Thuis
alle pijlers
Mijn lieve sphynx is niet meer, moet mezelf bij elkaar rapen
zondag 27 september 2009 om 14:11
voor de kinderen want ik blijf maar janken en ze snappen t niet.
Ik 'over treed' wel vaker mijn eigen privacy regeld op dit forum, en dit is daar een groot geval van, maar op dit moment intereseerd t mij geen bal.
Regelmatig zie ik hier de Sphynx voor bij komen, en meestal zijn de reacties niet al te positief. Ik kan daar wel om lachen, Sphynxen zien er ook wel wat vreemd uit; maar mijn hemel zo'n lief en leuk beest als mijn poezekind; die bestaan vast niet nog meer!
Gister nacht zatten we druk te type met z'n tweeen, ze was 'redelijk'. Ze is al een tijd ziek; wat haar mankeerde weet ik niet. Ik ben 1500 euro lichter aan dierenarts kosten, geld wat ik eigenlijk nu niet kon missen, maar ze was het waard.
Vanmorgen was ze weer in hele slechte toestand, en ik voelde al aan dat het de laatste keer zou zijn. De hele weg naar de dierenarts heb ik zitten huilen, en daar kan ik nu nog steeds niet mee stoppen. Ik heb haar gekust en geknuffeld, de kinderen hebben gedag gezegd, maar ze snappen het niet. Ze is nu slapen, ze komt wel weer terug zegd de jongste. De dood snappen ze niet, hoe vaak ik t ook uit leg.
Mijn lieve poezekind sliep in mijn bed; strak tegen mijn buik aan geplakt, elke nacht weer en dat drie en een half jaar lang. Vanacht word de eerste nacht zonder haar en ik kan alleen maar huilen.
Ik moet mij zelf bij elkaar rapen dus, zeg tegen mijzelf; t is maar een kat! maar het helpt niks; en ik twijfel! had ik toch door moeten gaan en was dit t beste? had ze pijn? Wilde ze wel gaan?
Ik weet t is te laat, en t is ook pas net gebeurd maar ik heb t gevoel te ontploffen van verdriet! Waarom mocht ze nou niet oud worden? Ze zat 'in de fok' maar dat lukte niet en dat was helaas maar waarom moest ze dan ook nog sterven? Oh bah ik heb zo'n spijt nu al van die spuit! Ik mis haar gewoon nu al en ik wil haar helemaal niet missen
Hoe stoppen die stomme tranen?!
Ik 'over treed' wel vaker mijn eigen privacy regeld op dit forum, en dit is daar een groot geval van, maar op dit moment intereseerd t mij geen bal.
Regelmatig zie ik hier de Sphynx voor bij komen, en meestal zijn de reacties niet al te positief. Ik kan daar wel om lachen, Sphynxen zien er ook wel wat vreemd uit; maar mijn hemel zo'n lief en leuk beest als mijn poezekind; die bestaan vast niet nog meer!
Gister nacht zatten we druk te type met z'n tweeen, ze was 'redelijk'. Ze is al een tijd ziek; wat haar mankeerde weet ik niet. Ik ben 1500 euro lichter aan dierenarts kosten, geld wat ik eigenlijk nu niet kon missen, maar ze was het waard.
Vanmorgen was ze weer in hele slechte toestand, en ik voelde al aan dat het de laatste keer zou zijn. De hele weg naar de dierenarts heb ik zitten huilen, en daar kan ik nu nog steeds niet mee stoppen. Ik heb haar gekust en geknuffeld, de kinderen hebben gedag gezegd, maar ze snappen het niet. Ze is nu slapen, ze komt wel weer terug zegd de jongste. De dood snappen ze niet, hoe vaak ik t ook uit leg.
Mijn lieve poezekind sliep in mijn bed; strak tegen mijn buik aan geplakt, elke nacht weer en dat drie en een half jaar lang. Vanacht word de eerste nacht zonder haar en ik kan alleen maar huilen.
Ik moet mij zelf bij elkaar rapen dus, zeg tegen mijzelf; t is maar een kat! maar het helpt niks; en ik twijfel! had ik toch door moeten gaan en was dit t beste? had ze pijn? Wilde ze wel gaan?
Ik weet t is te laat, en t is ook pas net gebeurd maar ik heb t gevoel te ontploffen van verdriet! Waarom mocht ze nou niet oud worden? Ze zat 'in de fok' maar dat lukte niet en dat was helaas maar waarom moest ze dan ook nog sterven? Oh bah ik heb zo'n spijt nu al van die spuit! Ik mis haar gewoon nu al en ik wil haar helemaal niet missen
Hoe stoppen die stomme tranen?!
zondag 27 september 2009 om 18:50
Gigaluilak, sterkte met je verlies!.
Helaas weet ik er ook alles van.
Ik kende het ras niet, heb even gegooceld, nou ik vind ze aandoenelijk mooi!
Die ogen..........
Gewoon je tranen, de vrije loop laten, je hebt voor het beestje het beste gedaan.
Meer kon je niet doen toch??
voor jou.
Helaas weet ik er ook alles van.
Ik kende het ras niet, heb even gegooceld, nou ik vind ze aandoenelijk mooi!
Die ogen..........
Gewoon je tranen, de vrije loop laten, je hebt voor het beestje het beste gedaan.
Meer kon je niet doen toch??
voor jou.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
zondag 27 september 2009 om 19:31
klap_roosje; was niet tegen jou gericht hoor! Ik heb sphynxen meer dan eens voorbij zien komen, en wat ik al zei; kan daar wel om lachen. Mensen die bij ons thuis kwamen riepen 9 van de 10x dat het net een alien was en ze waren t bijna allemaal eens met elkaar; IT foon home
Wilde gewoon wel kwijt dat het echt hele leuke beesten zijn; heel lief aanhankelijk heel onbevangen op iedereen en alles af.
Wilde eigenlijk net op zoek naar een nieuwe wintertrui, we wonen in een oud huis en het is hier vaak koud, dus dan heeft ze een trui. Daar moest ik net aan denken, ze heeft nog geen trui.
We hebben up's en down's mee gemaakt, maar nooit zal ze weten hoe ik ben al ik wel goed ben, nooit zal ze mij die warmte meer kunnen geven als ik ook een normaal leven heb, en dat is raar. Ik had verwacht dat onze hond t eerst zou gaan, die is 8 en snel benauwd bij inspanning en enthousiasme. Als ze spontaan dood ging was ik daar min of meer op voorbereid, maar bij mijn poezekind niet, ze was ziek en het was een raadsel maar nu al dood; heb het gevreest maar niet verwacht.
Wilde gewoon wel kwijt dat het echt hele leuke beesten zijn; heel lief aanhankelijk heel onbevangen op iedereen en alles af.
Wilde eigenlijk net op zoek naar een nieuwe wintertrui, we wonen in een oud huis en het is hier vaak koud, dus dan heeft ze een trui. Daar moest ik net aan denken, ze heeft nog geen trui.
We hebben up's en down's mee gemaakt, maar nooit zal ze weten hoe ik ben al ik wel goed ben, nooit zal ze mij die warmte meer kunnen geven als ik ook een normaal leven heb, en dat is raar. Ik had verwacht dat onze hond t eerst zou gaan, die is 8 en snel benauwd bij inspanning en enthousiasme. Als ze spontaan dood ging was ik daar min of meer op voorbereid, maar bij mijn poezekind niet, ze was ziek en het was een raadsel maar nu al dood; heb het gevreest maar niet verwacht.
zondag 27 september 2009 om 22:52
Ach gossie, een huisdier laten inslapen is altijd zo sneu. Maar als die dierenarts had gedacht dat je beter door kon gaan, had hij haar vast niet laten inslapen.. Ik denk dat je niet veel keus had. Afscheid nemen doet pijn Maar ze weet echt wel hoeveel je van haar gehouden hebt, dat voelen dieren ook. Heel veel sterkte Giga!
zondag 27 september 2009 om 23:01
Het is ook nogal wat, moeten beslissen over het leven van een ander levend wezen. Jij was degene die moest beslissen, de DA kon alleen adviseren.
Ik denk dat je nu heel verdrietig bent door wat er gebeurd is, en dat het toch onverwacht was. En dat jij die knop hebt omgedraaid, dat het niet iets was dat je overkwam, maar iets waarin jij zelf een aandeel had. Terecht, maar toch, blijf je twijfelen hoe lang ze nog goed had kunnen zijn, of je niet te snel hebt beslist en zo.
Bij mij kon het verdriet achter een deurtje toen ik merkte dat de kinderen heel overstuur werden, en van hun eigen verdriet, en van het mijne. En heb toen mijn kinderen gezegd dat het goed is dat ze verdriet hebben, maar dat ze nu maar even moeten stoppen met heel hard huilen. Na een dag door merg en been huilen, that is.
Sterkte.
Ik denk dat je nu heel verdrietig bent door wat er gebeurd is, en dat het toch onverwacht was. En dat jij die knop hebt omgedraaid, dat het niet iets was dat je overkwam, maar iets waarin jij zelf een aandeel had. Terecht, maar toch, blijf je twijfelen hoe lang ze nog goed had kunnen zijn, of je niet te snel hebt beslist en zo.
Bij mij kon het verdriet achter een deurtje toen ik merkte dat de kinderen heel overstuur werden, en van hun eigen verdriet, en van het mijne. En heb toen mijn kinderen gezegd dat het goed is dat ze verdriet hebben, maar dat ze nu maar even moeten stoppen met heel hard huilen. Na een dag door merg en been huilen, that is.
Sterkte.
zondag 27 september 2009 om 23:02
Waar ik sport hebben ze zo'n Sphinx (ik dacht dat je 't zo schreef), moest er eerst erg aan wennen, ziet er toch heel anders uit dan 't doorsnee huis-tuin-en-keuken model kat zeg maar. En ik hou niet zo van door fokkers extreem gemaakte (misvormde?) beesten. (Niet de schuld van de dieren in kwestie, maar van de mensen die ze fokken e.d.).
Maar het is een heel aardig beestje, erg apart ook qua gedrag, en ik mag haar gewoon aaien, en idd heel vriendelijk. Wel eigenzinnig, maar dat is ook leuk.
Ik kan me goed voorstellen dat je er een heel leuk huisdier aan hebt.
Sterkte GLL.
Maar het is een heel aardig beestje, erg apart ook qua gedrag, en ik mag haar gewoon aaien, en idd heel vriendelijk. Wel eigenzinnig, maar dat is ook leuk.
Ik kan me goed voorstellen dat je er een heel leuk huisdier aan hebt.
Sterkte GLL.
zondag 27 september 2009 om 23:29
maandag 28 september 2009 om 10:04
Een Sphynx (die andere staan in Egypte ) is een natuurlijke mutatie waarin een gen mist wat dominant mist, als je een sphynx met een harig exemplaar kruist is de helft van de kittens kaal, de andere helft drager (en zullen dus voor de helft weer kale kittens krijgen) Er bestaan helaas ook in dit ras broodfokkers, steeds meer, maar je herkent ze zo.
tangerine, voor jou ook erg verdrietig natuulijk! En iedereen die hier het overlijden van haar kat meld, voor jullie ook.
Ik heb heel erg behoefte aan iets tastbaars; ik ga vandaag een mooie foto zoeken van haar en die laten afdrukken. Kinderen reageren alleen op mijn gehuil, dat snappen ze niet en dat maakt ze verdrietig, dat poes er niet is lijkt ze weinig te doen, of ze snappen het niet, dan komt dat nog, maar ik denk het niet.
Iedereen bedankt voor t mee leven in ieder geval! Moest mijn ei kwijt, en in het echte leven vond ik mijn tranen daarin nogal een belemmering. Hier schrijven heeft zeker opgelucht.
tangerine, voor jou ook erg verdrietig natuulijk! En iedereen die hier het overlijden van haar kat meld, voor jullie ook.
Ik heb heel erg behoefte aan iets tastbaars; ik ga vandaag een mooie foto zoeken van haar en die laten afdrukken. Kinderen reageren alleen op mijn gehuil, dat snappen ze niet en dat maakt ze verdrietig, dat poes er niet is lijkt ze weinig te doen, of ze snappen het niet, dan komt dat nog, maar ik denk het niet.
Iedereen bedankt voor t mee leven in ieder geval! Moest mijn ei kwijt, en in het echte leven vond ik mijn tranen daarin nogal een belemmering. Hier schrijven heeft zeker opgelucht.
maandag 28 september 2009 om 10:06
quote:tangerine schreef op 28 september 2009 @ 08:38:
Gigaluilak, wat ontzettend verdrietig.
Ik heb één van mijn katten afgelopen vrijdag in moeten laten slapen, het is verschrikkelijk .
Heel veel sterkte...
He dat meen je niet, een van die 2 jonkies die je had waar ik al die foto's van heb gezien? Djees meis, wat is er gebeurd?
Heel veel sterkte xxx.
Gigaluilak, wat ontzettend verdrietig.
Ik heb één van mijn katten afgelopen vrijdag in moeten laten slapen, het is verschrikkelijk .
Heel veel sterkte...
He dat meen je niet, een van die 2 jonkies die je had waar ik al die foto's van heb gezien? Djees meis, wat is er gebeurd?
Heel veel sterkte xxx.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 28 september 2009 om 21:37
Ik moest gewoon huilen toen ik je post las .
Mijn allerliefste poesje is ongeveer twee maanden geleden overleden . Het hele gevoel kwam weer terug. Ik herken het zo!
Ik wens je echt heel erg veel sterkte
Zelf riep ik altijd dat ik nooit meer een nieuwe wilde. Niemand kon zo lief zijn als zij. Inmiddels heb ik toch alweer twee weken een nieuw poesje. Ik miste gewoon echt iemand. Ze is natuurlijk niet hetzelfde. Maar ook deze is heel lief. Al moet de grote liefde natuurlijk nog wel groeien.
Ik mis mijn poesje zo . (Maar ze was al 19, dus het moest er een keer van komen).
Ik kan je niet beloven dat het verdriet over gaat. Bij mij zit het er ook nog steeds. Maar ik wens je in elk geval veel sterkte!
Huil maar, het is niet erg
Mijn allerliefste poesje is ongeveer twee maanden geleden overleden . Het hele gevoel kwam weer terug. Ik herken het zo!
Ik wens je echt heel erg veel sterkte
Zelf riep ik altijd dat ik nooit meer een nieuwe wilde. Niemand kon zo lief zijn als zij. Inmiddels heb ik toch alweer twee weken een nieuw poesje. Ik miste gewoon echt iemand. Ze is natuurlijk niet hetzelfde. Maar ook deze is heel lief. Al moet de grote liefde natuurlijk nog wel groeien.
Ik mis mijn poesje zo . (Maar ze was al 19, dus het moest er een keer van komen).
Ik kan je niet beloven dat het verdriet over gaat. Bij mij zit het er ook nog steeds. Maar ik wens je in elk geval veel sterkte!
Huil maar, het is niet erg
dinsdag 29 september 2009 om 10:31
Ach prulletje 19 jaar!! Das niet mis natuurlijk, ook al weet je dat het komt.
De 1,5 van tangerine is veel te jong ook
Het blijft een raar verschrijnsel dat je zoveel gaat geven om een dier.
Ik heb nog meer huisdieren (een hond en kat in huis) en leeg is het dus niet, er zit er een gat in, en dat gat word opgevuld door die twee (vooral de kater is in eens heel aanhankelijk, wat hij normaal nooit is) dat is mooi wel, ze missen zelf wat en ze voelen mijn verdriet.
Met de tijd zal ik wel een kat er bij nemen, gewoon omdat het gezellig is, maar dat zal niet het plekje van mijn poes in nemen, het zal gewoon een extra plekje krijgen.
De 1,5 van tangerine is veel te jong ook
Het blijft een raar verschrijnsel dat je zoveel gaat geven om een dier.
Ik heb nog meer huisdieren (een hond en kat in huis) en leeg is het dus niet, er zit er een gat in, en dat gat word opgevuld door die twee (vooral de kater is in eens heel aanhankelijk, wat hij normaal nooit is) dat is mooi wel, ze missen zelf wat en ze voelen mijn verdriet.
Met de tijd zal ik wel een kat er bij nemen, gewoon omdat het gezellig is, maar dat zal niet het plekje van mijn poes in nemen, het zal gewoon een extra plekje krijgen.
