Thuis
alle pijlers
wanneer hond laten inslapen? :cry:
zaterdag 3 april 2010 om 13:05
Ik heb een jack russeltje van bijna 13. We zijn er sinds kort achter dat hij de ziekte van Cushing heeft. Hierbij ontstaan zgn micro-tumoren in zn kopje. Dit ontregelt de hypofyse en zorgt voor teveel aanmaak van cortisol. Hierdoor gaat ie extreem veel drinken (houdt zn plas net meer goed op), eten, is onrustig etc. behandeling kan wel, maar gezien zijn leeftijd, vergevorderde artose en doodsangst voor de dierenarts hebben we besloten hem niet meer te behandelen, maar hem een goede oude dag te geven. Met morfine-achtige pijnstillers. Het is te doen, en de pijntillers doen zijn werk.
nu mijn vraag aan jullie; hoe ver ga ik? Hij heeft af en toe nog wel plezier, komt nog zn mandje uit om je te begroeten, maar de echte levenslust van vroeger zit er niet meer in. Steeds vaker wil ie niet eens meer een blokje om...
Gisteren zei een vriendin van me dat zij vond dat de tijd was gekomen om hem te laten inslapen.
Maar, wanneer weet je dat? Waar trek ik de grens? Wil z'n leventje niet rekken alleen maar omdat ik geen afscheid kan nemen...
nu mijn vraag aan jullie; hoe ver ga ik? Hij heeft af en toe nog wel plezier, komt nog zn mandje uit om je te begroeten, maar de echte levenslust van vroeger zit er niet meer in. Steeds vaker wil ie niet eens meer een blokje om...
Gisteren zei een vriendin van me dat zij vond dat de tijd was gekomen om hem te laten inslapen.
Maar, wanneer weet je dat? Waar trek ik de grens? Wil z'n leventje niet rekken alleen maar omdat ik geen afscheid kan nemen...
zaterdag 3 april 2010 om 17:36
Mijn overleden hond had ook Cushing, maar zij heeft nog een aantal jaren goed kunnen leven met vetoryl.
Dat was behoorlijk prijzig, maar het hielp meteen.
Ik weet dat het niet bij elke hond zo gaat, maar mijn hond was 13 toen ze het kreeg en 16 toen ik haar liet inslapen.
Dat was omdat ze een grote tumor onder haar kaak had gekregen, dus eigenlijk niet door de cushing.
Als ik 1 dag een capsule vergat, merkte ik het meteen, omdat ze meer ging drinken.
Ik zou dat dus allereerst proberen als ik jou was.
Eigenlijk moet er dan steeds bloedonderzoek gedaan worden, maar mijn dierenarts vond dat in dit geval te duur en zinloos, omdat de hond al zo oud was( voor een middelgrote hond).
Als het niet helpt, merk je volgens mij vanzelf wanneer de hond het niet leuk meer vindt. Zolang hij eet en af en toe speelt en blij is als je thuiskomt, denk ik niet dat zijn tijd al gekomen is.
Als hij pijn heeft en/ of niet meer wil eten, dan zou ik hem wel laten inslapen.
Het blijft een ellendige keuze, of je het nou lang of kort voor je uitschuift....
Sterkte!
Dat was behoorlijk prijzig, maar het hielp meteen.
Ik weet dat het niet bij elke hond zo gaat, maar mijn hond was 13 toen ze het kreeg en 16 toen ik haar liet inslapen.
Dat was omdat ze een grote tumor onder haar kaak had gekregen, dus eigenlijk niet door de cushing.
Als ik 1 dag een capsule vergat, merkte ik het meteen, omdat ze meer ging drinken.
Ik zou dat dus allereerst proberen als ik jou was.
Eigenlijk moet er dan steeds bloedonderzoek gedaan worden, maar mijn dierenarts vond dat in dit geval te duur en zinloos, omdat de hond al zo oud was( voor een middelgrote hond).
Als het niet helpt, merk je volgens mij vanzelf wanneer de hond het niet leuk meer vindt. Zolang hij eet en af en toe speelt en blij is als je thuiskomt, denk ik niet dat zijn tijd al gekomen is.
Als hij pijn heeft en/ of niet meer wil eten, dan zou ik hem wel laten inslapen.
Het blijft een ellendige keuze, of je het nou lang of kort voor je uitschuift....
Sterkte!
zaterdag 3 april 2010 om 17:36
quote:maansteen2001 schreef op 03 april 2010 @ 17:26:
Als 2 grote ogen je vragen
Help me, want ik voel me niet zo fijn
Mag je dan
Terwijl je weet; dit is het einde
Egoïstisch zijn?
Als je van de arts hoort
Dit komt nooit meer goed
En hij heeft veel pijn
Mag je dan
Omdat je hem niet wilt missen
Egoïstisch zijn?
Als 2 lieve bruine ogen
Zich sluiten gaan voorgoed
En je zonder hem naar huis toe moet
Met de riem in je hand
En een hart vol pijn
Dan probeer je jezelf te overtuigen
Dit is het beste
Ik mag niet egoïstisch zijn!
Vele jaren was hij bij ons
Elke dag samen was een feest
En al die fijne dagen
Is hij nooit egoïstisch geweest...
TO;
ik heb al mijn hele leven honden en tot mijn grote verdriet al meer dan eens deze beslissing moeten nemen.
Voor de hond.
Van mij hoefde het echt niet. Want eigenlijk wil je gewoon dat jouw hond 100 jaar wordt. Of dat je hem overleeft.
Maar in dit soort situaties is het vaak beter om niet naar het hart te luisteren, maar naar je verstand. Ik wilde mijn honden ook liever niet zien lijden, of zien aftakelen naar een zielig hoopje dier dat ze nooit geweest waren. Ik heb met één hond, 3 keer de tocht naar de dierenarts afgelegd en kon het pas bij de 3e keer over mijn hart verkrijgen. Tranen met tuiten heb ik gehuilt bij de dierenarts, rollen met papier heb ik weggesnoten om de behandeltafel. En toch voel ik dat ik altijd juist en op tijd gehandeld heb.
Ik heb nu 3 honden en 2 paarden. Eén paard word dit jaar 22 en ik koester elk jaar dat ik erbij op mag tellen. Ik kan mij een leven zonder dieren niet voorstellen, maar de beslissing over leven of dood zou van mij niet hoeven.
Dus kijk je hond diep in de ogen en besluit dan of zijn bestaan "hondwaardig" is. Luister naar je verstand.
Ik vind 13 jaar voor een JR trouwens een geweldige leeftijd. En ik weet zeker dat jullie op een mooie tijd samen kunnen terugkijken. En dan zie je elkaar over een aantal jaar misschien wel weer, op de Regenboogbrug.
Als 2 grote ogen je vragen
Help me, want ik voel me niet zo fijn
Mag je dan
Terwijl je weet; dit is het einde
Egoïstisch zijn?
Als je van de arts hoort
Dit komt nooit meer goed
En hij heeft veel pijn
Mag je dan
Omdat je hem niet wilt missen
Egoïstisch zijn?
Als 2 lieve bruine ogen
Zich sluiten gaan voorgoed
En je zonder hem naar huis toe moet
Met de riem in je hand
En een hart vol pijn
Dan probeer je jezelf te overtuigen
Dit is het beste
Ik mag niet egoïstisch zijn!
Vele jaren was hij bij ons
Elke dag samen was een feest
En al die fijne dagen
Is hij nooit egoïstisch geweest...
TO;
ik heb al mijn hele leven honden en tot mijn grote verdriet al meer dan eens deze beslissing moeten nemen.
Voor de hond.
Van mij hoefde het echt niet. Want eigenlijk wil je gewoon dat jouw hond 100 jaar wordt. Of dat je hem overleeft.
Maar in dit soort situaties is het vaak beter om niet naar het hart te luisteren, maar naar je verstand. Ik wilde mijn honden ook liever niet zien lijden, of zien aftakelen naar een zielig hoopje dier dat ze nooit geweest waren. Ik heb met één hond, 3 keer de tocht naar de dierenarts afgelegd en kon het pas bij de 3e keer over mijn hart verkrijgen. Tranen met tuiten heb ik gehuilt bij de dierenarts, rollen met papier heb ik weggesnoten om de behandeltafel. En toch voel ik dat ik altijd juist en op tijd gehandeld heb.
Ik heb nu 3 honden en 2 paarden. Eén paard word dit jaar 22 en ik koester elk jaar dat ik erbij op mag tellen. Ik kan mij een leven zonder dieren niet voorstellen, maar de beslissing over leven of dood zou van mij niet hoeven.
Dus kijk je hond diep in de ogen en besluit dan of zijn bestaan "hondwaardig" is. Luister naar je verstand.
Ik vind 13 jaar voor een JR trouwens een geweldige leeftijd. En ik weet zeker dat jullie op een mooie tijd samen kunnen terugkijken. En dan zie je elkaar over een aantal jaar misschien wel weer, op de Regenboogbrug.
zaterdag 3 april 2010 om 19:35
quote:Nastik schreef op 03 april 2010 @ 17:36:
Dus kijk je hond diep in de ogen en besluit dan of zijn bestaan "hondwaardig" is. Luister naar je verstand.
Ik vind 13 jaar voor een JR trouwens een geweldige leeftijd. En ik weet zeker dat jullie op een mooie tijd samen kunnen terugkijken. En dan zie je elkaar over een aantal jaar misschien wel weer, op de Regenboogbrug.
Je hebt gelijk. Dankjewel. Denk echt dat het moment dichtbij is. En ik ga er maar gewoon vanuit dat we op een bepaalde manier steeds bij elkaar blijven, tis echt je maatje en je maakt zoveel mee he, samen... Hopelijk zien we elkaar ooit terug.
Heb nog een andere lieve hond, een zwervertje. Daarna even geen huisdieren meer, kan dit niet al te vaak aan denk ik...
Dus kijk je hond diep in de ogen en besluit dan of zijn bestaan "hondwaardig" is. Luister naar je verstand.
Ik vind 13 jaar voor een JR trouwens een geweldige leeftijd. En ik weet zeker dat jullie op een mooie tijd samen kunnen terugkijken. En dan zie je elkaar over een aantal jaar misschien wel weer, op de Regenboogbrug.
Je hebt gelijk. Dankjewel. Denk echt dat het moment dichtbij is. En ik ga er maar gewoon vanuit dat we op een bepaalde manier steeds bij elkaar blijven, tis echt je maatje en je maakt zoveel mee he, samen... Hopelijk zien we elkaar ooit terug.
Heb nog een andere lieve hond, een zwervertje. Daarna even geen huisdieren meer, kan dit niet al te vaak aan denk ik...
zondag 4 april 2010 om 14:17
Lizzious
Het "nare" van huisdieren is dat je ze normaal gsproken altijd zult overleven en dat je die rotbeslissing keer op keer zult moeten nemen. Toch (en ik heb er al veel weggebracht ) doe ik dat honderd keer liever dan dat een automobilist die beslissing voor me neemt (ook al twee keer meegemaakt).
Ik kan me goed voorstellen dat je door dat verdriet liever even geen huisdieren meer hebt. Ik hoop dat je na een tijdje weer kan zien dat er nog heel veel dieren graag zo'n lief baasje als jij zouden willen. Want jouw hond heeft volgens mij wel een heel fijn leven gehad bij je. En dat is een hoop waard!
Voor nu: sterkte.
Het "nare" van huisdieren is dat je ze normaal gsproken altijd zult overleven en dat je die rotbeslissing keer op keer zult moeten nemen. Toch (en ik heb er al veel weggebracht ) doe ik dat honderd keer liever dan dat een automobilist die beslissing voor me neemt (ook al twee keer meegemaakt).
Ik kan me goed voorstellen dat je door dat verdriet liever even geen huisdieren meer hebt. Ik hoop dat je na een tijdje weer kan zien dat er nog heel veel dieren graag zo'n lief baasje als jij zouden willen. Want jouw hond heeft volgens mij wel een heel fijn leven gehad bij je. En dat is een hoop waard!
Voor nu: sterkte.
dinsdag 6 april 2010 om 21:07
Lizz, ook wij staan voor die moeilijke beslissing, weet dus precies hoe je je voelt. Onze Westie is ruim 16 en al sinds de zomer incontinent, Echt overal plast hij, zelfs in zijn eigen mand, en ligt er dan gewoon in te slapen hoor. Verder heeft hij geen pijn. Is wel doof en gaat steeds slechter zien. Vandaag liep hij alsof hij dronken was, helde steeds naar 1 kant en viel toen om. Ik had mijn hart in de keel zitten! Volgens de dierenarts heeft hij een mooi leven gehad en kan hij er helemaal in mee gaan als we besluiten hem in te laten slapen, maar ik kan de beslissing nog niet nemen .
Ik wens je heel veel sterkte met de beslissing,
Ik wens je heel veel sterkte met de beslissing,
