Thuis
alle pijlers
Zoektocht naar woonruimte, ervaringen delen
zaterdag 13 juli 2024 10:31
Laten we ervaringen delen, in de zoektocht naar woonruimte.
Ik ben zelf op zoek naar een huurwoning, omdat ik voor koop niet in aanmerking kom.
Waar ik tegenaan loop, is dat mijn inkomen erg wisselend is. Ik werk als freelancer en zit nog deels in de Ziektewet.
Het is vaak een 'harde eis' dat je een vast contract hebt, daardoor kom ik niet verder.
Vorige week heb ik een bezichtiging gehad, ik was 1 van de 300 die gereageerd hadden (!!)
Het is helaas niks geworden omdat ik geen vast contract heb, veel vanuit huis werk en dat kost te veel qua elektra.
Wie schrijft mee?
Ik ben zelf op zoek naar een huurwoning, omdat ik voor koop niet in aanmerking kom.
Waar ik tegenaan loop, is dat mijn inkomen erg wisselend is. Ik werk als freelancer en zit nog deels in de Ziektewet.
Het is vaak een 'harde eis' dat je een vast contract hebt, daardoor kom ik niet verder.
Vorige week heb ik een bezichtiging gehad, ik was 1 van de 300 die gereageerd hadden (!!)
Het is helaas niks geworden omdat ik geen vast contract heb, veel vanuit huis werk en dat kost te veel qua elektra.
Wie schrijft mee?
donderdag 18 juli 2024 16:13
Maar voordat je bij je ex ging wonen woonde je ook niet in de buurt en toch heb je daar vrienden gemaakt. Ook die woongroep zal niet bij je vrienden om de hoek zijn. Hoever is dat appartement van je huidige woonplaats vandaan? Als ik me goed herinner woonde een vriendin ook verder weg.
Wat wil je zelf, jij kent jezelf het beste. Zou je zelfstandig kunnen wonen of zou dit echt begeleid/beschermd moeten zijn? Hoe lang kun je in dat appartement blijven?
Als je daar woont is in ieder geval 1 probleem opgelost, hè hebt eigen woonruimte dan kun je daar tot rust komen en verder met jezelf aan de slag.
Eerlijk gezegd snap ik niet dat je het niet met beide handen aagrijot. Iemand heeft een appartement geregeld, niet eens een kamer maar echt eigen woonruimte waar je al zo'n tijd naar zoekt.
Wat wil je zelf, jij kent jezelf het beste. Zou je zelfstandig kunnen wonen of zou dit echt begeleid/beschermd moeten zijn? Hoe lang kun je in dat appartement blijven?
Als je daar woont is in ieder geval 1 probleem opgelost, hè hebt eigen woonruimte dan kun je daar tot rust komen en verder met jezelf aan de slag.
Eerlijk gezegd snap ik niet dat je het niet met beide handen aagrijot. Iemand heeft een appartement geregeld, niet eens een kamer maar echt eigen woonruimte waar je al zo'n tijd naar zoekt.
donderdag 18 juli 2024 16:16
Als je daar eerder wat mee had gedaan, dan had je nu al hulp gehad.Ravena schreef: ↑18-07-2024 14:09Ik ben vanochtend teruggebeld door ze.
De route is inderdaad via de daklozenopvang.
Dat ik daar veel criminelen en verslaafden ken, valt te overleggen, want ze hebben 2 soorten opvang.
Die kamer is op die woongroep, daar ben ik dus nog steeds.
Intussen sta ik inderdaad op de wachtlijst voor dat Leger des Heils. Maar het wordt pas na de zomer, dat ik aan een ambulant begeleider kan worden gekoppeld.
Hier een 18 plus kind in huis met inmiddels ambulante begeleiding en dat was binnen 3 weken geregeld. Gesprek WMO consulent ---> indicatie afgegeven --> week later intake gesprek --> week later, start begeleiding.
donderdag 18 juli 2024 16:34
Deels eens. De wmo gesprekken en toekenningen zijn onderdeel van mijn werk. Hier in mijn werkgebied zijn er wachttijden van minstens 9 maanden. Alles zit vol. Te weinig personeel. Het geld is op.Flipflop schreef: ↑18-07-2024 16:16Als je daar eerder wat mee had gedaan, dan had je nu al hulp gehad.
Hier een 18 plus kind in huis met inmiddels ambulante begeleiding en dat was binnen 3 weken geregeld. Gesprek WMO consulent ---> indicatie afgegeven --> week later intake gesprek --> week later, start begeleiding.
donderdag 18 juli 2024 16:40
Vreemd verhaal:
- Als er veel reacties zijn, gaat de verhuurmakelaar geen tijd steken in mensen die bij voorbaat al niet aan de huureisen (zoals een vast contract of voldoende inkomen) voldoen.
- Als je een vast contract moet hebben en je hebt geen vast contract, gaat de verhuurder niet nog allerlei andere redenen aandragen waarom je de woning niet mag huren (en zeker geen vage reden zoals dat iemand te veel thuis zou werken).
- Als er veel reacties zijn, gaat de verhuurmakelaar geen tijd steken in mensen die bij voorbaat al niet aan de huureisen (zoals een vast contract of voldoende inkomen) voldoen.
- Als je een vast contract moet hebben en je hebt geen vast contract, gaat de verhuurder niet nog allerlei andere redenen aandragen waarom je de woning niet mag huren (en zeker geen vage reden zoals dat iemand te veel thuis zou werken).
Geen motto
donderdag 18 juli 2024 16:49
Wij hebben twee weken "gewacht" tussen het aangeven bij de gemeente dat er hulp nodig was en het bezoek van de consulente om te bekijken wat er nodig was. Tijdens dat gesprek is al aangegeven wat er aan indicatie zou worden afgegeven en lag er van haar kant uit een voorstel welke instantie het beste kon gaan ondersteunen. Week later intake, week daarna start begeleiding.Hijodelaluna schreef: ↑18-07-2024 16:34Deels eens. De wmo gesprekken en toekenningen zijn onderdeel van mijn werk. Hier in mijn werkgebied zijn er wachttijden van minstens 9 maanden. Alles zit vol. Te weinig personeel. Het geld is op.
En dit is zeer recent.
En dan wonen wij in een omgeving met een lage SES.
Ik zag dit ook niet aankomen, al helemaal niet met de zomervakantie voor de deur, maar zo is het toch echt gegaan.
En ik had zelf al voor het gesprek met wmo aan, gebeld met een andeee instantie die ambulante begeleiding biedt(omdat ik geen idee had, wat ambulante begeleiding eigenlijk allemaal doet) en ook zij gaven aan binnen twee weken na afgifte van de indicatie te kunnen starten.
donderdag 18 juli 2024 17:18
Ravena schreef: ↑18-07-2024 14:11Overigens heb ik dus nu via familie een appartement gevonden in een onbekende stad, waar ik niemand ken.
Het is prachtig, maar ik ben super bang dat ik daar weg kwijn in eenzaamheid.
Mensen verklaren mij voor gek dat ik dit niet met beide handen aangrijp.
Maar ik ken mezelf maar al te goed, in het verleden is het zo vaak misgegaan met op mezelf wonen. Verwaarloosde ik mezelf.
Aan de andere kant komt deze kans misschien wel nooit meer voorbij.
Ik zou het liefst in het midden van NL wonen, omdat daar al mijn vrienden wonen.
Maar ja, dat wil iedereen .
Je opent al máánden verschillende topics dat je op zoek bent naar woonruimte en dat dat allemaal zo moeilijk is, om allerlei redenen. Dat je bij je gestoorde ex weg wil/moet, dat je niet naar de daklozenopvang wil, dat je in een kamer in Groningen terecht kon maar daar had je geen wifi.
Nu is er een appartement (!) voor je beschikbaar en kom je weer met allerlei argumenten waarom je dat niét wil accepteren.
Je hebt irreële eisen, op verschillende gebieden. En dan ga je weer om je heen schoppen en is iedereen weer tegen je want het gaat niet zoals hij dat wil/voor ogen hebt.
Dat zal vast met je multiple problematiek te maken hebben, maar zo kom je nooit verder.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
donderdag 18 juli 2024 18:33
Dat kan dus per omgeving verschillen. Ik krijg al mijn cliënten niet ondergebracht binnen 9 maanden, enkel op baiss van pgb os dat mogelijk in mijn grote stad. Ik doe namelijk alle overdrachten naar de aanvullende zorg. Ik hoop voor ravena dat zij in een gunstiger gebied woont.Flipflop schreef: ↑18-07-2024 16:49Wij hebben twee weken "gewacht" tussen het aangeven bij de gemeente dat er hulp nodig was en het bezoek van de consulente om te bekijken wat er nodig was. Tijdens dat gesprek is al aangegeven wat er aan indicatie zou worden afgegeven en lag er van haar kant uit een voorstel welke instantie het beste kon gaan ondersteunen. Week later intake, week daarna start begeleiding.
En dit is zeer recent.
En dan wonen wij in een omgeving met een lage SES.
Ik zag dit ook niet aankomen, al helemaal niet met de zomervakantie voor de deur, maar zo is het toch echt gegaan.
En ik had zelf al voor het gesprek met wmo aan, gebeld met een andeee instantie die ambulante begeleiding biedt(omdat ik geen idee had, wat ambulante begeleiding eigenlijk allemaal doet) en ook zij gaven aan binnen twee weken na afgifte van de indicatie te kunnen starten.
donderdag 18 juli 2024 18:56
Lijkt me onwijs frustrerend hijodelaluna.Hijodelaluna schreef: ↑18-07-2024 18:33Dat kan dus per omgeving verschillen. Ik krijg al mijn cliënten niet ondergebracht binnen 9 maanden, enkel op baiss van pgb os dat mogelijk in mijn grote stad. Ik doe namelijk alle overdrachten naar de aanvullende zorg. Ik hoop voor ravena dat zij in een gunstiger gebied woont.
Hoe ga jij daar mee om?
Ik neem aan dat je hulpverlener wordt omdat je graag mensen wilt helpen.
Hoe deal je met het feit dat jij je cliënten pas na 9 maanden kan onderbrengen?
Lijkt mij een behoorlijk dilemma.
donderdag 18 juli 2024 19:06
Het enige wat ik kan doen is vanuit het buurt/wijkteam mijn collega's de zorg ter overbrugging te laten uitvoeren. Maar die zorg gaat niet zo ver als de aanvullende zorg dat kan. We doen wat se kunnen en bij echte bloedspoed kunnen we her en der voorrang afdwingen. Maar dan moet wel helder zijn wat er precies speelt en dat het echt nu of nooit is. En verder waar mogelijk verzilveren in pgb. Maar dan moet de cliënt wel zelf een hulpverlener vinden en de kwaliteit van zorg (laten) bewaken. En verder... veel aan de bel trekken bij de gemeente. Maar goed geld is binnen de zorg uitgeput en er moet nog meer worden bezuinigd. Dus... we zetten ook daar waar kan in op normaliseren. Het is normaal als je sommige dingen niet kunt en toch ook blijven onderzoeken of die aanvullen zorg écht noodzakelijk is. Er is echt ook een groep mensen met diagnose die inherent is aan talent voor het een en nontalent voor het ander. Dan kun je de zorg verder uitputten om dat te leren waar je jiet sterk in bent, of inzetten op acceptatie dat beroep x of vaardigheid y er niet inzit. En dat dat vervelend is maar overkomelijk. Ik zou het graag anders zien maargoed. Ik kan niet eigenhandig het beleid veranderen.Sheabutter schreef: ↑18-07-2024 18:56Lijkt me onwijs frustrerend hijodelaluna.
Hoe ga jij daar mee om?
Ik neem aan dat je hulpverlener wordt omdat je graag mensen wilt helpen.
Hoe deal je met het feit dat jij je cliënten pas na 9 maanden kan onderbrengen?
Lijkt mij een behoorlijk dilemma.
woensdag 24 juli 2024 17:34
Precies, zo gaat dat tegenwoordig helaas is Nederland.Hijodelaluna schreef: ↑18-07-2024 19:06Het enige wat ik kan doen is vanuit het buurt/wijkteam mijn collega's de zorg ter overbrugging te laten uitvoeren. Maar die zorg gaat niet zo ver als de aanvullende zorg dat kan. We doen wat se kunnen en bij echte bloedspoed kunnen we her en der voorrang afdwingen. Maar dan moet wel helder zijn wat er precies speelt en dat het echt nu of nooit is. En verder waar mogelijk verzilveren in pgb. Maar dan moet de cliënt wel zelf een hulpverlener vinden en de kwaliteit van zorg (laten) bewaken. En verder... veel aan de bel trekken bij de gemeente. Maar goed geld is binnen de zorg uitgeput en er moet nog meer worden bezuinigd. Dus... we zetten ook daar waar kan in op normaliseren. Het is normaal als je sommige dingen niet kunt en toch ook blijven onderzoeken of die aanvullen zorg écht noodzakelijk is. Er is echt ook een groep mensen met diagnose die inherent is aan talent voor het een en nontalent voor het ander. Dan kun je de zorg verder uitputten om dat te leren waar je jiet sterk in bent, of inzetten op acceptatie dat beroep x of vaardigheid y er niet inzit. En dat dat vervelend is maar overkomelijk. Ik zou het graag anders zien maargoed. Ik kan niet eigenhandig het beleid veranderen.
En dan wordt het in dit topic, en de andere topics die ik heb geopend, het zo gedraaid dat het aan mij ligt.
Forget it.
Mensen die in de zorg werken, zijn compleet afgestompt door de hoge werkdruk.
De goede mensen vertrekken, omdat ze niet meer in dit systeem kunnen werken.
woensdag 24 juli 2024 17:35
woensdag 24 juli 2024 19:44
En de community vinden het prima dat je daar nog maanden (minimaal) woont, en wacht tot je iets geschikts en betaalbaars hebt gevonden in de plaats waar je wél iemand kent?
Is dat ook de plaats waar je ex woont?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 24 juli 2024 23:40
Ehm... dat is niet wat ik zeg. Naast dat er binnen de zorg wordt bezuinigd heb jij ook een aandeel in de situatie. En de bezuinigingen vragen meer van de burger. Niet wachten op een droomwoning bijvoorbeeld, of je hulpvraag goed kunnen stellen.Ravena schreef: ↑24-07-2024 17:34Precies, zo gaat dat tegenwoordig helaas is Nederland.
En dan wordt het in dit topic, en de andere topics die ik heb geopend, het zo gedraaid dat het aan mij ligt.
Forget it.
Mensen die in de zorg werken, zijn compleet afgestompt door de hoge werkdruk.
De goede mensen vertrekken, omdat ze niet meer in dit systeem kunnen werken.
donderdag 25 juli 2024 08:47
Ongeloofelijk advies....verder kijken. Ravena, je hebt geen keus!! Huizen liggen niet voor het oprapen, je bent zelfs gaan kijken naar kamers. Nu word je een appartement in de schoot geworpen en je doet het niet. Ik snap het echt niet. Je bent voor de liefde verhuisd naar een stad die je niet kende. Waarom hou je hier nu zo aanvast? Ga voor de plek die je niet kent, een frisse start, nieuwe mensen die je niet kent. Ver weg van alle gevaarlijke mensen.
Als je eigen woonruimte hebt kun je ook de juiste zorg aanvragen.
donderdag 25 juli 2024 08:57
Je werkt nota bene vanuit huis!! Je kunt overal wonen. Doe het.
Wat is dat voor community die jou adviseert? Een stelletjes misgunners die niet willen dat je vooruit gaat? Luister naar je ouders en vertrouw er niet op dat iedereen het beste met je voor heeft.
donderdag 25 juli 2024 09:19
1. Hoe lang mag je in die community wonen? Jaren lang? Als het geen jaren is, dan loop je een zeer groot risico om dakloos te worden, want zie punt 2.
2. Hoe groot acht jij de kans op een huis zonder goed salaris en 10+ jaar inschrijving? Ik acht die kans extreem minimaal namelijk. Je kan geen vrije sector betalen en niks kopen en de huiszoekenden zijn in de laagste salarisschalen het meest.
donderdag 25 juli 2024 09:23
Ugli schreef: ↑25-07-2024 09:191. Hoe lang mag je in die community wonen? Jaren lang? Als het geen jaren is, dan loop je een zeer groot risico om dakloos te worden, want zie punt 2.
2. Hoe groot acht jij de kans op een huis zonder goed salaris en 10+ jaar inschrijving? Ik acht die kans extreem minimaal namelijk. Je kan geen vrije sector betalen en niks kopen en de huiszoekenden zijn in de laagste salarisschalen het meest.
Ach, dan is er altijd nog de daklozenopvang. Oh wacht, dat is ook al niet goed. Goh, wat zou nou wijsheid zijn .
donderdag 25 juli 2024 11:59
donderdag 25 juli 2024 12:10
Ugli schreef: ↑25-07-2024 11:59Ik vergat punt 3: Hoe lang zoek je al naar een huis en hoeveel huizen heb je hiervoor al afgewezen? Als je nu 3 jaar zoekt naar een huis en dit is je eerste optie, doe dan maar een extrapolatie naar de eerst volgende optie met een extra jaar of 2 voor de onzekerheidsfactor en geluksfactor.
Plus, hoe groot is de kans dat er nog een keer iemand z'n nek gaat uitsteken om een woonruimte voor je te regelen? Eerst tijdenlang moeten aanhoren dat je zo zo zo wanhopig op zoek bent naar woonruimte, dan wordt het je aangeboden en is het niet goed genoeg. Dan houdt het voor de mensen om je heen ook op, die nemen je dan gewoon niet meer serieus als je straks weer wanhopig aan komt kloppen.
donderdag 25 juli 2024 14:19
Dat is niet waar, ik ben niet voor de liefde verhuisd. In mijn vorige woonplaats had ik best een groot sociaal netwerk, met vrienden en kennissen. Ik heb daar namelijk ook al eerder gewoond. Ook in die omgeving wonen vrienden.Nanouk schreef: ↑25-07-2024 08:47Ongeloofelijk advies....verder kijken. Ravena, je hebt geen keus!! Huizen liggen niet voor het oprapen, je bent zelfs gaan kijken naar kamers. Nu word je een appartement in de schoot geworpen en je doet het niet. Ik snap het echt niet. Je bent voor de liefde verhuisd naar een stad die je niet kende. Waarom hou je hier nu zo aanvast? Ga voor de plek die je niet kent, een frisse start, nieuwe mensen die je niet kent. Ver weg van alle gevaarlijke mensen.
Als je eigen woonruimte hebt kun je ook de juiste zorg aanvragen.
Verder word ik er gek van dat iedereen zo op mij inpraat.
En tegengestelde adviezen geeft, waardoor ik niet meer weet wat ik nu zelf wil.
Ik merk ook dat ik mentaal dieper wegglijd.
Langer in bed liggen, ik voel uitputting.
donderdag 25 juli 2024 14:23
Zo wil ik het niet noemen..
Maar er zijn wel bepaalde trekjes ja, die mij niet helemaal aanstaan en stress geven.
O.a die afhankelijke positie, continu klusjes moeten doen, je niet inschrijven terwijl je wel huur moet betalen en er te veel wordt gerekend voor de maaltijden.
Aan de andere kant ben ik wel echt een gezelschapsmens. Ik gedei niet goed in eenzaamheid.
Ik heb meerdere keren op mezelf gewoond in een nieuwe stad.
Gevolg:
Ik lag hele dag op bed, ik was zwaar depressief, ik werd suicidaal en heb veel pogingen gedaan en voelde mij diep ongelukkig.
Ook verwaarloosde ik mezelf.
Ik weet waar ik vandaan kom.
Het is pure angst. Ik ken mijzelf goed, mijn eigen valkuilen. En dat boezemt mij angst in, die eenzaamheid.
donderdag 25 juli 2024 14:26
Minimaal.S-Groot schreef: ↑25-07-2024 12:10Plus, hoe groot is de kans dat er nog een keer iemand z'n nek gaat uitsteken om een woonruimte voor je te regelen? Eerst tijdenlang moeten aanhoren dat je zo zo zo wanhopig op zoek bent naar woonruimte, dan wordt het je aangeboden en is het niet goed genoeg. Dan houdt het voor de mensen om je heen ook op, die nemen je dan gewoon niet meer serieus als je straks weer wanhopig aan komt kloppen.
Ik realiseer mij dat ik goud in handen heb.
Maar het gaat dieper.
Nog een keer een mislukte ervaring, ga ik niet trekken.
Voor het eerst in mijn leven, ben ik eindelijk redelijk gelukkig op de community. Voel ik mij verbonden met andere mensen.
Ik heb al zoveel op mijn bordje gehad.
Ik zie ook regelmatig berichten in de media voorbij komen over mensen die alleen sterven en pas weken tot maanden later gevonden worden.
Ik wil ook eigenlijk niet meer leven. De energie is op, de rek is eruit. Ik denk dat ik daarom geen keuze durf te maken of wil maken.
Nog een mislukking trek ik niet.
Dan is de onzekerheid veilig op een paradoxale manier. Dat ken ik.
donderdag 25 juli 2024 22:28
Waarom ben je dan überhaupt op zoek naar woonruimte? Je begint er nota bene een topic over. Stop dan met zoeken en blijf in je community.
Maar denk wel goed na of deze community echt het beste met je voorheeft. Het kan ook een krabbenmand zijn die je naar beneden trekt als je eruit probeert te klimmen. Uiteindelijk leidt ieder zijn eigen leven.
Ik lees in de media ook veel verhalen van mensen die gewoon blij zijn in hun huis.
Maar denk wel goed na of deze community echt het beste met je voorheeft. Het kan ook een krabbenmand zijn die je naar beneden trekt als je eruit probeert te klimmen. Uiteindelijk leidt ieder zijn eigen leven.
Ik lees in de media ook veel verhalen van mensen die gewoon blij zijn in hun huis.
vrijdag 26 juli 2024 07:56
Ik heb voor mezelf een afweging gemaakt.
De voordelen van de community:
- De community is fijn, het is een plek waar ik kan werken aan mijn herstel, in een natuurlijke, rustige omgeving.
- Ik kan met meeste bewoners goed overweg, we delen veel met elkaar en zijn betrokken op elkaars leven.
- Het samen koken en eten is heel gezellig, net als het werken in de moestuin.
- Ik vind het prima om een kamer te hebben en de rest van de voorzieningen, zoals een grote keuken, te delen. Ik hoef echt niet alles voor mezelf.
- Ik geniet van het gezelschap
- Na twee maanden begin ik mij eindelijk wat veilig te voelen. En slaap ik ook iets beter.
- Het is een schitterende omgeving
- De huur van de kamer is prima te betalen, alleen de maaltijden zijn wat duur.
De nadelen van de community:
- verplicht zijn om dagelijks je ziel en zaligheid op tafel te leggen 's ochtends vroeg, in een soort ritueel
- er zijn sowieso wat rituelen en verplichtingen als community meetings.
- de tijdelijkheid, en dat is voor mij de bottle neck. Je kunt je niet inschrijven, je hebt geen contract en juridisch geen poot om op te staan. Je kunt in theorie elk moment worden weggestuurd.
- Er is geen perspectief op een vervolgplek
- Enige zekerheid is dat ik maximaal een jaar kan blijven.
- Soms lopen de spanningen tussen groepsgenoten op, dan wordt daar ongelooflijk zwaar aan getild en moeten we dat uitpraten tijdens meetings in het gras.
- De wisselingen van tijdelijke bewoners maken mij super onzeker
- Het heeft een beetje sektarische trekjes.
- Het is lastig te combineren met werk: ik werk vooral achter de pc. maar intussen wordt wel van mij verwacht dat ik onkruid eruit trek en appels pluk. Dat gaat lastig samen met mijn werk, waarvoor ik soms in hyperfocus moet en direct moet aanstaan.
Dus kortom: het is een mooie omgeving, de medebewoners zijn tof, ik heb mij zelden zo thuis gevoeld op een plek, maar de bestaansonzekerheid breekt mij ook op;. Ik ben een behoorlijke controlfreak namelijk... En na zo lang onzekerheid en instabiliteit, verlang ik naar een eigen plek onder de zon.
Dan nu de afweging over de stad waar ik niemand ken.
De nadelen:
- Ik heb al eerder gewoond in diverse plekken in Nederland, waar ik alleen woonde in een studio of appartement. En dat ging absoluut niet goed. Ik kwijnde weg van de eenzaamheid, lag hele dagen op bed (maar deed wel vrijwilligerswerk tussendoor). Of ik verhuisde voor een baan, maar de eenzame avonden waren niet om door te komen.
Ik vond het moeilijk sociale contacten aan te gaan. Ik had enorme terugvallen in boulimia, soms had ik de hele dag eetbuien en spuugde dat uit. Op andere dagen hongerde ik mezelf juist enorm uit. En later begon er een verslaving aan slaapmiddelen, die ik via internet bestelde en enorm potent waren. Toen kreeg ik complete black-outs, waarbij ik soms midden op straat werd aangetroffen. Bij de ontwenning daarvan, dat duurde trouwens maanden,,kreeg ik epileptische aanvallen.
- Dat geeft mij veel twijfel: waarom zou dit nu wel goed gaan? Kan ik uberhaupt wel op mezelf wonen? Ik heb contact gehad met de gemeente, maar omdat ik hoger ben opgeleid en redelijk slim ben, zien ze mij niet beschermd of begeleid wonen. Ze vinden mij daar niet tussen passen, zei de medewerker met wie ik gisteren nog contact had. Dat is toch een heel andere doelgroep, werd tegen mij gezegd. Het enige advies wat de gemeentemedewerker gaf, was om te reageren op anti-kraak (maar dat doe ik al).
- In de stad ken ik helemaal niemand. Ja, ik heb kennis gemaakt met de vorige bewoonster, we hebben nummers uitgewisseld en hadden direct een klik. Misschien kan ik via haar in contact komen met meerdere mensen.
- Ik zit heel ver van vrienden af, die wonen in het midden van Nederland. Dus even langs komen voor een koffie of wijntje op een terras, of lekker uitgaan, zit er niet in.
- Ik ben best een heel sociaal persoon, maar toch is het lastig nieuwe mensen te leren kennen.
- De kosten van het opnieuw inrichten: ik zal bijna alles opnieuw moeten kopen.
Voordelen:
- Ik kan het appartement inrichten zoals ik wil en heb daar al allerlei ideeën over.
- Eindelijk een plek voor mezelf, en een contract voor onbepaalde tijd. Dat is echt een zeldzaamheid in de huidige woningmarkt.
- Voordeel is wel qua revalidatie en 3x per week fysio, dat ik middenin de stad woon.. En geen 10 kilometer hoef te fietsen door een winderig polderlandschap.
- Ik kan dan ook rijlessen nemen, ik wil dolgraag mijn rijbewijs halen.
- Ik kan naast mijn freelance klussen wellicht een parttime baan zoeken, om mensen te leren kennen. Ik kan echter niet veel lopen of staan, maar er is vast genoeg werk.
- De huur is natuurlijk veel hoger dan wanneer ik in een kamer woon. Dus ik zal wel in moeten teren op mijn spaargeld.
Zo, dat waren de voordelen en nadelen op een rij.
Ik word heen en weer geslingerd tussen angst en twijfel, angst en twijfel.
Er wordt aan mij getrokken: mensen op de community willen dat ik hier blijf, maar rationeel weet ik dat de huizenmarkt over 1 jaar nog steeds verrot is. En ik dan in dezelfde positie zit.
Dus ik heb gisteren een keuze gemaakt en het contract ondertekend.
De voordelen van de community:
- De community is fijn, het is een plek waar ik kan werken aan mijn herstel, in een natuurlijke, rustige omgeving.
- Ik kan met meeste bewoners goed overweg, we delen veel met elkaar en zijn betrokken op elkaars leven.
- Het samen koken en eten is heel gezellig, net als het werken in de moestuin.
- Ik vind het prima om een kamer te hebben en de rest van de voorzieningen, zoals een grote keuken, te delen. Ik hoef echt niet alles voor mezelf.
- Ik geniet van het gezelschap
- Na twee maanden begin ik mij eindelijk wat veilig te voelen. En slaap ik ook iets beter.
- Het is een schitterende omgeving
- De huur van de kamer is prima te betalen, alleen de maaltijden zijn wat duur.
De nadelen van de community:
- verplicht zijn om dagelijks je ziel en zaligheid op tafel te leggen 's ochtends vroeg, in een soort ritueel
- er zijn sowieso wat rituelen en verplichtingen als community meetings.
- de tijdelijkheid, en dat is voor mij de bottle neck. Je kunt je niet inschrijven, je hebt geen contract en juridisch geen poot om op te staan. Je kunt in theorie elk moment worden weggestuurd.
- Er is geen perspectief op een vervolgplek
- Enige zekerheid is dat ik maximaal een jaar kan blijven.
- Soms lopen de spanningen tussen groepsgenoten op, dan wordt daar ongelooflijk zwaar aan getild en moeten we dat uitpraten tijdens meetings in het gras.
- De wisselingen van tijdelijke bewoners maken mij super onzeker
- Het heeft een beetje sektarische trekjes.
- Het is lastig te combineren met werk: ik werk vooral achter de pc. maar intussen wordt wel van mij verwacht dat ik onkruid eruit trek en appels pluk. Dat gaat lastig samen met mijn werk, waarvoor ik soms in hyperfocus moet en direct moet aanstaan.
Dus kortom: het is een mooie omgeving, de medebewoners zijn tof, ik heb mij zelden zo thuis gevoeld op een plek, maar de bestaansonzekerheid breekt mij ook op;. Ik ben een behoorlijke controlfreak namelijk... En na zo lang onzekerheid en instabiliteit, verlang ik naar een eigen plek onder de zon.
Dan nu de afweging over de stad waar ik niemand ken.
De nadelen:
- Ik heb al eerder gewoond in diverse plekken in Nederland, waar ik alleen woonde in een studio of appartement. En dat ging absoluut niet goed. Ik kwijnde weg van de eenzaamheid, lag hele dagen op bed (maar deed wel vrijwilligerswerk tussendoor). Of ik verhuisde voor een baan, maar de eenzame avonden waren niet om door te komen.
Ik vond het moeilijk sociale contacten aan te gaan. Ik had enorme terugvallen in boulimia, soms had ik de hele dag eetbuien en spuugde dat uit. Op andere dagen hongerde ik mezelf juist enorm uit. En later begon er een verslaving aan slaapmiddelen, die ik via internet bestelde en enorm potent waren. Toen kreeg ik complete black-outs, waarbij ik soms midden op straat werd aangetroffen. Bij de ontwenning daarvan, dat duurde trouwens maanden,,kreeg ik epileptische aanvallen.
- Dat geeft mij veel twijfel: waarom zou dit nu wel goed gaan? Kan ik uberhaupt wel op mezelf wonen? Ik heb contact gehad met de gemeente, maar omdat ik hoger ben opgeleid en redelijk slim ben, zien ze mij niet beschermd of begeleid wonen. Ze vinden mij daar niet tussen passen, zei de medewerker met wie ik gisteren nog contact had. Dat is toch een heel andere doelgroep, werd tegen mij gezegd. Het enige advies wat de gemeentemedewerker gaf, was om te reageren op anti-kraak (maar dat doe ik al).
- In de stad ken ik helemaal niemand. Ja, ik heb kennis gemaakt met de vorige bewoonster, we hebben nummers uitgewisseld en hadden direct een klik. Misschien kan ik via haar in contact komen met meerdere mensen.
- Ik zit heel ver van vrienden af, die wonen in het midden van Nederland. Dus even langs komen voor een koffie of wijntje op een terras, of lekker uitgaan, zit er niet in.
- Ik ben best een heel sociaal persoon, maar toch is het lastig nieuwe mensen te leren kennen.
- De kosten van het opnieuw inrichten: ik zal bijna alles opnieuw moeten kopen.
Voordelen:
- Ik kan het appartement inrichten zoals ik wil en heb daar al allerlei ideeën over.
- Eindelijk een plek voor mezelf, en een contract voor onbepaalde tijd. Dat is echt een zeldzaamheid in de huidige woningmarkt.
- Voordeel is wel qua revalidatie en 3x per week fysio, dat ik middenin de stad woon.. En geen 10 kilometer hoef te fietsen door een winderig polderlandschap.
- Ik kan dan ook rijlessen nemen, ik wil dolgraag mijn rijbewijs halen.
- Ik kan naast mijn freelance klussen wellicht een parttime baan zoeken, om mensen te leren kennen. Ik kan echter niet veel lopen of staan, maar er is vast genoeg werk.
- De huur is natuurlijk veel hoger dan wanneer ik in een kamer woon. Dus ik zal wel in moeten teren op mijn spaargeld.
Zo, dat waren de voordelen en nadelen op een rij.
Ik word heen en weer geslingerd tussen angst en twijfel, angst en twijfel.
Er wordt aan mij getrokken: mensen op de community willen dat ik hier blijf, maar rationeel weet ik dat de huizenmarkt over 1 jaar nog steeds verrot is. En ik dan in dezelfde positie zit.
Dus ik heb gisteren een keuze gemaakt en het contract ondertekend.
vrijdag 26 juli 2024 08:15
Dappere keuze Ravena.
Volgende stap: hoe bereid je je verhuizing zo goed mogelijk voor in je nieuwe woonplaats? Is er een WMO loket dat je kan helpen met een praktisch plan voor bijv het regelen van nieuwe huisarts, alarmeringsplan (voor het geval dat) en die weet wat er verder mogelijk is aan ondersteuning in jouw situatie?
Volgende stap: hoe bereid je je verhuizing zo goed mogelijk voor in je nieuwe woonplaats? Is er een WMO loket dat je kan helpen met een praktisch plan voor bijv het regelen van nieuwe huisarts, alarmeringsplan (voor het geval dat) en die weet wat er verder mogelijk is aan ondersteuning in jouw situatie?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in