Geld & Recht
alle pijlers
Wie merkt er al iets van de crisis?
vrijdag 18 november 2011 om 20:02
Nav een topic op actueel vroeg ik me dit af. De een klaagt over een slechte economie en houdt de hand op de knip, de ander geeft het nog goed uit.
Welke gevolgen merk jij van de crisis? Ben je je baan kwijtgeraakt, iemand in je omgeving? Of is er voor jou niets veranderd en leef je zoals je altijd al hebt gedaan? Ben je bang voor wat komen gaat of niet? Denk je dat het allemaal zal loslopen?
Ik zelf merk gelukkig nog niets van de crisis.
Ook in mijn omgeving is er niemand die zonder
werk zit, zowel vrienden als familie of kennissen.
Ergens maak ik me ook niet echt druk om de crisis. Ik heb het idee dat het aan mij voorbij gaat. Is dit naïef om te denken en zijn er meer met die insteek?
Welke gevolgen merk jij van de crisis? Ben je je baan kwijtgeraakt, iemand in je omgeving? Of is er voor jou niets veranderd en leef je zoals je altijd al hebt gedaan? Ben je bang voor wat komen gaat of niet? Denk je dat het allemaal zal loslopen?
Ik zelf merk gelukkig nog niets van de crisis.
Ook in mijn omgeving is er niemand die zonder
werk zit, zowel vrienden als familie of kennissen.
Ergens maak ik me ook niet echt druk om de crisis. Ik heb het idee dat het aan mij voorbij gaat. Is dit naïef om te denken en zijn er meer met die insteek?
vrijdag 18 november 2011 om 21:58
Mijn man en ik zijn een paar jaar geleden beiden onze baan kwijt geraakt (andere organisaties, we werkten er beiden wel heel lang (resp. 16 en 21 jaar). Na 6 tijdelijke fulltime banen (in 3 jaar tijd) met veel reistijd, jonge kinderen en zieke hulpbehoevende ouders heb ik een zware burn-out gehad en was ik niet in staat om te werken via een uitzendbureau. Aangezien ik geen vaste baan had kon ik ook niet reïntegreren.
Inmiddels solliciteer ik me weer suf (ivm gezondheid en jonge kinderen wel naar een parttime baan) zonder resultaat (zit nu ruim 3 jaar zonder betaalde baan).
Dat merk ik dus van de crisus, er zijn weinig vacatures en enorm veel kandidaten. Als je 45+ bent wordt het heel moeilijk.
Mijn man had na 1,5 jaar weer een baan met 2 uur reistijd enkele reis, werd gevraagd voor een baan in de buurt (direct vast contract) en 2 jaar later op straat gezet (gevolg van aanbestedingen, had niets met functioneren te maken). Na een half jaar weer een baan, financieel er fors op achteruit en nu een tijdelijk contract.
Ik maak me grote zorgen over de toekomst ben heel erg bang voor wat er komen gaat (slaap er slecht van). We hebben 2 kinderen op de lagere school, een eigen huis, een vrij lage hypotheek en (hadden) veel spaargeld (inmiddels wel flink ingeteerd). We hebben nooit zo luxe geleefd, daardoor een flinke buffer, maar als hij weer zonder werk komt te zitten wordt het wel een probleem.
Doe wel vrijwilligerswerk in mijn vakgebied om bij te blijven en verdien nog wat bij met kranten/post bezorgen, strijkwerk, maar dat is geen baan. Wordt er moedeloos van dat ik steeds weer afgewezen wordt.
Inmiddels solliciteer ik me weer suf (ivm gezondheid en jonge kinderen wel naar een parttime baan) zonder resultaat (zit nu ruim 3 jaar zonder betaalde baan).
Dat merk ik dus van de crisus, er zijn weinig vacatures en enorm veel kandidaten. Als je 45+ bent wordt het heel moeilijk.
Mijn man had na 1,5 jaar weer een baan met 2 uur reistijd enkele reis, werd gevraagd voor een baan in de buurt (direct vast contract) en 2 jaar later op straat gezet (gevolg van aanbestedingen, had niets met functioneren te maken). Na een half jaar weer een baan, financieel er fors op achteruit en nu een tijdelijk contract.
Ik maak me grote zorgen over de toekomst ben heel erg bang voor wat er komen gaat (slaap er slecht van). We hebben 2 kinderen op de lagere school, een eigen huis, een vrij lage hypotheek en (hadden) veel spaargeld (inmiddels wel flink ingeteerd). We hebben nooit zo luxe geleefd, daardoor een flinke buffer, maar als hij weer zonder werk komt te zitten wordt het wel een probleem.
Doe wel vrijwilligerswerk in mijn vakgebied om bij te blijven en verdien nog wat bij met kranten/post bezorgen, strijkwerk, maar dat is geen baan. Wordt er moedeloos van dat ik steeds weer afgewezen wordt.
vrijdag 18 november 2011 om 21:59
Ik merk er op het werk (Sociale Zaken) wel veel van. Gelukkig niet wat betreft mijn eigen baan - behalve dan dat het steeds drukker wordt - maar wel de re-integratie budgetten die gehalveerd worden (participatiebudget), de minimaregelingen die geschrapt of verlaagd worden, de verscherping van de bijzondere bijstand, de gestage stroom aan nieuwe clienten die groter wordt, de invoering van de aanscherpingen WWB en intrekking WIJ per 1-1-2012 waarbij veel clienten het met veel minder geld zullen moeten doen, de invoering van de Wet werken naar vermogen per 1-1-2013 waarbij wij een hele grote groep Wajongers en WSW-ers erbij zullen krijgen, wat voor ons heel veel meer werkzaamheden zal betekenen die we met hetzelfde aantal werknemers zullen moeten uitvoeren... De gemeente is bijna platzak. Er staan ons zo enorm veel veranderingen te wachten, veranderingen die ook nog eens behoorlijk negatief zullen gaan uitpakken voor heel veel mensen op en net boven het sociaal minimum, dat het bijna voelt alsof er een storm op komst is.
vrijdag 18 november 2011 om 22:03
Net gereageerd op het topic op actueel. Nee ik merk niets, ouders en vriend ook niet. Ik heb afgelopen week een contract voor onbepaalde tijd gekregen, naaste collega van mij ook. Beiden een halfjaar aan het werk geweest. Ik blijf gewoon geld uitgeven, blijf sparen en goed oppassen met grote en dure aankopen. Ik heb ook het idee dat het hopelijk mijn huisje voorbij gaat. Maar we zullen het zien de komende maanden!
vrijdag 18 november 2011 om 22:24
vriend is door de crisis ontslagen..met oprotpremie...de keuze die hij kreeg was...of minimaal een jaar blijven (zijn werk wist dat we ver weg wilden verhuizen en huis te koop hadden staan) of ontslagvergoeding accepteren.
Hij heeft de ontslagvergoeding geaccepteerd en per de datum dat hij weg moest (eerder mocht niet, dan zou hij de vergoeding niet krijgen) was huis verkocht en had hij een nieuwe baan....
bij zijn oude bedrijf is een nieuwe ontslagronde gekomen..van de 80 mensen zon 25% weg..
Hij heeft de ontslagvergoeding geaccepteerd en per de datum dat hij weg moest (eerder mocht niet, dan zou hij de vergoeding niet krijgen) was huis verkocht en had hij een nieuwe baan....
bij zijn oude bedrijf is een nieuwe ontslagronde gekomen..van de 80 mensen zon 25% weg..
vrijdag 18 november 2011 om 22:28
vrijdag 18 november 2011 om 22:40
Wij hebben er zelf nog helemaal geen last van. Ons inkomen is meer dan gemiddeld, dus we kunnen ook wel een stootje hebben. Het enige dat ik merk is dat door de daling van de huizenprijzen, mijn huis nu waarschijnlijk ongeveer net zo veel waard is als de hypotheek en dat zit me niet lekker. Maar ik verwacht dat er binnen enkele jaren allerlei stimuleringen/verplichtingen komen om je hypotheek af te lossen, dus dat wacht ik wel even af. Misschien levert dat nog wat op, we gaan toch niet verhuizen.
In mijn omgeving is er trouwens veel meer merkbaar: 1 vriend is zijn baan kwijtgeraakt, de werkgever van een ander is failliet gegaan, maar die maken wel een doorstart, het bedrijf van mijn zwager ligt op z'n gat.
In mijn omgeving is er trouwens veel meer merkbaar: 1 vriend is zijn baan kwijtgeraakt, de werkgever van een ander is failliet gegaan, maar die maken wel een doorstart, het bedrijf van mijn zwager ligt op z'n gat.
..
vrijdag 18 november 2011 om 22:45
Wij merken ook veel van de crisis. Eind vorig jaar ben ik mijn baan kwijtgeraakt, wel met een ontslagvergoeding, gelukkig vanaf maart weer aan het werk, maar ik weet niet of ik contractverlenging zal krijgen. In onze branche gaat het erg slecht en onze omzet is 30% minder dan vorig jaar, wat overigens nog mee schijnt te vallen in vergelijking met concurrenten. Man heeft gelukkig een vaste aanstelling gekregen, dus daar maak ik me niet zo druk over. Waar ik me wel druk over maak zijn de steeds hoger wordende lasten. Ik heb uitgerekend dat we vanaf volgend jaar ruim 150 euro per maand meer kwijt zullen zijn aan kinderopvang, en dan gaan andere kosten zoals bijv. ziektekostenverzekeringen ook nog omhoog. Ik vind het nu al moeilijk om iedere maand de eindjes aan elkaar te knopen, ik probeer elke maand te sparen, maar dat wordt steeds moeilijker.
vrijdag 18 november 2011 om 23:30
Ik merk zeker iets van de crisis, twee keer ontslagen ivm de economische crisis in 3 jaar tijd. Nu had ik een tijdelijke baan, maar aansluitend weer werk, ik heb het idee dat het werk in mijn branche iets aantrekt.
In mijn omgeving merk ik verder weinig van de crisis, heb geen mensen in mijn familie of vriendenkring die hun baan zijn kwijtgeraakt.
Door de onzekerheid qua banen ga ik bewuster met mijn geld om, in de maanden die ik in de WW gezeten heb, heb ik wel een stap terug moeten doen.
Gelukkig heb ik mijn huis alleen op mijn salaris gekocht en niet met mijn toenmalige partner, we hebben toentertijd ook rekening gehouden met salarisvermindering door WW of minder uren werken. Dus ik kan mijn lasten altijd betalen, al zit ik in de WW.
In mijn omgeving merk ik verder weinig van de crisis, heb geen mensen in mijn familie of vriendenkring die hun baan zijn kwijtgeraakt.
Door de onzekerheid qua banen ga ik bewuster met mijn geld om, in de maanden die ik in de WW gezeten heb, heb ik wel een stap terug moeten doen.
Gelukkig heb ik mijn huis alleen op mijn salaris gekocht en niet met mijn toenmalige partner, we hebben toentertijd ook rekening gehouden met salarisvermindering door WW of minder uren werken. Dus ik kan mijn lasten altijd betalen, al zit ik in de WW.
vrijdag 18 november 2011 om 23:34
Man is vorig jaar ontslagen en ik word ontslagen. Dus ja, wij merken het wel . Man had vast contract en werkte er al 10 jaar en ik had een vast contract en ik heb als ik over een paar maanden ontslagen word, 20 jaar voor het bedrijf gewerkt. Man heeft gelukkig binnen 3 maanden een nieuwe baan gevonden en inmiddels weer een contract voor onbepaalde tijd, nu ik nog
Ook hebben wij al jaren geen loonsverhoging gehad, absolute 0-lijn. En door de stijgingen van kosten kinderopvang, ziektekostenverzekering, e.d. zijn onze uitgaven behoorlijk gestegen.
In onze vriendenkring zijn best veel mensen ontslagen, ik kan er zo 5 noemen.
Ook hebben wij al jaren geen loonsverhoging gehad, absolute 0-lijn. En door de stijgingen van kosten kinderopvang, ziektekostenverzekering, e.d. zijn onze uitgaven behoorlijk gestegen.
In onze vriendenkring zijn best veel mensen ontslagen, ik kan er zo 5 noemen.
zaterdag 19 november 2011 om 08:48
Mijn vriend en ik zijn allebei ZZP'er en merken duidelijk dat onze klanten hun handen op de knip houden.
Van vrienden in loondienst is er 1 die al 2 jaar geen werk heeft. Een vriendin die al jaren via een uitzendbureau werkt, krijgt begin volgend jaar ontslag.
Haar opdrachtgever gaat al het uitzendpersoneel ontslaan.Het uitzendbureau heeft helaas niet genoeg andere vacatures en raakt een grote klant kwijt.
Van vrienden in loondienst is er 1 die al 2 jaar geen werk heeft. Een vriendin die al jaren via een uitzendbureau werkt, krijgt begin volgend jaar ontslag.
Haar opdrachtgever gaat al het uitzendpersoneel ontslaan.Het uitzendbureau heeft helaas niet genoeg andere vacatures en raakt een grote klant kwijt.
zaterdag 19 november 2011 om 08:55
Ik ben vorig jaar mijn baan kwijt geraakt door het geklungel van Fortis en solliciteer me rot maar er zijn heel erg weinig vacatures en als ze er al zijn komen er heel veel reacties op. Zal ook aan mijn leeftijd liggen ben ik bang (55+). Gelukkig heb ik een aardige oprotpremie meegekregen vanwege het lange dienstverband. Afgelopen week was ik op een bijeenkomst van het UWV voor 55+ers, rode draad is dat het voor deze groep heel erg moeilijk is om weer aan de slag te komen en menigeen zal financieel in de problemen komen hierdoor.
zaterdag 19 november 2011 om 10:36
Ik merk wel veel van de crisis. tot 3 keer over een jaarcontract niet verlengd, en dus weer op zoek naar wat anders. Er is wel ander werk, maar moet steeds verder van huis om wat te vinden, heb nu een reistijd van 3 kwartier enkele reis, en hoop dat ik in september niet weer op zoek mag naar wat anders. Wil eigenlijk graag wat vastigheid qua werk, maar dat zal er de komende jaren wel niet inzitten.
zaterdag 19 november 2011 om 10:37
zaterdag 19 november 2011 om 10:42
Zowel mijn broer als ouders zijn failliet gegaan met name door de crisis. Beiden hadden een eigen zaak. Man en ik hebben allebei nog werk. Ik werk voor de overheid dus maak me niet zo druk. Mijn man werkt in de bouw maar in een tak waar het nog wel heel druk is dus dat draait ook wel door. Merk idd wel dat alles behoorlijk wat duurder is geworden dus we houden veel minder over. Vader en broer van mijn schoonzusje zijn ook beiden ontslagen. Broer heeft inmiddels ander werk maar voor haar vader zal het moeilijk worden. Oh ja....in verband met reoganisatie wordt mijn afdeling opgeheven. Ik zal er echter herplaatst worden in een soorgelijke functie.
zaterdag 19 november 2011 om 10:51
Ik begin het een beetje te merken. Werk heeft aangekondigd dat de beoordelingstoeslag niet gegeven gaat worden. Dat is wel balen, maar als ik lees dat mensen voor hun baan vrezen dan kan het veel erger. In mijn omgeving ook geen mensen die hun baan zijn kwijt geraakt.
Ik maak me aan de ene kant geen zorgen: hoog opgeleid, partner ook, beroep waarin ik werk zijn de mensen schaars, dus een baan zal wel lukken. Aan de andere kant maak ik me wel zorgen. Ik werk in de financiele sector en die staat behoorlijk onder druk. Tja, we kunnen niets anders doen dan afwachten!
Ik maak me aan de ene kant geen zorgen: hoog opgeleid, partner ook, beroep waarin ik werk zijn de mensen schaars, dus een baan zal wel lukken. Aan de andere kant maak ik me wel zorgen. Ik werk in de financiele sector en die staat behoorlijk onder druk. Tja, we kunnen niets anders doen dan afwachten!
1+1=2
zaterdag 19 november 2011 om 11:06
In 2008 ben ik gescheiden en moest ons koophuis verkocht worden wel verkocht voor ruim 10 pr minder dan de vraag prijs maar met flink wat overwaarde
Ik in woon nu in een duur huurhuis en werk door chr ziekte maar 3 dagdelen in de zorg.
Ben gigantisch op mn vermogen aan het in teren ik kom nl elke maand 500 eu tekort om alles te betalen..
Vrees voor de toekomst want over 2 jaar is mn vermogen[zo zonde] op en kom ik ondanks dat ik werk in de bijstand en alles is zo duur geworden
eigen bijdrage medicijnen van de week 48 eu slik......
Ben 50 jaar en vind echt geen ander werk ,,dus bij mij is het combinatie crisis en scheiding
Ik in woon nu in een duur huurhuis en werk door chr ziekte maar 3 dagdelen in de zorg.
Ben gigantisch op mn vermogen aan het in teren ik kom nl elke maand 500 eu tekort om alles te betalen..
Vrees voor de toekomst want over 2 jaar is mn vermogen[zo zonde] op en kom ik ondanks dat ik werk in de bijstand en alles is zo duur geworden
eigen bijdrage medicijnen van de week 48 eu slik......
Ben 50 jaar en vind echt geen ander werk ,,dus bij mij is het combinatie crisis en scheiding
zaterdag 19 november 2011 om 11:07
In mijn directe omgeving zie ik hier en daar wat problemen. Zelf veel moeite om mijn hoofd boven water te houden.Heb geen eigen woonruimte meer, godzijdank zijn er in mijn omgeving mensen waarbij ik kan slapen anders had ik nu waarschijnlijk op straat geleefd. Werk wel (niet veel, niet meer uren mogelijk,ook geen vast contract dus veilig zit ik niet) en moet nog afstuderen (ziekte,vertraging). Eerlijk gezegd zie ik de toekomst somber in, houd mijn hart vast voor wat er komen gaat.
zaterdag 19 november 2011 om 12:00
Ik merk er behoorlijk veel van. Sinds het begin van de crisis brengt mijn man minder inkomsten binnen (eigen bedrijf) zo'n 500 per maand. Dat was net waar we de leuke extraatjes van deden. Verder kunnen we van het geld dat we hebben steeds minder doen door hoger worden van diverse kosten. Er zijn bij het bedrijf van mijn man al aardig wat mensen ontslagen/wegbezuinigd. Mijn vaders huis staat al 3 jaar te koop ondanks een flinke daling in de verkoopprijs. Ook hoor ik om me heen steeds meer mensen die hun baan kwijt zijn of binnenkort kwijtraken. Soms zelfs stellen met een huis waarvan beide hun baan kwijtraken. Lijkt me echt hel, doodeng.
zaterdag 19 november 2011 om 12:21
quote:momo1980 schreef op 18 november 2011 @ 20:13:
Mijn vader zit hoogstwaarschijnlijk in de collectief ontslaggroep en raakt dus op zijn 61e (na 47 jaar te hebben gewerkt!) zijn baan kwijt. Dit heeft voor hem behoorlijk grote gevolgen ook voor zijn pensioen. Heel erg zuur dus!
Als ik je vader was had ik me ziek gemeld op grond van psychische problemen en angsten snacht`s
dan kunnen ze de komende 2 jaar niet aan je geld zitten en dan is hij 63.......behoorlijk schoftig om na 47 jaar hard werken iemand aan de kant te trappen...sterkte
Mijn vader zit hoogstwaarschijnlijk in de collectief ontslaggroep en raakt dus op zijn 61e (na 47 jaar te hebben gewerkt!) zijn baan kwijt. Dit heeft voor hem behoorlijk grote gevolgen ook voor zijn pensioen. Heel erg zuur dus!
Als ik je vader was had ik me ziek gemeld op grond van psychische problemen en angsten snacht`s
dan kunnen ze de komende 2 jaar niet aan je geld zitten en dan is hij 63.......behoorlijk schoftig om na 47 jaar hard werken iemand aan de kant te trappen...sterkte
zaterdag 19 november 2011 om 12:25
op het bedrijf waar ik werk als werkvoorbereider moeten we iedere euro 6 x omdraaien en dan doorzagen voor we hem uitgeven....Ons bedrijf zit in de rode cijfers en teert nog op uit winsten opgebouwd vermogen...kwestie van tijd voor volgend grote ontslagronde.....veel toeleveringfirma`s komen langs smekend om werk want het water staat hun financieël aan de lippen.........helaas met ik ze wegsturen
zaterdag 19 november 2011 om 13:42
quote:chopper schreef op 19 november 2011 @ 12:21:
[...]
Als ik je vader was had ik me ziek gemeld op grond van psychische problemen en angsten snacht`s
dan kunnen ze de komende 2 jaar niet aan je geld zitten en dan is hij 63.......behoorlijk schoftig om na 47 jaar hard werken iemand aan de kant te trappen...sterkte
Denk je dat het voor het bedrijf leuk is om met het water aan de lippen mensen te ontslaan?
Trouwens, zodra iemand weet dat hij ontslagen wordt, kun je best de ziektewet in, maar dan zit daar voor de werkgever wel een goed vangnet bij.
Want als iedereen dit doet kan hij iedereen wel ontslaan en de tent sluiten
Het is enorm wrang voor die man, maar ook voor de werkgever
En, als ik heel eerlijk ben, vind ik het ook belangrijker dat iemand van 40 zijn baan kan behouden dan iemand van 60.
Mensen van die leeftijd hebben vaak de schaapjes op het droge, geen studerende kinderen meer, hypotheek afbetaald.
Niet dat het leuk is hoor, maar soms moet een werkgever op die manier kiezen wie eruit moet....
[...]
Als ik je vader was had ik me ziek gemeld op grond van psychische problemen en angsten snacht`s
dan kunnen ze de komende 2 jaar niet aan je geld zitten en dan is hij 63.......behoorlijk schoftig om na 47 jaar hard werken iemand aan de kant te trappen...sterkte
Denk je dat het voor het bedrijf leuk is om met het water aan de lippen mensen te ontslaan?
Trouwens, zodra iemand weet dat hij ontslagen wordt, kun je best de ziektewet in, maar dan zit daar voor de werkgever wel een goed vangnet bij.
Want als iedereen dit doet kan hij iedereen wel ontslaan en de tent sluiten
Het is enorm wrang voor die man, maar ook voor de werkgever
En, als ik heel eerlijk ben, vind ik het ook belangrijker dat iemand van 40 zijn baan kan behouden dan iemand van 60.
Mensen van die leeftijd hebben vaak de schaapjes op het droge, geen studerende kinderen meer, hypotheek afbetaald.
Niet dat het leuk is hoor, maar soms moet een werkgever op die manier kiezen wie eruit moet....
