Relaties
alle pijlers
definitief uitmaken
woensdag 22 november 2017 16:10
zouden jullie misschien dit bericht niet willen citeren? dan kan ik het nog wissen als ik me er onprettig bij voel. Mijn ex-vriend zoekt soms op internet en ik wil liever niet dat hij dit zou lezen. hij zou het direct herkken
Ik schrijf hier, omdat ik alles op een rij wil zetten voor mezelf en omdat ik eigenlijk nergens mijn verhaal kwijt kan..
Ik heb een relatie van bijna 2 jaar (gehad.)
In die twee jaar is het meermalen uitgegaan tussen ons. Eigenlijk passen we niet bij elkaar, blijkt al maanden.
In de 2 jaar dat ik een relatie met hem heb gehad ben ik nooit meegevraagd naar feestjes van zijn familie of vrienden.
Hierdoor kreeg ik het gevoel dat hij onze relatie niet erg serieus neemt..
Hij wilde niet samenwonen en hij wilde niet met mij op vakantie.
Ik werd onzeker over mezelf naar mate dit langer duurde, wat ook zorgde voor spanningen in de relatie.
Ik dacht dat dat hij zich misschien wel schaamde voor mij.
Zijn familie heb ik maar 1 keer ontmoet.
HIj zegt wel dat hij met mij wilt zijn. Maar hij wilt het rustig aan doen.
Tot kort had ik daar begrip voor maar nu word het voor mij ook onprettig. Toen heb ik de relatie beindigd. Waarna hij vervolgs weer bij mij terug kwam en zei dat hij zou veranderen en dat we meer dingen samen zouden doen en dat hij er deze keer écht voor zou gaan.
Alles in mij zei 'NEE , niet doen'.
Tegen beter weten in, heb ik hem weer toegelaten. Na dat hij me had bezworen dat hij is veranderd.
Ik was heel voorzichtig, wilde me niet direct hechten aan hem.
Maar omdat hij elke keer bevstinging vroeg of ik nog van hem hield ( en ik daarop automatisch ja antwoorde) ben ik toch weer aan hem gaan hechten sneller dan dat ik wilde.
Tot gisteren. HIj krabbelde (zoals ik al verwachtte weer terug) . Hij vond ineens dat ik maar flexibeler moet zijn en hem meer tijd en vrijheid geven. En nam ook zijn beloftes wat betreft het veranderen van zijn houding terug.
Ik was gekwetst. Zo teleurgesteld. In hem maar óók in mezelf. We hebben knallende ruzie gehad. Ik voelde me rot en ellendig. Na een paar glaasjes drank ben ik inslaap gevallen. De volgende morgen zou ik hem weer spreken (vanochtend)
Hij zei dat ik maar me conclusie moet trekken en dat het nog heeeel lang kan duren voor dat er meer diepgang in de relatie komt. Dus als ik daar niet mee kan leven dan moest ik maar vertrekken.
Hij zal niet veranderen. Dat blijkt.
Ik heb vanmiddag geprobeerd mn verdriet eruit te rennen door te gaan hardlopen.
Dat hielp wel. En dat ga ik morgen weer doen.
Maar het is zo'n gedoe...
Door de relatieproblemen met hem is ook mijn progressie bij mijn psycholoog gestagneerd.
De psycholoog vindt mij te onstabiel en wilt daarom niet aan de slag met mijn jeudgtrauma .
(ik ben al ruim een jaar lang in gesprek met een psycholoog om stabiel te worden.)
Na dat die therapie is afgewezen hem ik hem niet meer gezien. Ik werd doorverwezen naar een andere vestiging...
Ik wilde even mn hart luchten.. Misschien heeft iemand tips voor mij om door deze periode door te komen?
Ik schrijf hier, omdat ik alles op een rij wil zetten voor mezelf en omdat ik eigenlijk nergens mijn verhaal kwijt kan..
Ik heb een relatie van bijna 2 jaar (gehad.)
In die twee jaar is het meermalen uitgegaan tussen ons. Eigenlijk passen we niet bij elkaar, blijkt al maanden.
In de 2 jaar dat ik een relatie met hem heb gehad ben ik nooit meegevraagd naar feestjes van zijn familie of vrienden.
Hierdoor kreeg ik het gevoel dat hij onze relatie niet erg serieus neemt..
Hij wilde niet samenwonen en hij wilde niet met mij op vakantie.
Ik werd onzeker over mezelf naar mate dit langer duurde, wat ook zorgde voor spanningen in de relatie.
Ik dacht dat dat hij zich misschien wel schaamde voor mij.
Zijn familie heb ik maar 1 keer ontmoet.
HIj zegt wel dat hij met mij wilt zijn. Maar hij wilt het rustig aan doen.
Tot kort had ik daar begrip voor maar nu word het voor mij ook onprettig. Toen heb ik de relatie beindigd. Waarna hij vervolgs weer bij mij terug kwam en zei dat hij zou veranderen en dat we meer dingen samen zouden doen en dat hij er deze keer écht voor zou gaan.
Alles in mij zei 'NEE , niet doen'.
Tegen beter weten in, heb ik hem weer toegelaten. Na dat hij me had bezworen dat hij is veranderd.
Ik was heel voorzichtig, wilde me niet direct hechten aan hem.
Maar omdat hij elke keer bevstinging vroeg of ik nog van hem hield ( en ik daarop automatisch ja antwoorde) ben ik toch weer aan hem gaan hechten sneller dan dat ik wilde.
Tot gisteren. HIj krabbelde (zoals ik al verwachtte weer terug) . Hij vond ineens dat ik maar flexibeler moet zijn en hem meer tijd en vrijheid geven. En nam ook zijn beloftes wat betreft het veranderen van zijn houding terug.
Ik was gekwetst. Zo teleurgesteld. In hem maar óók in mezelf. We hebben knallende ruzie gehad. Ik voelde me rot en ellendig. Na een paar glaasjes drank ben ik inslaap gevallen. De volgende morgen zou ik hem weer spreken (vanochtend)
Hij zei dat ik maar me conclusie moet trekken en dat het nog heeeel lang kan duren voor dat er meer diepgang in de relatie komt. Dus als ik daar niet mee kan leven dan moest ik maar vertrekken.
Hij zal niet veranderen. Dat blijkt.
Ik heb vanmiddag geprobeerd mn verdriet eruit te rennen door te gaan hardlopen.
Dat hielp wel. En dat ga ik morgen weer doen.
Maar het is zo'n gedoe...
Door de relatieproblemen met hem is ook mijn progressie bij mijn psycholoog gestagneerd.
De psycholoog vindt mij te onstabiel en wilt daarom niet aan de slag met mijn jeudgtrauma .
(ik ben al ruim een jaar lang in gesprek met een psycholoog om stabiel te worden.)
Na dat die therapie is afgewezen hem ik hem niet meer gezien. Ik werd doorverwezen naar een andere vestiging...
Ik wilde even mn hart luchten.. Misschien heeft iemand tips voor mij om door deze periode door te komen?
woensdag 22 november 2017 16:15
Het is niet de bedoeling dat je hier een verhaal neerknalt om het vervolgens weer te verwijderen.pompommetje schreef: ↑22-11-2017 16:10zouden jullie misschien dit bericht niet willen citeren? dan kan ik het nog wissen als ik me er onprettig bij voel. Mijn ex-vriend zoekt soms op internet en ik wil liever niet dat hij dit zou lezen. hij zou het direct herkken
Dit staat ook in de huisregels: https://www.viva.nl/huisregels/
Internagelaktisch
woensdag 22 november 2017 16:18
woensdag 22 november 2017 16:20
BeerVanEenVent schreef: ↑22-11-2017 16:18In plaats van berichten plaatsen die je gelijk weer gaat verwijderen kun je beter door gaan met je leven. Hartstikke goed dat je die kwal aan de kant hebt gezet. Nu lekker Tinder op om een paar avontuurlijke dates te hebben. Bij elke nieuwe man die je voelt, sluit je die oude een stukje verder af.
Goed advies voor een instabiel persoon.
woensdag 22 november 2017 16:26
Ik vind het moeilijk om het definitief af te sluiten.Lucifermiauww schreef: ↑22-11-2017 16:17Waar wil je precies advies over? Vind onsamend hangend verhaaltje.
Eerder ben ik ook steeds naar hem terug gegaan of hij naar mij.
woensdag 22 november 2017 16:28
Koop een ruggegraat.pompommetje schreef: ↑22-11-2017 16:26Ik vind het moeilijk om het definitief af te sluiten.
Eerder ben ik ook steeds naar hem terug gegaan of hij naar mij.
woensdag 22 november 2017 16:28
Wat ontzettend rot voor je dat je door deze jongen (want een man is hij nog lang niet!) nog slechter in je vel bent komen te zitten. Natuurlijk heb je hier zelf ook aan mee gewerkt door het toe te laten, maar dat gebeurt helaas nogal eens als je gek op iemand bent.
Toch mag je trots op jezelf zijn dat je het uiteindelijk een halt hebt toegeroepen en ook hardlopen is heel goed tegen een gedeprimeerd gevoel. Blijft dat vooral ook doen.
Verder denk ik dat er niets anders op zit dan het liefdesverdriet uit te zingen met behulp van (hopelijk) je vrienden, je ouders of andere mensen en hopelijk ook binnenkort met behulp van een psycholoog.
Ik denk ook dat je beter even niet kunt gaan daten, want als je niet stabiel bent ben je makkelijke een prooi voor mensen met minder goede bedoelingen.
Toch mag je trots op jezelf zijn dat je het uiteindelijk een halt hebt toegeroepen en ook hardlopen is heel goed tegen een gedeprimeerd gevoel. Blijft dat vooral ook doen.
Verder denk ik dat er niets anders op zit dan het liefdesverdriet uit te zingen met behulp van (hopelijk) je vrienden, je ouders of andere mensen en hopelijk ook binnenkort met behulp van een psycholoog.
Ik denk ook dat je beter even niet kunt gaan daten, want als je niet stabiel bent ben je makkelijke een prooi voor mensen met minder goede bedoelingen.
woensdag 22 november 2017 16:30
Klopt.yourlocalhero schreef: ↑22-11-2017 16:19Wegwezen bij iemand die je mentaal nog instabieler maakt. Ik neem aan dat je naar de psych gaat voor vooruitgang niet voor stilstand.
ik baal ontzettend van mezelf dat ik hem weer heb toegelaten en heb geloofd.
Ik had het er laatst met iemand anders over en die vond het narcistisch lijken.
Toen ben ik daar meer info over op gaan zoeken en sommige dingen kloppen wel maar niet alles.
Zo is hij ook heel vaak verdrietig en dat huilt hij ook echt.
Ik had ergens gelezen dat narcistische mensen weinig empathie hebben, maar hij vroeg ook wel eens naar mijn gevoelens.
woensdag 22 november 2017 16:31
Zo'n rollercoaster van emoties kan nogal verslavend werken. Je zal dus echt even moeten afkicken van al die emoties en dat kost tijd.pompommetje schreef: ↑22-11-2017 16:26Ik vind het moeilijk om het definitief af te sluiten.
Eerder ben ik ook steeds naar hem terug gegaan of hij naar mij.
Blijf vooral kijken naar het gevoel dat je door deze situatie krijgt en bedenk dat het je stabiliteit niet ten goede komt en hou dan vol.
Verder een
want de eerste loodjes zijn altijd het zwaarst.
woensdag 22 november 2017 16:32
Dom toch? Het is een kwal en blijft een kwal.pompommetje schreef: ↑22-11-2017 16:26Ik vind het moeilijk om het definitief af te sluiten.
Eerder ben ik ook steeds naar hem terug gegaan of hij naar mij.
Definitief exit en richt je op de behandeling bij je psych en houd je voorlopig verre van relaties. Leer het leuk met jezelf te krijgen dan ben je later beter in staat eikels je leven weer uit te trappen.
woensdag 22 november 2017 16:32
Je hebt zeker gelijk. Maar ik ben niet zo rigoureus en niet zo sterk.
Ik wil dat graag worden en daarom vraag ik advies
woensdag 22 november 2017 16:34
Ja daar dacht ik ook gelijk aan, maar een diagnose is nu niet echt nodig. Laat dat maar aan je psycholoog over. Er over lezen kan uiteraard altijd, maar pin jezelf er niet op vast. Werk eerst maar eens aan je eigenwaarde en zelfstandigheid. Wellicht iets lezen over Codependency om te kijken of je jezelf daar in herkent.pompommetje schreef: ↑22-11-2017 16:30Klopt.
ik baal ontzettend van mezelf dat ik hem weer heb toegelaten en heb geloofd.
Ik had het er laatst met iemand anders over en die vond het narcistisch lijken.
Toen ben ik daar meer info over op gaan zoeken en sommige dingen kloppen wel maar niet alles.
Zo is hij ook heel vaak verdrietig en dat huilt hij ook echt.
Ik had ergens gelezen dat narcistische mensen weinig empathie hebben, maar hij vroeg ook wel eens naar mijn gevoelens.
woensdag 22 november 2017 16:37
Dit soort dingen kosten tijd, daarom is het ook erg jammer dat je nu geen psycholoog als steunpunt hebt. Als het bijvoorbeeld door je jeugd komt dat je weinig eigenwaarde hebt kan het herstel best lastig worden, maar het is natuurlijk niet onmogelijk.pompommetje schreef: ↑22-11-2017 16:32Je hebt zeker gelijk. Maar ik ben niet zo rigoureus en niet zo sterk.
Ik wil dat graag worden en daarom vraag ik advies
woensdag 22 november 2017 16:38
Dan zal je dat moeten wordenpompommetje schreef: ↑22-11-2017 16:32Je hebt zeker gelijk. Maar ik ben niet zo rigoureus en niet zo sterk.
Ik wil dat graag worden en daarom vraag ik advies
Kijk, je kan blijven doen wat je altijd al deed, maar het verleden heeft al aan je bewezen dat dat niet de weg is.
Dus je hebt 2 opties:
* je blijft hangen in hoe het nu gaat, en houdt dus moedwillig je eigen herstel tegen
* je kiest voor jezelf, gaat je demomen uit je verleden aan, maar dan moet je die kwiebus van een ex op afstand houden
De vraag is dus, wil je blijven hangen, of wil je verder
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 22 november 2017 16:47
Dit.redbulletje schreef: ↑22-11-2017 16:32Dom toch? Het is een kwal en blijft een kwal.
Definitief exit en richt je op de behandeling bij je psych en houd je voorlopig verre van relaties. Leer het leuk met jezelf te krijgen dan ben je later beter in staat eikels je leven weer uit te trappen.
Maar dan zul je wel even moeten doorbijten en niet bij het eerste het beste zwakke moment terug kruipen.
woensdag 22 november 2017 17:50
Je grote liefde die je niet meeneemt naar familie, feestjes enz.
Hij zal zich wel schamen voor je. Je schaamt je al voor je eigen topic..
Mijn advies: vraag geld voor sex met hem want dat zal wel het enige zijn wat hij van jou kan gebruiken. Het is vast een narcist!
Klein stukje uit je topic dat ik niet begrijp:
Ik was gekwetst. Zo teleurgesteld. In hem maar óók in mezelf. We hebben knallende ruzie gehad. Ik voelde me rot en ellendig. Na een paar glaasjes drank ben ik inslaap gevallen. De volgende morgen zou ik hem weer spreken (vanochtend)
Hij zei dat ik maar me conclusie moet trekken en dat het nog heeeel lang kan duren voor dat er meer diepgang in de relatie komt. Dus als ik daar niet mee kan leven dan moest ik maar vertrekken.
Hij zal niet veranderen. Dat blijkt.
Ik heb vanmiddag geprobeerd mn verdriet eruit te rennen door te gaan hardlopen.
Dat hielp wel. En dat ga ik morgen weer doen.
Maar het is zo'n gedoe...
Door de relatieproblemen met hem is ook mijn progressie bij mijn psycholoog gestagneerd.
De psycholoog vindt mij te onstabiel en wilt daarom niet aan de slag met mijn jeudgtrauma .
(ik ben al ruim een jaar lang in gesprek met een psycholoog om stabiel te worden.)
Na dat die therapie is afgewezen hem ik hem niet meer gezien. Ik werd doorverwezen naar een andere vestiging...
Dus je psych heeft het ook uitgemaakt?
En wat bedoel je met:
Zijn familie heb ik maar 1 keer ontmoet.
HIj zegt wel dat hij met mij wilt zijn. Maar hij wilt het rustig aan doen.
Tot kort had ik daar begrip voor maar nu word het voor mij ook onprettig. Toen heb ik de relatie beindigd. Waarna hij vervolgs weer bij mij terug kwam en zei dat hij zou veranderen en dat we meer dingen samen zouden doen en dat hij er deze keer écht voor zou gaan.
Alles in mij zei 'NEE , niet doen'.
Tegen beter weten in, heb ik hem weer toegelaten. Na dat hij me had bezworen dat hij is veranderd.
Je gaat me toch niet vertellen dat hij niet is veranderd terwijl hij je dat wel bezworen had?
En dan dat drinken van je om te vergeten.... zo worden alcoholisten geboren weet je dat? Hardlopen is veel gedoe, ehmmmmmm huh?
Je wilde je niet hechten aan hem en toch gedaan, vat ik het zo goed samen? Terwijl hij duidelijk heeft gezegd: GEEN RELATIE, NIET SAMENWONEN..
Welk stukje van "ik wil geen relatie met je, niet samenwonen en ik wil niet dat er ook maar iemand in de omgeving denkt dat ik jou met 1 vinger aanraak" begrijp je niet?
Na TWEE JAAR modderen zou er toch iets moeten gaan dagen bij je....
Niet met je op vakantie willen duidt er toch ook op dat hij je gewoon niet om zich heen kan verdragen? Ga toch gewoon bij hem weg als je nog een beetje zelfrespect hebt. Anders zijn jullie gewoon voor elkaar bestemd en moet je volhouden tot hij dat ook inziet. Blijven appen, bellen, drammen, aan de deur komen wat er ook voor nodig is dan moet je hem zien te overtuigen dat hij het nu helemaal verkeerd voelt.
Nou niet snel je topic verwijderen, je moet er toch niet aan denken dat je "vriend" erachter komt dat je hier je verhaal hebt gedaan en hem af hebt lopen kraken en te laf bent om dat te laten staan want dan is het echt voorgoed over tussen jullie.
Door fier je verhaal te doen dwing je respect af. Ook bij al je volgende psychologen.
En het zou jammer zijn voor hem als je besluit voor jezelf te kiezen, dat bedoel je toch??
Hij zal zich wel schamen voor je. Je schaamt je al voor je eigen topic..
Mijn advies: vraag geld voor sex met hem want dat zal wel het enige zijn wat hij van jou kan gebruiken. Het is vast een narcist!
Klein stukje uit je topic dat ik niet begrijp:
Ik was gekwetst. Zo teleurgesteld. In hem maar óók in mezelf. We hebben knallende ruzie gehad. Ik voelde me rot en ellendig. Na een paar glaasjes drank ben ik inslaap gevallen. De volgende morgen zou ik hem weer spreken (vanochtend)
Hij zei dat ik maar me conclusie moet trekken en dat het nog heeeel lang kan duren voor dat er meer diepgang in de relatie komt. Dus als ik daar niet mee kan leven dan moest ik maar vertrekken.
Hij zal niet veranderen. Dat blijkt.
Ik heb vanmiddag geprobeerd mn verdriet eruit te rennen door te gaan hardlopen.
Dat hielp wel. En dat ga ik morgen weer doen.
Maar het is zo'n gedoe...
Door de relatieproblemen met hem is ook mijn progressie bij mijn psycholoog gestagneerd.
De psycholoog vindt mij te onstabiel en wilt daarom niet aan de slag met mijn jeudgtrauma .
(ik ben al ruim een jaar lang in gesprek met een psycholoog om stabiel te worden.)
Na dat die therapie is afgewezen hem ik hem niet meer gezien. Ik werd doorverwezen naar een andere vestiging...
Dus je psych heeft het ook uitgemaakt?
En wat bedoel je met:
Zijn familie heb ik maar 1 keer ontmoet.
HIj zegt wel dat hij met mij wilt zijn. Maar hij wilt het rustig aan doen.
Tot kort had ik daar begrip voor maar nu word het voor mij ook onprettig. Toen heb ik de relatie beindigd. Waarna hij vervolgs weer bij mij terug kwam en zei dat hij zou veranderen en dat we meer dingen samen zouden doen en dat hij er deze keer écht voor zou gaan.
Alles in mij zei 'NEE , niet doen'.
Tegen beter weten in, heb ik hem weer toegelaten. Na dat hij me had bezworen dat hij is veranderd.
Je gaat me toch niet vertellen dat hij niet is veranderd terwijl hij je dat wel bezworen had?
En dan dat drinken van je om te vergeten.... zo worden alcoholisten geboren weet je dat? Hardlopen is veel gedoe, ehmmmmmm huh?
Je wilde je niet hechten aan hem en toch gedaan, vat ik het zo goed samen? Terwijl hij duidelijk heeft gezegd: GEEN RELATIE, NIET SAMENWONEN..
Welk stukje van "ik wil geen relatie met je, niet samenwonen en ik wil niet dat er ook maar iemand in de omgeving denkt dat ik jou met 1 vinger aanraak" begrijp je niet?
Na TWEE JAAR modderen zou er toch iets moeten gaan dagen bij je....
Niet met je op vakantie willen duidt er toch ook op dat hij je gewoon niet om zich heen kan verdragen? Ga toch gewoon bij hem weg als je nog een beetje zelfrespect hebt. Anders zijn jullie gewoon voor elkaar bestemd en moet je volhouden tot hij dat ook inziet. Blijven appen, bellen, drammen, aan de deur komen wat er ook voor nodig is dan moet je hem zien te overtuigen dat hij het nu helemaal verkeerd voelt.
Nou niet snel je topic verwijderen, je moet er toch niet aan denken dat je "vriend" erachter komt dat je hier je verhaal hebt gedaan en hem af hebt lopen kraken en te laf bent om dat te laten staan want dan is het echt voorgoed over tussen jullie.
Door fier je verhaal te doen dwing je respect af. Ook bij al je volgende psychologen.
En het zou jammer zijn voor hem als je besluit voor jezelf te kiezen, dat bedoel je toch??
woensdag 22 november 2017 18:11
Beste to al zou hij het wel lezen?
Je hoeft je niet te schamen voor hoe je je voelt hoor.
Hij gedraag zich zus en zo, en jij vindt dat niet fijn, iedereen heeft grenzen en dealbreakers, en als dit gedrag voor jou een dealbreaker is, dan is dat helemaal prima,
Sterker nog, je mag je zo voelen als je wil, of dat nou redelijk is of niet, ik lees hier trouwens weinig vreemds, of onredelijks aan, dus zo gek is het niet dat je in een achtbaan zit.
Als jij niet gelukkig bent met deze relatie, kun je er inderdaad beter mee stoppen,
Je bent hem niets verplicht, en zo gedraagt hij zich ook, dus je hoeft hem niet te geven, wat hij jou ook niet geeft, in een relatie mag je wederkerigheid verwachten, en als dat uitblijft, mag je de stekker eruit trekken, jij bent niet zijn emotionele pinautomaat.
Je hebt geen controle over hoe hij zich gedraagt, maar dat heb je wel over jezelf, en als jij uit deze situatie wil komen, moet je jezelf uit deze situatie halen.
Sterkte!
Je hoeft je niet te schamen voor hoe je je voelt hoor.
Hij gedraag zich zus en zo, en jij vindt dat niet fijn, iedereen heeft grenzen en dealbreakers, en als dit gedrag voor jou een dealbreaker is, dan is dat helemaal prima,
Sterker nog, je mag je zo voelen als je wil, of dat nou redelijk is of niet, ik lees hier trouwens weinig vreemds, of onredelijks aan, dus zo gek is het niet dat je in een achtbaan zit.
Als jij niet gelukkig bent met deze relatie, kun je er inderdaad beter mee stoppen,
Je bent hem niets verplicht, en zo gedraagt hij zich ook, dus je hoeft hem niet te geven, wat hij jou ook niet geeft, in een relatie mag je wederkerigheid verwachten, en als dat uitblijft, mag je de stekker eruit trekken, jij bent niet zijn emotionele pinautomaat.
Je hebt geen controle over hoe hij zich gedraagt, maar dat heb je wel over jezelf, en als jij uit deze situatie wil komen, moet je jezelf uit deze situatie halen.
Sterkte!
