Waar haal jij je eigenwaarde uit?

19-06-2019 14:51 53 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik doe op dit moment een cursus tegen (zelf)stigma. Ik ben daaraan begonnen omdat ik geen werk heb (en geen diploma’s) door psychische ziekte en er ontzettend tegenaan loop dat ik niet weet hoe ik dat aan mensen uit kan leggen zonder dat ze mij veroordelen. Maar het grootste oordeel zit in mijzelf kwam ik achter. Ik vind mezelf minder waard omdat ik geen werk heb, dat is voor mij net zo logisch als 1+1=2. Ik ben bang dat mensen mij een luie uitkeringstrekker vinden, een profiteur. Terwijl ik die reacties nooit krijg, maar ik vind zelf dat ik dat ben.

Als ik geniet van het in de zon zitten of het uitslapen, dan mag ik niet genieten. Ik heb een uitkering, die heb ik niet voor niets, dan mag je niet genieten (want blijkbaar zit er een kronkel in mijn hoofd die denkt: als je kunt genieten, kun je ook werken @( ). Ik vind ook dat ik geen doorzettingsvermogen heb. Ik had gewoon wat harder moeten studeren, niet zo snel moeten opgeven. Ik denk er steeds aan dat ik dan volgend jaar mijn HBO-diploma had gehad. En dat ik dan waarschijnlijk mezelf weer helemaal was kwijtgeraakt. Maar dat laatste vergeet ik voor het gemak vaak even.

Daarnaast heb ik geen kinderen, om dezelfde reden. Ook daarin blijf ik achter. Ik zal mijn ouders nooit opa en oma maken en mijn zus zit in een IVF-traject, dus het is nog maar de vraag of mijn ouders überhaupt opa en oma worden (en dat voelt als mijn schuld, want mijn zus kan er niks aan doen). Ik vind oprecht dat ik er niet toe doe omdat ik niet werk en geen kinderen heb. Ik draai niet mee in de maatschappij. En wat ik dan wel doe? Niet zoveel. Ik heb zelfs een huishoudelijke hulp omdat het me niet lukt om zelf mijn huishouden op orde te houden.

Ik wil echt graag aan mijn zelfbeeld werken, want ik snap nu wel dat het niet normaal is om jezelf niks waard te vinden. Maar wat blijft er dan nog over om eigenwaarde uit te halen? Ik kan mijn eigenwaarde niet uit mijn prestaties halen. Dus vraag ik me af: waar halen jullie je eigenwaarde uit? Kun je jezelf nog waardevol vinden als er eigenlijk niets is waarvoor je jezelf spreekwoordelijk op de schouder kunt kloppen? Ik ben heel benieuwd, misschien kan ik er iets van leren.
Alle reacties Link kopieren
praat je wel met een professional over je gevoelens?

Heb je een leuke hobby? Kan je goed zingen/tekenen/schilderen/kleien/piano spelen/ hardlopen. Is vrijwilligerswerk een optie? Gewoon een rondje lopen met ouderen of verstandelijk beperkten. Kletsen met dementerende bejaarden. Helpen in het dierenasiel. Afval opruimen in de buurt. etc.
Those who don’t believe in magic will never find it
Je mag eigenwaarde halen uit het feit dat je ondanks psychische klachten wel kunt genieten van kleine dingen en je het goed voor jezelf geregeld hebt: uitkering. Ben blij dat je in NL woont. Het feit dat je nu geen werk hebt betekent niet dat je het nooit zult hebben. Probeer je eigenwaarde uit jezelf te halen: zelfcompassie! Het feit dat je denkt dat je je moet verantwoorden en mensen met baan als meer ziet is een teken dat er op dat vlak nog veel winst te behalen valt.
Als ik je zo lees, klinkt het alsof je vooral worstelt met zingeving. Wat zijn voor jou belangrijke waarden? Niet voor je omgeving, niet voor de maatschappij, maar voor jou? Wat vind je leuk, waar haal je voldoening uit? Maak je daar ruimte voor in je leven?

Eigenwaarde komt uit jezelf, niet uit externe factoren als je prestaties. Als je zelfbeeld niet goed is kun je de meest fantastische dingen hebben bereikt, maar je nog steeds niet goed genoeg voelen.
Alle reacties Link kopieren
De truc ligt erin dat je probeert te kijken naar wat je wel kan en niet naar wat je niet kan. Je bent misschien een super goede zus of vriendin of je bent iemand waar je altijd je verhaal bij kwijt kan. Je hebt tijd voor anderen ? Je staat klaar voor je oude buren ? Het lijken misschien kleine dingetjes, maar ze zijn belangrijk.
Ik snap dat het moeilijk kan zijn om je gedachten hierover om te turnen, dus het is goed dat je daar hulp bij gaat krijgen.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.”
Alle reacties Link kopieren
Ergens herken ik mezelf wel in je verhaal. Tenminste, mijzelf jaren terug. Ook niet werkzaam en een wankelend lijf. Ondanks dat zó ver over mijn grenzen gegaan om toch HBO te doen. Maar daarna letterlijk en figuurlijk ingestort. Het heeft me echt wel wat tijd gekost om te beseffen dat eigenwaarde niet in werk ligt, tenminste voor mij.
Ik haal mijn waardering uit alledaagse dingen, ook al zijn ze niet groot. Dat kan een gedicht zijn wat ik schrijf en wat goed ontvangen wordt. Of iets kleins doen voor de school van de kinderen (die heb ik wel, maar vind jouw reden om niet aan kinderen te beginnen juist heel dapper en sterk!). Ik zet me in waar ik kan en als dat lukt dan geeft me dat voldoening. Maar ik lig zo'n 50% van de dag op bed dus er blijft niet veel ruimte over om dan nog naast eten/douchen/voor kinderen zorgen enz nog te doen voor zaken buitenshuis. Soms vind ik dat prima, soms ga ik gigantisch over mijn grenzen omdat ik ook mee wil doen met de samenleving. Ach, zal wel een eeuwigdurende strijd blijven....
ik heb een geweldige hond. Helaas kan ik hem niet zelf uitlaten, maar voor de rest is hij bijna altijd in een bereik van een paar meter bij me. Geloof me, als iets goed is voor je eigenwaarde is het dat blije beest met pluizige staartje dat knetterhard op en neer gaat als je iets vrolijks zegt of thuiskomt.

Ik zal nog even nadenken over wat nog meer belangrijk voor mezelf is. Goede vraag eigenlijk wel!

Wat je ouders betreft: het is niet jouw verantwoordelijkheid om ze opa en oma te maken. Echt niet!
Alle reacties Link kopieren
Het klinkt alsof je vooral jezelf in de weg zit.
Je bekijkt jezelf door de (veroordelende) bril van een ander, en doet aan negatieve projectie.
Ik gok dat daar ontzettend veel energie in sluipt.

Kan je met een professional gaan praten?
Een therapeut of coach die oplossingsgericht werkt, zodat je op weg geholpen wordt om kleine, haalbare en concrete stappen te zetten?
Het klinkt namelijk alsof je enkele succeservaringen nodig hebt om in een positieve spiraal te komen.

Iig veel succes!
Mijn eigenwaarde haal ik uit wie ik ben als persoon. Ik ben verre van perfect, gewoon maar een mens, met fouten zat. Maar ook een doorzetter die altijd blijft knokken voor een beter leven. Iemand die bereid is altijd weer de confrontatie met haar problemen aan te gaan. Iemand die eerlijk naar zichzelf durft te kijken en moed heeft. Die heel veel over zichzelf heeft geleerd en ook heel veel ideeen over moeten presteren en dat dat mijn waarde uitmaakt los heeft kunnen laten. Ik durf mijn eigen weg te kiezen, ook als die (flink) afwijkt van de norm.
Alle reacties Link kopieren
Ik geef mezelf ook niet zo snel schouderklopjes, maar ik denk dat ik mijn gevoel voor eigenwaarde vooral ontleen aan wie ik ben en hoe ik in het leven sta.

Ik ben verre van perfect en doe soms echt hele stomme en domme dingen. Maar ik probeer positief in het leven te staan (ook als het flink tegen zit), ik probeer goed te doen voor een ander (ook al vind ik dat ik nooit genoeg doe), ik probeer aardig te zijn in het dagelijks leven (al lukt dat met PMS niet altijd).

Kortom, ik ben een mens met kwaliteiten en fouten, maar ik probeer daar het beste van te maken.
Die heb ik gewoon. Ik vind mijzelf prima te pruimen. Vroeger toen ik nog gezond was al.
En nu ook.

Ondanks het niet kunnen werken en last hebben van depressies, zenuwpijn en een kapotte rug. Ik heb wel echt gerouwd om het wegvallen van mijn werk en bepaalde dingen die ik graag deed en echt nie meer kunnen. Zelfs kort een soort rouwtherapie gehad. Ik werd daar echt gefrustreerd van. Dat gaat nu beter.

Ik ben zeer beperkt maar ik ben een leuk mens, kan zelfs nog cynische grappen maken op mijn allerdonkerst..en ik ben een topmoeder. :-D

Ondanks dat ik niet alles kan geven of doen wat anderse ouders misschien wel kunnen..

Ik heb een echt fijne band met mijn kinderen, ze zijn mijn lichtjes en ik doe alles voor ze.. ook best streng zijn maar vooral veel liefde. Ook al heb ik pijn en verdriet. Dat laat ik ze eigenlijk nooit zien. Ze hebben een fijne jeugd.

En dat niet mogen genieten want je hebt een uitkering. Dat schuldige herken ik wel van een aantal jaar terug... Maar dat moet je loslaten. Heb je daar hulp bij?
Bij mij viel er (tijdens therapie - vermijdende persoonlijkheidsstoornis met borderlinetrekken) een enorm belangrijk kwartje: ik mag er écht zijn, precies zoals ik ben. Ik hoef helemaal niet te veranderen, wat ik wel altijd dacht. Het mag natuurlijk wel, als ik dat wil, maar als ik dat niet wil, is dat ook helemaal goed, mits ik er geen anderen kwaad mee doe (en liefst mezelf ook niet, natuurlijk, maar dat zit dan weer in het vorige verweven). Ik ben ook eens een lijstje gaan maken met eigenschappen van mezelf die ik positief vind, en toen kwam ik tot de conclusie dat ik mezelf eigenlijk best een leuk mens vind. Fijn als andere mensen dat ook vinden, maar dat hoeft niet. Misschien helpt het jou ook om eens zo'n lijstje te maken? En dan niet kijken vanuit wat je denkt dat anderen misschien vinden, maar vanuit wat je zelf vindt?

Sterkte in elk geval, het is geen makkelijk proces waar je in zit. Wel heel goed dat je je dit afvraagt, dat lijkt me een mooie stap in de richting naar een fijner leven.
anoniem_336313 wijzigde dit bericht op 19-06-2019 15:22
1.25% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Niet zo goed als mensen met een talent daar niet zelf voor hebben gekozen, heb jij niet voor je ziekte gekozen. Het is je overkomen en de beperkingen die daarbij horen ook. Het is geen reden om jezelf extra te straffen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
viva-amber schreef:
19-06-2019 15:18
Niet zo goed als mensen met een talent daar niet zelf voor hebben gekozen, heb jij niet voor je ziekte gekozen. Het is je overkomen en de beperkingen die daarbij horen ook. Het is geen reden om jezelf extra te straffen.
Sterker nog, het is eerder reden voor een stevige knuffel, want het is gewoon k*t.
Ik haal mijn eigenwaarde in ieder geval niet uit de buitenwereld. Als ik daar op af moet gaan blijft er gewoonlijk niets van je over, want er zijn altijd wel mensen die het allemaal veel beter voor elkaar hebben en er zitten er tussen die je dat laten weten ook, dus dat schiet niet op.

Ik haal mijn eigenwaarde uit mezelf, heb geleerd mijn eigen allerbeste vriendin te zijn en mezelf alles te gunnen. Dat laatste heb ik moeten leren, maar toen ik dat eenmaal onder de knie kreeg, ging ik los. :-D

Het heeft geen zin om me te bekommeren over wat ik allemaal niet kan, hou me liever bezig met wat ik allemaal wel kan, daar kan ik per slot van rekening iets mee.

Hou er maar mee op om jezelf naar beneden te halen, daar is niemand mee gediend en jij al helemaal niet.
Hou van jezelf, accepteer jezelf en wees je eigen allerbeste vriendin. Geniet van alles dat je gegeven is, ook al is het de luxe van luierend genieten. Kijk niet naar de wereld, want achter ieder raam een drama, echt, niemand heeft het helemaal voor elkaar, er is overal wel wat.

Gun jezelf het allerbeste en dan gebeurt het ook. Beknibbel niet op jezelf, op geen enkel niveau en dan komt het wel goed met je. :)
Je hebt maar één leven en dat leef je toch uiteindelijk voor jezelf. Je mag dat zo invullen als je zelf wilt. En als er beperkingen zijn, waardoor sommige keuzes (werken / kinderen) wegvallen, dan is dat klote maar niet erg.

Ik werk zwaar onder niveau en ik heb ook zo'n beetje als enige van alle vriendinnen geen kinderen. Of ook maar een relatie. Who cares. Ik heb het ideaalplaatje van de wereld een beetje losgelaten. Ik mag met mijn leven doen wat ik wil.

Ik struggle ook wel met een wat laag zelfbeeld. Al m'n vrienden doen WO -geschoold werk en ik zit m'n mooie diploma's te verkwanselen. Knap en slank ben ik ook al niet. En de tijd dat ik werkloos was vond ik heel erg lastig. Je kunt niet genieten van niks doen, want je voelt dat je eigenlijk iets moet doen. Ik begrijp het gevoel dus heel erg goed.
Ik haal mijn eigenwaarde nu ook niet uit mijn werk. Maar uit het feit dat ik een leuke tante ben, een goede vriendin ben, mensen aan het lachen maak. Leuk kan schrijven, etc.
Zingeving (ofzo) haal ik vooral uit reizen. Daar leef ik naartoe en daar gaat al mijn extra geld heen. Maar snap dat dat met een uitkering misschien lastig voor jou wordt. Of kan je wel sparen? Nieuwe ervaringen opdoen vind ik het leukst aan het leven.
Alle reacties Link kopieren
Volgens mij zit er een groot verschil tussen zingeving en eigenwaarde.
Zingeving haal ik vooral uit wat ik achterlaat. Niet fysiek, maar aan liefde bij mensen. Ik kan goed luisteren, sta voor mensen klaar, geef complimentjes en sta positief in het leven.

Mijn eigenwaarde haal ik uit het feit dat ik trots ben op mezelf. Dat ik voor mezelf durf te kiezen/op te komen, dat ik het niet altijd makkelijk heb gehad maar sta waar ik sta. Dat soort dingen..
Alle reacties Link kopieren
voor niks komt de zon op :hug: geniet ervan
Alle reacties Link kopieren
Weet je....zelfs mensen mensen met de meest geweldige banen, de meest fantastische kinderen en prachtige huizen....kunnen toch diep ongelukkig zijn. Of mss wel heel vervelende arrogante mensen zijn...

Jij bent jij en je bent perfect voor jouw zijn. Laat al dat doemdenken los...echt er gaat een wereld voor je open dan. Laat dat perfectionisme gewoon los!! Jij bent heel belangrijk in de wereld van je ouders, je zus en partner en verdere familie en vrienden. Dat is gewoon genoeg. Meer hoeft ook niet.

Laat jezelf toestaan te genieten van alles om je heen. En dat kun je...weet ik zeker!
Ik lees mee. Herken wel een aantal dingen in je post en mss heb ik hier ook wat aan.

Voor jou een :hug:
Drackie!!! Waar ben je???
Alle reacties Link kopieren
Ben ik weer. Ik was even gaan wandelen omdat je van de hele dag binnen zitten ook alleen maar heel erg ellendig wordt.

Wat een ontzettend waardevolle reacties allemaal, heel erg bedankt.

Ik heb op dit moment geen hulp meer van een professional. Ik heb in het verleden al ontzettend veel hulp gehad, dus ik betwijfel of een nieuwe hulpverlener nog iets kan toevoegen.

Zingeving: ja, daar worstel ik ook wel mee. Ik denk dat het een combinatie is. Ik vind het ontzettend lastig om mezelf in beweging te krijgen. Ik heb daar ooit ook al eens een topic over geopend. Nu heb ik wel sinds twee jaar de musicals ontdekt, dus dat is nu een deel van mijn zingeving. :heart: Maar ja, daar vul je je dagen natuurlijk niet mee. Ik hou van zingen (dat is echt mijn uitlaatklep), ik wil graag piano leren spelen (ik heb een piano, ik heb een lesboek en ik kan noten lezen, dus ik kan zó beginnen), ik moet echt heel nodig weer gaan sporten maar toch hang ik vooral een beetje op de bank. Ik verplicht mezelf wel om elke dag in elk geval even naar buiten te gaan, en ik maak afspraken met mensen als mijn agenda wel érg leeg is, maar ik doe dus niet veel.

Als ik verder nadenk weet ik dat ik wel waardevol ben voor anderen. Omdat ik weinig dagbesteding heb, kan mijn schoonzusje mij bijv. bijna altijd wel vragen om op te passen en ik zeg bijna nooit nee. Ook heb ik haar een jaar geholpen met het eigen bedrijfje dat ze had (maar dat is nu gestopt). Mijn man zegt elke dag hoe ontzettend blij hij met me is, door hele simpele dingen als dat ik elke dag voor hem kook. Mijn zus vindt mij een 'betere dochter' omdat zij mijn ouders weinig spreekt en ziet, terwijl ik best regelmatig iets leuks doe met mijn moeder en haar vaak bel. Toch zie ik dat soort dingen als onbelangrijk. Misschien is het dus inderdaad toch waar dat het eigenlijk niet uitmaakt wat ik doe omdat het gevoel in mij zit.

MarvelousMrsMaisel, ik heb een man met een goed salaris dus gelukkig geen geldzorgen. Ik haal mijn zingeving nu vooral uit musicals maar wil bijv. volgend jaar graag naar Wenen (voor de musicals/voor Sisi omdat ik Elisabeth de allermooiste musical vind :heart:) en een tripje Westend zou ik ook fantastisch vinden.

Gewoongekkie, dank voor de tip. Ik ga eens nadenken over zo'n lijstje.

Ik ga nog even denken waar ik verder nog op moet reageren.
Uit mezelf. Ik zet mijzelf op de eerste plaats en doe alleen dingen die goed en gezond zijn voor mij. Ik leef zoals ik denk dat goed is. Niet zoals andere vinden dat het moet.

Ik probeer andere mensen goed te behandelen. Een goede zus/tante/(klein)dochter te zijn. Maar wel naar mijn eigen maatstaven. Ik blijf gewoon mezelf. Mijn oma vindt bijvoorbeeld dat ik allang had moeten samenwonen en trouwen. Een huis kopen. En een auto. Kinderen krijgen. Maar ik wil dat (nog) niet.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik, nu ik erover nadenk, een (groot) deel van mijn eigenwaarde toch ook wel uit mijn werk haal. Of nou ja, zingeving. Goed dat ik me daar nu bewust van ben. Want het is echt veel beter om je eigenwaarde níet van anderen, van je werk of je successen af te laten hangen.
anoniem_653d64b2a443c wijzigde dit bericht op 19-06-2019 18:44
1.43% gewijzigd
Zonder ouders ben je wees, zonder werk ben je werkeloos, zonder vrienden ben je alleen, zonder geld ben je arm, maar zonder jezelf ben je niets.
Ik kan eigenlijk behoorlijk goed met mezelf opschieten en ik hoef voor mezelf ook geen maatschappelijke waarde te hebben.
Cateautje schreef:
19-06-2019 15:25
Ik haal mijn eigenwaarde in ieder geval niet uit de buitenwereld. Als ik daar op af moet gaan blijft er gewoonlijk niets van je over, want er zijn altijd wel mensen die het allemaal veel beter voor elkaar hebben en er zitten er tussen die je dat laten weten ook, dus dat schiet niet op.

Ik haal mijn eigenwaarde uit mezelf, heb geleerd mijn eigen allerbeste vriendin te zijn en mezelf alles te gunnen. Dat laatste heb ik moeten leren, maar toen ik dat eenmaal onder de knie kreeg, ging ik los. :-D

Het heeft geen zin om me te bekommeren over wat ik allemaal niet kan, hou me liever bezig met wat ik allemaal wel kan, daar kan ik per slot van rekening iets mee.

Hou er maar mee op om jezelf naar beneden te halen, daar is niemand mee gediend en jij al helemaal niet.
Hou van jezelf, accepteer jezelf en wees je eigen allerbeste vriendin. Geniet van alles dat je gegeven is, ook al is het de luxe van luierend genieten. Kijk niet naar de wereld, want achter ieder raam een drama, echt, niemand heeft het helemaal voor elkaar, er is overal wel wat.

Gun jezelf het allerbeste en dan gebeurt het ook. Beknibbel niet op jezelf, op geen enkel niveau en dan komt het wel goed met je. :)
Hier wil ik me ook bij aansluiten.
Van de buitenwereld word ik ook niet altijd vrolijk en je staat altijd wel bloot aan negatieve invloeden.
Maar ik probeer vooral mijn eigen koers te volgen en eigenwaarde uit mezelf te halen.
Heb mezelf lange tijd ook behoorlijk naar beneden gehaald en nog steeds worstel ik nog wel met een negatief zelfbeeld.
Ik probeer hier echter hard aan te werken en ook niet te vergeten om voldoende zelfreflectie te hebben.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven