Minnaar deel 14

Jullie hebben gelijk. Veel nagedacht vandaag maar ik ga dit inderdaad niet handelen. Dit gaat me gevoelsmatig veel te hard en daar gaat hoe dan ook verdriet van komen want dit kan niet naast elkaar bestaan. En dat wordt inderdaad alleen maar sterker zodra we seks zouden hebben. Niet alleen mijzelf en mijn gezin maar ook hem gaat dit uiteindelijk pijn doen. Dat zijn me teveel partijen om mee te dealen en dat besef maakt dat ik nogal van de wolk ben afgekletterd. Dus er zit voor mij maar 1 ding op en dat is stoppen. Dat ga ik dan ook doen en dat voelt helemaal niet leuk. Ben ff niet meer zo happy nu , maar ach wie zich brand...

Welke keus je ook maakt, het zal beiden zwaar zijn. Heel veel sterkte en een dikke knuf!

quote:cvb72 schreef op 30 november 2011 @ 13:41:

Wat mij opvalt aan dit topic is dat jullie allen kunnen kiezen tussen 2 personen. Ik ben daar stiekem wel een beetje jaloers op, gezien de keus voor mij is gemaakt door nr.2 om niet verder te gaan met onze 'relatie'.



Deze zin spookt al een paar dagen door mijn hoofd.. Cvb, waar haal je vandaan dat wij.. of anderen in deze situatie keuzes kunnen maken? Ik heb een Lief waar ik veel van hou, en een minnaar waar ik ook heel veel van hou.. Maar het is niet aan mij om een keuze te maken. Ja het is mijn keuze om bij Lief te blijven.. maar daarmee maak ik geen keuze voor hem. Het is zijn keuze ofwel bij mij te blijven.. of er een punt achter te zetten.



Het zelfde is niet anders voor mijn minnaar, ik zou de keuze kunnen maken dat ik met hem verder wil.. maar wie zegt dat hij dan die keuze ook maakt.



Ik maak hieruit op dat jij graag die keuze had willen maken, of eigenlijk zelfs hebt gemaakt, maar dat de andere persoon zijn eigen keuze heeft gemaakt, en dat die niet gelijk ligt aan de jouwe..



Dat maakt heus niet dat het voor ons makkelijker is.. of dat we meer keuzes hebben.. Wij zijn juist afhankelijk van meer mensen die een keuze voor ons zouden kunnen maken waardoor wij zouden moeten kiezen. Zoals bijvoorbeeld JJ, hij heeft de keuze voor zichzelf gemaakt. Maar hij kan niet kiezen voor zijn (destijds) nr2 .. Dat zal ze helemaal zelf moeten doen.



Door het hebben van een minnaar zet je jezelf soms op een onverwachte manier voor een keuze, deze wordt je niet door een ander opgelegd. En geen van de keuze is de makkelijkste.. de een is nog moeilijker en pijnlijker dan de ander..

Veel sterkte Nicole, ook jij hebt zonet een keuze gemaakt.. voor je gevoel niet de leukste, maar zeker de meest veilige en verstandige keuze..



Hou je taai meissie

Je hebt helemaal gelijk SD! Zoals JJ mijn post al omschreef: "je bent aan het rouwen, omdat hij voor zijn nr1 heeft gekozen".

@Nicole moedig besluit. Maar had je dat niet al eerder genomen? Las in je relatietopic dat jullie een half jaar geleden al een keer eerder dit besluit hadden genomen. Ik bedoel het niet lullig maar wat maakt dat je denkt dat het nu wel lukt? Sterkte de komende periode.

dat in 1keer loslaten is ontzettend moeilijk , maar kan wel , maar je moet er achter staan..en blijf erbij dat cold turkey de enigste manier is wil je een kans maken..bij mij is het wel 10 keer uitgegaan , maar nu ook absolute radio stilte , en gaat nu al langer dan de vorige keren hoewel de verleiding groot blijft om de tel te pakken ..maar ik doe het niet en merk dat ik toch steeds beter ga voelen , maar moet er niet aan denken om haar tegen te komen want dan ben ik de klos , daar is het te vers voor..maar het word beter , geloof dat maar , accepteren dat je verdriet hebt , dan kun je ermee aan de slag..

Ik heb volgende week een date... ben nu al bloedzenuwachtig!!

Er is nog niks gebeurd op seksueel gebied maar.. het spat er gewoon af..



Ik heb een open relatie, maar deze persoon was een no go.. en toch blijft dat "stiekeme" dus trekken.. Man weet dat ik een afspraak heb met deze persoon, niet dat we heel erg g**len op elkaar



Vervolgens wat algemener: wat mij opvalt is dat iedereen er zo "diep" inzit. De drama lijkt groter dan de fun of vergis ik me hierin? Mijn date en ik gaan puur voor lust en seks. Verder is er geen "houden van".. hooguit een gevoel van elkaar aardig en leuk vinden.

In je andere topic zei je dat je wel meer voor hem voelt, dame30.

Hoe zit dat dan?

Nicole, ik heb gisteren je topic op het relatie forum doorgelezen en zitten dubben of ik mijn verhaal zou doen. En vervolgens of ik het hier of op het relatieforum zou doen. Toch maar voor hier gekozen. Het wordt vast een lang verhaal, sorry.



Heb al bijna acht jaar een relatie. Het gaat alleen niet zo best de laatste tijd. Daar zijn meerdere redenen voor, is misschien niet so relevant. Deze situatie speelt zeker ook een rol, maar het belangrijkste voor mij is dat we niet dezelfde verwachtingen hebben over ons leven samen en ik weet niet of we dat op kunnen lossen. Het lijkt wel alsof onze verwachtingen totaal tegengesteld zijn en door omstandigheden in ons leven zijn we hier niet eerder tegen aan gelopen. Nu die omstandigheden zijn opgelost, komen al deze verschillen aan het licht. Er zijn geen kinderen in het spel en we zijn niet getrouwd.



Zo'n 8 maanden geleden was ik in een andere plaats voor mijn werk. Ik was er al eerder geweest voor mijn werk een aantal maanden daarvoor. Er werkt daar een leuke knul in de receptie. De eerste keer dat ik daar was, heb ik wel een keer in het voorbijgaan gedacht dat hij leuk was, maar verder werkelijk helemaal niets. Ik was niet op zoek naar iets anders en op dat moment tevreden in mijn relatie.

De tweede keer, 8 maanden geleden dus, een paar dagen voordat ik weer naar huis zou gaan, heb ik wat met hem gepraat en hij gaf aan dat hij heel erg geinteresseerd in me was. Voor mij kwam dat totaal onverwacht (ik wist zijn naam niet eens) en ik heb hem gewoon eerlijk gezegd dat ik al 8 jaar een relatie heb en dat ik niet geinteresseerd was en ook aangegeven dat ik wel een heel stuk ouder ben, 16 jaar om precies te zijn. Daarna nog wat verder gepraat, gewoon gezellig en neutraal en hij vertelde dat hij me graag mee uit eten had willen nemen. En toen heb ik gezegd dat dat eventueel best zou kunnen, mits het voor hem duidelijk was dat er niets zou gebeuren en dat het puur vriendschappelijk zou zijn. Daar ging hij mee akkoord. Ik zag er op dat moment weinig problemen in, ik voelde me absoluut niet op die manier tot hem aangetrokken en de situatie was duidelijk.



Diezelfde avond belde hij me in mijn kamer en zei dat hij de situatie begreep en of het mogelijk was om een omhelzing te krijgen. Ik vond het wat dubieus, maar tegelijkertijd dacht ik ook dat het geen kwaad zou kunnen, ik was echt niet van plan om hem in mijn kamer te laten en het was tenslotte op zijn werkplek dus zou redelijk veilig moeten zijn. Na wat vragen van zijn kant heb ik uiteindelijk toegegeven en in de service gang achter het schoonmaak karretje heeft hij zijn omhelzing gehad. En nee, daar kwamen wat mij betreft geen gevoelens of sexuale verlangens bij kijken. Maar ik voelde zijn gevoelens echt uit hem stralen en dat was best een schok. Niet gezoend, alleen een omhelzing.

Naderhand, terug op mijn kamer, ontdekte ik dat mijn lichaam vreselijk opgewonden was. Klinkt misschien stom, maar mijn hoofd was absoluut niet met sex bezig, dus dat was best een schok. En nadat ik zijn gevoelens zo duidelijk, letterlijk gevoeld had, vond ik me vreselijk ongemakkelijk dat ik beloofd had om met hem uit eten te gaan, want ik kon niet anders dan zijn gevoelens serieus nemen en ik was niet geinteresseerd en ik was bang voor moeilijke situaties. Tegelijkertijd wilde ik mezelf ook niet laten kennen en ik zag er verder ook geen kwaad in.



Uit eten geweest, gepraat. Ik observeerde hem nauwkeurig, kon overal wel wat op aanmerken. Zijn neus te groot, zijn ogen te klein... geen vonk, geen interesse. Samen terug naar het hotel gegaan, hij moest immers nog werken. Niet samen naar binnen gegaan overigens. Merkte weer dat ik een vreselijk sterke lichamelijke reactie had op hem. Totaal geschokt.



Ik ben niet super sexueel ingesteld en heb vaak geen zin in seks of heb lange tijd nodig om in de stemming te komen voor seks en zo'n hele sterke lichamelijke reactie is me nog nooit eerder overkomen. Ik begreep het toen niet en ik begrijp het nog steeds niet.



Uiteindelijk hebben we de dag voordat ik weer zou vertrekken gezoend. Niks mis met het zoenen, ik zag geen sterren, voelde me niet verliefd, maar ik wilde weten, begrijpen waar die lichamelijke reactie vandaan kwam en ik was nieuwsgierig of ik zo sterk zou blijven reageren. En dat deed mijn lichaam. Natuurlijk voelde ik me schuldig. Maar ik dacht ook dat ik hem nooit meer zou zien. Email adressen uitgewisseld en contact blijven houden, gewoon vriendschappelijk eigenlijk.



Onverwacht weer teruggestuurd naar die plaats voor mijn werk en hem weer ontmoet en de lichamelijk reactie was er nog steeds en natuurlijk heb ik mezelf afgevraagd in wat voor wespen nest ik mezelf aan het steken ben. Maar het is zo'n eyeopener dat ik van hem zo opgewonden raak, ik wilde dat niet opgeven. Inmiddels heb ik wel gevoelens voor hem, sterke gevoelens, maar ik zie ook het hopeloze van de situatie in. Ik zie geen toekomst met een man die 16 jaar jonger is en uit een andere cultuur komt. Tegelijkertijd zit ik nog steeds in mijn relatie met mijn partner en probeer ik erachter te komen wat ik wil met deze relatie. Ik heb ook gevoelens voor mijn partner, maar weet niet hoe ik de verschillen tussen ons moet oplossen.



Inmiddels ben ik weer terug in dezelfde plaats. Dit keer voor langere tijd. We zijn minnaars nu, zien elkaar heel weinig maar iedere keer als we elkaar zien is het bingo. Nog steeds verwarrend, maar ik probeer ervan te genieten. Ik probeer mezelf wijs te maken dat mijn verliefde gevoelens na verloop van tijd wel zullen verdwijnen, zoals ze dat altijd hebben gedaan in mijn relaties en dat die lichamelijke opwinding dan ook wel zal verdwijnen en dat ik dan verder kan met mijn leven.



Ik heb hier zelf voor gekozen en ik weet precies waarom. Ik ben teleurgesteld in mijzelf dat ik vreemd ga, ik zou mezelf graag zien als betrouwbaar en met een hoge moraal, maar blijkbaar ben ik dat dus niet. Ik kan niet eerlijk zijn naar mijn vriend toe. Of liever gezegd, ik kies ervoor om niet eerlijk te zijn omdat hij erg kwetsbaar is nu gezien onze relatie problemen en ik compenseer mijn schuldgevoelens door in ieder geval naar mijn minnaar 100% eerlijk te zijn.

Ik hoop dat deze situatie even vanzelf verdwijnt als het is begonnen (hoezo kop in het zand steken) en dat ik intussen voor mezelf uit kan vinden hoe ik verder wil in mijn leven.

Moeilijk.



Schuldgevoel? Ja

Spijt? Nee

btw, ik ben niet zo heel erg veel online, dus verwacht geen supersnelle reacties. Ik zal wel proberen te reageren als er reacties zijn op mijn ellenlange verhaal (nogmaals sorry).

@xxjolandaxx ik weet niet met zekerheid of het me nu wel lukt. Wat triky al aangaf, het is zo moeilijk en cold turkey zal de enige manier zijn. Ik ga in ieder geval mijn uiterste best doen. Ik heb daarnet al zijn smsjes en chatsessies verwijderd. Dat vond ik al heel erg lastig om te doen omdat ik er erg van kon genieten die af en toe weer even lekker door te lezen. Daarnaast komt het dit keer van mij uit dat ik wil stoppen. De vorige keer was het vooral aan hem te danken dat we elkaar niet meer zagen.

Dus ik probeer er nu alles aan te doen om hem uit mijn hoofd te krijgen. Ik moet hem alleen, net als Triky had, niet tegenkomen want daar heb ik nog geen voorbereiding op kunnen treffen

En tot slot had ik de vorige keer nog het gevoel dat ik het nog in de hand had. Was ik er nog niet uit of ik verliefd op hem begon te worden of op de spannende situatie. Intussen weet ik wel beter. Ik heb het helemaal niet in de hand en die bewustwording is voor mij hierin heel belangrijk.



@dame30 volgens mij wisselt het hoe diep de mensen er hier in zitten. Maar bij velen is het zo dat het idd niet alleen lust is. Daar doe je niet zo heel veel aan maar heerlijk voor jou dat je het zo goed gescheiden hebt. Ik hoop voor je dat dit zo blijft. Heel veel plezier bij je date volgende week!



@pinkjacky als 1e welkom hier. Denk dat je er goed aan hebt gedaan je verhaal hier te doen en niet bij relaties. De toon van de discussie bij mijn topic is intussen al een stuk veranderd en inhoudelijk geworden maar je wordt daar met een verhaal als dit wel erg afgefikt en hier zijn er meer die je begrijpen.

Maar wat een verhaal zeg. Op zich is het mooi dat je nu kunt meemaken hoe het is als je seksueel wel opgewonden raakt. Na zoenen mailadressen uitwisselen voor het vriendschappelijke is natuurlijk een wassen neus want had je wel vriendschap gewild met hem dan? Daar geloof ik niet zo in. Ik denk dat die interesse er, misschien onbewust, er toch al eerder zat anders had je die mailadressen niet uitgewisseld. En het is natuurlijk ook heel egostrelend als een jongen ineens helemaal idolaat van je is en jij seksuele gevoelens krijgt dat erg ver weggestopt zaten. Ik snap dat er dan uiteindelijk wat gebeurd.

Wel lastig dat je verliefd bent geworden. Dat maakt het een stuk complexer. Stel dat je relatie met je huidige vriend voorbij zou gaan, zou je dan met je minnaar verder willen? En wat bedoel je dat je niet iets wilt met iemand uit een andere cultuur? Bedoel je daar het leeftijdsverschil mee?

Of de situatie vanzelf verdwijnt vraag ik me af maar ik hoop voor je dat je in ieder geval kunt genieten van de mooie momenten. Als dat niet zo is dan moet je misschien eens goed bij jezelf te rade gaan wat je echt wil met je huidige relatie want opgegeten worden door schuldgevoelens is ook niet fijn.

Ik heb alles gelezen maar het gaat hier te snel om op alles te reageren. Wat me opvalt is dat voor sommigen een minaar echt iets ergs serieus is in hun leven. Ik denk dat je het jezelf dan bij voorbaat al erg moeilijk maakt. Gevoelens hou je niet tegen, die heb ik ook voor mn nr2 en ik zou ook niet zonder willen, maar verwachtingen kun je temperen.

Ik denk dat vreemdgaan te handelen is als je jezelf op momenten dat het nodig is terugzet in de realiteit: je je met tijden bewust concentreert op je leven zonder minnaar (en met nr1) en je verwachtingen tov van je minnaar niet hebt of in ieder geval tempert. Voor mij is dat iig de enige manier waarop het werkt. Ook omdat ik er geen zin in heb om te vaak in een emotionele achtbaan te zitten. Je zult jezelf dus (emotioneel) moeten begrenzen en bewust terug moeten zetten in de realiteit, in het leven van alle dag. Dat is niet altijd makkelijk, maar (voor mij) wel noodzakelijk. Als je het gevoel hebt dat je een keuze wilt of moet maken dan ben je in mijn ogen al te ver. Zo geldt het voor mij hoor, maar voor een heleboel anderen blijkbaar niet. Ik zou er voor geen goud ´te diep´ in willen zitten. Dan is het voor mij direct einde verhaal.



CVB72, wat je schreef:

Wat mij opvalt aan dit topic is dat jullie allen kunnen kiezen tussen 2 personen. Ik ben daar stiekem wel een beetje jaloers op, gezien de keus voor mij is gemaakt door nr.2 om niet verder te gaan met onze 'relatie'.

Ik begrijp je niet? Er zijn hier erg veel mensen bij wie het niet aan de orde is om een keuze te maken. Ik moet er persoonlijk niet aan denken. Ik ben gelukkig met mijn nr1. Nr2 is een aanvulling op mijn leven, een heerlijke kers op de taart. Nr2 kan besluiten om er mee te stoppen (is al eens gebeurd) en ik kan dat ook (ook al eens gebeurd).

quote:dame30 schreef op 03 december 2011 @ 09:34:



Vervolgens wat algemener: wat mij opvalt is dat iedereen er zo "diep" inzit. De drama lijkt groter dan de fun of vergis ik me hierin? Mijn date en ik gaan puur voor lust en seks. Verder is er geen "houden van".. hooguit een gevoel van elkaar aardig en leuk vinden.



Dat bedoel ik ook te zeggen. Er zijn een heleboel nieuwe mensen hier komen posten die er dieper inzitte (welkom!!). Fijn dat iedereen hier zijn verhaal kwijt kan!! Alleen door de verhalen van de laatste paar dagen lijkt het net alsof het bij iedereen een diep en serieus gebeuren is. Bij mij ook niet hoor

.

Veel plezier met je date volgende week! Spannend!!

quote:zammm schreef op 03 december 2011 @ 09:39:

In je andere topic zei je dat je wel meer voor hem voelt, dame30.

Hoe zit dat dan?



euh.. dat is weer een andere man

Wil eerst even rondkijken voor ik echt voor een vaste minnaar ga (schaam me bijna om het te tikken haha)

Wat ik van een minnaar vind:



Het moet een aanvulling zijn, geen invulling.

Mijn nr 1 is mn alles, nr 2 (wie dat ook gaat worden) is echt puur voor de fun. Ik zou het ook prima zonder kunnen.

Als nr 2 ermee wil kappen, prima even goeie vrienden.. next.



Ik lees hier diepe gevoelens, wat meer gaat lijken op ployamore dan op een minnaar.. maar idd is voor iedereen verschillend. Doen waar je je goed bij voelt in ieer geval!

[quote]nicole626 schreef op 03 december 2011 @ 10:25:



@dame30 volgens mij wisselt het hoe diep de mensen er hier in zitten. Maar bij velen is het zo dat het idd niet alleen lust is. Daar doe je niet zo heel veel aan maar heerlijk voor jou dat je het zo goed gescheiden hebt.



Nicole, ik wens je heel veel sterkte meid! Loslaten is altijd moeilijk.

Weet je, bij mij is het ook niet alleen lust. Sterker nog, ik ga al een paar jaar met minnaar en ik hou echt van hem (en hij van mij). Wij kennen elkaar inmiddels erg goed en hebben naast geweldige seks ook kwetsbare gesprekken, etc. Maar dat wil niet zeggen dat je het niet kunt scheiden voor jezelf. Het zal ongetwijfeld ook te maken hebben met je relatie met nr1 (als men die heeft). Die is bij mij heel goed en daar doe ik alles voor om die goed te houden. Mezelf compleet in minnaar verliezen is oa daardoor niet aan de orde.

Even voor de duidelijkheid, mijn minnaar woont in het buitenland en ik achtte de kans dat ik hem ooit weer tegen zou komen zo goed als nul. Daarom zag ik er geen problemen mee om mailadressen uit te wisselen. Eigenlijk hebben we die ook niet echt "officieel" uitgewisseld, hij wilde graag een foto van me en die heb ik toen gemaild van mijn "rommel-emailadres". En zo is dat mailen eigenlijk begonnen, was in eerste instantie gewoon een beleefde mailwisseling, die zich langzaam verdiepte toen we elkaar wat beter leerden kennen.



Wil liever niet te veel details geven vanwege herkenbaarheid, maar wilde dit wel even verduidelijken.

quote:pinkjacky schreef op 03 december 2011 @ 11:04:

Even voor de duidelijkheid, mijn minnaar woont in het buitenland en ik achtte de kans dat ik hem ooit weer tegen zou komen zo goed als nul. Daarom zag ik er geen problemen mee om mailadressen uit te wisselen.

Dat had ik er niet uit begrepen. Ik dacht dat je een andere plaats in Nederland bedoelde, vandaar dat ik je opmerking over cultuur niet kon plaatsen. Maar dan snap ik dat mailadressen uitwisselen een andere lading heeft.

Wil liever niet te veel details geven vanwege herkenbaarheid, maar wilde dit wel even verduidelijken.Lijkt me heel verstandig om het niet te herkenbaar te maken

quote:secret69 schreef op 03 december 2011 @ 10:47:

[quote]nicole626 schreef op 03 december 2011 @ 10:25:



Nicole, ik wens je heel veel sterkte meid! Loslaten is altijd moeilijk.

Weet je, bij mij is het ook niet alleen lust. Sterker nog, ik ga al een paar jaar met minnaar en ik hou echt van hem (en hij van mij). Wij kennen elkaar inmiddels erg goed en hebben naast geweldige seks ook kwetsbare gesprekken, etc. Maar dat wil niet zeggen dat je het niet kunt scheiden voor jezelf. Het zal ongetwijfeld ook te maken hebben met je relatie met nr1 (als men die heeft). Die is bij mij heel goed en daar doe ik alles voor om die goed te houden. Mezelf compleet in minnaar verliezen is oa daardoor niet aan de orde.



Dank je Secret69. Mijn relatie met nr 1 is echt goed. Toen ik nr2 tegenkwam zat mijn relatie weliswaar wat in een dip maar die is weer voorbij. Ben zelf ook nogal geschrokken van het mezelf verliezen, maar wat heerlijk voor jou dat dit bij jou niet aan de orde is. Kijk daar kan ik dan wel weer beetje jaloers op zijn



En dame 30 en Secret69 volgens mij komt het een beetje door mijn "komst" bij dit topic dat het lijkt alsof velen er heel diep inzitten. Ik ben op dit moment nogal "dominant" aanwezig met mijn verhaal omdat ik er op dit moment veel mee bezig ben. Dat maakt dan soortegelijke verhalen los. Wordt wel weer minder en voor wat het waar is: ik heb erg veel aan dit topic en da's best prettig!

quote:dame30 schreef op 03 december 2011 @ 10:43:

[...]





euh.. dat is weer een andere man

Wil eerst even rondkijken voor ik echt voor een vaste minnaar ga (schaam me bijna om het te tikken haha)Mmmm...dan meet je toch met 2 maten. Toen hij je vertelde dat ie een date had gehad met een andere vrouw voelde je je nogal gepasseerd toch? Niet speciaal meer en zo? Daar ging toen je topic over.

Nicole, je hoeft niet jaloers op mij te zijn hoor. Ik heb mezelf er ook meerdere keren in verloren, maar sta mezelf niet toe dat dit lang duurt, heb mezelf ook steeds weer ´herpakt´. Ik vind het niet leuk om mezelf erin te verliezen en probeer me daar zo veel mogelijk tegen te beschermen. Dat is het gevecht tussen gevoel en verstand. Ik kan makkelijk met mijn gevoel helemaal wegzwijmelen bij de gedachte aan minnaar waardoor het dagelijkse leven als een droom aan me voorbij gaat, ik er als het ware ´niet helemaal bij ben´, en waardoor ik nr1 ook te kort doe (heb geen open relatie). Als ik mezelf er in verlies dan baal ik daar op een gegeven moment zo van, en van mezelf , waardoor dat herpakken best goed lukt. Maar dat gaat zeker niet vanzelf.

Niemand heeft ooit gezegd dat vreemdgaan makkelijk is geloof ik... ... het is soms keihard werken



Fijn dat je hier je verhaal kwijt kunt!! Veel sterkte!!

Oja, als ik mijn eigen verhaal tegenpraat dan mag je dat gerust zeggen hoor... als ik het zelf teruglees dan kan het misschien een beetje verwarrend overkomen. Voor mij is de situatie goed zoals ie nu is en dat vind ik het belangrijkste. Ik kan er nu over het algemeen goed mee omgaan.

Dat is wel eens anders geweest, te meer omdat ik zijn vrouw ook goed ken (goeie kennis die ik ook wel eens privé zie). Ik heb veel last van schuldgevoelens gehad (ben er wel eens letterlijk een nacht ziek van geweest). Nu staat het contact met zijn vrouw op een lager pitje, mede doordat ik er weinig energie in steek. Als hij mijn minnaar niet was geweest dan was dat een ander verhaal geweest.

Het is voor mij ook geen optie om daadwerkelijk een relatie aan te gaan met minnaar (kan ik niet te veel over uitwijden), daardoor kan ik het misschien met periodes ook goed scheiden.

Dus als het overkwam alsof het voor mij allemaal heel makkelijk is... nee dus. Maar ik kan het voor mezelf handelen door het voor mezelf emotioneel af te bakenen en het contact soms op een laag pitje te zetten. Dat gaat echter niet vanzelf want want als ik hem zie dan gloei ik van binnen en wil ik niks liever dan hem steeds weer bespringen... maar dat doe ik dus niet .



Ps, terwijl ik dit schrijf krijg ik een lief smsje van zijn vrouw. Hoe verknipt kan een mens zijn

Dames en heren,



Heb nog niet alles gelezen van dit topic, ga ik nog wel doen. Masr heb een vraag, waar vind je een sv?

Waar vind je gelijkgestemde want ik zou het echt niet weten. Waarschijnlijk is dat als man, zoals ik ben een stuk lastiger dan als vrouw. Ik zou het echt niet weten waar te beginnen. Iemand tips?

Voor mij is het inderdaad geen luchtig verhaal. Ik heb het ooit wel eens geprobeerd, maar ik kan lust en liefde niet goed scheiden. Ben dus ook niet echt frivool hieraan begonnen

Ik heb min of meer voor mezelf de beslissing genomen dat ik uit wil vinden waar dit naartoe gaat. Ik reageer gewoon te sterk op hem.



Ik heb mijn verhaal voornamelijk gepost voor Nicole, ik was er namelijk ook niet naar op zoek. Alleen in tegenstelling tot Nicole heb ik er wel aan toegegeven.

Voor mij als persoon absoluut onverstandig om dat te doen voordat ik de situatie met mijn vriend had uitgezocht. Ik kan misschien wel van twee personen tegelijkertijd houden (nou ja, houden van is misschien een groot woord), maar niet tegelijkertijd geloof ik. Ik weet ook dat het voor mij gevoelsmatig helemaal fout gaat lopen, maar ik wil mijn minnaar en het gevoel dat hij me geeft niet opgeven.



Over een poosje is mijn werk hier weer afgelopen en ga ik weer naar huis, dat wordt dus echt met pijn in mijn hart, dat voel ik nu al, al zegt mijn verstand dat er toch echt absoluut geen toekomst in zit.