Relaties
alle pijlers
'' Liefdesverdriet ''
woensdag 30 augustus 2017 15:03
Hoi iedereen,
Ik heb al vaak op dit forum gekeken en veel gelezen, en nu dacht ik laat ik zelf eens iets posten. Ik wil namelijk even mijn hart luchten.
Ik heb een nogal zwaar jaar achter de rug tot nu toe. Er zijn veel dingen achter elkaar gebeurd.
2 maanden geleden heb ik dus een jongen leren kennen online. Ik herkende zijn foto. Het was namelijk een acteur die ik kende van een jongerenserie die ik wel eens voorbij zie komen op tv. Ik dacht dat het een nep profiel was en nam het allemaal dus niet zo serieus. Bovendien was hij ook nog eens een stuk jonger dan ik.
We raakten in gesprek. Het gesprek zat vol met sarcasme en grapjes.. na een tijdje zei hij dat hij me veel te leuk vond voor zo'n site en vroeg hij mijn nummer. Ik was huiverig want ik was nog steeds niet overtuigd dat hij het echt was en ging er niet gelijk op in. Uiteindelijk toch mijn nummer gegeven en we begonnen met appen. Op dit moment nam ik het nog steeds niet serieus en vond ik het gewoon wel leuk om met hem te kletsen en grapjes te maken. Het bleek hem echt te zijn.
De gesprekken werden steeds flirteriger aan beide kanten en hadden soms een erotische tint.
Na 2 weken appen merkte ik toch dat ik hem wel leuk begon te vinden en hij liet blijken hetzelfde over mij te denken.
Ik besloot dat het tijd werd om hem allereerst te vertellen dat ik geboren ben als intersekse baby. Ik vond dat hij dit moest weten omdat ookal is mijn lichaam vrouwelijk, mijn geslachtsdeel toch ietsje anders is (ik treed hierover liever niet in detail). En omdat sommige mensen(mannen) hier problemen mee hebben wilde ik het hem toch echt vertellen voor het eventueel echt serieus zou worden.
Verassend genoeg reageerde hij heel positief en zei dat daar helemaal niks mis mee is en dat hij het zelfs wel interessant vond. Ik vroeg hem of hij boos was omdat we wel nogal erotisch getinte gesprekken hadden. Hij was hier niet boos over.
Nadat ik dat aan hem verteld had veranderde er verder niks aan onze gesprekken. Uiteindelijk vroeg hij of ik een date met hem wilde. Hij belde me en vroeg of ik het leuk vond om met hem ergens pizza te gaan eten. In mijn enthousiasme zei ik meteen ja.
Zoals ik al zei heb ik nogal een zwaar jaar achter de rug. (darm)ziekte, paniekaanvallen weer terug, problemen in de familie. Het was dus allemaal nogal veel. Hij vroeg of ik pizza met hem wilde gaan eten. Voor de darmziekte heb ik nu een speciaal dieet dus pizza eten ging sowieso niet. Uiteindelijk heb ik ook dit allemaal aan hem verteld. Ik dacht dat hij nu wel zou afknappen maar opnieuw verassend accepteerde hij het en kwam hij met het idee om bij mij thuis wat te eten en hij was zelfs bereid samen met mij iets t eten wat in mijn dieet past.
Ik was onder de indruk van hoe volwassen en accepterend hij reageerde en we besloten een datum te prikken.
Op de dag van de date was ik ineens heel erg zenuwachtig en ook wel onzeker. Toen ik de deur open deden en elkaar aankeken was de spanning weg en was er gelijk een klik en een soort spanning tussen ons. We gingen op de bank zitten ik gaf hem wat te drinken en luisterden muziek. Er was totaal geen verlegenheid en er vielen ook geen stiltes. Uiteindelijk is er meer gebeurd..
Daarna heb ik nog voor hem gekookt en hebben we nog wat verder gekletst, muziek geluisterd en gezoend.
Toen hij weg was voelde het heel dubbel. Aan de ene kant vond ik het geweldig, maar aan de andere kant voelde het toch een beetje raar omdat het allemaal zo snel ging. Eerlijk gezegd dacht ik dat ik niks meer van hem zou horen en daar had ik me al op voorbereid. De volgende dag kreeg ik een berichtje van hem dat hij het heel gezellig vond en dat ik heel lekker kan koken.
Zo praatten we nog een paar dagen verder. Uiteindelijk belde hij mij op een avond met de vraag of ik het leuk zou vinden om hem nog een keer te zien. Ik zei dat ik dit eigenlijk wel wilde en hij zei me om hem de volgende dag daarover een berichtje te sturen. Dit heb ik gedaan.. Ik weet dat hij heel druk is en dus was ik van hem gewend dat hij altijd wat trager antwoord. Deze keer duurde het toch wel erg lang, uiteindelijk kreeg ik wel een antwoord maar het was nog niet echt concreet. Ik vroeg hem of het toevallig geen grapje was dat hij mij vroeg om nog een afspraakje. Hij zei dat het geen grapje was. Ik vroeg hem of hij al in zijn agenda had gekeken wanneer hij zou kunnen.
Hierop kreeg ik geen antwoorden en na 2 dagen besloot ik hem maar te bellen, want ik snapte er even niks meer van en ik wilde duidelijkheid. Mijn gevoelens voor hem waren echt best heftig aan het worden (ik denk dat je het wel verliefdheid kan noemen) en ik werd er letterlijk gek van mijn gevoelens.
Ik belde hem met de vraag of hij nog wilde afspreken omdat hij mij dat een week geleden vroeg en dat ik maar belde omdat ik niks hoorde en dat ik even niet meer snapte hoe het zat. Hij zei dat hij niet zoveel tijd had om te bellen en dat hij geen antwoord had op mijn vraag over een datum en dus niet kon antwoorden. Ik vroeg of hij überhaupt nog wel wilde afspreken. Hij zei dat dat het hem wel gezellig leek spreken maar dat hij niet weet wanneer. Hij zei dat er nog niks concreets afgesproken was dus dat hij het ook even niet snapt en dat hij voorlopig geen tijd heeft. Zijn toon was nogal ongeïnteresseerd. Uiteindelijk zei ik maar oke en hij zei dat als ik nog vragen had ik hem maar een appje moest sturen en dat hij dan zou kijken of hij mijn berichtje zou zien in de ''bergen'' appjes die hij kreeg. Het voelde iniedergeval ineens heel anders van zijn kant. Ik hing op en ik had meteen het gevoel dat ik hem los moest laten. Ik besloot hem niks meer te sturen.
We zijn nu 1,5 week verder en ik heb hem niks meer gestuurd, hij mij ook niet. Dit maakt het voor mij wel extra duidelijk dat het voor hem dus allemaal niet zo serieus was.
Het klinkt misschien overdreven en dramatisch, maar dit ''liefdesverdriet'' doet wel pijn. Misschien ook door alles wat er dit jaar in mijn leven gebeurd is en ik nu extra kwetsbaar ben. Ik zoek veel afleiding en soms gaat het ook wel, maar ik hoef maar 1 foto van hem te zien of aan hem te denken en ik krijg letterlijk buikpijn, een brok in m'n keel en een intens verdrietig gevoel.
Sorry voor het nogal lange detailvolle verhaal maar ik wilde dit echt even kwijt..
Heeft iemand tips? Of heeft iemand misschien wat steunende woorden voor me? Misschien helpt het
Ik hoor graag jullie reacties!
Groetjes, Marina
Ik heb al vaak op dit forum gekeken en veel gelezen, en nu dacht ik laat ik zelf eens iets posten. Ik wil namelijk even mijn hart luchten.
Ik heb een nogal zwaar jaar achter de rug tot nu toe. Er zijn veel dingen achter elkaar gebeurd.
2 maanden geleden heb ik dus een jongen leren kennen online. Ik herkende zijn foto. Het was namelijk een acteur die ik kende van een jongerenserie die ik wel eens voorbij zie komen op tv. Ik dacht dat het een nep profiel was en nam het allemaal dus niet zo serieus. Bovendien was hij ook nog eens een stuk jonger dan ik.
We raakten in gesprek. Het gesprek zat vol met sarcasme en grapjes.. na een tijdje zei hij dat hij me veel te leuk vond voor zo'n site en vroeg hij mijn nummer. Ik was huiverig want ik was nog steeds niet overtuigd dat hij het echt was en ging er niet gelijk op in. Uiteindelijk toch mijn nummer gegeven en we begonnen met appen. Op dit moment nam ik het nog steeds niet serieus en vond ik het gewoon wel leuk om met hem te kletsen en grapjes te maken. Het bleek hem echt te zijn.
De gesprekken werden steeds flirteriger aan beide kanten en hadden soms een erotische tint.
Na 2 weken appen merkte ik toch dat ik hem wel leuk begon te vinden en hij liet blijken hetzelfde over mij te denken.
Ik besloot dat het tijd werd om hem allereerst te vertellen dat ik geboren ben als intersekse baby. Ik vond dat hij dit moest weten omdat ookal is mijn lichaam vrouwelijk, mijn geslachtsdeel toch ietsje anders is (ik treed hierover liever niet in detail). En omdat sommige mensen(mannen) hier problemen mee hebben wilde ik het hem toch echt vertellen voor het eventueel echt serieus zou worden.
Verassend genoeg reageerde hij heel positief en zei dat daar helemaal niks mis mee is en dat hij het zelfs wel interessant vond. Ik vroeg hem of hij boos was omdat we wel nogal erotisch getinte gesprekken hadden. Hij was hier niet boos over.
Nadat ik dat aan hem verteld had veranderde er verder niks aan onze gesprekken. Uiteindelijk vroeg hij of ik een date met hem wilde. Hij belde me en vroeg of ik het leuk vond om met hem ergens pizza te gaan eten. In mijn enthousiasme zei ik meteen ja.
Zoals ik al zei heb ik nogal een zwaar jaar achter de rug. (darm)ziekte, paniekaanvallen weer terug, problemen in de familie. Het was dus allemaal nogal veel. Hij vroeg of ik pizza met hem wilde gaan eten. Voor de darmziekte heb ik nu een speciaal dieet dus pizza eten ging sowieso niet. Uiteindelijk heb ik ook dit allemaal aan hem verteld. Ik dacht dat hij nu wel zou afknappen maar opnieuw verassend accepteerde hij het en kwam hij met het idee om bij mij thuis wat te eten en hij was zelfs bereid samen met mij iets t eten wat in mijn dieet past.
Ik was onder de indruk van hoe volwassen en accepterend hij reageerde en we besloten een datum te prikken.
Op de dag van de date was ik ineens heel erg zenuwachtig en ook wel onzeker. Toen ik de deur open deden en elkaar aankeken was de spanning weg en was er gelijk een klik en een soort spanning tussen ons. We gingen op de bank zitten ik gaf hem wat te drinken en luisterden muziek. Er was totaal geen verlegenheid en er vielen ook geen stiltes. Uiteindelijk is er meer gebeurd..
Daarna heb ik nog voor hem gekookt en hebben we nog wat verder gekletst, muziek geluisterd en gezoend.
Toen hij weg was voelde het heel dubbel. Aan de ene kant vond ik het geweldig, maar aan de andere kant voelde het toch een beetje raar omdat het allemaal zo snel ging. Eerlijk gezegd dacht ik dat ik niks meer van hem zou horen en daar had ik me al op voorbereid. De volgende dag kreeg ik een berichtje van hem dat hij het heel gezellig vond en dat ik heel lekker kan koken.
Zo praatten we nog een paar dagen verder. Uiteindelijk belde hij mij op een avond met de vraag of ik het leuk zou vinden om hem nog een keer te zien. Ik zei dat ik dit eigenlijk wel wilde en hij zei me om hem de volgende dag daarover een berichtje te sturen. Dit heb ik gedaan.. Ik weet dat hij heel druk is en dus was ik van hem gewend dat hij altijd wat trager antwoord. Deze keer duurde het toch wel erg lang, uiteindelijk kreeg ik wel een antwoord maar het was nog niet echt concreet. Ik vroeg hem of het toevallig geen grapje was dat hij mij vroeg om nog een afspraakje. Hij zei dat het geen grapje was. Ik vroeg hem of hij al in zijn agenda had gekeken wanneer hij zou kunnen.
Hierop kreeg ik geen antwoorden en na 2 dagen besloot ik hem maar te bellen, want ik snapte er even niks meer van en ik wilde duidelijkheid. Mijn gevoelens voor hem waren echt best heftig aan het worden (ik denk dat je het wel verliefdheid kan noemen) en ik werd er letterlijk gek van mijn gevoelens.
Ik belde hem met de vraag of hij nog wilde afspreken omdat hij mij dat een week geleden vroeg en dat ik maar belde omdat ik niks hoorde en dat ik even niet meer snapte hoe het zat. Hij zei dat hij niet zoveel tijd had om te bellen en dat hij geen antwoord had op mijn vraag over een datum en dus niet kon antwoorden. Ik vroeg of hij überhaupt nog wel wilde afspreken. Hij zei dat dat het hem wel gezellig leek spreken maar dat hij niet weet wanneer. Hij zei dat er nog niks concreets afgesproken was dus dat hij het ook even niet snapt en dat hij voorlopig geen tijd heeft. Zijn toon was nogal ongeïnteresseerd. Uiteindelijk zei ik maar oke en hij zei dat als ik nog vragen had ik hem maar een appje moest sturen en dat hij dan zou kijken of hij mijn berichtje zou zien in de ''bergen'' appjes die hij kreeg. Het voelde iniedergeval ineens heel anders van zijn kant. Ik hing op en ik had meteen het gevoel dat ik hem los moest laten. Ik besloot hem niks meer te sturen.
We zijn nu 1,5 week verder en ik heb hem niks meer gestuurd, hij mij ook niet. Dit maakt het voor mij wel extra duidelijk dat het voor hem dus allemaal niet zo serieus was.
Het klinkt misschien overdreven en dramatisch, maar dit ''liefdesverdriet'' doet wel pijn. Misschien ook door alles wat er dit jaar in mijn leven gebeurd is en ik nu extra kwetsbaar ben. Ik zoek veel afleiding en soms gaat het ook wel, maar ik hoef maar 1 foto van hem te zien of aan hem te denken en ik krijg letterlijk buikpijn, een brok in m'n keel en een intens verdrietig gevoel.
Sorry voor het nogal lange detailvolle verhaal maar ik wilde dit echt even kwijt..
Heeft iemand tips? Of heeft iemand misschien wat steunende woorden voor me? Misschien helpt het
Ik hoor graag jullie reacties!
Groetjes, Marina
anoniem_353803 wijzigde dit bericht op 04-03-2018 11:18
12.63% gewijzigd
woensdag 30 augustus 2017 15:22
Het gevoel van liefdesverdriet is nooit fijn, ook al was het maar een eerste date. Weet dat iemand waar je intens verliefd op kan zijn, niet perse de juiste persoon is voor jou.
Flink k*t dat het nu zo is gelopen, hij vond het intersekse blijkbaar interessant en wilde dat eens proberen. Nu moet je toch loslaten.
Dikke knuffel!
Flink k*t dat het nu zo is gelopen, hij vond het intersekse blijkbaar interessant en wilde dat eens proberen. Nu moet je toch loslaten.
Dikke knuffel!
woensdag 30 augustus 2017 15:30
woensdag 30 augustus 2017 15:31
Ik nam het in het begin idd niet serieus. Later nogal te serieus blijkbaar.
En ik ben het eens met je laatste vraag. Dat zou ik zeker moeten doen!
woensdag 30 augustus 2017 15:42
Ik ben nu dus heel benieuwd om welke 'bekendheid' dit gaat he.
Ik snap opzich wel dat je gevoelens voor iemand kunt hebben na vele appgesprekken en één date ik begrijp ook dat dit nu even heel heftig voelt, maar naar mijn ervaring is dit wel best wel snel weer over en kijk je hier later heel anders op terug. Er valt verder ook niet zoveel aan te doen, gewoon lekker afleiding zoeken, eventueel door tinderen, wat dan ook. Ik zou hem in ieder geval proberen los te laten want hij komt inderdaad niet zo serieus over. Als hij je wel nog een berichtje stuurt kun je het altijd opnieuw bekijken, maar ik zou als ik jou was niks uit jezelf gaan sturen. Super goed van je trouwens dat je dat ook nog niet hebt gedaan
Ik snap opzich wel dat je gevoelens voor iemand kunt hebben na vele appgesprekken en één date ik begrijp ook dat dit nu even heel heftig voelt, maar naar mijn ervaring is dit wel best wel snel weer over en kijk je hier later heel anders op terug. Er valt verder ook niet zoveel aan te doen, gewoon lekker afleiding zoeken, eventueel door tinderen, wat dan ook. Ik zou hem in ieder geval proberen los te laten want hij komt inderdaad niet zo serieus over. Als hij je wel nog een berichtje stuurt kun je het altijd opnieuw bekijken, maar ik zou als ik jou was niks uit jezelf gaan sturen. Super goed van je trouwens dat je dat ook nog niet hebt gedaan
woensdag 30 augustus 2017 15:56
woensdag 30 augustus 2017 16:48
Misschien.. maar het ging mij helemaal niet om dat hij ''bekend'' is.
woensdag 30 augustus 2017 17:32
Loop jij altijd zo hard van stapel?
Ik kan best onder de indruk zijn van iemand
Maar gel van verdriet na 2 X EEN DATE?
Neuh...
Voordat iemand mij verdrietig kan maken zal ik die persoon toch echt een beetje moeten kennen.
je zit hier niet zo makkelijk in mijn hart
Dat bewaak ik toch een beetje
Zou jij ook eens moeten doen
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 30 augustus 2017 17:33
`Summerdance schreef: ↑30-08-2017 17:32Loop jij altijd zo hard van stapel?
Ik kan best onder de indruk zijn van iemand
Maar gel van verdriet na 2 X EEN DATE?
Neuh...
Voordat iemand mij verdrietig kan maken zal ik die persoon toch echt een beetje moeten kennen.
je zit hier niet zo makkelijk in mijn hart
Dat bewaak ik toch een beetje
Zou jij ook eens moeten doen
Ik zei net al tegen iemand anders, dat ik dit normaal nooit heb
.
woensdag 30 augustus 2017 17:43
woensdag 30 augustus 2017 19:24
Jij bent meer dan die "problemen". Iedereen heeft wel wat en niemand is perfect. De een heeft lichamelijke problemen de ander psychische problemen weer iemand anders een grote schuld of een zeer ingewikkkelde relatie en ruzie met familie.
De kans is groter dat iemand blijft als je die persoonlijke issues bespreekt als je al een tijdje een band met iemand hebt. Jou date heeft luchtig gereageerd omdat hij waarschijnlijk niet serieus was en enkel erg nieuwsgierig en uit was op seks. Ik begrijp dat je gevleid was door zijn lieve reactie op iets wat jij heel spannend vond om te vertellen. Volgende keer zou ik eerst een band opbouwen met iemand zodat je eerst weet dat diegene jou leuk vind om jou als persoon en serieus op zoek is naar een relatie.
maandag 25 september 2017 09:51
Het is nu meer dan een maand geleden en we hebben geen contact meer gehad. Ik heb ook niks meer gestuurd, wat natuurlijk het verstandigste is. Ik zoek veel afleiding, ga er op uit, ontmoet nieuwe mensen etc. Ik denk niet meer 24/7 aan hem en het gaat best goed. Toch droom ik minstens een paar keer per week over hem, en als ik een foto van hem zie ben ik weer even van slag. Ik word er eigenlijk best wel gek van dat hij blijkbaar nog steeds niet uit mijn hoofd is. Ik heb dit echt nog nooit gehad en snap eigenlijk ook niet waarom dit nog steeds zo is. Ik vraag me soms echt af wat heeft hij nu waardoor hij niet uit je hoofd gaat? Wat is er zo speciaal aan hem? Kan er niet echt antwoord op geven. En toch gaat het maar niet weg.
Wilde dit even kwijt.
Wilde dit even kwijt.
maandag 25 september 2017 12:34
dat hoort bij het verwerken dat je soms van iemand droomt of getriggerd kan worden door een foto, heel normaal maar natuurlijk wel lastig.
Zo te lezen doe je het heel goed hoor! wees aan een kant blij dat je dit voor iemand kan voelen! En uit ervaring weet ik dat het als sneeuw voor de zon verdwijnt als er nieuw iemand in de picture is, komt vanzelf weer.
Zo te lezen doe je het heel goed hoor! wees aan een kant blij dat je dit voor iemand kan voelen! En uit ervaring weet ik dat het als sneeuw voor de zon verdwijnt als er nieuw iemand in de picture is, komt vanzelf weer.
