Relaties
alle pijlers
37jarige man, advies gevraagd
zaterdag 12 november 2011 om 18:51
zaterdag 12 november 2011 om 19:04
zaterdag 12 november 2011 om 19:21
Ik denk dat het alleen maar wat seksueel gefriemel en gezoen is op die leeftijd, maar dat serieuzere dingen op jongvolwassen leeftijd komen.
Op zijn 22e ontmaagd worden vind ik echt niet laat. Op zijn 42e ontmaagd worden (zoals in mijn geval) zal in de ogen van anderen merkwaardig zijn.
Waarschijnlijk zit Dragonheart in hetzelfde schuitje las Justme_37. Hij is bang niet geloofd te worden, als hij ziet hoe de dames hier op Justme_37 gereageerd hebben.
Op zijn 22e ontmaagd worden vind ik echt niet laat. Op zijn 42e ontmaagd worden (zoals in mijn geval) zal in de ogen van anderen merkwaardig zijn.
Waarschijnlijk zit Dragonheart in hetzelfde schuitje las Justme_37. Hij is bang niet geloofd te worden, als hij ziet hoe de dames hier op Justme_37 gereageerd hebben.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 12 november 2011 om 20:28
quote:sexysexual schreef op 12 november 2011 @ 18:51:
Ik kon het niet laten om dit ook even hier te vermelden, vind het een geniaal en wilde het even delen met de mensen die ik het meest spreek hierzo. Ik heb hem ook in de rubriek Overigen gepost.
Ik wilde deze goede actie! echt even met jullie delen!Stoer hè!
Ik kon het niet laten om dit ook even hier te vermelden, vind het een geniaal en wilde het even delen met de mensen die ik het meest spreek hierzo. Ik heb hem ook in de rubriek Overigen gepost.
Ik wilde deze goede actie! echt even met jullie delen!Stoer hè!
zondag 13 november 2011 om 22:21
Het is bij mij vooral de vraag of ik het zelf nog wel wil. Je moet je voorstellen dat als je 16 jaar op jezelf woont dat je het zo gewend bent en eigenlijk niet anders meer wilt.
Toen ik in de 20 was kon ik nog wel eens dagen depressief zijn vooral tijdens de kerst of valentijn. Ook kon ik me ergeren aan de stelletjes die overal liepen, of love songs op de radio, liefdesscènes in films, jaloers op vrienden bij wie het vanzelf leek te gaan, altijd 's avonds alleen thuiskomen, negativiteit op het werk, niks om naar vooruit te kijken. Dat soort dingen daar had ik het moeilijk mee.
Daarom ben ik de hondensport ingegaan en zo had ik voldoende afleiding om er niet aan te denken tot op het punt dat ik geïnstitutionaliseerd was met de situatie. En zo begon ik steeds gelukkiger te worden eind 20. En dus is het gevoel weggedrukt en de emoties komen niet meer naar boven drijven daarom vraag ik me af of ik het nog wel wil. Het was toch een gesloten hoofdstuk.
Heel af en toe zijn er nog wel eens dagen dat ik me weer een beetje emotioneel voel maar over het algemeen ben ik erover heen gegroeid en wat over blijft is een wereld waarin je geheel alleen bent daar had ik het zoals gezegd moeilijk mee, totdat je er aan gewend raakt en dan wordt het normaal en voelt het niet meer als lijden.
Toen ik in de 20 was kon ik nog wel eens dagen depressief zijn vooral tijdens de kerst of valentijn. Ook kon ik me ergeren aan de stelletjes die overal liepen, of love songs op de radio, liefdesscènes in films, jaloers op vrienden bij wie het vanzelf leek te gaan, altijd 's avonds alleen thuiskomen, negativiteit op het werk, niks om naar vooruit te kijken. Dat soort dingen daar had ik het moeilijk mee.
Daarom ben ik de hondensport ingegaan en zo had ik voldoende afleiding om er niet aan te denken tot op het punt dat ik geïnstitutionaliseerd was met de situatie. En zo begon ik steeds gelukkiger te worden eind 20. En dus is het gevoel weggedrukt en de emoties komen niet meer naar boven drijven daarom vraag ik me af of ik het nog wel wil. Het was toch een gesloten hoofdstuk.
Heel af en toe zijn er nog wel eens dagen dat ik me weer een beetje emotioneel voel maar over het algemeen ben ik erover heen gegroeid en wat over blijft is een wereld waarin je geheel alleen bent daar had ik het zoals gezegd moeilijk mee, totdat je er aan gewend raakt en dan wordt het normaal en voelt het niet meer als lijden.
maandag 14 november 2011 om 18:48
maandag 14 november 2011 om 18:52
@justme37 Kan je andere emoties wel voelen? zijn er wel dingen waar je echt van kan genieten? Kun je boos zijn? Blij zijn ? Verdrietig zijn? als het gaat om andere dingen bijv werk, hondensport, familie etc
Wellicht moet je het anders toch eens met je huisarts bespreken. Die negativiteit, gelatenheid, geen emoties kunnen voelen, het ontwijkende gedrag wijzen heel sterk in de richting van een dystieme stoornis. Een lichte vorm van depressie die jaren aan kan houden. Dit kan makkelijk behandeld worden, je hoeft er niet mee rond te blijven lopen!
Ik zeg niet dat je dit hebt, maar niet geschoten is altijd mis een bezoek aan je huisarts lijkt me een kleine moeite.
Wellicht moet je het anders toch eens met je huisarts bespreken. Die negativiteit, gelatenheid, geen emoties kunnen voelen, het ontwijkende gedrag wijzen heel sterk in de richting van een dystieme stoornis. Een lichte vorm van depressie die jaren aan kan houden. Dit kan makkelijk behandeld worden, je hoeft er niet mee rond te blijven lopen!
Ik zeg niet dat je dit hebt, maar niet geschoten is altijd mis een bezoek aan je huisarts lijkt me een kleine moeite.
maandag 14 november 2011 om 19:32
quote:justme_37 schreef op 14 november 2011 @ 18:24:
Wat ik eigenlijk gewoon het liefst wil is dat ik weer emoties kan voelen. Ik heb nu geen negatieve of positieve emoties meer. Ik weet alleen niet op welke manier ik dit terug kan krijgen.
Ik wil je een naam geven van een boek. Als je die gelezen hebt en spreekt die je aan, kunt je meerdere boeken van dezelfde schrijfer gaan lezen (kom je vanzelf achter dat die allemaal dezelfde inhoud hebben).
Ik koop zelf geen boeken; ik leen ze uit van de bibliotheek.
De vraag is alleen, wil je het boek wel lezen?
Wat ik eigenlijk gewoon het liefst wil is dat ik weer emoties kan voelen. Ik heb nu geen negatieve of positieve emoties meer. Ik weet alleen niet op welke manier ik dit terug kan krijgen.
Ik wil je een naam geven van een boek. Als je die gelezen hebt en spreekt die je aan, kunt je meerdere boeken van dezelfde schrijfer gaan lezen (kom je vanzelf achter dat die allemaal dezelfde inhoud hebben).
Ik koop zelf geen boeken; ik leen ze uit van de bibliotheek.
De vraag is alleen, wil je het boek wel lezen?
maandag 14 november 2011 om 22:37
quote:justme_37 schreef op 14 november 2011 @ 18:24:
Wat ik eigenlijk gewoon het liefst wil is dat ik weer emoties kan voelen. Ik heb nu geen negatieve of positieve emoties meer. Ik weet alleen niet op welke manier ik dit terug kan krijgen.
Klinkt als depressief of iets anders. Laat je doorverwijzen naar een psycholoog. En doe er iets aan. Doe alles wat in je vermogen ligt.
Jij bent zelf verantwoordelijk voor je eigen levensgeluk. Niemand anders!!!
Wat ik eigenlijk gewoon het liefst wil is dat ik weer emoties kan voelen. Ik heb nu geen negatieve of positieve emoties meer. Ik weet alleen niet op welke manier ik dit terug kan krijgen.
Klinkt als depressief of iets anders. Laat je doorverwijzen naar een psycholoog. En doe er iets aan. Doe alles wat in je vermogen ligt.
Jij bent zelf verantwoordelijk voor je eigen levensgeluk. Niemand anders!!!
maandag 14 november 2011 om 23:19
ja alle emoties, ik zou me graag weer klote willen voelen maar dat lukt niet meer. Ik vermoed dat mijn ziel versteend is ofzo, ik weet niet precies. Maar ik denk dat ik begrijp wat ermee bedoeld wordt.
@ Hans
Wat voor dingen gebeuren er dan in bejaardentehuizen?
@ Leukemeid2
Wat voor boek? Ik lees wel vaak materiaal gerelateerd aan mijn werk.
@ Xalliesuper
Hoi, ik ben gelukkg hoor, echt.
@ Hans
Wat voor dingen gebeuren er dan in bejaardentehuizen?
@ Leukemeid2
Wat voor boek? Ik lees wel vaak materiaal gerelateerd aan mijn werk.
@ Xalliesuper
Hoi, ik ben gelukkg hoor, echt.
vrijdag 18 november 2011 om 20:30
Vandaag is wel een beetje zo'n dag dat ik het even moeilijk heb.
Een dag vol ellende en negativiteit op het werk. Dan baal ik wel eens dat ik er alleen voor sta. Aan de andere kant ben ik wel heel zelfstandig en ik ben trots op mezelf dat ondanks dat er geen liefde voor mij is ik toch altijd gewoon door ga. Meestal voel ik me zo 1 keer per maand dus het is wel te doen.
@Leukemeid2
Ik leen het boek wel en ga het lezen tijdens mijn reis naar Roemenië.
Een dag vol ellende en negativiteit op het werk. Dan baal ik wel eens dat ik er alleen voor sta. Aan de andere kant ben ik wel heel zelfstandig en ik ben trots op mezelf dat ondanks dat er geen liefde voor mij is ik toch altijd gewoon door ga. Meestal voel ik me zo 1 keer per maand dus het is wel te doen.
@Leukemeid2
Ik leen het boek wel en ga het lezen tijdens mijn reis naar Roemenië.
vrijdag 2 december 2011 om 20:18
Nee nog niet, over een weekje ga ik het lezen.
Oh en ik wil geen relatie meer hoor, het verlangen is er niet meer. Ik blijf alleen vaak in het verleden hangen omdat ik het vroeger wel heel graag wilde en een toekomst met iemand opbouwen. Ik voel me vaak een loser dat het me nooit gelukt is iemand te vinden terwijl het voor iedereen om mij heen vanzelf leek te gaan. Juist toen ik nog jong was wilde ik graag van iemand houden maar het leek wel alsof ik alleen maar werd tegengewerkt en dat ik mijn innerlijk nooit kon tonen.
Nu is het slechts een herinnering en voel ik me niet meer eenzaam maar als ik weer terug denk aan het verleden dan komt dat gevoel weer terug. Het beheerst een klein beetje mijn leven dat het me nooit is gelukt iemand te vinden in mijn jeugd en wat me uiteindelijk heeft gevormd tot wat ik nu ben... iemand zonder zelfvertrouwen en die nergens over mee kan praten behalve dan zakelijke dingen.
Ik vind het moeilijk om positief te blijven en ik zit helemaal vast in mijn eigen wereldje. Ik weet niet zo goed hoe ik hier uit kan komen.
Oh en ik wil geen relatie meer hoor, het verlangen is er niet meer. Ik blijf alleen vaak in het verleden hangen omdat ik het vroeger wel heel graag wilde en een toekomst met iemand opbouwen. Ik voel me vaak een loser dat het me nooit gelukt is iemand te vinden terwijl het voor iedereen om mij heen vanzelf leek te gaan. Juist toen ik nog jong was wilde ik graag van iemand houden maar het leek wel alsof ik alleen maar werd tegengewerkt en dat ik mijn innerlijk nooit kon tonen.
Nu is het slechts een herinnering en voel ik me niet meer eenzaam maar als ik weer terug denk aan het verleden dan komt dat gevoel weer terug. Het beheerst een klein beetje mijn leven dat het me nooit is gelukt iemand te vinden in mijn jeugd en wat me uiteindelijk heeft gevormd tot wat ik nu ben... iemand zonder zelfvertrouwen en die nergens over mee kan praten behalve dan zakelijke dingen.
Ik vind het moeilijk om positief te blijven en ik zit helemaal vast in mijn eigen wereldje. Ik weet niet zo goed hoe ik hier uit kan komen.
vrijdag 2 december 2011 om 21:32
Als je het al echt zover hebt losgelaten als doorschemert uit je laatste posting, dan is dat al wel een mooi begin. Je moet nl. ten eerste gewoon zelf leven en dingen doen, zonder altijd 'op zoek' te zijn. Dat komt desperate over, maar daar heb jij zo te lezen geen last van. Eerder het tegenovergestelde.
Ga dingen doen die je leuk vind, liefst dingen waarbij je andere mensen en dan met name vrouwen ontmoet. Wie weet klikt er dan vanzelf een keer iets met iemand. En dan wel dingen waarbij je jezelf kunt laten zien op een voor jou prettige manier. Dus waarbij je jezelf kunt zijn en enthousiast bent over hetgeen waar je mee bezig bent.
Dat is nog best lastig, want ik kan je hier wel dit advies geven, maar zelf opvolgen ho maar, ik zit hier nu tenslotte ook in mijn eentje achter de computer
Ga dingen doen die je leuk vind, liefst dingen waarbij je andere mensen en dan met name vrouwen ontmoet. Wie weet klikt er dan vanzelf een keer iets met iemand. En dan wel dingen waarbij je jezelf kunt laten zien op een voor jou prettige manier. Dus waarbij je jezelf kunt zijn en enthousiast bent over hetgeen waar je mee bezig bent.
Dat is nog best lastig, want ik kan je hier wel dit advies geven, maar zelf opvolgen ho maar, ik zit hier nu tenslotte ook in mijn eentje achter de computer
vrijdag 2 december 2011 om 22:44
Ach de maatschappij doet het lijken alsof het normaal is dat iedereen een partner heeft, terwijl de groep alleenstaande steeds groter wordt.
Ik zou met niet te veel actief bezighouden met het wel/niet alleen zijn, maar haal eerder kracht en positiviteit uit je carriere en wat je allemaal wel niet bereikt hebt.
Het gras is altijd groener bij de buren maar je zult merken dat als je wel een relatie hebt dat dat ook niet altijd zo;n vooruitgang is..
Ik zou met niet te veel actief bezighouden met het wel/niet alleen zijn, maar haal eerder kracht en positiviteit uit je carriere en wat je allemaal wel niet bereikt hebt.
Het gras is altijd groener bij de buren maar je zult merken dat als je wel een relatie hebt dat dat ook niet altijd zo;n vooruitgang is..
woensdag 7 december 2011 om 20:33
Ja ik denk dat ik blij moet zijn dat ik niet de enige ben die ondanks lichamelijk gezond is niet in staat is om een partner te vinden. Ik leef een eenzaam leven, een leven waar ik tevreden over ben. Het past bij mij.
Vanaf mijn zeventiende wist ik het al, ik zal altijd alleen blijven en dat vond ik afschuwelijk toendertijd, nu besef ik dat ik eigenlijk niet zoveel mis en dat het zo beter is.
Het is zo gelopen en ik kan het verleden niet terugdraaien.
Vanaf mijn zeventiende wist ik het al, ik zal altijd alleen blijven en dat vond ik afschuwelijk toendertijd, nu besef ik dat ik eigenlijk niet zoveel mis en dat het zo beter is.
Het is zo gelopen en ik kan het verleden niet terugdraaien.
woensdag 25 januari 2012 om 11:35
Beste justme_37
misschien moet je maar es het boek 'The secret' lezen.
Aanrader!
Ik denk dat jij een relatie niet wil willen, omdat je bang bent, maar kom, dat is dan weer mijn idee, omdat ik zelf een beetje zo ben. Het probleem is, denk ik, dat alles een beetje een gewoonte is geworden, bv. je levensstijl en gewoontes zijn moeilijk om los te laten. Als je nu es zou kunnen je eigen levensboek schrijven, wat zou jij dan willen dat er gebeurt? Wat is, denk je, voor jou een droom, maar (nu nog) ongrijpbaar?
misschien moet je maar es het boek 'The secret' lezen.
Aanrader!
Ik denk dat jij een relatie niet wil willen, omdat je bang bent, maar kom, dat is dan weer mijn idee, omdat ik zelf een beetje zo ben. Het probleem is, denk ik, dat alles een beetje een gewoonte is geworden, bv. je levensstijl en gewoontes zijn moeilijk om los te laten. Als je nu es zou kunnen je eigen levensboek schrijven, wat zou jij dan willen dat er gebeurt? Wat is, denk je, voor jou een droom, maar (nu nog) ongrijpbaar?
