Minnaar deel 14

06-03-2011 20:18 3023 berichten
Alle reacties Link kopieren
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.



Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Alle reacties Link kopieren
quote:m1973nbr schreef op 27 oktober 2011 @ 10:23:

heerlijk toch iemand voor de lusten en niet de lasten! we leven maar eén keer! x

Absoluut!

Maar het is niet altijd makkelijk of gaat vanzelf wel goed. Dus er komen wel eens wat "lasten" bij. Maar het weegt niet op tegen alle plezier hoor!
Alle reacties Link kopieren
Zaritee, ik herken wat je schrijft over ´een kijkje nemen in zijn leven´. Ik heb dat ook bij mijn minnaar (ben bevriend met zijn vrouw foutfout). Het geeft iets heel vertrouwds omdat je veel van elkaar weet en het is lastig tegelijk (hetkanniet,hetmagniet,hethoortniet).



In die open brief aan een minnares (op het andere topic) herken ik mezelf dan weer niet.



Stewardess, ik zou ook nooit de traditionele minnaressenrol willen hebben. Heb zelf een relatie en ben er absoluut niet op uit om hem ´af te pakken´ van zijn vrouw (dat stoort me ook een beetje aan het topic mbt de brief aan de minnares. Er wordt vaak vanuit gegaan alsof iedere minnares er op uit is om je man af te pakken). Ik weet dat de spanning van een affaire niet vergelijkbaar is met de dagelijkse beslommeringen die je hebt in een vaste relatie namelijk. Dan zou de spanning er w.s. al snel vanaf zijn.



Fame, haha... jij schrijft het (Opsporing Gezocht), ik heb er vaak aan gedacht. Als ik bij hem blijf slapen (en dan snel weg voordat het weer licht wordt ´s ochtends) denk ik ook wel eens... ojee, ze zal toch niet opeens onverwachts thuiskomen? Dan zie ik de bijlen en messen al in mijn rug staan.... oeiii



Dekater, nee inderdaad... het gaat niet zomaar makkelijk en vanzelf goed. Het is soms best hard werken om alles in het reine te laten verlopen met jezelf en minnaar (tenminste, heb ik wel).



Minnaar en ik hadden een tijdje geleden besloten om ermee te stoppen. Dat was eigenlijk wel goed zo, want t werd een beetje ingewikkeld (schuldgevoel naar zijn vrouw toe, etc). We hebben 3 weken geleden toch weer een hele leuke avond samen gehad (mmmmm ). Wij kennen elkaar ook best wel goed, weten veel over elkaars leven, hebben ook open gesprekken, durf me kwetsbaar op te stellen bij hem. Ik zou geen minnaar willen met wie ik dat allemaal niet deelde. Ik hou van hem om wie hij is (en hij ook van mij). Al is het niet okay wat we doen, het voegt wel iets toe aan mijn relatie met nr1 (die relatie is trouwens gewoon echt prima).



Hoe lang gaan jullie met je minnaar om? Ik 2 jaar.

x
Alle reacties Link kopieren
Hallo soortgelijken,



Ik heb me (stom genoeg) in een andere discussie hier op het forum gemeld.

(open brief aan een minnares).



Ben er zowaar bijna afgelacht.



Ik wilde alleen duidelijk maken dat een minnares er niet op uit is om huwelijken kapot te maken..

Men begrijpt niet dat het heerlijk is..die aandacht...etc.



Naast mijn huwelijk heb ik net als sommigen hier ook geen zin/tijd in een relatie ernaast.

In elk geval..spoor ik niet en moet ik aan het gas...volgens sommigen..



Zijn wij nu werkelijk zo in en in slecht...?
Alle reacties Link kopieren
Hey, je hebt het gevonden en je leeft nog (ja, je werd daar afgeslacht ... ik zag het al).



Zijn wij echt zo slecht? Als je de reacties op het andere topic moet geloven dan wel.

Tja... en over mezelf: ik denk dat ik slechte daden bega, maar geen in en in slecht mens ben hoor. Het werkt verslavend en ik kan er niet altijd weerstand tegen bieden en wil dat ook niet.



Hoe is jouw situatie verder?
Alle reacties Link kopieren
secret 69 bedankt voor de uitnodiging..
Alle reacties Link kopieren
Geen dank hoor. Het is gewoon een verschrikkelijk groot taboe. Ik schrijf op dit topic zelf onder een andere naam dan ik normaal gesproken doe op het forum (anders word ik ook afgeslacht en daar heb ik geen zin in )
Alle reacties Link kopieren
Mijn situatie,



Getrouwd. ( ken mijn man al vanaf mijn 16e) 2 kinderen en sinds ongeveer 2 jaar een minnaar.

Kende hem al bij ons uit het dorp.



Het gaat met ups en downs..geweldige tijden en minder geweldig.

Met name hij heeft veel schuldgevoelens t.o van thuis..hij is ook getrouwd en kids.

Ik heb er minder last van..ik kan het beter handelen.



We hebben al zo vaak geprobeerd te stoppen..maar het is echt verslavend..het geeft je zo'n ontzettende egoboost.



Ik heb geen slecht huwelijk..maar het is gewoontjes..huisje boompje beestje.



Ikzelf had gedacht nooit in deze situatie te komen..echt nooit...

en jij??
Secret, ik herken me ook niet in de minnares in die brief. Ik wil geen relatie opbreken, wil ook geen relatie met hem. Maar ik denk dat dat voor de partner van een minnaar niet echt uit maakt. Want die vind vast dat wij in en in slecht zijn.



Las elders op het forum ook nog iets over bij wie de verantwoordelijkheid ligt. Ik ben verantwoordelijk voor mijn (open) relatie maar ik doe het wel met een gebonden man. Is zijn relatie dan zijn verantwoordelijkheid? Ben ik niet net zo schuldig? Bij tijd en wijle vind ik dit erg lastige materie..
Alle reacties Link kopieren
ik denk dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen daden..ook die gebonden vrouw of man.



we hebben allemaal keuzes...maar kunnen we de verleiding weerstaan?
Alle reacties Link kopieren
Silvia... ik gaf altijd heel erg af op vreemdgangers, ik vond het het laagste van het laagste van het laagste. Zo zie je maar... ´zeg nooit nooit´

En, vind jij jezelf slecht? Of kun je er wel mee omgaan voor je gevoel?



Ik heb 12 jaar een relatie, heb een onwijs leuke vent (seks is ook echt gewoon nog bevredigend enzo), heb echt een leuke relatie. Maar ja... ik miste de spanning en ontmoette iemand hier uit de buurt. We keken in elkaars ogen en zonder iets te zeggen was er alleen maar aantrekkingskracht en hij is nu mijn minnaar (lucky me) en gewoon ook echt een heel waardevol en fijn persoon om in mijn leven te hebben.



Zaritee, je hebt gelijk: een partner van de minnaar zal dat echt niet uitmaken.

Ik vind het zijn verantwoordelijkheid, maar begrijp dat het heel lastig is en het lastige vragen zijn die je jezelf toch stelt.
Alle reacties Link kopieren
Oja, minnaar is ook gebonden en heeft kinderen (wat dat betreft een gelijkwaardige situatie, dat vind ik wel ´prettig´). We hebben allebei geen open-relatie dus topsecret.
Alle reacties Link kopieren
Nee, ik vind mezelf niet slecht..



Het is iets bijzonders wat ik en mijn minnaar hebben..dat vinden we allebei..en we zullen dit altijd blijven koesteren.



Mijn minnaar heeft vanaf het begin gezegd dat hij altijd bij zijn vrouw zou blijven.

Voor mij heeft hij gevoelens en we hebben geweldige sex..maar meer moet ik niet van hem verwachten. en dat is wel eens lastig...Hij wil geen verplichtingen..terwijl ik dit af en toe weleens anders zie



We hebben geweldige open gesprekken..soms wat met iets meer diepgang..maar meestal over onze date's.



Ik vertrouw hem en hij mij..we zijn altijd eerlijk naar elkaar toe.

Maar mijn gezin ervoor opgeven..nee...maar ik speel wel met vuur....dat realiseer ik mij wel
Alle reacties Link kopieren
heb jij ook kids?
Alle reacties Link kopieren
Zou je dan eigenlijk meer met hem willen? Of bedoel je dat je hem vaker zou willen zien? (begrijp niet zo goed wat je bedoelt met dat hij geen verplichtingen wil en jij dat soms anders ziet).



Ik heb geen kids. Ik merk wel dat hij nu weer veel in mijn hoofd zit. Ik kreeg ook een heel lief sms-je, dus dat speelt ook mee. Wij hebben niet dagelijks contact. Soms gewoon ook 3 weken niet... vind ik wel zo rustig.

Soms denk ik tijdens seks met mijn man wel eens aan hem. Dan komt hij opeens voorbij in mijn hoofd (ik schaam me er bijna voor om te schrijven ). Dat vind ik wel vervelend hoor... grrr.



Ik heb me wel heel schuldig gevoeld, maar gek genoeg heb ik daar de laatste tijd bijna geen last van.
Alle reacties Link kopieren
Silvia, ik zou daar niet meer reageren hoor (andere topic)... dan stopt het vanzelf wel
Alle reacties Link kopieren
Ja..ik zou hem wel vaker willen zien..ik zie hem niet zo vaak..

af en toe 1 keer in de 1 a 2 maanden.



We mailen wel 3 a 4 keer per week...Voor mij is dat logisch gevolg..maar voor hem hoeft het mailen niet perse..en dat is iets wat ik niet begrijp...



Ik denk ook soms aan hem tijdens de sex van mijn man. Het is zoveel anders met hem..de sex...

en ja..dat vind ik ook vervelend.

Hij zit constant in mijn hoofd.
Alle reacties Link kopieren
Pfff... ben ik toch niet helemaal gek wat het denken onder de seks betreft ;)



Dan leef je echt van ontmoeting naar ontmoeting voor je gevoel zeker? Dan duurt de tussentijd wel erg lang.

Lijkt me lastig als de behoefte om elkaar te zien/iets van elkaar te horen voor allebei anders ligt eigenlijk.



Wij zien elkaar heel wisselend, ik denk gemiddeld 1x per maand.

Het moet ook niet te veel en te groots worden vind ik zelf. Dan wordt het zo alles overheersend. Tussendoor hebben we nauwelijks contact. Soms komen we elkaar tegen, soms een sms en soms ook gewoon even rust.

Ik krijg hem ook niet uit mijn hoofd. Hij zegt zelf dat ik zijn verslaving ben (hoe leuk om te horen haha!).
Alle reacties Link kopieren
tja..ik ben verslaafd aan hem. en ik denk inderdaad ook verliefd.

Maar ik weet dat we in het "echte" leven niet bij elkaar zouden passen. We zijn beide dominant..en dat klikt niet..(wel met de sex hoor..hahaha)



Daarbij wil ik al die ellende niet..moet er niet aan denken. Er zijn tenslotte ook nog kids..en die komen op de eerste plaats.



We hebben al zovaak geprobeerd er een punt achter te zetten..en het kwam meestal van zijn kant omdat ie met zijn schuldgevoel zat/zit.

en altijd ben ik degene die weer contact met hem zoekt.

Heb zelf mijn mailadres al eens opgeheven..zodat we niet meer kunnen mailen. smsen doen we niet...

Ik maak gewoon na een aantal dagen weer een ander adres aan om maar contact te blijven houden...



Die keren dat het "uit" was..waren ondragelijk..tranen met tuiten heb ik gehuild..belachelijk gewoon...echt..maar ik kan er nix aan doen



Telkens denk ik ik kap er mee..het wordt te ingewikkeld.

En ook omdat de behoeftes voor ons allebei anders ligt..

Hij wil niet te veel inderdaad omdat het dan te groot wordt..en dat begrijp ik ook wel..het zou ook niet verstandig zijn..



Hij heeft me ook al regelmatig laten zitten..date's cancelen omdat hij niet met zijn schuldgevoel om kon/kan gaan.

Als we "spontaan" iets afspreken zonder het dagen/weken van te voren te plannen gaat het beter..dan kan hij er niet te lang over nadenken snap je?



Ik heb dat niet zo..dat schuldgevoel..en daar maak ik me ook wel een beetje zorgen over..
Alle reacties Link kopieren
ik ben teveel met hem bezig..en dat vind hij ook..dat zal hem wel benauwen..
Silvia, ben je niet bang dat je zo steeds verder 'afglijdt'? Jullie hebben het al een keer stop gezet, hij laat je wel eens zitten omdat je te dichtbij komt. Jij hebt daar huilbuien om (merkt je man daar niks van?) Klinkt nu al vreselijk vind ik.. Hoe ver ga je tot de balans dooslaat naar 'dit is het niet meer waard'?



Secret, ik ken mijn sv nu een jaar of 6, minnaar iets minder lang.
Alle reacties Link kopieren
Ja, dat dacht ik ook Silvia (wat Zaritee schrijft).

Het moet wel leuk blijven toch? Anders merkt je gezin er toch ook iets van, of je moet wel heel goed toneelspelen.

Voor mij is het belangrijk dat mijn ´affaire´ (wat klinkt dat zwaar, zo voelt het helemaal niet... is allemaal gewoon vrijblijvend zonder verwachtingen) in balans is. Het is bij ons wel eens te groots geworden (2x zelfs) voor ons gevoel. Toen zijn we er dus mee gestopt, maar inmiddels zijn we toch ook weer steeds teruggevallen in elkaar weer wel zien.



Ik vind de seks niet eens echt erg. Seks is maar seks. Ik zou het van mijn man ook begrijpen als hij dat wel eens met een ander zou willen doen. Zou dat denk ik ook niet als bedreiging zien (weet natuurlijk njet hoe het voelt als hij het echt zou doen, maar weet wel dat een mens nou eenmaal niet monogaam is).

Ik vind de intimiteit en de ontstane (geheime) vriendschap die ik met minnaar heb erger verraad. Onze partners weten wel dat wij op elkaar gesteld zijn, maar hebben geen idee van wat wij elkaar toevertrouwen en hoe blij wij elkaar maken als we samen zijn.
Alle reacties Link kopieren
Als het goed is kan ik me binnenkort weer bij jullie aansluiten.

Deze keer over mezelf dan en niet over mijn (ex) man met zijn vriendin (die hij met toestemming had, dit even voor de "nieuwe" posters onder jullie)



Onze kennismaking vandaag kon helaas niet doorgaan maar we hebben hem nu verschoven naar maandag. Dan heb ik ook meer tijd dus dat komt ergens wel goed uit.

Even wat achtergronden voor de duidelijkheid.

Ik (40) ben sinds anderhalf jaar gescheiden (na een, van mijn kant monogame relatie van 23 jaar) met 2 kids

Hij (30) woont samen met vriendin. Geen kinderen



WF man leren kennen via een leuke spannende chat bij wordfeud. Van een paar grapjes over geplaatste woorden naar ronduit geile sexpraatjes. Van leuk flirten naar een daadwerkelijke date (die dus nog moet komen maar waar ik alle vertrouwen in heb)

De eventuele mogelijkheden zijn ook al besproken. Veel dates zullen overdag moeten zijn maar er is zeker ook een mogelijkheid om eens de nacht samen door te brengen.



Kortom het ziet er naar uit dat ik de ideale SV gevonden heb.
Alle reacties Link kopieren
Hoi dames,



Zo hebben wij dat inderdaad ook. Soms wordt het te groots..en dan kan vooral mijn lover het niet meer handelen.



Tis al meerdere keren "over" geweest..en altijd weer goed gekomen, met de nodige verdriet..van beidde kanten.

Dat is denk ik ook de reden dat ik contact met hem probeer te houden omdat ik weet dat ie toch weer terug komt.



Het gaat nu eigelijk wel goed.

We weten nu wat we van elkaar verwachten...en dat we er niet op uit zijn om samen een toekomst op te bouwen.





Ik heb soms gewoon last van het "goedkope" gevoel..als je snapt wat ik bedoel? als ik daarnaast geen contact met hem zou hebben. Maar ik denk dat mannen dat anders zien.



Hij komt maandag weer van vakantie en ik vind het raar dan nix van hem te horen..terwijl hij zoiets heeft..kan morgen/overmorgen ook wel...

Wat dat betreft leg ik de lat wat hoger.



Maar voor de rest gaat mijn leven gewoon door hoor..tis niet zo dat ik van date tot date leef..daar kan ik niet op bouwen...

We hebben het gewoon ontzettend gezellig samen..voor al ook tijdens de chat ..mail...

Verder hebben wij ongeveer 1 keer in de maand een date van 1 uur...Veel te kort natuurlijk... ;)
Alle reacties Link kopieren
p,s miss een stomme vraag..wat betekend sv?
Silvia, sv = seksvriendje.



Waarom is het goedkoop als je allebei geniet van de seks met elkaar hebt?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven