere kat vervangt deze niet, maar troost je wel en uiteindelijk slijt het echt en houd je mooie herinneringen over.
zaterdag 19 januari 2019 16:27
Van "inruilen" is natuurlijk geen sprake. Het is geen auto. Ik heb ook meermalen afscheid moeten nemen van een poes. Tussen de laatste twee zat met net een jaar en dat vond ik erg pittig.
Een jaar geen katten gehad maar vorig jaar begon het weer te kriebelen.
Beetje rondlezen op site van de dierenbescherming en vorige maand twee zussen uit het asiel gehaald.
Heel blij mee en poezels zijn blij met hun nieuwe personeel
Een jaar geen katten gehad maar vorig jaar begon het weer te kriebelen.
Beetje rondlezen op site van de dierenbescherming en vorige maand twee zussen uit het asiel gehaald.
Heel blij mee en poezels zijn blij met hun nieuwe personeel
Sommige fouten zijn te leuk om maar een keer te maken...
zondag 20 januari 2019 09:18
zondag 20 januari 2019 12:46
Precies dat!
Schuldgevoel is niet rationeel, niet redelijk, maar wel herkenbaar.
Maar jouw kat is dood en jij leeft. En jij moet verder. Een andere kat zal anders zijn dan jij gewend bent. Maar die heeft weer andere mooie eigenschappen die jij gaat ontdekken. De liefde zal er nog niet meteen zijn hoor, het zal moeten groeien. Maar tijdens dat groeiproces heb jij afleiding en is tenminste de leegte weg die jouw vorige kat heeft achtergelaten.
Want die leegte is erg confronterend iedere keer.
Ik zal niet beweren dat je rouwproces nu korter gaat duren als je een andere kat neemt. Zo werkt het niet. Het wordt er namelijk niet anders van. Het is iets waar je doorheen moet.
Het enige is dat je afleiding hebt en afleiding is nu erg welkom.
Ik kan je een ander katje daarom aanbevelen. Ik heb het zelf altijd gehad met honden. Een hond afgeven is verschrikkelijk. Ik heb 2 juli jl nog een heel geliefde hond af moeten geven. Verschrikkelijk was dat, dus ik ken je pijn wel. Maar ik heb dit al vaker meegemaakt, en het went nooit. Ik dacht zelfs dat ik wel geleerd had om er mee om te gaan, maar ook dat bleek niet zo te zijn de laatste keer.
En het verdriet kan ik me besparen als kiespijn. Maar ik zal altijd honden hebben. Anders heb ik maar een armoedig leven.
maandag 21 januari 2019 15:48
Wat een ontzettend vreselijk verhaal, de tranen lopen over mijn wangen.
Ik zou eerst jouw allerliefste poezel een hele mooie begrafenis/crematie of herdenking geven.
Dan zou ik mezelf alle tijd geven om te rouwen en te verwerken en pas als ik alles verwerkt en zou ik een nieuwe kat nemen.
Ik denk dat als je nu al een nieuwe kat in huis neemt, je deze teveel met je vorige lieveling gaat vergelijken en dat is niet eerlijk naar de nieuwe kat en ook niet goed voor jullie relatie.
Heel veel sterkte en neem de tijd
Ik zou eerst jouw allerliefste poezel een hele mooie begrafenis/crematie of herdenking geven.
Dan zou ik mezelf alle tijd geven om te rouwen en te verwerken en pas als ik alles verwerkt en zou ik een nieuwe kat nemen.
Ik denk dat als je nu al een nieuwe kat in huis neemt, je deze teveel met je vorige lieveling gaat vergelijken en dat is niet eerlijk naar de nieuwe kat en ook niet goed voor jullie relatie.
Heel veel sterkte en neem de tijd
maandag 21 januari 2019 16:22
En dat speelt over een jaar niet meer want dan is ze het wel vergeten?poezenmoedertje schreef: ↑21-01-2019 15:48
Ik denk dat als je nu al een nieuwe kat in huis neemt, je deze teveel met je vorige lieveling gaat vergelijken en dat is niet eerlijk naar de nieuwe kat en ook niet goed voor jullie relatie.
No way. Dat maakt niets uit. En vergelijken doe je ergens toch wel. Maar dat sluit niet uit dat de nieuwe kat bij je een kans krijgt.
maandag 21 januari 2019 17:31
Natuurlijk vergeet ze haar lieveling nooit.
Maar je kunt beter eerst iets afsluiten voordat je aan iets nieuws begint.
maandag 21 januari 2019 17:44
Toen mijn hondje ziek was, zei ik: als hij er niet meer is,wil ik geen andere hond( voorlopig)
Hondje overleed, en ik liep met mijn ziel onder de arm.
Liep met gevoelens rond die ikineens niet meer kwijt kon.( verzorging etc..)
En ondanks het verdriet,was er korte tijd later toch een ander hondje.
Ik kwam erachter dat het ene het andere niet uitsluit. Dat het verdriet van mijn oude hondje en het blijde gevoel van het andere hondje naast elkaar kon staan.
(Ik heb het nu over mijn hond,maar ik heb ook al eens katten moeten laten gaan, heb nu twee oudjes)
Hondje overleed, en ik liep met mijn ziel onder de arm.
Liep met gevoelens rond die ikineens niet meer kwijt kon.( verzorging etc..)
En ondanks het verdriet,was er korte tijd later toch een ander hondje.
Ik kwam erachter dat het ene het andere niet uitsluit. Dat het verdriet van mijn oude hondje en het blijde gevoel van het andere hondje naast elkaar kon staan.
(Ik heb het nu over mijn hond,maar ik heb ook al eens katten moeten laten gaan, heb nu twee oudjes)
maandag 21 januari 2019 20:20
Afsluiten? Hoe?poezenmoedertje schreef: ↑21-01-2019 17:31Natuurlijk vergeet ze haar lieveling nooit.
Maar je kunt beter eerst iets afsluiten voordat je aan iets nieuws begint.
En wat is dat eigenlijk, afsluiten?
maandag 21 januari 2019 21:25
Ik denk dat over een paar weken de scherpe kantjes er wel wat af zullen zijn. Tuurlijk zul je kat nog regelmatig missen, maar het lijkt mij nog moeilijker om steeds in een leeg huis terug te komen, terwijl er altijd een kat was.
Een andere kat kan ook troost geven.
Een andere kat kan ook troost geven.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
maandag 21 januari 2019 22:29
Dat heeft bij mijn vorige hond wel 10 jaar geduurd! Dan kun je lang wachten! En bij de laatste hond die ik verloren heb gaat dat ook nog heel lang duren. Het kan zó weer op wellen.poezenmoedertje schreef: ↑21-01-2019 21:14Een periode van rouw afsluiten, dit houdt in dat de scherpe kantjes er af zijn en je enigszins de situatie hebt geaccepteerd en er mee kunt leven op een vredige manier.
Een paar weken.... daar kom je er echt niet mee hoor! En ook niet met een paar maanden.
