Zwanger
alle pijlers
De Prikbitches
woensdag 15 februari 2012 om 15:58
Kaetje super gedaan gisteren. Ook wel leuk even naar de kapper.
Magic super dat je nu met een goed gevoel poging 3 in gaat.
Abc er groei een kind in je een dat kost gewoon energie. Ik vind je wel super dat je het heb onderkent en gestopt ben. Anders ga je toch in een week een ochtend met taart even terug naar je werk met taart om goed afscheid je nemen.
Hier net terug van de gyncealoog. De aanval van vorige week met de buikpijn en overgeven was waarschijnlijk een buikgriep die versterkt werd door mijn gaatje in mijn middenrif en het ongesteld worden. Na anderhalve week voel ik mij wel weer beter. Verder besproken wat we gaan doen als deze poging mislukt. De gyncealoog laat het aan mij over. Er is geen rede om een hgc te doen en ook niet om aan de hormonen te gaan. Ze is ook van mening dat het ons geen extra kans opleverd als we dit gaan doen. Als we ons wel prettiger vinden om het te doen mag het wel. Vriendlief stelde haar wel voor het blok wat zij zou kiezen als moest. Zij zou kiezen voor een hgc. Dit gaan we dus in ieder geval doen en we denken nog over de hormonen na. We kunnen trouwens wel een hgc doen en daarna een inseminatie. Of we hormonen willen moet ik beslissen in de aankomende twee weken.
Verder had ik ook nog een echo om te zien wanneer de inseminatie was. Ik had verwacht dat deze maandag of dinsdag was alleen bleek mijn follikel al bijna volgroeid te zijn en krijgen wij vrijdag de inseminatie. Wel midden op de dag want mijn vriend wat vervelender vind want nu moet die thuis werken. Mijn cyclus is waarschijnlijk onder invloed van thyrax aan het verkorten, dit is een bekent verschijnsel. Ik had altijd een cyclus van 32-30 dagen en ga nu naar 26-28 dagen, waarbij de eisprong steeds vroeger komt. We gaan maar weer duimen de aankomende twee weken. Sorry voor het lange verhaal
Magic super dat je nu met een goed gevoel poging 3 in gaat.
Abc er groei een kind in je een dat kost gewoon energie. Ik vind je wel super dat je het heb onderkent en gestopt ben. Anders ga je toch in een week een ochtend met taart even terug naar je werk met taart om goed afscheid je nemen.
Hier net terug van de gyncealoog. De aanval van vorige week met de buikpijn en overgeven was waarschijnlijk een buikgriep die versterkt werd door mijn gaatje in mijn middenrif en het ongesteld worden. Na anderhalve week voel ik mij wel weer beter. Verder besproken wat we gaan doen als deze poging mislukt. De gyncealoog laat het aan mij over. Er is geen rede om een hgc te doen en ook niet om aan de hormonen te gaan. Ze is ook van mening dat het ons geen extra kans opleverd als we dit gaan doen. Als we ons wel prettiger vinden om het te doen mag het wel. Vriendlief stelde haar wel voor het blok wat zij zou kiezen als moest. Zij zou kiezen voor een hgc. Dit gaan we dus in ieder geval doen en we denken nog over de hormonen na. We kunnen trouwens wel een hgc doen en daarna een inseminatie. Of we hormonen willen moet ik beslissen in de aankomende twee weken.
Verder had ik ook nog een echo om te zien wanneer de inseminatie was. Ik had verwacht dat deze maandag of dinsdag was alleen bleek mijn follikel al bijna volgroeid te zijn en krijgen wij vrijdag de inseminatie. Wel midden op de dag want mijn vriend wat vervelender vind want nu moet die thuis werken. Mijn cyclus is waarschijnlijk onder invloed van thyrax aan het verkorten, dit is een bekent verschijnsel. Ik had altijd een cyclus van 32-30 dagen en ga nu naar 26-28 dagen, waarbij de eisprong steeds vroeger komt. We gaan maar weer duimen de aankomende twee weken. Sorry voor het lange verhaal
woensdag 15 februari 2012 om 20:15
Onze arts zei dat de wetenschap nog niet zo ver is dat ze precies weten wat er in de eierstok af speelt. Als er verder geen oorzaak gevonden wordt wezen de statistieken (toen) uit dat hormonen een iets grotere kans gaven. Niet eens persé door meerdere eitjes. Ook met 1 eitje leek de kans op zwangerschap ietsje groter. Ze zei toendertijd dat de hormonen misschien iets doen dat ze gewoon nu nog niet weten.
Ik heb zelf 8 keer IUI gedaan met hormooninjecties en dat is me toen heel erg meegevallen. Ik heb nooit ergens last van gehad.
Ik heb zelf 8 keer IUI gedaan met hormooninjecties en dat is me toen heel erg meegevallen. Ik heb nooit ergens last van gehad.
woensdag 15 februari 2012 om 21:03
quote:kaetje schreef op 15 februari 2012 @ 15:24:
En zijn matje is er af. Hij was net 1 van de "new kids"
Abc, ik kan alleen maar zeggen: denk goed om jezelf. Er is nu echt maar 1 ding dat telt en dat is jouw gezondheid en die van de kleine in je buik.
Kaetje en Leoni, nu jullie het toch over hormonen e.d. hebben... Ik vroeg me af hoeveel invloed die hormonen eigenlijk hebben op je concentratie- en prestatie vermogen? Enig idee? Ik doel dan met name op werk. Ik zit dit jaar in een belangrijk (afrondend) traject van opleiding/werk, maar ik zit ook met de wetenschap dat ik over een paar maanden (als alles goed gaat met de TESE) aan de hormonen zal moeten. Vroeg me af of die dingen samen kunnen gaan...? Ook dat zal per persoon verschillend zijn, maar vroeg me af wat de ervaringen zijn. (maar voor alle duidelijkheid, ookal heb ik hier de afgelopen jaren keihard voor gewerkt, er is maar 1 groter doel in mijn leven en dat is een kindje van mij vriend en mij samen, dus daar laat ik alles voor vallen (uhm... lees: opschuiven in de tijd )
En zijn matje is er af. Hij was net 1 van de "new kids"
Abc, ik kan alleen maar zeggen: denk goed om jezelf. Er is nu echt maar 1 ding dat telt en dat is jouw gezondheid en die van de kleine in je buik.
Kaetje en Leoni, nu jullie het toch over hormonen e.d. hebben... Ik vroeg me af hoeveel invloed die hormonen eigenlijk hebben op je concentratie- en prestatie vermogen? Enig idee? Ik doel dan met name op werk. Ik zit dit jaar in een belangrijk (afrondend) traject van opleiding/werk, maar ik zit ook met de wetenschap dat ik over een paar maanden (als alles goed gaat met de TESE) aan de hormonen zal moeten. Vroeg me af of die dingen samen kunnen gaan...? Ook dat zal per persoon verschillend zijn, maar vroeg me af wat de ervaringen zijn. (maar voor alle duidelijkheid, ookal heb ik hier de afgelopen jaren keihard voor gewerkt, er is maar 1 groter doel in mijn leven en dat is een kindje van mij vriend en mij samen, dus daar laat ik alles voor vallen (uhm... lees: opschuiven in de tijd )
woensdag 15 februari 2012 om 21:16
Sawasdee: hoe je op hormonen reageert is, denk ik, voor iedereen anders. En het ene hormoon is het andere ook niet. Ik heb Clomid geslikt en daar reageerde ik geloof ik heftiger op dan op de Puregon en de Pregnyl. Het is bij mij nooit zo erg geweest dat ik niet kon functioneren op mijn werk (maar ik heb alleen IUI gedaan, meer niet). Heb juist in de tijd van de mmm een opleiding afgerond. Zo van: ik heb nu geen kind, dus die tijd ga ik nuttig besteden (als het kind er eenmaal is, wordt het toch net iets lastiger en de opleiding was voor mij een mooie afleiding). Als ik jou was zou ik dus juist voor dat belangrijke traject gaan in combinatie met hormonen. Met een beetje geluk valt alles straks tegelijkertijd op z'n plek en krijg je je kind als je alles hebt afgerond.
woensdag 15 februari 2012 om 21:25
En nu ik mijn vorige bericht doorlees denk ik: ben ik niet te positief? Er zijn hier vast ook mensen die totaal niet meer konden functioneren. Tja, het blijft lastig inschatten natuurlijk. Je weet ook niet hoe de TESE gaat verlopen. Is het straks in 1x raak of wordt het een vreselijk lang traject? Het is niet te voorspellen! Zelf dacht ik altijd: ik ga door met mijn leven. Ik ga geen dingen op mijn werk stop zetten. En valt het niet te combineren, dan zie je dat dan wel weer!
woensdag 15 februari 2012 om 22:43
Sawasdee, van de injecties had ik geen bijwerkingen. Van de mutsenbollen weinig bijwerkingen. In elk geval niks dat me in het dagelijks functioneren hinderde. Van de pil, die ik in aanloop op de ICSI moest slikken, had ik 24 uur per dag een sluimerende hoofdpijn. Heel irritant maar niet onoverkomelijk. Toen ik zwanger bleek te zijn van de eerste werd ik ongelofelijk misselijk en kon ik mijn werk een tijd niet volledig doen en eventjes helemaal niet. Met de 2e zwangerschap niet misselijk geweest gelukkig.
Mijn hersencapaciteit nam af naarmate de zwangerschappen vorderde. En dan ook echt. Ik kon soms niet eens uitrekenen wat 2 + 5 was en kon beide keren op het laatst niet meer alleen boodschappen doen omdat ik totaal het overzicht in de supermarkt kwijt was.
Maar zoals Blog al zegt: iedereen reageert anders dus je kan er eigenlijk weinig over zeggen.
Mijn hersencapaciteit nam af naarmate de zwangerschappen vorderde. En dan ook echt. Ik kon soms niet eens uitrekenen wat 2 + 5 was en kon beide keren op het laatst niet meer alleen boodschappen doen omdat ik totaal het overzicht in de supermarkt kwijt was.
Maar zoals Blog al zegt: iedereen reageert anders dus je kan er eigenlijk weinig over zeggen.
donderdag 16 februari 2012 om 08:03
Morning!
Sawasdee, begrijpelijk dat je twijfelt. Mijn ervaring is dat ik echt weinig tot niets merkte van de hormonen. Heb ook tijdens mijn normale cyclussen nergens last van. Ook van de zwangerschap merk ik nauwelijks iets. Lucky me! Blijkbaar niet zo gevoelig voor hormonen. Maar ja, idd voor iedereen anders. Had wel na de positieve test een aantal weken totaal geen concentratie op mijn werk en dat is wel vervelend. Succes met je beslissing.
Ks, welkom thuis. Heb geen hyves, maar ik begrijp dat je een goede tijd hebt gehad?
En nee, dames ik ben niet consequent... Maar wil toch heel graag hier blijven schrijven af en toe.
Sawasdee, begrijpelijk dat je twijfelt. Mijn ervaring is dat ik echt weinig tot niets merkte van de hormonen. Heb ook tijdens mijn normale cyclussen nergens last van. Ook van de zwangerschap merk ik nauwelijks iets. Lucky me! Blijkbaar niet zo gevoelig voor hormonen. Maar ja, idd voor iedereen anders. Had wel na de positieve test een aantal weken totaal geen concentratie op mijn werk en dat is wel vervelend. Succes met je beslissing.
Ks, welkom thuis. Heb geen hyves, maar ik begrijp dat je een goede tijd hebt gehad?
En nee, dames ik ben niet consequent... Maar wil toch heel graag hier blijven schrijven af en toe.
donderdag 16 februari 2012 om 10:10
Hallo allemaal,
Kaetje wees mij op dit topic. Ik wil graag mee komen schrijven.
Zal niet op alles reageren ivm mijn werk.
In het kort: ik ben 23jr. Sinds okt '07 in de mmm. Clomid, puregon, ik ken het helaas.. Mannetje is geopereerd aan een spatader, zonder resultaat. IUI gehad, geen IVF mogen gelijk door naar ICSI. Hebben ruim een jaar pauze gehad voordat we daar aan wilde beginnen. Nu is mijn cyclus op gang zonder medicijnen en krijgen we uiterlijk dinsdag de uitslag van zijn telling via de huisarts. Aan de hand van die uitslag gaan we kijken of we de natuur zijn werk laten doen of dat we 1 ICSI gaan proberen...
Kaetje wees mij op dit topic. Ik wil graag mee komen schrijven.
Zal niet op alles reageren ivm mijn werk.
In het kort: ik ben 23jr. Sinds okt '07 in de mmm. Clomid, puregon, ik ken het helaas.. Mannetje is geopereerd aan een spatader, zonder resultaat. IUI gehad, geen IVF mogen gelijk door naar ICSI. Hebben ruim een jaar pauze gehad voordat we daar aan wilde beginnen. Nu is mijn cyclus op gang zonder medicijnen en krijgen we uiterlijk dinsdag de uitslag van zijn telling via de huisarts. Aan de hand van die uitslag gaan we kijken of we de natuur zijn werk laten doen of dat we 1 ICSI gaan proberen...
donderdag 16 februari 2012 om 10:18
Maikiekie, welkom. Ik wil je nog een keer zeggen dat ik het heel slim van jullie vind dat jullie het op jullie eigen tempo doen. Je kan zo meegezogen worden soms in die MMM en dat is niet de bedoeling.
Als je al vragen hebt over ICSI, stel ze gerust. Ik was bang voor allerlei dingen maar het is me allemaal heel erg meegevallen. Voor een deel is dat makkelijk praten natuurlijk want als je na een poging zwanger blijkt te zijn is kijk je er toch anders op terug dan wanneer een poging mislukt. Toch viel het effect van de hormonen me mee en ook de punctie is mee meegevallen.
Als je al vragen hebt over ICSI, stel ze gerust. Ik was bang voor allerlei dingen maar het is me allemaal heel erg meegevallen. Voor een deel is dat makkelijk praten natuurlijk want als je na een poging zwanger blijkt te zijn is kijk je er toch anders op terug dan wanneer een poging mislukt. Toch viel het effect van de hormonen me mee en ook de punctie is mee meegevallen.
donderdag 16 februari 2012 om 10:24
Ik ben vooral bang voor naalden. Toen ik Puregon moest spuiten heb ik eerst 1,5 uur zitten huilen. Puregon deed niet goed zijn werk, waardoor ik uiteindelijk 21 dagen heb moeten spuiten en op 375IE eindigde.
Misschien kijk je er anders op terug, maar toch je hebt het meegemaakt. Dat neemt niet je angst weg van de 1e keer. Op internet lees ik soms zoveel gruwel verhalen..
Misschien kijk je er anders op terug, maar toch je hebt het meegemaakt. Dat neemt niet je angst weg van de 1e keer. Op internet lees ik soms zoveel gruwel verhalen..
donderdag 16 februari 2012 om 11:13
Op internet lees je wat gezondheid betreft bijna altijd "negatieve" verhalen. Als alles heel makkelijk verliep en een ingreep goed ging en mee viel heeft iemand niet zo de behoefte omdat van zich af te schrijven. Zulke verhalen zie je dus in verhouding veel minder op internet.
Als het ziekenhuis er rekening mee houdt dat je waarschijnlijk moeilijk te stimuleren bent begin je deze keer misschien met een hogere dosis. Dan zal je waarschijnlijk eerder effect zien.
Als het ziekenhuis er rekening mee houdt dat je waarschijnlijk moeilijk te stimuleren bent begin je deze keer misschien met een hogere dosis. Dan zal je waarschijnlijk eerder effect zien.
donderdag 16 februari 2012 om 11:22
Mag er nog een nieuwe aanmelding bij vandaag? Heb al vaker op het punt gestaan om ietste schrijven hier, maar zag er toch steeds maar weer vanaf. Merk dat ik wel steeds meer de behoefte heb om van me af te schrijven en ervaringen te horen, dus waag me nu toch maar even hier.
Wij zijn sinds okt. 2008 bezig. Jaar later zaten we in het zh, bij mij alles goed, bij vriend wat minder (2 á 3 milj. goeie cellen) Omdat het niet onmogelijk was, zijn we toen eerst weer voor een jaar naar huis gestuurd. Niet gelukt, dus nu weer in de mmm. We kwamen in aanmerking voor IUI maar konden ook meedoen aan een studie, en dat hebben we gedaan. We zouden hiervoor worden ingeloot voor een behandeling, dit is IVF-set geworden (IVF in gestimuleerde cyclus) Sinds afgelopen zaterdag spuit ik decapeptyl en als het goed is komt er volgende week puregon bij.
Ik vind het zwaar. Enorm zwaar. Ik ben vreselijk moe, zo moe dat de tranen constant achter mn ogen branden en ik half huilend antwoord geef op de vraag hoe het gaat. Ook heb ik veel last van hoofdpijn. Als ik me dan bedenk dat ik pas 6 injecties heb gehad en er nog minstens 40 bij gaan komen, word ik er niet bepaald vrolijker op. Merk dat ik me soms ook afvraag of ik het nu echt allemaal zo graag wil dat ik dit er voor over heb. Zou het zo erg zijn om kinderloos te blijven? Als ik me ellendig voel heb ik de neiging om er gewoon mee te kappen, dan gaan we wel lekker reizen van het geld dat we besparen als we geen kind hebben, denk ik dan Andere momenten (en die overheersen hoor) weet ik wél waarom ik het allemaal doe. Is dat herkenbaar of moet ik me zorgen maken dat ik soms twijfel? Betekent dat dat ik er toch niet voor 100% achtersta?
Sorry dat ik zo dramatisch doe in mijn eerste post hier, maar als ik eenmaal begin kan ik niet meer stoppen
Bedankt voor het luisteren
Wij zijn sinds okt. 2008 bezig. Jaar later zaten we in het zh, bij mij alles goed, bij vriend wat minder (2 á 3 milj. goeie cellen) Omdat het niet onmogelijk was, zijn we toen eerst weer voor een jaar naar huis gestuurd. Niet gelukt, dus nu weer in de mmm. We kwamen in aanmerking voor IUI maar konden ook meedoen aan een studie, en dat hebben we gedaan. We zouden hiervoor worden ingeloot voor een behandeling, dit is IVF-set geworden (IVF in gestimuleerde cyclus) Sinds afgelopen zaterdag spuit ik decapeptyl en als het goed is komt er volgende week puregon bij.
Ik vind het zwaar. Enorm zwaar. Ik ben vreselijk moe, zo moe dat de tranen constant achter mn ogen branden en ik half huilend antwoord geef op de vraag hoe het gaat. Ook heb ik veel last van hoofdpijn. Als ik me dan bedenk dat ik pas 6 injecties heb gehad en er nog minstens 40 bij gaan komen, word ik er niet bepaald vrolijker op. Merk dat ik me soms ook afvraag of ik het nu echt allemaal zo graag wil dat ik dit er voor over heb. Zou het zo erg zijn om kinderloos te blijven? Als ik me ellendig voel heb ik de neiging om er gewoon mee te kappen, dan gaan we wel lekker reizen van het geld dat we besparen als we geen kind hebben, denk ik dan Andere momenten (en die overheersen hoor) weet ik wél waarom ik het allemaal doe. Is dat herkenbaar of moet ik me zorgen maken dat ik soms twijfel? Betekent dat dat ik er toch niet voor 100% achtersta?
Sorry dat ik zo dramatisch doe in mijn eerste post hier, maar als ik eenmaal begin kan ik niet meer stoppen
Bedankt voor het luisteren
donderdag 16 februari 2012 om 11:36
Maris, de meeste vrouwen die last hebben van de deca voelen zich een stuk beter als de Puregon er bij komt. Vergeet niet dat je van Deca als het ware in de overgang komt. Zoek maar eens op wat voor dingen je daar allemaal mee te maken krijgt en dan hoort het er allemaal bij. Emotioneel, makkelijk huilen, wisselende emoties, hoofdpijn, zweten etc.etc. etc. Ik hoop voor je dat je volgende week beter voelt. Hoe staat je man/vriend er in? Kan hij je goed steunen? Praat veel met elkaar en als er iets is dat hij voor jou kan doen, wees daar dan eerlijk over. Misschien heb je wat meer behoefte aan knuffels of wil je juist met rust gelaten worden. Praat er samen over!
Oh, en welkom natuurlijk
Oh, en welkom natuurlijk
donderdag 16 februari 2012 om 12:05
Maikiekie & Maris, welkom.
Over bang zijn voor naalden: ik ben als de dood voor naalden. Ik moet mijzelf weleens spuiten omdat ik vrij ernstige migraine heb. En dat vind ik vreselijk! Ik kan dan uren met een naald in m'n hand zitten voordat ik iets doe. Dan heb ik vaak nog liever een migraine-aanval dan dat ik die spuit in m'n lijf stop. Voor de kinderwens werd dat ineens heel anders. Oké, ik ben er nog steeds niet dol op. Maar toen dacht ik wel: je MOET dit doen, anders lukt het misschien nooit. Toen heb ik mezelf dus wel geprikt en gek genoeg voelde dat stukken minder eng. Misschien omdat de wens zo groot was? En ik moest op vaste tijden prikken, dus lang met die spuit gaan zitten wachten was er niet bij. Maikiekie: ga ervoor! En stop met het lezen van enge verhalen. Mensen willen toch vaak de ellende van zich afschrijven. Verstand op nul en gaan!!!
Maris: heftig zeg! Dikke knuffel voor jou. Twijfels mogen altijd.. het is ook rot allemaal dus natuurlijk loop je te balen en natuurlijk denk je dan: is dit het allemaal waard? Dromen over andere dingen is ook een vorm van zelfbescherming. Toen ik in de mmm zat dacht ik weleens: als het allemaal niet lukt ga ik reizen of een eigen zaak beginnen of weet ik wat. Maar ik zou iig iets héél bijzonders gaan doen. Tuurlijk wil je dat het lukt. Maar die dromen helpen je er wel doorheen te komen. Zo van: er is meer in het leven en ik kan ook nog heel veel andere dingen gaan doen. Niet te moeilijk over doen hoor, je mag alles maar dan ook alles denken wat je wilt. Draai het eens om: als je niet zo zou denken, maar juist zou denken 'het moet en het zal lukken want anders is mijn leven voorbij', dat zou eigenlijk veel erger en moeilijker zijn.
Over bang zijn voor naalden: ik ben als de dood voor naalden. Ik moet mijzelf weleens spuiten omdat ik vrij ernstige migraine heb. En dat vind ik vreselijk! Ik kan dan uren met een naald in m'n hand zitten voordat ik iets doe. Dan heb ik vaak nog liever een migraine-aanval dan dat ik die spuit in m'n lijf stop. Voor de kinderwens werd dat ineens heel anders. Oké, ik ben er nog steeds niet dol op. Maar toen dacht ik wel: je MOET dit doen, anders lukt het misschien nooit. Toen heb ik mezelf dus wel geprikt en gek genoeg voelde dat stukken minder eng. Misschien omdat de wens zo groot was? En ik moest op vaste tijden prikken, dus lang met die spuit gaan zitten wachten was er niet bij. Maikiekie: ga ervoor! En stop met het lezen van enge verhalen. Mensen willen toch vaak de ellende van zich afschrijven. Verstand op nul en gaan!!!
Maris: heftig zeg! Dikke knuffel voor jou. Twijfels mogen altijd.. het is ook rot allemaal dus natuurlijk loop je te balen en natuurlijk denk je dan: is dit het allemaal waard? Dromen over andere dingen is ook een vorm van zelfbescherming. Toen ik in de mmm zat dacht ik weleens: als het allemaal niet lukt ga ik reizen of een eigen zaak beginnen of weet ik wat. Maar ik zou iig iets héél bijzonders gaan doen. Tuurlijk wil je dat het lukt. Maar die dromen helpen je er wel doorheen te komen. Zo van: er is meer in het leven en ik kan ook nog heel veel andere dingen gaan doen. Niet te moeilijk over doen hoor, je mag alles maar dan ook alles denken wat je wilt. Draai het eens om: als je niet zo zou denken, maar juist zou denken 'het moet en het zal lukken want anders is mijn leven voorbij', dat zou eigenlijk veel erger en moeilijker zijn.
donderdag 16 februari 2012 om 12:20
Blogbabe, vond het verschrikkelijk om mezelf te moeten prikken. Maar als ik op mijn werk een ander moet prikken heb ik er geen moeite mee. Klopt wat je zegt. Op internet lees je degruwel verhalen met soms ook hele mooie verhalen. We wachten netjes af tot dinsdag, stiekem hoop ik dat de uitslag er morgen al is
donderdag 16 februari 2012 om 12:50
Welkom voor de nieuwe meiden!
Naalden zijn inderdaad het tegenovergestelde van prettig, maar ik raakte er wel aan gewend.
Ik doe altijd 1, 2, baby en dan de spuit er snel in.
Dat heeft mij in ieder geval altijd geholpen.
Is er iemand misschien nog geïnteresseerd in de boeken " ongewenst kinderloos" en "krijg nou tieten" ?
Naalden zijn inderdaad het tegenovergestelde van prettig, maar ik raakte er wel aan gewend.
Ik doe altijd 1, 2, baby en dan de spuit er snel in.
Dat heeft mij in ieder geval altijd geholpen.
Is er iemand misschien nog geïnteresseerd in de boeken " ongewenst kinderloos" en "krijg nou tieten" ?
donderdag 16 februari 2012 om 13:38
Meiden welkom
Nu heb tot nu toe maar 3 maal een prik moeten zetten maar ik moet zeggen dat ik er geen moeite mee heb. Nu geloof ik dat de spuit van pregnyl of ovitrelle wel goed is en dat er een spuit is die minder is. Ik moet ook met deze spuiten op een bepaald tijdstip prikken dus wachten is geen optie. Ik pak de naald en daarna een stukje buik en prik gelijk hierdoor kan ik ook niet twijfelen.
Gisteren had ik mijn vriendin aan de telefoon die afgelopen maand wel zwanger terwijl ik dit niet was en die zei dat ze druk aan het plassen was voor mijn(mvm). Toen was ik door de opmerking gelijk van slag en jaloers. Nu gaat het weer maar ik word echt een beetje gek want waar ik nu ook kom ik kom alleen maar zwangere of net geboren kinderen tegen. Het is nu net of ik geen rust kan krijgen
Nu heb tot nu toe maar 3 maal een prik moeten zetten maar ik moet zeggen dat ik er geen moeite mee heb. Nu geloof ik dat de spuit van pregnyl of ovitrelle wel goed is en dat er een spuit is die minder is. Ik moet ook met deze spuiten op een bepaald tijdstip prikken dus wachten is geen optie. Ik pak de naald en daarna een stukje buik en prik gelijk hierdoor kan ik ook niet twijfelen.
Gisteren had ik mijn vriendin aan de telefoon die afgelopen maand wel zwanger terwijl ik dit niet was en die zei dat ze druk aan het plassen was voor mijn(mvm). Toen was ik door de opmerking gelijk van slag en jaloers. Nu gaat het weer maar ik word echt een beetje gek want waar ik nu ook kom ik kom alleen maar zwangere of net geboren kinderen tegen. Het is nu net of ik geen rust kan krijgen
