Kinderen
alle pijlers
Zoontje van vriendin
donderdag 18 juli 2019 16:22
Het zoontje van een vriendin van mij (8 jaar) heeft nogal last van woedeaanvallen. Daar doet ze zelf alles aan om dat allemaal qua opvoeding in goede banen te leiden en daar heb ik verder geen kritiek op of een probleem mee.
Wat ik wel lastig vind is dat als wij samen een dagje weg zijn met de kinderen hij mijn dochter aan het uitleggen is dat hij soms woedeaanvallen heeft en dat dit dan door haar gedrag komt. Hij geeft haar nadat hij weer rustig is dan een hele uitleg van hoe het komt dat hij zo boos werd en dat hij haar dan graag zou willen slaan/schoppen. Zo van als jij de hele tijd zo'n stemmetje opzet of lacht dan krijg ik kortsluiting in mijn hoofd en wil ik je slaan. Mijn vriendin vindt dat iets positiefs. Dat hij zo zijn gevoelens uit en uitleg wat bepaald gedrag van haar met hem doet.
Ze zijn tot nu toe een keer echt fysiek met elkaar op de vuist gegaan toen ze voor ons neus kwamen vertellen wat de ander aan het doen was. We hadden ze gelukkig dus binnen 1 sec weer uit elkaar. Ik zal niet ontkennen dat mijn 4 jarige dochter niet af en toe het bloed onder je nagels vandaan kan halen. Het is heus geen engeltje, maar ik heb moeite met het feit dat hij mag uitleggen waarom hij haar wil slaan. Ik wil mijn dochter leren dat wat ze ook doet in het leven geen enkele man of jongen het recht heeft om haar fysiek iets aan te doen. Dat zoiets altijd fout is en niet te rechtvaardigen is door op haar gedrag te wijzen. Ik merk dat dit tussen mij en mijn vriendin in komt te staan. Het gebeurt heus niet elke keer, maar als wij samen een dagje met de kinderen weggaan dan meestal wel. Als we elkaar alleen even een paar uurtjes zien gaat het bijna altijd goed.
Maar ze zoeken elkaar ook op, hebben het ontzettend leuk met elkaar en lopen hand in hand over straat. Dat fysiek willen worden van hem dat wil ik dus eigenlijk gewoon bij hem laten, hij hoeft dat niet uit te leggen aan mijn dochter en moet gewoon met zijn handen van haar afblijven. Woedeaanvallen dat kan gebeuren, ga ik niet boos over doen en is voor vriendin van mij en hemzelf al lastig genoeg. Lopen wij gewoon even door en als de boel weer kalm is dan zien we elkaar wel weer. Maar dan gaat hij het lopen uitleggen.
Wat vinden jullie? Zouden jullie zoiets duidelijk met vriendin bespreken dat je het een verkeerd signaal vindt naar je dochter of laat je het begaan of stel ik mij aan? Of gewoon maar niet meer te lang in elkaar buurt laten. Mijn dochter is trouwens 4. In het begin snapte ze het niet zo wat hij zei, maar ik denk dat ze het nu wel doorkrijgt.
Wat ik wel lastig vind is dat als wij samen een dagje weg zijn met de kinderen hij mijn dochter aan het uitleggen is dat hij soms woedeaanvallen heeft en dat dit dan door haar gedrag komt. Hij geeft haar nadat hij weer rustig is dan een hele uitleg van hoe het komt dat hij zo boos werd en dat hij haar dan graag zou willen slaan/schoppen. Zo van als jij de hele tijd zo'n stemmetje opzet of lacht dan krijg ik kortsluiting in mijn hoofd en wil ik je slaan. Mijn vriendin vindt dat iets positiefs. Dat hij zo zijn gevoelens uit en uitleg wat bepaald gedrag van haar met hem doet.
Ze zijn tot nu toe een keer echt fysiek met elkaar op de vuist gegaan toen ze voor ons neus kwamen vertellen wat de ander aan het doen was. We hadden ze gelukkig dus binnen 1 sec weer uit elkaar. Ik zal niet ontkennen dat mijn 4 jarige dochter niet af en toe het bloed onder je nagels vandaan kan halen. Het is heus geen engeltje, maar ik heb moeite met het feit dat hij mag uitleggen waarom hij haar wil slaan. Ik wil mijn dochter leren dat wat ze ook doet in het leven geen enkele man of jongen het recht heeft om haar fysiek iets aan te doen. Dat zoiets altijd fout is en niet te rechtvaardigen is door op haar gedrag te wijzen. Ik merk dat dit tussen mij en mijn vriendin in komt te staan. Het gebeurt heus niet elke keer, maar als wij samen een dagje met de kinderen weggaan dan meestal wel. Als we elkaar alleen even een paar uurtjes zien gaat het bijna altijd goed.
Maar ze zoeken elkaar ook op, hebben het ontzettend leuk met elkaar en lopen hand in hand over straat. Dat fysiek willen worden van hem dat wil ik dus eigenlijk gewoon bij hem laten, hij hoeft dat niet uit te leggen aan mijn dochter en moet gewoon met zijn handen van haar afblijven. Woedeaanvallen dat kan gebeuren, ga ik niet boos over doen en is voor vriendin van mij en hemzelf al lastig genoeg. Lopen wij gewoon even door en als de boel weer kalm is dan zien we elkaar wel weer. Maar dan gaat hij het lopen uitleggen.
Wat vinden jullie? Zouden jullie zoiets duidelijk met vriendin bespreken dat je het een verkeerd signaal vindt naar je dochter of laat je het begaan of stel ik mij aan? Of gewoon maar niet meer te lang in elkaar buurt laten. Mijn dochter is trouwens 4. In het begin snapte ze het niet zo wat hij zei, maar ik denk dat ze het nu wel doorkrijgt.
vrijdag 19 juli 2019 07:40
Het gaat haar erom dat ze haar dochter leert dat niemand zijn frustraties op haar botviert. Beter vroeg geleerd. Net zoals je je kind leert dat het heus nee mag zeggen als een enge oude tante eist dat ze een zoen geeft. Dat maakt die tante niet meteen een verkrachter.SteunEndeToeverlaet schreef: ↑18-07-2019 16:48Ik denk dat je het véél te groot trekt - je trekt van een 8-jarig jongetje meteen de lijn door naar volwassen mannen die vrouwen slaan.
Ik vind het goed dat hij kan uitleggen waar zijn irritatie vandaan komt. Een 8 jarig jongetje wordt wel eens driftig. Dus goed dat het besproken kan worden.
Je kunt er aan verbinden dat je nooit mag slaan. (en dan nog zal het nog wel eens gebeuren).
Maar je moet hem niet behandelen als een vrouwenmishandelaar; je moet wel het kind blijven zien.
